Mark en Dick, Team Audi for Africa, Mon3aan College Dag 4: Doordat we de nacht door gingen rijden hebben we nergens geslapen, maar vooral veel kilometers gemaakt. De cursus brabants ging gestaag door in de late ( of vroege ) uurtjes. Ook kwamen we nog door de GMT boog wat betekende dat we in een andere tijdzone kwamen. Het is best lastig om zelf wakker te blijven, als je teammaat naast je ligt te snurken. Omdat ik me nog fit voelde hebben we besloten dat ik zo lang mogelijk door ging rijden, daarom ging dick even achterin de ambulance slapen. Ik hield me eigen wakker met water drinken, koekjes eten en muziek van de laptop luisteren. Om 6.20 uur had ik een dip die toch niet goed aanvoelde, daarom besloten om maar te stoppen met rijden. Eenmaal bij de benzinepomp aangekomen was daar ook een ander team, wat aan chronische ADHD lijdde. Ik heb toen in de auto een half uurtje geslapen, en toen ik wakker werd was het alweer licht. Toen hebben we even ontbeten, en gingen we weer door. Toen begon de missie pas echt. Omdat de we nacht door hadden gehaald moesten en zouden we als eerste aankomen bij het hotel. Het laatste half uur besloten om geen koffie te drinken maar gewoon door te rijden. En het is gelukt, we waren als eerste team bij het hotel! Toen maar een luxe kamer genomen met jacuzzi, want dat mag wel aangezien we 1500km in 31 uur non-stop rijden hadden afgelegd. In het hotel lekker gegeten, paar biertjes op en weer lekker het bedje in. Dag 5: Alweer een weigerende wekker, wat nu toch wel een beetje irritant begint te worden. Snel onze spullen ingepakt en naar de auto gegaan. We zijn toen in een korte tocht naar de boot gereden. We hebben bij de boot niet lang gewacht, en op de boot heb ik lekker wat ontbeten en koffie gedronken. Toen kwam er weer een mijlpaal in de reis, voor het eerst uit Europa. Gelijk vanaf de boot zijn we gaan tanken, aangezien het nog belastingvrij gebied is. We betaalden daar 63 eurocent voor een liter benzine, wat natuurlijk ongelofelijk is. Ook bij de pomp onze 27MC losgehaald, aangezien FM uitzenden in Marokko super illegaal is. Daarna zijn we naar de grens gereden.
Bij de grens heb ik mijn grootste cultuur shock ooit gehad. Daar aangekomen veel mensen die een paar cent willen verdienen met het helpen invullen van je papieren. Om de papieren te bemachten, en de stempels zijn we langs 3 huisjes geweest. Het eerste huisje werd er een nummer in je paspoort gedrukt, toen naar het 2 e huisje. Daar kon je de papieren voor de auto halen. Nadat deze was ingevuld kon je weer naar het 2 e huisjes, om stempels op de papieren te krijgen. Oké, nu op naar het laatste huisje, hier werden de papieren nogmaals gecontroleerd. Nu mocht de auto open om hem te controleren, war allemaal snel ging. Toen nog wat pennen uitgedeeld dus iedereen was weer blij. Op het eerste stuk na de grens zie je veel Mercedes taxi s, ook zie je veel mensen die illegaal over de grens willen gaan. Dit is allemaal een rare gewaarwording. Bij de eerste bank zijn we het geld gaan wisselen. We kregen voor 1 Euro 10,87 Dirham. Daarna zijn we bij het eerst terrasje gestopt om wat te drinken. We hadden 5 cola en 3 koffie besteld, wat omgerekend Euro 4,10 kostte! Naast het café zat een winkeltje wat telefoon kaarten verkocht, dus wij een simkaart en beltegoed gekocht. Toen konden we richting de camping gaan rijden. Het gebergte was echt super mooi, en veel rare dingen gezien. Naast alle kamikaze piloten die in onoverzichtelijke bochten gewoon inhaalden ook auto s gezien waarvan het een wonder is dat ze nog rijden. Onderweg nog een bakkie gedaan, en maar besloten dat we met zijn allen een pot maken met geld waar we geld uit halen als we wat drinken of eten halen, dit omdat dat gewoon erg makkelijk is. Nadat het bakkie op was zijn we in een rustig tempo naar de camping gereden, en eenmaal aangekomen waren we het 2 e team. Toen zijn we naar het dorpje gelopen, was