Wijkkrant de is een uitgave van Buurtcomité Hoogstraat e.o. Februari 2011 Jaargang 17 Editie 1 De Uitnodiging Beheergroepvergadering op maandag 28 februari 2011 Wij willen buurtbewoners van harte uitnodigen deel te nemen aan onze Beheergroepvergadering op maandag 28 februari a.s. Deze vergadering zal gehouden worden in buurthuis Stella Maris, Anthoniedijk 9 te Utrecht. Van de betrokken professionals zullen aanwezig zijn: Halil Yavuz; de wijkagent, Loog Landaal; gemeente Utrecht, Magreet Breunissen en Selvester v. d. Hoek van Mitros. Agenda 1. Opening 2. Vaststellen notulen en actielijst van 22 november 2010 3. Mededelingen buurtcomité 4. Stand van zaken Prorail 5. Afsluiting Loevemhoutsedijk 6. Politie, Halil Yavuz 7. Mitros 8. Acties en actielijst Wijkservicecentrum 9. Rondvraag Aanvang 19.30 uur Einde 22.00 uur 1 Het ultieme Utregs Geluk Half januari stuurde Frans Huigen, een Utregs Gelukkige, uw redactie deze foto van de Rodebrugbuurt bij zonsopgang, prachtig hè? Misschien wilt u hem wel in de wijkkrant zetten, schreef Frans erbij. Nou, dat doen we dan. Als u ook een mooie foto van onze buurt hebt? Stuurt u maar, vinden we leuk! Namens de secretaris van het Buurtcomité. Hoogstraat "Trefpunt aan de Vecht"
Iets meer dan een jaar woon ik hier nu, vertelt Myla Zwaga, aan de Loevenhoutsedijk, aan de rand van de Rodebrugbuurt. Bevalt het haar? Onze verslaggeefster ging het haar vragen. Vóór Myla en haar huisgenote studievriendin Marloes echt in hun bovenhuis konden gaan wonen, moest er eerst worden aangepakt. We hebben wel vijf lagen behang van de muren gehaald en daarna alle muren geschilderd en de vloeren vervangen, zo herinnert zij zich, het was echt een heel werk, maar het resultaat mag er zijn, nietwaar? Het bevalt de dames goed in de buurt, al hebben zij weinig buurtcontacten; ze werken allebei buiten de stad. Maar van het grote buurtfeest, van de zomer, hebben wij wel wat meegekregen hoor. Dat zag er heel gezellig uit, allemaal. Het is dus enigszins van een afstandje dat Myla de buurt volgt. Utrecht vindt ze een gezellige stad; die kent ze nog uit haar studietijd. Utrecht is echt een stad, maar het is overzichtelijk en het voelt toch een beetje als een dorp. Was dat even schrikken! Amsterdam bijvoorbeeld, heeft dat stukken minder. Daar is alles veel groter en ook onpersoonlijker. Het samenwonen met een studievriendin ervaart Myla als gezellig. Als je uit je werk komt, is er iemand thuis, dat is leuk. En het scheelt in de kosten ook niet onbelangrijk! Ondanks de goede start kregen de bewoonsters kort na hun verhuizing toch een schok te verwerken: er werd ingebroken in hun bovenhuis. Myla vertelt: Dat was inderdaad niet zo n leuk begin. Op een dag kwam ik uit mijn werk, vroeg op de avond, en ging even wat tv kijken op de bank. De deur van mijn kamer stond op een kier. Plotseling had ik zomaar het gevoel dat er iemand naar mij stond te kijken en toen zag ik, precies door het kiertje van de deur dus, dat er inderdaad iemand op de gang was, een man. Dan denk je in twee seconden ineens een heleboel tegelijk: zou mijn huisgenote thuis zijn gekomen en heeft zij een gast meegenomen? Wat gek, ik heb de voordeur helemaal niet gehoord! Is dit een kennis van mijn huisgenootje en zat hij aldoor op haar kamer te wachten? Wat raar dat hij niet even gedag is komen zeggen. In een paar tellen bedenk je een heleboel redenen waarom het niet gek is dat er een vreemde man op de gang staat. Die paar tellen duurden nét te lang, want toen ik mij realiseerde dat dit niet klopte, en ik opsprong, vloog die man via de kamer van mijn huisgenootje naar buiten. Hij bleek daar vandaan te komen, sterker nog, die man had haar kamer al helemaal overhoop gehaald! Natuurlijk schrok Myla enorm. Wie zou zich niet te pletter schrikken als er zomaar een wildvreemde in huis was? Toch is zij, niet bang aangelegd, achter de dader aan gerend. Ja, maar hij was al verdwenen, door