HULPHOND MAGAZINE JULI 2013 PETER VAN UHM - 10.000 DONATEURS - WEEKEND VRIJWILLIGERS Henny Bos: Juist de dingen die niet zichtbaar zijn, maken het zo waardevol.
INHOUD 34 Spirit is echt heel bijzonder. Hulphond Spirit steun en toeverlaat van Anouk 44 dini verlaan Door de hele stichting is er wel een stukje Dini Verlaan te vinden 52 Peter van Uhm nieuwe ambassadeur van Hulphond Nederland En verder: 5 Voorwoord: Hulphond Nederland stond weer volop in de belangstelling 6 Hulphond Gyan is er voor moeder én zoon 11 Teamwork: Onder begeleiding eigen hond tot officiële hulphond opleiden 15 Nieuwe demonstraties op eerste open dag van 2013 17 Scholen in actie voor Hulphond Nederland via Help een Hondje helpen 18 Voorkomen is beter dan genezen 19 Animal Event: Hulphond Nederland trok weer veel bekijks 20 Verborgen vrijwilligers: Avondhulpen 23 Wij feliciteren de volgende teams 24 Bob Carrière: Bijzondere ontstekingen (deel 2) 27 Column Hero 28 Gastgezin Will Albers: Een leven zonder hond is een hondenleven. 33 Hulphond Nederland sluit 10.000e donateur aan 39 Hulphonden trainen in praktijksituaties 41 Burgemeester Oss bezoekt Hulphond Nederland 42 De kracht van social media 47 Let food be your first medicine 51 Jubileumeditie Wandel voor Hulphond groot succes 3
Voorwoord Het zomernummer van het Hulphond Magazine. Tijdens het schrijven van dit voorwoord regent het en hebben we nog niet veel mooie dagen gehad. Wellicht dat de rest van de zomer adembenemend mooi wordt. Mocht het slecht blijven, dan heeft u in ieder geval het Hulphond Magazine om te lezen en gaat de zon hopelijk toch nog schijnen. Want dat is het gevoel dat wij iedere dag weer hebben. Door het fijne werk dat wij hebben en alle mensen die wij kunnen helpen, schijnt voor ons iedere dag de zon. Neem nou één van onze gastgezinnen, Will Albers. In dit magazine leest u dat zij kort geleden haar 25e pup bij ons heeft ingeleverd. Al 25 keer heeft zij voor ons een hond door de pubertijd heen geholpen en 25 keer heeft zij van de hond afscheid genomen. Wij hebben heel veel van onze cliënten blij kunnen maken met een hulphond die is opgevoed door Will. Een paar maanden geleden stelde Alberto Stegeman in zijn programma "Undercover in Nederland" het werk van Stichting Hulphond Friesland aan de kaak. Niet iedereen hoorde dat "Friesland" erbij, dus stond de telefoon bij ons roodgloeiend. Op een schandalige manier buit deze malafide stichting mensen uit die het al moeilijk hebben. Toen wij contact zochten met Alberto reageerde hij heel positief en adequaat en kwam met een filmploeg naar ons toe om de zaak recht te zetten. Het gezin dat de zaak had aangezwengeld, Els Stikkel en haar autistische dochter Anouk, waren erbij. In de uitzending hebben wij Anouk een goede hond beloofd en hun verhaal leest u verderop in dit nummer. Door het fijne werk dat wij hebben en alle mensen die wij kunnen helpen, schijnt voor ons iedere dag de zon. Dan Peter van Uhm. Wij hebben allemaal met een brok in de keel geluisterd naar zijn toespraak op 4 mei tijdens de Dodenherdenking. Heel indrukwekkend! Wij wisten toen al dat Peter ambassadeur zou worden voor onze mooie stichting. Speciaal voor de veteranen met een Post Traumatisch Stress Syndroom. De uitzending die daarop volgde bij Pauw en Witteman, die Peter deed samen met veteraan Patrick Kaslander, was ook zeer indrukwekkend. Zelfs Jeroen Pauw zei na afloop dat er iets heel bijzonders was gebeurd die avond. Patricks verhaal heeft u kunnen lezen in het vorige Hulphond Magazine. Deze keer leest u over Peter van Uhm. Als laatste melden wij u het aansluiten van de 10.000ste donateur. Wij hopen er het komend jaar nog veel meer aan te sluiten. Want met, onder andere, hun bijdrage kunnen wij ons prachtige werk blijven doen. Wij wensen u veel leesplezier en een zonnige zomer. Eric Bouwer en Rudolph Strickwold 5
Cliënt aan het woord Ze zijn een uniek stel: Henny Bos, haar zoon Jeroen en hun hulphond Gyan. Omdat haar zoon ook extra zorg nodig heeft, ervaart Henny de meerwaarde van haar hulphond meer dan ooit. Een hulphond haalt je uit een sociaal isolement. Buiten op straat werd ik ineens de vrouw met die hond in plaats van och, dat arme mens. 6
Hulphond Gyan is er voor moeder én zoon Samen redden wij het wel Ik ben bovenal moeder van een hartstikke leuk kind, straalt de 44-jarige Henny Bos als haar gevraagd wordt naar haar dagelijkse leven. En daarmee is de toon gezet. Want ondanks het feit dat ze als gevolg van een operatiefout sinds 1993 in een rolstoel zit en lijdt aan akelige en energievretende kwalen als posttraumatische dystrofie, fibromyalgie en hypermobiliteitssyndroom, laat Henny zich niet snel uit het veld slaan. Ook niet toen haar zoon Jeroen in 2008 met een spoedkeizersnede veel te vroeg ter wereld kwam, slechts 1350 gram woog en een herseninfarct bleek te hebben gehad rondom de bevalling. Daaraan moest hij zo klein als hij was geopereerd worden. Hij hield er een hemiplegie van over. Ze liet ook het hoofd niet hangen als een week na de geboorte blijkt dat Jeroen het syndroom van Down heeft. Ik ben zó blij met mijn kind. Dat doet alle andere zorgen verbleken. Topsport bedrijven Henny is begin twintig en werkt als A-verpleegkundige, wanneer zij tijdens een ogenschijnlijk onschuldige operatie zodanig wordt beschadigd dat ze niet meer kan lopen. In het begin denk je: dat komt wel goed, vertelt Henny. Dat heb ik ongeveer twee jaar volgehouden. Ik moest en ik zou weer lopen. Achteraf gezien heb ik daar veel te lang aan vastgehouden, waardoor ik mijn lichaam heb overbelast. Na twee jaar ging er ineens een knop om. Ik realiseerde me dat ik beter gelukkig kon worden in een rolstoel dan ongelukkig en amper lopend. De narigheid blijkt echter nog niet ten einde. Henny blijkt hypermobiel te zijn. Dat betekent dat alles aan je lijf extreem kan bewegen. Het lijkt wellicht heel leuk om zo lenig te zijn, maar in de praktijk betekent het dat je de hele dag topsport moet bedrijven om alles bij elkaar te houden. Dat kost onvoorstelbaar veel energie. Als ze 39 is, lijkt het tij te keren. Als gevolg van haar zwangerschap neemt een aantal klachten zienderogen af. Het is waarschijnlijk een combinatie geweest van mijn psychische gesteldheid en mijn Kinderen met downsyndroom laten zich nooit dwingen. Maar voor de hond wil Jeroen veel doen. hormoonhuishouding, denkt Henny. Als je lekker in je vel zit, reageert