Maaike & Domenico (Een bijzondere vriendschap) Door Laura Kamies 3T2 1. Zakelijke gegevens A. Titel van het boek/de film Als het boek een ondertitel heeft, moet je die ook vermelden! Deel 1 Maaike & Domenico (Een bijzondere vriendschap) B. Naam van de auteur/regisseur Als de schrijver een pseudoniem gebruikt, moet je de echte naam ook vermelden. Susanne Wittpennig
C. Naam van de uitgever/producent en het jaar van verschijnen en het aantal bladzijden. Uitgeverij Callenbach. Eerste druk 2005, Tweede druk 2008, gelezen Derde druk 2009. 303 bladzijdes. 2. Samenvatting Maaike is 14 jaar en wordt in haar klas erg gepest door een stel meiden (Delia, Manuela en Isabella). Als er op een dag een nieuwe jongen in hun klas komt, vind Maaike hem echt helemaal niks. Maar alle andere meiden vinden hem helemaal geweldig en de leukste jongen van de klas. Eerst was André de leukste jongen van de klas, dus hij word jaloers en daagt hem uit voor een gevecht na gym. Domenico neemt de uitdaging aan en hij wint het van André. Daarom word hij nog populairder dan hij al was. Maar als hij het een keer voor een jongen (Patrick) in hun klas opneemt, die gepest wordt omdat hij dik is, bekijkt Maaike hem opeens heel anders. Hij doet ook ineens veel aardiger tegen haar en Patrick. Maaike en Domenico worden vrienden. Maaike durft nu ook veel meer en ze spreekt haar vader voor het eerst tegen als hij zegt dat zij niet me Domenico mag omgaan, omdat hij een hele slechte invloed op haar zou hebben. Maar Maaike luistert niet en ze blijft me Domenico omgaan. Als ze een keer met de hele klas gaan zwemmen, zwemt Domenico niet mee. Maar dan word hij uitgedaagd, en toen niemand het merkte stond hij opeens op de bovenste duikplank, nog in zijn kleren om te gaan springen. Hij sprong en nadat hij in het water terecht kwam, kwam hij niet meer boven. Maaike zag dit allemaal gebeuren en alles draaide om haar heen. Ze hoopte natuurlijk dat hij nog leefde en gelukkig was dit ook zo. Maar hij was wel een gewond, dus gingen Maaike en Patrick met hem naar de EHBO. Daar deed Maaike zijn shirt uit en zag de striemen op zijn rug. Ze schrok heel erg, maar zei er niks van. Nadat Domenico een hele tijd niet op school was geweest ging Maaike hem opzoeken. Ze ontdekte dat hij in de buurt woonde waar veel straatjongeren woonden en waar drugs word verkocht. Ze had een niet zo fijne ontmoeting met de tweelingbroer van Domenico, Michèle, ook wel Mingo genoemd. Die verslaafd was aan drugs. Hij zei dat ze moest oprotten, omdat ze een slechte invloed op Domenico had. Maar toch ging Maaike naar binnen en vond Domenico. Hij zei dat ze niet had moeten komen en hij vroeg waarom ze het eigenlijk deed. Maaike legde hem uit dat ze heel erg bezorgd om hem was en ook omdat ze hem graag weer wilde zien. Toen vertelde hij dat hij niet meer op school kwam en vertelde hij over zijn moeder. Hij ging samen met Maaike naar buiten, maar hij ging weer naar binnen om Maaike s tas te halen. Terwijl Domenico weg was vond Maaike het geld dat gestolen was op school en ze sprak Domenico daarop aan. Hij werd heel erg boos en ze maakten lang ruzie. Daarna liep Maaike boos weg.
