winter 2014 -Zonne-energie op de Filipijnen -Ondersteunend onderwijs in Kenia

winter 2014 -Zonne-energie op de Filipijnen -Ondersteunend onderwijs in Kenia

Voorwoord Al jaren is er een bedenkelijke trend gaande bij sommige goededoelenstichtingen die geld vragen aan vrijwilligers. Dit om mee te helpen in bijvoorbeeld weeshuizen in derdewereldlanden. Het zijn kleine reisbureaus die bemiddelen om deze vrijwilligers voor soms niet meer dan een week te laten meehelpen bij een school in de sloppenwijken van bijvoorbeeld Kaapstad of Nairobi. Hoewel ik aanneem dat de intentie van deze mensen goed is, denk ik dat dit een verkeerde ontwikkeling is. Deze mensen, vaak westerlingen, betalen een hoop geld om een weekje de handen uit de mouwen te steken. Vaak worden ze door de reisbureaus nauwelijks begeleid in de bezigheden die ze daar zouden kunnen doen. Het moet voor de kinderen en hun begeleiders een volledig vertekend beeld geven, van wat wij uit het rijkere Westen zouden kunnen bieden. De vergoedingen die de vrijwilligers betalen aan de reisbureaus is vele malen hoger dan een maandsalaris van een medewerker van bijvoorbeeld een dagopvang. Dat het ook heel anders kan, bewijst Anne de Vries; zij is de dochter van een van onze projectcoördinatoren en kwam als twaalfjarige al bij een project van haar vader in de Filippijnen. Toen zij dit jaar voor haar eindexamen van de middelbare school slaagde, wist zij niet goed welke vervolgopleiding zij moest kiezen. Anne besloot om met niet meer dan een blokfluit af te reizen naar het weeshuis Bahay Aurora in Manilla. Daar geeft ze nu al enkele maanden muziekles aan de kinderen, wat uitzonderlijk is voor scholieren in de Filippijnen. Na enige maanden oefenen, geeft ze zelfs een optreden met de blokfluitleerlingen op de universiteit van Morong. Dit is voor de kinderen een unieke ervaring: luxe opgemaakte tafels, heel veel eten en mooi geklede mannen en vrouwen. Zoals zij zelf verwoord in deze Woswijs, geeft het de kinderen heel veel zelfvertrouwen en motivatie. Hier zie je het verschil tussen medelijden en betrokkenheid: de vrijwilligers die veel geld betalen voor een weekje sloppenwijk doen dat vaak toch uit een zekere vorm van medelijden. Anne, die enkele maanden doorbrengt op de Filippijnen om de kinderen daar te helpen, doet dat uit betrokkenheid. Dat ze er zelf ook nog wat aan heeft, blijkt wel aan het einde van haar stukje. Ze weet nu precies welke vervolgopleiding ze in januari wil gaan volgen. Menno de Kuyer Hoofdredacteur Erfenis leidt naar Kaapstad Onlangs ben ik met collega-bestuurslid Angela van de Burgt naar Kaapstad gereisd. De reden was van zowel verdrietige als van positieve aard. Een van onze medewerkers overleed begin 2014 en hij liet Wings of Support in zijn testament een substantieel bedrag na. Hoewel hij er geen instructies bij had gegeven was het voor ons duidelijk dat wij in Kaapstad moesten zijn om het uit te geven. Voordat hij ziek werd, had hij namelijk een grote voorliefde aan de dag gelegd voor de organisaties South African Education and Environment Project (SAEP) en The Homestead Projects for Street Children. Beide organisaties hebben we bezocht en bij beide organisaties merkten we hoezeer zij Hans gekend en gewaardeerd hebben. We konden mede daardoor snel en goed zaken doen. Zo steunen we SAEP binnenkort o.a. met een nieuw naschools programma op basisschoolniveau. Achterliggende gedachte daarbij is om de kinderen van de straat te houden en te begeleiden bij hun huiswerk. Daarmee vergroten we hun kansen voor de toekomst aanzienlijk. Bij The Homestead, in het township Khayelitsha, gaan we een van de paviljoens die op dit moment niet gebruikt wordt, verbouwen. Er komt een grote gezamenlijke eetzaal, een computerruimte, een therapieruimte en ontspanningsruimtes voor jong en oud. Wat ons het meeste aansprak, was de ruimte voor noodopvang die The Homestead gaat realiseren. Kinderen die op stel en sprong uit huis geplaatst moeten worden (meestal door huiselijk geweld) kunnen straks sneller en veiliger dan nu worden opgevangen door de lokale social workers. Voor Angela en mij is er nu werk aan de winkel. Tegelijkertijd werken de stafleden van beide organisaties hard aan het invullen van hun wensenpakketten en de uitwerking daarvan. Nu we weer thuis zijn bemoeien we ons in het bestuur weer met de aanvraag van Verklaringen omtrent Gedrag, met risico-analyses en met het voorbereidende werk voor de verlenging