Zoetermeer, 10 juni 2016 Trouwdienst Bas en CArmen Zegen/Groet Zingen Opwekking 717 "Stil, mijn ziel wees stil" Gebed Lezen Hooglied 1 : 16 t/m 2 : 7 Zingen Opwekking 488 "Heer ik kom tot U" Tekst Hooglied 2 : 6 Preek/overdenking Luisterlied Rein en Elise "Dit is een dag om nooit te vergeten" Duet gezongen door Mirjam en Martien Huwelijksinzegening Gezongen zegen voor Bas en Carmen Gemeente zingt Opw. 710: "Zegen mij" Zingen NLB 913 "Wat de toekomst brengen moge" Collecte voor Dit Koningskind Slotzegen Preek "Mijn hoofd ligt op zijn linkerarm, met zijn rechterhand streelt hij me." Dat was de trouwtekst waarmee jullie vorige maand bij me kwamen. Heel beslist. Hooglied 2 : 6 Een tekst waarin een jongen en een meisje aan het knuffelen zijn. 1 / 5
Een korte tekst over een lekker potje vrijen. En ik zat dus met de vraag: Hoe maak je daar nu een fatsoenlijke preek over, over zo'n tekst? Wat heeft het met God te maken? En met het evangelie? Heel veel! Maar eerst wil ik graag uitleggen wat het met jullie te maken heeft. Dat jullie vielen voor deze tekst, zo zeiden jullie tenminste zelf, was "omdat we zelf ook nogal knuffelaars zijn." En, om het een beetje nader toe te lichten: "We zijn niet altijd mensen van veel woorden, en we maken daarom graag gebruik van onze lichaamstaal." Nu is dat inderdaad ook heel waardevol. Lichaamstaal, een knuffel, een veelbetekenende blik, een blijde glimlach... Daar gaat enorm veel van uit. Met woorden kun je de werkelijkheid verdraaien, maar je lichaam is vaak veel eerlijker. Je voelt de spanning, of de opwinding. Je voelt warmte en geborgenheid. Maar natuurlijk ook boosheid, verwijdering, verkilling of afstand. Ook dat is heel fysiek allemaal. En ook heel merkbaar. Het is heel goed om die signalen serieus te nemen in een relatie. De ander goed te bekijken, en aan te voelen. Is er iets? Een onmisbaar stuk van je communicatie. Maar ik geef er vandaag voor jullie, en ook voor de andere mensen in de kerk, wel een advies bij. Leer ook om woorden te vinden, die aansluiten bij wat je voelt. Die uiting geven aan je liefde, je warmte, je opwinding. En leer ook om je spannende gevoelens onder woorden te brengen. Als het in je huwelijk of relatie niet zo gaat als je zou willen. Of wanneer je niet zo lekker in je vel zit. Wanneer je je helemaal niet voelt als een prachtige lelie tussen de doodgewone bloemen, of al een schitterende appelboom tussen de andere bomen, maar als een verdorde plant tussen al die planten die keurig in bloei staan. Dat voel je zelf vaak het eerst en het best, en je partner merkt het ook wel aan je. Dan is het goed om er woorden voor te vinden en het samen te delen. Dat moet ieder echtpaar leren. Daar zijn jullie ook al wel achter gekomen in vijf jaar verkeringstijd, maar het is voor jullie, en vele anderen, een blijvende uitdaging. De goede woorden vinden, op het goede moment, in de juiste toon. Het redt mensenlevens. Een fatsoenlijke preek over een potje vrijen. Over een meisje dat het heerlijk vindt om door haar vriend gekoesterd te worden. Het is geweldig om daar eens een preek over te schrijven. Want lichamelijke liefde, daar hebben we het veel te weinig over in de kerk. Terwijl de Bijbel er juist heel veel over spreekt. Dat we lichamelijke liefde en seks een beetje spannend vinden, dat zal best wel. Dat is het ook gewoon. God heeft een sterke behoefte aan liefde en intimiteit in ons gelegd, maar ook een natuurlijke schaamte. En ook het besef dat je lijf kostbaar is, en dat je er zuinig op moet zijn. Maar, spannend of niet, we zullen er toch open over moeten praten met elkaar, zoals God het bedoeld heeft. 2 / 5
