Japanese Studies Home Uryūdō yumebanashi From PopularCultureWiki Bespreking van Uryūdō yumebanashi van Hatsu Akiko, volume 1 en 2 door Lynn Van Acoleyen en Inge Boonen Inleiding Uryūdō yumebanashi ( 雨柳堂夢咄 ) is een 12-delige manga die vele genres omvat. De manga is opgedeeld in kortverhalen en is voornamelijk een Shōjo manga. Er komen allerlei mythologische en occulte aspecten aan bod. Men krijgt ook een goede dosis geschiedenis voorgeschoteld, aangezien de manga zich afspeelt in de Meiji-periode ( 明治時代 ). Hatsu Akiko ( 波津彬子 ) heeft ook elementen van mysterie en drama in deze manga verwerkt. Uryūdō yumebanashi is ook zeer cultureel gericht. De lezer krijgt informatie over alle antieke voorwerpen die in de kortverhalen voorkomen en over hun betekenis in de culturele geschiedenis van Japan. Auteur Hatsu Akiko ( 波津彬子 ) is een shōjo manga artiest. Ze werd geboren op 16 december 1959 in Kanazawa, in de Ishikawa prefectuur. Ze was eerst assistent van haar oudere zuster, Kai Yukiko, die ook manga maakte. Een jaar na haar zusters dood debuteerde ze in 1981 met met Nami no Banka ( 波の挽歌 - begrafenislied voor de golven) in Allan. Sindsdien publiceerde ze in onder andere Grapefruit ( グレープフルーツ ) van Shinshokan ( 新書館 ), DUO van Asahi Sonorama( 朝日ソノラマ ), Petit Flower ( プチフラワー ), nu flowers van Shōgakukan ( 小学館 ), en Nemuki ( ネムキ ) vroeger Vreemde verhalen voor slapeloze nachten ( 眠れぬ夜の奇妙な話 ) van Asahi Sonorama( 朝日ソノラマ ), waarin ook Uryūdō Yumebanashi verscheen. Verder schrijft ze ook essays en maakt ze dōjinshi ( 同人誌 ). Bespreking Personages Aangezien deze serie bestaat uit allemaal korte verhalen, komen de meeste personages maar één keer voor in de manga. De terugkerende hoofdpersonages zijn: Ren 蓮 Ren is het belangrijkste personage van deze manga. Hij helpt zijn grootvader bij het uitbaten van zijn antiekwinkel, de Uryūdō. Ren's leeftijd wordt nooit duidelijk gezegd, maar hij ziet er nog vrij jong uit, zoals ook dikwijls door zijn klanten wordt opgemerkt. Ren is erg intuïtief, hij bezit de speciale kracht om alle verhalen die rond zijn antieke voorwerpen hangen aan te voelen, en is nooit door enige bovennatuurlijke complicatie van zijn stuk te brengen. Zo weet hij met één oogopslag voor welke persoon een voorwerp bedoeld is, en kan hij heel simpel een vervalsing herkennen, omdat hij de leeftijd van het voorwerp aanvoelt. Grootvader お祖父様
Dit is Ren's grootvader en de eigenaar de antiekwinkel. Hij weet erg veel van antiek, maar mist de speciale gevoeligheid die Ren wel bezit, en de meeste vreemde gebeurtenissen in zijn antiekwinkel gaan hem dan ook voorbij. Hij kent Ren's kracht, en laat hem dus zijn gang gaan als Ren op iets zijn zinnen gezet heeft. Raymond Grant レイモンドグラント Hij is een Engelsman, die in Japan verblijft en er research doet over de Japanse kunst. Hij is een vaste klant van de Uryūdō. Ikeda de rentenier 池田のご隠居 Ikeda de rentenier is een antiekverzamelaar, maar hij kent er helaas weinig van en laat zich dan ook regelmatig oplichten. Maar ondanks zijn tegenslagen blijft hij gepassioneerd door het antiek verzamelen. Hij is een vaste klant van de Uryūdō, en vraagt regelmatig advies aan Ren's grootvader. De priester 和尚 Hij is de priester van een boeddhistische tempel, en komt in die hoedanigheid ook regelmatig in aanraking met het bovennatuurlijke. Omwille van Ren's speciale krachten zou hij graag willen dat hij bij hem kwam studeren, maar Ren weigert dit steevast. Tijd en Ruimte Centraal in deze manga staat de antiekwinkel, Uryūdō, die zijn naam dankt aan de grote wilg voor de ingang. In deze winkel verzamelen zich allemaal voorwerpen die vroeger aan andere mensen toebehoorden, en de herinneringen hiervan meedragen. Ren bezit de kracht om de herinneringen van deze voorwerpen aan te voelen, en probeert de geesten van de vroegere eigenaars te helpen of de problemen van de huidige door zijn gave op te lossen. Dit verhaal speelt zich af in Meiji Japan, dit uit zich duidelijk in dingen als de kleding van de personages (alle vrouwen en de meeste mannen dragen Japanse-stijl kleding) of in hun dialogen. Dit gaat van Machiko die in verhaal 9 verwijst naar een Meiji tijdschrift tot Ren die in verhaal 11 ontdekt dat een Meiji jaartal in de vervalste vaas staat gegraveerd. Uit verhaal 5 kan men ook afleiden dat het heden de Meiji periode is. We krijgen namelijk een flashback te zien over twee jonge mensen in de Edo-periode. Deze personages komen later terug als oudere mensen wanneer ze Ren ontmoeten, die een periode later dan hen is geboren. Synopsis Volume 1 Verhaal 1: Kameria no Koi - De Liefde van de Camelia Dit verhaal draait rond een man, Takazawa genaamd, die naar de antiekwinkel van Ren en zijn grootvader komt met de bedoeling een schilderij te verkopen. Wanneer hij geconfronteerd wordt met de jonge Ren