van het Keurmerk CBF. Dat is geheel andere koek, maar de mix van bestuurslid en projectcoördinator maakt beide kanten van dit werk voor deze Stichting aantrekkelijk. Zeker als je ter plekke vele tientallen blije kinderen ziet die hopelijk binnenkort van nog betere faciliteiten kunnen profiteren. En op deze manier gaan we ook met ons werk door in 2015. Met veel energie en heel positief gestemd. Eugène van Halder Voorzitter Van de voorzitter WosWijs, nummer 4, winter 2014 Woswijs is een uitgave van de Stichting Wings of Support en verschijnt vier keer per jaar Volgend nummer: lente 2015 Inzenden kopij vóór 1 februari Oplage: 3.000 Druk: Sodexo Altys Document Center i.o.v. SPL/LE Website: Wings of Support op Facebook: www.facebook.com/wingsofsupport Redactie: WoS SPL/NK, Postbus 7700, 1117 ZL Schiphol redactie@wingsofsupport.org Menno de Kuyer, hoofdredacteur Anne Olimulder, coredacteur Emilie van der Ven, coredacteur Vormgeving: Hella Matroos Bestuur: Eugène van Halder - voorzitter Karin van Krimpen - secretaris Sharon Kustarjo/ Manon Smits (plv) - penningmeester Angela van der Burgt/ Robin Ruijter (plv) - BL Projecten Caroline Liem/ Danette Toet (plv) - BL Communicatie en Fondsenwerving Marius den Dulk - erevoorzitter Rekeningnummer: 8127072 te Hoofddorp IBAN: NL86INGB0008127072 en BIC: INGBNL2A Sponsors Wings of Support: Alfa Register Accountants, Change in the Air, Corps Adspiranten Verkeersvlieger, Cvision BV, Den Dulk & Partners BV, Exact online BV, Friedberg & Partners Advocaten, Golfmannen, Keesing Technologies, KLM NV, Martinair Holland NV, MRC-Holland Foundation, Renaissance Internet, Salesforce.com, Schleifenbauer Products BV, Sodexo Food and Management Services, Steigenberger Hotel Amsterdam Afmelden Woswijs, Woswijs digitaal ontvangen of gegevens wijzigen? Mail naar donatie@wingsofsupport.org Laat de zon maar schijnen! Door Lex de Vries Enige tijd geleden zijn er voor drie projecten op de Filippijnen aanvragen voor zonne-energie goedgekeurd. Er zijn door de jaren heen al vele momenten geweest waarop onderzocht is of het mogelijk en realiseerbaar zou zijn om stroom op te wekken met behulp van zonne-energie. Keer op keer bleek dat de ontwikkelingen op de Filippijnen nog te ver achterliepen op andere landen en er teveel bezwaren waren. Te weinig leveranciers beschikbaar, te weinig keuzemogelijkheden van systemen, slechte kwaliteit (onbetrouwbaarheid), en te duur zijn kort gezegd de redenen geweest om te wachten met de aanleg van een systeem voor duurzame energieopwekking. Tot vorig jaar. Toen is regelgeving op de Filippijnen aangepast waardoor het mogelijk werd om duurzaam opgewekte elektriciteit terug te leveren aan het elektriciteitsnetwerk. Een goede ontwikkeling en in lijn met ontwikkelingen die ook wereldwijd plaatsvinden. Door deze aangepaste regelgeving werden belangrijke bezwaren uit het verleden weggenomen. Ik heb dan ook voor drie projecten (Bahay Aurora, Mango House en de Papaya school) waar ik nog regelmatig en intensief contact mee onderhoud, een aanvraag ingediend bij Wings of Support. Deze bijdrage zal voor lange termijn een belangrijk effect hebben. Hierdoor wordt immers elke dag en tot in lengte van jaren geld bespaard. De drie projecten hebben de handen ineen geslagen en zijn in goede samenwerking aan de slag gegaan met de voorbereidingen. Het heeft even geduurd voordat daadwerkelijk met de bouw begonnen kon worden. Er zijn namelijk mogelijkheden ontstaan bij een andere leverancier waardoor we goedkoper en tegen betere condities een zonne-energie systeem kunnen gaan bouwen. Dat moest uiteraard even goed uitgezocht worden, maar ik verwacht dat begin volgend jaar gestart gaat worden met de plaatsing van de zonnepanelen. Door de aangepaste keuze kunnen we nu met hetzelfde budget nog meer doen en wordt het ook mogelijk om in de toekomst het systeem aan te passen als opslag in accu s lucratief gaat worden. Zonnige tijden dus op de Filippijnen met deze concrete en duurzame bijdrage van Wings of Support. 2 woswijs nr 4 2014 3 woswijs nr 4 2014

