De mythe over 'de schuld' van Duitsland De werkelijke agressors aangeboden op een presenteerblaadje! DEEL 2
Inleiding Vele mensen denken de echte geschiedenis te kennen van de tweede wereldoorlog. Lijvige boeken zijn geschreven over allerlei verschillende veldslagen zoals Stalingrad en D Day. Maar de werkelijke begingeschiedenis van de tweede wereldoorlog is altijd ontzettend wazig benaderd. Zelf ben ik meer geïnteresseerd in het ontstaan van iets. En dan kom je ineens tot de vaststelling dat men tijdens geschiedenislessen hierover belogen is geworden. De zogenaamde notoire connaisseurs weten niets als je doorvraagt om hoeveel troepen het ging en waarom Duitsland op een gegeven moment België en Nederland is binnengevallen, of Noorwegen. Als je dan gaat graven in de vele documenten die op een gegeven moment zijn vrijgekomen dan zie je ineens een veel andere ontstaansgeschiedenis waarvan het eerste deel reeds is gepubliceerd in de vorm van een pdf. Het tweede gedeelte sluit hier naadloos op aan. Want tenslotte kennen we allerlei heldenverhalen van geallieerden die na de oorlog 11 miljoen Duitsers hebben afgemaakt waaronder 1,5 miljoen Duitse krijgsgevangenen welke mochten wegrotten in gevangenkampen zonder sanitair of verdeling van voedsel. Ze zijn uitgehongerd en in erbarmelijke toestand gestorven en dat alles mag op het conto worden geschreven van Churchill en Eisenhower. De zogenaamde helden van deze oorlog! Stalin had toen al 40 miljoen doden op zijn geweten maar over Hitler, daarover moeten we alle leugens kennen. Deze man was slecht? Een man die van mei 1933 tot mei 1940 niets anders heeft gedaan dan gebedeld om vrede in Europa? En dat alles om Europa een tweede grote oorlog te besparen? We zullen tegelijkertijd met nog wat mythes afrekenen die in eenieders hoofd rondspoken, opgedrongen door de hersenspoeling van verplicht onderwijs. Mythes die van Duitsland een agressor maakten terwijl de bewijzen laten zien dat Duitsland het slachtoffer is geweest en vooral Frankrijk en Engeland de agressors. Ondanks het niet tegen te spreken bewijs zijn nog miljoenen mensen ervan overtuigd dat Duitsland de agressor was! En toch zijn alle opgedrongen hersenspinsels niet meer dan propaganda van na de oorlog. Het koninkrijk van Brutus Duitsland is te sterk. We moeten het vernietigen. Winston Churchill november 1936 In geen enkel land is de historische black out zo intensief en effectief als in Groot Brittannië. Hier lijkt het wel 'Het IJzeren Gordijn van Discrete Stilte'. Zowat niets is er neergeschreven om de waarheid aan het licht te brengen over de Britse verantwoordelijkheid voor de tweede wereldoorlog en de desastreuze gevolgen. Harry Elmer Barnes. Amerikaans historicus Engeland maakte gebruik van de situatie om de oorlog te beginnen tegen Duitsland
omdat 'Das Reich' te sterk was geworden en Europa helemaal uit zijn balans bracht. Ralph F. Keeling, Instituut voor Amerikaanse Economie Ik benadruk dat het overwinnen van Duitsland en Japan met daarbij hun verwijdering van het handelstoneel Engeland een opportuniteit heeft gegeven om te groeien op het buitenlandse handelstoneel, zowel in volume als winst. Samuel Untermeyer, the Public Years, p.347 Zo zijn er nog een heel stel uitspraken, zeer kenmerkend voor de geallieerde regeringen. In ieder geval weten we dat de belangrijkste agressor Engeland is geweest. Mythe nummer 1: Duitsland is agressief Sorry de feiten wijzen in een andere richting. Een studie, verricht door professor Quincy Wright, geeft weer dat in de periode tussen 1480 en 1940 er 278 oorlogen werden uitgevochten door Europese landen en het percentage van meest agressieve landen is als volgt in dalende volgorde: Engeland 28%, Frankrijk 26%, Spanje 23%, Rusland 22%, Oostenrijk 19%, Turkije 15%, Polen 11%, Zweden 9%, Italië 9%, Nederland 8%, Duitsland, inclusief Pruisen 8%, Denemarken 7%. In Pititrim Sorokin zijn Social and Cultural Dynamics, Volume 111, deel 11 vinden we de percentages van