eerst dit POst! Reageren kan op dsweekblad@standaard.be Virtuele held lieven sioen Jongens, watkreegikbagger over me heen toen ik op een internetforum voor gamers de vraag stelde waar de grens ligt tussen fanatiek en verslaafd gamen. Dit wordt gewoon weer een stukje ongenuanceerdelifestylejournalistiek met als verborgen boodschap: games are bad, mmmkay, mocht ik lezen. Of: Pech maat, je gaat hier geen nieuwe Hans Van Temsche vinden. Vanwaar toch die prikkelbaarheid? Raakt hetonderwerp een gevoeligesnaar? Ik heb vier jaar vanmijnjeugdverloren achter de computer, vertelt de Vlaamse student Jelle in dit blad. Terwijl zijn vrienden begonnen uit te gaan, hun eerste festivals bezochten en achter de meisjes aan gingen,speelde hij dag in, dag uit WorldofWarcraft.Vandaag heeft Jelle hetgamen weer ingeruild voor de reële wereld. Ik was verslaafd, ja.maar nu wil ik iets maken vanmijnechte leven, in plaats vaneen virtuele held te zijn. Jelle raakte op eigen kracht vanzijnverslaving af.anderen hebben professionelehulp nodig. In Nederland worden gameverslaafde jongeren samen metdrugs- en alcoholverslaafden behandeld. We leefden twee dagen methen mee. Het middel is anders, de afhankelijkheid dezelfde,zei hun therapeut. Vlaamse instellingen voorverslavingszorgbestuderen de Nederlandse aanpak. Ikzelf ben een zogenaamde digitale immigrant. Ik ben niet in het digitale tijdperk geboren, maar heb het betreden. De computer gebruik ik louter functioneel. Datheeft netzogoed metleeftijdals met interesse te maken. Geef mij maar een ouderwetse letter op papier. Datbeletmenietomgefascineerd toe te kijken hoe behendig mijn jongste zoon zich metsuper Mario op de Nintendo begeeft. Even gefascineerdvolg ik de puberzoon van vrienden wanneer hij online met een Canadees en een Australiër bespreekt hoe ze op monsters gaan jagen in WorldofWarcraft.Die jongeren begeven zich metongelooflijkeflair in een werkelijkheid waar ikzelf door strompel. Dus nee, beste gamers. Er is geen probleem metjullie hobby. Ik geloof niet dat games op zich verslavend zijn. Maar ik weet ondertussen wel dat gamers verslaafd kunnen zijn. Op een killeherfstavond zat ik voor een leeftijdsgenoot. Een portefeuillebeheerder bijeen bank, 44 jaar oud. Na zijn scheiding was hij in Runescape gevlucht.vijf jaar lang. Op piekmomenten speelde hij tachtig uur per week. Hij leefde op een dieet vanfastfood en sliep op de bank, achter gesloten gordijnen afgeschermdvan de echte wereld. Mijn scheiding haalde mijn zelfbeeld onderuit, vertelde de man. Op hetinternetkreeg ik aanzien dat ik in het echte leven niet had. Er gaapte nietalleen een digitale kloof tussen de gamende bankier en mezelf.ikreed terug naar een warm huis, hijbleefachter in trieste eenzaamheid. zazagravure COLOFON HOOFDREDACTEURSDESTANDAARD: Bart Sturtewagen, KarelVerhoeven DS WEEKBLAD CHEF: Ruud Goossens ARTDIRECTOR: Karolien Bertels EINDREDACTIE: Johan Faes, Diebrecht De Smet FOTOREDACTEUR: JanDesloover REDACTIE: Guinevere Claeys, Griet Plets, Filip Rogiers, Lieven Sioen VORMGEVING: Geoffrey Fiems, Celine Poppe WERKTENMEE: Bert Bultinck, Marleen Daniëls, Steven De Foer, Sam Delbeke, Bernard Dewulf, Tom Heremans, DirkHuyghe, Johan Jacobs, Marjan Justaert, GuyKokken, Lectrr, PeterMenzel, EvaMouton, AnjaOtte, Marc Reynebeau, Katrin Swartenbroux, Jonathan Torgovnik, BenVan Alboom, Elles vangelder, Zaza Advertentieregie: Ilse Baele, 02/467.24.27 Hoortbij De Standaard, magnietlosverkochtworden. Coverbeeld: GuyKokken lieven sioen is redacteur van het weekblad