het raam, het achterterrein op. Zo was hij ook binnen gekomen. Ik ben niet ook door het raam geklommen hoor, want ten eerste stond ik te trillen op mijn benen en ten tweede wilde ik niets aanraken, voor als de politie onderzoek zou komen doen. Ik heb natuurlijk direct de politie gebeld! Dat er maar één uitgang uit het binnenterrein was, wist ik toen helemaal niet. Als ik dat wél had geweten, had ik via de voorkant die poort vlug op slot kunnen doen, en dan denk ik dat de politie de inbreker wel in de kraag had kunnen grijpen. Vanzelfsprekend hebben mijn huisgenootje en ik aangifte bij de politie gedaan, en dan is het afgehandeld, denk je. Toch heeft het nog lang nagewerkt: je gaat slecht slapen en je schrikt wakker van elk geluidje. Vooral voor mijn huisgenootje was het rot, want die man was via háár kamer binnengekomen, en had met zijn vingers háár spullen overhoop gehaald. Het raam had niet eens opengestaan die man heeft het raam gewoon opengewrikt met een schroevendraaier. Vanaf het binnenterrein, achter, is dat nauwelijks te zien; bovendien was het buiten al Plotseling had ik zomaar het gevoel dat er iemand naar mij stond te kijken... donker. Van de politie heb ik toen gehoord dat er wel eens vaker wordt ingebroken hier in de buurt, maar ik lees daar nooit eens iets over, bijvoorbeeld in de buurtkrant. Er komen achtertuinen op het binnenterrein uit en er staan wat wipkipjes als je uit het raam kijkt, kun je er wel op kijken maar niemand zit natuurlijk hele avonden naar buiten te turen, zeker niet als je woonkamer aan de kant van de Loevenhoutsedijk is. De meeste huizen hebben slaapkamers aan de achterkant. En misschien voelen de bewoners zich wel veilig omdat er maar één poort is. Maar ja, die moet dan natuurlijk wél op slot zitten! 2
Wat is de moraal van dit verhaal? Wees zorgvuldig met ramen en deuren draai ze op slot. En let n beetje op elkaar. Er woont een redelijke groep mensen tijdelijk in onze buurt, kamerbewoners, studenten, Als u de mensen in uw straat kent, vallen vreemden u beter op... werkende jongeren zoals Myla en haar huisgenote. Zij blijven hier waarschijnlijk niet, of niet lang, maar horen er wél bij, zolang ze hier wonen! Als u de mensen in uw straat kent, vallen vreemden u beter op mensen die hier niets te zoeken hebben en misschien zelfs niet van die nette bedoelingen hebben. Kortom, maak eens een praatje met een buurtgenoot die u nog niet kent! Om het gesprek met een vrolijke noot af te sluiten, vertelt Myla over iets dat zij heel graag doet: lekker koken. Een jaar geleden heb ik een heel mooi Kerstdiner voor een groep vrienden gekookt, echt heel sjiek met alles erop en eraan, een achtgangendiner. Maar met een lekker bordje boerenkool kun je me ook een plezier doen hoor, daar heb ik een eigen bereidingswijze voor, Boerenkool met mayo heet dat. Mmm! (Recept op Blz. 8.) Hoe was Hogelanden? door Rachel uit de Hoogstraat lees hieronder... Anthoniedijk De Anthoniedijk Kent u de Anthoniedijk anders dan een kort straatje tussen de Lauwerecht en Loevenhoutsedijk? Ik niet, maar vroeger was het anders: De (Sint) Anthoniedijk was een belangrijke toegangsweg naar de stad Utrecht uit de richting van Maartensdijk. De Anthoniedijk liep ongeveer waar nu de Loevenhoutsedijk loopt; dat was maar een smal weggetje dat over het terrein van de latere Waterzuivering liep. Voordat Overvecht gebouwd werd (in de jaren 60), liep de Anthoniedijk in een rechte lijn dwars door de polder, langs de Watertoren door naar de Gageldijk, helemaal tot aan Fort Ruigenhoek. Het gedeelte achter de Gageldijk heet zelfs nu nog Sint Anthoniedijk. Op een of andere manier heeft ons stukje dijk in de afgelopen honderd jaar zijn Sint verloren. De dijk heeft zijn naam vermoedelijk rond 1435 gekregen. Toen werd namelijk het Sint Anthoniegasthuis gebouwd, vernoemd naar de heilige Anthonius. Hij is de patroonheilige van onder andere de verloren