God heeft er voor gekozen om ons mannen en vrouwen te maken, en God heeft er voor gekozen dat we iemand mooi kunnen vinden, verliefd kunnen zijn, kunnen verlangen naar de ander, naar zijn of haar lichaam en naar gemeenschap met de ander. Dat is een heel mooi en respectabel onderdeel van hoe God het huwelijk bedoeld heeft. En dat blijkt bijvoorbeeld uit een boek als Hooglied, waar een man en een vrouw zonder al te veel omwegen elkaars lichaam bezingen. Als je seks een gezonde plek geeft in je relatie, dat kun je daarmee twee valkuilen vermijden. De ene valkuil is, dat je seks een veel te grote plaats geeft. Dat zie je in onze samenleving overal om je heen. Dan is seks niet langer een geschenk van God, maar het wordt zelf een God. En geen genadige God, maar juist een God die heel hoge eisen stelt. Hoge eisen aan je uiterlijk, en aan wat je allemaal uitgeprobeerd moet hebben. Het wordt een God die je ook helemaal niets meer mag weigeren, en je sex moet altijd perfect zijn. Als je die God gaat gehoorzamen ben je nooit meer tevreden, hoe vaak je ook klaarkomt. De andere valkuil is dat je schaamte de God wordt. Dan wordt seks per definitie iets waarvoor je je schaamt, waar je het nooit over hebt met elkaar. Dan kun je dus nooit een fatsoenlijke preek over seks houden, want je denkt dat seks niet fatsoenlijk is. En als er dan in je seksleven dingen niet goed gaan, dan kun je er ook niet over praten. Niet over wat je fijn zou vinden, en ook niet over wat je dwars zit. En als je dan toch al een mens van weinig woorden bent, dan heb je dubbel pech. Dan kan het steeds verder misgaan, zonder dat je er ooit eens over begint. God praat in zijn Woord heel open over seks. Over wat er mooi aan is, zoals in Hooglied, maar ook over wat er allemaal mis mee kan gaan. God beschrijft zijn relatie met de mensen ook heel vaak als een huwelijk. God vraagt van de mensen die bij hem willen horen, trouw en liefde. God geeft aandacht en wil ook dat je aandacht hebt voor Hem. En zelfs die lichamelijke intimiteit die in een huwelijk thuishoort, kom je tegen in de relatie met God. Ik vind dat heel bijzonder. We krijgen wekelijks een zegen waarin God aangeeft dat hij gemeenschap met ons heeft, omdat zijn Heilige Geest in ons woont. En ook het Avondmaal wordt in die termen beschreven. Zo dichtbij wil God komen. In jullie trouwtekst wordt gesproken over een man en een vrouw, die intiem zijn. Maar jullie zeiden er bij, zo willen we ook de arm van God om ons heen voelen, als we getrouwd zijn. Geweldig mooi. Dat mag inderdaad. Dat mag je zo voelen en je mag er om bidden. Vandaag hebben jullie elkaar trouw beloofd, en straks ga je dat opnieuw doen, voor God en zijn heilige gemeente. Dat is een heel grote belofte, je belooft elkaar veel meer dan je kunt overzien. En het lukt dan ook lang niet iedereen om die grote beloften waar te maken. Er lijden ook huwelijken schipbreuk, zelfs wanneer ze in de kerk zijn ingezegend. En daarom is het goed om vandaag God te vragen of hij er bij wil zijn in je huwelijk. In het huwelijkslied van Reni en Elise wordt dat heel mooi verwoord. Je geeft je hand en je hart aan elkaar. Dat doe je uit diepgevoelde liefde. Iets wat jullie voelen voor elkaar. Maar je staat hier niet alleen, en je staat er ook niet alleen voor. Er zijn getuigen, er zijn mensen die je willen helpen met goede raad, wanneer je huwelijk dat nodig heeft. En je beseft dat God er ook bij is vandaag. Hij slaat zijn arm om jullie heen, in een liefdevol gebaar. Hij houdt van jullie. 3 / 5