Gevaarlijk spel: Gameverslaafden in het afkickcentrum In de virtuele wereld ben je een superheld metvolgelingen overdehele wereld. Als je de computer uitschakelt, zie je jezelf weerspiegeld in het scherm: een kluizenaar meteen slaaptekort, een lege koelkastenniets dan ex-vrienden. Dus zet je hem maar snel weer aan. Voor je het beseft, zit je vast, zegt Joep, die vier jaar studie verloor door dag en nacht te gamen. In een Nederlandse kliniek raakte hij van zijn verslaving af. Lieven Sioen, illustratie Dirk Huyghe, foto s Jimmy Kets eersteen kortekennismakingsronde. Aan de tafel zitten zevenjongeren tussen de 16 en 23 jaar.femkes leven iseen puinhoop sinds ze verslaafd is aan de partydrug ghb. glenn rookte per dag tien tot vijftien joints en pepte zich weer op met pillen. bram kreeg van zijn baas de keuze tussen afkicken of ontslag. Davy leefde op een dieet van cocaïne en speed. Lesley blowde dag in, dag uit. En Marco?Die is verslaafd aan computerspelletjes. Nog twijfel of iemand verslaafd kan raken aan games? Marco is hetantwoord.zoalsvele 22
Ik kwam mijn kamer alleen nog uit om te plassen jongeren gamede de tiener recreatief, tot zijn moeder overleed. Marco was toen 16. Metzijn verdriet en woede kon hij nergens terecht. Ik uitte mijn emoties door te gamen, vertelt hij. Was ik boos, dan speelde ik een schietspel, Call of Duty. Als ik me goed voelde, speelde ik Fifa, een voetbalspel. Altijd alleen, en elke dag meer.mijn vader was uit werken, mijn broer naar school. Ik spijbelde. Op den duur gamede ik vijftien tot twintig uur per dag. Ik ging pas slapen als ik mijn ogen nietlanger kon openhouden. Vaak nietmeer dan twee uur.en ik leefde op een dieetvan chips en cola. Vandaag is Marco 20. Vijf jaar lang was hijaan zijn computerscherm gekluisterd. Een winkeldiefstal doorbrak zijn isolement. Marco liet zich vrijwillig opnemen in een afkickcentrum. Zelf vindt hijhet nietvreemd om tussen alcohol- en drugsverslaafde leeftijdsgenoten te zitten. Zijverdrinken in de alcohol. Ik verdronk in de games. Lichamelijk was ik misschien nietverslaafd, maar wel mentaal. het is een zonnige winternamiddag. Na het groepsgesprek praatiknog watnamet Marco. De jongen zit nu vier wekenindebesloten afdeling vandejeugdkliniek IrisZorg in Tiel, Nederland. hijheeft nog acht wekentegaan. TegenaprilhooptMarco weerklaartezijnvoor het echte leven. hij wil de relatie met zijn vader herstellen en een koksopleiding beginnen. En hijheeft zich voorgenomen om tot 29 november 2012 nietmeer te gamen. Dan zal ik exacteen jaar clean zijn. Grijnzende smileys Een week geleden zijn Kennyenbram opgenomen in hetziekenhuis vantiel, allebei op eigen verzoek. bram zathele dagen stoned op de schoolbanken. Maar datiemand metgeen stok vanachter zijn computerscherm wegteslaan was, datkon er bijhem nietin. Een game is toch 23