je lichaam daar natuurlijk op. Wat dat betreft had ik wel tien kinderen willen krijgen! Op het moment dat Henny zeven maanden zwanger is, overlijdt haar broer. Tien dagen na zijn begrafenis wordt ze met spoed en gillende sirenes opgenomen in het ziekenhuis omdat het plotseling heel slecht gaat met het kindje in haar buik en hij dreigt te overlijden. Soms durfde ik bijna niet meer aan mijn omgeving te vertellen wat me allemaal is overkomen, herinnert Henny zich, bijna verlegen. Als alleenstaande moeder maakt ze een heftige tijd door. Twee maanden lang ligt haar zoontje Jeroen in het ziekenhuis. Toch heb ik hem meteen omarmd. Ik vond het voor het kind heel erg dat hij zo n nare start moest maken in deze wereld. En natuurlijk maakte ik me zorgen over zijn toekomst. Je weet niet wat een kind te wachten staat en je wilt het zo graag tegen alles beschermen. Maar ik heb steeds bovenal gedacht: samen redden wij het wel. Therapiehond De komst van hulphond Gyan in september 2012 levert een derde gezinslid op in het Amersfoortse huishouden. De kleine Golden Retriever van amper 25 kilo wordt meteen vanuit zijn gastgezin bij Henny en Jeroen geplaatst en gaat daarom al op zeer jonge leeftijd van start met zijn hulp. In het begin was het zoeken naar een manier om zijn puppygedrag te corrigeren, zonder dat hij zijn enthousiasme zou verliezen, vertelt Henny. Ik vind het heel belangrijk dat een hond zijn eigenheid kan behouden. Hoewel ze zelf eigenlijk meer van stoere en eigenzinnige honden houdt - zoals haar eerste hulphond, de Duitse herder Tommy - heeft ze Gyan nu al voorgoed in haar hart gesloten. Alle hulphonden zijn bijzonder, maar Gyan is het nóg meer dan andere, lacht Henny. Het is een heel fijne hond met een zeer gevoelig karakter, waardoor hij niet 7
alleen een hulphond is voor mij, maar ook een therapiehond voor Jeroen. Ze noemt als voorbeeld het tandenpoetsen van haar zoon, vier jaar lang een compleet drama inclusief huilen, schoppen en schreeuwen. Tegenwoordig ligt Gyan erbij op bed en dat houdt Jeroen redelijk kalm. Kinderen met downsyndroom laten zich nooit dwingen. Maar voor de hond wil Jeroen veel doen. Als hij iets niet wil doen en Gyan doet het wel, bijvoorbeeld een deur sluiten, dan wil Jeroen het ineens toch óók. Zo wordt hij mede opgevoed door onze hulphond. Hoewel Jeroen nog nauwelijks kan praten, kent hij diverse Engelse commando s voor de hulphond en weet deze ook op de juiste momenten toe te passen. Gyan leert op zijn beurt om Jeroen terug te halen als hij van Henny wegloopt. Dat biedt ons extra veiligheid, want Jeroen is een echte wegloper en helaas niet op afstand bestuurbaar, glimlacht Henny. We proberen Jeroen en Gyan buiten aan elkaar te koppelen, zodat Jeroen op den duur ook in een drukkere omgeving zelf kan lopen in plaats van bij mij op de rolstoel te zitten. Jeroen wordt mede opgevoed door onze hulphond. Gyan en Jeroen zijn echt stapelgek op elkaar, concludeert ze dan. Het zijn net Jut en Jul. Ze zoeken elkaar voortdurend op en plagen elkaar ook over en weer. Als Jeroen een bot van Gyan verstopt op een plek waar de hond niet bij kan, neemt Gyan een speeltje van Jeroen in zijn mand. Zo leert hij Jeroen om assertief te worden en samen te delen. Het is heel bijzonder om te bemerken wat er tussen hen is ontstaan. Henny houdt nauwlettend in de gaten of de hond beschermd moet worden tegen haar soms onstuimige zoon. Maar Gyan weet zelf het beste wanneer hij er geen zin meer in heeft: Als het hem teveel wordt, loopt hij weg. Of hij begint Jeroen in zijn gezicht te likken, omdat hij weet dat mijn zoon daar een hekel aan heeft. Prachtig om te zien hoe een hond zulke zachtaardige manieren van correctie weet toe te passen. Een hulphond is onbetaalbaar Om gezamenlijk een goedlopend geheel te vormen, heb je minimaal een jaar de tijd nodig, weet Henny. We zijn elkaar momenteel op een leuke manier aan het ontdekken en leren iedere dag nog van elkaar. Hoewel ik vaak mijn handen vol heb aan de opvoeding van en zorg voor Jeroen en het trainen van een jonge hond veel inzet vraagt, krijg ik ook enorm veel energie van de aanwezigheid van Gyan. Jeroen Ze kijkt liefdevol naar de hond, die ineens alert overeind zit omdat zijn naam steeds genoemd wordt. Dan besluit ze: Gyan past echt heel goed bij ons allebei. Een hulphond biedt zo n enorme meerwaarde in het leven van mensen met een beperking. Juist de dingen die niet zichtbaar zijn, maken het zo waardevol. De hond biedt niet alleen praktische hulp, maar is een maatje door dik en dun en maakt dat je buiten op straat voor vol wordt aangezien. Je moét ook naar buiten, of je nu wilt of niet. Dat is goed voor je weerstand, goed voor je gemoed en goed voor de sociale contacten. Met een hond word je namelijk veel sneller aangesproken dan wanneer je alleen in een rolstoel zit. Zoiets is gewoonweg niet in geld uit te drukken. Een hulphond is onbetaalbaar. Linda van t Land Henny en Gyan 9
Teamwork Teamwork: Onder begeleiding een eigen hond tot officiële hulphond opleiden In december 2012 is Hulphond Nederland gestart met het programma Teamwork. Door Teamwork kunnen mensen met een lichte handicap - onder begeleiding van instructeurs van Hulphond Nederland - zelf hun eigen hond tot officiële hulphond opleiden. Het gaat hierbij om mensen die via hun zorgverzekeraar niet in aanmerking komen voor een hulphond. Ook kan men kiezen om slechts één of twee modules van de opleiding te doen. Dan wordt de hond geen officiële hulphond, maar leert de hond wel veel dingen die het leven van de eigenaar prettiger en zelfstandiger maakt. De eerste 5 teams zijn in januari van dit jaar met Teamwork gestart. Het was een leuke groep met verschillende hondenrassen, een variatie aan niveaus en diverse beperkingen van de deelnemers. Onder de deelnemende honden waren een Leonberger, een Golden Retriever, een Friese Stabij en twee Labradoodles. Yvonne Vermeulen, instructeur van Hulphond Nederland: Met de verschillende beperkingen van de deelnemers en de diverse hondenrassen was het voor ons een leuke uitdaging om in iedereens behoeften te voldoen en de juiste kennis mee te geven. Tijdens Teamwork hebben zowel baasjes als honden erg veel geleerd. Wekelijks kwamen de deelnemers naar het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen om in groepsverband te trainen. Daarbij kregen ze ook nog het nodige huiswerk mee. We hebben onder andere aandacht besteed aan het gedrag van de hond in allerlei situaties, vertelt Ingrid van Deelen, instructeur van Hulphond Nederland. Een hulphond gaat overal mee naar toe met zijn baas. Het is daarom belangrijk dat de hond zijn rust weet te vinden en zich keurig gedraagt; of dat nou in de supermarkt, de trein of op bezoek bij vrienden is. Daarnaast hebben de honden geleerd om aan touwtjes te trekken voor het openen van deuren en laatjes. Dit is de basis voor wat complexere handelingen, zoals het uittrekken van kleding. 11