in plaats van diens grootvader, wil Takazawa de winkel verlaten zonder zijn verzoek kenbaar te maken. Ren wil Takazawa echter graag helpen en overhaalt de man om toch zaken te doen. Na een korte onderhandeling koopt Ren het schilderij, waarop een camelia afgebeeld staat. Die nacht wordt Ren bezocht door de geest van de camelia op het schilderij. Deze geest, die de vorm van een mooie vrouw heeft aangenomen, smeekt Ren om haar terug te brengen naar Takazawa, de man van wie ze zielsveel houdt. Takazawa is namelijk ten dode opgeschreven. Hij heeft de organisatie waarvan hij deel uitmaakte verraden en wordt achtervolgd door de andere leden, die zinnen op wraak. Uit haar liefde voor hem, wil de geest hem bijstaan tot op het allerlaatste moment. Ren, ontroerd door de smeekbede, brengt het schilderij de volgende dag terug naar Takazawa. Kort daarop wordt Takazawa gedood door één van zijn achtervolgers. Ren keert de dag na de moord terug om het schilderij op te halen. Wat hij aantreft in het huis van Takazawa is echter niet een
schilderij van een camelia, maar een leeg canvas. Hij vindt wel een aantal bebloedde witte camelia bloemen, verspreid op de plek waar Takazawa werd neergeschoten. De geest van de camelia had zich voor Takazawa geworpen en werd door dezelfde kogel getroffen. Uiteindelijk is ze samen met haar grote liefde gestorven. Verhaal 2: Yoimachi no Kyaku - De Avondlijke Klant Het verhaal vangt aan met de ontmoeting van Rens grootvader en een vroegere klant, die vijftien jaar eerder een kam had verkocht in de Uryūdō. Grootvader en deze naamloze man praten een tijdje en rakelen oude herinneringen op. Dan verschuift de focus van het verhaal naar Ren, die opnieuw verantwoordelijk gesteld is voor de antiekwinkel. Terwijl hij de winkel aan het afsluiten is, merkt Ren een jong vrouw op, die naar een recent tentoongestelde kimono staat te kijken. Het meisje schrikt op en verontschuldigt zich dat ze zo laat is gebleven en haast zich naar buiten. Eens buitengekomen herkent ze niets in haar omgeving. De volgende avond krijgt Ren een oude man over de vloer. Deze is op zoek naar Rens grootvader met de bedoeling hem een aantal borden te laten zien. De oude man is iemand die al vele antieke voorwerpen in zijn bezit heeft en regelmatig een nieuwe verzameling van voorwerpen start. Ren vertelt de man dat voorwerpen na verloop van tijd een geest ontwikkelen en dat deze geest ook gevoelens heeft. Ren maant de man dan ook aan om zijn voorwerpen af en toe eens tentoon te stellen in plaats van ze in een bergruimte te bewaren. Wanneer de oude man vertrekt, begint Ren de winkel af te sluiten. Het meisje staat opnieuw voor de kimono. Ze barst in tranen uit wanneer ze toegeeft dat ze geen idee heeft hoe ze telkens in de winkel verschijnt. Na een beetje aanmoediging van Ren herinnert ze zich dat zij de eigenares is van de kimono. Ze herinnert zich ook opeens dat ze gekomen was omdat ze iemand wilde zien. Hierop volgt een flashback van haar leven en de tijd, die ze heeft doorgebracht met Tatsue, de persoon die ze opnieuw wil zien. Zij was een rijke jongedame, genaamd Sayako en hij een verre bloedverwant, in dienst genomen door haar familie. Ze waren verliefd op elkaar. Het was echter een verboden liefde. Hij was van te lage stand voor haar. De jonge geliefden negeerden dit en legden een belofte af om altijd samen te zijn. Haar vader stak hier echter een stokje voor. Hij bedreigde Tatsue en zorgde ervoor dat hij in elkaar werd geslagen, waarop Tatsue besloot om naar Shanghai te vertrekken. Voor zijn vertrek ging hij nog eenmaal naar Sayako om afscheid te nemen. Hij beloofde haar dat hij zou terugkeren en haar tot echtgenote zou nemen. Hij gaf haar een kam als aandenken. Na zijn vertrek werd Sayako depressief en om haar hoop op zijn terugkeer weg te nemen, loog haar vader en vertelde hij haar dat Tatsue gestorven was. Na dit te vernemen was Sayako zo wanhopig dat ze zelfmoord pleegde. De flashback eindigt hier, wanneer Sayako beseft dat ze dood is. Ze realiseert zich ook dat Tatsue nog in leven is, aangezien ze hem niet heeft ontmoet in het hiernamaals. Na deze realisatie vervaagt de geest van Sayako om in het hiernamaals op Tatsue te wachten. Een tijdje later krijgt Ren opnieuw bezoek van de oude man, maar hun gesprek wordt deze keer gestoord door een aantal yakuza, die opzoek zijn naar een man die zij Kujou noemen. Een tijdje later komt een gewonde man de winkel binnen. Dit is dezelfde man die grootvader ontmoet in het begin van het verhaal. Ren biedt aan een dokter te bellen, maar de man weigert. Ren verzorgt hem dan maar zelf. Ren, die aanvoelt dat hij een oudere Tatsue aan het verzorgen is, spoort hem subtiel aan om over Sayako te praten. Tatsue haalt enkele herinneringen op over Sayako. Het verhaal eindigt met