De dag daarna op school, vertelde Maaike alles aan Patrick. Als comfort hield hij haar hand vast. Nadat ze alles had verteld zag ze pas dat Domenico de hele tijd achter hun stond, maar Maaike zag geen reactie van hem. Toen kwamen Delia en Isabella aanlopen, ze zagen Domenico niet. Maar ze zagen wel dat Maaike en Patrick hand in hand zaten en begonnen hun te pesten daarmee. Domenico werd zo boos dat hij Delia bewusteloos sloeg, daarna rende hij weg. Een paar dagen later ging Maaike naar het ziekenhuis waar Delia lag, Delia vertelde Maaike waarom ze haar altijd zo pestte. Maaike en Delia maakten het goed met elkaar en werden vriendinnen. Een week later ging Maaike naar het park waar zij en Domenico elkaar een eeuwige vriendschap hadden beloofd. Het bleek dat Domenico en zijn broer daar ook waren en Domenico vertelde aan Maaike dat ze naar Sicilië gingen, omdat hij teveel verkeerd had gedaan, op school en thuis. Maaike zei hem met veel moeite vaarwel. De dag daarna stond Mingo bij haar voordeur en gaf haar een briefje. Hij zei dat hij en Domenico binnen een uur naar Sicilië vertrokken en verdween weer. In het briefje stond dat Domenico alles heel erg speet en dat, als alles goed met haar ging, ze een lint aan de lantaarn, in het park heen moest hangen, zodat een vriend van hem die naar Sicilië ging, hem kon vertellen dat alles goed met Maaike ging. Maaike hing een dag later een lint om de lantaarn en liep toen weg. Na de zomervakantie ontving ze een brief van Domenico uit Sicilië, daarin stond dat alles goed met hem ging en hij haar nooit, maar dan ook nooit zal vergeten. Later deed Maaike nog een keer een lint aan de lantaarn, waarop stond: IK HOU VAN JE! P.S. Delia is mijn vriendin! En ze kreeg later een brief terug. Maaike voelde zich aan het einde van al deze gebeurtenissen veel beter. Ze was niet langer meer bang om naar school te gaan en werd niet langer meer gepest. Ze vond zichzelf niet meer lelijk en ze is gestopt om te wensen dat ze knapper, sterker, sportiever was. Ze wist dat ze gewoon zichzelf moest zijn. Ze was nu gewoon Maaike! Ook haar nieuwe vriendin Delia was nu ook geen pestkop meer, en deed haar best om een goeie vriendin voor Maaike te zijn. Ook begreep Maaike waarom haar vader altijd zo bezorgt over haar was en zo streng tegen haar deed. Hij deed het nu nog steeds, maar nu begreep ze het. Maaike had veel goede herinneringen aan Domenico. Ze vroeg zich vaak af of hij nu gelukkig was. Ze bleef hopen dat ze hem ooit weer zal zien.
3. Over de auteur. Susanne Wittpennig werd geboren in Basel, op 11 mei in Zwitserland, 1972. Ze is een Duitstalige Zwitserse schrijfster die dol is op lezen, film en muziek, houdt van katten, Noorwegen, pretparken, achtbanen en gek is op Thais eten. Toen ze klein was, was ze al bezig met verhalen opschrijven in dikke schriften. In deze verhalen stonden belevenissen die ze samen met haar jongere broer meemaakte. Ook verzon ze zelf lange verhalen. Naast Susanne s baan als webdesigner schreef ze in 2004 haar eerste roman van de serie Maaike & Domenico, die verscheen in Duitsland en Zwitserland. Een jaar later heeft Callenbach in Nederland tot nu 7 boeken uitgegeven van deze serie. 4. Over het boek A. Welke illustratie staat er op de voorkant van het boek? Leg duidelijk uit wat deze illustratie met het boek te maken heeft. De illustratie op de voorkant bevat de uitlijning van de zijkant van een meisje. Binnenin de uitlijning zie je een klein deel van het gezicht van een jongen. Die illustratie heeft iets met het boek te maken, omdat de uitlijning van het meisje Maaike moet voorstellen en het gezicht van de jongen Domenico. Deze twee zijn de hoofdpersonen in het boek. B. Is het boek aan iemand opgedragen? Probeer erachter te komen wie het zijn en wat ze met de schrijver te maken hebben. Susanne, de schrijfster van het boek, heeft het boek voor haar twee zussen opgedragen, Aline