voorwerpen, vrouwen en kinderen, armen, het huwelijk, reizigers en verliefden. Een toepasselijke naam dus, voor een plek waar een reiziger een paar dagen kon bijkomen voordat hij de ommuurde stad Utrecht introk. Er kon zelfs gedoopt en getrouwd worden omdat een gedeelte ook als kerk gebruikt werd. In de loop van de zeventiende eeuw werd het gasthuis een Oudenliedenhuis, een bejaardentehuis, maar dan wel alleen voor vrouwen. In 1817 besloot men alle bejaarden naar het nog steeds bestaande Bartholomeusgasthuis in de Smeestraat (in het centrum van Utrecht) te verhuizen. De overige gasthuizen kwamen leeg te staan, dus ook het Anthoniegasthuis, dat het jaar erop werd afgebroken. Het is lastig nu nog te achterhalen In dit nummer: Was dat even schrikken Anthoniedijk Wijkwethouder Wijkwethouder Wijkwethouder De oudste van de wijk De oudste van de wijk Recept Parkeren 2 3 4 5 6 6 7 8 8 3
waar het precies heeft gestaan; de kaarten van toen zijn lang niet zo betrouwbaar als die van nu. Het Anthoniegasthuis moet ongeveer op de plek van de Hoogstraat bij de Rode Brug hebben gestaan. Het was een groot gebouw met veel bijgebouwen; men schat dat het doorliep tot voorbij de Pijlstraat. de Vecht zaten ze dichtbij de stad en alle goederen konden per boot aan- en afgevoerd worden. Voor de bakkerijen kwam daarbij nog het voordeel dat ze de klei die ze nodig hadden gewoon uit de grond konden halen. De Vechtoevers aan het einde van 19 e plaats gemaakt voor huizen, op hun beurt weer grondig verbouwd tot woningen die aan de eisen van nu voldoen. Het terrein waarop nu Utregs Geluk is gebouwd is altijd industrieterrein gebleven. Het familiebedrijf Van Doorn dat in metaalverwerking deed, heeft er jaren gestaan. Naast het gasthuis keek je vooral tegen de achterkant van de bedrijfjes aan de Vinkenkade aan. Veel kleine fabrieken waren niet welkom in Utrecht zelf. Vanwege het brandgevaar dat de oven van bijvoorbeeld een stenen- of pannenbakkerij met zich mee bracht, moesten die zich buiten de poorten vestigen. De Vechtoever was een prima locatie voor een bedrijf: Aan Anthoniegasthuis zaten er vol mee. De meeste fabriekjes hebben Dit heeft de gemeente ook geweten: na de sloop bleek de grond ernstig vervuild door alle chemicaliën die er in de loop van de eeuwen zijn gebruikt. Eerst moest er flink gesaneerd worden. Het terrein heeft nog jaren braakgelegen totdat dat eindelijk Utregs Geluk definitief het groene licht kreeg. Voor het eerst is er geen fabriek meer op de dijk te vinden. Frits Lintmeijer is wijkwethouder van Noordwest, maar onder andere ook van verkeer en van regiozaken. Dat komt goed uit, want behalve kennismaken wil de beheergroep het ook met hem over verkeers- en regiozaken hebben! De wethouder heeft gehoord dat er het nodige is misgegaan in de lange tijd dat er gebouwd wordt in onze buurt. Dat vindt hij heel vervelend. Bijna overal in de stad gaat het juist zo goed; de gemeente let er goed op dat bewoners tijdig en goed geïnformeerd worden. Hij gaat er samen met het wijkservicecentrum goed op letten dat het laatste stukje van de bouwperiode goed en naar tevredenheid gaat verlopen. 4 Bussen Loevenhoutsedijk De wijkwethouder op bezoek maandag 22 november 2010 Het buurtcomité heeft wat vragen voor de wethouder verzameld en de eerste gaat over de bussen. Moeten er echt twee buslijnen over de Loevenhoutsedijk lopen? De reden waarom daar twee lijnen rijden (lijn 6 en lijn 7) is dat vroeger één buslijn niet alle schoolkinderen kon vervoeren. Van de drie scholen die er voorheen in de buurt waren, is er nog maar één, het Vader Rijncollege. de enige buurt die om minder in plaats van meer openbaar vervoer vraagt Bewoners van de Loevenhoutsedijk zien lijn 6 en lijn 7 vaak vlak achter elkaar rijden, met niemand erin. Kan er één lijn worden opgeheven? De heer Lintmeijer vindt dit een opmerkelijke vraag; Hoogstraat en omgeving is, voor zover hij weet, de enige buurt die om minder in plaats van meer openbaar vervoer vraagt! Hij begrijpt waarom dat is: de bussen doen de huizen schudden. Nu wordt het stadsbusvervoer niet door de gemeente geregeld, maar door BRU (Bestuur Regio Utrecht). Dat heeft wel voordelen; de regionale