Gevaarlijk spel: Gameverslaafden in het afkickcentrum geen drug? Kenny weet beter.hij was vergroeid metzijncomputer.samen metbramzit hijnu in de crisisopvang van de verslavingskliniek. Hoe zou jij gereageerd hebben als iemand je laatste joint uit je mond trok?,vraagt hij Bram. Juist. Ik werd ook gekals mijn moeder mijn spel onderbrak. Razend. Ik was even afhankelijk van mijn computer als jij van je joint. Voor hun vervolgtherapie begint, moeten de patiënten twee tot drie weken afkicken op een aparte afdeling, onder constant toezicht van dokters en coaches. Ze moeten hun dagnachtritme herstellen, gezondlerente eten en in groep functioneren: taken verdelen, koken, afspraken nakomen. Niet evident voor tieners en jongvolwassenen die alleen leefden voor hun verslaving. Wanneer ik de afdeling bezoek, zindert de spanning van de vorige week nog na. Er waren conflicten onderling en met het personeel. De begeleiders hebben de delicate taak een cocktail vangedragsstoornissen, sociale miserie en afkickverschijnselen te ontleden. Kennyblijfterkalm bij. Hijiseen opgeschoten tiener metsluik blond haar, uit een middenklassegezin. Zijn lichaam draagt geen tatoeages of piercings van een hard straatleven. Hij vertoont ook geen afkickverschijnselen, behalveslapeloosheid. Sanny is er erger aan toe. Haar verslaving aan ghb moet onder nauwgezet dokterstoezicht worden afgebouwd. Ze heeft steken in de borst en zag grijnzende smileys om zich heen. Loesje heeft de voorbije maand dan weer op straat doorgebracht. Ze was amper 13 toen ze haar eerste joint rookte. Hetjaar erop blowde ze elke dag. Nog een jaar later trok ze in bij een dealer die dubbel zo oud was en een hele supermarkt harddrugs op zijn salontafel had liggen. Toch hebben Kenny en zijn ouders ervoor gekozen om samen met deze drugsverslaafde jongeren te ontwennen. De middelen zijn verschillend, maar de patronen zijn dezelfde,zegt Marius Nabuurs,debehandelingscoördinator. Formeel is gameverslaving geen aparte diagnose. In de DSM V,de vernieuwde handleiding van mentale stoornissen, wordt gameverslaving nog niet opgenomen. Maar in de praktijk zien we veel gelijkenissen met drugs- of alcoholverslaving. School, werk, vriendenkring, thuis: alles gevenzeopomtoch maar achter de computer te blijven zitten. Marco: Ik verwerkte de dood van mijn moeder door te gamen. Janneke: Veel ouders zijn blij dat hun kinderen braaf thuis zitten, achter de computer.dan heb ik liever datmijnkind uit gaat, experimenteert, meisjes ontmoet, de echte wereld ontdekt Duizenden manga s Als kind was Kenny al aan het tv-scherm gekluisterd, vertelt zijn moeder Janneke, een psychologe. Hij heeft een lichte vorm van ADD en kan zich heel moeilijk concentreren. Een computer hield wel zijn aandachtvast. Omdat hij op een klassieke school niet bij de les konblijven, hebben we hem naar een computerschool gestuurd. Daar liep het fout. Ongemerkt. Kenny was intelligent genoeg om voldoende punten te halen en sluw genoeg om zijn echte computergebruik voor ouders en leraars verborgen te houden. Terwijl hij oefeningen hoorde te maken, keek hij naar duizenden Japanse mangafilmpjes. Thuis had hij geen eigen computer,maar s nachts sloop hij naar beneden om in de huiskamer te gamen. Ik heb geleerd om heel goed te liegen, zegt de tiener. Tot zijn 16de ging Kenny nog weleensmet vrienden op stap of uit sporten. Vanaf het zesde middelbaar was er alleen nog maar tijd om te gamen. Hijzelf zag daar geen graten in ik voelde me prima achter de computer. Zijn moeder wél. Maar ik stond alleen. Andere ouders begrijpen het probleem niet. Alle jongeren gamen toch, zeggen ze dan. Of ze willen het probleem niet zien, omdat hun eigen kind ook extreemveel tijd achter het schermdoorbrengt. Ookop schoolkreeg ik geen gehoor.en als ik Kenny het gamen verbood, ging hij gewoon bij vrienden spelen. Of lag hijopbed niets te doen. Kenny sgameverslaving liep volledig uit de hand toen hij op kot ging. Hij studeerde 24