en Julia. C. Beschrijf de plaatsen die voorkomen in het boek. Verklaar waarom de schrijver hiervoor gekozen heeft en wat ze met het verhaal te maken hebben. De plaatsen die in het boek voorkomen zijn in de klas, de schrijverster heeft hier voor gekozen omdat Maaike een meisje van veertien jaar is en zoals ieder ander ook gewoon naar school gaat. Het heeft met het verhaal te maken, omdat Maaike hier voor het eerst Domenico ontmoet. Een andere plaats is het zwembad, de schrijfster heeft hiervoor gekozen omdat het toen een hete dag was en de klas wilde afkoelen. Het heeft met het verhaal te maken, omdat Maaike hier de striemen op Domenico s rug ontdekt en meer van Domenico s verleden ziet. De laatste plaats is waar Domenico woont, de schrijfster heeft hier voor gekozen omdat Maaike steeds verder in Domenico s verleden graaft en hier zal ze de laatste puzzelstukjes vinden. Het heeft met het verhaal te maken, omdat Maaike hier Domenico s tweelingbroer, Michèle, zal ontmoeten en het laatste stukje van zijn Domenico s verhaal zal horen. D. Vanuit welk perspectief is het verhaal geschreven. Leg uit! Het is uit het perspectief van Maaike geschreven. Omdat het verhaal over Maaike gaat die vriendschap sluit met Domenico, een jongen totaal anders dan Maaike. E. Heeft het verhaal een open of gesloten einde? Leg ook dit uit. Het verhaal heeft een open eind, omdat het verhaal in meerdere delen is verdeeld.
5. Leeservaringen. 1. Onderwerp; Spreekt het onderwerp van het verhaal je aan of niet? Hoe komt dat? In het begin sprak het me niet echt heel aan, ik zag de titel en de illustratie op de voorkant en ik dacht meteen; Niet weer een roman. Maar toen ik er eenmaal in begonnen was, kon ik niet meer stoppen. Heeft het verhaal je nieuwe kanten van het onderwerp laten zien? Ja, eerst dacht ik dat vriendschap gewoon, bijvoorbeeld, heel makkelijk was. Maar dit boek heeft me laten zien hoe moeilijk een echte vriendschap kan zijn als er zoveel verschillen zijn tussen twee mensen. Ben je door het verhaal aan het denken gezet? Ja, ik begon te denken hoe het zal zijn gegaan als Maaike niet werd gepest of wat er zou gebeuren als zij en Domenico geen vrienden waren geworden. Is uitgekomen wat je van tevoren van het verhaal verwachtte? Totaal niet, ik dacht dat op het einde Maaike en Domenico gewoon bij elkaar blijven en dat, dat het einde zou zijn. Ik had niet verwacht dat Domenico juist weg zou gaan naar Sicilië samen met zijn broer, Mingo. Is het onderwerp verrassend uitgewerkt of behoorlijk voorspelbaar? Het was verrassend uitgewerkt. Elke keer als ik een hoofdstuk had gelezen, probeerde ik me voor te stellen hoe het verder zou gaan, en meestal zat ik fout. Maar soms was het ook een beetje voorspelbaar, bijvoorbeeld aan het begin. Daar begon het al dat Maaike vond dat ze school haatte en er niet naartoe wilde gaan, toen dacht ik al dat ze gepest werd op school. 2. Gebeurtenissen; Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien? Voor mijn gevoel wel, het had verschillende en genoeg gebeurtenissen die me bleven verassen, waardoor ik het boek niet kon neerleggen. Zoals bijvoorbeeld, dat Domenico Delia bewusteloos sloeg. Zijn de gebeurtenissen geloofwaardig en waarschijnlijk? Ja, de meeste gebeurtenissen die in dit verhaal zijn gebruikt kunnen ook echt gebeuren. Zoals bijvoorbeeld dat Maaike gepest word op school, dat gebeurd helaas ook echt. Zijn de gebeurtenissen verassend, origineel en ongewoon of voorspelbaar en bekend? De gebeurtenissen zijn verassend, origineel, ongewoon en bekend, maar niet voorspelbaar. Elke keer was ik verast bij een nieuwe gebeurtenis die origineel was, en toch tegelijkertijd ongewoon. Sommige gebeurtenissen waren bekend en andere weer ongewoon. Eigenlijk wisselde het een beetje af. Staan er in het verhaal gebeurtenissen die je graag zou willen meemaken? Welke gebeurtenissen vooral? Waarom juist die?