ongeveer een hoogteverschil is van 150 meter. In het dorpje wil iedereen je naar hun winkeltje hebben. Op een gegeven moment een restaurantje gevonden waar we lekker gegeten hebben. Na nog een rondje gelopen te hebben zijn we terug gaan lopen, maar het was inmiddels al donker geworden. De klim naar de camping was zwaarder als verwacht, maar we hebben het overleeft. Op de camping hebben we lekker wat gedronken en toen hebben we onze tent opgezet. Nu was het weer tijd om te gaan slapen, maar natuurlijk niet voordat we een dik kampvuur hadden gemaakt. Door de regen de afgelopen tijd was dit makkelijk gezegd als gedaan, maar dankzij de hulp van een aanmaakblok, remreiniger en WD-40 was de klus zo geklaard. Het natte hout zorgde voor een grote rookontwikkeling, wat op een gegeven moment zo erg werd dat de campingbaas even kwam kijken of niet zijn halve camping in de fik stond. Nadat we een tijdje hadden gezeten bij het vuur hadden we het uitgemaakt en zijn we onze tent op gaan zoeken. Dag 6: De dag begon koud,maar gelukkig heb ik daar tijdens mijn slaap niks van gevoeld. Het ontbijt bestond uit brood met kaas, en natuurlijk koffie. Toen we klaar waren met het ontbijt, en bijna klaar waren met de tent en dergelijke opruimen kwam opperhoofd Jan pas uit bed. Hij had gister avond lekker een paar borreltjes op en daardoor had hij wel heel erg goed geslapen. Na enige vertraging zijn we vertrokken. Onderweg zagen we veel mooie dingen, zoals natuurlijk het landschap, olijvenpersen die nog met een paard worden aangedreven en natuurlijk hard werkende Marokkanen. Toen zijn we voor wat koffie gestopt, en tegenover ons stond een pand waar ze meel maakten. De man was erg trots en liet graag zien wat zijn machines allemaal konden. Na de
rondleiding zijn we weer verder gereden. Wat mij het meeste opviel was de enthousiaste en zwaaiende kinderen, die als je rustig reed met de auto mee renden. Toen we naast de weg een riviertje met een bruggetje zagen hebben we besloten om daar te stoppen om was te koken en te eten. De plaatselijke bevolking kwam gelijk een kijkje nemen, en we hebben een voetbal weggegeven aan 3 jongens, die daarna ongeveer elkaars hersenpan insloegen om uit te maken wie de bal mocht hebben. Daarna zijn we verder gaan rijden. de kwaliteit van het asfalt is wisselend, soms heb je super mooi asfalt, maar soms zitten er gaten in van 30cm diep die je even moet ontwijken. In een dorpje hadden we wat sinaasappels gekocht, dit waren 20 sinasappels voor 30 Dirham, wat omgerekend bijna 3 euro is. Deze sinaasappels zijn de lekkerste die ik tot nu toe gegeten heb, heerlijk sappig en lekker zoet. Aan het eind van de middag kwamen we in Fes aan, waar het erg druk was. Een ander team met een Volvo hadden bijna een aanrijding met een bus, en iemand had zijn auto tegen de achterkant van Jan zijn Patrol aangezet. Nadat we onze auto geparkeerd hadden was het tijd om een rondje te lopen. Toen zijn we in een leer ververij wezen kijken. Dit was wel gaaf om te zien. Iedereen had wel honger en we zijn bij een restaurantje naar binnen gegaan. Het voorgerecht ( omelet met kaas ) was echt super lekker. Maar toen het hoofdgerecht moest komen ging het niet helemaal goed. We kregen het verkeerde, en wat we kregen was niet goed klaargemaakt. De man die bij de tent hoorde zat in dezelfde kamer waar wij zaten lekker wat genot poeder weg te snuiven. Piet ging even polshoogte halen van hoe het met het eten zat. Dit resulteerde in een kleine rel, wat later goed opgelost werd. Na dit etentje was het tijd om weer naar de auto te gaan, waar Jan een lege accu had, omdat hij zijn verlichting aan had laten staan. Met wat hulp van de lokale bevolking de auto aangeduwd en het was weer tijd om te gaan. Tijdens het wegrijden zijn we belaagd door bedelende kinderen, maar we hebben niks weg gegeven. In het donker rijden was best een aparte ervaring. Als je verblind word door een andere