Tatsue die van plan is om terug te keren naar Shanghai en de geest van Sayako die in het hiernamaals zal blijven wachten tot Tatsue sterft, waarna ze voor eeuwig samen kunnen zijn. Verhaal 3: Jūyonya no Tsuki ni - Bij de Maan van de 14de Nacht Dit verhaal begint met een vrouw, die opzoek is naar een brief van haar overleden man. Deze brief is omgevormd tot een hangrol en de vrouw zou deze graag gebruiken als decoratie bij het feest dat ze geeft op de 2de gedenkdag van zijn dood. Ren staat weer alleen in de winkel en weet zelf niet of ze een dergelijke hangrol hebben of waar die zich zou kunnen bevinden. Hij vraagt de vrouw om de volgende dag terug te komen. Terwijl hij naar de hangrol op zoek is, vraagt Ren zich af waarom de vrouw een hoofddoek tegen de koude droeg terwijl het helemaal niet winter is. Na een tijdje zoeken stuit hij op de hangrol. De signatuur en zegel van een artiest blijkt echter een pootafdruk te zijn van een kitsune. Opeens hoort Ren een geluid en
wanneer hij het rolluik opent ziet hij een kitsune. Hij gooit de hangrol naar buiten en de kitsune vangt hem handig op. In ruil voor de hangrol krijgt Ren van de kitsune een wit porseleinen theekopje. Verhaal 4: Wagamama na Meihin - Het Egoïstische Meesterwerk In dit verhaal vindt een kunstliefhebber het schilderij "Senryūzu", waar hij al een hele lange tijd naar opzoek was. Ren wil het echter niet verkopen. Aangezien dat Ren enkel instaat voor de winkel en onprettig om zonder zijn grootvaders toestemming iets te verkopen. De man, die zich nu kenbaar maakt als een baron, wordt zeer kwaad. Hij schreeuwt dat hij eindelijk het kunstwerk dat bij het schilderij "Tōrinzu" hoort, had gevonden. Ren merkt echter op dat "Tōrinzu" een hele tijd geleden gestolen werd en nog niet is teruggevonden. De kwade man schrikt hier enorm van en verlaat onmiddellijk de antiekwinkel. Terwijl de man de Uryūdō verlaat, is hij al snode plannen aan het beramen om het schilderij alsnog in handen te krijgen. Die nacht wordt Ren opgeschrikt door een onverwacht lawaai. Wanneer hij op onderzoek gaat, wordt hij overvallen door twee gemaskerde mannen. Ren vecht terug en slaagt erin de persoon die hem in bedwang houdt een elleboogstoot in de ribben te geven. Maar hij wordt uiteindelijk bewusteloos geslagen. Al snel vinden de inbrekers het schilderij dat ze zoeken. Terwijl Ren terug bij bewustzijn komt, verkneukelt de baron zich over het succes van zijn plan. Om volledig te kunnen genieten van zijn twee schilderijen legt hij hen naast elkaar open. Plots wordt hij in een droomwereld gesleurd en ziet hij het prachtig landschap van "Tōrinzu", gevuld met bomen in bloei. Hij ziet een wit hert en ontmoet een bloedmooie vrouw, maar wanneer hij haar wil achtervolgen belandt hij in een geheel andere wereld, namelijk die van "Senryūzu". Hij valt in het water van een wilde rivier en wordt achtervolgd door een monsterlijk grote vis. Uiteindelijk blijkt niet meer dan een nachtmerrie te zijn, die Ren hem bezorgd heeft. Ren neemt beide schilderijen mee naar de antiekwinkel en gaat dan terug slapen. Zijn slaap wordt echter verstoord door zijn grootvader die hem 's middags wakker maakt. Ren springt uit zijn vel, vertelt het hele verhaal en gaat dan terug slapen. Ondertussen zit één van de inbrekers bij de dokter, waar hij te horen krijgt dat één van zijn ribben gebroken is. Verhaal 5: Hana ni Kureru - Hana ni Kureru Dit verhaal speelt zich af in de Edo-periode en draait rond Mikumo en Kōgetsu. Zij was een Oiran van hoogste rang en hij was een poppenmaker. Hij werd aangenomen om een pop te maken met Mikumo als model. Hij werd echter verdacht van plannen te beramen tegen Mikumo vanwege zijn banden met Inagi-Kō. Deze man had Mikumo bezocht incognito, maar werd afgewezen. De bewakers van de Oiran dachten dat Inagi-Kō misschien wraak zou trachten te nemen via Kōgetsu. Mikumo wist dat die mogelijkheid bestond, maar stond Kōgetsu toe een pop te maken in zeven dagen op voorwaarde dat hij haar niet zou aanraken. Kōgetsu aanvaardde deze voorwaarde en begon met het vervaardigen van de pop. Tot zover kent Ren het verhaal van Mikumo en Kōgetsu. De man aan wie Ren dit verhaal vertelt is net zoals Kōgetsu een poppenmaker. Ren had de oude poppenmaker uitgenodigt om een Oiran pop te herstellen. Er is echter niets mis met de pop, behalve dat ze vreemd genoeg geen ogen heeft. Ren verzoekt de oude man om de pop af te maken. De oude man blijkt wat van zijn behendigheid verloren te zijn vanwege een oude wonde. Nadat hij de ogen op de pop heeft geschilderd, wordt hij bezocht door de geest van de jonge Mikumo. Zij vraagt hem waarom hij de zevende dag niet gekomen was. De oude poppenmaker, die Kōgetsu blijkt te zijn, vertelt haar dat hij wel degelijk naar haar op weg was die zevende dag, maar dat hij onderweg