jaren waarin verschillende Europese landen in oorlogen zijn betrokken geweest tussen de 12 e eeuw en 1925. Dus, in een tijdspanne van 700 jaar waren Spanje 67%, Polen 58%, Engeland 56%, Frankrijk 50%, Rusland 46%, Nederland 44%, Italië 36% en Duitsland 28% van alle jaren in oorlog met een ander land. Volgens de cijfers was Engeland over een tijdsbestek van 700 jaar 392 jaar lang in oorlogen betrokken, tegenover Duitsland slechts voor 196 jaar. Het is duidelijk welk land werkelijk het agressiefst is in Europa en dat is NIET Duitsland maar SPANJE met POLEN op de tweede plaats, Engeland op de derde en Frankrijk op de vierde plaats. Welke waren weer de landen die een oorlog met Duitsland geprovoceerd hebben en van Hitler zijn smeekbeden om vrede niets wilden horen en alle overeenkomsten van een vooroorlogs Duitsland van de hand wezen? Polen, Frankrijk en Engeland, toch? Sorokin schrijft dan ook: de moderne staten in Europa; Engeland, Frankrijk en Rusland, zijn tweemaal agressiever dan Duitsland. We hebben ook nog wat cijfers opgedoken wat betreft het aantal gevoerde oorlogen tussen 1815 en 1907. Deze stand laat zien dat: Engeland 10, Rusland 7, Frankrijk 5, Oostenrijk 3 en Duitsland Pruisen ook 3 oorlogen voerden in deze tijd. Duitsland wilde geen oorlog Ik geloof nu dat Hitler en het Duitse volk helemaal geen oorlog wilden. Maar we verklaarden Duitsland de oorlog, met de intentie het volledig te vernietigen, om onze machtsbalans weer te herstellen waarbij we werden aangemoedigd door de Amerika
nen rondom Roosevelt. We negeerden Hitler zijn pleidooien voor vrede. Nu moeten we ons realiseren dat Hitler over de ganse lijn gelijk had. Procureur generaal Sir Hartley Shawcross, 16 maart, 1984 Het laatste wat Hitler wilde was een nieuwe 'grote oorlog'. Sir Basil Liddell Hart Mythe nummer 2: Het Duitse leger was superieur op de grond en in de lucht Oorlog ter land Polen had 30 actieve divisies, 10 reserve divisies, 12 Cavalerie brigades en kon 2,5 miljoen getrainde militairen op de been brengen tijdens een mobilisatie. Frankrijk had een totaal van 110 divisies waarvan er 65 actief waren. Verder bestond ze uit 5 Cavalerie divisies maar het grootste gedeelte was infanterie. Frankrijk had aan de Duitse grenzen 85 divisies gestationeerd en Frankrijk kon hiernaast nogmaals 5 miljoen Fransen onder de wapenen roepen tijdens een mobilisatie. Daarnaast had Frankrijk ook nog hulp van 5 Britse divisies. Engeland had een relatief klein leger maar kon beroep doen op het leger dat verspreid was over alle koloniën. In Engeland waren 26 divisies paraat en deze konden op een gemakkelijke manier worden uitgebreid tot 55 divisies. Verder kon er beroep worden gedaan op genaturaliseerde militairen uit de koloniën zoals: Nieuw Guinee, West Afrika, Qatar, Palestina, Irak enz. Duitsland stond tegenover deze overmacht met 98 divisies waarvan er maar 52 actief waren en dat inclusief de Oostenrijkse. Van de overige 46 divisies waren er maar 10 direct te mobiliseren omdat de reserve vooral bestond uit pas aangeworven rekruten met minder dan een maand dienst. De andere 36 divisies bestonden uit veteranen uit de eerste wereldoorlog die na deze tijd nooit meer hadden gevochten, al boven de veertig waren en niets van moderne bewapening afwisten. En laat ons eerlijk zijn, het Duitse leger reed nog voor 50% met paarden omdat ze nog geen auto's en vrachtwagens genoeg hadden tegenover de al ontzettend gemechaniseerde legers van Frankrijk en Engeland. Oorlog in de lucht De superioriteit van de Luftwaffe in de lucht wordt ontzettend overdreven en alleen om de impressie te wekken dat Engeland de zogenaamde underdog is geweest die de Luftwaffe heeft verslagen in hun 'glorieuze' Battle of Britain. De Britten hebben zich in een David rol gedrongen met hun leugens welke Goliath even heeft uitgeschakeld tussen de soep en de patatten. We zullen even met de Engelse en Amerikaanse naoorlogse propaganda afrekenen en de waarheid op papier toveren.