auto moet je gewoon al je verlichting aanzetten zodat je meer licht heb als de ander, dan zet hij zijn verlichting uit. Zo gaat dat in Afrika. We zijn toen van 200meter boven zeeniveau geklommen naar 1700meter. Hier lag een mooi pak sneeuw. We gingen slapen bij een hotel waar een groep vorig jaar ook geslapen had. De auto stond netjes met een bewaker in de poort achter het hotel en het hotel zag er netjes uit. Na de route van de volgende dagen besproken te hebben ben ik gaat douchen en daarna mijn bed in gekropen. Dag 7: De dag begon anders als anders, de wekker deed het wel! Alleen jammer dat hij op Nederlandse tijd stond, en wij dus een uur te vroeg naast ons bed stonden. Niks aan te doen, dus heb ik de spullen ingepakt en ging ik het in de auto leggen. Bij de auto wachtte mij een verassing, de gereedschapkoffer die wij op het imperiaal hadden liggen was er af gejat. De spanband was doorgesneden. Mja, hebben we dat ook weer meegemaakt. Toen maar gaan ontbijten, wat erg lekker was. Daarna zijn we gaan rijden. Onderweg eerst nog een bakkie koffie gedaan, waar we er achter kwamen dat de uitlaat demper van Jan zijn Patrol kapot was waardoor het in zijn auto stonk naar uitlaatgas. We hebben toen besloten
om door te rijden en een dorpje op te zoeken met een garage en een bakker zodat we wat lekkers konden eten als Jan zijn auto gemaakt werd. Na een mooi stuk door de bergen gereden te hebben kwamen we bij zo een dorpje. De auto van Jan ging naar de garage en wij hebben wat gegeten. Tegenover ons was de lokale markt, wat ook weer veel indruk op mij maakte. Ook de auto/brommer garages vielen goed op, dit kwam doordat al het oude olie gewoon op straat gegooid werd zodat het de grond in kon lopen. Het was echt verschrikkelijk om te zien hoe dat ging. Na ongeveer een uurtje was de auto van Jan klaar, en konden we weer verder rijden. De weg naar Marakech was goed begaanbaar, soms een grote kuil ontwijken maar dat was alles. Toen we aankwamen moesten we het hotel zoeken. Dit was een grotere opgave dan verwacht, doordat het echt mega druk was. Om de groep bij elkaar te houden moest je asociaal maar beheerst rijden. De drukte daar was moeilijk met iets te vergelijken, dus dat laat ik maar achterwege. Toen we bij het hotel waren moesten we nog parkeren, wat ook nog een heel geregel was voor de parkeerwachten. Na de auto s neergezet te hebben konden we onze spullen in het hotel zetten. Na de kamers verdeeld te hebben, en wat afspraken gemaakt te hebben met betrekking tot de bewaking van de auto zijn we naar het wereldberoemde plein van Marakech gegaan. Het plein staat vol met marktlui en eettentjes. Na een rondje gelopen te hebben zijn we bij een eettentje gaan zitten en hebben we erg lekker ( maar ook erg vet ) gegeten. Ook voor het eerst in mijn leven inktvis op, wat echt super lekker was. Na het eten hebben we nog wat dadels gekocht en zijn we bij een hotel een biertje gaan drinken, want iedereen snakte naar wat alcohol. Nadat iedereen klaar was met drinken zijn we weer naar het hotel gelopen en is iedereen naar bed gegaan. Dag 8: Na erg goed ontbeten te hebben zijn we nog een rondje over het plein gelopen, waar alle eettentjes opgeruimd waren. De eettentjes worden namelijk elke nacht opgeruimd, om rond een uur of 14.00 weer opgebouwd te worden. Daarna zijn we gaan rijden. We wilden een binnendoorweg nemen richting het Atlas gebergte, maar we konden die weg niet vinden. Na het even nagevraagd te hebben bleek dat die weg 2 maanden geleden opgeruimd was, dus het was wel logisch dat we hem niet konden vinden. We konden wel 2 km verder naar een andere weg, die naar de weg leidde waar we uiteindelijk op uit wilden komen. Op deze weg kwamen we een nadere groep tegen, de groep van Friends Go For Africa. Nadat we samen een bakkie gedaan hadden zijn onze wegen weer gescheiden. Wij gingen nog even langs een dorpje op wat jassen uit te delen. Dit betekende