ADVIES over het Ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten

Transcriptie

1 ADVIES over het Ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten Advies aan de Vlaamse Regering

2 De Strategische Adviesraad voor Landbouw en Visserij adviseert de beleidsmakers, in hoofdzaak de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement, over landbouw en visserij in de brede zin van het woord. De adviezen, zoals vastgesteld door de belanghebbenden vertegenwoordigd in de adviesraad, passen in een gedragen politieke besluitvorming. Advies vastgesteld op: 27/02/2015 Adviesvraag ontvangen op: 28/01/2015 Type: Adviestermijn: Nummer advies: Contactpersoon: verplichte adviesvraag 30 kalenderdagen Dirk Van Guyze Strategische Adviesraad voor Landbouw en Visserij (SALV) Koning Albert II-laan 35 bus Brussel Tel: URL: SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 2

3 1 Inleiding Op 23 januari 2015 hechtte de Vlaamse Regering zijn principiële goedkeuring aan het ontwerp besluit van de Vlaamse Regering tot wijziging van diverse bepalingen van het besluit van de Vlaamse Regering van 9 september 2011 tot het verlenen van steun voor deelname aan Europees erkende voedselkwaliteitsregelingen en tot opheffing van het ministerieel besluit van 9 mei 2014 tot bepaling van nadere regels voor het verlenen van steun voor deelname aan Europees erkende voedselkwaliteitsregelingen. Op 28 januari 2015 ontving de SALV het verzoek van Vlaams minister van Omgeving, Natuur en landbouw Joke Schauvliege om binnen een termijn van 30 dagen een advies neer te leggen. De SALV organiseerde op 2 februari 2015 een hoorzitting waarbij Vanessa De Raedt en Katrien Nijs (Afdeling Duurzame landbouwontwikkeling van het departement Landbouw en Visserij) toelichting hebben verstrekt. Het advies werd voorbereid door een SALV ad-hoc werkcommissie en goedgekeurd door de SALV op 27 februari Piet Vanthemsche Voorzitter SALV SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 3

4 2 Krachtlijnen Het voorliggende ontwerpbesluit brengt verschillende wijzigingen aan in de steun voor de biocontrolekost. De belangrijkste zijn het veranderen van de rechtsbasis van de steun en het beperken van de steun tot het vaste gedeelte van de controlekost. De Raad is tevreden dat de steun ook in de toekomst zal uitgekeerd worden aan de landbouwer zelf. De Raad vraagt om bij het zoeken naar een rechtsgeldige oplossing ook de mogelijkheid te onderzoeken om de steun voor controlekosten terug als maatregel op te nemen in het PDPO. Dit systeem heeft volgens de Raad in het verleden goed gewerkt voor de biolandbouwer. Vanaf 1 januari 2015 maakt de variabele controlekost deel uit van de biohectarepremie (PDPO III). Omwille van het feit dat er geen dubbele betalingen mogelijk zijn, wordt de steun in het voorliggende ontwerp besluit beperkt tot het vaste deel van de controlekosten. Het opnemen van de variabele kost in de biohectarepremie is gebaseerd op een ILVO studie met bijhorend rekenmodel. De Raad stelt vast dat er veel vragen en opmerkingen bestaan bij het rekenmodel. Daarom lijkt het de SALV aangewezen om de controlekost volledig uit de biohectarepremie te houden en de berekening van de vergoeding te baseren op de reële cijfers van de controlekost zoals vermeld op de factuur van de controleorganisatie, zoals vroeger het geval was. De Raad stelt vast dat de steun voor de biosector in het algemeen daalt en suggereert om te zoeken naar bijkomende mogelijkheden en initiatieven om de sector te ondersteunen. De Raad stelt bijvoorbeeld vast dat Vlaanderen zich op het vlak van biologisch areaal verhoudingsgewijs achteraan de Europese lijst bevindt. De Raad vraagt om te onderzoeken welke beleidsmaatregelen kunnen ingezet worden om deze kloof te overbruggen. De Raad beveelt aan om hierbij ook na te gaan welke maatregelen andere EU-lidstaten nemen ter bevordering van de biosector. SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 4

