Dag 4 - Wedstrijdzwembad & Blindeninstituut Dag beste mede reisgenoten, Gisteren ben ik het vergeten maar allemaal bedankt voor jullie mails. Ik zal ook maar gelijk met de deur in huis vallen, ik denk niet dat jullie morgen een verslag gaan krijgen. Dat zou weleens te laat worden om nog een verhaal te maken. Maar de afsluitende mail houden jullie dan tegoed voor na het weekend. Vanmorgen en iets vroegere start want de bus moest voor het eten geladen worden. Het plan was om 08.30 te vertrekken want we hadden een strak programma. Ondanks dat het toch een aantal keer besproken was dat de vertrektijd om 08.30 was, hadden de mannen toch iets anders in hun hoofd. Afijn met een klein vertraging toch vertrokken en volgens mij heeft de pastor de verloren tijd wel ingehaald. Deze man kent alle binnenwegen in Boekarest en zo hebben we de file gedeeltelijk kunnen vermijden en de bus had er ook zin in of anders gezegd de vaart zat er na vertrek wel in. Dit keer richting zuidoost gegaan. Hoewel we al vaker die richting opgegaan zijn, zijn we alleen maar op nieuwe plekken geweest. Het eerste adres was al gelijk een uitdaging. Het heeft heel veel geregend. Het probleem was dat er voor het huis een soort wedstrijd zwembad (lang en breed) en dan wordt het best lastig lossen. Met was creativiteit is het gelukt. Ja en dan moet er juist bij dit adres best veel gelost worden want het is een lokaal distributiepunt. Dit was een fijn gezin, ze wilde ons de veestapel laten zien maar tot de enkels in de blubber zagen wij niet echt zitten. Maar de man wilde het toch laten zien, hij heeft de overtocht gemaakt en de deur opengezet zodat wij de 2 koeien konden zien.
Bij vertrek is de vrouw des huizes de tuin ingegaan en heeft een bosje seringen, tulpen en irissen voor mij geplukt. Zo'n gebaar doet goed. Oké ik heb daarna nog veel moeten verduren van de mannen, ja ik kan er ook niets aandoen dat het soms niet gelijk verdeeld is.
Bij het volgende adres hebben we alleen spullen afgegeven. De pastor liep er heel familiair naartoe. Nu begrijp ik waarom, zijn stiefdochter woont hier met haar gezin. Het is hem van harte gegund. Daarna naar een oude vrouw gegaan. Zij had een rollator nodig en die hebben we gebracht. En wat een prachtig gezicht, ze gooit de stok die ze gebruikte gelijk aan de kant en gaat met de rollator verder. Gelijk naar de voorkant toe want aan de straatkant stond een bank en die was nu weer bereikbaar. Dit is dankbaar werk als je dit en haar gezicht ziet.
Daarna nog wat spullen gebracht bij een gezin met 2 tweelingen met een jaar verschil en bij een dame van 88 jaar oud. Beiden leven in een moeilijke situatie. De rest hebben we gelost in de kerk en zal later verder verdeeld worden. In deze kerk stonden in het zondagsschoollokaal de stoeltjes en tafeltjes uit Holland. Claudiu die weer mee was heeft met de dochter van de pastor hier ook zondagsschool werk gedaan. De lessenaar met houtsnijwerk in de kerk heeft de pastor gemaakt en de kerkbanken ook.
Op de terugweg naar ITP hebben we Claudiu afgezet bij het station want hij ging naar Cluj voor een conferentie. Deze jongen heeft hard gewerkt en we hebben veel plezier met hem gehad. Niet verder vertellen maar wij hebben hem alvast besproken voor de volgende keer (We weten nog niet hoe we dat aan Romica moeten vertellen maar we hebben nog even). Bij ITP hebben we alleen geladen voor het blindeninstituut en zijn op pad gegaan. We waren natuurlijk weer veel te laat. Onze planning laat deze reis wat te wensen over. De eerste afspraak was voor 12.30 uur die we gisteren al verzet hadden naar 13.00 uur maar uiteindelijk zijn we pas na 13.00 uur vertrokken. We zijn wel zo beleefd geweest om even te bellen. De pastor zou ons brengen. Het adres had ik gisteren even gevraagd. In de straat aangekomen vroeg de pastor het nummer. Ja dat wisten we natuurlijk niet maar vol bravoure zeiden we dat we het wel zouden herkennen. Mooi niet! Toch maar even gebeld. Wat blijkt we zaten op een andere locatie waar we nog nooit binnen geweest waren. Dit was het woonhuis van Stan en Camelia dat ondertussen steeds meer overgenomen wordt door het instituut. De moeder van Camelia had voor ons gekookt. Dat was lekker eten. Het is een plezier om hier te komen. De rust, vrede en vriendelijkheid. Zelf nu Stan en Camelia er door omstandigheden zelf niet bij konden zijn. Na het eten hebben de inhoud van de dozen even doorgenomen.
Een kopie van wat er bij Agar House gebeurde. We hadden een flink aantal dozen met lappen, naaigerei etc. Hier zijn ze heel blij mee want ze maken er dingen mee die ze verkopen om de opleiding van de honden, het lesprogramma van de kinderen etc. mee te betalen en het wordt ook gebruikt in het lesprogramma. Rob zei dat ze hier misschien wel een jaar mee vooruit kunnen. Het is fijn om hen zo te kunnen ondersteunen met hun werk. We zijn met de taxi naar ITP teruggegaan en hebben met Romica geëvalueerd en alvast wat dingen voor de volgende keer besproken. Na het eten heeft Dragos pannenkoeken voor ons gebakken. Ja het is de Roemeense volgorde van eten en dat kan voor verrassingen zorgen. Het is altijd maar weer afwachten maar dat hoort er gewoon bij. Nu nog even een paar waterdragers charteren en dan kunnen we de dag af gaan sluiten. We wensen jullie een fijne avond, m vr gr Leen, Adrie & Anneke