Charisma in golven Matzken Charisma in golven Matzken e.a. (1991) v.a. blz. 16 (Vooral vanaf: Gaven en pseudo-gaven) De beweging die de nadruk legt op de charismata voor alle gelovigen heet dan ook terecht charismatische beweging. Maar bij nadere bestudering blijkt haar invulling hiervan geheel anders te zijn dan datgene wat de Bijbel hiermee bedoelt. Wanneer zij spreken over de gaven wordt hierbij bijzonder de nadruk gelegd op de zogenaamde tekengaven uit het apostolische tijdperk, zoals vreemde talen, profetie, genezingen en krachten. Deze hebben met het afsluiten van de canon der heilige Schrift hun hoofdfunctie (als teken) verloren, namelijk de echtheid bewijzen van de profeten in het Oude Testament en de apostelen van het Nieuwe Testament, waarmee immers hun boodschap als authentiek (echt van God) werd bekrachtigd. Natuurlijk betekent dit niet dat God vandaag geen wonderen van genezing zou doen, of dat er vandaag geen boze geesten zouden zijn die in Jezus naam worden gesommeerd om uit te gaan, want onze God is een God van wonderen, Zijn naam en Zijn werken zijn immers wonderbaar. Dit leidt ertoe dat de essentiële en grote gaven van de Heilige Geest, zoals de gaven van de leraar, wijsheid, onderscheiding van geesten en vermaning blijven sluimeren, om niet te zeggen dat deze worden verwaarloosd. Wij kunnen zeker stellen dat de kerken van de Reformatie nogal eenzijdig zijn omgesprongen met de geestesgaven, waardoor het in de praktijk dikwijls neerkwam op: leer zonder Geest. Maar in de praktijk wordt dikwijls eenzijdig en spiritueel met de Bijbel
omgegaan. ( ) De derde golf: tekenen en wonderen Met de derde golf treden wij in 1980 een nieuwe fase in. Werd met de eerste golf de basis gelegd door de geestesdoop en het spreken in tongen, met de tweede golf werd dit sterk uitgebreid door het terzijde stellen van de doctrine en het doorbreken van grenzen binnen het christendom. De derde golf gaat nog veel verder: zij legt de nadruk op krachten, tekenen en wonderen. ( ) Allerlei kerken en groepen, die tot nu toe afzijdig stonden van de pinkster- en charismatische beweging, worden thans door de derde golf overspoeld. ( ) De situatie bij de derde golf is dus geheel omgekeerd aan die van de eerste golf: toen moest je iets doen om erbij te komen, bijvoorbeeld je kerk verlaten en je voegen bij een pinksterof volle evangelie -gemeente. Maar nu moet een Christen iets doen wanneer hij er niet bij wil horen: gemeenteleden die hiermee niet instemmen, worden genoodzaakt hun gemeente te verlaten! ( ) Deze gemeenten leggen het accent op gemeentegroei, krachtevangelisatie en genezingen. Dit wordt gezien als het herstel, in de eindtijd, van Oudtestamentische profeten en Nieuwtestamentische apostelen, die in de eindtijd zullen samenvloeien tot wat bij Wimber heet het tweede apostolische tijdperk. Gaven en pseudogaven De charismatische beweging legt de nadruk op het gebruik van de charismata, de geestelijke gaven, in de gemeente van Jezus Christus. Alleen al deze term gebruik van de charismata is niet terecht en brengt ons in een verkeerd denkkader: een charisma is niet een apparaat dat men kan gebruiken.
