Kijken naar BuurtSport

Transcriptie

1 78 [ CONGRES IN WOORD ] DISCUSSIEGROEP BUURTSPORT Kijken naar BuurtSport De spreekbeurt die ik in het kader van dit congres aan BuurtSport wijdt zal een algemene, theoretische inleiding zijn tot wat Pascal De Maesschalck straks over de praktijk van BuurtSport in Vlaanderen komt zeggen. ALGEMEEN: EVOLUTIES IN HET GEMEEN- TELIJK SPORTBELEID Er zijn een aantal ontwikkelingen op gemeentelijk sportbeleid geweest die gaandeweg van een aanbodgericht naar een vraaggerichte strategie zijn geëvolueerd, waarbij er meer en meer aandacht wordt geschonken aan de specifieke noden van een welbepaalde doelgroep. Sport wordt weliswaar nog steeds als een doel gezien, maar toch ook meer en meer als een middel om bepaalde vaardigheden te ontwikkelen. Er wordt ook meer geopteerd voor een integraal beleid, waarbij samenwerking met andere partners noodzakelijk en wenselijk is. Daarnaast laat de sportbeoefening ook een decentraliserende trend zien, vele activiteiten worden op buurtniveau georganiseerd. Wat zijn de gevolgen hiervan? Binnen de diverse sectoren zullen taken moeten herbekeken worden, de sportpromotie zal nog specifieker moeten worden afgesteld op de betrokken doelgroepen, er zal meer aandacht moeten worden besteed aan sportkansarmen en ook aan BuurtSport. BUURTSPORT Kenmerkend voor BuurtSport is dat het initiatief zich uitsluitend richt op jongeren. De sportparticipatie neemt globaal gezien wel toe maar zeker niet bij alle jongeren. Zo blijven meisjes en vooral allochtonen vaak buiten het bereik van de gemeentelijke sportpromotie. Men zou BuurtSport kunnen definiëren als een toegankelijk laagdrempelig sportaanbod op buurtniveau. DOELSTELLINGEN Op de eerste plaats wil BuurtSport aan sportstimulering doen en via spel en sport inspelen op de leefbaarheid van de directe woonomgeving. DRIE MODELLEN VAN BUURTSPORT Deze theoretische modellen over laagdrempelige sportactiviteiten werden ontleent aan de literatuur en studies die in Nederland rond buurtsport zijn verschenen. Het is de vraag in welke mate ze relevant zijn voor de situatie in Vlaanderen. Het sportparticipatiemodel In dit model staat sport als doel centraal, het gaat over een open sportaanbod gericht op de gehele bevolking, voor en door de buurt. De sportdienst heeft een uitvoerende taak en werkt eventueel samen met de buurtwerking, de gemeente, de clubs en de scholen. Deze vorm van buurtsport situeert zich vooral op pleintjes in de directe woonomgeving. Dit model is vaak van toepassing in kleine gemeenten zonder echte probleemwijken en - groepen. De uitvoering ervan is relatief goedkoop en makkelijk te organiseren, en het zet snel aan tot activiteiten in de buurt. Doordat sport het uiteindelijke doel is verloopt de sensibilisering sneller, vlotter. Een goede begeleiding is noodzakelijk aangezien het open karakter gaat het over een heterogene groep. Doelgroepenmodel Deze vorm van buurtsport richt zich, zoals het woord laat vermoeden, naar specifieke doelen, waarbij sport zowel middel als doel te noemen is. Belangrijk is hier welzijnsbevordering, werken naar achterstandsgroepen. Het initiatief heeft een gesloten aanpak aangezien het hier over specifieke doelgroepen in specifieke wijken gaat. Vaak worden bestaande initiatieven gecoördineerd en afgestemd op de specifiekheid van het project. Zoals al gesteld gaat het hier over een specifieker aanbod, dat vooral wordt toegepast in gemeenten die beginnende problemen kennen. Doordat de afstemming op de doelgroep totaler en fijner is zal ook de aanpak kwaliteitsvoller zijn. Het bovenstaande indachtig zal men kunnen begrijpen dat deze aanpak waarschijnlijk wat duurder zal zijn dan het participatiemodel. Integraliteits en vernieuwingsmodel Sport wordt hier voornamelijk beschouwd als een middel bij (her)integrering van problematische

