Interview Dick Bolle ( JustOne Productions) 12 03 2016 We zijn vandaag bij de 5 e Country Promotion Night in Everdingen. En we kunnen ook wel stellen dat het dan eigenlijk het eerste lustrum is toch? Ja eigenlijk wel. Gefeliciteerd daarmee. Dank je wel. Overigens, we zitten aan tafel met Dick Bolle. Hij is van JustOne Productions. En Dick gaat ons vertellen wat dat allemaal inhoud? JustOne Productions is ontstaan doordat ik Kun je een paar voorbeelden van door jullie gebouwde websites noemen? Ja wij doen o.a. de website Ik had een stukje kennis opgedaan, en dat wilde ik gewoon gebruiken om te geven aan je medemuzikanten. Dus wat doen wij als JustOne Productions? Wij doen o.a. geluidsklussen voor bands die op dat moment even niet in staat zijn om een eigen geluidsman in te huren. Die kunnen dat aan ons vragen. Ook voor "band" artiesten, die soms ineens een geluidsinstallatie moeten hebben. Daar kunnen wij ook het geluid voor leveren. Daarnaast bouwen wij websites. We ontwerpen websites, we hosten ook de websites en we kunnen de websites natuurlijk ook onderhouden. van de `Old West Saloon`, we hebben de website gedaan voor de `DCMA` dat zijn dan zo'n beetje de country gerelateerde websites, Don Rosenbaum heeft zich ook bij ons aangesloten. De website van de `Country Wings` en `Shirley Ann`. Ik las ook op je website dat je presentator bent. Vertel daar eens meer over, want je hebt daar al een klus in gehad hè? op een gegeven moment in de muziek verder wilde. Ik had een stukje kennis opgedaan, en dat wilde ik gewoon gebruiken om te geven aan je medemuzikanten. Dus wat doen wij als JustOne Productions? Wij doen o.a. geluidsklussen voor bands die op dat moment even niet in staat zijn om een eigen geluidsman in te huren. Die kunnen dat aan ons vragen. Ook voor "band" artiesten, die soms ineens een geluidsinstallatie moeten hebben. Daar kunnen wij ook het geluid voor leveren. Daarnaast bouwen wij websites. We ontwerpen websites, we hosten ook de websites en we kunnen de websites natuurlijk ook onderhouden. Ja dat klopt. Dat was eigenlijk heel toevallig. Dat was voor Leon Priest op het Starriders Festival. Dat kwam zo ineens op mijn pad. Wat ik gedaan heb is dat ik een verleden heb waarin ik toch wel wat dingen gepresenteerd heb. Ik heb cursussen gegeven. Dan sta je voor een paar honderd man een cursus te doen. Zelfs heb ik cursussen gegeven die ik het in het Engels presenteerde, waarin iemand anders mijn presentatie in het Oekraïense ging vertalen. Dat is heel lachwekkend. Maar ik ben ook ceremoniemeester geweest voor trouwerijen. Ook bij begrafenissen ben ik spreker geweest.
Producten aanprijzen heb ik gedaan. En ik vind het heel leuk om op het podium te staan. Ga je dit jaar weer het Starriders Gala presenteren? Nee. Toen was ik puur ingevallen omdat Leon Priest ineens omhoog zat. Wat daar de reden van was weet ik niet. Volgens mij was het een ziekte of een dubbele boeking. Maar ja goed, ik vertelde hem, misschien vind je het wel leuk om het mij te laten doen? Zodoende ben ik mij hem geweest! Vertel eens Dick, hoe is de Country Promotion Night tot stand gekomen? En wat is de gedachtegang daarachter geweest? Ja dat was een hele diepe gedachtegang. Met de "Country Wings" zijn we gewoon een beginnend "bandje". En dan klop je aan, en dan wil je de band ook een keer op een podium krijgen. En dan krijg je "We hebben jullie nog nooit gehoord". En dan zeg ik, ja o.k. dan moet je ons een keer de gelegenheid geven. En dat is dan weer moeilijk merk je dan. Om een onbekende band neer te zetten is het een stukje risico voor een organisator. Die kijkt niet alleen hoe een band speelt, nee die kijkt hoeveel mensen op de dansvloer staan, en hoeveel mensen er consumpties afnemen. Het geld moet gewoon rollen. Dus ja, een beginnend bandje heeft het gewoon heel erg moeilijk om aan de bak te komen. En iedereen kiest dan toch maar voor de zekerheid voor de geijkte bands zeg