Marco: Anderen verdrinken in de alcohol. Ik verdronk in de games. Lichamelijk was ik misschien niet verslaafd, maar wél mentaal In de jeugdkliniek leren jongeren gecontroleerd met de computer om te gaan. Maarten: Indegames kwamen mijn talenten tot ontplooiing: mijn strategisch inzicht, kansberekening, organisatietalent. Ik kreeg aanzien dat ik in hetechte leven niethad sinologie, maar kwam zijn studentenkamer niet meer uit. Dagen en nachten speelde hijhet onlinespel League of Legends,dat miljoenen fans telt. Terwijl hij wereldwijd virtuele vrienden maakte, leerde hijopde hogeschool niemand meer in levenden lijve kennen. Mijn dagen zagen er allemaal gelijk uit. Ik sliep tot elf uur,dan ging ik noedels kopen en begon ik te spelen tot de ochtend. Ik kwam mijn kamer alleen nog uit om te plassen. Duizenden euro s zijn eraan opgegaan. Eigen spaarcenten en geld vanmijn ouders zonder datzehet wisten. Kennybeseftewel dathij zijn schooljaar aan hetverspelen was. Maar telkens als ik me daar rot om voelde, kroop ik terug achter de computer.ikmaakte mezelf wijs datmijn vrienden evenveel tijd achter hetscherm doorbrachten, maar zij wisten wel regelmaat te houden. Mijn leven, daarentegen, draaide volledig rond games. Hetjaar 2012 moestbeterschap brengen, nam Kennyzich voor.maar toen hijinjanuari helemaalniet meer naar school ging, sloeg hij zelf alarm. Zonder professionele hulp zou hij zijn leven niet op de sporen krijgen. Twee weken later kon hij opgenomen worden in IrisZorg, om drie maanden af te kicken. Tot grote opluchting vanzijnmoeder. Ik hoor veel ouders zeggen dat ze blij zijn dat hun opgroeiende kinderen braaf thuiszitten, achter de computer,inplaats vanteexperimenteren metalcohol of achter de meiden aan te gaan. Dan heb ik liever dat mijn kind uitgaat, meisjes ontmoet. Kortom, dat Kenny zich in de echte wereldbegeeft,want hij was de mooiste periodevan zijn leven aan het verspillen. Ik mis mijn avatar gameverslaving is geen puberprobleem. De gemiddelde leeftijd van eengamer ligt rond de 30 jaar. Een kritiekeperiode om in de virtuele wereldteverdwalen, iswanneer jongvolwassenen alleen gaan wonen. Of alleen komen te vallen. Maarten is 44, portefeuillebeheerder bij een bank en moest de computer uit zijn huis bannen om weer een min of meer normaal leventeleiden. Hijverloor volledig de pedalen toen zijn relatie stukliep. Na de zoveelste slapeloze nacht melddeikme aan op een onlinegame datmijnkinderen geregeld speelden, Runescape.Het begon heel onschuldig, meteen paar uurtjes per dag. Mijn kinderenvondenhetgrappig datzehunvader wegwijs moesten maken. Maar hetgamen werd snel een vlucht. Ik heb sowieso nietveel zelfvertrouwen in relaties. Hettrauma van mijn scheiding haalde mijn zelfbeeld compleet onderuit. Maar in Runescape en hetspel TribalWars kwamen mijn andere talenten weltotontplooiing. Mijnstrategisch inzicht, kansberekening, organisatietalent... Op een bepaald moment behoorde ik tot de top-10 van 35.000 spelers. Ik kreeg aanzien datikinhet echte levenniethad. De keerzijde van Tribal Wars is weldat het spel 24 uur op 24 doorgaat. Wie aflogt, dreigt onverhoeds