2 [ CONGRES IN WOORD ] 79 jongeren. De activiteiten die worden georganiseerd zijn trendgevoelig, sluiten nauw aan bij de leef en interessewereld van de doelgroep. De aanpak gebeurd integraal, de samenwerking tussen de verschillende betrokken actoren is cruciaal. De activiteiten zijn zeer wijkgebonden, vaak gekoppeld aan een school. Het model vindt men vooral terug in grotere gemeenten en steden, waar men met duidelijke problemen kampt. Het aanbod is sterker en speelt ook zeer snel in op veranderingen en ontwikkelingen. Het kostenplaatje is zoals bij een integrale, gespecialiseerde aanpak kan worden verwacht, duurder. DE BUURTSPORTMEDEWERKER Aan welk profiel moet een buurtsportmedewerker voldoen? Moet die een sporttechnische of een sportpedagogische opleiding gehad hebben? Ideaal ware beiden natuurlijk, aangevuld met een grote organisatorische deskundigheid. Kennis van de doelgroep is uiteraard aangewezen net als vertrouwd zijn met de buurt. Hij moet niet alleen op de hoogte zijn van de noden en gevoeligheden van de buurt, hij moet zelf, wat men in de literatuur noemt, een pedagogisch verantwoorde autoriteit zijn. Hij moet m.a.w. vooral vertrouwen uitstralen, kunnen animeren, enthousiasmeren en respect afdwingen. DRIE TYPEN VAN MEDEWERKERS In de literatuur worden drie typen van medewerkers onderkend. Ik overloop ze even. De sportmedewerker De sportmedewerker is een aanbieder van activiteiten die niet zelf plant, ontwikkelt, organiseert of aanpast. Hij is een uitvoerder. De buursportwerker De buurtsportwerker ondersteunt en zet actief aan tot deelname. Hij gaat zelfstandig projecten ontwikkelen en aanbrengen en wordt daar in bijgestaan door een sportmedewerker. Hij heeft m.a.w. een organisatorisch-uitvoerende functie. De sportcoördinator Hoewel men niet mag redeneren in termen van hiërarchie heeft deze toch wel een beetje een sleutelrol als realisator van structuren en netwerken. Hij staat tevens in voor de uitvoering en ondersteuning van beleids en ondersteuningsprojecten. Geeft voorlichting en advies aan de betrokken organisaties. Heeft duidelijk een coördinerende functie. TOT SLOT Ik zou u als besluit toch nog een aantal dingen willen aanduiden die ik van groot belang acht voor buurtsportprojecten. In de meeste projecten dient er te worden samengewerkt en binnen het thema van dit congres, kan men zich dan afvragen hoe en met wie er moet worden samengewerkt? Niet alleen de sportdienst zal hier actief zijn, ook de dienst jeugd, onderwijs en welzijn zullen, afhankelijk van het vooropgestelde doel, bij vele initiatieven zijn betrokken. Hierbij aansluitend kan worden gesteld dat de tradities en vooroordelen die bovengenoemde diensten kennen geen belemmering voor het project mogen vormen. Er moet een duidelijke taakverdeling worden opgesteld en de coördinerende rol moet worden toegewezen. De buurtsportactiviteiten moeten worden opgenomen in het reguliere sportaanbod. De vraag is natuurlijk: hoe dienen ze te worden opgenomen? Als extra, ter vervanging van of geïntegreerd in het bestaande aanbod. De vorming van de medewerkers is zeer belangrijk. Het vinden van geschikte en permanente (overdekt) voorzieningen moet ten allen tijde worden beoogd. De prioritaire doelgroepen moeten worden vastgelegd. De laatste jaren is er in Vlaanderen al werk geleverd rond de verschillende concepten en modellen van buurtsport, het is natuurlijk de vraag of deze transporteerbaar zijn naar de Nederlandse situatie bv. of ze überhaupt ten allen tijde bruikbaar en uitbreidbaar zijn. Ik dank U voor Uw aandacht. Marc Theeboom hoofddocent aan de Faculteit Lichamelijke Opvoeding en Kinesitherapie van de Vrije Universiteit Brussel Trefwoord(en): ISB-congres, jeugd, sportbeoefening, integratie, sociologie