maar, die bij iedereen wel bekend zijn. En op een gegeven ogenblik had ik daar gewoon genoeg van. Ik dacht als ze ons niet willen ga ik ons eigen podium creëren. Dus met poppodium de River ben ik in contact gekomen, en eigenlijk door onze gitarist die hier in Everdingen woont. Dus die kenden elkaar. En dan is het onder het genot van een bakje koffie te vertellen wat onze ideeën zijn. Mijn doel is om een podium te bieden aan country artiesten. En dat mag iedereen zijn wie het ook is. Er moet natuurlijk wel een vorm van kwaliteit zijn, dat wil ik dan wel ja. Daarnaast ben ik er wel heel erg "coulant" mee. Want ik weet gewoon, je kunt n.l. een steengoede band daar neerzetten, maar die heeft ons helemaal niet nodig, die komt toch wel aan de bak. En iemand die helemaal nerveus is en staat te zweten, en die eens een keertje "Off key" zingt. Maar die met hart en ziel dat nummer probeert te maken en nerveus wordt van het publiek. Daar gun ik dan dat podium voor. Het is dus eigenlijk geboren uit dat ik de mensen gelegenheid wil geven om zich te kunnen presenteren. Hoe werkt het dan verder Dick? Zoek jij zelf de artiesten voor op het podium? Of krijg je aanmeldings verzoeken? Ja. De eerste periode`s ben ik achter de artiesten aan moeten gaan lopen. Dit omdat natuurlijk niemand ons doel eigenlijk kende. Dus dan ga je erachter aan. Maar nu merk je dat er mensen om gaan vragen. Zo van Dick mogen wij ook? We hebben er zelfs artiesten bij die vragen van Dick mogen wij bij jou op de Promotion Night spelen. En dan zeg ik "dat heb jij toch helemaal niet nodig?" En dan vertelt men "Nee ik heb het niet nodig" maar ik vind het gewoon leuk. Ik wil ook mijn ding doen en wat dingen (try outs) uitproberen of die aanslaan bij het publiek. En dat is gewoon leuk. Het is begonnen vanuit iets van wat ik denk, nou ja goed, we zien wel! We doen het één keer, misschien twee keer.
Het is vanavond aardig druk hè? Ja het is vanavond aardig druk ja. En daar moeten we het wel van hebben. We mogen de zaal gebruiken, maar er moet natuurlijk wel wat drank omgezet worden. Van lieverlee gaat het komen. Dat het potentie heeft dat blijkt wel dat wij voor de 6 e editie van 8 oktober al weer volgeboekt zitten. En we hebben zelfs moeten doorschuiven naar 2017. Ja, in het ombouwen zit veel werk. En eigenlijk wil ik een continue programma bieden. De een eraf en de andere erop. Het is dus eigenlijk gekomen door stom toeval dat we nu met drie bands staan. Dus als we het goed begrijpen, voor de luisteraars en de lezers, zijn er twee Country Promotion Nights in een jaar? Ja, er zijn er twee in een jaar. En dat is altijd zo geweest? Ja, ik ben zo begonnen. Ik had het idee, je kan iets één keer per jaar doen en dan heel groot. Maar je kan het ook kleiner houden en dan twee keer per jaar doen. En dan zijn de kosten ook een beetje te behappen. Ik heb er n.l. kosten aan. Maar ik vind het ook leuk om te spelen. En de ene keer heb ik de "Country Wings" er op staan, met een aantal andere acts. Zoals vanavond hebben we toch ook drie hele leuke andere acts erbij kunnen krijgen. En ja dan denk ik zoiets van dat moet zo ook goed kunnen. Hoeveel minuten kun jij een artiest nu bieden op het podium? We geven de artiesten twee maal dertig minuten. Voor vanavond zijn we daar vanaf geweken omdat we met drie "bands" zijn vanavond. Ik ben daarin beperkt met mijn apparatuur. Ik denk dat ik best een leuke PA heb staan. Maar ik moet er wel rekening mee houden van als wij bands een half uur zouden geven, en dan komt er weer één. Dan moeten, we zo vaak omsteken van dat we nu gezegd hebben dat elke band een uur krijgt. In het ombouwen gaat veel werk zitten wil je zeggen? Je bent manager en man van Shirley Ann. Hoe is de naam Shirley Ann tot stand gekomen? Shirley heet eigenlijk Shirley Angelique Nicolet. Ze heeft dus als initialen S.A.N. Daar hebben we S. ANN van gemaakt. En dat is Shirley Ann geworden. Het is eigenlijk van ja er