BAVELAER-BRUGGEMAN-COËME-COLLIN-DE HARTING-DENEVE- DEPREST-DE SMET-DE VEL-DEVOS-DIERCKX DE CASTERLE- DUMOULIN-FAICT-FIGDOR-GELDENS-GRODENT-JACOBS-

BAVELAER-BRUGGEMAN-COËME-COLLIN-DE HARTING-DENEVE- DEPREST-DE SMET-DE VEL-DEVOS-DIERCKX DE CASTERLE- DUMOULIN-FAICT-FIGDOR-GELDENS-GRODENT-JACOBS- KRUYFHOOFT-LENAERTS-MULATON-MULDER-NUYENS- PAELEMAN-PICARD-SHUT-SCHUTJES-TACK-TEN BRINK-TUBBAX- VAN DEN HOVE-VAN DE REYDT-VAN IMPE-VAN KEER-VAN NYEN- VAN OGTROP-VAN OVERSTRAETE-VERELLEN-VERHEYEN

Nr 1. - KERSTNUMMER 1969 No 1 - NUMERO DE NOEL 1969 Bulletin van de «Louis Tubbax-Bruggeman Vereniging» t santvliet Bulletin de l' «Association Louis Tubbax-Bruggernan» Redaktie/sekretariaat : Rédaction/secrétariat : «Louis Tubbax-Bruggeman Vereniging» «Association Louis Tubbax-Bruggeman» Tel. : 02-17.73.17 Tél. : 02-17.73.17 EERSTE BOODSCHAP VAN ONZE VOORZITTER Kort na de vergadering van 10 mei 1969 vroeg de Voorzitter ons volgende boodschap te richten tot alle leden. Wij hebben het gepast gevonden het eerste nummer van ons bulletin met deze boodschap in te luiden. «Dierbare Familieleden, Na mijn terugkomst te Londen wil ik eerst en vooral de mening uitdrukken dat het groot succes van de bijeenkomst van de afstammelingen van onze grootouders Louis Tubbax-Eugenie Bruggeman op 10 mei j.l. geheel toekomt aan de leden van het Stichtingscomité. Door het volmaakt begrip van het te bereiken doel, door hun onverpoosde bemoeiingen, zelfs met de geringste bijzonderheden, werd deze eerste ontmoeting met een onvergetelijk succes bekroond. Van begin af heerste er een waardige toon, een vriendschappelijke sfeer gepaard met een warme stemming, zowel onder de oudere als onder de jongere familieleden. Ik feliciteer U allen zonder uitzondering en ik ben er fier op uw eerste Voorzitter te mogen zijn! Ik ben overtuigd dat alle Bestuursleden hun beste krachten zullen inzetten om het enthousiasme van deze eerste bijeenkomst van de Louis Tubbax-Bruggeman Vereniging hoog te houden en in de toekomst te handhaven.» Londen, 23 mei 1969 Paul Nuyens. PREMIER MESSAGE DE NOTRE PRESIDENT Au lendemain de notre réunion du 10 mai 1969, Ie Président nous demanda de diffuser Ie message suivant. Nous avons cru opportun de faire figurer ce message en tête du premier numéro de notre bulletin. «Chers Parents, Réflexion faite, depuis mon retour à Londres, je voudrais avant tout vous dire que Ie grand succès de la réunion des descendants de nos grands-parents, Louis Tubbax-Eugénie Bruggeman, du 10 mai dernier, revient entièrement aux membres du Comité d'initiative. Par la parfaite compréhension du but à atteindre, par leur ardent travail couvrant les moindres détails, cette Assemblée fut couronnée d'un inoubiable succès. Dès Ie début l'atmosphère fut digne, chaleureuse et remplie d'ambiance aussi bien parmi les aînés que parmi les jeunes. Je vous félicite tous indistinctement et je suis fier d'être votre premier Président. J'ai d'ailleurs la ferme conviction que les membres du Comité mettront tout en œuvre pour maintenir l'enthousiasme de cette première rencontre durant les années à venir.» Londres, 23 mai 1969 Paul Nuyens

«t Santvliet»... pourquoi? Notre siècle efface et saccage impitoyablement ce que nos arrière-grands-parents ont construit ou aménagé pour agrémenter leur vie paisible et provinciale. Le progrès a des exigences que nous avons d'autant moins de raisons de discuter qu'il nous apporte de larges compensations. Le «Santvliet» a par miracle échappé à ce sort. Il est Ie seul vestige du patrimoine immobilier des époux Tubbax-Bruggeman et au moment où leurs descendants se sont regroupés en une Association, il prend valeur de symbole. Nos grands-parents et nos parents y ont joué. Chaque bosquet, chaque sentier avaient leurs secrets. Le «Santvliet» leur permettait de se familiariser dès Ie jeune âge avec la nature et Ie jeu des saisons. C'était pour les aînés un lieu privilégié de rencontre. La famille s'y réunissait les beaux dimanches d'été. Si la destination de ce beau jardin a changé, son actuel propriétaire, notre cousin Charles Kruyfhooft, grand ami de la nature comme chacun sait, a eu Ie grand mérite de mettre en valeur ce patrimoine, d'en respecter Ie caractère et de conserver Ie nom de ce vieux domaine de famille. Si un jour vous êtes de passage, il se fera un plaisir de vous montrer les vénérables arbres plantés par notre arrière-grand-père. Vous serez surpris de découvrir sa belle collection d'oiseaux exotiques. Notre cousin et sa charmante épouse vous convieront sans doute à prendre un verre dans Ie bar sympathique qu'ils ont aménagé dans la belle demeure, construite sur les fondations de l'ancien pavillon de plaisance. Ce dernier se trouve reconstitué sur la couverture de notre bulletin. Le nom «'t Santvliet» dont la poésie n'échappera pas non plus à nos cousins francophones, aura donc une signification nouvelle celle d'un lien concret non seulement entre les membres de notre Association mais aussi entre les générations passées et futures. Conformément aux décisions de notre Comité Ie bulletin paraîtra deux fois par an : un numéro de Noël et un numéro d'eté. Quelques membres du Comité ont pris sur eux d'assumer les tâches administratives et rédactionnelles. Il va cependant de soi que toute collaboration est ardemment souhaitée. Ce numéro révèle déjà qu'il existe dans toutes les branches de la famille et dans nos deux langues nationales, d'excellents talents journalistiques. Une large place est réservée dans ce numéro à la fondation de notre Association et à la réunion du 10 mai dernier. Dans les numéros suivants d'autres sujets seront abordés notamment la documentation généalogique, des récits relatifs à la vie de certaines figures connues ou moins connues de notre ascendance. En appliquant les méthodes les plus modernes, nos «reporters» parcoureront la famille dans toutes ses ramifications. Les nouvelles de la famille, dans Ie sens Ie plus large, seront particulièrement appréciées. «'t Santvliet» promet, avec la collaboration de vous tous, de devenir une chose vivante. Quelle meilleure récompense pouvons nous espérer que de savoir que la collection complète de notre bulletin sera conservée de génération en génération, avec les précieux documents de famille. Selon nos sociologues, le siècle suivant sera celui des computers et des loisirs généralisés. Peutêtre nos petits-enfants pourront-ils donc consacrer plus de temps que nous à l'étude de leur ascendance. «'t Santvliet» les y aidera! J.V.