Een plaats voor BuurtSport in de gemeente Het BuurtSportverhaal begint waar het BuurtBalverhaal eindigt. Eind 2000 besliste de Koning Boudewijnstichting (KBS) om met het project Buurtbal te stoppen. Op het slotcongres evenwel was de algemene conclusie dat het project te waardevol was om te laten verdwijnen. Op dat moment waren er 57 Vlaamse gemeenten actief bezig met BuurtBal. Vanuit de Vlaamse Gemeenschap besliste men om in Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest verder te gaan met het inmiddels tot BuurtSport herdoopte initiatief. De Vereniging voor Vlaamse jeugddiensten en consulenten (VVJ) en het Vlaamse Instituut voor Sportbeheer en recreatiebeleid vzw (ISB) verzorgden de praktische invulling toen de KBS het project financierde. Het buurtbalsecretariaat was gevestigd in de kantoren van VVJ. Ook in de structuur met de Vlaamse Gemeenschap als financier, blijven ISB en VVJ de inhoud bewaken en

3 80 [ CONGRES IN WOORD ] sturen. Het secretariaat verhuisde naar de Plezantstraat 266 te Sint- Niklaas waar het ISB gehuisvest is. Eind 2002 werd een uitgebreide vragenlijst rondgestuurd naar alle Buurtbalgemeenten van weleer en naar de actieve BuurtSportgemeenten. De vragenlijst was rechtstreeks gericht aan de lokale organisatoren. Daarnaast werd een kleine vragenlijst rondgestuurd naar de overige Vlaamse steden en gemeenten. Als uit de antwoorden kon worden opgemaakt dat er laagdrempelige sportinitiatieven op het niveau van de buurt werden geprogrammeerd, werd er vanuit het secretariaat contact opgenomen om de gevraagde gegevens van de uitgebreide vragenlijst verder aan te vullen. Beschrijving van het onderzoek BUURTBAL WERD BUURTSPORT: EEN STAND VAN ZAKEN Zoals reeds aangegeven stopte de campagne Buurtbal op het moment dat 57 gemeenten activiteiten organiseerden. Uit de antwoorden op de vragenlijst van december 2002 bleek dat er 76 gemeenten activiteiten organiseerden die te plaatsen waren onder de noemer BuurtSport. Als we de gegevens nader bekijken zien we dat van de 57 BuurtBalgemeenten er 16 afhaakten; daartegenover staat dat 35 nieuwe gemeenten zich konden vinden in het concept BuurtSport. Er zijn een aantal mogelijke verklaringen voor het kwantitatieve succes: Bal werd Sport waardoor een breder gamma activiteiten kon geprogrammeerd worden. Niet iedereen was gediend met uitsluitend balsporten. Bij de campagne Buurtbal werden tevens weinig, te weinig meisjes bereikt. Het succes van nieuwe activiteiten als dans en gevechtssporten wijzen erop dat het makkelijker wordt om een aanbod te voorzien voor meisjes. De campagne wordt nu gevoerd onder de vlag van de Vlaamse overheid. Misschien heeft dit meer impact dan de Koning Boudewijnstichting. Het secretariaat BuurtSport vond onderdak bij het ISB. De correspondentie verloopt via ISB en vanuit het secretariaat wordt handig gebruik gemaakt van de informatiekanalen die het ISB aanreikt. De (h)erkenning van sportdiensten naar het project toe verloopt vlotter. Wellicht is het succes vooral gelegen aan de synergie van bovengenoemde verklaringen, maar waarschijnlijk zijn er nog andere oorzaken aan te duiden. We moeten ons ook niet blindstaren op de kwantitatieve gegevens. Beter is het een kwaliteitsverbetering als objectief te nemen. INDELING BUURTSPORT- GEMEENTEN OP BASIS VAN INWONERSAANTAL Het leek ons niet oninteressant om eens na te gaan hoe de BuurtSportgemeenten eruit zien en wat ze gemeenschappelijk hebben. Vlaanderen telt 308 steden en gemeenten, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 19. Als de gemeenten worden ingedeeld op basis van inwonersaantal blijkt dat 70% van de gemeenten in Vlaanderen minder dan inwoners telt. Het zou te verwachten zijn dat 70% van de BuurtSportgemeenten minder dan inwoners telt. De realiteit