Terug van weggeweest Zelf speel ik al heel wat jaren dwarsfluit en graag draag ik mijn passie voor muziek maken over aan de kinderen. Dit jaar heb ik mijn middelbare school afgerond. Omdat ik de keuze voor een vervolgopleiding erg lastig vond heb ik besloten eerst voor een periode vrijwilligerswerk te gaan doen. Door Anne de Vries Een kleine zes jaar geleden ben ik met mijn vader (projectcoördinator bij WoS) voor een week op bezoek geweest bij kindertehuis Bahay Aurora op de Filippijnen. Dat was een hele bijzondere ervaring en graag wilde ik nog een keer teruggaan. Daarom lag het voor mij voor de hand dat ik naar Bahay Aurora zou gaan om daar te helpen. Inmiddels ben ik al weer ruim anderhalve maand in het kindertehuis. Het was erg leuk om de kinderen terug te zien, ik werd ook door veel kinderen herkend. Omdat ik als voorbereiding ook Tagalog heb geleerd kan ik nu ook met de kinderen in hun eigen taal spreken en dat is superhandig! Zelf speel ik al heel wat jaren dwarsfluit en graag draag ik mijn passie voor muziek maken over aan de kinderen. Ik geef de kinderen vijf keer per week muziekles. Ze leren noten lezen, wat op de Filippijnen uniek is, en blokfluit spelen. Ook ben ik bezig om met alle kinderen een kerstmusical in te studeren. Acteren, dansen, musiceren en zingen, het komt allemaal aan bod. We zullen de musical Het Engelenhuis twee keer opvoeren: één keer in het kindertehuis en één keer in de kerk tijdens de kerstnacht. Verder doe ik ook een onderzoek naar manieren om het vrijwilligersbeleid van Bahay Aurora te optimaliseren, zodat zowel de organisatie als de vrijwilligers een zo goed mogelijke ervaring hebben. Eén van de meest bijzondere dingen die ik tot nu toe heb meegemaakt was het optreden met mijn blokfluitleerlingen op de universiteit in Morong. We hadden de hele week speciaal geoefend voor dit optreden en de meiden hadden er al de hele dag veel zin in. Op de universiteit keken zij hun ogen uit: luxe opgemaakte tafels, heel veel eten en mooi geklede mannen en vrouwen. Ze hebben heel erg goed gespeeld en dit optreden heeft hen veel zelfvertrouwen en nieuwe motivatie gegeven. Ik ben echt heel trots op ze dat ze dit in zo n korte tijd hebben bereikt en ik hoop dat ze in de komende tijd nog veel beter kunnen worden, want muziek maken geeft ze heel veel plezier! Het is bijzonder om te mogen ervaren hoe het is om in een compleet andere cultuur te leven en het geeft mij weer een heel andere blik op de wereld waarin wij leven. Het zijn allemaal ervaringen die ik met mij mee zal nemen en die ook heel goed van pas zullen komen bij de vervolgopleiding Liberal Arts and Sciences waar ik inmiddels ben aangenomen en eind januari 2015 zal beginnen. Als je meer wilt lezen, zien en horen over mijn belevenissen ga dan naar www.facebook.com/annehelptbahayaurora. 4 woswijs nr 4 2014 5 woswijs nr 4 2014

Indrukwekkend Quito Drie projecten in één dag Hallo. Ik ben Astrid. Mijn gids ontmoet ik om kwart over zeven uur s ochtends voor het crew hotel. Ik ben één van de communicatiemedewerkers voor Wings of Support en werkzaam bij Cargo, waardoor ik niet vaak op de route ben. We zullen vandaag lokale projecten bezoeken om digitaal beeldmateriaal te maken voor onze nieuwe website. De geplande digitale beeldbank die we aanmaken, ondersteunt onze plannen in 2015 voor Social Media. Door Bram Snel Villa Ticca Dagopvang Villa Ticca richt zich nabij Quito op de kinderen van de veelal erg arme bevolking. De kinderen van drie tot vier jaar zijn er dagelijks welkom zodat de ouders kunnen gaan werken en de kinderen niet op straat leven. Villa Ticca wordt geleid door de Nederlandse vrouwen Evelien en Mariska, die zich goed staande weten te houden in de Zuid-Amerikaanse machocultuur. Sinsoluka We zijn terug in het hart van het sprookjesachtige Quito en zijn op weg naar Sinsoluka, een organisatie die zich inzet voor kinderen en jongeren die op straat leven en werken. De meeste kinderen zijn tussen de acht en de twintig jaar, maar sommigen van hen hebben zelf ook alweer kinderen. Het is een groep met een zeer ongunstig toekomstperspectief. Meestal kunnen zij niet op steun van familie rekenen en leven ze al jaren op straat. Velen van hen snuiven lijm of gebruiken andere vormen van drugs, en sommige van hen belanden in het criminele circuit. Sinsoluka bekommert zich om deze kinderen en jongeren, omdat andere organisaties dat niet of nauwelijks doen. Drijvende kracht is local hero Mario. Het bezoek maakt een diepe indruk op me. De kinderen zijn gevat, brutaal en bijdehand. Maar ook heel echt en puur. Benieuwd naar onze camera s en zeker naar mijn bril! Voor ik het weet gaat die van hand tot hand. Iedereen zet hem op en verbaast zich over de sterkte. Lachen bij de kinderen, maar ik voel me steeds ongemakkelijker. Ik zie hem niet meer. Een eeuwigheid. Uiteindelijk krijg ik hem