door een groep mannen werd aangevallen en verwond. Zij realiseert zich dat dit het werk was van haar assistente. Hij vertelt haar dat hij in gedachten zijn belofte om haar niet te aanraken had gebroken. Uit vreugde over deze bekentenis snijdt Mikumo haar pink af en geeft die aan Kōgetsu als teken van haar liefde. Nadat Kōgetsu wakker wordt uit zijn droom brengt hij de afgewerkte pop terug naar de Uryūdō. Een tijd later komt een oude vrouw de winkel binnen om haar pop op te halen. Na wat zachte aandrang van Ren geeft ze toe dat zij Mikumo was. Na een kort gesprek geeft Ren haar het adres van de poppenmaker en stelt voor om hem te bezoeken. De oude Mikumo vertrekt naar het adres van de poppenmaker en laat haar pop in de Uryūdō achter. Verhaal 6: Tarōmaru - Tarōmaru
Ren en zijn grootvader zijn bij de aanvang van dit verhaal op zoek naar een bepaald voorwerp. Ren vindt echter enkel een lege doos en wordt op pad gestuurd om het weggelopen voorwerp op te sporen. Zijn zoektocht leidt hem tot bij Yōtarō, een jongen van hogere stand. Yōtarō, belast met een zwak gestel, kan nooit ver weg van huis gaan en heeft bijgevolg geen vrienden. Op een dag ziet hij een klein hondje in de tuin en besluit hem te houden. Ren, die op zoek is naar dit hondje, Tarōmaru genaamd, vindt hem niet veel later bij Yōtarō en wil hem terugbrengen naar de Uryūdō. Yōtarō protesteert, waarna Ren het verhaal van Tarōmaru vertelt. Tarōmaru was ooit de hond van Kikuchiyo, een jonge prins. Kikuchiyo was net zoals Yōtarō belast met een zwak lichaam. Tijdens een moordpoging op de jonge prins redde het hondje het leven van zijn baasje, maar stierf zelf als gevolg. Opdat hij toch nog samen met Tarōmaru zou kunnen slapen, maakt Kikuchiyo een warmwaterkruik in de vorm van een hondje. Uiteindelijk werd de prins toch nog vermoord terwijl hij op weg was naar een buurland als vertegenwoordiger voor zijn vader. De geest van Tarōmaru, die zich in de warmwaterkruik bevond, wist niet dat zijn baasje dood was en bleef hem zoeken. Deze zoektocht eindigde toen hij Yōtarō ontmoette. Aangezien Yōtarō niet van Tarōmaru gescheiden wil worden, stelt Ren voor dat de jongen voor Tarōmaru zorgt totdat hij volwassen is en hem dan naar de winkel terugbrengt. Verhaal 7: Konjiki no Tori - De Gouden Vogel Dit verhaal begint in Engeland, waar Shinnosuke logeert bij een Engelse gastgezin in een poging zijn Engels te verbeteren en architectuur te studeren. De dochter van deze familie, Eleonora, is verliefd om hem. Op een dag stuit ze in zijn kamer op een kam en een inrō. Ze vraagt hem welke betekenis deze voorwerpen hebben. Hij legt uit dat de kam vroeger gebruikt werd door Japanse vrouwen om hun haar op te steken en dat de inrō een medicijndoosje was, dat gedragen werd door mannen. De kam en inrō die Eleonora gevonden heeft vormen samen een paar. De gouden vogel afgebeeld op de kam is naar de edele man afgebeeld op de inrō aan het vliegen. Een tijd later komt het bericht dat Shinnosuke's moeder gestorven is. Hij vertrekt onmiddellijk terug naar Japan. Eleonora en haar familie ontvingen slechts één brief van Shinnosuke. Daarna hebben ze niets meer van hem gehoord. Enkele jaren later reist Eleonora naar Japan om op zoek te gaan naar Shinnosuke. Ze wordt in de haven opgewacht door haar oom Raymond, die in Japan werkt en kunst bestudeert. Haar oom biedt aan om haar rond te leiden, waarop Eleonora zegt dat ze koste wat kost naar een antiekwinkel wil gaan. Zo komen ze terecht bij Ren. Eleonora vraagt zijn hulp bij het zoeken naar Shinnosuke. Ze toont Ren de kam, die gepaard gaat met de inrō in de hoop dat hij deze aan zijn grootvader zou laten zien. Na wat overleg belooft Ren dat hij zijn grootvader zeker om raad zal vragen in verband met de kam en de inrō. Hij geeft de kam echter wel terug aan Eleonora, terwijl hij haar herinnert aan de legende in verband met de kam en de inrō. De vogel vliegt naar de edele man. In de kamer die ze gekregen heeft in het huis van haar oom, denkt ze na over de reden voor het stelen van de kam. Ze was verdrietig dat Shinnosuke naar huis terug moest keren en ontroostbaar, omdat ze dacht dat hij van een Japanse vrouw hield. Ze denkt ook aan de legende en besluit om de kam in haar haar te steken. Plots vliegt de vogel weg uit de kam en Eleonora valt flauw. Terwijl ze bewusteloos is, wordt haar geest door de vogel meegevoerd naar waar Shinnosuke zich bevindt, namelijk een herstellingsoord in de bergen. Wanneer ze wakker wordt, vertrekt ze ijlings ernaartoe. Shinnosuke denkt terug aan de vrouw die zijn liefde heeft afgewezen en aan Eleonora met haar gouden haar. Na hun hereniging besluit Eleonora om bij Shinnosuke te blijven tot hij weer gezond is. Verhaal 8: Asagao no Utsushi - Afbeelding van de Japanse Trechterwinde Dit verhaal gaat over