is dat slechts 42% van de BuurtSportgemeenten minder dan inwoners tellen. Anders gezegd: BuurtSport komt meer voor in de grote steden. Een aantal mogelijke verklaringen hiervoor zijn: Er is een gebrek aan sportinfrastructuur: in grootsteden manifesteert dit probleem zich meer dan in kleine gemeenten. Kinderen, jongeren hebben nood aan en recht op beweging. Uit de KLIKSONS-bevragingsmethode blijkt dat kinderen en jongeren willen spelen en bewegen, maar dat dit niet altijd haalbaar is, omdat er te weinig bespeelbare plaatsen zijn die voldoen aan de noden en behoeften van de spelende jeugd. In grootsteden is er meer nood aan sociale projecten als BuurtSport, omdat de samenleving er complexer is, met veel mensen op weinig ruimte. Er is in grootsteden enige traditie met BuurtSport. BuurtSport groeide immers uit straatvoetbal, een initiatief dat destijds genomen werd door de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB) en de Vlaamse Vereniging van Jeugddiensten en consulenten (VVJ). EEN OVERZICHT PER PROVINCIE Hoe zit het met de geografische spreiding van BuurtSportgemeenten? Bekijken we de situatie per provincie dan zien we dat Limburgse gemeenten procentueel gezien meer BuurtSportactiviteiten

4 [ CONGRES IN WOORD ] 81 organiseren in vergelijking met de overige Vlaamse provincies en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Over de andere provincies en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kan gezegd worden dat de participatie van gemeentes aan BuurtSport rond de 20-25% schommelt van het totaal aantal steden en gemeenten per provincie. Op basis van deze gegevens is Limburg de BuurtSportiefste gemeenten. In de eerste kolom met cijfergegevens vind je het absolute aantal van steden en gemeenten de respectievelijke provincie telt. In de tweede kolom werd het aantal BuurtSportgemeenten in die provincie procentueel weergegeven zodat de provincies onderling vergeleken kunnen worden. INDELING NAAR MODEL- LEN: PARTICIPATIE, DOEL- GROEP, INTEGRAAL Marc Theeboom verduidelijkte in zijn uiteenzetting dat initiatieven met betrekking tot laagdrempelig sporten op het niveau van de buurt kunnen ingedeeld worden in een aantal modellen. In het participatiemodel is sporten het doel op zich en staan de activiteiten open voor iedereen. Is sporten niet alleen het doel, maar ook een middel ter welzijnsbevordering, dan spreken we van doelgroepenmodellen. Als sport enkel een middel is waarbij het vooral gericht is op problematische jongeren dan wordt over het integraliteits- of vernieuwingsmodel gesproken. De indeling in de drie categorieën is, zoals Marc Theeboom reeds stelde, afkomstig uit Nederland. In België werd nog geen soortgelijk onderzoek verricht. Het leek ons daarom interessant om eens na te gaan hoe de Vlaamse BuurtSportmodellen kunnen ingepast worden in een in Nederland beschreven typologie. We vroegen naar uitgebreide contactinfo van de organiserende instantie. Samen met de verkregen gegevens over de activiteiten waren we alzo in staat een uitspraak te doen over het model dat de betrokken BuurtSportgemeente hanteert. Zo is het te verwachten dat, als een welzijnsorganisatie BuurtSport organiseert, sport niet enkel het doel is maar ook een middel. Indien een lokale sportdienst activiteiten plant die passen in de definitie van BuurtSport, is dit niet noodzakelijk zo. Een gemeentelijke sportdienst heeft andere objectieven, zoals bv. het promoten van sport bij brede lagen van de bevolking. Het participatiemodel komt het meest voor. In 65,82% van de gevallen is het de bedoeling aan sport te doen. In de andere gevallen is het de bedoeling vanuit sport het welzijn te bevorderen, waarvan 3,80% de methodiek van BuurtSport gebruikt wordt om enkel met probleemjongeren aan de slag te gaan, waardoor