«t Santvliet» waarom? Er werd heel wat gepiekerd over de naam onder dewelke dit familieblaadje ging verschijnen. Het moest origineel, symbolisch. Moniteur-stijl diende vermeden te worden. «'t Santvliet» zou dat solied bindteken worden. Een groet aan het enige wat overblijft van het patrimonium van onze voorouders Louis Tubbax- Bruggeman. En overigens een naam vol poëzie De ouderen weten wel waarover het gaat! De naam roept herinneringen op uit heerlijke kinderjaren. Voor de jongeren welke «'t Santvliet» nog moeten ontdekken preciseren wij dat dit stukje grond gelegen is op enkele kilometers ten Z. van Turnhout. De huidige heer des huizes, Charles Kruyfhooft, een rechtstreekse afstammeling van Louis Tubbax en groot natuurminnaar heeft er aan gehouden de sfeer van het oude Santvliet te bewaren. Tussen het moderne CEKA-bedrijf en het gezellige woonhuis kan je naar luste safariën in de schaduw van de mooie bomen welke grootvader Tubbax over een honderdtal jaren geplant heeft. Zeldzame vogels lopen er in het wilde. En in het prachtige huis dat gebouwd werd op de grondvesten van de oude «peperbus» (zie omslag) is er een gezellige bar waar de ontdekkers van 't Santvliet steeds welkom zijn om een teugje te drinken op het succes van onze Tu-Bru. De naam «'t Santvliet» krijgt dus nu een bijkomende betekenis : het konkrete bindmiddel niet alleen tussen de bestaande leden van onze Vereniging, maar ook tussen de voorbije en de komende generaties. Overeenkomstig de beslissingen van het Bestuur zullen er jaarlijks twee nummers verschijnen : een Kerstnummer en een Zomernummer. Enkele bestuursleden hebben de taak van het beheer en de redaktie opgenomen, doch er wordt gretig uitgezien naar medewerkers. Dit nummer levert reeds het bewijs dat er in al onze takken en in beide landstalen journalistieke talenten te vinden zijn. In dit eerste nummer wordt een brede plaats voorbehouden aan onze stichting en de 10 mei-bijeenkomst. In de volgende nummers zullen andere onderwerpen worden aangepakt, nl. genealogische dokumentatie, anecdotische verhalen over gekende figuren van ons voorgeslacht. Volgens de meest moderne methodes zullen onze «reporters» alle takken van onze familieboom bewandelen. Familienieuws, in de breedste zin, is bijzonder welkom! «'t Santvliet» belooft met de steun van u allen een levendig iets te worden. Als beste beloning hopen wij dat de volledige kollektie van dit familie-bulletin met de kostbaarste familiepapieren, van nageslacht tot nageslacht zorgvuldig zal bewaard blijven. In de komende eeuw wanneer, zoals onze sociologen beweren, de tijd van computers en ruime vrijetijdsbesteding zal zijn aangebroken, zullen onze kleinkinderen zich misschien op hun beurt, dank zij deze boekjes, met geestdrift inlaten met de studie van hun voorgeslacht. J.V.

UN CENTENAIRE Tante Eugénie Eugénie-Marie-Caroline Tubbax, la plus jeune des six enfants de Louis Tubbax-Bruggeman, est née à Turnhout Ie 10 juillet 1869. Cent ans déjà! Elle reçut l'éducation soignée et sévère des jeunes filles de son temps et fit ses études au pensionnat du Monastère de Notre-dame de la Plaine d'esquermes près de Lille. A peine âgée de vingt ans elle épousa Joseph-Guillaume Nuyens (oncle Jos), son aîné de neuf ans. Il est assez amusant de jeter un coup d œil sur Ie menu de son dîner de mariage, Ie 14 avril 1890. C'est toute un époque M E N U Huîtres Royales Potage à la Bisque ou Consommé Bouchées à la Périgueux Saumon sauce Hollandaise Filet de bœuf à la Richelieu Côtelettes d'agneaux aux Pointes d'asperges Turban de Ris de Veau Sauce Suprême Aspic de Strasbourg Sorbets à l'andalouse Champignons à la Crème Poulets de Hambourg, compote Bécassines Bardées de Croûtons Buisson de Homards Salade Laitue Pièces montées Glaces Ananas - Fruits - Dessert Le jeune couple s'installa à Anvers où en quelques années trois enfants vinrent égayer ce foyer heureux et très uni. D'abord Jenny, puis Jules, puis Paul. En 1899 les affaires de Jos Nuyens l'appelant en Hollande, la famille se déplaça à Amsterdam sauf Ie second enfant, Jules, qui resta chez ses grands-parents Tubbax jusqu'à la fin de ses études à I'Ecole Moyenne de Turnhout, études qu'il continua ensuite au Openbare Handelschool à Amsterdam. Pendant ce temps Paul était pensionnaire au Collège de Visé et Jenny finissait son éducation tant à Paris qu'en Angleterre. Tous trois eurent la chance d'être guidés avec fermeté par une mère compréhensive mais sans faiblesse. Vint la guerre 1914-18. Les deux fils Nuyens partirent rejoindre l'armée Belge. Leur père fit tous les mois Ie trajet difficile par la voie libre de Baarle-Duc pour leur envoyer des colis et un peu d'argent, tandis que leur mère malgré une situation parfois compliquée, continuait à tenir la maison avec énormément d'ordre, d'économie et de dignité. Après l'armistice Jules se maria, devint très rapidement veuf, entra à Anvers dans une affaire de tabacs de son cousin Léon de Chaffoy de Courcelles, se remaria en 1929. En 1931 il eut un fils.