Een ander belangrijk onderdeel van de trainingen waren de theorielessen. De deelnemers van Teamwork volgden dezelfde theorielessen als de gastgezinnen van Hulphond Nederland. Dat is namelijk een belangrijke basis voor het opvoeden en trainen van honden. De theorielessen zijn vooral gericht op de manier waarop de hond dingen leert, wat een hond laat zien met bepaald gedrag en hoe een hond zich ontwikkelt. In mei was het zo ver: tijd voor het examen! De examinator was Saskia van der Waal, trainer bij Hulphond Nederland. Zij is niet betrokken geweest bij de trainingen van Teamwork. Hierdoor kon zij op professionele en objectieve wijze de deelnemers observeren en beoordelen. Door middel van verschillende praktijkoefeningen moesten de deelnemers laten zien dat hun honden op hetzelfde niveau zijn als de hulphonden die uit een gastgezin komen en dat een trainer ze zonder aarzelen in het trainingscentrum zou toelaten voor het laatste gedeelte van de training. O ondanks de zenuwen die iedereen parten speelden zijn, op één herexamen na, alle deelnemers geslaagd. Ingrid van Deelen en Yvonne Vermeulen De volgende cursus Teamwork start in september 2013 op de trainingslocatie in Herpen. Er wordt ook gestart met een cursus op locatie in Nieuwegein. Daarover vindt u binnenkort meer informatie via www.hulphond.nl. 13
Open dag Nieuwe demonstraties op eerste open dag van 2013 Twee keer per jaar stelt Hulphond Nederland haar deuren open tijdens een open dag. Iedereen die geïnteresseerd is kan dan een kijkje komen nemen in de keuken van het trainingscentrum in Herpen. Op zaterdag 6 april werd de eerste open dag van 2013 gehouden. De dag begon om 12.00 uur en het werd al snel gezellig druk. Ook de koekjes vielen bij de bezoekers duidelijk in de smaak. Na het welkomstwoord van Eric Bouwer, Algemeen Directeur van Hulphond Nederland, begonnen de verschillende demonstraties. De menigte uit de kantine verspreidde zich over de trainingsruimtes en het trainingsveld buiten. In twee van de trainingsruimtes binnen vertelden cliënten over hun leven voordat zij een hulphond hadden en hoe hun leven veranderd is door de komst van deze trouwe viervoeter. Ook lieten zij een aantal handelingen zien die de hond voor hen verricht. Van het uittrekken van een jas tot het openmaken van een pakje boter. Het publiek was duidelijk onder de indruk van de verhalen en wat een hulphond allemaal kan betekenen voor een cliënt. sociaal beter te laten ontwikkelen. Tijdens de demonstratie op de open dag lieten de therapeuten de bezoekers dezelfde opdrachten uitvoeren die de jongeren in het therapieprogramma ook doen. De honden moesten onder andere zitten, liggen en een parcours afleggen. Buiten op het grote trainingsveld vonden eveneens twee demonstraties plaats. Eerst waren de pups en de gastgezinnen aan de beurt. Die lieten zien welke basis er gelegd wordt bij hulphonden in opleiding. Zo lag de focus op aandacht voor de baas, het komen op commando en het negeren van snoepjes en speeltjes op het veld. Eveneens een nieuw onderdeel en een groot succes, was het onderwerp Doggydance. Jules O Dwyer, trainer van Hulphond Nederland, gaf met haar honden een leuke en spectaculaire show ter afsluiting van een zeer geslaagde open dag! De grote trainingsruimte stond in het teken van demonstraties door trainers van Hulphond Nederland. Zij lieten zien op welke manier zij met de honden trainen en wat de hulphonden in opleiding allemaal al kunnen. In dezelfde ruimte werd ook een demonstratie gegeven die nieuw was op de open dag, namelijk van het therapieprogramma Met Kop en Staart. Hulphond Nederland is in november 2012 gestart met dit programma, dat er op gericht is om jongeren en kinderen met een verstandelijke beperking en/of ernstige gedragsproblemen zich emotioneel en Wilt u ook een keer komen kijken op het trainingscentrum van Hulphond Nederland? De volgende open dag is op zaterdag 12 oktober 2013. Meer informatie over deze open dag vindt u op www.hulphond.nl. 15
Scholen in actie Help een Hondje helpen : scholen in actie voor Hulphond Nederland Hulphond Nederland bezoekt regelmatig basisscholen in Nederland. Onderwerpen als leven met een handicap, anders zijn dan anderen en pesten zijn erg actueel op scholen. Een gastles van een cliënt met een hulphond sluit hier uitstekend op aan. Tijdens deze les zien de kinderen op een educatieve en speelse manier wat het betekent om te leven met een handicap en wat een hulphond doet om mensen te helpen. Na zo n gastles zijn leerkrachten en leerlingen vaak zo enthousiast dat zij een actie organiseren om geld in te zamelen voor de stichting. 20 scholen hebben zich vanaf januari 2013 al ingezet voor Hulphond Nederland. Met Help een Hondje helpen motiveert Hulphond Nederland basisscholen om een actie te organiseren voor de adoptie van een pup, zodat deze later iemand met een handicap een beter leven kan bieden. De leerlingen van de Burgemeester Westerbeek van Eertenschool uit Varik hebben een sponsorloop gehouden voor Hulphond Nederland. Corrie van Valkenburg heeft met haar hulphond Jordy op school laten zien wat haar hulphond allemaal kan. Hij opent deuren, pakt spullen van de grond en helpt haar zelfs met uitkleden. De kinderen waren hier zo van onder de indruk dat ze extra hun best hebben gedaan om sponsorgeld te krijgen. Bijna alle leerlingen liepen een uur lang om geld te verdienen. Sommige kinderen renden 4 kilometer, anderen haalden zelfs 8 kilometer. Samen hebben de leerlingen het fantastische bedrag van 1387,73 bij elkaar gelopen, super! Drie van de leerlingen hebben de cheque met dit fantastische bedrag overhandigd aan Corrie en haar hulphond Jordy, die hier erg blij mee waren! Met het geld dat door de Burgemeester Westerbeek van Eertenschool is opgehaald hebben zij een pup geadopteerd, die wordt opgeleid tot hulphond. Ook andere scholen kiezen ervoor om van het opgehaalde geld een hulphond-pup te adopteren. Zij worden regelmatig op de hoogte gehouden van de vorderingen van hun pup en ontvangen een leuke foto. Deze scholen maken echt het verschil in het leven van iemand met een handicap! De acties worden door Hulphond Nederland ondersteund met een DVD, posters, stickers en het Hulphond Kidsmagazine. Dit magazine wordt speciaal gemaakt voor leerlingen, hun ouders en leerkrachten. Helpt u mee? Bent u betrokken bij een school als leerkracht, ouders van schoolgaande kinderen of op een andere manier, dan vragen wij u om onze campagne Help een Hondje helpen bekend te maken in uw omgeving! Via onze website www.hulphond.nl houden wij u op de hoogte van leuke acties rondom de campagne en kunt u zich aanmelden wanneer u ook in actie wilt komen voor Hulphond Nederland. 17