coördinatie zorgt voor goede regionale aansluiting en afstemming, maar het grote nadeel is dat de gemeente niet zelf over de verbindingen kan beslissen. De gemeente is wél in gesprek met Connexxion over het feit dat buschauffeurs vaak zo hard rijden niet alleen over de Loevenhoutsedijk. De wethouder heeft een nieuwtje voor de buurt: vanaf 2012 wordt het openbaar vervoer door een andere vervoersmaatschappij overgenomen, Q-bus. Ter voorbereiding daarop bestudeert de BRU alle busverbindingen in de stad, en kijkt of die nog wel aan de behoefte van de bewoners voldoen. De organisatie Q-bus heeft de gemeente laten weten dat zij open staan voor suggesties en adviezen van bewoners. Dat het Buurtcomité Hoogstraat e.o. graag wil meedenken, heeft de wethouder gehoord. In het voorjaar van 2011 is er meer bekend; dat meldt hij dan aan het Buurtcomité, of komt het zelf vertellen in een beheergroepvergadering. Overlast treinverkeer Volgens het Buurtcomité heeft ProRail bij de spoorverdubbeling aangegeven dat het treinverkeer niet zou toenemen, maar iedereen in de buurt heeft kunnen vaststellen dat dit wél zo is, vooral s nachts. Op sommige tijden van de dag is het treinverkeer zelfs vertienvoudigd. De gemeente zou de situatie eens moeten controleren, liefst met behulp van metingen en niet met behulp van rekenmodellen, en zonodig maatregelen nemen. Bewoners langs het spoor hebben vreselijk veel last van de passerende treinen. Wethouder Lintmeijer legt uit dat er wat betreft geluidsoverlast een maasje in de wet zit. De rijksoverheid weet dat, en werkt eraan. Wat is het knelpunt: ProRail wil de overlast doorrekenen. Dat is wettelijk toegestaan. De mensen die aan het spoor wonen, willen Scheuren in muren en/of gevels Wethouder Lintmeijer legt uit dat er wat betreft geluidsoverlast een maasje in de wet zit. graag dat er gemeten wordt. Onder de huidige wetgeving kan de gemeente ProRail niet dwingen om te meten (in plaats van te rekenen), maar als de nieuwe wetgeving er is, kan dat waarschijnlijk wél. Het Buurtcomité zou heel graag willen dat de gemeente de gevraagde metingen verricht, al was het alleen 5 maar om te controleren of ProRail zich wel aan de afspraken houdt. Tja, zegt de wethouder, en wie betaalt dat dan? Hij adviseert de bewoners, de nieuwe wetgeving af te wachten. Mogelijk biedt die een oplossing. De bewoners weten geen raad meer, zo wordt gezegd, natuurlijk, er zijn metingen en geluidsnormen en wat al niet. Er is echter ook de beleving van bewoners. De normen zullen officieel heus wel acceptabel zijn, maar bewoners hebben dag in, dag uit last van het treinverkeer, al jarenlang. Is er bij de gemeente dan niemand die zich dit aantrekt? Een meting kan toch geen tonnen kosten? Wethouder Lintmeijer belooft, hierover contact op te nemen met zijn collega die milieuzaken in portefeuille heeft. Misschien weet die uitkomst. Hij komt er bij het Buurtcomité op terug. De bewoners maken de wethouder erop attent dat ProRail hen indertijd dakisolatie heeft toegezegd. Daar is men echter nooit meer op teruggekomen. Dit neemt de wethouder als aandachtspunt mee. Het Buurtcomité heeft bij ProRail aangedrongen op onderzoek naar trillingsoverlast van het spoor. Wat dat betreft gaat t de goede kant op: er komen trillingsmetingen. Stella Maris Toen de nieuwbouw van Utregs Geluk werd ontwikkeld, heeft het (vorige) college de buurt toegezegd dat Stella Maris deels een buurthuisfunctie zou behouden. Het zou zelfs opgeknapt en verbouwd worden. Daarover heeft de buurt niets meer gehoord er gebeurt niets. Stella Maris is dringend aan een opknapbeurt toe. Is