5 3 Situering Biolandbouwers kunnen steun krijgen voor de controlekosten voor de primaire productie. Deze steun werd initieel onrechtstreeks toegekend via een subsidie aan de controleorganen. Vanaf 2011 werd deze steun ingebracht als een maatregel in het PDPO II ( ) en werd er rechtstreeks aan de landbouwers uitbetaald. Deze maatregel maakt sinds 2014 echter geen deel meer uit van het PDPO III ( ). Daarom werd er vanaf 2014 gezocht naar andere manieren om de steun toch rechtstreeks en rechtsgeldig aan biolandbouwers te kunnen blijven aanbieden. 3.1 Historiek In 2007 en 2008 was de wettelijke basis voor de subsidie van de biocontrolekost het artikel 8bis van het Koninklijk Besluit van 17 april 1992 inzake de biologische productiemethode en aanduidingen diengaande op landbouwproducten en levensmiddelen. In 1 van dit artikel is vermeld Om de biologische productiemethode en het gebruik van aanduidingen die verwijzen naar deze productiemethode op landbouwproducten en levensmiddelen te controleren, kan de Minister, binnen de grenzen van de beschikbare begrotingskredieten, een jaarlijkse toelage aan de erkende controleorganismen toekennen, als tussenkomst in de onkosten die voortvloeien uit de uitvoering van de door hem vastgelegde bijkomende voorschriften, bovenop de door de verordening vereiste controle- en voorzorgsmaatregelen. Vanaf 2009 gebeurde de subsidie via het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 betreffende de biologische productie en de etikettering van biologische producten 2. In artikel 49 (subsidies) is bepaald Om de kosten voor de marktdeelnemers niet te laten toenemen bij het opleggen van aanvullende voorschriften, boven op de door Verordening 834/2007 vereiste controleen voorzorgsmaatregelen, kan de minister, binnen de grenzen van de beschikbare begrotingskredieten, een jaarlijkse toelage aan de erkende controleorganen toekennen. In de praktijk betekende dit dat de minister jaarlijks goedkeuring gaf (via een ministerieel besluit) aan de subsidie voor de controleorganen. De subsidie werd toegekend voor de uitvoering van een aantal programma s zoals tussenkomst in de kosten voor steekproefcontroles, staalnames en analyses De steun werd verder uitbetaald, gebruikmakend van een nieuwe Europese rechtsbasis zonder effectieve wijzigingen op het terrein. Er werd gebruik gemaakt van de de-minimisregeling, waarbij de bedrijven een verklaring moesten ondertekenen dat ze met deze steun onder het vastgelegde plafond bleven. In 2010 was deze verklaring niet meer noodzakelijk, de gegevens konden toen via de nationale databank opgevraagd worden. De de-minimissteun is een steunmaatregel waaronder de lidstaat vrijgesteld is van aanmeldingsplicht bij Europa (zie kaderstukje) Vanaf 2011 werd de steun toegekend via het PDPO II ( ) en voortaan rechtstreeks uitbetaald aan de biolandbouwer. Een nieuw besluit werd opgemaakt als rechtsbasis in Vlaanderen. Artikel 2 van het besluit van de Vlaamse Regering van 9 september 2011 tot verlenen van steun met toepassing van het Vlaams programma voor Plattelandsontwikkeling voor deelname aan Europees erkende voedselkwaliteitsregelingen en voor bijhorende afzetbevorderingsacties, vermeldt het volgende: 1 Tabel 1 geeft een overzicht van de Europese rechtsbasis van de steun voor de bio-controlekost sinds Staatsblad [C-2009/35162] SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 5