wel dat we over een modderig paadje ongeveer 20% omhoog moesten. Mja, soms even met de billen knijpen en verder de gang er in houden. Eenmaal boven hebben we eerst lekker gegeten. Daarna de jassen van de dak van de Landrover gehaald. Toen even een contract ondertekend, en gefilmd/gefotografeerd hoe alles overhandigd werd. Nadat Loes nog even een ritje op een ezel gemaakt had zijn we weer vertrokken. Dit keer over het modderige paadje zonder ABS naar beneden. Dat was ook weer leuk. Eenmaal weer op de weg aangekomen de toeristische route genomen over het hoge atlas gebergte. We hebben veel mooie bergpassen bereden en het was zeker de extra moeite en tijd waard. Op een
gegeven moment zaten we op 2103 meter hoogte, wat natuurlijk aardig gek is. Volgens de reisgids zaten we toen op de plek met het mooiste uitzicht van Marokko. Hier hebben we nog en paar foto s gemaakt. Toen gingen we weer naar beneden over een eenbaans weg, wat naast een touringcar bus die maar net langs ons paste goed ging. Toen hebben we in een mooi hotel ingeboekt. Daarna lekker wat gegeten en bij het hotel nog een paar biertjes op. Daarna ben ik lekker naar bed gegaan. Dag 9: We wilden vroeg vertrekken uit het hotel, maar omdat het ontbijt op zich liet wachten duurde het allemaal wat langer. Daardoor hadden we wel mooi even tijd om wat extra geld te wisselen. Eenmaal onderweg niet veel gekke dingen meegemaakt. De bedoeling was dat we in Agadir bleven overnachten op de camping. In Agadir aangekomen gingen we eerst naar een hoog gelegen kasteeltje met een super uitzicht. Bovenop het kasteel waren wel veel verkopers en dergelijke. Er waren ook kamelen boven. Er was ook een man die met een zakje op mij af kwam lopen. Hij vroeg toen of ik een slang wilde kopen en haalde een slang van ongeveer 1,5 meter uit het tasje. Na duidelijk gemaakt te hebben dat ik geen interesse te hebben ging hij weer weg. Toen kwam de discussie wat we zouden doen, of een hotel welke we in de drukke binnenstad moesten opzoeken, of op de camping die vol stond met campers en je niet bij elkaar kon staan, of verder rijden naar een andere camping. Wij hadden voor het laatste gekozen. Na 100 km te hebben gereden zijn we bij een camping gekomen aan het strand. Na de tenten te hebben opgezet moesten wij nog wat formulieren kopiëren. Toen wij bij het eerstvolgende dorpje aan waren gekomen hadden we gevraagd waar een kopieerapparaat was. Deze was nog verder het dorp in. Eenmaal het kopieerapparaat gevonden hadden we uitgelegd aan de man dat wij van 4 papiertjes 30 kopieën wilden, dus dat waren in totaal 120 kopieën. De man begon enthousiast te kopiëren en omdat het apparaat oud was moest hij bij elk kopietje op het knopje drukken. Soms liep de machine vast en moest hij hem even uit elkaar halen om het mislukte kopietje er uit te halen. Ongeveer een uur later was hij klaar moet kopiëren. Dit koste ons 40 dirham, dit is ongeveer 3,50 euro. Toen gingen wij even naar het internetcafé. Hier had ik mijn laptop aangesloten op het netwerk en kon ik op internet. Het internet was erg langzaam, hierdoor kon ik niks op de site zetten. Nadat we klaar waren zijn we weer naar de camping gegaan, waar we eerst lekker gegeten hebben. Toen het donker begon te worden hebben we op het strand een kampvuur gemaakt met gesprokkeld hout, slippers en alle andere rotzooi. Het brandde goed en rookte soms ook nog even flink, maar we hebben geen klachten gehad. Na het kampvuur weer uitgemaakt te hebben ben ik naar bed gegaan. Dag 10: Het was op de camping s ochtends erg vochtig, maar dat was niet zo erg. Na alles te hebben opgeruimd zijn we vertrokken. Eerst hebben we in het dorpje nog was brood voor onderweg gehaald. Toen we net onderweg waren ging de Volvo over een doorgetrokken streep een auto inhalen, waarna hij gelijk werd aangehouden door de politie. Door een goed woordje van opperhoofd Jan waren ze er zonder boete vanaf gekomen.
