Boekverslag Nederlands De bruiloft der zeven zigeuners door A. den Doolaard Boekverslag door een scholier 1792 woorden 16 mei 2005 7,3 15 keer beoordeeld Auteur Genre A. den Doolaard Streekroman, Reisverhaal Eerste uitgave 1939 Vak Nederlands 1.1 Primaire gegevens: Doolaard, A den, De bruiloft der zeven zigeuners. Amsterdam,1975 Titelverklaring: Branco gaat trouwen in het boek op zijn bruiloft heeft hij zeven zigeuners uitgenodigd. De zigeuners spelen ieder een lied om te kijken wie het het beste kan. Ze nemen allemaal liederen uit het leven van Branco. Branco krijgt hierdoor flashbacks en daarom loopt hij weg van z n bruid. 1.2 Inhoud 1.2.1. Samenvatting: Branko Markovitsj is een fotograaf die na een aantal mislukte huwelijken niet meer in de liefde gelooft. Hij heeft al heel wat vluchtige relaties meegemaakt. Hij verdrinkt zijn verdriet in de cafés van Belgrado, waar men volksliederen speelt. Op een dag zit Branko in een café, wanneer hij zijn voormalige chef in het oog krijgt. Deze stelt Branko voor om nadat hij zijn fotoboek heeft afgerond, met een professor in de kunstgeschiedenis en byzantologie van de universiteit van Parijs, Pierre Cigogne een rondreis te maken. De professor doet onderzoek naar de byzantijnse fresco s en heeft ook foto s hiervan nodig. Branko accepteert de opdracht. Tijdens de rondreis komen ze terecht in Ochrid. Branko besluit om foto s van de omgeving te maken, omdat de professor meer tijd nodig had dan hij nodig had voor het maken van foto s van fresco s. Als hij het plein afloopt, ziet hij een vrouw op een gevaarlijk uitziend steigertje liggen. Hij waarschuwt de vrouw en ziet dan waar ze naar kijkt: een sperwer die in het meer aan het verdrinken is. Ze krijgen een Pagina 1 van 5
discussie over of ze hem wel of niet moeten redden. Ten slotte besluit Branko hem met een steen te doden zodat hij niet meer hoeft te lijden. De vrouw vindt hem een bruut en loopt bij hem weg. Een tijdje later ontmoet hij haar weer en ze beginnen een gesprek. Omdat de professor Branko gevraagd heeft uit te kijken naar iemand die de plaatselijke geschiedenis kent, vraagt hij de vrouw hiernaar. Zij verwijst hem naar de burgemeester. De professor heeft ondertussen ook niet stil gezeten en ze worden s avonds bij Ante Borovitsj verwacht. Tot Branko s verbazing, blijkt de vrouw die hij ontmoet heeft, zijn dochter te zijn. Als Branko iets voor de professor moet halen loopt de vrouw die Doesjka blijkt te heten met hem mee. Branko kust haar. De volgende dag haalt Branko de heupgordel die Ante aan zijn dochter beloofd heeft, bij de Turkse verkoper. Deze wil hem echter alleen aan Ante verkopen en zegt dat de gordel niet te koop is. Branko gooit geld op de toonbank en gaat er met de gordel vandoor. Doesjka is niet zo blij wanneer Branko haar de gordel geeft: het hele dorp heeft het erover en ze wilde eigenlijk liever dat haar vader hem geeft. Branko brengt de gordel daarop terug en Doesjka krijgt hem van haar vader. Branko en Doesjka verloven zich en Branko moet daarop weg naar een klooster. Hier ontmoet hij een oude vriend die nu priester is en hem wijst op hoe een christelijk huwelijk behoort te zijn. Hij kent Doesjka ook en legt uit hoe zij over het huwelijk denkt. Doesjka komt ook naar dit klooster in Svati Naum en Branko laat haar het huis zien dat hij in Ochrid voor haar heeft gekocht. Branko voelt zich steeds schuldiger tegenover Doesjka door al zijn relaties en hij vraagt haar of hij moet biechten terwijl hij niet echt gelooft in God, of zijn zonden aan haar moet vertellen. Doesjka