Jenny épousa en 1921 un médecin hollandais dont elle eut cinq enfants. Elle est veuve depuis Ie 7 mai 1963. Quant à Paul, il est parti en janvier 1921 pour Londres afin d'y apprendre l'anglais et parfaire sa rééducation après Ie malheur survenu à la guerre et qui lui coûta la vue. En 1925, Jos Nuyens s'étant retiré des affaires s'installa avec sa femme à Vilvorde en Belgique. Ce ne fut pas une longue retraite, car après une courte maladie, lui qui n'avait jamais été malade, mourut Ie 15 février 1927. C'est ici qu'il faut admirer Ie caractère énergique de celle que toute la famille appelait «Tante Eugénie». Malgré les coups cruels qui l'avaient frappée, malgré la disparition d'un époux profondément aimé, elle se ressaisit et réorganisa sa vie avec courage et dynamisme. Tôt levée, s'occupant sans arrêt soit de son ménage, soit d'ouvrages au tricot pour ses petitsenfants, lisant énormément, passionnée de mots-croisés, fine cuisinière mijotant des plats inédits, aux instants creux elle prenait son paquet de cartes et faisait des réussites. Comme elle était très sociable elle passait souvent l'après-midi à Bruxelles avec d'autres dames et il fallait entendre sa voix indignée lorsque l'une après l'autre ces malheureuses quittaient la vie en la laissant pratiquement seule. Absolument infatigable et d'esprit ouvert et curieux, elle entreprenait des voyages en train, en avion ou en autocar qui I'ont menée : en Angleterre, en Allemagne, en Tchécoslovaquie, en France, etc. Ses carnets de voyage étaient de plaisantes descriptions de ses compagnons de route ou des sites parcourus ou encore de recettes culinaires originales. Si I'hovercraft avait existé, il est probable qu'elle aurait été parmi les premiers passagers de ce nouvel engin. Après la seconde guerre mondiale elle s'installa dans un rez-de-chaussée du Boulevard Roosevelt à Vilvorde, à quelques pas de sa nièce, Anna Jacobs-Tubbax, qui fut pour elle l'aide la plus précieuse et la plus fidèle. En général vers la fin de l'année elle partait passer les fêtes de Noël et Nouvel-An chez sa fille en Hollande. C'est ainsi que le 16 novembre 1955 elle partit pour Putten en Gelderland où Jenny et son mari avaient une propriété. C'est là qu'elle s'est éteinte calmement, sans souffrances, trois jours après son arrivée à l'âge de 86 ans. Il est bon et naturel de penser à ses parents défunts avec affection en oubliant certains travers de leur caractère, mais il est bien rare qu'enfants et beaux-enfants puissent être aussi unanimes dans leur regret d'avoir perdu leur Maman! J.N.-P.N.

Rencontres agréables qui n'appellent que récidives... Les réunions de famille sont à la mode... Contents d'avoir la nôtre nous roulons vers Kasterlee, mon époux heureux de retrouver le Turnhout de son enfance, moi-même désireuse de connaître un endroit et un accueil dont on m'a tant parlé. Sans exagération vraiment, car dès le premier contact on respire au Koningsbos une atmosphère chaleureuse. Une charmante hôtesse familiale, jeune, jolie, gentille s'enquiert de nos noms et nous situe, en couleur, sur un arbre généalogique. La couleur verte qui nous est dévolue facilite grandement les présentations. Que de liens spontanés! Joie de retrouver des figures déjà vues et d'en connaître d'autres, de tous âges et de toutes régions. Un bon apéritif déride les plus timides, des souvenirs tangibles amenés par certains ressuscitent d'autres souvenirs qu'échangent les aînés. Comme toute réunion heureuse se fête autour d'une table, nous nous retrouvons par groupes pour un dîner bien choisi. Le hasard fait bien les choses, le hasard ou l'habileté des organisateurs. Toutes les tables furent joyeuses, la toute jeune, les jeunes et les moins jeunes! Nous avons pour notre part la bonne fortune de partager celle de la doyenne de l'assemblée et des trois représentants de la famille Nuyens, l'une venant de Hollande, l'un d'angleterre et le troisième d'anvers. Agapes agréables, entrecoupées de toasts français et néerlandais expliquant à chacun le motif de cette réunion et les perspectives qu'elle ouvre. Election aussi, suivant les statuts proposés, d'un Président, d'un Vice-Président pour chacune des quatre branches, d'un Secrétaire, d'un Trésorier et d'un Archiviste. Le scrutin fut favorable au plus estimé d'entre nous. La Présidence échoit à Paul Nuyens, qui remercie l'assemblée avec verve et finesse. Le temps ne favorise guère la promenade prévue, le ciel est pourtant clément pour la photo de famille, qui illustrera le souvenir d'une journée très plaisante et de rencontres agréables qui n'appellent que récidives... Claire Coëme Grivègnée, 8 septembre 1969

Een te korte dag Op die fijne morgend in de mei was de lente ziek. De zon bleef weg en klaterde maar van tijd tot tijd - zo door een wolkenholleke - een bussel licht over de gele boterbloemen 1. Maanden te voren reeds was het voorspeld in Snoeck's Almanak : «De aanvang van mei is niet zo goed als de vorige dagen, want het gaat eerder op de regenkant af» 2. Met het weer was het dus in orde, geen overvallen van mist of druilende vlagen uit een onverwachte hoek. Grote strategen hebben vaak in onze gewesten hun brede ontplooiingen rond die tijd van het jaar gepland. Rechts van de weg, die eender met de Kleine Nete, op enkele boogscheuten vandaar, uit Kasterlee naar Herentals daalt, zouden ze elkaar ontmoeten. Niet als kinderen van de wind 3, maar als kinderen van het land, het Neteland merendeels daar geboren en gevestigd, anderen in de loop van ruim een eeuw, wijd uitgezaaid en vastgeworteld, of door huwelijk bijgewassen, ergens binnen de driehoek Londen-Amsterdam-Luik. Allen nakomelingen of stamgenoten van het echtpaar Tubbax- Bruggeman. Louis Tubbax uit Westmeerbeek aan de Grote Nete trouwde op 22 oktober 1855 met Eugenie Bruggeman uit Turnhout, heemkundige hoofdplaats van de Kempen, op de oevers van de Aa 4. Van weerskanten stamden ze uit een burgersfamilie, waarin naarstige en eerbare familiehandel of -nijverheid een zekere welstand had gebracht. Het familiealbum toont in hen, naar hun uitzicht, opschik en kledij, twee gedegen vertegenwoordigers van wat men eertijds de «notabelen» placht te noemen. Het «Koningsbos» was de uitverkoren plek. Een landhuis, bezijden en naar achter veilig beschut door dichte mastenbossen en, open naar de weg, breed uitzwaaiend op een diepe pleisterplaats. Ze kwamen toe in groepen, uit de richting Kasterlee of Herentals. Zij, die met dat heerlijk stuk Kempenland niet alle verband hadden verbroken, hebben hier de asem gevoeld van de vele ontspanningsoorden in de buurt en het gekweel beleefd van het vogelparadijs, de Snepkensvijver, ginds, een heel eind lager aan de overkant van de baan. Bij het uitstappen viel meteen het levensritme voelbaar op rust en een scherpe geur van wierook en terpentijn drong langs de neusvlokken tot diep in de longen. Weldra bleek het voor eenieder duidelijk dat de stranding was geslaagd. Vage geruchten over een toekomstig stamfeest waren uit de Pentagoon 5, doorheen de mazen van de Veiligheid naar buiten gesijpeld, met lange tussenpozen van volledige stilte. Maar telkens weer bleef de gewone man sterk in zijn ongeloof... onder een scheve glimlach : zulk een ingewikkeld spel moest vast en zeker «nor de knoppe lopen» 6. Gelijk een pinkend kaarsje, als levensmoe en de laatste snik nabij, plots in volle klaarte oplaaien kan, kwam daar een omzendbrief, die het plan voor de bijeenkomst ordelijk en nauwkeurig uitgestippeld aan al de familieleden ter kennis bracht. Dat de Pentagoon het doen kon, wilde doen en doen zou, stond nu voor eenieder vast. Het echtpaar Tubbax-Bruggeman kreeg acht kinderen : Marie, Louis, Leonie, Henri, Anna, Joseph, Louis en Eugenie. De twee Louis' stierven in hun eerste levensmaanden. Marie, de oudste, ging in het klooster bij de Zusters Bernardinen te Ollignies (Woelingen) 7. De anderen hebben een gezin gesticht. Aldus ontstonden vijf stammen : 1 Verheyen-Tubbax Leonie, 2 Henri Tubbax-Nuyens, 3 Bavelaar-Tubbax Anna, 4 Joseph Tubbax-Peeters, 5 Nuyens-Tubbax Eugenie. Al die stamouders 1 Vrij naar Felix Timmermans. 2 Op. cit. 1969, p. 113. Astrologisch kalender. 3 Nomaden, zwevers. 4 De Aa : een van de talrijke riviertjes, die de zware regens uit de schorre vlakte van de noorderkempen afvoeren naar de Kleine Nete. 5 Het inrichtend comité, vijf leden. 6 A.B.K. (Algemeen Beschaafd Kempens) : mislukken 7 Namen en schrijfwijze vastgesteld bij Regentbesluit van 20 december 1949.