zijn al genoeg zangeressen die Shirley heten. En Shirley wilde toch van Shirley Meijer af, dat klinkt dan ook weer te Nederlands. Ze wilde daar iets aparts. Zodoende kwamen haar initialen te voorschijn. En zo werd het Shirley Ann. En hoe is Shirley of jullie samen in de country scene terecht gekomen? Shirley is gewoon van jongs af aan door pa en ma die draaiden van alles. Mijn drijfveer was toch eigenlijk "Johnny Cash". Ik had een oom die heeft gevaren. Die kwam eind jaren '60 in Amerika. En die nam altijd LP's mee van "Johnny Cash". En dat vond ik helemaal geweldig, daar was ik helemaal kapot van. Ik had een gitaar, die was van mijn opa en dat ding was krom en vals en half kapot. En dan probeerde ik die loopjes na te spelen. Dat vond ik helemaal geweldig. En zo ben ik eigenlijk helemaal in die country scene gerold. Eind jaren '70, begin jaren '80 ben ik de amusements wereld in gegaan. Met een hele
grote band, waarmee ik heel leuk heb opgetreden op feesten en partijen. En dingen gedaan waarvan ik nu zou zeggen tegen mijn kinderen, "dat moet je nooit doen"! Vandaar uit ben ik met een one man band verder gegaan omdat ik ook een beetje rekening moest houden met het thuisfront, en ook wel rekening houden met de band. Dus ben ik alleen verder gegaan. In 2014 ben ik de country scene weer ingegaan. Mooi verhaal Dick! 2013 Shirley Ann wint als solo artiest de Euro Masters in Duisland. Hoe zijn jullie daar terecht gekomen? Ja, dat is ook weer een heel verhaal. Ik ben een man van verhalen dus! Maakt niet uit. Ik heb tijd genoeg Dick! Het is zo dat we op een gegeven ogenblik werden gevraagd bij het country festival "Carisven" in Heerlen of Shirley daar eens wat solo zou willen doen. Nou o.k. ze had op dat moment nog niet echt een solo carrière maar ze vond het wel leuk. Ze heeft dat toen gedaan en gewonnen. Dat jaar daarna kwamen dus de Euro Masters. Daar wilden wij ook aan mee doen. We hadden ons ingeschreven en een demo cd opgestuurd. Toen heeft men gevraagd of wij mee wilden doen. Dat was in 2011. Het probleem was dat op het moment dat wij naar Duitsland zouden gaan, en dat ze haar eerste optreden zou moeten doen voor de jury, moest ik mijn vader begraven. Mijn vader heeft op zijn sterfbed gezegd van, wat er ook gebeurt jullie gaan naar Duitsland. Dat is jouw passie. Hij zegt ik heb een wereldtijd met je gehad en het is goed zo, en jullie moeten verder. Toen zijn we eigenlijk uit naam van mijn vader naar Duitsland toe gegaan. Alleen wij mochten niet meer mee doen. Want de eerste dag viel toen af omdat we mijn vader moesten begraven. Maar de organisatie had gezegd kom maar gewoon, dat halen we dan wel vrijdags wel weer in. Alleen ja toen wij daar kwamen na 700 kilometer vertelden ze ons, dat gaat niet door. Dat was natuurlijk een enorme domper. Greg Williams was een van de mede organisatoren en die vertelde dat is niet goed. Hij vertelde, dat gaan we anders oplossen. In 2012 zijn wij terug gekomen. Maar we hebben ook wel een optreden op zijn festival in Güllesheim. Dat is dus allemaal goed gekomen. Daar staan jullie dit jaar weer hè? www.geronimo line dancers.de ( 12 t/m 15 mei 2016 ) Ja klopt Hans. Ik geloof dat we daar al 6 à 7 jaar spelen. Veel Nederlandse artiesten zoeken voortaan hun "heil" in Duitsland. Is het daar beter of zo? Ja. Dat is wel heel kort "JA"! In de zin van? Dan moet ik uitkijken met de volgorde. Laat ik beginnen met wat voor ons toch eigenlijk belangrijk is. Dat is dat je in Duitsland word behandeld als artiest. In Duitsland wordt bij een optreden een tafel geregeld waar je wat fan materiaal op kunt leggen en neer zetten. Daar kun je wat handtekeningen uitdelen. En daar word ook gebruik van gemaakt. Mensen staan gewoon keurig netjes in de rij te wachten tot je van het podium af komt. Want je moet na een optreden even acclimatiseren. En daarna ga je naar je tafel en daar wordt je gewoon als artiest gezien. Deze mensen hebben een soort drempel. Die drempel hoeft van ons helemaal niet. Zij hebben echt zoiets van "das ist ein künstler" (dat is een artiest). Dat gevoel is heel anders. Speelt dat fijner om zo gezien te worden? Ja, je merkt het al als je op het podium staat. Een voorbeeld daarvan is dat Shirley op een gegeven moment wat problemen met haar
