Oppervlakte : - alle eilanden bij elkaar: 389 km2 (bijna 2½x het eiland Texel). - hoofdeiland Sint Vincent: 344 km2. Hoofdstad : Kingstown. Aantal inwoners : 104.600. Aantal inwoners per km2 : 262. Grootste godsdienstige groepen: Vrijwel de hele bevolking is christelijk. Officiële taal : Engels. Sommige bewoners spreken een Frans dialect. Grootste bevolkingsgroepen : 66% van de bevolking is van Afrikaanse afkomst, 19% van gemengde afkomst Buurlanden Nationale feestdag : Trinidad en Tobago, Grenada, Sint Lucia. : Onafhankelijkheidsdag op 27 oktober. Klimaat: tropisch en regenrijk. De meeste regen valt tussen mei en november. Van juni-november kunnen daar tropische stormen en orkanen voorkomen. 1 / 6
Staatsvorm: parlementaire democratie. De eilandengroep is lid van de Britse Gemenebest. Het staatshoofd is dus koningin Elizabeth II van Engeland. Ze wordt vertegenwoordigd door een gouverneur-generaal die door haar is aangesteld. De regeringsleider is een premier, gewoonlijk de leider van de partij die bij de meest recente parlementsverkiezingen de meeste stemmen heeft behaald. De gouverneur-generaal benoemt de premier en op advies van de premier ook de vice-premier en andere ministers. Het parlement heeft één kamer en telt 21 leden. Van die leden worden er vijftien gekozen en zes benoemd als senator. Parlementsverkiezingen vinden om de vijf jaar plaats. Iedereen van 18 jaar of ouder heeft kiesrecht. Het landsbestuur is geregeld volgens een grondwet die vanaf 27 oktober 1979 van kracht is. Geschiedenis: Eerst woonden het indianenvolk de Cariben op de eilandengroep. Zeevaarders en handelaren uit Europa probeerden de eilanden te bezetten, maar werden telkens door de Cariben verdwenen. Pas vanaf 1719 kregen Europese kolonisten daar voet aan de grond. Ze kwamen uit Frankrijk. Ze legden plantages aan met koffie, tabak, katoen, indigo en suikerriet. Ze lieten slaven uit Afrika komen om op hun plantages te laten werken. Slaven kwamen ook op andere manieren op de eilanden, en dan vooral op Sint Vincent, terecht. Ze waren ontsnapt uit Barbados, Sint Lucia of Grenada en zochten op de eilanden een goed heenkomen. Of het waren drenkelingen die aan land kwamen nadat het schip waarmee ze werden vervoerd was vergaan. Deze slaven trouwden met Cariben; hun nakomelingen werden Black Caribs (Zwarte 2 / 6
Cariben) genoemd. In 1763 nam Engeland het bestuur over de eilandengroep over. Zestien jaar later kreeg Frankrijk de eilanden terug en in 1793 werd de eilandengroep weer Engels bezit. De Engelse bestuurders kregen te maken met verzet van Black Caribs. Daar kwam in 1796 een einde aan toen een grote opstand van deze groep door de Engelse bestuurders bloedig werd neergeslagen. Ondertussen kwam er in Engeland steeds meer verzet gerezen tegen de slavernij. In 1834 werd die in Saint Vincent en de Grenadines afgeschaft. Hoewel er voormalige slaven op de plantages bleven werken, kregen eigenaren van de plantages te kampen met een tekort aan arbeidskrachten. Ze lieten arbeiders van elders overkomen. In de jaren 40 van de 19e eeuw kwamen die van het Portugese eiland Madeira, tussen 1861 en 1880 uit Zuidoost-Azië. Al waren het geen slaven, de omstandigheden waaronder ze werkten waren nauwelijks beter dan die van de slaven tot 1834. Ze moesten hard werken en werden slecht betaald. In de 20e eeuw kreeg het bestuur van de eilandengroep democratische trekjes, In 1925 stelden ze een wetgevende raad van volksvertegenwoordigers in en in 1951 kregen alle