zijn overleden, de meesten op hoge leeftijd. Tot de familievergadering waren uitgenodigd de kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en achter-achterkleinkinderen met daarbij de aangetrouwden van de vijf stammen : 126 leden in totaal, waarvan 87 door hun tegenwoordigheid de oproep hadden beantwoord. In de voormiddag te 10 uur werd in het begijnhof te Turnhout een mis opgedragen ter nagedachtenis van de afgestorven leden, met een bijzondere intentie voor de genezing van een der jongste bloesems uit de stam Henri, Bernadette De Smet, in zeer zorgwekkende toestand overgebracht naar het universitair ziekenhuis te Leuven, voor een kiese heelkundige behandeling. De gezamenlijke gebeden werden blijkbaar verhoord want sindsdien loopt en danst en spartelt Bernadette opnieuw van frisse lentevreugde Wegens de grote afstanden en het betrekkelijk vroegtijdig uur waren niet allen in de mis aanwezig. Een vrij talrijke groep uit Amsterdam en Paul Nuyens uit Londen, allen van de stam Eugenie, werden met veel sympatie opgemerkt. Nadien volgde een bezoek aan het kerkhof te Turnhout, waar bloemen werden neergelegd op de tombe van de stamouders Tubbax-Bruggeman en een devoot bezoek gebracht aan de talrijke graven van overleden verwanten. Binnenhuis het «Koningsbos» groeide de groep bij elke nieuwe landing, en in verhouding daarmee het getater. Voor velen was die samenkomst een gelukkig weerzien na zolange jaren. Een moeizaam herkennen van degenen die intussen uit de kinderschoenen tot adolescenten of volwassenen waren opgegroeid, of hun blozende wangen en glimmende haren hadden omgewisseld met een verkleurd masker en een opgesmukte, of, bij de mannen, een reeds sterk gedunde en vergrijsde tooi. Een eerste ontmoeten ten slotte met de aangetrouwden en met de jongste spruiten uit het geslacht, die met grote bologen slepend aan de hand van moeder, naar alle kanten verdwaasd rondkeken, niet wetend wat er aan 't gebeuren was. Naarmate de eerste vervreemding was geweken en de groepen meer naar elkaar toekwamen, hoorde men toenemende vreugdekreten en scherper geschater, die weldra de ganse ruimte vulden. Ook de kleinen hadden zich nu aan de nieuwe toestand gewend. Ze slierden onder de armen door of scheerden weg langs de benen van de groten, doelloos, zonder klaar besef van wat ze zo schichtig najoegen. Gelijk het zwellend bedrijf van een opkomend getij, steeg nu gedurig het rumoer in de menigte, waarin de stem van een bedaard gesprek elke reden van bestaan verloor Ook dat hadden de strategen voorzien. Flinke meisjes wentelden zich lenig doorheen die bonte bende, en speldden met een lokkend gebaar en een olijke blik een roos op de borst van de aanwezigen, verschillend van kleur naar gelang de stam waartoe ieder van hen behoorde. De stam Leonie stond in rood, Henri in oranje, Anna in geel, Joseph in groen en de stam Eugenie in blauw. Wanneer men neus aan neus op een onbekende viel, kon men nu tenminste uitmaken met welke stam men te doen had om een min of meer verstaanbaar gesprek aan te vatten. De meest onderscheiden beroepen waren er vertegenwoordigd : geneeskunde en diergeneeskunde, rechten en notariaat, onderwijs en kunsten, handel en nijverheid, verzekerings- en financiewezen, en...we vergeten er. Ze telden alle leeftijden binnen de uiterste grenzen van de oudste, Louisa Verheyen, 81 jaar, uit de stam Leonie, en de jongste, Michel Coëme, 7 maand, uit de stam Joseph. Groepen, meer gehecht aan de uitgroei van de familieboom, drongen naar een zijwand toe, waar een papieren bord, reikend van de zoldering bijna tot aan de vloer, was opgehangen. Geen van de Kempense abdijen, die rond zich nog altijd een zeker geestesleven kristaliseren, was in dit werk betrokken geweest, maar enkel de bedreven stiften en penseeltjes en het benediktijnergeduld van een opkomend kunststerretje uit de stam Leonie. Het teken tot het middagmaal kwam te vroeg. Velen immers waren in hun gezelschap nog lange niet uitgepraat, of kregen niet eens de kans meer anderen te gaan begroeten, al was het maar met een handdruk. Het menu was sober, niet overladen : aperitief, aspergeroom, Kempense haantjes met appelmoes, chocoladeijs, moka, wijn.een uiterst verzorgde en ruimschoots voldoende bediening in