De Luftwaffe had 929 gevechtsvliegtuigen de meeste éénmotorige vliegtuigen waren Messerschmit 109. Onder hen waren er ook 227 tweemotorige Messerschmit 110 met een topsnelheid van 525 km/u. Deze machine kon zeer snel klimmen maar was heel traag en kwetsbaar tijdens manoeuvreren en draaien. De ME 109 had een beperkt bereik om bepaalde operaties uit te kunnen voeren. Heen en terug konden ze een afstand van nauwelijks 160 km afleggen. De langste vluchttijd kon worden opgetrokken tot 95 minuten in de lucht maar voor tactische vluchten kon de machine niet langer dan 75 minuten in de lucht worden gehouden vanwege brandstofgebrek. Alleen deze cijfers al en wetende dat de Luftwaffepiloten heel erg ver van hun basis moesten opereren maakte elke misse voor deze jonge mensen een zelfmoordmissie. Dat is geen sympathie maar een feit. Als de Engelse piloten werden neergeschoten werden ze direct naar hun basis teruggebracht of ze kregen eerste hulp van artsen en andere mensen als ze gewond waren. Voor de Duitse piloten zag alles er veel anders uit. Indien ze werden neergeschoten moesten ze eerst zorgen om niet te worden vermoord door de burgers omdat deze door de vele Engelse haatcampagnes waren opgefokt en als ze dit grondavontuur overleefden gingen ze de gevangenis in. Toch vonden de Duitse piloten hun radio uitrusting de grootste handicap. Hun radio's waren zeer primitief en er was nauwelijks radioverkeer mogelijk onderling. Vanaf het moment dat ze in de lucht waren was er geen radioverkeer meer mogelijk met het grondpersoneel. Aan de Britse kant telden we een totaal van 650 Spitfires en Hurricanes, hoewel er ook nog een 100 tal oudere vliegtuigen rondvlogen welke nog moesten worden vervangen. Engeland kon per jaar 4.238 vliegtuigen produceren tegenover Duitsland met een maximum van 3.000 vliegtuigen per jaar. Als het over bewapening gaat merkte de Britse militaire historicus B.H. Liddell Hart op: Wat heel duidelijk is en het werd hun ondergang vanaf het begin, was dat de Duitse bombardementsvliegtuigen slecht waren bewapend waardoor ze op zichzelf, zonder escorte van Duitse jagers, geen partij waren voor onze Spitfires. Geschiedenis van de tweede wereldoorlog. Duitsland en andere vrije landen aangevallen Op welke manier Polen Duitsland in de oorlog heeft betrokken is diepgaand uitgeklaard in DEEL 1, ik ga hier op dit moment niet dieper op in. Wat ik wel behandel zijn facetten die in DEEL 1 niet ter sprake zijn gekomen maar belangrijk om een goed en eerlijk beeld te scheppen. 3 september 1939 verklaren Frankrijk en Engeland aan Duitsland de oorlog. Wat betreft Engeland is deze oorlogverklaring niet eens geldig omdat deze niet is geratificeerd door het parlement. Ondanks dat de Duitse grenzen keer op keer worden aangevallen door Franse en Engelse legers, waarbij Duitsland ver in de minderheid is als het om moderniteit en aantallen gaat, blijft Hitler 10 maand lang om vrede bedelen en vraagt beide landen om hun oorlogsverklaringen weer in te trekken. Verder gaat hij op de vele uitdagingen en
grensschermutselingen niet in. Hitler blijft tot op het laatste moment over vrede onderhandelen. Pas als Hitler aan de weet komt dat Engeland België, Nederland en Noorwegen wil gaan bezetten om zo de ganse Duitse grenslinie te kunnen controleren, begint Hitler aan zijn Blitzkrieg om zijn grenzen te vrijwaren. Op 8 april 1940 bezetten Britse en Franse troepen Noorwegen zonder dat ze daar een mandaat van de Noorse regering voor hebben gekregen. Duitsland zijn reactie, omdat ook Finland al is ingenomen door de Russen op 30 november 1939, start in mei 1940 en ze bezetten België en Nederland waarbij de Duitsers een leger van 330.000 Britse en Franse manschappen met nog niet eens de helft aan Duitse manschappen onder de voet loopt. Britten en Fransen vluchten voor de