Lieve vrienden, Terug in Senegal. Keyser Nieuws 32 (Online version)

Transcriptie

1 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt. Johannes 17:3 Keyser Nieuws 32 (Online version) Lieve vrienden, Toen we wakker werden midden in nacht beseften we het: Judah is aan het beter worden. We waren immers wakker geworden en dus hadden we geslapen... en hij dus ook. Een grote dankbaarheid vervulde ons hart. Er leken wel stenen van ons a te vallen, zo n opluchting als we voelden. En inderdaad sliep Judah steeds een beetje langer, daalde z n koorts en werd het pad naar het kleine kamertje een stuk minder vaak belopen. Wat een vervelende ziekte; Dysentrie. Zowel Judah als Gloria hadden het te pakken. Wat zijn dankbaar dat ze beide weer helemaal beter zijn en dat ook de rest van het gezin gespaard is gebleven. De Here zij geloofd en geprezen! Terug in Senegal

2 We stonden er zelf versteld van het feit dat we eigenlijk nog maar 2,5 maand terug zijn. Het voelt al zoveel langer voor ons. Er zijn al zoveel dingen gebeurd. Laten we als eerste voorop stellen dat het goed gaat met ons. We hebben al een aantal keer een blog geschreven en daarin beschrijven we ook dingen die we moeilijk vinden, waardoor (samen met het begin van deze nieuwsbrief), u de impressie zou kunnen krijgen dat het leven in Senegal heel zwaar is en we doodongelukkig zijn. Maar ondanks moeilijke momenten, gaat het ons goed. We zijn gelukkig en dankbaar en hebben vrede in ons hart. We hebben het goed met elkaar als gezin, maar we zijn bovenal gelukkig omdat we weten dat onze Hemelse Vader bij ons is en voor ons zorgt. We wonen in een huis waar je u tegen zegt :-). Werkelijk een mooi huis om te zien en we hebben er een behoorlijke tuin (lees: zand) met omheining omheen, wat ons wat privacy geeft. Heerlijk. Dat hebben we in Senegal nog nooit echt gehad. Zeker in een missionschool waar je behalve tandenpoetsen werkelijk alles samen doet, staat privacy (of familietijd) niet op het menu. Dus we achten ons erg gelukkig daarmee. Wel moest (en moet er nog steeds) van alles gedaan worden in en om het huis, maar dat geeft ook steeds weer de mogelijkheid om opnieuw verheugd te zijn als er weer wat af is.

3 Wolof We zijn inmiddels flink met taalstudie bezig. Het is best intensief. Ook s nachts gaan er allerlei Wolof woorden door je gedachten zonder dat er enige logica is van een verhaal of droom. Puur woorden en klanken. De methode die we volgen (GPA) vinden we heel prettig. De eerste weken focus je alleen maar op luisteren en herkennen. Op die manier wordt je bekend met de klanken, en focus je je echt alleen op wat je hoort en niet op hoe je denkt dat het zou moeten klinken omdat je het woord geschreven ziet staan. Inmiddels mogen wij de eerder gehoorde woorden en zinnen nu gebruiken en luisteren we weer naar nieuw vocabulaire. Niet alle klanken zijn bekend voor ons en dus zijn we soms flink aan het stuntelen met onze kaak, tong en wangen om bepaalde klanken na te bootsen. U begrijpt dat het regelmatig lachsalvo s oplevert! We hebben een hele fijne taalhelper, Samuel. Hij gaat naar dezelfde gemeente als wij hier in Thies. Samuel is een goede leraar, we kunnen samen lachen en hij is gelukkig heel geduldig met ons! Wat zorgt de Here toch ongelooflijk goed voor ons. Een aantal maanden geleden was alles nog een groot vraagteken wat betreft huis en taalhelper. En werkelijk waar, Hij heeft ons in alles geholpen en voorzien! En hoe...!

4 Kids De kinderen hebben het naar hun zin op de BCS. Hoewel het toch nog best een hele trip is (40 min) laat de afstand het gelukkig toe dat ze dagelijks daarheen kunnen. Er is denk ik geen plek op de wereld waar ze zich meer thuis voelen dan op de BCS. We zijn dankbaar met de carpool mogelijkheden, waardoor we maar zo n 3 a 4 keer per week hoeven te rijden. Toch zijn de dagen voor de kinderen daardoor ook wel echt lang. In Nederland zaten ze op een school waar ze elke dag om uur uit waren en hadden dan de hele middag vrij. Hier gaan ze s morgens om uur weg (nadeel van carpool met ophalen en wegbrengen van andere kids) en komen pas om weer thuis. In de siesta worden ze geacht huiswerk te maken en dus blijft er niet veel tijd voor om te spelen. Extra blij zijn we dus met de weekenden waarin ze eindeloos kunnen spelen. Contacten We hebben hier en daar al wat contact mogen leggen in de buurt. Anne gaat regelmatig bij een groep mannen zitten, die daar in de schaduw van een boom bijna dagelijks dammen. Eliza heeft een goede klik met de schoondochter van de chef de cartier. Helaas woont ze een groot gedeelte van het jaar een aantal uur rijden van Thies vandaan en komt ze alleen voor de vakanties weer terug. Tjonge, nu is de brief al bijna vol en heb ik nog niets gedeeld over het feit dat het hier nog steeds heel warm is, en de luchtvochtigheid nog steeds heel hoog, dat we dagelijks kolonies mieren hebben in de keuken, dat we een moringa boom (ook wel wonderboom/boom des levens genoemd) en een citroenboom en een mangoboom in de tuin hebben, dat al ons houtwerk opgevreten wordt

5 door termieten (aangezien we in een huis van leem wonen en de termieten dus in onze muren leven), dat mensen hier niet weten dat een rups geen worm is en al helemaal niet dat het een vlinder kan worden (lang leve Youtube voor het bewijs), dat we erg genieten van het Senegalese eten en dat Anne bijna dagelijks op hagedissen jacht gaat in huis (ze weten steeds weer binnen te komen, inmiddels is Anne er al aardig handig in geworden :-)). Goed, al met al, veel te vertellen dus, maar in ieder geval hebben jullie hopelijk een impressie van ons leven kunnen krijgen. Heel veel liefs van ons, Anne en Eliza Keyser met Judah, Gloria en Josephine