ze ingedeeld kunnen worden in het integratiemodel. MODELLEN UITGESPLITST OP BASIS VAN INWONERSAANTAL Elke BuurtSportgemeente werd ingedeeld in één van de drie modellen. We wilden graag weten of er een verband bestond tussen de grootte van een gemeente en het BuurtSportmodel waarin het werd ingedeeld. BuurtSportactiviteiten in gemeenten met minder dan inwoners behoren in alle gevallen tot het participatiemodel. Bij steden met meer dan inwoners is het doelgroepenmodel het sterkst vertegenwoordigd met 50%. Reken daarbij dat 17% van de werkingen kan ondergebracht worden in het integratiemodel en je kan de conclusie trekken dat in grote steden het belang van sport als middel, en niet alleen als doel, groot is. Een mogelijke verklaring hiervoor kreeg u reeds bij de uitsplitsing van BuurtSportprojecten op basis van inwonersaantal. FREQUENTIE VAN DE ACTIVITEITEN Er is nogal wat verschil in de benadering van BuurtSport op organisatorisch vlak. In de ene gemeente worden wekelijks activiteiten georganiseerd, in de andere beperkt het zich tot een jaarlijks evenement. We typeerden de frequentie van de BuurtSportactiviteiten in 4 categorieën op basis van de activiteitenlijst die we ontvingen. Evenement: eenmalig, één keer per jaar. Onregelmatig: zonder duidelijk schema Regelmaat: met een duidelijk schema Vakantie: aanbod uitsluitend tijdens vakantieperiodes Het vakantieaanbod valt eigenlijk onder werking met een duidelijk regelmatig schema, maar we vonden het voldoende specifiek om het apart te vermelden. Als we vakantiewerking en regelmaat samen tellen, stellen we vast dat 73% van de BuurtSportwerkingen op regelmatige basis activiteiten programmeert. Hieruit kunnen we, met de nodige voorzichtigheid, afleiden dat

5 82 [ CONGRES IN WOORD ] de nodige structuur is aangebracht. In de inleiding werd kort de ontstaansgeschiedenis van BuurtSport geschetst. Uit het programma van de BuurtSportactiviteiten blijkt dat voetbal nog steeds BuurtSport nummer één is. Liefst 66 gemeenten hebben voetbal in het programma opgenomen. Basketbal is nummer twee. Dans is de populairste nieuwe BuurtSport, het gaat dan vooral om hiphop en r&b. Opvallend is dat ook gevechtssporten goed scoort. Dat de keuze om balsporten te verruimen naar alle sporten de juiste is, mag blijken uit het feit dat niet minder dan 20 sporten geprogrammeerd staan. WIE ORGANISEERT? Tot op heden niet haalbaar wegens een personeelstekort op de sportdienst In het kader van beter openbaar bestuur wordt het geïntegreerd werken gepromoot. BuurtSport is een ideaal project om tussen verschillende gemeentelijke diensten samen te werken. Het project is namelijk niet de zaak van één dienst, maar van meerdere. In 46 van de 76 projecten wordt evenwel niet samengewerkt. Van die 46 projecten komt het 32 keer voor dat een sportdienst solo gaat. In 70% van de projecten neemt de sportdienst mee verantwoordelijkheid. Naast de sportdiensten zijn het vooral de jeugddiensten die met BuurtSport aan de slag gaan. Jeugddienst is (mede)organisator in 26 gevallen. Het valt op dat in slechts 4 gevallen een sportclub meewerkt aan het lokale BuurtSportproject. Scholen werden helemaal niet opgegeven bij de partners. Nochtans konden we vaststellen dat in een aantal gevallen gebruik gemaakt wordt van de sportinfrastructuur van scholen. Ook technische diensten en groendiensten werden niet opgegeven als partners. Nochtans voeren zij in heel wat gemeenten werkjes uit op de gebruikte terreintjes die de kwaliteit van het aanbod verhogen. Blijkbaar werden onder partners enkel zij vermeld die inhoudelijke inbreng hebben. Bij het nader beschouwen van de gegevens over de lokale samenwerking kon opgemaakt worden dat in de provincie Limburg slechts 37,5% van de organiserende instanties inhoudelijk alleen