Duitsers. Dat Hitler opdracht gaf om alle Franse en Engelse militairen ongemoeid te laten gaan, wil zeggen dat hij nog sterk geloofde in een diplomatieke oplossing. Een oorlogsmaniak, zoals Hitler altijd wordt afgeschilderd, had elk van de 218.226 Engelse en 123.095 Franse militairen afgemaakt. Volgens de Britse pers was dit een mirakel. Volgens mij is het de actie van een man die NOOIT oorlog heeft gewild! link Om nu te voorkomen dat Frankrijk en Engeland Duitsland aan zouden vallen via de Baltische Zee, valt Duitsland de 13.000 Britse troepen aan met slechts 2.000 manschappen. De Britten werden op 1 mei 1940 geëvacueerd en Duitsland liet hen zonder meer gaan. Om gezichtsverlies te voorkomen zond Churchill 20.000 verse troepen naar Narvik. Ze werden verslagen door dezelfde 2.000 Oostenrijkse Alpine troepen. Ook Canada had al de oorlog aan Duitsland verklaard op 10 september 1939. Waarschijnlijk weet de Canadees zelfs nu nog niet waarom, omdat we geen enkele reden hebben kunnen vinden hiervoor, dan dat Canada een kroonjuweel van Engeland is en zelfs NU nog naar deze overheerser van weleer zijn pijpen danst. Waarom? Invloed van de Bank van Engeland? In juni 1940 nam Rusland, Letland, Estland en Litouwen, de drie Baltische staten, in. Ook nog in juni 1940 verklaarde Engeland de oorlog aan Finland, Roemenië en Hongarije, allen ingenomen door Rusland. Maar Engeland is hypocriet genoeg om Rusland niet de oorlog te verklaren! Onderwijl nam Engeland ook IJsland in dat geen leger heeft en waarvoor geen enkele reden bestond of we moeten het terreindrift of expansiedrift noemen. En zowel Rusland als Engeland hebben alle verdragen met bestaande landen aan hun laars gelapt. Alle bestaande internationale wetten werden door beide landen volledig genegeerd! Volgens de internationale wet is Engeland vanaf 10 mei 1940 een oorlogszuchtige natie omdat de IJslanders Engeland zien als de BEZETTER. Juni 1940: Engeland maakt zich klaar om het neutrale Portugal in te nemen. 27 maart 1941: Britse troepen bezetten Griekenland 6 april 1941: Duitse troepen verwijderen de Britten weer uit Griekenland. 7 december 1941: Door een Brits opgezette coup d'état wordt de Joegoslavische regering omvergeworpen. De zogenaamde neutrale Verenigde Staten van Amerika valt al sinds 1 september
1939 Duitse burgerschepen aan en arresteert en ontvoert Duitse burgers zelfs uit Zuid Amerikaanse landen om druk op de ketel te zetten. In augustus 1941 heeft Duitsland er echt genoeg van. Vanaf dat moment zet Duitsland zijn onderzeeboten in tegen Amerikaanse burger en marineschepen. Ook dit is in geen enkel geschiedenisboek te vinden en toch zeer duidelijk gepubliceerd! Alleen al in 1940 heeft Engeland 1,6 miljoen vierkante mijlen aan zijn rijk toegevoegd door simpelweg Italiaanse en Franse koloniën te bezetten zoals: Syrië, Irak en toenmalig Iran (Perzië). Engeland zijn belangrijkste militaire historicus, A.J.P. Taylor vatte het als volgt samen: Er kan geen enkele twijfel over bestaan. Duitsland heeft de oorlog uitgebreid in 1941 op preventieve gronden! Het mag iedereen duidelijk worden dat Duitsland nooit een oorlog is begonnen dan uit verdediging en dat de werkelijke agressors Amerika, Frankrijk en Engeland zijn geweest. Ze hebben het imbeciele Polen gebruikt om een oorlog te starten maar dan nog was er vanuit Duitsland geen enkele reactie. Zelfs 10 maandenlang grensschendingen door Franse en Engelse troepen bracht Hitler niet af van zijn vredesonderhandelingen met beide landen. Totdat ENGELAND een neutraal Noorwegen binnenviel en plannen had om ook België en Nederland op eenzelfde manier in te nemen. Engeland was zonder meer de meest oorlogszuchtige natie ter wereld in deze tijdsperiode. De enige waarheid is: Amerika, Engeland en Frankrijk zijn nog steeds de meest oorlogszuchtige landen ter wereld.