Column Bob Carrière Voorkomen is beter dan genezen In mijn eigen dierenkliniek ben ik verantwoordelijk voor de orthopedie. Het grootste deel van mijn werk bestaat dan ook uit consulten, het maken van röntgenfoto s en het verrichten van operaties inzake het bewegingsstelsel van dieren. Het betreft dan honden, katten en kleinere zoogdieren, zowel uit onze eigen kliniek als op basis van doorverwijzing door andere collega s in het land. Zo kreeg ik afgelopen week een Labradorteefje aangeboden met een steenkreupele achterpoot. Ze zag er niet al te best uit en vanuit het algemeen onderzoek bleek al snel dat ze koorts had. Bij het onderzoek kreeg ik plots een onaangenaam riekende drab op mijn onderarm. De dame in kwestie vloeide hevig. Navraag leerde al snel dat ze niet gesteriliseerd was, de laatste tijd veel dronk, af en toe braakte en verminderde eetlust had. Ik heb meteen een collega gevraagd met spoed een echo van haar te maken. De volgende dag onderging de labradorteef een levensreddende operatie, waarbij een heftig ontstoken baarmoeder - die op knappen stond - werd verwijderd. Dit enigszins onsmakelijke verhaal deel ik toch met u, om een praktijkvoorbeeld te geven van een gebrek aan preventieve diergeneeskunde. Honden zijn er niet op gemaakt om nooit een nestje te krijgen en zo lang te leven. Dat is de reden waarom het heel verstandig is om teefjes op jonge leeftijd te laten steriliseren. Ze krijgen dan geen baarmoederontsteking meer en de kans op melkkliertumoren wordt veel kleiner. Daarnaast heeft het ook praktische voordelen zoals niet meer loops of schijnzwanger worden. Bovenstaande maakt duidelijk waarom het logisch is dat de teefjes van de Stichting Hulphond Nederland allemaal gesteriliseerd worden. Gezamenlijk zullen Hulphond Nederland en Sterkliniek Dierenartsen streven naar de beste preventieve zorg voor deze geweldige honden, voor een beter leven voor hond en cliënt! Bob Carrière, Dierenarts, Directeur Sterkliniek Dierenartsen. 18
Animal Event Animal Event trekt weer veel bekijks! Van vrijdag 3 tot en met zondag 5 mei werd de zevende editie van het Animal Event op Safaripark Beekse Bergen bij Hilvarenbeek, gehouden. Of het nou gaat om welzijn, verzorging, voer of gedrag van je huisdier, op het Animal Event was er voor ieder wat wils. Op de verschillende pistes en pleinen vonden allerlei workshops, demonstraties en wedstrijden plaats. Zo werd er in de wedstrijdpiste fanatiek gestreden om de hoogste titel in diverse hondensportdisciplines. Ook was er een konijnentrimmer en gaf slipjachtvereniging Midland Hunt met hun paarden en roedel bloedhonden, een indrukwekkende demonstratie van hoe het er tijdens een slipjacht (een nagebootste vossenjacht, zonder levende prooi) aan toe gaat. Hulphond Nederland was dit jaar voor de tweede keer aanwezig tijdens het Animal Event. In de Royal Canin Piste hebben de trainers van Hulphond Nederland verschillende demonstraties gegeven. Zij hebben laten zien wat een hulphond allemaal voor zijn baas kan doen, zoals het open- en dichtmaken van een kastje en het uittrekken van een jas. Zij hebben daarnaast ook gedemonstreerd op welke manier de honden bij Hulphond Nederland getraind worden, namelijk door het belonen van gewenst gedrag. Met behulp van de clicker, een klein kastje dat een klik geeft wanneer je erop drukt, kunnen we heel precies aangeven wanneer de hond iets goeds doet, vertelde Wendy Kersten, trainer bij Hulphond Nederland en spreker tijdens de demonstraties. De klik wordt altijd gevolgd door een beloning in de vorm van een aai of iets lekkers. Hierdoor associëren de honden de klik met een beloning en weten zij dat ze gewenst gedrag laten zien. Ook de gastgezinnen met hulphonden in opleiding waren aanwezig. Zij maakten het publiek ervan bewust hoe belangrijk het is dat een hulphond aandacht voor zijn baas heeft en hoe zij deze aandacht van de hond vragen en krijgen. Het Animal Event was voor deze hulphonden in opleiding tevens een goed trainingsmoment. De aanwezige mensen en dieren zorgden voor veel prikkels; een perfecte gelegenheid dus om de aandacht voor de baas goed te oefenen! Naast alle demonstraties was er ook een speciale stand die werd bemand door studenten van de HAS Hogeschool. In deze stand werden hulphond artikelen verkocht en informatie gegeven over Hulphond Nederland en het werk dat wij doen. Het meest gewilde hulphond-item op deze dag was het nieuwste familielid van Flip, de mascotte van Hulphond Nederland. Flip had namelijk net een nieuw broertje gekregen, die iedereen graag in bezit wilde hebben! De nieuwste Flip is inmiddels ook verkrijgbaar in de webshop via www.hulphond.nl! 19