een gezellige zaal en een rustiek dekor. Waar konden we nog beter zijn! 8 Volgens de wens uitgedrukt door de inrichters, zouden de leden van de vijf stammen zich zoveel mogelijk onder elkaar vermengen om aan tafel te gaan zitten. Dit om de verbroedering in de hand te werken, de bestaande betrekkingen te verstevigen, de gelegenheid te geven om naar hartelust herinneringen op te roepen uit het verre verleden of pittige verhalen te vertellen over hen die er niet meer zijn. Bij de groten zag het er echter naar uit alsof eenieder zich had laten leiden door meer persoonlijke affiniteiten van leeftijd, geestesverwantschap of vroegere bekendheid. Zodat de groepen gevormd aan de onderscheiden tafels, tijdens het eetmaal weldra aanleiding gaven tot een geanimeerd, soms luidruchtig gesprek. De stamvermenging was meer volledig onder de middensoort, de «teens» en, ofschoon in mindere mate, ook onder de «twentys». Zonder veel omhaal zaten ze al dadelijk op dezelfde golflengte, onbewust. Gedreven door een eender gejeuk in armen en benen, door eenzelfde gesidder van het wassend bloed in gans het lichaam of door het ritmisch gedreun van hun laatste «hit»-parade. 9 Aan afzonderlijke tafels, wat buiten de groep van de volwassenen, zat de «keuteljacht». 10 Wijselijk te redekavelen onder het spiedend oog van moeder of de zure bliksems van vader. «Initium sapietiae est timor Domini». 11 Ze verstonden elkaar wondergoed. Geen taalproblemen noch betwistingen over grensgebieden. Allen stonden op gelijke voet. Kindertaal immers is universeel, een soort volapuk, gangbaar over alle grenzen heen van landen, geslacht, stam of ras. 12 Verrukkelijk, hoe de vlechtstaartjes van de meisjes en de spitsneusjes van de jongetjes kwiebelden van dol genot, telkens een nieuw gerecht hen werd voorgeschoven. Hoe argeloos ze pletsten in hun mollige handjes en hoe onbeholpen ze ploterden met het eetgerei, zodat na korte wijle hun mond, kin en neus en gans hun aangezicht, net zo goed als de beste werken van James Ensor, een kleurrijk beeld vertoonden van de moderne kunst. Het stil verlangen nog eens tot die zalige tijd weer te keren, bleef bij de ouderen, bij het zien van die tafereeltjes, niet meer dan een wensdroom, waarover ze met weemoed in het hart nog konden mijmeren : Hadde ik al de schatten van de wereld, ik gaf ze voor een kinderherte geren, ik! (G.G.) Tijdens het nagerecht en onder het slurpen van de moka kwam het tot ernstige dingen. Albert Kruyfhooft opende het vuur. Hij zegde een hartelijk woord van welkom tot de aanwezigen en deed een oproep om te ijveren voor het verrijken van het familiedossier. Een vergeeld papiertje of prentje, een uitgerafeld en verwormd notaboekje, achtergelaten en sinds lang vergeten op de bodem van een oude schuif, of op een zolderkamer onder stof geborgen, zijn voor de archivaris van grote waarde. Ook het kleinste met betrekking tot het familieverleden is, evenzeer als het meest markante feit, naar de mening van die akkurate snuffelaar, met een gewijde eerbied te benaderen. Jan Tubbax bracht een vurig pleidooi voor het stichten van een familiebulletin, waarin nieuwtjes van uiteenlopende aard zouden opgenomen worden. Kronieken over huwelijken, over het bezoek van de ooievaar en, helaas, ook de in memoriams kunnen daarin een plaats vinden. Dit zou van betekenis zijn om het gevoel van verbondenheid wakker te houden, vermits eenieder bijwijlen nog eens meeleven zou met de lotgevallen van eenander. Toen ze Jan Tubbax aldus hoorden spreken was het voor hen die aandachtig toehoorden een raadsel. Kon een zoon van Hippocrates, doorgaans 8 Moet gezongen worden. 9 Teens : 13 tot 19 jarigen. Twentys : 20 tot 23 jarigen. Hit-parade : concert met dans van succesliedjes voor de jeugd. 10 A.B.T. (Algemeen Beschaafd Turnhouts), vertrouwelijke taal : kleuters, soms ook bengels en bakvisjes. 11 Vesperpsalm : de vrees des Heren is het begin der wijsheid. Sinds Vatikaan 11 gewijzigd naar taal en zin, nu : de liefde tot Godskind is het begin van de wijsheid. 12 «Terug naar de Kindertaal», wetsontwerp neer te leggen op het bureau van de Wetgevende Kamers.

zwaarhoofdig en in gepeinzen, in de jongere generatie tevens een zoon zijn van de radde en taalgerichte Demosthenes. 13 Maar de spil van heel het gebeuren was Jan Verheyen. Hij was de ontwerper en de voornaamste uitbouwer geweest van dit feest. De motor die de drijfkracht leverde en de herbezieler toen de moed van de Pentagoon gevaarlijk naar het nulpunt zeeg. Hij bracht een bondig verslag uit over de werkzaamheden reeds verricht in de talrijke vergaderingen van het voorlopig bewind en gaf commentaar bij het ontwerp van statuut, dat in die lange omzendbrief naar de leden was gezonden. Zonder enige tegenstribbeling werden de daarin vermelde standregelen door de vergadering aanvaard. Van zekere kant kwam wel het voorstel om in het statuut op te nemen : «que les mariages parmi les membres des différentes branches de la famille Tubbax-Bruggeman seraient tolérés». Waarbij op staande voet een aanvullend voorstel kwam : «que ces mariages seraient recommandés». Voorstel en aanvullend voorstel werden even snel en gemakkelijk door do vergadering goedgekeurd, dit bij algemeenheid van stilzwijgen Een aloud beginsel van het gewoonterecht gaf hier de doorslag : «puisque ce n'est pas défendu, c'est permis». 14 Een nog jong leviet, Albert Van Impe, meer belust op akkoorden - muzikale en andere - dan op geschillen, dankte namens de vergadering de inrichters van het feest in enkele eenvoudige en met Recht doordachte zinnen. Goede wijn hoeft geen krans. De Pentagoon nam nu ontslag. Hij was ten volle in zijn taak geslaagd en kon de verdiende lauweren eervol voor zich bewaren of aan anderen overlaten. Daarover zou de vergadering beslissen bij het aanstellen van een vast bestuur. Met de totaliteit van de stemmen, een paar vergissingen niet in acht genomen, werd Paul Nuyens tot voorzitter verkozen. Inderdaad, niemand meer dan hij is, tijdens gans zijn leven, aan de samenhorigheid van de familie gehecht geweest. Lange en voor hem moeilijke verplaatsingen uit Londen naar het continent hebben hem nooit afgeschrikt om met nieuwjaar of bij andere gelegenheden, ook al eens toevallig, de familie te bezoeken. Daarbij werd dan niemand vergeten... als het maar enigszins kon! Overal bracht hij een opbeurend woord, een aangename gedachtenwisseling en gaf telkens blijk van een wonderbaar geheugen voor al wat met die familiebezoeken van ver of nabij verband hield. Met aandoening in de stem dankte Paul. Neen, die eer kwam hem niet toe. Anderen waren daartoe meer gerechtigd of waren jonger. Dan, zich vlug hervattend, sprak hij verder met een Brits flegma van het beste gehalte, de mondhoeken getrokken tot een weerhouden glimlach, altijd fijnzinnig, bijwijlen ontroerend. De anderen werden bij handgeklap verkozen. Tot secretaris, Jan Verheyen. Tot archivaris, Albert Kruyfhooft. Tot penningmeester, Jan Tubbax. En, benevens de zopas benoemde voorzitter, nog vier gewone bestuursleden : Fernand Bavelaar, Yvonne Coëme, Maria Kruyfhooft en Leonce Tubbax. Merkwaardig, hoe dit alles met vernuft in elkaar was gestoken. Eerst dat driemanschap : de mannen voor het zwaar werk en de harde slagen, de voorvechters, de stoere kerels die de aanvallen inzetten, die, als het er op aankomt, op kop rijden om de wind te klieven en de vlag van het stamhuis hoog te houden. Daarna, of daarnaast, de gewone bestuursleden, vertegenwoordigers van de onderscheiden stammen, wiens opdracht bestaat in het verzorgen van bijkomstigheden en het verzamelen van alle gewenste gegevens. Het zijn de ijverige werkbijen, de onverdroten wroeters van elk dag, tegenaanvallen moeten ze smoren in de kiem en ten overstaan van het driemanschap vervullen ze de rol van een trouwe dienstbaarheid. 15 Vanzelfsprekend is een dergelijk «team», eens op volle spanning, in staat grootse dingen tot stand te brengen. 13 Hippocrates, vader van de geneeskunde. Demosthenes, vader van de welsprekendheid. «Beroepsoriëntering te verschuiven van de leeftijd van 12 jaar naar die van 30 jaar», wetsontwerp enz. (zie 12). 14 Rechtsprinciep geldig lang vóór de Salische Wet. 15 Achter de schermen DE bewerkers van de zege. Hebben wel iets te maken met de kruikjesdragers van Eddy Merckx.

