In 1984 begon ik met schilderen. Daarvoor werkte ik voornamelijk als keramist en ik maakte beeldhouwwerken van Belgisch hardsteen en marmer. Ook maakte en legde ik terrazzo vloeren en aanrechten. Ik was aangenomen op de avondopleiding aan de Rijksacademie Beeldende Kunsten in Amsterdam. Achteraf heb ik spijt dat ik dat niet serieuzer heb aangepakt, want ik ben er maar een paar keer geweest. In die tijd vond ik dat ik het allemaal zelf moest doen. Toen en nog steeds was ik onder de indruk van Rothko, Tapies en Jaap Wagemaker. Hun materieachtige schilderijen spraken mij aan. Mijn eerste schilderijen waren een onderzoek naar het materiaal. Ik kocht verf en doeken en gebruikte ijzer en cobalt oxides om de verf te kleuren. Ik voegde zilverzand toe om meer structuur aan de verf te geven. Het was een fantastische zoektocht naar wat ik kon doen met verf, penselen, kwasten, maar ook gereedschap zoals spatels, sponzen en plaatjes zink. Soms was ik als een stukadoor bezig om de verf op het doek te strijken Running man 100x 150 cm. Acryl op doek. Met dit soort werken had ik mijn eerste tentoonstelling bij galerie Biervliet op de Prinsengracht.
Daarna begon mijn zoektocht naar esthetiek. Schilderijen met primaire kleuren tegen een blauwe achtergrond. Die schilderijen zou ik evenwichtig willen noemen: de afbeeldingen waren met elkaar in balans. Soms illustratief. Ik schilderde vaak vormen als huizen of wigwams. Een dak boven het hoofd. Achteraf gezien weet ik dat het mijn behoefte aan een vast honk was. Pythagoras: 150x150 cm Acryl op doek.
Daarna kwam ik in een totaal andere periode terecht. Mijn privé leven stond op zijn kop en mijn schilderijen werden heftig, expressief en kregen titels als After the storm. Ik gebruikte dikke penselen. Het schilderen was een fysieke aangelegenheid geworden. Grote vette streken in één keer neergezet. Een uitlaatklep. Ik had er enorm veel voldoening van. Ik had de technieken van compositie, structuur en kleur inzicht onder de knie gekregen en kon daardoor vrijer werken. Ik probeerde abstract te werken: geen herhaling van vormen. After the storm. 200x150 cm. Acryl op doek.
Na deze turbulente tijd met heftig expressionistisch werk volgde werk dat zelfs enigszins figuratief was. Lange tijd was het figuratieve schilderen not done. In 1990 was er een groep kunstenaars, waaronder Klashorst, Domburg en Van Hall, die dat idee verwierpen en het ene portret na het andere schilderden. Figuratief schilderen mocht weer. Trends gingen langs mij heen, toch kwam er - net zoals in een eerdere periode - enige figuratie terug in mijn werk. In die tijd noemde ik mijn werk abstraherend expressionistisch. In overwegend abstracte doeken kon je vaag gezichten en vormen herkennen. Ik vond het spannend om uitdrukkingen van mensen te laten zien. Je moest goed kijken: er was meer te zien te zijn dan je aanvankelijk vermoedde. Het werd een serie die het heftige expressionistische van de turbulente tijd ervoor Muse 200x 150 acryl op doek.
Na deze periode begon ik te werken in een gehuurd atelier in IJmuiden. Het licht in IJmuiden is betoverend mooi. Het is scherp en hard. De kleuren lijken gestoken tegen de achtergrond. Het kan niet anders dat je daardoor wordt beïnvloed. Vanuit mijn atelier had ik zicht op de hoogovens en vooral op de luchten erboven. Een ongekende schoonheid, die ik probeerde te vangen in schilderijen die abstract lijken, maar waarin de vormen van de hoogovens te herkennen zijn. Ik maakte toen een grote hoeveelheid krachtig werk waar ikzelf nog steeds erg van houd. Cities 2. 200x150 cm acryl op doek
In de periode erna kwam ik niet echt op gang.. Het atelier in IJmuiden had ik moeten verruilen voor een klein atelier in de Joubertstraat in Amsterdam. Ik kon er mijn draai niet winden, mijn privé leven liep weer eens niet lekker, ik was op zoek naar iets nieuws in mijn creatieve proces, maar liep tegen een muur. Een veel betere tijd met nieuwe plannen brak aan. Ik ging op zoek naar een huis in Noord Portugal en kon zolang in het atelier werken van een Portugese kunstenaar in Arga de Baixo. De kleuren en het licht van het Portugese land hadden duidelijk invloed op mijn grote schilderijen. Ik vond het vrolijk werk. Het was opgeruimd en krachtig. Bijna naïef. Landschap 2. 200x 150 cm acryl op doek. Ik bleef een aantal jaren in Portugal werken. De thematiek van de schilderijen verschoof langzaam weer naar het persoonlijke. De doeken werden heftiger, soms ook echt figuratief. Een periode waarin ik verschillend werk maakte waarin mijn signatuur wel herkenbaar bleef. Ik begon te experimenteren met goud- en zilververf als toevoeging op mijn overwegend blauwe doeken. Ik heb ook een tijdje gezocht naar andere vormen. Zo maakte ik
schilderijtjes in schilderijen met tekstflarden.. Het was een beetje zoeken naar wat nieuws. Ik wilde terug naar het abstracte. Een aantal schilderijen uit die tijd zijn zonder herkenbare vormen. Het waren een zevental jaren waarin ik van mijzelf mocht schilderen wat ik wilde. Ik maakte een aantal landschappen, waarbij ik probeerde om afbeeldingen enigszins te abstraheren. Hombre, 100x100cm acryl op doek.
Zonder titel: 100x 100 cm Acryl op doek.
Detail uit Um dia da Vida Acryl op doek
Um Dia da Vida 200x 150 cm - Acryl op doek
Riba d âncora 100x 100cm - Acryl op doek
Sinds drie jaar heb ik een atelier in Amsterdam Noord. Het is een prachtplek met deels uitzicht op het IJ. Toen ik er net zat wilde ik een serie volledig abstracte doeken maken: geen herhaling van kleur, vorm, en ritme. Het is niet (helemaal) gelukt, want het is onmogelijk, toch is het vrij dicht in de buurt gekomen van totale abstractie. Het zijn grote doeken van 200 x 150 cm. Dat is een formaat dat mij lekker ligt. Ik kan het makkelijk met een armzwaai behappen. Het is met kwast en penseel geschilderd werk. Tijdens het schilderen had ik stevige jazzmuziek op staan en het staccato achtige van de muziek heeft me geholpen om het verf er met een zekere agressie op te rossen. When birds can t fly 3, 100 x100 cm - Acryl op doek
Phoenix 1 200x 150 cm - Acryl op doek
Blue Grass 200x 150 cm - Acryl op doek
Turbulence, 100x100 cm - Acryl op doek.