6 Ter uitvoering van artikel 20, c), ii en iii, van Verordening (EG) nr. 1698/ van de Raad van 20 september 2005 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling (ELFPO) en afhankelijk van de kredieten op de begroting van het Vlaamse Gewest die daartoe goedgekeurd zijn, kan de minister steun verlenen aan : 1 Landbouwers die deelnemen aan communautaire voedselkwaliteitsregelingen; 2 Producentengroeperingen voor activiteiten op het gebied van voorlichting over en afzetbevordering voor producten die onder een voedselkwaliteitsregeling vallen. Door de steun nu toe te kennen binnen het kader van het programma voor plattelandsontwikkeling , kon 30% gecofinancierd worden met EU-middelen. De steunaanvraag door de landbouwer gebeurde op een eenvoudige wijze via de verzamelaanvraag en het e-loket, zoals ook in het SALV-advies van 27 mei werd gevraagd. De toe te kennen steun aan biologische landbouwers werd berekend op basis van de gemaakte controlekosten. Het ging om maximaal 80% van de subsidiabele controlekosten (exclusief btw). De tussenkomst per bedrijf was geplafonneerd tot 1000 euro per jaar. De steun had betrekking op de controlekosten voor de primaire productie, met uitzondering van sierteelt Vergoeding gemaakte controlekosten in 2014 Bij de opmaak van het PDPO III ( ) werd het programma voor steun bij deelname van landbouwers aan voedselkwaliteitsregelingen niet opgenomen. Als gevolg hiervan werd het besluit van de Vlaamse regering van 9 september 2011 gewijzigd door het besluit van 25 april Over dit wijzigingsbesluit werd SALV niet om advies gevraagd. Om de steun verder rechtstreeks aan de bio-landbouwers te kunnen uitbetalen, werd beslist om vanaf 1 januari 2014 als Europese rechtsbasis voor de steun de vrijstellingsverordening 6 te gebruiken (mogelijk om tot 100% steun te voorzien voor verplichte controlemaatregelen). Deze vrijstellingsverordening is toegesneden op de specifieke behoefte van de primaire landbouwproductie. Er werd toen gekozen voor de vrijstellingsverordening en niet de deminimisregeling, omdat deze laatste regeling beperkingen inhoudt voor wat betreft het plafond en er daarbij ook een verklaring van de landbouwer nodig is. Het gebruik van de vrijstellingsverordening als basis gaf minder belemmeringen. Vermits het cofinancieringspercentage wegvalt en de steun volledig met Vlaamse middelen gefinancierd moet worden, werd aangegeven dat het steunpercentage mogelijks beperkt zou worden. Uiteindelijk beslist de minister over het toe te kennen percentage. Het percentage voor de uitbetaling 2014 (gebaseerd op het besluit van 25 april 2014) is momenteel nog niet definitief bepaald. 3 Publicatieblad L277 van 21 oktober SALV-advies van 27 mei Besluit van de Vlaamse Regering van 25 april 2014 tot wijziging van de regelgeving betreffende het verlenen van steun voor de deelname aan Europees erkende voedselkwaliteitsregelingen en voor bijhorende afzetbevorderingsacties (staatsblad , pg51777) 6 Vrijstellingsverordening: Verordening (EG) nr. 1857/2006 van de Commissie van 15 december 2006 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het Verdrag op staatssteun voor kleine en middelgrote ondernemingen die landbouwproducten produceren, en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 70/2001) SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 6