terug van een vriendelijk meisje. Beschaamd lach ik terug. Geen kwade bedoelingen hier. Ze zijn door het dolle heen als ze voor de camera tegen een bal mogen trappen. Ik denk: wat fantastisch dat Wings of Support deze kinderen steunt! Local Dreamers Local Dreamers draagt bij aan lokale doelen. Aan de slag met onderwijs, sport en kinderen of ondernemerschap. Met de kennis, talenten, energie en ervaring van vrijwilligers en stagiairs probeert Local Dreamers van toegevoegde wa a r d e te zi jn vo o r l o ka l e p r oj e c ten. We worden ontvangen in een ruimte waar de aangekochte computers van Wings of Support staan. Ik herken een door ons gedoneerd tenue van de Ajax Foundation. Daarna kruipen we in een krappe bus om naar het sportveld te rijden waar we een voetbaltraining gaan volgen. Er gaan ook vier vrijwilligers mee uit Nederland. Op het veld blijkt hun toegevoegde waarde. Het zijn enthousiaste jongeren die hun vakantiereis combineren met taalcursus en vrijwilligerswerk. De kinderen lopen weg met hun begeleiders, ze klimmen op hun rug, spelen met elkaar en dollen met de bal. Ik neem afscheid van Astrid en Diederik in het crewhotel. Zij vliegen werkend weer door, ik blijf nog even omdat ik op vakantie ben. Met dank aan Astrid Pauwels, Diederik Swart (film) en Doutzen Wierda (fotografie). 6 woswijs nr 4 2014 7 woswijs nr 4 2014

Nieuwe uitzet voor Ipoderac Eindelijk eten met mes en vork Door Anita Kuiper, projectcoördinator Mijn bezoek aan het Mexicaanse Ipoderac is weer fantastisch. De reistijd is een beetje lang misschien; eerst met de taxi en de bus en dan opgehaald worden door Teresa op het station van Puebla. Met haar dan nog veertig minuten rijden naar het project, dat ligt in een prachtig gebied met uitzicht op de vulkaan Popócatepetl. Op het project aangekomen krijg ik een rondleiding door Teresa en directeur Paco. Onder het afdakje bij de speelplaats hebben ze alle aangeschafte spullen neergezet, die zijn gekocht met hulp van Wings of Support. Er zijn hier zes huizen en voor elk huis hebben ze nieuwe spullen gekregen, waaronder een nieuwe koelkast, een magnetron, een strijkplank met strijkijzer, maar ook nieuwe borden en bestek! Ik word uitgenodigd om te blijven eten in het San Pablohuis. Een gezellige bedoening. Ik heb het dan ook maar niet over de WK-voetbalwedstrijd in juni De jongens, in dit huis in de leeftijd van tien tot zeventien jaar, vinden het bijzonder dat ze nu met mes en vork kunnen eten. Ze zaten altijd maar wat te klooien met hun vork en lepel, vertellen ze. In de koelkast is zoveel meer ruimte, ook om water te koelen. Dus ja, de jongens zijn heel blij met hun nieuwe spullen. Onder het San Marco-huis wordt, ook door WoS betaald, een nieuw drainagesysteem aangelegd. Ze hebben alleen erg veel last gehad van regen in het regenseizoen, vooral van de regen na de orkaan Odile. Maar verwacht wordt dat ze het systeem binnenkort kunnen aanleggen. En begin volgend jaar zullen ze dan starten met de bouw van een nieuw centrum, een Ipoderac voor meisjes. Ze zijn nu bezig om een officieel document te verkrijgen van het stuk grond dat ze hebben gekregen van de lokale gemeente. Dat ligt op ongeveer elf kilometer van de eerste Ipoderac. Als dat document in handen is, kunnen ze beginnen met het bouwen van een meisjesproject. Een architect heeft de bouwplannen al gemaakt en ze hebben al wat sponsors gevonden. Wellicht dat Wings of Support volgend jaar ook een steentje kan bijdragen aan een huis, nu eentje voor de meiden! 8 woswijs nr 4 2014 9 woswijs nr 4 2014

Ondersteuning onderwijs in West Pokot Eerste Kadish-Wings of Support hockeykamp Bepakt en Bezakt ging ik met mijn twee companions richting Lusaka om het eerste Kadish-WoS jeugdhockeykamp mee te maken. Vier golfbags gevuld met gedoneerde hockeysticks, ballen en keeperspullen waren onze bagage. Door Martine Röell voor. In rijen staan de kinderen te wachten voor het materiaalhok waar de sticks worden uitgedeeld. Geen blitse hockeyrokjes, broekjes, bitjes of scheenbeschermers, laat staan goede sportschoenen. De meeste kinderen betreden het hockeyveld op blote voeten en mochten ze scheenbeschermers willen, dan maken ze die zelf van oude teenslippers waar een hard stuk plastic op wordt genaaid. Door Petra Munneke en Yvonne van Welzen W ings Of Support ondersteunt al 12 jaar enkele deelprojecten van de Stichting Samen Succes in Noord- Kenia, Pokot. Petra bezoekt de streek minimaal twee keer per jaar