hierover bij de heer Lintmeijer iets bekend? Volgens de wethouder wordt er onderzocht wat er aan groot onderhoud moet gebeuren in Stella Maris, en het college is daarvoor ook op zoek naar een potje. Stella Maris zal zeker verbouwd worden en als buurthuis blijven bestaan, maar er is geen nieuws. De bewoners vertellen dat het buurthuis elke dag intensief wordt gebruikt. Zij verzorgen alle activiteiten zelf het is dus niet de wijkwelzijnsorganisatie die dat doet. De wethouder belooft, na te gaan wat de stand van zaken is. Nog vóór het einde van het jaar zal hij Buurtcomité berichten hoe t ervoor staat. Verkeersoverlast Nu komt ook Adriaan Wijnveld van de gemeente in de vergadering. Jan Verkaik vertelt dat de buurt al jarenlang te maken heeft met ernstige verkeersoverlast en grote ergernis daarover. Het sluitstuk wordt in het voorjaar van 2011 verwacht, de asfaltering van de Loevenhoutsedijk. De wethouder erkent dat de gemeente de zaken in het Hoogstraatbuurtje wel wat beter had kunnen afhandelen. De vele bouwploegen in de buurt waren niet goed op elkaar afgestemd. De heer Wijnveld is nu coördinator, en heeft het complete overzicht. De bewoners adviseren hem om werkplannen met buurtbewoners te bespreken. Zij kennen de buurt goed, en zien vaak veel beter wat een handige omleidingsroute is, of een handige werkvolgorde. Over het asfalteren van de Loevenhoutsedijk heeft pas geleden al zo n overleg plaatsgevonden. De heer Wijnveld was heel blij met de inbreng van de deskundigheid uit de buurt. In overleg met ondernemers uit de buurt (Ronald de Zeeuw van het Vechthuis, Co de Rijk van de bloemenwinkel) is afgesproken dat het asfalteren van de Loevenhoutsedijk in week 10/2011 begint. Het duurt tot en met week 24. Het duurt zo lang omdat de grond gesaneerd moet worden en het saneringswerk gekeurd moet worden. Pas nadat dat is gebeurd, kan de nieuwe weg worden gemaakt. De asfaltering gebeurt in drie delen. Eerst van het Muziekhuis tot het begin van woningblok B, daarna van Blok B tot de Anthoniedijk en ten slotte het stukje tot aan de Rodebrug. Krijgt de Loevenhoutsedijk ook snelheidsremmende maatregelen? Dat is nu nog niet bekend. De bewoners pleiten er sterk voor, toch vooral een veilige oversteekplaats te maken, bijvoorbeeld ter hoogte van de brievenbus. Het punt waar de Hoogstraat op de Loevenhoutsedijk uitkomt, is razend gevaarlijk. Precies aan de overkant (op/afrit parkeerplaats Muziekhuis) is nog zo n punt. Het is vrijwel onmogelijk om vanaf de parkeerplaats linksaf de Loevenhoutsedijk op te draaien met de auto. Er komen geen paaltjes op de Anthoniedijk, maar wél (deels) een parkeerverbod. Als dat niet helpt, komen er alsnog paaltjes. Co de Rijk heeft in de bloemenwinkel overzichtstekeningen. Iedereen die geïnteresseerd is, kan ze gaan bekijken. Sluiting De wethouder erkent dat de gemeente de zaken in het Hoogstraatbuurtje wel wat beter had kunnen Ten slotte bedanken de aanwezigen wethouder Lintmeijer voor zijn komst. De wethouder, op zijn beurt, bedankt het Buurtcomité voor de uitnodiging. Fijn om nu eens van buurtbewoners zelf te horen wat er zoal speelt, zegt hij, ik kom graag nog eens terug! Daarna wordt de vergadering gesloten. 6 Oudste bewoner van de wijk. Elk weekend wordt er op en rond de velden geschiedenis geschreven. Vaak vluchtig, soms verankerd in symbolen. Clubschatten dus. Opdat de verhalen worden doorverteld. Deze week in de Schatkamer: de 'Rooie Brug' van DWSV.,,Messenstekers werden we genoemd", zegt Dirk de Ruijter (91). Hij kijkt naar de in 2009 vernieuwde Rode Brug, de ogen samengeknepen tegen de weerkaatsende zon op de staalconstructie. Het verkeer neemt de verbinding zonder aarzelen. Dat is wel eens anders geweest aan de Utrechtse Vecht. Na de Rode Brug begon namelijk de Loevenhoutsedijk die samen met het spoor en de rivier een klein volksbuurtje begrensde, in goed Utrechts: de 'Rooie Brugbuurt'. De Ruijter:,,We waren zo berucht dat vreemden hier niet durfden te komen."