Maori, een meisje dat door een ongeluk bij een houthandel werd verlamd en nu niet meer kan lopen. Ze werd nog op het nippertje door haar broer Otoya gered, maar hij kon niet meer ontkomen en werd verpletterd door de boomstammen. Haar broer was haar hele wereld. Hij had zelfs speciaal voor haar Japanse trechterwinde geplant, die nooit zou verwelken. Na zijn dood en het verwelken van de trechterwinde werd Maori onhandelbaar en zelfzuchtig. Grootvader is op bezoek bij de vader van Maori om mogelijke waardevolle voorwerpen te vinden in het huis. Op weg naar een beloftevolle kamer, valt grootvader van de trap. Ren wordt erbij geroepen en voelt al gauw de reden voor zijn grootvaders val. Hij werd beïnvloedt door een geest die zich in het huis bevond. Ren gaat op onderzoek uit en vindt Maori, die net één van haar frequente driftbuien heeft gehad. Ze raken aan het praten en Ren ontdekt een bloempot
onder haar kastje. Hij vertelt haar dat de bloempot graag beplant zou worden met een trechterwinde en dat haar broer daar ook blij mee zou zijn. Maori wordt opnieuw kwaad en gooit de bloempot naar Ren. De bloempot gaat hem rakelings voorbij en spat op de grond in stukken uiteen. Hierna beveelt ze Ren haar kamer te verlaten. Ren, verbouwereerd door de plotse aanval, verlaat stilzwijgend de kamer. Hij neemt wel de scherven van de bloempot mee. Hij brengt deze pot naar Sōkira om hem te laten herstellen. Wanneer Ren de bloempot gaat ophalen, heeft Sōkira er al een trechterwinde in geplant. Ren brengt de gerepareerde bloempot naar Maori. Ze wil het cadeau eerst niet aanvaarden uit angst dat deze plant ook zou verwelken. Ren verzekert haar dat deze trechterwinde niet zou verwelken en dat de plant de volgende ochtend zelfs in bloei zou staan. Hij vraagt haar om een lichtgekleurde zomerkimono zonder patroon naast de plant te hangen. Die nacht droomt Maori van haar broer. Otoya belooft haar dat hij haar een eeuwig bloeiende trechterwinde zou geven. De volgende ochtend wordt Maori wakker en ziet ze de bloeiende trechterwinde als afbeelding op haar kimono. Met wat hulp trekt ze de kimono aan en komt voor het eerst in een lange tijd haar kamer uit. Ze wordt naar de Uryūdō gebracht om Ren te bedanken. Volume 2 Verhaal 9: Hatsukoi Kagami - Eerste liefde spiegel Dit verhaal draait rond Machiko, die van haar grootvader een antieke spiegel cadeau krijgt. Deze spiegel behoorde vroeger toe aan de jonge samoerai Yukinojō, wiens leven zij kan zien door in deze spiegel te kijken. Zij sluit zich meer en meer af van de buitenwereld om de avonturen van Yukinojō en diens beste vriend Kyōnosuke te volgen, en wordt zo verliefd op hem dat zij niet meer wil eten en regelmatig zonder reden in huilen uitbarst. Haar familie wordt hier erg ongerust over en grootvader besluit daarom de spiegel terug mee te nemen naar de winkel. Ren zal de spiegel bewaren. Machiko komt echter achter de spiegel aan, en wordt bezeten door de geest van Yukinojō. Zijn geest was achtergebleven uit schuldgevoelens voor de dood van Kyōnosuke, die hij mee veroorzaakt heeft. Kyōnosuke s geest bezet dan Ren, en de twee kunnen eindelijk alles uitpraten. Hieruit blijkt dat Yukinojō eigenlijk geen jongen was, maar pretendeerde dit te zijn om de opvolging te vrijwaren. Tussen Yukihime en Kyōnosuke hadden altijd gevoelens bestaan, maar ze hadden deze nooit kunnen uiten. Als dit uitgepraat is verdwijnen beide geesten, en de spiegel is vanaf nu terug een gewone spiegel, tot grote spijt van Machiko, die zich ook erg slecht voelt dat haar eerste liefde een meisje bleek te zijn. Doch in een droom bedankt Yukihime ook haar, en ze besluit haar verhaal aan niemand te vertellen, en neemt de spiegel opnieuw mee naar huis. Verhaal 10: Yoru no kodomo Kinderen van de nacht Dit verhaal begint met Ren, die s nachts gewekt wordt door het geluid van twee wezens, die verschijnen als kinderen. Ze zijn ongeduldig, spreken een beetje in raadsels maar vragen hem om hen vrij te laten. Ren besluit op zoek te gaan naar het voorwerp waarin ze opgesloten zitten. Uiteindelijk vindt hij een obi die toebehoorde aan Orie, die zij gekregen had van haar beste vriendin Yurie (zij waren samen opgevoed) toen ze trouwde. Orie kreeg twee kinderen, maar zij waren prematuurtjes en dus zwak en stierven. Orie wenste toen dat haar kinderen mochten herboren worden bij Yurie, die geen kinderen kon krijgen, en borduurde de twee kindergestalten die Ren zag verschijnen bij op de obi. Zij wilde dat Yurie de obi zou krijgen, maar haar man, die dit niet wist, verkocht deze obi bij haar dood een maand later om Orie s begrafenis te kunnen betalen. Hierdoor kwam de obi, en dus de geest van de kinderen, niet bij de juiste vrouw terecht. Als Yurie voorbij zijn winkel loopt beseft Ren onmiddellijk dat zij de vrouw is en hij vraagt haar binnen om haar de obi te geven, en Yurie bevalt later inderdaad van een gezonde tweeling. Verhaal 11: Hirusagari no otonai Het bezoek in de vroege namiddag Dit verhaal draait rond Kōichirō, een jonge schrijver, die op een dag dwalend door de straten Ren s antiekwinkel binnenloopt, omdat deze lijkt op een winkel waar hij vroeger als kind eens geweest was. Hij vraagt naar de oude man die hij zich herinnert van toen, en Ren laat hem naar achter gaan om daar op grootvader te wachten. In deze kamer ziet Kōichirō een klerenkist staan, en daarnaast een verschijning van een geisha. Ren merkt zijn verwarring en doet hem de geschiedenis van de kist uit te doeken: deze en de