stem had omdat het wat droog was. Ze had water nodig en toen vroeg ze het. En dan zie je het publiek gewoon naar buiten toe lopen om wat te drinken te halen. Dat zijn gewoon hele unieke dingen. En dat speciale gevoel heb je gewoon heel erg in Duitsland. En wat natuurlijk ook meespeelt is het financiële plaatje. Wat wij daar zo voor een set krijgen, moeten we hier ons een hele avond in het zweet werken. En dan vinden ze dat we nog te veel vragen. Maar wij zijn dus een stevige country band. Wij zullen dus niet een "Stand by your man" doen of "Rose Garden'. Er zijn heel veel bands in Nederland die dat veel beter kunnen dan wij. Daar moeten wij niet meer aan beginnen. Wij moeten niet de 13 e band zijn in een dozijn die dat dan ook nog een keer gaan doen. Ja ik weet het. Hier in Nederland hanteert men bodemprijzen. Dat is wel heel jammer natuurlijk. Het is heel jammer. Mensen moeten zich wel realiseren dat een band wel iets meer is dan alleen maar dat stukje muziek, wat ze horen. Als ik kijk naar vandaag ben ik om 11 uur begonnen om de aanhanger in te ruimen om hier naar toe te komen en alles op te bouwen. En vannacht rond 4 uur verwacht ik pas weer thuis te zijn. Ja ik weet het, als je alle uren gaat tellen en dan gedeeld door dan? Ja dan heb je misschien 20, in je hand. Maar ik zeg wel eens. Nodig eens voor de zelfde aantal uren met dezelfde aantal mensen een loodgieter uit. Ja dan word het een duur verhaal. Je bent ook bandlid en manager van de "Country Wings". De Country Wings wat voor soort band is dat? Wat spelen ze? Wij spelen de wat modernere country. Wat op dit moment zo`n beetje in de hitlijsten staan in Amerika. Zoals? Trick Pony, Lady Antebellum, toch een beetje de wat stevigere country. Ik vind het moeilijk, als Nederlander moet je dat natuurlijk weer in een hokje plaatsen. Ja ja. Je vertelt dus eigenlijk, wij hebben een heel ander repertoire dan al die andere bands? Ja klopt. En natuurlijk grijpen we terug de wat klassiekere country. Wij doen bijvoorbeeld ook enkele nummers van Johnny Cash. Daar breng je dan toch wel een stukje herkenbaarheid in. Maar ja goed, ons hart gaat naar de moderne country met het randje op je gitaar zetten om het net nog even wat dikker te maken. Hoe lang bestaat nu de band? En in deze samenstelling? De band zelf is in 2012 ontstaan. We zijn wel eind vorig jaar door een heel diep dal gegaan. We hadden de band toch wel heel goed op de rit staan. Alleen het probleem was dat we een drummer hadden die vertelde dat hij het niet meer kon combineren met zijn werk. Onze steeler die ging als muzikant met pensioen. Die had me twee keer gebeld van Dick ik ben bijna twee keer vanuit een optreden bijna de sloot in gereden. Hij vertelde ik kan het niet meer. Te moe, te zwaar en daarnaast had hij ook suiker. Hij vertelde, ik durf het niet meer aan. En ja dan word het heel moeilijk want dan vallen er enkele mensen weg uit de band en dan moet
je het maar zien op te lossen. En dan ga je advertenties plaatsen. Je wil dan niet weten wat voor mensen die er dan komen! Die dus even denken we gaan wel even country doen. Ja het is toch een heel andere muziekstijl toch? Ja. We hebben 17 drummers over de vloer gehad. Die het allemaal konden en allemaal wisten maar het gewoon niet zijn. We hebben nu een hele goede drummer gevonden waar we heel erg blij mee zijn. De country muziek zit vol met breaks en met ritme verschillen. Dat moet je als muzikant voelen en liggen. En Jef Marinus heeft contact met ons om bij ons aan te sluiten. Dat is natuurlijk heel bijzonder. Die man heeft over de hele wereld al mee gespeeld. En dan is het