Vrijwilligers aan het woord Verborgen vrijwilligers: Avondhulpen Iets goeds doen voor de samenleving is vaak extra leuk als andere mensen zien wat je doet. Wanneer je collecteert of met een hulphond in opleiding over straat loopt, haal je uit de goed bezig, joh -blikken van andere mensen net zoveel voldoening als uit een salaris. Er zijn echter ook vrijwilligers die werk doen dat de buitenwereld niet zo vaak ziet. Daarom is het zo belangrijk om juist die mensen eens in het zonnetje te zetten. 20 Peter en Antionette Vertogen, Jan van Loon en Gerrie Poorterman en Luc en Patricia Bouwens zijn onmisbaar voor Hulphond Nederland. In de weekenden en vakanties, als iedereen naar huis is en de stichting haar deuren sluit, komen zij naar het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen om op het gebouw en de hulphonden in opleiding te passen. Ze overnachten in het gebouw, verzorgen de honden en houden alles strak in de gaten. Ik sprak met Luc Bouwens over zijn werk voor Hulphond Nederland, dat eigenlijk een passie is geworden. Twaalf jaar! is het antwoord op onze vraag hoe lang Luc en Patricia Bouwens zich al inzetten voor Hulphond Nederland. Dat cijfer wordt met trots uitgesproken en dat is volkomen terecht. Twaalf jaar belangeloze inzet, opgeofferde weekenden, vrije dagen en avonden, dat gaat verder dan iets goeds doen. Dat is goed doen ten voeten uit. Als we in Herpen zijn, assisteren we de beheerder, vertelt Luc. We passen op de honden. Dat zijn er gemiddeld 30 tot 35. Eens in de drie maanden hebben we overleg met de beheerder en de andere twee echtparen. Dat zijn altijd gezellige avonden. We kennen elkaar goed en zijn in de loop der jaren bevriend geraakt. We maken gezamenlijk een schema, zodat er altijd een echtpaar aanwezig is als de medewerkers - die normaliter in Herpen werken - naar huis zijn. Het spreekt voor zich dat als de beheerder een avond, weekend of vakantie vrij wil zijn, er vervanging geregeld moet worden. Je kunt de honden immers niet alleen laten. Tijdens zo n dienst verzorgen en voeren we de honden, laten ze op de speelweides en geven medicijnen als dat nodig is. We houden ook de boel schoon. Ook het voeren is een nauwgezet klusje. De hoeveelheid en soort voer die de honden krijgen is precies afgestemd op de behoefte van elk individueel dier. Sommige honden moeten een zalfje voor een hotspot, of
een antibioticumkuurtje voor een wondje. We hebben echt direct contact met de honden. Dat vinden we geweldig. Daar doen we het allemaal voor. Even blijft het stil. Dan vult Luc aan: Als ik naar mezelf kijk, dan doe ik het eigenlijk ergens anders voor. Voor het stuk levensvreugde dat een hulphond de cliënten biedt. Mensen die een hulphond krijgen, zijn zo allemachtig gelukkig. Dat kan mij nog steeds oprecht ontroeren. Op deze manier kunnen we daar een kleine bijdrage aan leveren, en dat doen we heel erg graag. Twaalf jaar belangeloze inzet, opgeofferde weekenden, vrije dagen en avonden, dat gaat verder dan iets goeds doen. Hondenmensen Luc en Patricia zijn echte hondenmensen. Ze hebben ruim veertig jaar Labradors gehad en kunnen zich een leven zonder geblaf, voerbakken in de keuken en haar in huis niet voorstellen. Toen Luc stopte met werken wilde hij graag vrijwilligerswerk gaan doen. Hij vertelt: Ik vond het geen feest om thuis te zitten. Dat was niks voor mij. Ik wilde dolgraag mijn hondenhobby combineren met het vrijwilligerswerk. Toen ik hoorde dat Hulphond Nederland een assistent beheerder zocht, waren we er als de kippen bij. Het werk in Herpen is afwisselend. Er is geen tijd om je te vervelen. Luc: Toen ik begon met dit werk, waren er meestal maar zo n tien of vijftien honden in Herpen. Nu kunnen er maximaal veertig tegelijkertijd aanwezig zijn. De honden worden wisselend uitgelaten op de speelvelden. Elk halfuur gaat er een groep naar buiten, dus je bent heel wat tijd bezig met binnen- en buitenlaten. Verder kunnen we op het centrum tv kijken en ons potje koken. We wandelen veel. Als we naar het dorp lopen nemen we meestal een hond mee. Dat vinden wij gezellig en de honden ook. In Herpen kent iedereen de hulphonden. Ze mogen mee de winkel in, liggen onder tafel als we ergens een kopje koffie drinken en zijn graag geziene gasten. Antoinette en Peter Vertogen Heel veel hulphonden Niet alleen Herpen kent de hulphonden, ook Luc en Patricia hebben in die twaalf jaar al veel hulphonden voorbij zien komen. We kennen ze praktisch allemaal nog, vertelt Luc. Je ziet overal in Nederland steeds vaker hulphonden Meestal weten we zonder dat we de eigenaar aanspreken, wie het is. Waar we ook zijn: heel vaak komen we hulphonden tegen. Elke keer als dat gebeurt zijn we een klein beetje trots. Trots op het geluk dat we zien. Daar hebben wij aan meegewerkt, denken we dan. Janine Verschure Luc en Patricia Bouwens 21
Wij feliciteren de volgende teams Richard Rijkse met Nena Henk Grissen met Monty Wim Buskes met Paako Patrick Kaslander met Vigo Corina Heijstek met Django 23
Informatief artikel Bijzondere ontstekingen deel 2 In de vorige uitgave van het Hulphond Magazine hebben we de wat meer algemeen voorkomende ontstekingen bekeken. In deze uitgave komen wat bijzondere ontstekingen aan de orde. Doordat ze minder vaak voorkomen is het voor de eigenaar lastiger ze te herkennen en is deze ook minder bekend met de mogelijke gevolgen. De beschrijvingen van deze ontstekingen zal de herkenning makkelijker maken en daarmee eerder leiden tot een tijdige en meer succesvolle behandeling. 24
Prostaatontsteking De ontsteking van de prostaat is bij de wat oudere reu niet zeldzaam. Een verandering in het plasgedrag kan in deze richting wijzen, maar ook de aanwezigheid van bloed bij de urine aan het einde van de urinelozing is een aandachtspunt. De ontstoken prostaat wordt groter en neemt meer ruimte in het bekken in. Hierdoor is er minder ruimte voor de doorgang van de ontlasting. Het gevolg is dat het de reu meer moeite kost om de ontlasting kwijt te raken, waardoor hij harder moet gaan persen. Door het gebrek aan ruimte voor het laatste deel van de darm kan de ontlasting een lintvormige, afgeplatte vorm krijgen. In meer chronische gevallen kan de inwendige bespiering van het bekken beschadigd raken door het harde persen en ontstaat er een zogenaamde darmbreuk. Alleen ingewikkelde chirurgie kan dit nog herstellen. Niet zelden zijn er op oudere leeftijd abcessen aanwezig in de prostaat die pas in een latere fase problemen zullen veroorzaken. Kortom, indien een oudere reu veranderd plasgedrag vertoont is het tijd voor een urineonderzoek en eventueel een echo. Als het dier afwijkende ontlasting heeft en daarbij stevig moet persen, moet absoluut een inwendig onderzoek worden verricht en een echo worden gemaakt. In een vroeg stadium bestaat de behandeling uit medicatie. Preventief kan men overwegen om bij de oudere reu één keer per jaar een echo te laten maken van de prostaat. Prostaattumoren - zoals we die relatief frequent zien bij de mens - zijn bij de hond gelukkig zeldzaam. Maar ze komen toch wel eens voor en dan in principe iets meer bij de gecastreerde reu dan bij reuen de niet gecastreerd zijn. Hersenvliesontsteking Gelukkig is hersenvliesontsteking zeldzaam. Toch zijn er twee gevallen die een nadere toelichting waard zijn. Ten eerste