werkt. In de andere gevallen wordt samengewerkt tussen verschillende diensten. Hieruit mogen we besluiten dat BuurtSport het breedst vertakt is en structureel steviger staat in vergelijking met de overige Vlaamse provincies. In de provincie Antwerpen bijvoorbeeld wordt slechts in 27% sprake van structureel overleg in het kader van het lokaal project. Tot slot geven we nog een aantal bedenkingen die we ons maakten bij de verwerking van de gegevens: De resultaten die we nu kunnen voorleggen, moeten nog verder verfijnd worden. Zo is de indeling naar modellen overgenomen vanuit Nederland misschien niet toereikend om de situatie in Vlaanderen volledig te vatten. Er moet dus onderzocht worden of een andere indeling niet meer zin heeft. BuurtSport als begrip moet duidelijker afgebakend worden. De vlag dekt wel zeer veel lading waardoor er verschillende betekenissen gegeven worden aan het concept. Er wordt vrij veel met BuurtSport geëxperimenteerd. Sommige organisatoren beschouwen het als hun taak, andere geloven in het project en nemen het bij hun pakket als extrataak. Het viel op dat netwerking nog te weinig geïntegreerd is, terwijl net BuurtSport zich utstekend leent om tussen verschillende partijen samen te werken. Het loont zeker de moeite om in detail te bekijken waarom traditionele BuurtSportgemeenten BuurtSport verankerd hebben in het lokale beleid en hoe ze dat verwezenlijkt hebben. Uit de vragenlijst mag blijken dat een vormings - en opleidingscyclus zich opdringt voor vrijwilligers én professionelen. Hoe bestaande projecten ombuigen Pascal De Maesschalck coördinator Buurtsport Trefwoord(en): ISB-congres, jeugd, sportbeoefening, integratie, onderzoek, Vlaanderen Congres discussiegroep Getuigenis van een aanwezige toehoorder Je had destijds eendagstornooien en finales van de Koninklijke Belgische voetbalbond waarbij de doelgroep gedurende één dag sportief geanimeerd werd. Maar wat is daar nu eigenlijk van gekomen, wat is er daar nu mee bereikt? Ik zie niet direct kinderen en jongeren vanuit zo n evenement doorstromen. Marc Theeboom Je moet je vragen welk effect je beoogt. Is het effectief de bedoeling om zoveel mogelijk kinderen in de georganiseerde sport onder te brengen? Mijns inziens gaat het erom dat je mensen kunt aanzetten om sport als iets natuurlijks te laten beschouwen, iets dat ze regelmatig gaan doen. In Vlaanderen voelen blijkbaar weinig clubs zich geroepen om met

6 [ CONGRES IN WOORD ] 83 doelgroepen te werken. Mogelijks heeft dat te maken met het feit dat er tegengestelde interesses zijn, tegengestelde culturen om werk te maken van het aanspreken van een breder publiek. Ik vind niet dat je mag zeggen dat BuurtSport effectief moet leiden tot het laten opnemen van alle deelnemende kinderen in de georganiseerde sport. Laat ons er eerst ervoor zorgen dat de georganiseerde sport toegankelijk is voor dat soort kinderen want anders heeft het geen zin om energie te stoppen in het overtuigen van de doelgroepjongeren om te participeren in een club. Het is op zich een verdienste om een paar mensen aan te zetten om op regelmatige basis te gaan sporten. Daarbij moet je niet overdrijven om dat op objectieve criteria proberen te kwantificeren. Je moet mogelijkheden creëren waarop mensen regelmatiger kunnen gaan sporten. Er zijn kinderen die de weg niet meer vinden naar de club en deze ook niet meer willen vinden. De effectmeting voor het aanbieden van sportactiviteiten met lage instapdrempels mag niet teveel naar een sportclub geplaatst worden. Het ultieme doel is dus niet om zoveel mogelijk kinderen naar de sportclub te krijgen. Laat ons er eerst voor zorgen dat een sportclub zich bereid verklaart om mee te werken aan het openstellen van de eigen activiteiten voor iedereen. Het heeft geen zin om eerst