Benenkluif Meer mythe dan werkelijkheid volgens De Ruijter, die hier in 1919 werd geboren in een gezin met tien kinderen. Hij is er nooit weggegaan.,,natuurlijk werd er wel gevochten op straat, maar dat gebeurde niet alleen in onze buurt." Die mythe heeft eeuwenlang de kans gehad om zich in het collectieve geheugen van de Utrechter te nestelen. Op een oude kaart uit 1719 is er op deze plek al sprake van een 'Roode Brug' en volgens de overlevering stond het gebied bekend om zijn struikrovers. En als je eenmaal een slechte naam hebt, dan kom je daar moeilijk vanaf. Zelfs de raamprostitutie, die zich in woonboten bij de Marnixbrug bevindt, wordt vanwege de naam toegeschreven aan de Rode Brug. De plek maakt veel herinneringen bij De Ruijter los. Hij ruikt de rotte lucht van de 'Benenkluif' weer, zoals de fabriek aan de Vecht werd genoemd die beenderen tot lijm en andere produkten verwerkte.,,de bergen met botten dansten op het constante bewegen van de vele ratten." Het leven was hard in de volksbuurt. Maar de armoede verbond de mensen.,,als je een probleem had, stonden er meteen twintig Rooie Bruggers achter je." Geld was er dus niet, maar toch besloot een aantal straatschoffies op 9 mei 1931 een voetbalvereniging op te richten.,,een snotneusje was ik", zegt De Ruijter. Hij ziet zichzelf nog op de stoep zitten.,,ik was net twaalf geworden. We speelden al op straat, maar wilden zo graag op een echt voetbalveld spelen." Kaarslicht De grote jongens betaalden tien cent contributie per week, de junioren drie cent. De Ruijter scharrelde dat elke week weer bij elkaar door karweitjes op te knappen.,,van mijn ouders kreeg ik het niet. Mijn moeder moest al bedelen bij 7 mijn vader voor een plankie garen van drie cent om de kousen te stoppen." De oprichters noemden hun vereniging Door Wilskracht Steeds Vooruit (DWSV). Achter de buurt begon de polder en boer Jongerius stelde een weiland beschikbaar. De crisis in die jaren bracht uitkomst. De Ruijter:,,Veel mannen waren werkloos. Een aantal van hen was grondwerker en zij hielpen ons met de aanleg van het voetbalveld. Als de schemering intrad, gingen de werkzaamheden bij kaarslicht verder. Het was een droge zomer, maar elke avond trokken de mensen met een emmer naar het veld om de nieuwe graszoden te bevochtigen, om ze aan te laten trekken." Zijn ogen schieten vol vuur:,,toen was er nog clubliefde!" maar toch besloot een aantal straatschoffies op 9 mei 1931 een voetbalvereniging op te richten. Omzwervingen Na de oorlog eiste de gemeente het terrein op, het begin van een lange periode van omzwervingen door de stad. Voor een club die zo aan een buurt hangt, betekent dat meestal de doodsteek. DWSV beschikte echter over een enorme overlevingskracht. Ga maar na. De club werd eerst opgevangen door gerenommeerde clubs als DOS en Hercules. Vervolgens bleek een nieuw veld aan het Merwedekanaal te klein. Men keerde terug naar de eigen buurt, maar moest daar vanwege woningbouw opnieuw vertrekken. Dit keer had de gemeente wel een alternatief: een nieuw sportcomplex in Overvecht. Toch begon daar de aftakeling. Eind jaren zestig kende de club nog twintig jeugdelftallen en tien seniorenteams. Dertig jaar later waren er nog vier seniorenelftallen over. Binnen de club werd er gefluisterd over