bezittingen erin behoorden toe aan een geisha die verlaten was door haar geliefde en zich van verdriet de dood in gestort had. Daarom zit haar geest nog vast aan deze spullen. Als Kōichirō vraagt om deze spullen mogen te zien herkent hij deze als zijnde van Suzuka, de geisha waarmee hij een relatie had maar die hij al een tijdje niet gezien heeft, omdat zijn ouders hun relatie niet goedkeurden en vanwege zijn slecht draaiende schrijverscarrière. In paniek dat hij Suzuka s dood veroorzaakt heeft gaat hij haar opzoeken, waar hij wordt uitgescholden door haar vriendinnen, en thuis vindt hij een dumpbrief die hij haar geschreven heeft, al herinnert hij zich hier niets van. Hij wordt verteerd door wroeging en ziet Suzuka s verschijning, die hem vraagt om ook zelfmoord te plegen, zodat ze samen kunnen zijn. Hij wil dit net doen als Ren hem tegenhoudt en hij bijkomt uit zijn visioen. Dit was alles slechts een droom, veroorzaakt door zijn receptieve geest. De gestorven geisha had helemaal geen band met hem en Suzuka leeft gewoon nog. Maar door deze droom heeft hij zijn ware gevoelens ontdekt, en dolgelukkig gaat hij haar ten huwelijk vragen, zijn ouders stemmen uiteindelijk toch toe en hij wordt ook een succesvol schrijver. Verhaal 12: Hina no yoi De vroege avond van Hina Dit verhaal draait rond Hina matsuri poppen, die Hisako, een meisje uit een gegoede familie, van haar moeder gekregen heeft met de opdracht er goed zorg voor te dragen. Deze poppen komen later bij Ren terecht, aangezien de vrouwelijke pop verdwenen is, de huidige eigenaar niemand vindt die er een nieuwe wil maken en ze dus onbruikbaar zijn. Ren overtuigt zijn grootvader echter om ze aan te nemen, aangezien hij weet aan wie ze toebehoren. Hisako had de pop meegegeven met haar geliefde, die samen met haar vader op handelsreis ging, zodat hij haar niet zou vergeten. Hun schip zonk echter, en ze was haar geliefde, de pop en in één klap ook al haar familie en rijkdom kwijt, want haar moeder pleegde zelfmoord aangezien ze deze tegenslag niet kon verdragen. Zij wordt verkocht aan Yoshiwara en werkt als Oiran, maar dit kan haar allemaal niet schelen, aangezien haar hart tesamen met de pop en haar geliefde op de bodem van de zee ligt. Ren kent haar omdat ze bij de Uryūdō oude poppen besteld had om goed voor hen te zorgen en zo een beetje boete te doen voor haar poppen, die nooit meer uit hun doos kunnen omdat zij de pop kwijt heeft gedaan. Als Ren haar echter gaat zoeken om haar poppen terug te geven, vindt hij haar niet meer, omdat ze zwaar ziek haar vroegere adres verlaten heeft. Hisako ligt eenzaam te sterven, terwijl mensen uit de buurt op haar geld azen. Ren stalt echter op het Hina festival de poppen uit, die tot leven komen en haar gaan ophalen, en zij verandert in de verdwenen pop. De slechte gokker die haar geld wilde wordt beschuldigd van moord, en de Hina poppen zijn nu terug volledig en kunnen gewoon opnieuw verkocht worden. Verhaal 13: Nekoou De kattenkoning Het verhaal van de kattenkoning neemt een aanvang wanneer Ren een boeddhistische priester bezoekt en besluit deze te vergezellen op zijn bezoek aan een familie die met een monster zit. Bij hen worden allemaal gestorven muizen gevonden, er is een kamer volledig geruïneerd, en ze horen vreemde stemmen. Het meeste lijdt Fujie, de dochter, die geplaagd wordt door vreselijk angstaanjagende dromen en enkel getroost kan worden door haar kat. Bij de familie aangekomen toont de vader hen een houten doos versierd met snijwerk waar sutra s in liggen. De sutra s wil hij aan de priester geven, maar Ren is vooral geïnteresseerd in de doos, en in het bijzonder in het onafgewerkte houtsnijwerk, dat halfweg de doos plotseling stopt. Net op dat moment krijgt Fujie een toeval, iedereen snelt toe en als Ren de kat des huizes ziet beseft hij wat er aan de hand is. Hij laat deze kat, gesterkt door de afbeeldingen van andere gelukskatten en de biddende priester het gevecht aangaan met het monster. Hierop volgt het lawaai van een vreselijk gevecht, en als ze de bewuste kamer betreden ligt er enkel nog een monsterachtig grote dode muis. De kat is verdwenen, en is terug in het houtsnijwerk van de doos verschenen. De versiering van deze doos ging terug op een legende van een kattenkoning die alle muizen kon beheersen puur door zijn geestelijke kracht, en de kracht van de kattenkoning zat dus ook in dat houtsnijwerk. Toen de kat merkte dat Fujie bedreigd werd door dit monster, dat haar als bruid wilde, kwam ze uit het houtsnijwerk tot leven om haar te beschermen. Verhaal 14: Hakuro no tsubo De hakuro vaas In dit verhaal koopt goinkyo, een verstokte antiekverzamelaar en vaste klant van de Uryodo een witte porseleinen vaas, die Ren echter onmiddellijk ontmaskerd als een vervalsing. Ojisama besluit rond te gaan