Daarna moest iedereen even een beetje brandstof tanken. Toen iedereen klaar was reden we weer verder. Na een paar minuten er achter gekomen dat wij opperhoofd jan mistten. Dus wij waren samen met de Volvo terug gereden naar de pomp. Bij de pomp aangekomen bleek dat Jan in zijn 27MC kostsluiting had gehad, en nu zijn accu bijna leeg was. Na een sleepje deed de wagen het weer, alleen de 27MC en de radio werkten niet meer. De rest van de groep had even op ons gewacht, en Herman had een bakkie gemaakt voor Jan. Toen hij dit bakkie aan Jan wilde geven gleed hij uit, en het bakkie ging over de grond. Nog meer pech voor Jan. Daarna zijn we weer verder gereden. De Volvo zag een gat in de zijkant van de weg over het hoofd en reed er vol doorheen. De rechter achterband klapte dus die moest vervangen worden. Nadat het wiel verwisseld was bleek dat de hele velg gescheurd was dus die was ook weer rijp voor de sloop. Ongeveer een kilometer later viel de landrover stil, de olie en koelvloeistof temperatuur liep te hoog op. De oorzaak bleek een thermostaat die bleef hangen. Na deze er uit gehaald te hebben konden we weer verder. Na deze paar kilometer van veel pech is er niks geks meer gebeurd. We worden wel helemaal gek van hoe vaak we worden aangehouden door de politie. We geven dan een formulier af met alle gegevens er op en dan kunnen we weer verder rijden. Het is wel leuk dat de politie ook zit te bedelen voor balpennen en knuffels. We zijn daarna in een vissersdorpje gestopt om lekker wat te eten. Wat ik daar zag ging mijn pet te boven. We zagen een paar kinderen lol maken, dat deden ze door een kat op te pakken en keihard over een hek te gooien. Achter dat hek zaten honden dus die kat moest rennen voor zijn leven. Tja, raar volk dat ze dat leuk vinden. Na een lekker visje gegeten te hebben gingen we even bier regelen. Dit was echt een gave ervaring. We moesten met een man meelopen die directeur van een hotelletje was. Hij leidde ons door straten zonder straatverlichting en dergelijke. Bij het hotel aangekomen moesten we even binnen op hem wachten. Na een minuut of 10 kwam hij weer en moesten we meelopen naar zijn garage/schuur. Daar stonden 2 tasjes klaar. Toen we terug liepen nam de man een andere route, omdat hij niet bij ons gezien wilde worden met zoveel bier. Daarna zijn we verder gereden naar de camping, waar we een mooi gemetseld huisje hadden, welke van de binnen en buitenkant helemaal bekleed was als een nomaden tent. We hebben het huisje toen ingeruimd en hebben nog een klein vuurtje gemaakt. Daarna weer lekker mijn bed in gedoken. Dag 11: Na lekker een koude douche gehad te hebben ( het water werd opgewarmd met zonne energie, maar het was nog bijna donker dus het was niet opgewarmd) hebben we nog wat bier geritseld op de camping. Toen de spulletjes opgeruimd en waren we klaar voor vertrek. Toen zagen we Herman lopen met een schedel van een kameel. Deze hebben we toen op onze imperiaal gemaakt. Nu waren we helemaal klaar voor vertrek, de reis naar Dakhla. De reis verliep voorspoedig. Het asfalt was van redelijke kwaliteit en het was niet echt erg bergachtig. Daardoor konden we een mooie snelheid aanhouden. Onderweg hebben we veel kamelen en dergelijke gezien.