Er staat één gebeurtenis in die ik zelf zou willen meemaken. Dat ik vriendschap sluit met iemand die een moeilijk leven heeft en dat ik de enige ben die hem kan helpen. Zit er genoeg tempo in het verhaal of valt het af en toe stil? Er zit genoeg temp in het verhaal, het tempo is zo dat het voor iedereen nog te volgen is. Het gaat niet te snel en ook niet te langzaam. 3. Personages; Is de hoofdpersoon een held(in) op wie je zou willen lijken? Wat spreekt je zo in hem/haar aan? Op Maaike, de hoofdpersoon, zou ik wel willen lijken. Omdat ze kan aan voelen wanneer ze te ver door vraagt of aandringt, ook kan ze meteen zien hoe die persoon zich voelt. En omdat ze door het verhaal heen veranderd. Eerst was ze een verlegen meisje dat gepest werd en niet voor zichzelf durfde op te komen. Aan het eind is ze vriendinnen met Delia en Patrick, en kan voor zichzelf opkomen. Kun je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaalpersonen? Alleen van Maaike, Domenico, Patrick en Delia kan je je goed verplaatsen in hun problemen en gedachtewereld. Over de anderen word niet veel gezegd of uitgelegd. Je weet alleen daar de namen van en hoe ze zich gedragen, voor de rest niet veel. Heeft één van de verhaalpersonen je beïnvloedt? Zo ja, in welk opzicht? Ja, Manuela. Patrick, een jongen uit Maaike s klas, wordt gepest omdat hij dik is. Op een dag dat ze hem weer pesten, zegt Manuela dat ze moeten stoppen, terwijl ze eerst ook meedeed met de pesterijen. Dat heeft me beïnvloedt. Heeft het gedrag, een uitspraak of een gedachte van een van de personages je aan het denken gezet? Van Maaike s gedachte. In het begin van het verhaal stapt Maaike de klas in, terwijl ze denkt: Laat niet zien dat je onzeker bent, Maaike toon je zelfbewust. Zo is het goed ja, prima, niemand heeft je gezien. Dat heeft me op het denken gezet, omdat ze eerst dacht dat ze zelfbewust moest zijn, maar wanneer het goed gaat, is ze blij dat niemand haar heeft gezien. Dat heeft me aan het denken gezet, omdat ik het niet goed begreep. Kom je genoeg van de personages te weten om hun gedrag te kunnen begrijpen? Van sommige wel, maar van andere niet. Bijvoorbeeld van Maaike en Patrick kun je hun gedrag wel begrijpen, van Domenico en Delia pas verder in het verhaal. Maar van de anderen kom je er niet achter waarom ze zich zo gedragen. 4. Bouw;
Vind je dat de gebeurtenissen logisch op elkaar opvolgen? Ja, de gebeurtenissen volgen logisch op elkaar op en zijn goed te volgen en te begrijpen. Is het verhaal spannend opgebouwd? Wat maakt het wel of niet spannend? Maaike, de hoofdpersoon, komt niet in spannende situaties terecht, daarom is het niet spannend opgebouwd. Heeft het verhaal een ingewikkelde opbouw? Hoe komt dat? Nee, het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw. Omdat de zinnen gemakkelijk te begrijpen zijn en er geen te moeilijke zinnen of moeilijke woorden in voor komen. Daarom is het makkelijk te begrijpen. Bevat het verhaal tijdsprongen en terugblikken die het verhaal interessanter of juist onnodig ingewikkeld maken? Het verhaal bevat een kleine terugblik van Domenico die terugdenkt aan zijn verleden. Deze terugblik maakt het verhaal alleen maar interessanter, omdat je dan Domenico meer kan begrijpen en meer te weten over hem komt. Heeft het verhaal een slot dat goed past bij de beschreven gebeurtenissen? Vind je het een plezierig slot? Hoe komt dat? Het slot past wel bij de beschreven gebeurtenissen, want hier kijkt Maaike terug op haar gebeurtenissen met Domenico. Ik vind het geen plezierig slot. Want het is een open einde, dus het gaat nog verder. En ik wilde heel graag weten hoe het zou eindigen. 