te worden aangevallen en zijn positie te verliezen. Ik sliep nietmeer,meldde me ziek op hetwerk en als ik toch op de bank was, zatikvoortdurende nieuwestrategieën te verzinnen. Hetgamen sloopte Maarten. Op piekmomenten speelde hijtachtig uur per week. Hijleefde op fastfood en sliep op de bank, verborgen achter gesloten gordijnen. Mijnhele lichaam deed pijn. Familie, collega s en vrienden zagen weldat er iets metmij aan de hand was, maar niemand zag de ernstvan mijn verslaving. Toterplots twee bezorgde collega saan de deur stonden. Ik vond ze indringers, in mijn veiligedigitale wereld. Maar ze lieten zich niet afschepen. Toen brak ik. Voor heteerstbesefte ik datikverslaafd was aan bits en bytes. Dat was twee jaar geleden. 25
Gevaarlijk spel: Gameverslaafden in het afkickcentrum Hulp vinden was niet evident. Uiteindelijk volgde Maarten een dure therapie in een privékliniek in Afrika. Op het einde van de behandeling moestiksymbolisch afscheid nemen vanmijnavatar,mijnalter egoop het internet. We hadden samen zoveel meegemaakt... Een beetje sterven, zo voelde het. Zevenmaanden leefde Maarten zonder games. Maar toen herviel hij, tot twee keer toe. Ik besef goed dat de oorzaak van mijn verslaving bijmijn echtscheiding ligt. Ik ben intherapie geweest, maar verkoos de roes van gamen boven de confrontatie met mezelf.het is een geleidelijk proces. Een drugsverslaafde herken je aan zijn gedragsverandering. Een gameverslaving kun je lang verborgen houden voor je omgeving. Hetiseen sluipmoordenaar. Gamen bracht structuur in mijn levenen rustinmijn hoofd. Geen troost, wel afleiding. Maar telkens als ik de computer afzette, kwam de pijn in alle heftigheid terug. Vandaag is Maarten in therapie bij de privékliniek SolutionS, die ook een vestiging heeft in Antwerpen. Hijwerkt aan zijn zelfvertrouwen en een zinvolle tijdsbesteding. Fanatiek of verslaafd Gameverslaving is onderbelicht en misbegrepen. Gamers houden de discussie af, omdatzevinden dathun hobby al te veel wordt gestigmatiseerd. Maar er is ook geen reden voor morele paniek. Velen overdrijven het probleem, zegtdenederlandse onderzoeker Tony van Rooij. Bij de grote meerderheid vandejongeren heeft gamen een positief effect. Maar hetiswel een feit dateen kleine minderheid verstrikt raakt in hun virtuele wereld. Van Rooij, zelf een fervent gamer, ontwikkelde een wetenschappelijkemethode om verslaving van hobby te onderscheiden. Hij kwam tot de conclusie dat binnen de leeftijdsgroep van13- tot16-jarigen zo n 3procent vandegamers moeite heeftom het spelen onder controle te houden. In absolute cijfers gaat het voor Nederland om zo n 12.000 jongeren. Er is geen harde grens tussenfanatiekenverslaafd gamen, zegt VanRooij. Gamen wordt problematisch als de betrokkene zijn gedrag niet meer onder controle heeft.als hij bijvoorbeeld niet langer Ik leefde op een dieet van chips, cola en noedels. Verslaafde jongeren moeten een normaal eet- en slaappatroon herstellen. Jelle: De kennismaking metmijnvriendin deed me de knop omdraaien. Ik wil iets vanmijnechte leven maken, in plaats van een virtuele held te zijn naar school gaat,omdat hij niet kan weerstaan aan de druk om te spelen. DeVlaamsestudent Jelle Willaert (19) heeft tijdens zijn puberjaren de grens tussen fanatiek en verslaafd gamen overschreden. Vier jaar lang heb ik per dag 10 à12uur World of