volwassen bewoners kiesrecht. Tegelijkertijd groeide op de eilandengroep en op naburige eilanden onder de bevolking een verlangen naar zelfstandigheid. Om daar aan te werken en hun krachten hiervoor te bundelen richten Saint Vincent en de Grenadines samen met andere eilanden de West Indies Federation op. Die viel in 1962 uit elkaar. Toch kregen de bewoners van Sint Vincent en de Grenadines hun zin. In 1969 kreeg de eilandengroep meer autonomie; de bewoners mochten voortaan hun binnenlandse zaken zelf regelen. In 1979 mochten de bewoners stemmen over de vraag of de eilandengroep helemaal onafhankelijk moest worden. De uitslag was bij meerderheid ja. Op 27 oktober van dat jaar was de onafhankelijkheid een feit, maar tot op de dag van vandaag maken Sint Vincent en de Grenadines deel uit van de Britse Gemenebest. Productie en handel: Sint Vincent en de Grenadines zijn lid van de volgende organisaties die met productie, 3 / 6
landbouw en internationale handel te maken hebben: - Caribbean Community of Caricom - CARIFORUM - Food and Agriculture Organisation (Verenigde Naties) - Internationaal Monetair Fonds - Organisatie van Amerikaanse Staten OAS - Organisation of Eastern Caribbean Staten OECS - UNCTAD - Wereldhandelsorganisatie WTO De meeste CARIFORUM-leden ondertekenden de EPA vrij snel, waaronder ook St. Vincent en de Grenadines, maar Guyana leek lange tijd niet te tekenen St. Vincent en de Grenadines voert vooral goederen uit naar lidstaten van de EU, namelijk Griekenland, Italië, Frankrijk, Engeland en Spanje. Een klein deel van de uitvoer gaat naar landen in de regio, met name Trinidad en Tabago en Sint Lucia. De belangrijkste uitvoerproducten zijn bananen en tennisrackets. Het land voert vooral goederen in uit Singapore, Trinidad en Tobago, Italië, de Verenigde Staten en China. De belangrijkste importproducten zijn voedselproducten, machines, gereedschap, kunstmest en brandstoffen. 4 / 6
Niet arm, maar zeker ook niet rijk Saint Vincent en de Grenadines bieden ruime mogelijkheden om energie te winnen uit waterkracht. Ook is een deel van de bodem geschikt voor landbouw. Ten slotte trekt de eilandengroep veel toeristen omdat er fraaie landschappen en stranden zijn en omdat het daar het hele jaar door warm is. Het is geen rijk land, maar ook niet één van de armste landen van de wereld. Het zit er halverwege tussenin. Wel heeft het een grote buitenlandse schuldenlast. Een kwart van het staatsinkomen gaat op aan rente en aflossingen van buitenlandse schulden. Één van de schuldeisers, Italië, heeft een deel van de schulden aan dat land kwijtgescholden. Naast de startbaan van het vliegveld in St. Vincent Landbouw, bloeiend maar ook kwetsbaar 5 / 6
De kokosnoten, bestaande landbouw. Oogsten in Soufrière werden 1979 een 1994, economie veilig waren niet 1995, worden op heenkomen uit alleen er zoete Sint ernstig leunt runderen, 1999 géén vaak Vincent. oogsten aardappelen zwaar dodelijke ontregeld. vernield zien 2002. schapen, op Die te vernield, de zoeken. Een kwam slachtoffers, door teelt varkens andere kruiden. tropische in maar van Steeds 1902 bananen. bedreiging kwamen maar Er tot geiten. stormen als is uitbarsting moest een de Andere ook oogst Van kleine voor en een 2000 orkanen. de door groot veestapel landbouwproducten beroepsbevolking eilandbewoners nogmaals een deel Dat ramp op van gebeurde vormt wordt 1979. eilanden, om eilandbewoners werkt vernield, zijn In vulkaan het bijvoorbeeld 1902 leven. 26% raakt La in Inde 6 / 6