En zijn arm ondersteunt je ook. In een heel krachtig gebaar. Wanneer je dreigt te vallen, of wanneer je wegzakt in drijfzand waar je nooit op eigen kracht uit kunt komen. Uw rechterhand koestert mij, uw linkerhand ondersteunt mij. Tot nu toe hebben jullie bij je ouders gewoond. Ook in dat opzicht ben je te vergelijken met het verliefde stel dat hier in Hooglied aan het woord is. Ze liggen in het groene gras. Dat is voorlopig hun bed. Nu moeten ze het nog doen met een huis van bomen en een dak van bladeren. Voor een verliefd stel is dat prima, maar voor een getrouwd stel niet meer. Die verlaten hun vader en hun moeder en bouwen samen een nieuwe toekomst op. En als God het wil krijgen ze ook zelf weer kinderen. Die wil je niet in de openlucht laten leven, maar een veilig huis kunnen geven. En dat gaan jullie dan ook doen. Verhuizen, bij vader en moeder vandaan, zoals God het bedoeld heeft. Want God heeft niet alleen het huwelijk ingesteld, maar ook het gezin. Het idee dat je als getrouwd stel niet bij de familieclan blijft wonen, maar met z n tweeën een nieuwe start maakt. Dat is voor vaders en moeders een heel belangrijke boodschap op een trouwdag, en zeker als het de eerste van het gezin is die je vandaag ziet trouwen. Laat ze gaan. Geef je steun, en goede raad, maar laat ze wel in hun waarde als getrouwd stel. Ze zullen het samen moeten doen. En loop ze daarbij niet voor de voeten. Ik bezweer u: vader en moeders van Zoetermeer, of Best, bij de gazellen en de hinden... En daarmee wil ik deze preek besluiten. Bij een klein beetje uitleg over die beroemde tekst. "Meisjes van Jeruzalem, Ik bezweer je bij de gazellen, bij de hinden op het veld: wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken, voordat zij het wil" Of nog ouder: "wekt de liefde niet op voordat het haar behaagt" Wat moet je daar nu weer mee? Nou, dat weten de ouderen precies, daar zijn de nodige preken over gehouden. En allemaal heel fatsoenlijke preken. In een tijd dat we niet open over seks durfden praten, en zeker niet in de kerk. Seks was mooi, maar ook heel eng. En als je er te vroeg aan begon, dan was de geest uit de fles. Dat was de liefde te vroeg gewekt. Het zal best wel. Het is ook inderdaad de ervaring die we kunnen hebben. Op seksueel gebied is het moeilijk om een stap terug te doen. Maar ondertussen werd wel een stukje christelijke moraal ongevraagd in de tekst gestopt, zonder dat we goed wisten wat er precies stond. En het bleef onduidelijk wat God de getrouwde mensen hiermee te zeggen had. Jullie hebben bewust gevraagd om een huwelijksbijbel in gewone taal, en die tekst hebben we vanmiddag dan ook gelezen. En dan staat er plotseling iets heel anders: Beloof me, meisjes van Jeruzalem, dat je ons alleen laat zijn in de liefde. Wij zijn net als herten in het bos, we willen met rust gelaten worden. Deze dringende waarschuwing wordt in Hooglied een paar keer uitgesproken. Steeds wanneer het verliefde stel heel intiem wordt. En ja, daar wil je niet bij gestoord worden natuurlijk. Ook al ben je nog zo verliefd, intimiteit vraag om een ongestoord moment. Bij lichamelijke intimiteit ligt dat voor de hand. Maar het is ook van belang voor de rest van je huwelijksleven. Ongedeelde aandacht voor elkaar. 4 / 5
Die kun je niet altijd geven. Je hebt ook je werk, en wie weet straks een opgroeiend gezin. Je hebt vrienden en vriendinnen. Je hebt je ouders, en zelfs een paar fantastische schoonouders. Hobby's, je favoriete TV programma's. De wereld draait door. Die houdt niet plotseling op, wanneer je pasgetrouwd bent. Maar een heel belangrijke les, die God ons meegeeft, in heel gewone taal, is deze: Een liefdesrelatie vraagt om ongestoorde, onverdeelde aandacht. Vandaar ook het beeld van de herten in het bos. Wil je die mooi te zien krijgen, in al hun schoonheid, dan moet je er de tijd voor nemen. Rustig zoeken, op het goede moment van de dag. Zo zul je ook als man en vrouw de echt mooie dingen in elkaar leren ontdekken. Wanneer je er rustig de tijd voor neemt, je ogen goed openhouden, en gericht luisteren. De enige die daar wel altijd bij mag zijn, is God. Hij geeft jullie aan elkaar, en blijft toch ook steeds aan jullie verbonden. Geef hem in je huwelijk de plaats die hem toe komt, de hoogste plaats. Ga samen onderweg naar zijn bruiloft. Hand in hand, hart in hart. Een van Geest Amen 5 / 5