Wij mogen dankbaar zijn en vol verwondering constateren, dat de charismata in een aantal gemeenten functioneren zoals God dat heeft bedoeld. De Geest geeft immers aan ieder lid van Christus gemeente een of meer van Zijn gaven, die Paulus vergelijkt met de onderscheiden functies die de leden van een lichaam ten opzichte van elkaar hebben. ( ) Maar worden door de drie genoemde golven, in het bijzonder de derde golf, deze gaven wel op een Bijbelse wijze ingevuld? Mogen wij wel stellen dat alle gaven die in het N.T. voorkomen, ook van toepassing zijn op deze tijd (met name de zgn. tekengaven, die de O.T.-profeet of N.T.-profeet verklaarden man Gods te zijn)? Bij het bestuderen van datgene wat over deze derde golf is gepubliceerd, komt de vraag steeds sterker naar voren, of de Christenen er niet toe komen om onder het mom van Bijbelsklinkende namen zich open te stellen voor de pseudogaven. Dit wil zeggen, dat dan niet meer de Heilige Geest de gaven uitdeelt aan wie hij wil, maar dat deze gaven zijn te leren, te oefenen in speciale cursussen, bijvoorbeeld.. (ook de Alpha-curus?, Levi). Het in de praktijk brengen van deze gaven, lijkt hiermee het karakter te krijgen van een initiatie of inwijding, die leidt tot een volslagen andere kijk op God, op de Bijbel en op de gemeente (meer daarover in dit boek, Levi). Het is voor velen een schok om te merken dat de genadegaven die de Heilige Geest geeft, geïmiteerd kunnen worden door boze geesten. Daarom verwijzen wij de lezers naar de grondige studie die Jessie Pen-Lewis heeft gemaakt over het verlopen van de opwekking van Wales aan het begin van deze eeuw. ( ) Na het afsluiten van de Canon van de Heilige Schrift zijn deze tekenen (die weersproken zouden worden door veel joden en heidense religies) in die zin niet meer nodig. Het grootste teken thans is de wijze waarop iemand omgaat met Gods Woord. Wonderen hebben nu niet meer de functie van het authentificeren van de boodschapper en diens boodschap (zoals bij Mozes en Elia, Levi). Ook is de gedachte dat mensen (moderne mensen) wel zullen gaan geloven als ze wonderen en
krachten zien, niet Bijbels. Zie de woorden van Jezus in Mt. 12:39: Maar Hij antwoordde hun en zeide: Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, maar het zal geen teken ontvangen dan het teken van Jona, de profeet. Juist omdat er in deze tijd geen profeten en apostelen zijn in Bijbelse zin, zal ieder pogen om mensen wonderen te leren een verkeerde uitkomst hebben. Het geheel overziende, komen wij thans tot een voorzichtige, voorlopige conclusie. Deze is zo schokkend dat wij deze slechts huiverend en nog maar als vraag willen voorleggen: Zou het niet zo kunnen zijn, dat bij de derde golf de Bijbelse charima s geleidelijk aan een invulling gaan krijgen die ons voert naar een gebruik waarvoor Penn-Lewis nu juist waarschuwt? Dat zou dan betekent dat de boze toch kans ziet om met zijn methoden via deze golf in Christus kerk te penetreren! En dat terwijl velen die bij de derde golf betrokken zijn, een ernstig en ongetwijfeld oprecht verlangen hebben om hiermee een antwoord te geven op zoveel nood in kerk en wereld. Toevoeging Nog een stuk uit dit artikel over het de gevolgen van een onbijbelse kijk op de heilige Geest. Of lees over Tongentaal. a. Verwarring over het onderscheid tussen de Gever en de gave resulteert in het misverstaan van vele Schriftverzen, die onbegrijpelijk worden. Daarbij wordt de waarheid ingeruild door een mythe, door de mens gemaakt. b. Door een gebrek aan het erkennen van de bestendigheid van van de gave van de Heilige geest in het leven van een gelovige ontstaat de verwarring over het komen en gaan van een persoon. c. Aanbidding, lofprijzing, gebed, zang en liturgie zijn gericht op een denkbeeldige derde persoon in de traditionele christelijke Godheid, maar het zou vooral aan God, de Vader,
moeten worden gericht, en pas in de tweede plaats aan de Heer Jezus Christus. De enige ware God, de Vader, zoekt hen die Hem aanbidden in geest en in waarheid [de werkelijkheid] (Johannes 4:23), met andere woorden, Hem aanbidden voor wie Hij werkelijk is. d. Door onjuist onderscheid en begrip over wat de gave van de Heilige geest werkelijk is, gaan vele christenen er naïef vanuit dat vrijwel alle spirituele manifestaties van de ware God zijn. Zij weten daardoor vaak niet de echte te onderscheiden van de valse, en worden zo misleid. e. Bovendien, zij die willens onkundig zijn ten aanzien van de uitingen des geestes (1 Kor 12:1; 14:37 en 38) lopen het risico dat de Heer hun aanbidding zal veronachtzamen, en waardoor zij kwetsbaar worden voor demonische invloeden. f. Door niet te begrijpen dat de geesten van de profeten onderworpen zijn aan de profeten en doordat men in plaats daarvan geleerd wordt gecontroleerd te worden door de Heilige geest, worden velen beïnvloed door demonen, zelfs terwijl men denkt dat ze worden geleid door de geest van God. g. Velen wandelen niet in de kracht van de geest, omdat zij erop wachten dat een persoon hen hiertoe beweegt, terwijl God erop wacht dat zij door geloof gebruiken wat zij al hebben kregen. Chr. Levi Zoutendijk