7 3.1.5 Vergoeding gemaakte controlekosten vanaf 2015 In juli 2014 werd een nieuwe vrijstellingsverordening 7 door de Europese Commissie gepubliceerd. Daarin is bepaald dat steun die op grond van de artikels 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (Verdrag van Lissabon) verenigbaar is met de interne markt, niet langer mag toegekend worden in de vorm van rechtstreekse betalingen aan de begunstigde (artikel 20, lid 7). Volgens de bisnota VR DOC 0055/1BIS aan de leden van de Vlaamse Regering bij het voorliggende ontwerp van wijzigingsbesluit impliceert de nieuwe vrijstellingsverordening dat de subsidie niet langer aan de biologische landbouwers maar aan de controleorganen zou moeten toegekend worden. Er liggen dan ook twee opties voor: 1) Geen wijzigingen aan het besluit van 9 september 2011 meer doorvoeren. Dat impliceert dat er vanaf 2015 geen steun meer rechtstreeks aan biolandbouwer kan worden toegekend, maar dat de steun conform de EU-vrijstellingsverordening vanaf 2015 aan het controleorgaan wordt uitbetaald. 2) Opnieuw wijzigingen aan het besluit van 9 september 2011 doorvoeren met het oog op het rechtstreeks aan de biolandbouwer blijven uitbetalen van de steun. In dat geval moet voorzien worden in een andere EU-rechtsbasis, zoals bijvoorbeeld de de-minimisverordening of (terug) het kader van het PDPO. Kaderstuk: Staatssteun aan landbouwbedrijven In de Verdragen van de Europese Unie is altijd een recht van vrij verkeer opgenomen geweest. Dit zorgt ervoor dat voor de inwoners van de lidstaten van de Europese Unie de landsgrenzen zo open mogelijk zijn. De 4 vrijheden zijn vrijheid van personen, goederen, diensten en kapitaal. De ruimte zonder binnengrenzen wordt de interne markt genoemd. Artikel 107, lid 1 van het Verdrag bepaalt: "Behoudens de afwijkingen waarin dit Verdrag voorziet, zijn steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt." Er zijn op dit principe uitzonderingen mogelijk, voor de landbouwsector gaat het om: 1) Programma s die voor de hele EU van toepassing zijn. Het gaat daarbij onder andere over de Gemeenschappelijke Marktordening (GMO), de rechtstreekse betalingen en de steun voor plattelandsontwikkeling. 2) Bepaalde vormen van staatssteun. Staatssteun is elke vorm van overheidstussenkomst die (landbouw)bedrijven een voordeel verleent. Artikel 107, lid 2, somt een aantal steunmaatregelen op die ab initio verenigbaar worden geacht met de gemeenschappelijke markt. Hieronder vallen onder andere sociale maatregelen voor individuele verbruikers en steunmaatregelen tot herstel van schade veroorzaakt door natuurrampen. 7 Nieuwe vrijstellingsverordening: Verordening (EG) nr. 702/2014 van de Commissie van 25 juni 2014 waarbij bepaalde categorieën steun in de landbouw- en bosbouwsector en in plattelandsgebieden op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking verenigbaar worden verklaard SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 7

8 Lid 3 van hetzelfde artikel stelt een aantal categorieën vast van maatregelen die als verenigbaar met de gemeenschappelijke markt kunnen worden beschouwd. Het werkwoord kunnen wijst op de exclusieve bevoegdheid van de Commissie op dit vlak. Het gaat daarbij onder meer om de volgende maatregelen: Steun ter bevordering van de economische ontwikkeling van achtergestelde gebieden met hoge werkloosheidscijfers; Steun ter bevordering van een belangrijk project van gemeenschappelijk Europees belang ; Maatregelen om de ontwikkeling van regionale economieën of bepaalde vormen van economische bedrijvigheid te versterken. Voor alle maatregelen geldt dat ze geen negatief effect mogen hebben op het gemeenschappelijk belang. Artikel 108 van het Verdrag van Lissabon bepaalt dat het de exclusieve bevoegdheid van de Commissie is om regionale en nationale maatregelen te beoordelen. Staatsteun moet dus steeds aangemeld worden bij de Commissie, behalve indien de steun onder een verordening valt die vrijgesteld is van aanmelding. Deze mogelijkheid wordt geboden via artikel 109 van het Verdrag en wordt onder meer gebruikt voor volgende verordeningen: De vrijstellingsverordening (702/2014) geldt voor kmo s die actief zijn in de primaire productie, verwerking, afzet, onderzoek en ontwikkeling en bosbouw en stelt steun die voldoet aan bepaalde voorwaarden vrij van aanmelding. Via de de-minimisverordening (1407/2013) kunnen de decentrale overheden over een periode van drie belastingjaren tot euro steunen zonder dat dit staatssteun oplevert. De deminimisverordening is in principe van toepassing op alle ondernemingen in alle sectoren. Een aantal sectoren is echter uitgesloten of heeft striktere bepalingen. Zo geldt voor de primaire productie van landbouwproducten bijvoorbeeld een plafond van euro en voor de visserij- en aquacultuursector een plafond van euro. Dit plafond is de som van alle steun die een landbouwer onder de-minimis ontvangt over drie jaar, dus niet het plafond per maatregel of per subsidiërende instantie. 3.2 Ontwerp besluit In het voorliggende ontwerp besluit worden 4 punten uit het besluit van de Vlaamse Regering van 9 september 2011 gewijzigd Uitbetaling steun via de de-minimisverordening Om de steun verder aan de bio landbouwer te kunnen uitbetalen, wordt voorgesteld gebruik te maken van de de-minimisverordening. Het gaat om kleine steunbedragen die niet als overheidssteun worden beschouwd omdat zij geen gevolgen hebben voor de mededinging en/of de handel tussen de EU-landen. De steun kan dan ook verder worden betaald aan de biolandbouwers Beperking van de steun tot het vast gedeelte van de controlekost De controlekost voor de biologische productiemethode bestaat uit een vast gedeelte en een variabel gedeelte. Dit laatste gedeelte is afhankelijk van grootte van de plantaardige en dierlijke productie. In de bisnota aan de Vlaamse Regering wordt aangegeven dat de hectaresteun voor de biologische productiemethode (PDPO III) vanaf 1 januari 2015 ook het variabel deel van de biocontrolekost omvat. Daar er geen dubbele financiering mogelijk is heeft dit tot gevolg dat enkel het vaste gedeelte van de biocontrolekost via het voorgestelde ontwerp besluit kan gesubsidieerd worden. SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 8