Warcraft gespeeld. Tijdens vakantiedagen tot 16 uur.ikwas de leider vaneen guild. Ik voerde een groep van25ferventegamersuitde hele wereld aan. Dan spraken we een bepaald uur af om vijf uur lang op monsters te jagenen attributen te verzamelen. Het is die druk van de online-community die verslavend werkt. Ik wilde verder en verder raken in het spel. Online-rollenspelen hebben verslavende kenmerken, erkent Jelle. Toch legt hij de oorzaak voor zijn verslaving bij zichzelf. Het was gemakzucht. Gamen is leuk. Het geeft een kick om anderen te overtroeven. Eerstdoe jeer alles aan om bijeen guild te horen. Eens je bij die elite bent, kun je geen afstand meer doen vanjestatus. Ondertussen hadden zijn schoolvrienden andere interesses ontdekt. Uitgaan, de meisjes, festivals. Ik ben vrij sociaal, maak graag een babbeltje. Maar op den duur nodigden ze me niet meer uit, omdat ik toch altijd de voorkeur gaf aan een avond gamen. Ik studeerde onder mijn niveau, moest een jaar overdoen en was driekwart van mijn vrienden kwijt. De kennismaking met mijn vriendin deed me de knop omdraaien. Ik wil iets van mijn echte 26
Joep: Ik stond op na de middag, zette koffie en gamede tot vier uur.dan ging ik muesli en yoghurt kopen, wandelde langs de coffeeshop en speelde verdertot negen uur.na een bezoek aan het frietkraam ging ik door tot 4 uur s nachts leven maken, in plaats van een virtuele held te zijn. Ik gun mezelf nog een uur gamen per dag. Volgend jaar wil Jelle toegepaste informatica studeren. Hijwilde alleen zijn verhaal vertellen als de gamesector niet in een slecht daglicht zou worden gesteld. Gameszijn entertainment. Zolang je met mate speelt, is er niets schadelijks aan. Ik was de uitzondering op de regel. Maar de Nederlandse onderzoeker Van Rooij vindt toch datdesector niethelemaal vrijuit gaat. Hetissimpel: hoe leuker het spel, hoe beter de verkoop. Spelontwikkelaars bouwen daarom mechanismen in die aanzetten om voorttespelen. Verschillende onlinespelen zijn oneindig. Je raakt nooit uitgespeeld. Er ontstaatook een sociale dynamiek, met competitie en groepsdruk. En men bouwt vernuftige beloningsmechanismen in, net moeilijk genoeg om uitgedaagd te worden, en net haalbaar genoeg om te blijven doorgaan. Op zich kunjedat de sector nietkwalijk nemen, maar men zou de consument beter moeten informeren over de mogelijke risico s. Gamen op speed Jelle raakte van zijn verslaving af door eigen wilskracht. En dankzijzijnlief. Zijn Nederlandse leeftijdsgenoot Kevin had de professionele hulp vaniriszorg nodig. Wij proberen vooral hun sociaal leven weer op de sporen te krijgen, zegt therapeut Marius Nabuurs vandejeugdkliniek. Wehelpen onze patiënten om een gezonde daginvulling te vinden, hun sociaal leventeherstellen en ze nieuwevormen vanbeloning te geven. In zekere zin wacht gamers een moeilijkere toekomstdan drugsverslaafden, vertelt Nabuurs. Drugs moetjezoeken, een computer kun je niet ontlopen. Ze moeten leren hun computer gecontroleerd te gebruiken. Gameverslaafden zijn gemiddeld intelligente jongeren, maar vaak sociaal minder vaardig. Zezijnmeer in zichzelf gekeerd. Soms ook watdepressiever, of gepestgeweest. Men beweert soms dat obsessief gamen de schuld is van de ouders. Maar vele ouders van onze gameverslaafden zijn goede opvoeders, die met hun andere kinderen geen problemen hadden. Het illustreert dat