kennen we bij de Berner Sennenhond een hersenvliesontsteking in de jongere jaren. Vage symptomen zoals sloomheid, verlies van eetlust en een wat moeizame of wankele gang, zijn enige indicatoren dat er iets aan de hand is. De meeste gevallen zijn op te lossen met medicatie, maar een terugkeer van de symptomen treedt gemakkelijk op. Hierdoor moeten medicijnen soms weken- tot maandenlang gegeven worden. De tweede vorm van hersenvliesontsteking die hier niet mag ontbreken, is degene die veroorzaakt wordt door de beet van een teek. Deze ziekte kennen we vooral in landen rond de Middellandse Zee. Dieren die mee zijn geweest op vakantie of dieren die meegenomen worden door toeristen behoren tot de risicogroep. Een tijdige diagnose verbetert de prognose. Voor deze landen is een goede bescherming tegen teken dan ook van het grootste belang. Hiervoor zijn diverse middelen beschikbaar bij uw dierenarts. Ontsteking van de urinewegen Dit is vooral een kwaal bij teefjes. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de anatomie van de urinewegen bij een teef. Bij de jonge teef zien we nog al eens een blaasontsteking, al dan niet in combinatie met wat vloeiing uit de vagina. Dat is vaak te wijten aan een nog niet volledig ingesteld evenwicht tussen de eigen bacterieflora en de eigen afweer. Als de teef volwassen is komt dit veel minder voor. Toch is een blaasontsteking van de volwassen teef niet zeldzaam. Het dier is er niet ziek van. Alleen de verhoogde aandrang verraadt dat er iets aan de hand moet zijn. Medicatie doet meestal vrij snel wonderen. Als de blaasontsteking zich herhaalt bij de oudere teef of slecht reageert op medicatie, dan is verder onderzoek wenselijk. Een bacteriologisch onderzoek met een gevoeligheidsbepaling is de eerste stap. Zo kan de dierenarts kijken of het juiste antibioticum is gebruikt. Andere oorzaken naast een resistente bacterie, kunnen ook blaasstenen zijn of tumoren van de blaaswand. Ook deze kunnen een blaasontsteking tot gevolg hebben en zijn gemakkelijk met een echo op te sporen. Oogontstekingen Als laatste categorie ontstekingen die extra aandacht verdienen wil ik de oogontstekingen noemen. Jonge dieren en dieren met een allergie, hebben nog al eens last van een ontstoken bindvlies (conjunctivitis). Dit is de bindweefselplooi aan de binnenzijde van de oogleden. Afwijkende oogleden kunnen dit ook veroorzaken en dienen dan ook chirurgisch gecorrigeerd te worden. Een andere structuur aan de buitenzijde van het oog is het hoornvlies (cornea). Dit is een doorzichtige structuur en erg belangrijk. Littekenvorming zal het doorzichtig zijn verminderen en dus indirect blindheid veroorzaken. Neem met oogproblemen NOOIT een risico. Bij geringe irritatie kan het hoornvlies troebel worden, veroorzaakt door vochtophoping. Echte verwondingen zorgen voor een zweervormige beschadiging. Nog erger zijn de penetrerende verwondingen (kattennagel) die het zicht op het spel zetten. Alle afwijkingen die u denkt waar te nemen moeten door een dierenarts (met spoed) bekeken worden. Triest zijn de oogverwondingen die veroorzaakt worden door de eigen haartjes op de neusrug (zie foto). Het chirurgisch verwijderen van neusplooien met deze haartjes en soms het kort houden van deze haartjes kan erger voorkomen. Bij een massale beschadiging/ontsteking van het oog, is dat reddeloos verloren! Tot zover een greep uit de meer bijzondere ontstekingen, waarbij enige kennis al snel erger kan voorkomen! 25
Column Hero Examenstress Een gespannen gevoel, bibbers in je buik, wakker liggen, hartkloppingen en bang zijn dat je het niet gaat halen. Je hebt examenstress. Ik herinner mijn eigen opleiding nog als de dag van gisteren. Ook u herkent het vast. Het liefst zouden we de toets, test of het examen overslaan. Op een knopje drukken en over twee weken wakker worden, precies een dag na de examens. Gespannenheid en stress ontstaan in situaties waarvan de afloop onzeker is. Situaties waarin je een prestatie moet leveren waar veel vanaf hangt. Hoe hard je ook traint, leert of oefent: de uitslag blijft onzeker. Het zijn echter niet alleen scholieren en studenten die met enige regelmaat last hebben van examenstress. De gastgezinnen van Hulphond Nederland worden samen met mijn collega hulphonden in opleiding ook aan een aantal examens onderworpen. Gedurende het jaar dat wij hulphonden in opleiding bij onze gastgezinnen wonen, zijn er 3 toets momenten, namelijk met 4, 7 en 11 maanden. Tijdens deze toetsen wordt onder andere gekeken naar ons gedrag: komen wij op commando, lopen wij ontspannen aan de lijn mee, hebben wij alleen aandacht voor de baas en kunnen wij de leuke viervoeters om ons heen negeren? Zaken waar onze gastgezinnen een jaar lang op oefenen en die in de normale situaties altijd goed gaan. Echter: als het woord examen of toets valt, wordt het opeens spannend. De gastgezinnen die in Herpen anders vrolijk lachend en enthousiast komen om te trainen, zie ik voor de toetsen toch wel een beetje met knikkende knieën binnenkomen. Nou is het natuurlijk niet zo dat tijdens de toetsen wij hulphonden in opleiding er opeens niets meer van bakken. Integendeel! De gastgezinnen zijn gespannen omdat ze weten dat het een belangrijk moment in onze opleiding is. Ze willen extra goed hun best doen en laten zien hoe hard ze werken om een goed opgevoede hulphond in spé af te leveren. Dan hoor ik de mensen zeggen; kijk nou toch, mijn hond lijkt de toets aan te voelen, want hij doet nu zichtbaar z n best om mij als baasje trots te maken. Zo grappig vind ik dit. Wanneer je stress hebt, geef je onbewust signalen af die dat duidelijk maken. Een verandering in lichaamshouding, gespannen spieren of een snellere ademhaling kunnen voor ons als hond aangeven dat ons baasje niet zijn normale ontspannen zelf is. Ik zal niet alles verklappen. wij honden zien en voelen veel meer dan onze baasjes weten. scherper. Je pupillen worden groter, je hoort beter en je wordt minder gevoelig voor pijn. In een niet gevaarlijke maar toch spannende situatie als een examen, betekent stress dat je je voorbereidt om een goede prestatie te leveren. Je bent geconcentreerd, creatiever en besluitvaardiger. Eigenlijk is stress voor een examen dus helemaal niet zo erg, maar maakt het juist onderdeel uit van een goede voorbereiding! Groeten, Hero. Wij honden zien en voelen veel meer dan onze baasjes weten. Toch heeft stress niet alleen vervelende kanten. Stress is niets meer dan het lichaam dat zich voorbereidt om in actie te komen: je wordt daardoor zintuigelijk 27