9 Figuur 1: onderdelen van de bio-controlekost zoals voorgesteld in het ontwerpbesluit Verklaring van de landbouwer op eer De landbouwer moet op erewoord verklaren dat hij voldoet aan de voorwaarden voor het verkrijgen van de-minimissteun Opheffing van het ministerieel besluit van 9 mei 2014 tot bepaling van nadere regels voor verlenen steun voor deelname aan Europees erkende voedselkwaliteitsregelingen Dit ministerieel besluit van 9 mei 2014 stelt dat de steun maximaal 1000 euro per kalenderjaar bedraagt. De steun wordt pro rata berekend als de steun die berekend is op de in aanmerking komende controlekosten van de begunstigden die een aanvraag hebben ingediend en die in aanmerking komen voor steun, het beschikbare budget overschrijdt. Tabel1 : historiek van de Europese rechtsbasis voor de steun voor de bio-controlekost tot en met de regeling vanaf 2015 zoals voorgesteld in het ontwerpbesluit. Europese rechtsbasis voor jaar vaste kost variabele kost de-minimisverordening PDPO II vrijstellingsverordening 2015 de-minimisverordening PDPO III (als onderdeel van biohectarepremie) SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 9

10 4 Advies [1] De Raad vindt het rechtstreeks uitbetalen van de steun aan de biolandbouwer voor gemaakte controlekosten een goede zaak. Ondanks een gewijzigde Europese regelgeving die verbiedt om vanaf 2015 subsidie in het kader van de vrijstellingsverordening nog langer aan de biolandbouwer toe te kennen, wordt getracht een oplossing te vinden waarbij de steun op de controle verder rechtsgeldig aan de landbouwer kan uitbetaald worden. [2] De Raad vraagt om bij het zoeken naar een rechtsgeldige oplossing ook de mogelijkheid te onderzoeken om de steun voor controlekosten terug als maatregel op te nemen in het PDPO III. Dit systeem heeft volgens de Raad in het verleden goed gewerkt voor de biolandbouwer. De steun werd eenvoudig aangevraagd via de verzamelaanvraag en het e-loket en er was 30% cofinanciering voorzien vanuit Europa. [3] De vergoeding voor de controlekost dient te bestaan uit een correct berekend vast en variabel deel. In artikel 3 van het ontwerpbesluit wordt vermeld dat de steun beperkt wordt tot het vaste gedeelte van de jaarlijkse controlekosten voor primaire productie, exclusief btw, vermeld in artikel 9 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december De vergoeding voor de bio-controlekost, zoals vastgesteld door de minister, bestond tot en met 2014 uit een vast basisbedrag dat wordt vermeerderd met verschillende bedragen volgens de grootte van de plantaardige en dierlijke productie (variabel deel, figuur 1). Vanaf 1 januari 2015 maakt de variabele controlekost deel uit van de onderbouwing van de hoogte van de biohectarepremie (PDPO III). Omwille van het feit dat er geen dubbele betalingen mogelijk kunnen zijn, wordt de steun in het voorliggende ontwerp besluit beperkt tot het vaste deel van de controlekosten. De vaste controlekost varieert tussen 290 en 325 euro (volgens cijfers van de controle instanties). Het opnemen van de variabele kost in de biohectarepremie is gebaseerd op de ILVO studie 9 van maart 2009 Achtergrondstudie bij de subsidies voor biologische land- en tuinbouw in Vlaanderen. Hierin is aangegeven dat het te verantwoorden is de variabele controlekosten in de kostenbatensaldi mee op te nemen. 1. Het rekenmodel en de gebruikte cijfers De Raad stelt vast dat er algemeen veel vragen en opmerkingen bestaan bij het rekenmodel en de gebruikte (grotendeels uit Nederland afkomstige) cijfers. Ook in het advies over de PDPOfiches 10 en meerbepaald het onderdeel bio hectarepremie stelde de Raad reeds : De manier waarop de berekening van de vergoedingen tot stand is gekomen is niet duidelijk. De studie bood een rekenkader aan, maar beschikte niet over de noodzakelijke Vlaamse cijfergegevens om de berekeningen te kunnen maken. Daarom werd onder andere beroep gedaan op cijfers van de Nederlandse biosector waar de sector en de keten al veel verder ontwikkeld is, en dus minder nadeel ondervindt van schaalnadelen. In Vlaanderen zijn tot nu toe geen cijfers beschikbaar omwille van de kleinschaligheid en diversiteit van de sector waardoor er moeilijk statistisch verantwoorde cijfers te verkrijgen zijn. 8 Besluit van de Vlaamse Regering betreffende de biologische productie en de etikettering van biologische producten (staatsblad ) SALV en Minaraad. Advies over de maatregelenfiches voor PDPO III. SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 10