horen of er nog zulke vazen verkocht zijn, en Ren krijgt de vervalser zelf op bezoek in zijn winkel, die hij aan zijn gevoel herkent als de maker van de vaas. Wanneer deze vervalser dan zijn grootvader bedreigt om op te houden met rond te vragen naar deze vaas, besluit Ren om zelf naar hem op zoek te gaan. Ren komt zijn verblijfplaats op het spoor dankzij het dienstmeisje van de rentenier. Als hij de vervalser confronteert en vraagt waarom hij dit doet, zegt deze dat hij een hekel heeft aan mensen die verzamelen enkel om het prestige, en de ware schoonheid van producten niet kunnen zien. Daarom heeft hij deze vervalsingen gemaakt, en ook expres halfslachtig verborgen het jaartal erin gegraveerd, zodat zijn vazen vroeg of laat toch ontdekt worden als vervalsingen. Hierna vlucht hij door het venster, en de dag erop heeft hij het hele verhaal laten publiceren in de krant. Alle pronkzuchtige verzamelaars zijn ontmaskerd, maar hun eigen klant wordt gelukkig niet vernoemd. Ren heeft spijt dat hij de vervalser's naam niet weet, maar hij besluit dat hij hem waarschijnlijk wel nog zal tegenkomen, en producten van zijn hand toch onmiddellijk aan hun gevoel zal herkennen. Taalgebruik Algemene bemerkingen Het Japans in deze manga is niet echt moeilijk. Het is erg standaard Japans, zonder veel regionale invloeden of familiaire vormen die moeilijk te ontcijferen zijn. Zowel formeel als informeel Japans komt voor, het informele meestal gesproken door grootvader en zelfs dat komt niet vaak voor. Hij lispelt soms ook, dat uit zich in de vervorming van すまんない naar すわんな. Bij de meeste kanji staan er ook furigana, wat het opzoekwerk vergemakkelijkt. In Volume 2 staan de echte moeilijke woorden, zoals bijvoorbeeld historische of gespecialiseerde termen, zelfs aangeduid met een sterretje en worden opzij of vanonder uitgelegd. Omdat het zich afspeelt in de Meiji tijd, doen sommige aansprekingen wel wat ouderwets aan, zo spreken in verhaal 9 de vriendinnen elkaar aan met 様. Het taalgebruik wordt lichtjes aangepast naargelang de omgeving. In hetzelfde verhaal 9 staat het hoofdpersonage in contact met de geest van een jonge samurai, die dan ook een soort van samurai Japans spreekt, met でござる, en als hij het meisje later bezoekt in een droom spreekt hij haar aan met 殿. Deze jonge daimyōzoon wordt zelf aangesproken met 若様. In verhaal 6 wordt 若様 ook gebruikt als aanspreking van een jonge prins. Ook in de stukken waar er een geisha of Oiran aan het woord is zitten er sommige typische uitdrukkingen in. In verhaal 5 bijvoorbeeld gebruikt Mikumo de vorm ありんす in plaats van あります en おざんす in plaats van ございます. Meestal wordt er via het lettertype ook duidelijk gemaakt wie er aan het woord is. De geestverschijningen spreken dan in een ander lettertype dan de echte mensen. Dit is erg handig om het verhaal te volgen, het is meteen duidelijk of iemand echt bestaat of niet. Dit wordt in volume 1 echter niet bij elk verhaal toegepast. Soms worden woorden ook in katakana geschreven om een extra nadruk te leggen. Zo spreekt Kōichirō in verhaal 11 bijvoorbeeld even in katakana wanneer hij de brief ontdekt die hij naar Suzuka geschreven heeft. デハコレハナンダ vraagt hij zichzelf vertwijfeld af, en オマエがコロシタンダ verwijt hij zich op het volgende plaatje. De katakana worden hier gebruikt om extra nadruk te leggen op zijn gevoelens van shock. Katakana wordt ook gebruikt om de aandacht te trekken en om het belang van bepaalde woorden duidelijk te maken bij het woord, zoals bijvoorbeeld in verhaal 7 waar het woord インロウ van belang is. In dit verhaal spreken een aantal personages ook Engels, dit wordt aangetoond met het gebruik van katakana. In verhaal 1 wordt nog een andere methode gebruikt om nadruk te leggen; er worden namelijk naast elk teken een zwart bolletje geplaats. Om bepaalde uitroepen extra kracht bij te zetten, wordt er vaak een っ toegevoegd op het einde van het woord. Af en toe maakt de schrijfster ook gebruik van ateji, maar deze lijken vooral te dienen om het gesprek te verduidelijken voor de lezer, zonder dat de taal van de persoon onnatuurlijk overkomt. Zo verwijst Ren naar de winkel met うち, maar dat staat dan bij de kanji 雨柳堂, zodat de lezer zich niet moet afvragen wat precies bedoeld wordt met uchi. Hetzelfde gebeurt in verhaal 12, waar de yoshiwara man zegt dat ze naar