antwoordt dat hij óf moet geloven óf zijn trots moet laten varen. Branko is nu vrij radeloos. Op de vooravond van de bruiloft, zijn er zeven zigeuners uitgenodigd om te spelen. Er wordt een wedstrijd gehouden om wie het beste speelt. De zigeuners kennen Branko. De eerste speelt een nummer dat Branko aan zijn relatie met Zorka doet denken. De tweede speelt een nummer dat hem aan Nada doet denken. Branko voelt zich steeds ongelukkiger worden. De derde speelt een nummer dat gedachten aan Vera oproept en de vierde brengt Ljubitsa in zijn gedachten. Na de vierde vermoedt Branko een samenzwering onder de zigeuners maar besluit dat hij zich daar niets van aantrekt. Mila wordt als vijfde opgeroepen en nummer zes speelde een nummer dat hem aan Marja deed denken. Als laatste werd Jelka opgeroepen in zijn gedachten. Branko voelt zich erg ongelukkig en schrijft die avond Doesjka een afscheidsbrief. Hij roeit weg op de boot die ze gekocht hadden en vlucht naar Albanië. Doesjka vindt de brief en wil Branko vinden. Ze heeft hem zijn zonden al vergeven. Zo gauw haar vader er achter komt, wil hij Doesjka echter naar het klooster sturen, maar Doesjka gaat Branko achterna. Doesjka vindt hem en ze gaan terug naar Ochrid. 1.2.2. Thema en Motieven: Het thema is het vergeten van vroeger. En de motieven zijn liefdesverdriet, het verleden proberen te vergeten en de herinneringen aan vroeger. 1.2.3. Pagina 2 van 5
Personages: De hoofdpersoon is Branco (round character). Hij is een fotograaf die al een aantal mislukte relaties heeft gehad. Hij gaat op reis met een professor Pierre Cigogne (type) die hem mee neemt om foto s te maken. Hij komt Doeskja (flat character) tegen ze worden verliefd. De vader van Doesjka, dhr Ante Borovitjs (type), is eigenlijk tegen het huwelijk. Ook komt er nog een priester, Myron,in het verhaal voor die Branco het een en ander duidelijk maakt (type). 1.2.4. Verteller en Perspectief: Je leest het hele verhaal door Branco s ogen. Je leest z n gedachten over vroeger. Je leest z n flashbacks en je komt een heleboel te weten over z n gevoelens. Het is dus een personaal perspectief. 1.2.5. Tijd: De tijd is niet zo duidelijk aangegeven in dit boek. De tijd word in en uitgerekt omdat er soms dagen voorbij gaan op 1 bladzijde en soms ook maar 1 dag op 10 bladzijden of meer. Er gaat 1 avond voorbij in het café dan vijf dagen voordat Branco met de professor op reis gaat. Dan verstrijken er een onbekend aantal dagen om naar een dorpje te reizen. Niet meer dan een halve week vermoed ik. In het dorpje verstrijken ongeveer 16 weken en dat is dan ook nog met bruiloft en verloving erbij. En er gaan nog 2 dagen voorbij na de bruiloft. Ook komen er in het verhaal 7 flashbacks voor door de liederen van de zigeuners het verhaal is dus niet in chronolochishe volgorde. Voor mij is de vertel tijd 1 week. 1.2.6. Ruimte: Het verhaal speelt zich af bij het blauwe bergmeer van Orchrid en de Macedonische bergen. 2. De titelbeschrijving van gebruikte secundaire literatuur: http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/verslag.php?verslagid=14051 3. Motivering: Ik heb dit boek net als bijna al m n andere boeken gewoon uit het rek gepakt. Ik heb er dit keer ook 2 gepakt want ik wilde niet dat ik een saai boek nam en zo zijn m n kansen verspreid. Het andere boek wat ik had genomen was inderdaad saai. Dat heb ik ook niet gelezen. 4. Verwerkingsopdracht: Pagina 3 van 5