jongeren warm te maken voor een sportclub als nadien blijkt dat ze niet gewenst of niet de mogelijkheid hebben om aan te sluiten. Pascal De Maesschalck Vanuit de lokale werkingen in Gent en Lokeren hebben ze een alternatieve competitie opgericht, zodat kinderen op regelmatige basis kunnen sporten. Daarbij hoeven ze niet het engagement aan te gaan dat een reguliere sportclub soms vraagt. Ze voelen de nood niet om naar een sportclub toe tegaan omdat deze niet beantwoordt aan hun nood, hun behoefte. Het is eigenlijk geen toeval dat zowel in Gent als Lokeren het initiatief van de alternatieve competitie genomen is door een jeugddienst. Deze speelt namelijk sneller in op de noden en behoeften van kinderen en jongeren. Zij willen sporten, maar blijkbaar zit niet iedereen te springen om naar een sportclub te gaan. Doorstroming is een doelstelling, ik vraag me af of het dé doelstelling is. Toehoorder Andere sectoren als jeugd en welzijn die naar sport kijken, benaderen sport helemaal anders. Het resultaat naar doorstroming toe bijvoorbeeld is soms veel groter dan vanuit de sport zelf omdat ze blijkbaar veel korter op de noden inspelen. Pascal De Maesschalck De tekortkoming van de sportclub is dat ze niet altijd in staat zijn de kinderen en jongeren te geven waarnaar ze op zoek zijn. Toehoorder Dat kan te maken hebben met de werking van een sportraad. Daar zitten vertegenwoordigers van sportclubs en die vragen niet liever dan dat sportclubs ondersteund worden. Er is weinig of geen basis op lokaal niveau bij de sportclubs om zich te richten naar wat leeft bij doelgroepen. Winand Vandelaer Laat ons, sportdiensten, openstaan voor jeugddiensten, welzijnsdiensten. Het is aan ons om het initiatief te nemen om samenwerkingsverbanden te gaan zoeken in het kader van geïntegreerd werken. Laat ons meedenken met hun gegevens, vanuit welk standpunt zij de zaak benaderen. Toehoorder uit Nederland Het is aan de overheid om met sportclubs samen te werken en om te laten zien dat samenwerken met BuurtSportprojecten profijt kan hebben voor de werking van de sportclub. Op die manier kan er naar boven toe duidelijk gemaakt worden dat er verschillende manieren zijn om met sport om te gaan. Sporten op BuurtSportniveau en het sporten in de sportclub hoeven elkaar niet te bijten. In Nederland zijn er heel wat voorbeelden waarbij aangetoond wordt dat het niet alleen om doorstroming gaat, maar ook en vooral om het aanzetten tot sport. Sommige jongeren bijvoorbeeld komen nooit terecht bij een sportvereniging. Dat kan bijvoorbeeld te maken hebben met het simpele feit dat die aan de andere kant van de stad ligt. Daarnaast heb je in Nederland een heleboel verenigingen die jongeren in hun algemeenheid niet begrijpen en die ook geen moeite doen. Marc Theeboom De doelstelling is om op gemeentelijk vlak lijn te brengen in de bestaande initiatieven en ze af te stemmen op elkaar. Daarbij moet gezocht worden naar die initiatieven die niet naast mekaar lopen, die niet op dezelfde plaats naar dezelfde doelgroep toe organiseren, die niet met dezelfde activiteiten in dezelfde periode bezig zijn. Als we daar kunnen aan werken zitten we in de goeie richting. Als we complementair zijn: geen probleem. Anders zit je vast. Coördinatie moet ervoor zorgen dat overlappingen vermeden worden. Dat lijkt me essentieel. Winand Vandelaer We moeten soms wat meer vanuit het kind, de jongere denken. Wat kan hij/zij doen op vlak van sportactiveiten? Waar kan hij/zij dit doen. Als we met andere diensten en organisaties kunnen samen zitten, kunnen we een betere service bieden. Het belangrijkste is dat er geïntegreerd gewerkt wordt. We zien ook in de uiteenzetting van Pascal dat waar samenwerkingsverbanden met meerdere partners opgezet worden projecten als BuurtSport goed zitten.