hen moet komen, こっちに来て, waarbij kochi dan bij de kanji 吉原 staat. Zo staat er ook eens あのこ als furigana bij de naam van een personage, of こ als furigana bij 娘, zodat het duidelijk is dat het over een meisje gaat. Verder wordt er ook dikwijls まえ als furigana bij 以前 gezet. Woordenlijst De woordenlijst van deze manga kan op waranwiki geraadpleegd worden: Volume 1 (http://akira.arts.kuleuven.ac.be/waranwiki/index.php/uryūdō_yumebanashi_vol._1) en Volume 2 (http://akira.arts.kuleuven.ac.be/waranwiki/index.php/uryūdō_yumebanashi_vol._2). Deze is niet exhaustief. Onomatopee カララ gerammel, gekletter ス geluid van het openen van een schuifdeur バシッ geluid van een slag, klap パリン geknerp, geknars ケーン roep van de kitsune ふっ puffen, blazen ガタン bons うふふ gegiechel しゅるん geluid van iets dat ontrold wordt ずるっ geluid van iets dat schuift ザッパーン gebulder van een rivier カチャ gerinkel, gerammel ワンワン geblaf ペロペロ gelik しくしく geluid van huilen, snif snif ヒヒーん hinniken van een paard ゴロゴロ geluid van de donder ガラガラ gekletter, gerammel ドキドキ hartgeklop ガター geluid van iets dat breekt パタパタ gestommel ゴホッ geluid van een hoest チュンチュン tsjilpen van de vogels Mimesis ぼうっとする dagdromen ぎく schrikken ビッ (hier) scheuren van een boek はっ schrikken すくっ snel rechtstaan がぽ schrikken くるっ plots omdraaien ザー hard regenen, gieten がばっ plots wakker worden, uit bed springen くすくす giechelen ビクッ plots bewegen
0 Uitdrukkingen 花に抱かれる met bloemen bedekt zijn 気に召す behaagd worden door, tevreden zijn met 器物百年を経て化して精霊を得てより人の心を誑かすきぶつひゃくねんをへてかしてせいれいをえてよりひとのこころをたぶらかす Volgens de Yin Yang theorie verkrijgt een artefact, na een verloop van honderd jaar tijd, een ziel en misleidt dan de harten van mensen. 日の目を見る het daglicht zien 顔が利く invloedrijk zijn 手に負える handelbaar お忍びで incognito 傷を負う een wonde oplopen 癇癪を起こす een driftbui hebben 不憫を思う medelijden hebben 手が留守になっています niets doen met je handen, de handen vrij hebben 気をしずめる kalmeren 腕があがる beter worden in iets 盆と正月がいっぺんになったような騒ぎで een drukte als obon en nieuwjaar tesamen 天涯孤独 moederziel alleen 異口同音 verschillende mensen die allemaal hetzelfde zeggen, als uit één mond 気の毒 zeer spijtig, gecondoleerd 厄を払う het slechte uitdrijven 気にかかる zich zorgen maken om Bibliografische informatie van het besproken werk Auteur: Hatsu Akiko ( 波津彬子 ) Titel: 雨柳堂夢咄 (Dreams of the Rainy Willow Store) Uitgever: Asahi Sonorama ( 朝日ソノラマ ) Jaar van uitgave: 1995 Besluit Deze manga leest erg vlot, omdat het Japans niet al te moeilijk is. De furigana die er meestal bijstaan zijn natuurlijk ook een grote hulp. Verder dragen de leuke verhaaltjes ook bij tot de vlotheid waarmee je deze manga kan doorlezen. Het feit dat deze manga bestaat uit allemaal korte verhalen, zorgt ervoor dat je gewoon geen tijd krijgt om je te beginnen ergeren aan bepaalde personages. Er ontstaat ook geen verwarring door door elkaar lopende verhaallijnen of door een overvloed aan op elkaar lijkende personages. De korte stukjes maken deze manga gemakkelijk te verwerken: als je de draad kwijtraakt volstaat het om een klein stukje opnieuw te bekijken. En als het Japans lezen even wat te veel wordt kan je ook gemakkelijk een pauze inlassen na een hoofdstuk zonder daardoor uit het verhaal te raken. Dankzij de korte verhalen formule blijft deze manga dus altijd leuk: hij leest als een trein en er treedt geen verveling op. Soms zijn de verhalen wel een tikje overdreven of melodramatisch, maar dat stoort niet echt en is eerder amusant. Men kan zeker stellen dat dit een shōjo manga is. De liefdesgeschiedenissen doen zelfs nogal aan J-drama series denken. Voor liefhebbers van romantische geschiedenissen, occulte verhalen of mensen die geïnteresseerd zijn in Japanse cultuur is het zeker een aanrader. Er komen regelmatig flashbacks voor, waardoor de lezer kennis maakt met verschillende periodes uit de Japanse culturele geschiedenis. Antiekliefhebbers kunnen in deze manga zeker interessante zaken ontdekken. Dankzij de korte verhalen formule komt ook telkens een nieuw voorwerp aan bod, al dan niet verzonnen. Al bij al is Uryūdō yumebanashi een vlotte, plezierige manga die
1 bestaat uit een mengeling van dramatische, mysterieuze en occulte elementen. Bronnen http://ja.wikipedia.org/wiki/ 波津彬子 http://ja.wikipedia.org/wiki/ 雨柳堂夢咄 http://www003.upp.so-net.ne.jp/namibanpa/ http://alisato.web2.jp/book/hatu/ http://en.wikipedia.org/wiki/akiko_hatsu Retrieved from "http://mediawiki.arts.kuleuven.be/popculwiki/index.php/ury%c5%abd%c5 %8D_yumebanashi" This page was last modified on 1 June 2009, at 15:02. Content is available under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 2.0 Belgium License.