5a. Taalgebruik (bij verhalen in boeken); Vind je het verhaal lastig of makkelijk om te lezen? Heeft het taalgebruik hier mee te maken? Het verhaal is makkelijk te lezen. Het taalgebruik heeft hier mee te maken, omdat er geen moeilijke woorden in voor komen en de zinnen niet te moeilijk zijn geschreven. Zijn de zinnen makkelijk te lezen en bevat het verhaal weinig moeilijke woorden of juist niet? De zinnen zijn makkelijk geschreven, dus zijn ze gemakkelijk te lezen. En het verhaal bevat geen moeilijke woorden. Bevat het verhaal veel beschrijvingen? Heeft dit gevolgen voor de leesbaarheid en het verteltempo? Het verhaal bevat best veel beschrijvingen, maar dat heeft geen gevolgen voor mij, ik vind het juist daarom interessanter. Zitten er veel dialogen (gesprekken) in het verhaal? Vind je dat plezierig of juist niet? Er waren weinig dialogen in het verhaal, het meeste was beschrijving. Dat vond ik plezierig, want zo kwam je iets meer te weten over bijvoorbeeld hoe een persoon zich gedroeg of gedacht. 6. Verwerkingsopdracht.
Aan het eind van het verhaal kijkt de hoofdpersoon in zijn/haar dagboek terug op de gebeurtenissen. Verplaats je in die persoon en schreef twee dagboekbladzijden. Donderdag 23 november Lief dagboek, Ik ben heel erg gespannen! We krijgen morgen ons wiskundeproefwerk terug en ik heb het heel slecht gedaan! Papa zal hartstikke boos zijn! Hij wil dat ik de beste van de klas ben en de hele tijd tienen haal. Ja, hij wil dat ik zijn praktijk over neem en de beste arts van Nederland word. Ik weet niet eens of ik wel arts wil worden! Ik heb echt totaal geen zin meer in school en kan het haast niet meer volhouden! Het liefst zo ik willen emigreren. Dan naar Sicilië, naar Domenico. Oh, Domenico! Ik zie je nog steeds voor me met je knappe gezicht en grijsblauwe ogen, die me altijd als een open boek konden lezen. Je roodbruine haar en de lange haarlokken, waar je ogen achter verstopte had, alsof niemand mocht zien wie je werkelijk was. Je donkere wenkbrauwen, die verraadden dat je eigenlijk van Italiaanse afkomst was. Je glimlach, waardoor je twee kuiltjes in je wangen kreeg, maar die meteen verdwenen toen je die super coole grijns liet zien. Je tanden, met het spleetje tussen je voortanden, waaraan te zien was dat je te veel rookt, net als aan je vingertoppen, die helemaal geel waren door de nicotine. Ook al was dat het enige wat niet mooi aan je was, ik hield toch van je. Dan de leren ketting om je hals met de roofdiertand, die je nu aan mij hebt gegeven. Je kleren, die vaak gescheurd waren, waardoor je je schaamde, maar die wij juist cool vonden. De tatoeage op je bovenarm en de leren armbandjes om je pols. Niemand begreep waarom je er geen last van had als het warm was, niemand wist dat onder die leren armbandjes een geheim verborgen lag. Ja, je geheim en ik was de enige die ervan wist, die gezien heeft wat er echt aan de hand was. De enige die bij je thuis is geweest en heeft gezien wat niemand anders mocht zien: je littekens, je sombere jeugd, je moeder, het verwaarloosde huis en je broer Michèle. Michèle, je drugsverslaafde tweelingbroer. Hem zal ik nooit vergeten, Domenico. Jullie lijken zoveel op elkaar, maar toch heeft hij me bang gemaakt met zijn mes en uiterlijk. Maar van binnen was hij zacht en kwetsbaar, net als jij. Hoe zal het met hem gaan? Ik ben Verslag van een junkie aan het lezen, om te