en haar stichting heeft al een tiental schooltjes ondersteund met de bouw of afbouw van klaslokalen, schoolborden, boeken, zonnepanelen, schoolbankjes etc. Alles wordt lokaal gemaakt of aangeschaft. Dit jaar ondersteunt Wings of Support de bekostiging van twee klaslokaaltjes en een zogenaamde staff room in twee dorpjes in het zeer afgelegen en achtergebleven West-Pokot. Dit is een gebied waar een grote achterstand is in het onderwijs. Veel meisjes komen niet verder dan de vijfde of zesde klas. Ook bestaat hier nog de traditie van meisjesbesnijdenis. Dit is in Kenia sinds drie jaar officieel verboden 10 woswijs nr 4 2014 maar omdat het zo een geïsoleerd gebied is en de ontwikkeling ver achterloopt, bestaat dit verminkende ritueel nog steeds. Vier jaar geleden is de Stichting met lokale verpleegsters begonnen met het voorlichting geven over de kwalijke gevolgen van de meisjesbesnijdenis. Door aan hen het verband tussen hun klachten en het ritueel plastisch uit te leggen, hebben al een aantal dorpen het gebruik afgeschaft. Door onderwijs en ontwikkeling zal dit zeker uitgebannen kunnen worden. Daar zet Samen Succes zich voor in en bedankt Wings of Support heel hartelijk, vooral namens de bewoners van deze streek, voor de steun van Wos voor het onderwijs in deze streek! Voor meer info: www.samensucces.com Kadish Foundation is in 2012 opgericht door Gijs Hardeman, nadat hij een halfjaar in Zambia op het hockeyveld werkte met coaches uit de armere wijken van Lusaka. Kadish betekent in de Zambiaanse stammentaal Nyanja kom of kommetje, een term die op het hockeyveld gebruikt wordt om de verdedigende kom te verduidelijken. De naam staat ook symbool voor een vangnet voor coaches, die door sport kunnen voorzien in primaire levensbehoeften zoals eten en onderdak. 11 woswijs nr 4 2014 Deze kadish coaches worden aangemoedigd om professionals in de sport te worden door ze een baan aan te bieden en ze te assisteren in een gezonde en duurzame sportomgeving. Het kunstgrasveld op het Olympic Youth Development Centre ten noorden van Lusaka wordt dagelijks bevolkt door honderd tot honderdvijftig kinderen die training krijgen van de kadish coaches of naar de training van andere kinderen komen kijken in de hoop dat ze die dag óók een stick mogen vasthouden. De sticks worden op uitleenbasis verstrekt en daar is een heel systeem Het Kadish-WoS kamp in oktober was een kamp voor de oudste jeugd, van veertien tot achttien jaar. Drie dagen lang hebben wij genoten van de gezelligheid, gemotiveerdheid en gedrevenheid van deze groep kinderen. De saamhorigheid en honger naar sportkennis was opvallend, naast het gevoel voor humor waarmee de coaches hun pupillen trainden. Het sociale gedeelte werd dagelijks ook serieus opgepakt. Seksuele voorlichting en het belang van dagelijkse hygiëne waren twee thema s die voorbij kwamen. Er staan nog acht kampen op de planning die door WoS zijn gesponsord, waaronder een jongste jeugd (vier tot zesjarigen) en een girls only kamp. Helaas zullen we daar niet lijfelijk getuige van kunnen zijn, aangezien KLM haar vluchten naar Harare en Lusaka per winterdienst 2014 heeft gestaakt. Daarom was het nog leuker om bij het eerste kamp wél aanwezig te zijn! De ambitie die deze drie dagen van het kamp afspatten stemt mij vrolijk. Er is een filmpje gemaakt van het kamp: http://m.youtube.com/watch?v=0ley Dtu0fMw&feature=youtu.be

Vrolijk naar school Door Carien Jipping, projectcoördinator Op ongeveer drie uur rijden van Nairobi ligt het dorpje Matuu. Het schooltje van dit dorp was erg sober, en de community heeft zelf het schooltje opgeknapt met gesponsorde materialen van Wings of Support. Ook de tafels en stoelen zijn vervangen. Er gaan 343 kinderen naar de basisschool en er zijn negen betaalde leerkrachten en drie vrijwilligers. Na twee Bushcamps gedaan te hebben, heb ik nog één dag over voordat ik naar huis ga. Ik besluit dit project te bezoeken om het eindresultaat te zien. Elijah, onze contactpersoon, komt me al vroeg ophalen. Het schooltje is alleen te bereiken via een slechte zandweg, maar de omgeving is prachtig. Onderweg zien we veel hutjes waarin schoolkinderen en hun families wonen. De school is afhankelijk van overheidsgeld en van schoolgeld. Ouders die geen schoolgeld kunnen betalen, kunnen diensten verlenen aan de school. Het opgeknapte, kleurrijke schooltje is een echte eye catcher in de omgeving geworden. Het lokaal is voorzien van mooie tekeningen, er staan nu goede tafels en stoelen in vrolijke kleuren en er is een goede betonnen ondergrond. Het is de omgeving niet ontgaan dat er veel is veranderd aan deze school. Alle vergaderingen van verschillende scholen vinden sindsdien plaats in dit vrolijke lokaal, omdat de sfeer zo positief is. Ook gaan er nu meer kinderen naar de school dan voorheen. De overheid heeft zijn steentje bijgedragen door een kas te doneren. Hier worden nu tomaten en andere groentes verbouwd om de lunch minder eenzijdig te maken. Het moge duidelijk zijn dat het opknappen van dit lokaal een positieve bijdrage heeft geleverd. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat de kinderen ontzettend blij zijn met het vrolijke lokaal en met plezier naar school gaan. Het volgende doel is om het lokaal er naast op te knappen en ik kan nu al niet wachten om het eindresultaat te zien. 12 woswijs nr 4 2014 13 woswijs nr 4 2014

De leraar leert Schoenen Door Noelle de Haan Afgelopen maart ben ik mee geweest op een klusreis van Wings of Support. We waren onder andere een dag bij het project Immanuels Haven aan het klussen in Gordons Bay, Zuid-Afrika. Daar hebben we een moestuin gegraven en aangelegd en de klaslokalen geschilderd. voor het goede doel Startende leraren in de townships van Kaapstad hebben zacht gezegd een uitdagende baan. Het nieuwe Teach SmarT handboek van het Zuid-Afrikaanse Primary Science Program helpt de nieuwelingen zich te ontwikkelen als leraar en geeft handvatten. Het boek bevat tips, werkbladen, programma s, uitleg, methoden, beoordelingsformulieren en tips voor oudergesprekken. Wings of Support steunt de promotie van het handboek door onder andere reiskosten te betalen, zodat ook beginnende leraren buiten Kaapstad gebruik kunnen gaan maken van dit boek. WoS werkt al een paar jaar met PSP. Eerder sponsorde WoS computers en presentatieapparatuur om docenten te trainen door middel van workshops. Ook werden science kits gefinancierd. Deze dozen bevatten proefjes om natuur- en scheikundige principes uit te leggen. Onlangs had ik weer een Kaapstad op mijn rooster en heb ik weer een bezoek gebracht aan Immanuels Haven. Mijn collega s Linda en Stephanie en ik werden heel hartelijk ontvangen. De moestuin lag er mooi bij en er werden net die dag nieuwe planten gehaald. Ook mochten we de klaslokalen bezoeken en die waren nog steeds mooi geel en netjes! Toevallig was daar op dat moment ook een school uit Eindhoven een week aan het klussen en zij leverden computers. Naar wat ik begreep, heeft KLM geholpen die spullen te vervoeren. Ik had een golfbag vol met mooie tweedehands en nieuwe schoenen mee en had het idee ze bij dit project een groot plezier te doen met deze donatie. De scholengemeenschap Diken in Sneek organiseert elk jaar onder begeleiding van Niels Hoekstra een inzamelingsactie voor mij. De actie heet Loose your shoes en daar hoort ook een mooie Facebookpagina bij. De leerlingen zamelen hun oude en ook hun niet gebruikte schoenen in en eveneens die van hun familie. Als ze dit jaar 100 kilo aan schoenen verzamelen wordt dit verdubbeld door een vader van een van de leerlingen die in de schoenenbusiness zit. Het was een erg leuk wederzien bij Immanuels Haven en een mooie ochtend. Met de schoenen weten ze daar wel raad! De foto s van de schoenenactie staan op hun Facebookpagina zodat de leerlingen zelf zien waar hun schoenen terecht komen. We krijgen er veel positieve reacties op. Zo neem ik elke reis een golfbag vol schoenen mee naar bestemmingen waar ik ze kwijt kan en waar er behoefte is aan een paar zoals: Cairo, Lagos, Kaapstad en Havana. Inmiddels heeft Marc Orth uit Sneek namens het bedrijf Erdotex in Rotterdam nog eens 130 kilo aan NIEUWE SCHOENEN gedoneerd aan mij/wings of Support! Ik kan dus weer heel wat golftassen gaan vullen en op heel wat bestemmingen mensen blij gaan maken met een paar schoenen. 14 woswijs nr 4 2014 15 woswijs nr 4 2014