11 2. De variabele controlekost Volgens berekeningen van het ILVO is het aandeel van de variabele controlekosten voor vollegrondgroenten en akkerbouwteelten in de hectarepremie met 1,2 respectievelijk 1% zeer gering. 3. Variabele controlekost gelinkt aan dieren Tot slot merkt de Raad op dat het variabele gedeelte niet enkel betrekking heeft op de oppervlakte, maar ook op het aantal dieren dat men houdt. In het systeem dat tot nog toe voor de controlekost werd gehanteerd, was de relatie tussen de controlekost en de premie duidelijk. Bovenstaande laat zien dat dit nu niet langer het geval is. Daarom is het volgens de SALV aangewezen om de controlekost volledig uit de biohectarepremie te houden. Bij de berekening van de vergoeding moet dan rekening worden gehouden met de reële cijfers van de controlekost zoals vermeld op de factuur van de controleorganisatie. Ter illustratie: In het verleden werd 80% van de controlekost vergoed met een maximum van 1000 euro. Volgens de bisnota aan de leden van de Vlaamse Regering bedraagt de jaarlijkse controlekost gemiddeld 750 euro. Aan een maximale uitbetaling van 80% komt dit neer op gemiddeld 600 euro steun. Op basis van het ontwerp besluit wordt de steun nu beperkt tot het vast controlebedrag dat varieert tussen 290 en 325 euro (cijfers van de controle-instanties). Het gemiddeld biologisch bedrijf in 2013 had een oppervlakte van 15,88 hectare 11. Stel een biolandbouwer teelt een eenjarige groente. In tabel 1 is weergegeven dat de bio hectarepremie (PDPO 3) dan 400 euro bedraagt. Rekening houdend met het gegeven dat het variabel deel van de controlekost slechts 1% bedraagt van de biohectareprmie, komt dit voor een gemiddeld biobedrijf neer op een variabel deel van de controlekost van 64 euro 12. Dit is veel minder dan het verschil tussen de gemiddelde controlekost en het vast controlebedrag. [4] Spreek wijzigingen met betrekking tot steun op voorhand en tijdig door met de sector. De Raad neemt kennis van het voorliggende ontwerpbesluit van de Vlaamse Regering. De Raad meent dat het een goede zaak is om naast de SALV ook de sector tijdig bij dergelijke wijzigingsbesluiten te betrekken. [5] Zoek naar mogelijkheden om verder in te zetten op groei en ontwikkeling van de biosector, ondanks kortingen op de steuncomponenten. In de beleidsnota Landbouw en Visserij staat vermeld: Een duurzame kwalitatieve en kwantitatieve groei van de biologische productie in Vlaanderen, een evenwichtige marktontwikkeling en het optimaal ontwikkelen van de voorbeeldfunctie van bio voor verduurzaming van landbouw en maatschappij zijn de doelstellingen. Dit moet leiden tot een stijging van het aantal producenten, bereiders, verdelers en importeurs en een groei van het bio-areaal, de bio productie en het bio marktaandeel in Vlaanderen. 11 Website departement LV 12 Tabel 1: PDPO3: 400 euro *1%=4 euro. Gemiddeld bio bedrijf 15,88ha. Variabele controlekost is dan 64 euro. 13 Beleidsnota LV SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 11