Rond de middag hebben we een mooi plekje opgezocht om wat eten klaar te maken, wat uitliep in een knakworstenfestijn. Het smaakte allemaal erg goed dus dat was mooi meegenomen. Toen zijn we doorgereden naar Dakhla. Onderweg viel in de Audi de elektriciteit binnen uit, dit betekend dat we geen radio, 27MC, koelkast en binnenverlichting meer hadden. Het bleek veroorzaakt te worden door de 12v stekker die van een 12v uitgang naar 3 ging. Dus dat werd zelf zingen. Op de camping aangekomen de sleutels van de kamer in ontvangst genomen en hebben we onze spullen in de kamers gelegd. Toen was het etenstijd. We konden kiezen uit zuurkool met worst, chili en goulash. Ik heb voor het laatste gekozen en het was smullen. Toen hebben we nog gezellig een biertje gedronken en zijn we allemaal tevreden naar bed gegaan. Dag 13: Vandaag hoefden we niet veel kilometers te maken, maar gingen we voor de grensovergang Marokko Maurentanie. Op de weg naar de grens waren we nog gestopt op de Kreeftskeerkring. Op weg hier naartoe zijn we 1 keer vast komen te zitten in mul zand, maar dit was weer snel opgelost. Daarna gingen we weer verder. Toen hoorden we door het bakkie dat Piet zonder benzine kwam te staan, dus zijn we even gestopt en heeft Piet wat benzine van ons gebietst. Hierna zijn we zonder problemen naar de grens gereden. We kwamen om 13.45 aan bij de grens. Toen moesten we de paspoorten en de papieren van de auto inleveren. Nu konden ze afstempelen dat we weer met auto het land uit gingen. Na lang gewacht te hebben kregen we alle papieren weer terug, en konden we naar het volgende poortje. Daar moesten we nog 2 keer het formulaire d enregisterement inleveren. Nu waren we klaar voor het niemandsland. Dit was een erg aparte ervaring. We reden onder begeleiding van de gids door een mijnenveld, waar overal langs de kant autowrakken lagen. Na een stukkie off-road zijn we bij de grens aangekomen. Hier moesten we lang wachten, maar uiteindelijk mochten we weer verder rijden. We reden rond 17.30 weer weg. Nu was het nog een kort stukje naar de camping, waar we daarna lekker gegeten hebben en daarna naar bed zijn gegaan. Dag 14: Vandaag hadden we in principe een rustdag, dus zijn we langs een school geweest om daar rond te kijken en wat spullen af te geven. We gingen onder begeleiding van de gidsen naar de school toe. Onderweg word je helemaal simpel van de bedelende kinderen, die denken dat ze altijd wel wat kregen. Op de school aangekomen kregen we een warm onthaal. Daarna gingen we even rondkijken naar wat er allemaal te zien was. Van wat ik toen zag sprongen de tranen me zowat in de ogen. Andere ( Zweedse en Franse als ik het goed heb ) organisaties hebben een vermogen aan spullen daar heen gebracht, maar de mensen kunnen er niks mee. Er stond bijvoorbeeld een bandenapparaat, maar ze
hebben geen 380 volt aansluiting. Ook zagen we mig/mag en tig lasapparaten staan, maar zonder krachtstroom en gasflessen. Ook hadden de mensen geen kennis van hoe het allemaal werkte. Daarna kwamen we in de afdeling airco, waar een gloednieuw aircoapparaat stond met alle benodigdheden maar waar wederom niemand wist hoe het werkte. Wel stonden we hele mooie airco installaties waar mooi aan gewerkt kon worden. Toen kwamen we in een andere loods de oude Audi 80 van opperhoofd Jan tegen, deze heeft de reis 2 keer gemaakt, en nu waren er al 39 leerlingen die er in hadden leren rijden. In deze loods stond ook een 300ton pers, netjes in het plastic want de mensen hadden er niks aan. In een andere kamer hing een laser uitlijnsysteem welke ook gloednieuw was omdat niemand er mee kan werken. Hierna hebben we de laatste inkopen gedaan voor de Sahara, en lekker friet met kip ( dacht ik ) gegeten. Het was in ieder geval erg lekker. Na het eten zijn we weer terug naar de camping gegaan, waar een knalfuif op ons stond te wachten. Dag 15: Vandaag was de dag dat we de Sahara in gingen. Eerst moesten we nog een stukje op de verharde weg rijden, maar daarna draaiden we van de weg af. Toen kregen we de laatste briefing, waarna