natuurlijk heel erg leuk dat hij bij ons komt spelen. Dan even iets heel anders. Morgen is hier ook wat te doen hè? Ja klopt. Nu ben ik heel benieuwd en misschien wel meer lezers en luisteraars. Want er is een vergadering van het DCMA hier. En er is een behoorlijke bestuurswisseling aangekondigd. Wil je daar iets over kwijt? Ja daar wil ik wel wat over kwijt. Er zijn gewoon wat bestuursleden aftredend. Hun tijd zit erop, om het zo maar te zeggen. Dan krijg je het punt, gaan wij ons verkiesbaar stellen of niet? Paul Rietveld heeft al een aantal jaren gediend. En die vind het momenteel wel even mooi. De voorzitter, Tom Ensink zegt ook, ik vind het mooi geweest. Hij wil dus het stokje gaan overdragen. Dat het toevallig nu net zo uitkomt dat het iedereen is, ja dat is dan nu eenmaal zo. Het is wel een bestuurswisseling in vrienden kringen? Ja ja Dat bedoel ik niet negatief. Dat bedoel ik eigenlijk positief. Want dan sta je toch eigenlijk in een vergadering vaak met de neuzen dezelfde kant op. En dat is natuurlijk positief voor het DCMA en positief voor de Nederlandse country scene. En dat heeft het ook wel eigenlijk nodig denk ik. Nou het heeft mij wel aan het denken gezet. Toen Tom aangaf dat hij zijn bestuursfunctie als voorzitter ging neerleggen ben ik er eigenlijk gelijk op ingestapt. Ik vertelde Tom, dat wil ik eigenlijk best wel van je overnemen. Dat komt omdat ik al heel lang bepaalde visies heb gehad over het DCMA en over de country in het algemeen. En ik wil dat gewoon voortzetten. De verenging DCMA heeft een beetje een moeilijke naam op dit moment in Nederland. Maar ik wil daar wel een positieve draai aan geven. En dan krijg je ineens toch een wending dat het hele bestuur, of niet verder gaat, of aftredend is. En dan moet je gaan kijken met wie gaan we verder. En dan blijken er dus mensen te zijn die ook geïnteresseerd zijn. En dan word het wel ineens een bestuur wat bestaat uit een hele grote vriendenkring. We hebben daar als toekomstig bestuur wel over gesproken zo van ja wat is ons doel? En het doel is om de country scene weer zo breed mogelijk op de kaart proberen te zetten. En dat daardoor mensen weer durven te zeggen "Ik houd van Country Muziek" Ben je niet bang dat mensen gaan zeggen, deze bestuurswisseling is in het belang van deze mensen zelf en voor wat ze doen in de country scene? Misschien wil je daar op voorhand op reageren zodat dit verhaal ook uit de wereld is? Natuurlijk, ik steek mijn nek uit in een vereniging voor de country scene. Ik heb een achterban. Ik heb Shirley Ann, ik heb de Country Wings, ik heb mijn eigen JustOne
Productions. Natuurlijk zal men zeggen je gaat voor je eigen belang daar zitten. Daar kan ik ze helemaal gelijk in geven, dat ze die gedachtegang hebben. Maar ik denk dat ik voor mijzelf kan zeggen. Ik ga daar zitten voor "algemeen" belang. Ik kan mijn privé belang daarmee wel naar achter zetten. Het is voor mij heel makkelijk om bij het eerstkomende gala Shirley Ann en de Country Wings neer te zetten. Maar dat is juist iets waar ik tegenin ben gegaan. Ik zeg nee, want op dat moment ben je bestuurslid. Je vertegenwoordigt daarmee een verenging, je vertegenwoordigt leden. En dan moet het eigenbelang naar achter gezet worden. Als er geluiden komen van leden die zeggen, wellicht is het wel leuk of die of die komt. Ja natuurlijk wil ik daar dan ook aan mee doen. Ik verwacht die angst maar ik heb zoiets, laat ons een jaartje draaien en dan denk ik dat die angst wel weggenomen word. Goed Dick, ik dank je voor het interview. Het is wel wat lang geworden. Maar denk ook voor iedereen om naar te luisteren en lezen. Ik wens je heel veel succes met al je activiteiten die je doet. Heb je nog tijd om te werken? Het is mijn werk Hans. Ik heb daar mijn werk van gemaakt. Ik heb geen hobby`s meer. Dat vind ik heel knap. Hans bedankt voor alle aandacht. www.justone.nl Hans Bullit Dit interview live te zien en te horen via YouTube.