12 Voor de biosector bestaan onder meer de volgende subsidies 14 : Bedrijfsadvisering die toelaat om advies inzake biologische landbouw te bekomen (nieuw vanaf 1 april 2014); Subsidie biologische productiemethode. Subsidie onder de vorm van hectarepremie kan worden aangevraagd. Men kan maximaal tot euro/ha ontvangen; VLIF overname- en investeringssteun. Overnamesteun is mogelijk voor alle landbouwers. Binnen PDPO II werd tot 38% van de investering gesubsidieerd, in PDPO III is er maximaal 30% mogelijk indien bepaalde scores worden gehaald in verband met energieverbruik en reductie uitstoot van broeikasgassen. (Investeringen die deze scores niet halen vallen terug op 15%.) Subsidie controlekost. De Raad stelt vast dat de specifieke steun voor de biosector daalt ten opzichte van voorgaande jaren en vorige regelingen. Zo is er een daling van de steun bij de biohectarepremie 15 zoals weergegeven in tabel 2, van de VLIF steun die daalt van 38% naar 30% voor investeringen, van de steun in bedrijfsbegeleiding en van de teruggave in de controlekosten. De Raad vraagt zich af hoe desondanks de intenties uit de beleidsnota zullen gerealiseerd worden. De Raad suggereert om te zoeken naar bijkomende mogelijkheden en initiatieven om de sector te ondersteunen. De Raad stelt bijvoorbeeld vast dat Vlaanderen zich op het vlak van biologisch areaal verhoudingsgewijs achteraan de Europese lijst bevindt. De Raad vraagt om te onderzoeken welke beleidsmaatregelen kunnen ingezet worden om deze kloof te overbruggen. De Raad beveelt aan om hierbij ook na te gaan welke maatregelen andere EU-lidstaten nemen ter bevordering van de biosector. De Raad vraagt daarom te onderzoeken welke van de in andere lidstaten toegepaste maatregelen doelmatig en implementeerbaar zijn in Vlaanderen en om die ook effectief toe te passen. Tabel 2: overzicht evolutie van de biohectarepremie (alle bedragen in euro). Type productie Omschakeling (Euro/ha) Voortzetting (Euro/ha) PDPO 2 PDPO 3 PDPO 2 PDPO 2 PDPO 3 (2-5 jaar) (> 5 jaar) Éénjarige akkerbouw en ruwvoederteelten Grasland (grasland in natuurbeheer komt vanaf PDPO 3 niet meer in aanmerking) Éénjarige groenteteelt (< 2,5 ha) Éénjarige groenteteelt (> 2,5 ha) Beschutte teelten Meerjarige groente- en fruitteelt In het advies over de maatregelenfiches voor PDPO III ( stelde de SALV: De Raden menen dat de premies voor omschakeling en behoud van biologische teelt uit PDPO II op hetzelfde niveau gehouden moeten worden in PDPO III. SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 12

13 Afkortingen PDPO: Programmeringsdocument Plattelandsontwikkeling e-loket: elektronisch loket voor indiening van onder andere de verzamelaanvraag btw: belasting over de toegevoegde waarde GMO: Gemeenschappelijke Marktordening VWEU: Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie (Verdrag Lissabon) VLIF: Vlaams Investeringsfonds SALV-advies ontwerp besluit wijziging aan de steun voor de bio-controlekosten 13