we wat lucht uit de banden lieten lopen. Toen begon het, we gingen onverhard rijden. In het begin was het allemaal redelijk hard zand, met soms wat mulle stukjes. Soms waren er ook wat rotsige stukken, welke we rustig moesten berijden om lekke banden te voorkomen. Na een stuk gereden te hebben zijn we bij een boom gestopt om rustig wat te eten, en zoete thee te drinken. Na deze pauze kwamen we bijna gelijk op een mul stukje, waar wij makkelijk doorheen kwamen maar de Mercedes kwam vast te zitten. Deze was weer redelijk snel los. Toen hebben we nog een heel stuk gereden waarvan het landschap erg wisselde van mul zand, hard zand en rotsen. Ook kwamen we hele mooie vlakke stukken tegen waar we maximaal 140km/u hebben gereden. De dag begon al redelijk te vorderen dus toen zijn we naar onze eindbestemming gereden. Daar kwamen we een nomadententenkamp tegen waar voor ons een tent klaar stond. De tenten stonden naast de zee, wat ook erg mooi was. Na wat gegeten te hebben, hebben we een mooi kampvuur gemaakt waarna we naar bed zijn gegaan. Dag 16: Vanochtend toen we wakker werden regende het en het waaide erg hard. Ja je leest het goed, het regende. Het regent daar ongeveer 1 keer in de 20 jaar, en als wij er zijn regent het, mooi verhaal. Maarja, niks aan te doen. Toen hebben we de spullen ingepakt waarna we weer weggereden zijn. Nu kon het echte werk beginnen, na een paar kilometer gereden te hebben kwamen de zand duinen. Het waren 4 zandduinen, waarvan de 3 e de moeilijkste was. Het advies voor de duinen was afstand houden, en zo hard mogelijk er door heen. Omdat we een 2-wheel drive hadden moesten we de gang er in houden.
De eerste 2 duinen gingen erg soepel, maar toen kwam de 3 e. We gingen als 3 e auto van de groep. Eerst hadden we gewacht tot we genoeg afstand hadden en toen gingen we rijden. omdat deze duin erg stijl was moesten we veel snelheid hebben. We begonnen in de 3 e versnelling en reden met ongeveer 130km/u de duin op. De Audi moest soms wat flinke klappen incasseren, en op een gegeven moment moesten we terugschakelen naar zijn 2 e versnelling. Toen haalden we de 2 auto s die voor ons de duin op waren gereden in. We haalden het zonder vast te komen zitten. De 4 e duin was daarna een peulenschilletje, en toen zijn we verder gereden. Onderweg hebben we nog hout gesprokkeld voor het vuur. Toen we het nationale park uit reden bleek dat de boom die we op het dak hadden leggen nog leefde, hiervoor kregen we een boete. Daarna konden we verder naar de eindbestemming voor vandaag, het strand. Toen we het strand op wilden zaten we achter de landrover van de broeders, deze verminderde vaart en hierdoor konden wij er niet meer langs. Toen zaten we vast. Na de hulp van bomba ( de gids ) kwamen we weer los. Nu was het een mooi stuk over het strand rijden, waarna we op een stuk kwamen waar we het strand af gingen en de auto s in een mooi rijtje hadden gezet. Daarna hebben we de tenten opgezet, maar het waaide erg hard dus we werden lekker gezandstraald. Toen alle tenten stonden hebben we lekker gegeten, waarna we weer een mooi kampvuur hadden gemaakt. Toen we onze dure boom er op gooide bleek dat hij niet brandde, beetje jammer. Daarna zijn we lekker naar bed gegaan. Dag 17: Toen we wakker werden stond ons een mooie verassing te wachten. Door de wind waren de zandduinen verplaatst, hierdoor stond de Audi vast tussen een verzakte Volvo en de Nissan van Jan. Daarna hebben de broeders ons met de lier losgetrokken, wat bij de Audi eigenlijk niet nodig was. Nu moesten we wachten tot het laag water was, anders konden we niet verder rijden. toen het eenmaal laag water was zijn we gelijk gaan rijden maar al snel stond de Volvo vast. Nadat deze was losgetrokken konden we weer verder. Niet veel later stond er nog een Rocky vast. Na niet al teveel moeite was deze ook weer los en konden we weer verder. Toen kwamen we op een stuk waar we erg moeilijk overheen konden, en al meerdere auto s vast hadden gestaan. Na alles een beetje recht geschept te hebben knalde de Audi er zonder moeite vol gas er doorheen. Daarna moesten we even op de rest wachten. De toch over het strand duurde nog ongeveer 30km, waarna we van het strand zijn afgereden om op de verharde weg te komen. Daar hebben we banden weer vol laten lopen met lucht en zijn we naar het hotel gereden. Daar aangekomen hebben we een lekker stokbrood met friet, vlees, sla en saus gegeten. Daarna heb ik nog lekker gedouched, en het zand kwam overal vandaan. Dat was weer erg lekker. Toen hebben we een filmpie gekeken en zijn we gaan slapen. Dag 22:
Dit was het dan, de laatste dag van de reis. Het was al bekend dat de weg naar de Gambiaanse grens erg slecht zou zijn. Eenmaal op die weg aangekomen bleek dat niks gelogen was. We konden een gemiddelde snelheid van nog geen 40km/u aanhouden. Onderweg zijn we nog even gestopt omdat de gids een lekker band had. Toen we daarna weer onderweg waren reed de mercedes al redelijk snel zijn uitlaat er onder uit, wat ook weer wat tijd kostte. Daarna kwamen we bij de grens aan, wat verschrikkelijk snel ging. Wel waren er weer veel bedelende mensen, maar we hebben niks gegeven. Toen was het tijd om Gambia in te gaan. Deze grensovergang ging ook erg snel. Nadat we de grens over waren zijn we even langs de weg onder een boom gestopt om op de rest te wachten. Hier kwamen al snel een paar kinderen aan rennen die alles wilden hebben, van lege flessen tot mobiele telefoons en fietsen. Toen iedereen weer aanwezig was zijn we onder politie escorte door Gambia naar de boot gereden. Bij de boot konden wij nog niet op de 1 e boot, maar wel net aan op de 2 e. De boottocht duurde ongeveer een half uur. Eenmaal aan de overkant konden we weer verder onder escorte. De politie hield alle kruispunten en rotondes gesloten zodat wij gewoon met zijn allen door konden rijden. Na een kort stuk gereden te hebben kwamen we aan op onze eindbestemming: Kairoh Garden. Toen we de auto stilzetten begonnen we lichtelijk te beseffen wat we gedaan hadden, maar het drong nog niet allemaal door. Daarna hebben we gegeten en toen onze kamer opgezocht. Na een paar biertjes ben ik gaan slapen. Dag 23: Vandaag was er een rustdag in Kairoh garden. Eerst hebben we heerlijk ontbeten, waarna we de auto helemaal hebben uitgepakt. Langzaamaan begon het door ons door te dringen dat we er nu echt waren. s Avonds hebben we onze laatste restjes eten opgemaakt. En daarna hebben we nog lekker een biertje gedronken en naar bed gegaan. Dag 24: Na lekker ontbeten te hebben zijn we met zijn allen naar de container gegaan, welke uitgeruimd moest worden. Op de grond hadden we allemaal zeilen gelegt waar we alles bij elkaar konden sorteren. Tijdens het uitpakken zijn er bepaalde spullen al gelijk naar scholen gebracht. Ikzelf heb meegeholpen met computers brengen naar een basisschool, waar we ze gelijk hebben aalgesloten. De computers staan in een lokaal welke als Go For Africa in Gambia is word gebruikt als hoofdkantoor. Als hun er niet zijn word het gebruikt door de school als internetcafé, zodat hun wat extra inkomsten hebben. Hierna hebben we lekker gegeten en na een paar biertjes zijn we naar bed gegaan.
Dag 25: In de ochtend gingen we naar het GTTI in Serekunda, dit is ook de school waar wij les gaan geven. Eerst hebben we op de school een kijkje genomen, en zagen we dat de leerlingen bezig waren met een blok uit elkaar halen. Veel leerlingen wilden een praatje maken wat erg leuk was. Daarna zijn we naar een lokaal gegaan waar mensen van de school een toespraak hielden, waarin ze zeiden dat ze erg blij waren dat ze onze hulp kregen. In de middag zijn we naar een vrouwenschool gegaan, waar ook een auto gedoneerd werd. Hier hebben we eerst lekker gegeten. Na het eten heb ik in de Crèche rondgekeken. Toen ik binnenkwam kwam de kinderen gelijk aanrennen en wilde een hand, een 1 kind omhelsde mij gelijk. Het was leuk om te zien hoe de kinderen gingen dansen en mee zingen met de muziek. Daarna zijn we weer naar Kairoh Garden terug gekeerd. Hier hebben we lekker met de groep gegeten, wat waarschijnlijk de laatste keer was.