opheffing. Op sportpark Loevenhoutsedijk kwam er wonderlijk genoeg ruimte vrij omdat ook de korfbalvereniging Samos te kampen had met teruglopende ledenaantallen. Voor wie anders kon deze ruimte zijn dan voor DWSV. Een aantal bestuursleden trok samen met het buurtcomité naar de gemeenteraad. De raadsleden hadden gevoel voor historie. DWSV keerde terug op de plek waar het met Dirk de Ruijter allemaal begonnen was. Aan de Rode Brug. Bovenstaand artikel is met toestemming overgenomen van www.voetbal.nl Redactie: Contact: Majne van de Merwe Jan Verkaik Postadres: Mail: Hoogstraat 7 3552 XJ Utrecht sterbc@ziggo.nl
B U U R T C O M I T É H O O G S T R A AT E. O. Boerenkoolstamppot variant Boerenkoolstamppot (4 personen) 1 kg aardappels (afkokers/kruimig) 750/1000 g gesneden boerenkool (naar eigen smaak) 150 g magere spekblokjes 1 klont boter 1,5 dl warme melk 1 el azijn 1 rookworst Giet het kookvocht af en stamp de aardappels en de boerenkool door elkaar met een stamper. Roer de boter erdoor en maak de stamppot wat smeuïger met de warme melk. Schep er de spekblokjes door en breng de stamppot op smaak met zout en peper en een scheutje azijn. Serveer de stamppot met de rookworst in plakjes gesneden. Tips: In plaats van zachte mosterd of piccalillysaus wat de meeste mensen erbij doen kan je ook een schepje mayonaise door de boerenkool doen. Ook kan je er voor de variatie geals eerste moeten de aardappels worden geschild en in stuk- schaafde/blokjes harde geitenkaas in doen (in plaats van spekken gesneden. jes). Erg lekker! Doe de gesneden aardappelen met water en een beetje zout En natuurlijk passen in plaats van de rookworst gehaktballen in een pan. Doe daarbovenop (eventueel een vergiet in de pan met jus ook heel goed bij boerenkool. hangen) de boerenkool en de rookworst(en). Laat 20 minuten Eet smakelijk! zachtjes koken. Prik in de aardappels om te voelen of ze zacht zijn. Myla Zwaga. Bak intussen in een droge koekenpan de spekblokjes uit. Parkeerplaatsen zijn klaar!!! Wist u dat al??? Achter de nieuwe appartementengebouwen aan de Loevenhoutsedijk is een openbare parkeerplaats dat wist u niet, hè? Uw verslaggevers maakten een avondwandelingetje door de buurt en ontdekten de doorgang, recht tegenover bloemenwinkel De Rijk, tussen het appartementengebouw en de eengezinswoningen. Na de brede inrit ziet u eerst slagbomen aan weerszijden. Op de terreinen erachter zijn de parkeerplaatsen van de bewoners van de nieuwbouw. Rechtdoor is een heel aardig parkeerplaatsje voor iedereen. Toen wij er langs liepen, was meer dan de helft van de parkeerplaatsen vrij. Goh, dachten wij, dit weten de meeste mensen in de buurt vast niet, gezien de vele auto s die op elk vrij centimetertje geparkeerd staan velen half op de stoep. Vriendelijk verzoek van de bewoners nieuwbouw Loevenhoutsedijk: parkeert u niet op de toerit! Die is er weliswaar breed genoeg voor, maar u blokkeert dan de doorgang omdat er geen verkeer in twee richtingen meer mogelijk is. Dit geeft stagnatie op de Loevenhoutsedijk zelf en dat is beter van niet. Dit geeft weer wat meer verlichting in de buurt, want we hebben nu het parkeerterrein bij het Muziekhuis, de langsparkeerplaatsen aan de Anthoniedijk en het nieuwe terrein aan de Loevenhoutsedijk, dus. Het gaat de goede kant op! 8