Op het voorplein van «Koningsbos» werd de groepsfoto genomen. De kleinen tegen de grond en in de eerste rijen. Daarachter al de groten dooreen, opklimmend tot de hoogste trappen van het breed portaal. Een geheimzinnig wezen heeft op dit moment in het bos bij de Neteweg, die door zijn beide einden uitloopt over de hele wereld, tussen de vele andere een boom geplant. Een ceder. Duizenden jaren zal hij daar staan. Niemand zag het. Tot een eigenlijke feestviering na dien kwam het niet meer. Lange terugreizen waren dezelfde dag af te leggen en vooral de oudsten toonden zich erg bezorgd om de thuiskomst op een nog behoorlijk uur. Toen Snoeck op die bewuste 10 mei 1969, even na midnacht, gehuld in een kraakverse tabberd van het kostbaarste brokaat, uit zijn sponde neerstapte, eerst met het rechterbeen, om in zijn grote kijkbuis door het open dakvenster van zijn hoge woning te speuren naar de diepte van de sterren, waarin hij de toekomst lezen kon van weer en wind en van gans het aards gedoe, kamde hij met de tien vingers tegelijk in de zilveren haren die puntvormig tot laag op de borst zijn schoon en wijs gelaat omsierden. Hij streelde met een nog slapende hand over zijn breed gerimpeld voorhoofd, als had hij voor de komende dag, ginds, in de verste verte daarboven, iets heel ongewoon gezien. Behoedzaam schoof hij de ouwe bril over de ruige bult van zijn lange bekneus en schreef in het zwaar register van de Tijd, in Arabisch tekenschrift, met een nieuwe veder en gouden inkt, zeer precies : «Nu is geboren een te korte dag». 16 J. VAN IMPE Gent, 16 augustus 1969 16 Snoeck: vermaard Gents astroloog, 187 jaar oud, woont Begijnhoflaan 76, meetkundig middelpunt van de driehoek Londen-Amsterdam-Luik, uitgever van werken over allerlei okkulte wetenschappen. Tabberd : wijd bovenkleed met brede mouwen, staatsiekleedij (tenue d'apparat). Brokaat : zware zijden stof met goud- en zilverdraden en opgezette figuren. Allegorie.

MOT DU SECRETAIRE Après le succès de notre réunion de famille du 10 mai 1969, il n'est plus permis de douter des destinées de notre Association. Le Comité se devait de mettre à profit J'enthousiasme général et de fixer de nouveaux jalons. Il ne tarda donc pas à se réunir. Le samedi 5 juillet dernier, le Comité au complet à l'exception d'un membre, retenu pour raisons de santé, se réunit pour le lunch dans les salons d' «Old England» magasin de luxe situé dans le cadre prestigieux de la Place Royale à Bruxelles. La splendide vue sur le Mont-des-Arts et les vieux quartiers de notre Capitale nous mit dans une ambiance propice à discuter de notre ordre du jour avec toute la sérénité et la hauteur de vues requises. La réunion de famille du 10 mai fit l'objet de commentaires variés mais unanimement élogieux. Trois décisions importantes furent prises : 1 Les réunions de famille auront lieu tous les deux ans. Pour les années intermédiaires, notamment pour 1970, d'autres formules permettront aux plus enthousiastes de nos membres de se rencontrer. Quelques propositions sont à l'étude. 2 Il a été décidé de publier à raison de deux numéros par an, un bulletin qui portera le nom de «'t Santvliet». Nous espérons que la lecture de ce premier numéro vous permettra d'approuver le choix du Comité quant au titre, la présentation et le contenu de cet organe qui sera un lien indispensable entre tous les membres de notre Association. 3 Afin de faciliter la tâche de notre Trésorier, il a été décidé de demander, provisoirement, une contribution de F. 1000.- à chaque branche de la famille. Inutile de dire que les délibérations courtoises et parfaitement constructives se prolongèrent jusqu'à l'heure du thé. Les membres du Comité se sont séparés conscients d'avoir mis la locomotive sur la bonne voie... Les vacances et les charmes d'un été exceptionnel n'ont pas empêché plusieurs d'entre nous à s'atteler aux multiples tâches. Nombreux sont ceux qui ont collaboré à la rédaction de ce premier bulletin. Notre archiviste a fait de sérieux progrès dans la mise à jour de l'arbre généalogique des ascendants de Louis Tubbax-Bruggeman. Le Trésorier a tenu scrupuleusement ses comptes à jour. Le Président, au cours de ses brefs séjours en Belgique et par plusieurs lettres qu'il m'adressa de son flat londonien, n'a cessé de témoigner de son intérêt à la réalisation de notre programme. Tous nos efforts se concentrent en ce moment sur la parution de «'t Santvliet No 1» vers la Noël. Puisse ce présent de fin d'année entretenir dans votre foyer l'intérêt et la sympathie pour Tu-Bru. J. V.