kijken of er nog hoop voor hem is. Mijn vader zal het echt niet leuk vinden als hij wist dat ik zo n boek aan het lezen ben. Hij vindt mij nog te jong voor dat soort boeken. Ik moet nog steeds huilen als ik aan de dingen denk die allemaal zijn gebeurt. Alle gebeurtenissen flitsen me voorbij als ik mijn ogen dichtdoe, toen ik je voor het eerst zag, het gevecht met André die je won, toen je Patrick verdedigde toen ze hem weer pestte, toen André en de jongens je in elkaar sloegen en ik alleen maar toen kon kijken, toen je mij verdedigde toen Delia en Isabella me aan het pesten waren, toen je me expres liet winnen bij trefbal, toen je bij mij bleef eten, toen je met je kleren en al van de duikplank afsprong en ik voor het eerst de littekens op je rug zag, samen naar het gala gingen, voor het eerst bij je thuis kwam en je broer ontmoette, de ruzie, toen je Delia buiten bewustzijn sloeg omdat ze me weer aan het pesten was, de belofte bij de lantaarn, toen je weg ging samen met de broer naar Sicilië en wat mevrouw Galiani aan mij heeft verteld over jou. Maar er is nog steeds zo
veel dat ik niet van je weet. Ik zou zo graag bij je willen zijn en je steunen. Maar ik kon niks doen. Wat zou ik je graag hebben willen helpen, met jou samen alle tranen hebben gehuild. Maar je bent van me weggegaan. Je hebt me achtergelaten en hebt je spoor gewist. Je bent naar Sicilië gegaan om nooit meer terug te komen, om je echte moeder te vinden. Ik zal nooit kunnen begrijpen waarom je dat het gedaan, waarom je het contact hebt verbroken met mij. Dat blijft een geheim die alleen van jou is Hoewel ik je steun en trots op je ben dat je zo n moeilijke keuze hebt gemaakt, kan ik het niet helpen om te hopen dat je ooit nog eens terugkomt en dat ik je weer zie. En elke nacht, als ik onze lantaarn zie oplichten, denk ik aan jou, aan alle gebeurtenissen en onze belofte die we hebben gedaan bij de lantaarn. De gebeurtenissen, zoveel die ik anders had willen aanpakken. Ik draag je ketting met het rode hartje nog steeds. Zo voelt het alsof je nog steeds bij me bent, ook al ben je dat niet echt. Domenico, ik kan je gewoon niet vergeten! Overal waar ik ben, zie ik iets van jou. Het park, de lantaarn, op school, in de klas, overal! Kom alsjeblieft bij me terug, ik mis je zo erg! Ik ben zo bang dat het beeld van jou in mijn herinneringen zal vervagen tot een wazig beeld. Het wordt steeds moeilijker om je gezicht overdag voor me te krijgen. Maar ook in mijn dromen zie ik je steeds vager worden. En ik ben bang, zo bang, dat op een dag het beeld misschien helemaal verloren zal gaan. Ik wilde dat ik een foto van je had, al was het er maar één! Ik wil je niet vergeten, Domenico! En ik heb zo n spijt van alle dingen die ik over je heb gezegd tegen Patrick toen ik dacht dat je er niet was, alleen om te zien dat je al die tijd achter ons stond. Ik heb er zo n spijt van! En ik hoop dat je me het kan vergeven, ik heb er zo n spijt van. Ik hoop zo erg voor je dat je in Sicilië samen met je broer gelukkig bent en dat je je tweede moeder hebt gevonden, over wie je zo vaak hebt gedroomd. En ik, ik kan alleen nog maar hopen, hopen dat jij mij niet vergeet en dat ik je ooit weer zal zien. Ik wil niet dat we vreemdelingen zullen worden en dat ons verbond bij de lantaarn, die voor ons beide belangrijk is, zal worden verbroken. Ik kan alleen hopen dat je me niet vergeet en ik kan alleen maar wachten, wachten en hopen dat je nog een keer bij me terug zult komen en me meeneemt naar Sicilië Liefs, Maaike