De Bushcamp knots trofee and the winner is... Post-Bushcamp- Syndrome Al jaren bewijzen de vrijwilligers die meegaan op Bushcamp uit het goede hout gesneden zijn. Zo goed, dat ze er een houten trofee mee kunnen winnen. Oud en nieuw Er zijn natuurlijk oudgedienden die veel ervaring met Bushcamps hebben opgebouwd en die zijn onmisbaar. Maar elk jaar is minstens de helft van de vrijwilligers nieuw en vaak zijn zij zelfs nog nooit in Afrika geweest. Laat staan dat zij daar gekampeerd hebben met weeskinderen of kinderen van de straat. Binnen een dag hebben zij hun plaats in het kamp ingenomen en draaien zij als ervaren Bushcampers mee. Eigenlijk zijn alle Bushcamp vrijwilligers gewoon toppers-! Houten trofee Tijdens de Bushcamp reünie, traditioneel een of twee maanden ná het Bushcamp, wordt er een stemming gehouden wie dit jaar de Bushcampknots gewonnen heeft. Deze trofee gaat naar de persoon die dit volgens de andere vrijwilligers het meeste verdiend heeft. Die zich het meest sociaal heeft opgesteld naar de kinderen en naar de medevrijwilligers. Het is vaak een nek-aan-nek race tussen meerdere personen omdat iedereen zich buitengewoon uitslooft om het Bushcamp voor alle betrokkenen te laten slagen. De trofee bestaat uit een rungu. Dit is een keiharde wortel van een boom met een ronde top waarop een gemeen klein knobbeltje zit. Hij wordt gebruikt door Askari s, dit zijn bewakers. Als je er een klap mee op je hoofd krijgt, moet je wel afgevoerd worden! En de winnaar is... De Bushcamp knots trofee van 2014 is gewonnen door Gerry Bouma. Van harte gefeliciteerd, Gerry! Marius den Dulk Door Annick Thomas Zelfs voor een ervaren Bushcamper is de impact van een Bushcamp soms nog lang voelbaar. Zoals vorig jaar, toen we de kinderen van Macheo mochten verwennen, een organisatie die mishandelde kinderen begeleidt. We zagen lieve kleine kindjes van amper zeven jaar met lachende blije koppies, maar met lichaampjes vol littekens en brandwonden. Mishandeld door soms hun eigen moeder of andere familieleden. Het was even slikken terwijl deze kids er zo happy en aandoenlijk uitzagen. Hoe kun je hen dit aandoen? Maar goed, het werd een geslaagd Bushcamp vol plezier, aandacht en affectie, as always. De naweeën van dit specifieke Bushcamp lieten zich echter wel langer voelen dan gewoonlijk. Bij ons allemaal denk ik, want de whatsapp-gesprekken bleven nog lang op volle toeren draaien. Zoals op ieder Bushcamp springen bepaalde kinderen er bovenuit of heb je daar een speciale klik mee. Bij mij was dat vorig jaar met Lucy van de organisatie Macheo. Om haar te laten weten dat wij ook NA Bushcamp nog aan hen denken, heb ik via Maaike, onze contactpersoon van Macheo, een cadeautje bij haar laten bezorgen. Op de foto s poseert zij fier met het pakketje en ze ging speciaal voor de foto nog even snel haar mooiste jurk aantrekken. Ze is duidelijk blij en maakt het goed. Ze is zelfs de beste leerlinge van de klas in de school waar ze dit jaar voor het eerst heen mocht. Zo zie je maar, waar Bushcamp al niet goed voor is. En ik moest iets doen met mijn post-bushcamp-syndrome :-) 16 woswijs nr 4 2014 17 woswijs nr 4 2014

18 woswijs nr 4 2014 Door Robin de Geus Een kind vertelt... Ik ben in Quito eerder bij ons project Sinsoluka geweest en heb daar vaker met kinderen gesproken die bij deze naschoolse kinderopvang terecht kunnen. Wat me opvalt is dat ze er erg vriendelijk zijn. Natuurlijk kijken ze je aan het begin heel onderzoekend aan, maar zodra je met één van de begeleiders rondloopt weten ze dat het wel goed zit. En natuurlijk willen ze allemaal op de foto: can I see, can I see?. Ik praat deze keer met Alejandro Chicaizo. Como?!, is natuurlijk mijn eerste reactie als ik zijn achternaam hoor. Had ie waarschijnlijk ook gedacht als ik mijn eigen achternaam luid had gezegd. Maar hij begint een beetje te lachen, dus het ijs is gebroken en hij stemt toe als ik hem vraag om zijn achternaam op te schrijven. Alejandro zit op de school Reina de Quito, twee blokken van Sinsoluka. Hij is één van vele kinderen die dankzij Wings of Support naar school kan, omdat WoS de schooluniformpjes gesponsord heeft. In Ecuador geldt weliswaar leerplicht voor kinderen, maar zonder een uniform kom je de schoolbanken niet in. En zo n setje schoolkleding met schoenen is voor veel mensen onbetaalbaar. We gaan er voor zitten en ik begin te vragen naar Ale- jandro s ervaringen hier. Hij komt er namelijk iedere schooldag, van maandag tot en met vrijdag. Zaterdag en zondag komt hij niet, omdat hij dan met zijn familie naar de kerk gaat en zijn moeder bovendien thuis is. Die is toevallig ook medewerkster bij Sinsoluka. Bij het centrum wordt er na school eerst gezamenlijk gegeten en daarna is er voldoende tijd om te spelen en om huiswerk te maken. Zijn favoriete kostje is rijst met kip en gelukkig wordt dat regelmatig in de keuken van Sinsoluka bereid. Lachend zegt ie dat dat nóg een reden is om hier te komen na school! Maar ceviche vindt hij