WOORD VAN DE SEKRETARIS Het ontegensprekelijke succes van onze familievergadering op 10 mei 1969 is het bewijs dat er muziek zit in onze Vereniging. Het Bestuur heeft dit begrepen en zeer spoedig werd er vergaderd. Dit gebeurde op zaterdag 5 juli jl. op de hoogste verdieping van «Old England» elegant warenhuis op de prestigieuse Place Royale te Brussel. Het mooie zicht op de in de zomerzon badende Kunstberg schepte de gewenste stemming om onze lopende zaken ruim en breed te behandelen. De Voorzitter was voor de gelegenheid de Noordzee overgestoken en op één lid nà, door gezondheidstoestand weerhouden, was iedereen aanwezig. In verband met de bijeenkomst van 10 mei werden zeer spoedig enkele praktische punten definitief geregeld, doch werden vooral de meest verscheidene doch eensluidend gunstige indrukken verzameld. Drie belangrijke beslissingen werden getroffen 1 De familiebijeenkomsten zullen om de twee jaar plaats vinden. Voor de tussenliggende jaren wordt echter uitgezien naar andere formules welke de meest enthousiaste van onze leden de gelegenheid zullen bieden mekaar eens meer te ontmoeten. Voor 1970 kunnen wij reeds kiezen tussen enkele aantrekkelijke voorstellen. Doch hierover later meer! 2 Als bind-middel tussen de leden van de Vereniging zal tweemaal per jaar een bulletin worden uitgegeven. «'t Santvliet» is voor U geen geheim meer en aan U, bij het lezen van dit eerste nummer te oordelen of het Bestuur voor wat de vorm, de inhoud en de titel de goede richting is ingegaan! 3 Ten einde de taak van de Penningmeester te vereenvoudigen werd besloten voorlopig onze financiën te spijzen door een bijdrage van F. 1000.- per familietak. Ondertussen was in «Old England» tea-time aangebroken en wij hebben onze plaats geruild met de gezette dames die in deze zevende hemel dagelijks gebakjes plegen te verbruiken. Sedert deze historische dag hebben wij een prachtige zomer en een korte herfst gekend. De medewerkers van «'t Santvliet» hebben naar de pen gegrepen. Onze archivaris is al heel wat gevorderd met het bijwerken van onze familieboom. De schatbewaarder heeft de kolonnetjes van zijn kasboek stipt weten af te sluiten. Onze Voorzitter, onvermoeide reiziger, is reeds een paar maal overgekomen en de talrijke brieven welke ik ontvangen heb vanuit zijn Londense flat getuigen van zijn bestendige belangstelling voor het lot van onze Vereniging. Wij hopen voor Kerstmis klaar te komen met dit «'t Santvliet No 1» en moge dit Kerstgeschenk in uw huiskring de belangstelling voor Tu-Bru levendig houden! J. V.

DE FAMILIEFOTO Ongeveer 85 van de 124 afstammelingen van het echtpaar Louis Tubbax-Bruggeman op één foto brengen, dit wonder geschiedde op 10 mei jl. Na heel wat tribulaties (de beroepsfotograaf was zijn cliché's kwijt geraakt) zijn w'er toch in geslaagd over 40 exemplaren van deze groepsfoto in 12 x 17 cm. formaat te beschikken. Tevens werd door de goede zorgen van onze familie-archivaris een genummerde lijst opgemaakt van de leden van onze Vereniging, in rangorde van leeftijd. De lijst wordt geopend met de oudste in levenzijnde kleindochter van Louis Tubbax; Louisa Verheyen, echtgenote Joseph Kruyfhooft (nr 1) en voorlopig afgesloten met Jean-Philippe van Nyen (nr. 125). Dank zij deze lijst kan men de blonde, bruine, grijze of... kale kopjes identificeren. Een prettig gezelschapsspelletje voor deze lange wintermaanden! Wij laten als model één exemplaar van de foto geworden aan volgende leden Fernand Bavelaer Yvonne Coëme Maria Kruyfhooft Jenny ten Brink Jean Tubbax Léonce Tubbax met verzoek voor de distributie van de foto in eigen midden zorg te willen dragen en het gewenste aantal exemplaren op te geven. Storting kan gebeuren op Rekening nr. 41-250.598 van de TUBBAX FAMILIEVERENIGING Eugenio Pacellilaan, 28-2520 Edegem bij de BANK VAN BRUSSEL - EDEGEM (PCR Nr 315) Melding : Familiefoto -.. x 50 F =.. F Te versturen op adres... Wij zijn overtuigd dat U er aan zult houden deze enige familiefoto een ereplaats te bezorgen in uw fotoalbum.

LA PHOTO DE FAMILLE C'était une gageure de réunir environ 85 des 124 descendants des époux Louis Tubbax- Bruggeman sur une même photo. Et pourtant ceci se fit le 10 mai dernier! Après quelques difficultés (le photographe professionnel auquel nous avions fait appel avait égaré les clichés) nous avons finalement réussi à obtenir 40 exemplaires en format 12 x 17 cm. que nous tenons à la disposition de nos membres. Grâce aux bons soins de notre archiviste une liste numérotée de tous les membres de notre Association, par ordre de date de naissance a été établie. En tête de liste figure la plus âgée des petites-filles en vie de Louis Tubbax Louisa Verheyen, épouse Joseph Kruyfhooft (No 1) et Jean-Philippe van Nyen (no 125) clôture provisoirement la liste. Grâce à cette liste les petites têtes blondes, brunes, grises ou... chauves pourront être identifiées, ce qui constitue un excellent petit jeu de société pour les longues soirées d'hiver! Nous adressons à titre de modèle un exemplaire de la photo aux membres ci-après : Fernand Baverlaer Yvonne Coëme Maria Kruyfhooft Jenny ten Brink Jean Tubbax Léonce Tubbax avec prière de bien vouloir assurer la distribution de la photo dans leur entourage familial et d'indiquer le nombre d'exemplaires désirés. Le versement peut s'effectuer au Compte No 41/250.598 du TUBBAX Eugenio Pacellilaan, 28-2520 Edegem auprès de la BANQUE DE BRUXELLES EDEGEM - C.C.P. No 315 Mention : Photo de famille -.. x F 50 = F... A adresser à l'adresse... Nous somme persuadés que chaque famille se fera un plaisir de donner à cette photo unique une place de choix dans l'album de famille!