gamen echt wel een verslaving kan zijn. Bij enkele jongeren helpt hetnietomdestekker er uit te trekken. JoepLaheij (24) herkent zich niet helemaal in hetprofiel van de vereenzaamde gamer op zijn kamer.hij isvlot en maakt makkelijk vrienden. Ik vondvan mezelf dat ik nogal luchtig in hetleven stond. Toch was ook Joep vier jaar lang de slaaf van zijn computer.omdathij de behandeling in de jeugdkliniek van Tiel metsuccesachter de rug heeft,wil hijwel metvolle naam in de krant. Vandaag gebruikt hijzijncomputer om te studeren en solliciteren. s Avonds geeft hij zichzelf een afgemeten uurtje om tegamen. Datwas vroeger wel anders. Als tiener gamede ik al veel, maar er was genoeg sociale controle opdatikmijnschool nietzou verwaarlozen. Bovendien haalde ik zonder veel studeren goede punten, ook al begon ik te spijbelen om te gamen. Ik vond de virtuele wereld intellectueel gewoon veel prikkelender dan school. De zaken liepen pas echt uit de hand toen Joep in Amsterdam op kamers ging. Ik zou biopsychologie studeren, maar gamede liever. Voor je hetbeseft, zit je vast:elkedag begin je metgoede bedoelingen. Die stel je uit om te gamen, waardoor je spijt krijgt. Spijt ontvlucht je in hetspel, waardoor uitstel afstel wordt. Joep blowde ook veel en nam cocaïne. Ik stond op na de middag, zettekoffie en gamede tot vier uur.dan ging ik muesli en yoghurtkopen, wandelde langs de coffeeshop en speelde verder tot negen uur.naeen bezoek aan de friettent ging ik door tot 4uur s nachts. Joep voelde zich er nieteens slecht bij. Het voelt zo gemakkelijk om wakker te worden, een hele dag te gamen en je toch goed te voelen. Hetwas vluchten voor mijn eigen leven. Pas toen hijvier jaar op rijwas mislukt in zijn studies, beseftejoep dathij een probleem had. Hijweethet aan de drugs, maar na een gesprek met Marius Nabuurs besefte hij dat zijn probleem voor zestig procent aan hetgamen te wijten was. Na twee weken afkicken voelde ik me herboren. Pastoen besefteikdat ik de afgelopen vijf jaar een depressieve schim van mezelf was geweest. www.iriszorg.nl www.addiction-solutions.be http://betergamen.blogspot.com demoniseren noch banaliseren In Vlaanderen staat de behandeling nog in haar kinderschoenen. Maar hetbesefdat er een probleem is, dringt door. Vandaag druppelen de gameverslaafden binnen zoals de eerste cannabisverslaafdenbegin jaren 70,zegt Mark Tack van het Gentse Centrum voor Verslavingszorg Eclips. Problemen worden ons vooral gesignaleerd via de CLB s. Scholieren zien hun punten plots dramatisch zakken, hun gedrag verandertofzevallen in slaap tijdens de les. Blijkt datzedehele nacht gamen en overdag methun hoofd bijnieuwe spelstrategieën zitten. Het is zoeken naar de gouden middenweg tussen demoniseren en banaliseren. Er is niets mis metgamen op zich, zolang de balans metandere activiteiten in evenwicht blijft. Problemen ontstaan als een genotsmiddel dient om een leegte te vullen. Nogtevaak ontwikkelt een gameverslaving zich sluipend, is de ervaring bijeclips. Tack wijt hetaan de digitale kloof. Alcohol behoorttot de leefwereld vanouders. De meesten weten wanneer drinken problematisch wordt. Bijgames weten ouders nietwaar de grens ligt. Computerspelletjes zijn betaalbaar,handig om kinderen rustig te houden en goed voor hun ontwikkeling. Als hetuit de hand loopt, trekken ze te laataan de alarmbel. www.druglijn.be 27