ook lekker, een typisch gerecht uit Zuid-Amerika dat met verschillende soorten vis kan worden bereid. Volgens hem is het niet zo duur omdat je het overal kan kopen, zowel bij restaurants als op straat. Alejandro is tien en vindt het erg leuk op school, omdat het zo leerzaam is. Hij wil later politieagent worden en weet dat hij daarvoor goed zijn best moet doen op school. Hij vindt met name rekenen leuk. In zijn klas zitten in totaal 24 kinderen en dat vindt hij wel gezellig. Ook geschiedenis vindt hij leuk, want zo komt hij meer te weten over zijn mooie stad en zijn mooie land Ecuador. Medewerkers Wings of Support: Wings of Support organiseert Verlatingsangst Bij de eerste versie in 2001 was het de bedoeling om elk jaar één Bushcamp te organiseren voor steeds wisselende weeshuizen of community centres. Tijdens dit eerste kamp kregen de vrijwilligers een hechte band met de kinderen en toen het afgelopen was realiseerden wij ons dat veel van deze kinderen vermoedelijk een verlatingsangst hadden. Ze hadden in hun korte leven al zoveel meegemaakt: Deden wij er wel goed aan om nu voor altijd afscheid te nemen van deze kinderen? Nee, vonden wij! Van 1 naar 4 Wings of Support beloofde hen dat ze volgend jaar terug konden komen. Dan organiseren we wel twee kampen, daar draaien wij onze hand niet voor om. Dat werden er al snel drie en nu organiseert de stichting al vier kampen per jaar. Dezelfde kinderen komen niet elk jaar terug, maar wel regelmatig. En zij kunnen zich nu wel verheugen op volgende Bushcamps en op de verhalen van hun vriendjes. Want het Bushcamp is voor hen zo n positieve ervaring, dat zij die hun leven lang niet zullen vergeten. September 2015 Ook voor de vrijwilligers is het Bushcamp een onvergetelijke ervaring. En dat is dan ook de reden dat wij dit jaar ons 50e kamp konden organiseren met 85 vrijwilligers! Ook voor volgend jaar staan er weer vier Bushcamps op de agenda. Waarschijnlijk begint het eerste kamp op zaterdag 26 september en eindigt het vierde kamp op donderdag 8 oktober. Deze data zijn echter nog niet zeker. Ieder kamp duurt vier dagen. Je moet voor een kamp circa zes tot zeven dagen rekenen, uit en thuis. Je kunt voor een of meerdere kampen inschrijven. 50e Bushcamp! Inschrijving 1 april De inschrijving begint op 1 april om 00:01 uur Nederlandse tijd precies en geen minuut eerder. Als je mee wilt, zet dan deze datum in je telefoon, computer of leg een knoop in je zakdoek. Inschrijving is toegestaan voor iedereen die reeds in 2014 donateur was van de Stichting Wings of Support. Er wordt niet geloot. Iedereen die zich inschrijft komt op volgorde van binnenkomst op de lijst. Na de eerste 100 inschrijvingen beginnen wij met de reservelijst. In juli is er een altijd druk bezochte vergadering/bbq waar de deelnemers geïnformeerd worden over het Bushcamp en waar men elkaar leert kennen. Voor meer informatie kan je kijken op onze website onder Bushcamp. Het Bushcamp team Caroline Alders, Jeanette Bekkema, Eva Bosnjakovic, Gerry Bouma, Barbara Bregman, Constance Broertjes-Wittebrood, Angela van de Burgt, Maurice Coldewijn, Inske den Dulk, Joost den Dulk, Marius den Dulk, Carmen Frederiks, Robin de Geus, Pauline Gombault-Pareau Dumont, Yvonne de Graaf, Madelon de Haer, Eugene van Halder, Wilbert van Haneghem, Alex Hoedemaker, Frank Hop, Sas Hovinga, Cindy Ibrahim, Marije Jelly, Carien Jipping, Erik Julian Labrana, Jeroen van Kempen, Marthe Klap, Karin van Krimpen, Marianne de Kruif, Carmen Kruithof, Anita Kuiper, Astrid Kuijper, Sharon Kustarjo, Menno de Kuyer, Fay Leijten, Liesbeth de Leth, Caroline Liem, Petros Linaras, Martin Lont, Gerben Los, Nienke van Maris, Angelo Maassen, Hella Matroos, Hubert Maynard, Sandra Meertens, Kitty Meijburg, Mireille Meijers, Rob Merlchiot, Ramon Nieuwbrug, Linsey Nijdeken, Anne Olimulder, Marjan Otter, Suzanne van den Oudenhoven, Hanna Paul, Astrid Pauwels, Wouter Pleijsier, John Pot, Laura Pot, Marina Pot -van Slogteren, Ernst Rensink, Martine Roëll, Paul Rommerts, Esther Rooswinkel, Robin Ruijter, Jura Sala, Paul Santman, Rachel Sluijters, Manon Smits, Bram Snel, Benella Spelde, Maaike Steijger, Elisabeth Tiesinga, Danette Toet, Lucille Traas-van Vianen, Bart van de Ven, Emilie van der Ven, Astrid Vink, David Vinke, Samia Visser, Lex de Vries, Desiree de Vroomen, Ron van Wagtendonk, Richard Waning, Marlies van Waveren, Annemiek van de Weg, Yvonne Welzen, Tessa Wijnand, Wido de Wilde. 19 woswijs nr 4 2014