Gastgezin aan het woord Will Albers is gastgezin en voedt momenteel haar 25e pup op Een leven zonder hond is een hondenleven 28
Will Albers uit Eefde hoeft niet zo nodig in het zonnetje gezet te worden. Vanaf 1989 levert ze voor Hulphond Nederland elk jaar een uitstekend getrainde hulphond af. Ze doet dat vanuit warme liefde voor de hond en oprechte betrokkenheid bij de cliënten. De vijfentwintigste hond in training. Hij heet Barrie. Haar enthousiaste zilveren pup. Feestje? Ach..!, zegt ze schouderophalend. Pim Mijn eerste hulphond in opleiding? Ja, dat was Pim. Die vergeet ik nooit. Een prachtige golden retriever. Niet echt mijn soort hond heb ik, als liefhebber van Rottweilers, eventjes gedacht. Maar dat werkte toch anders. Er werd een prachtige pup gebracht en ik smolt volkomen. Ik vond het heel erg toen ik na een jaar afscheid van hem moest nemen omdat hij aan het laatste gedeelte van zijn opleiding tot hulphond zou beginnen. Als volleerd hulphond werd hij bij Fien geplaatst. De inmiddels 82-jarige Fien heeft nu haar derde hulphond. Een paar weken geleden kwam ze met de rolstoelbus vanuit Dongen naar Eefde om met gebak mijn 25e hond te vieren. Kijk, dat vind ik nou leuk. Een hond opent je wereld Hoe ze in 1989 bij mij terecht kwamen om honden op te voeden weet ik eerlijk gezegd niet. Dat heb ik me de laatste tijd wel afgevraagd. Waarom ik dit doe begrijp ik wél. Ik heb mijn hele leven in kennels en asielen gewerkt, gewoon omdat een leven zonder honden voor mij niet bestaat. Daarnaast wilde ik graag wat doen voor mensen die in hun leven op welke wijze dan ook beperkt zijn, of dit nu medisch of therapeutisch is. Dat sprak me wel aan. Met een hulphond krijgen de eigenaren sneller contact en wordt er makkelijker tegen ze gesproken. Mensen in een rolstoel bijvoorbeeld worden soms niet benaderd omdat de ander denkt dat ze van boven ook niet helemaal in orde zijn. Vreemd, maar zo werkt het helaas. En buiten het contact met de wereld is de hond voor hen ook een maatje, de hond helpt hen en vaak kunnen ze dankzij een hulphond langer zelfstandig blijven wonen. Dat zijn toch ongelofelijk belangrijke dingen voor iemand die zonder hond afhankelijk van anderen is. Mensen met een beperking worden door de hulphond weer als mens gezien. Dus, genoeg redenen om hulphonden te gaan opvoeden. Leukste hond Ik ken ze allemaal nog, maar er zijn meerdere honden die een speciaal plekje in mijn hart hebben. Die me zo te binnen schieten zijn Usher, een soort windhond. Gompie Mensen met een beperking worden door de hulphond weer als mens gezien. een kruising tussen een golden en een labrador. Midas, een bruine labrador, was ook zo n wereldhond. Ook Soul uit Nijmegen is een topper. Dat is ook leuk aan mijn werk. Ik houd met iedere hondenbezitter contact. Met de een natuurlijk wat meer dan met de ander. Ik bezoek al mijn honden regelmatig en ik word ook vaak bezocht. Ik vind dat super en dat maakt mijn werk ook zo fantastisch. Dat mensen door een hond zelfstandig kunnen wonen is geweldig. Fien, van de eerste hulphond Pim, had zonder hulphond waarschijnlijk al lang naar een verpleegtehuis gemoeten. Ik vind het mooi dat ik daaraan een bijdrage kan leveren! Verschil in hond De meeste honden die ik heb opgevoed waren golden retrievers of labradors. Zonder meer goede hulphonden. Bij Hulphond Nederland worden alle pups als ze zeven weken oud zijn getest. Dan wordt gekeken naar het aanwezige hulphondtalent. Ik krijg altijd een hond van de stichting die aanleg heeft om hulphond te worden. Als gastgezin krijg ik zo n zeven weken oude pup en mag ik kijken of ik het talent dusdanig kan ontwikkelen dat hij na een jaar zo is opgevoed dat hij verder getraind kan worden tot hulphond. De honden die de stichting selecteert komen zowel van vaste fokkers als ook vanuit eigen fok. De stichting werkt met eigen fokgastgezinnen waarvan de ouderhonden bekend zijn, want het moet natuurlijk allemaal kloppen. Fysiek moet een hond oké zijn. Ogen, oren, heupen, ellebogen, noem maar op. En het moeten stabiele hondenkarakters zijn. Ik jank elk jaar Het moeilijkste vind ik om na een jaar zo n hond los te laten en af te staan. Volgens mijn dochter ben ik dan een tijdje behoorlijk chagrijnig en loop flink te janken. Je bent toch een jaar intensief met zo n hond aan het werk en je kent hem door en door. Dus al 24 jaar lang wordt hier elk jaar de zakdoek getrokken. Volgend jaar ongetwijfeld weer. Je hecht je aan zo n hond. En andersom is dat natuurlijk ook zo. Ik heb een van de honden na een jaar opgezocht in Maastricht. Ernie is dat. Ik belde aan en de deur ging automatisch open en daar stond een golden retriever. Hij 29
ging helemaal uit zijn dak toen hij mijn stem hoorde. Nee, niet op reuk maar de klank van de stem. Hij kwam onmiddellijk met sloffen aansjouwen en legde zijn kop op mijn voeten. Mooi is dan dat Ernie, zodra hij een klikje van de rolstoel hoorde, meteen in zijn rol van hulphond schoot en zijn baas ging helpen. Daarna kwam hij weer bij me liggen. Heel bijzonder. Afscheid nemen van zo n jonge hond is niet fijn, maar het geluk dat je de mensen geeft die door zo n hulphond een enorme verbetering van kwaliteit van leven krijgen is het meer dan waard! Barrie de zilveren pup De jubileumhond is een prachtige uit de kluiten gewassen zwarte labrador. Een actieve pup die leergierig en enthousiast is. Ja, vind je hem niet prachtig? En het is niet de laatste hulphond die ik zal opvoeden. Zolang ik kan blijf ik dit doen. Als cliënt is het gaaf om een hond te hebben. Je krijgt onvoorwaardelijke liefde, trouw, ondersteuning, contact en zuiverheid. Een hond houdt je in conditie, want vier keer per dag moet hij worden uitgelaten. Een hond is leven. Cliënten zeggen wel eens: Als een hond met de VUT gaat en ik heb even geen hond, dan voel ik me pas echt gehandicapt. En zo is het! Zo lang ik dit werk kan doen wil ik me inzetten voor Hulphond Nederland. Ik voel me bevoorrecht dat ik aan het geluk van zoveel mensen kan bijdragen door het trainen van hulphonden. Is dat niet rijkdom? André Meulman 31