EEN GUNSTIG FINANCIEEL VERSLAG Onze penningmeester, Jean Tubbax, deelt ons mede : De uitgaven voor de familiebijeenkomst op 10-5-69 bedroegen F. 3084. Het stichtingscomité heeft zoals voorafgaandelijk werd afgesproken deze eerste onkosten integraal voor eigen rekening genomen. Door een gelukkig toeval bleef er een bonus over van F. 46. Op de bestuursvergadering van 5-7-69 werd besloten voorlopig een bijdrage van F. 1000.- per familietak te vragen. Het enthousiasme was zo groot dat op 10-7-69 de volledige bijdrage geind was. In kas is er dus op het ogenblik F. 5046, Ten einde de afrekening te vereenvoudigen en het te ontvangen lidgeld te kunnen overschrijven werd een rekening geopend op naam van : TUBBAX FAMILIEVERENIGING Eugenio Pacellilaan, 28-2520 Edegem Rekening nr. 41/250.598 bij de Bank van Brussel - Edegem (P.C.R. nr 315). UN RAPPORT FINANCIER FAVORABLE Notre trésorier, Jean Tubbax, nous communique : Les dépenses se rapportant à la réunion de famille du 10-5-69 s'élèvent à F. 3084. Comme il avait été convenu au préalable, le comité d'initiative a pris ces frais intégralement à charge. Un heureux hasard fit qu'un boni de F. 46.- resta en caisse. Au cours de sa réunion du 5-7-69 le comité de l'association décida de percevoir une cotisation provisoire de F. 1000.- par branche. L'enthousiasme fut tel qu'en date du 10-7-69 le total des cotisations était versé. Il y a donc actuellement en caisse F. 5046 Afin de faciliter les comptes et de permettre le transfert des cotisations à percevoir, un compte a été ouvert au nom de TUBBAX FAMILIEVERENIGING Eugenio Pacellilaan, 28-2520 Edegern Compte n 41/250.598 auprès de la BANQUE DE BRUXELLES - Edegem (CCP no 315)

ONZE FAMILIE-ARCHIVARIS VRAAGT... Stuur bij elk familiegebeuren een woordje (liefst originele aankondiging als doopkaartje, trouwbrief, e.a.) naar UW familiearchivaris nl. Albert Kruyfhooft «Heylbosch» Kempenlaan, 12 2300 Turnhout - Tel. 014/42.561 Liefst vandaag nog noteren in uw adresboekje! Van nu af willen we onze historiek en generiek «à jour» Gelieve ons ook elke promotie, onderscheiding of betekenisvol feit in het beroeps- of sociaal leven van naaste en soms te bescheiden aanverwanten mede te delen. Dank voor uw sympathie en medewerking NOTRE CONSERVATEUR D'ARCHIVES DEMANDE... N'oubliez pas d'adresser à l'occasion d'un évènement de famille un mot (de préférence annonces ou faire-parts originaux à l'occasion de baptême, mariage, etc.) à VOTRE conservateur d'archives dont ci-après l'adresse Albert KRUYFHOOFT «Heylbosch» Kempenlaan, 12 2300 - Turnhout - Tel. 014/42.561 Un conseil : annotez ceci dès aujourd'hui dans votre carnet d'adresses. Notre souci est d'informer nos membres et de tenir à jour notre documentation généalogique. Prière aussi de nous signaler les promotions, distinctions ou faits importants dans la vie professionnelle ou sociale se rapportant aux personnes parfois trop modestes de votre entourage. Merçi pour votre sympathie et votre bonne collaboration A.K. A. K.

nouvelles de la famille Début janvier 1969 notre trésorier, Jean Tubbax, stomatologue publia dans la presse professionnelle un article remarqué en langue néerlandaise intitulé «Pleidooi voor de hervorming van de studie in de mond- en tandheelkunde». En matière réforme de l'enseigne ment universitaire et sur le terrain de cette branche de la science médicale, il défend ses conceptions avec réalisme. Nous félicitons très sincèrement Jean pour cette initiative! Nous sommes heureux de pouvoir vous annoncer que Bernadette De Smet, dont l'état de santé causait des inquiétudes lors de notre réunion du 10 mai dernier est complètement rétablie et qu'elle a repris ses études et ses activités normales. Le 23 septembre 1969 (jour pour jour, 25e anniversaire de la Libération de Turnhout) naquit à Turnhout, Jean-Philippe van Nyen, premier fils de Philippe et Brigitte van Nyen (B.P. n 105 - Yaoundé - Cameroun). Jean-Philippe, premier des descendants directs au 5e degré des époux Tubbax-Bruggeman, marque ainsi une nouvelle génération. L'heureux évènement eut lieu au St. Elisabethgasthuis à Turnhout. Le bébé pesait 3 kilos. Parrain et marraine : Etienne van Nyen et Suzanne Verheyen. Félicitations aux arrière-grandsparents, grands-parents et parents et bienvenue à Jean-Philippe, le plus jeune membre de notre Association (n 125). Le 20 novembre 1969 Willy Tubbax a subi une opération chirurgicale. Nous lui souhaitons une prompte et complète convalescence. Le 25 novembre 1969 est décédé à l'âge de 78 ans, à Turnhout, Madame Herman Paeleman, née Julia van Aubel, mère de Suzanne Verheyen. Nos sincères condoléances à la famille éprouvée.

familienieuws Begin januari 1969, verscheen van de hand van onze penningmeester, Stomatoloog Jean Tubbax in de beroepspers een merkwaardig artikel getiteld «Pleidooi voor de hervorming van de studie in de mond- en tandheelkunde». Inzake de hervorming van het universitair onderwijs, verdedigt hij zeer realist zijn visie op het gebied van hogervernoemde wetenschap. Wij menen zeer oprecht Jean te mogen feliciteren voor deze uiterst interessante bijdrage. Het is ons zeer aangenaam U te mogen mededelen dat Bernadette De Smet waarvan de gezondheidstoestand tijdens onze familiebijeenkomst van 10 mei enige ongerustheid baarde, volledig hersteld is en dat zij haar studies en normale bezigheden met moed terug heeft aangepakt. Op 23 september 1969 (toevallig de 25e verjaardag van de Bevrijding van de stad) werd te Turnhout geboren Jean Philippe van Nyen, eerste zoon van Philippe en Brigitte van Nyen (B.P. n 105 - Yaoende - Cameroen). Jean-Philippe, eerste rechtstreekse afstammeling in de 5e graad van het echtpaar Tubbax- Bruggeman, zet alzo een nieuwe generatie in. De blijde gebeurtenis had plaats in het St. Elisabethsgasthuis te Turnhout. De baby woog 3 kilo. Peter en Meter : Etienne van Nyen en Suzanne Verheyen. Felicitaties aan over-grootouders, grootouders en ouders. Hartelijk welkom aan Jean-Philippe, jongste lid van onze Vereniging (nr 125). Op 20 november 1969 onderging Willy Tubbax een heelkundige operatie. Wij sturen hem onze beste wensen van volledig en spoedig herstel toe. Op 25 november 1969 overleed te Turnhout op 78-jarige ouderdom, Mevrouw Herman Paeleman, geboren Julia van Aubel, moeder van Suzanne Verheyen. Onze oprechte deelneming aan de beproefde familie. Zalig Kerstfeest en beste wensen voor 1970! Joyeux Noël et meilleurs vœux pour 1970!