C23 schrijf een gedeelte van een dagboek van één of meerdere personen. Dag 1: Ik heb vandaag weer in het café gezeten. Ik heb me daar weer zat gedronken. De zigeuner speelde een vreselijk liedje waardoor ik weer herinneringen aan vroeger kreeg. Ik heb toen gedreigd hem te slaan. Toen kwam m n chef binnen. Die heeft met tot rust gebracht en hij vertelde me ook dat ik als fotograaf mee zou kunnen met een professor om foto s te maken van fresco s. Nee zeggen kon ik eigenlijk niet en daarom ga ik mee. Ik moet nog 5 dagen wachten en in die tijd maak ik het fotoboek af waar ik al aan begonnen was. Dag 2: Ik heb aan m n fotoboek gewerkt en ik krijg het ook binnen de tijd af. Ik hoop maar dat m n uitgever me betaald. Dag 3: Weer aan m n fotoboek gewerkt, bijna klaar. Dag 4: Mijn fotoboek is nu af. Ik ga m n spullen inpakken om morgen met de professor door Macedonie te reizen. Dag 5: Vandaag heb ik de professor ontmoet. Het is een fransman en hij heet Pierre Cigogne. Het is een oudere man en hij is geïnteresseerd in fresco uit de tijd voor de renesance in Italië. Hij vermoedt dat de renesance niet in Italië is begonnen maar hier in de Balkan. Hij komt hierop omdat hij fresco s heeft gezien die in het driedimensionaal zijn geschilderd maar ouder zijn dan dezelfde fresco s in Italië. Van deze kunstwerken moet ik foto s gaan maken. Dag 6: We hebben vandaag heel veel gelopen. We lopen richting Orchid aan de grens met Albanië. Net als dag 7,8,9,10 en 11 zullen we toch alleen maar lopen en is er niet zo veel bijzonders te vermelden. Daarom schrijf ik pas weer verder bij dag 12. Dag 12: We zijn aangekomen in Orchid. De professor heeft de sleutel opgehaald bij de koster van de kerk. De professor heeft papieren van de overheid om in de kerk rond te mogen kijken. Ik moet hem aan het einde van de dag gaan helpen met het nemen van foto s. Nu heb ik vrij en ben ik in het dagboek aan het schrijven. Ik zit hier in één van de Turkse restaurantjes koffie te drinken. Ik ben nog aan het denken wat ik vanmiddag ga doen. 5. Evaluatie: Ik vond het boek niet zo interessant als de meeste boeken. Het verhaal speelt zich af in de Balkan. Dat Pagina 4 van 5
trekt mij meestal niet. Net als een boek dat ik eerder heb proberen te lezen maar dat ging dan over koloniën in Indië. Het onderwerp sloot maar een klein beetje aan op m n belevings omdat het over liefdes verdriet ging en daar heeft iedereen welleens mee te maken. Ik had over dit boek voordat ik het gelezen had nog geen mening. Als ik een boek kies kijk ik eerst of het een bekende of onbekende schrijver is en of ik er al een boek van heb gelezen. Daarna naar de titel en dan kijk ik of het boek in de bibiliotheek staat. Dan pak ik het en kijk is naar de voor en achterkant. Het boek heeft verder m n mening niet veranderd. Ik vind ook niet dat ik er ineens meer van weet. Ik heb het boek gelezen als een boek en niet om m n mening te maken over dit onderwerp. In het boek kwamen niet zoveel gebeurtenissen voor. Eigenlijk zijn het vooral gebeurtenissen die met elkaar samenhangen. Zoals het stiekem een kus geven of het aankijken van elkaar. Er waren ook wel gebeurtenissen die belangrijk waren. Toen Branco de gordel kocht was meteen het halve dorp op straat om te kijken hoe het af zou lopen. Branco wist dat trouwens niet. Maar veel losse gebeurtenissen waren er niet. Ik heb de afloop ervaren als een open einde. En van open eindes houd ik niet. Voor mij is het leuker als het boek eindigt bij het eind en niet als er nog een leven komt ook al is het verhaal dan wel afgelopen en valt er niet zoveel te vertellen dan zou ik het einde veranderd hebben zodat het een gesloten einde zou worden. Pagina 5 van 5