Mijlpaal Hulphond Nederland sluit 10.000e donateur aan Op woensdag 5 juni heeft Hulphond Nederland op feestelijke wijze met confetti en een bos bloemen haar 10.000e donateur welkom geheten. Mevrouw Hulscher Van Kampen meldde zich aan als donateur in Cuijk, waar die dag een team promotors van Hulphond Nederland in het centrum aanwezig was. Ik vind Hulphond Nederland een mooi doel dat goed werk levert. Daar wil ik graag een steentje aan bijdragen en dat ik de 10.000e donateur ben maakt mijn hele dag goed! reageerde ze enthousiast. Wekelijks zetten gemiddeld 120 promotors, veelal studenten, zich door heel Nederland in voor Hulphond Nederland. Door op verschillende locaties in het land demonstraties met hulphonden te geven, laten de promotors op een originele manier zien wat de activiteiten van de stichting zijn. De promotor die de 10.000e donateur aansloot is Rowena van Wijhe-Markese Ik ben erg blij dat ik via dit werk een bijdrage kan leveren aan de doelstelling van Hulphond Nederland, zegt Rowena. Het is ontzettend leuk om mensen enthousiast te maken voor onze bijzondere hulphonden. Vandaag is echt een mijlpaal. Mathijs Bouwer, coördinator donateurwerving: Gezien de lastige economische situatie in Nederland is onze stichting steeds meer afhankelijk van giften van particulieren. De verwachting is dat deze afhankelijkheid de komende jaren verder toeneemt. Daarom is het ontzettend belangrijk dat steeds meer mensen bekend worden met het belang en werk van onze hulphonden. Ik ben ontzettend trots op dit bereikte resultaat. Dat geeft energie voor de komende jaren om het verder uit te bouwen. Het is mooi om te zien hoeveel promotors zich inmiddels inzetten voor ons werk. Zoveel mogelijk mensen een onafhankelijker leven bieden door ze een gratis hulphond te geven. Daar doen we het voor! 33
Cliënt aan het woord Hulphond Spirit steun en toeverlaat van Anouk Spirit is echt heel bijzonder. 34
Eén van de meest bijzondere verhalen over hoe Hulphond Nederland en cliënten met elkaar in contact kunnen komen staat misschien wel op naam van Els en haar dochter Anouk. Naast een bijzondere manier is het ook spraakmakend. Hoewel we gewend zijn dat Hulphond Nederland steeds vaker ook op televisie te zien is, maakte het verhaal van Els en Anouk vele tongen los via de media. Helaas in eerste instantie vanuit een vervelende ervaring waar Hulphond Nederland nog niet bij betrokken was. Anouk is een bijzondere jongedame met een grote voorliefde voor dieren. Haar moeder Els ging niet over één nacht ijs bij de beslissing om naast huisdieren ook over te gaan tot de aanschaf van een hulphond voor Anouk. Anouk heeft een vorm van autisme, waardoor zij lastig contact maakt met andere mensen. Er was echter nog weinig bekend over hulphonden die ingezet worden als therapiehonden voor kinderen met autisme. Els startte de zoektocht naar een geschikte hond, die uiteindelijk leidde tot de plaatsing van een hulphond via een stichting in Friesland. Helaas bleek deze hond te angstig en kon hij Anouk niet de hulp geven die zij nodig had. Van de 35 honden welke geplaatst werden door de Friese stichting, vertoonden er 18 hetzelfde probleem. Social media bracht de gedupeerden van deze Friese stichting samen en de vervelende ervaringen van de groep werden opgepikt door het SBS6 programma Undercover in Nederland van Alberto Stegeman. Er zat een periode van ongeveer vier maanden tussen de opnames en de uitzending. Vier maanden waarin Anouk en Els inmiddels afscheid genomen hadden van de hulphond. Een hele moeilijke keuze zo vertelt Els. Ik heb nog nooit een dier de deur uit gedaan maar ik moest nu wel, uit welzijn voor zowel het dier als mijn dochter. Als de hond was gebleven waren we het doel, meer zelfstandigheid voor Anouk, voorbijgeschoten. Samen bekeken Els en Anouk, met een inmiddels aangeschafte kitten als huis- en zorgdier voor Anouk, de uitzending in februari van dit jaar. De uitzending waarin het verhaal van Anouk centraal stond maakte heel veel los. Els zag social media ontploffen, de verontwaardiging in het land was groot. Ook in Herpen ging er een schok door Hulphond Nederland. De manier waarop de stichting uit Friesland heeft gehandeld is onacceptabel en lijkt in niets op de werkwijze van Hulphond Nederland verklaart Eric Bouwer, algemeen directeur van Hulphond Nederland. Via SBS6 kwamen Hulphond Nederland en Els in contact. Een bijzondere reis naar het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen volgde. Anouk en Els konden toen nog niet bedenken dat dit grote maar vooral positieve gevolgen zou hebben voor hun leven. Spirit brengt de rust terug, waardoor er geen medicijnen meer nodig zijn. Alberto Stegeman bij Hulphond Nederland Op weg naar een happy end Directeur Eric Bouwer heette Anouk en Els van harte welkom in Herpen. Al bij aankomst viel het Els op dat de uitstraling van de stichting zo anders was dan haar eerdere ervaring in Friesland. Alles bij Hulphond Nederland ademde professionaliteit, betrokkenheid en gastvrijheid. Ook de mensen van het programma Undercover in Nederland waren aanwezig en maakten opnames van deze bijzondere ontmoeting. Wat Els en Anouk niet verwacht hadden is dat het hier niet bij bleef. Tijdens dit bezoek kwam het verlossende woord dat Hulphond Nederland de juiste hond voor Anouk ter beschikking wilde stellen. Els was al blij geweest met het feit dat de nare ervaring met de stichting uit Friesland tot het verleden zou behoren, maar dat het zo goed zou aflopen had zij niet durven dromen. Petra van Benten, therapeut van Hulphond Nederland, ging de weken hierna met Anouk aan de slag om te zien welk type hond het beste bij haar paste. Werd het een schommelkont of een vrolijke spring-in- t-veld? Eén van de kennismakingen was met Spirit, een kruising Collie/ Labrador van 9,5 maanden oud. In de ruimte waar zowel het gastgezin van Spirit als Anouk aanwezig waren, koos Spirit zelf: hij ging direct naast Anouk liggen. Els had Anouk goed voorbereid op het feit dat deze ontmoetingen alleen ter voorbereiding waren op definitieve plaatsing van een hond. Door die voorbereiding was Anouk dan ook in staat om te accepteren dat ze die dag afscheid moest nemen van Spirit. Het wachten op haar hond kon beginnen. Achter de schermen hadden Els en Petra echter druk contact. De kennismaking met Spirit was zo bijzonder verlopen dat het voor hen duidelijk was dat Anouk en Spirit bij elkaar hoorden. Petra nam stappen om vervroegd te onderzoeken of Spirit medisch in orde was. Bij alle hulphonden van Hulphond Nederland wordt, normaliter op de 35