Commissie verzoekschriften WERKDOCUMENT

Transcriptie

1 EUROPEES PARLEMENT Commissie verzoekschriften WERKDOCUMENT over de beraadslagingen van de werkgroep over Spaanse eigendomsrechten en de Kustwet van 1988, met inbegrip van een onderzoeksreis naar Spanje op 21 en 22 maart 2013 Commissie verzoekschriften Leden van de delegatie naar Spanje: Angelika Werthmann Marta Andreasen Margrete Auken Peter Jahr Rainer Wieland Begeleidende leden: Dolores García-Hierro Caraballo Carlos José Iturgaiz Angulo Willy Meyer (ALDE) (hoofd van de delegatie) (ECR) (Verts/ALE) (PPE) (PPE) (S&D) (PPE) (GUE/NGL) Extra leden van de werkgroep: Michael Cashman, Giles Chichester, Vicente DT\ doc PE v04-00 In verscheidenheid verenigd

2 Miguel Garcés Ramón, Edward McMillan-Scott, Nikolaos Salavrakos, Jarosław Leszek Wałęsa PE v /34 DT\ doc

3 Inleidende opmerkingen In dit verslag ligt de nadruk op het bezoek dat leden van de Commissie verzoekschriften in maart 2013 hebben gebracht aan Madrid, maar komen ook kwesties aan bod die binnen de Commissie verzoekschriften al jaren een discussiepunt zijn. Het gaat over de kern van wat de meeste Europese burgers en inwoners beschouwen als hun essentiële en fundamentele rechten op hun woningen en eigendom enerzijds, en het milieu waarin zij leven anderzijds. De lijst met ontvangen verzoekschriften, waarin het onrecht, de willekeur en de onregelmatigheid in de tenuitvoerlegging van de Spaanse Kustwet van 1988 wordt beschreven, is bijzonder lang en als bijlage bij dit verslag gevoegd. Tegen het einde van de vorige zittingsperiode werden de eerste goed gedocumenteerde verzoekschriften ingediend bij het Parlement, op het moment dat de commissie bezig was met de voorbereidingen van wat later het verslag-auken zou worden. In de resolutie bij het verslag over de impact van uitgebreide verstedelijking in Spanje, die in maart 2009 met overgrote meerderheid door het Parlement werd aangenomen, stond de volgende belangrijke alinea: 22. Waardeert en ondersteunt de inspanningen van de Spaanse autoriteiten voor het beschermen van het kustmilieu en om waar mogelijk voorwaarden te creëren voor het herstel van de biodiversiteit en de regeneratie van inheemse flora en fauna en verzoekt de autoriteiten in deze specifieke context om een dringende herziening van de Kustwet om de rechten te beschermen van rechtmatige huiseigenaren en personen die eigenaar zijn van kleine percelen in kustgebieden die geen negatief effect op het kustmilieu hebben; benadrukt dat een dergelijke bescherming niet mag worden geboden aan speculatieve nieuwbouw waarmee de Europese milieurichtlijnen worden overtreden; verbindt zich ertoe de verzoekschriften die over dit onderwerp zijn ontvangen te beoordelen in het licht van de reacties van de bevoegde Spaanse autoriteiten 1. De context hiervoor komt uit de overwegingen bij hetzelfde verslag, waarin staat: O. overwegende dat de Spaanse autoriteiten vorig jaar uitvoeringsinstructies hebben gegeven voor de Kustwet van 1988, die jarenlang was veronachtzaamd, met als gevolg dat in Spaanse kustgebieden uitgebreide milieuschade is ontstaan; overwegende dat zelfs de huidige instructies niet voorzien in duidelijke uitvoeringsmaatregelen voor de betrokken lokale en regionale autoriteiten; verder overwegende dat tal van ontvangen nieuwe verzoekschriften duiden op de terugwerkende inhoud van die instructies en melding maken van de willekeurige sloop van door particulieren rechtmatig verworven eigendom en de vernietiging van hun rechten op zulk eigendom, alsook van hun mogelijkheden om hun rechten op dit eigendom te overerven, P. overwegende dat gezien het feitelijke verloop van de demarcatielijn zich bij betrokkenen de indruk heeft versterkt dat sprake is van willekeurige vastlegging ten laste van buitenlands 1 Verslag over de effecten van de uitgebreide verstedelijking in Spanje op de individuele rechten van Europese burgers, het milieu en de toepassing van Europese wetgeving, gebaseerd op binnengekomen verzoekschriften. (2008/2248(INI)). Er wordt ook verwezen naar het advies van de Commissie juridische zaken en het advies van de Juridische Dienst. DT\ doc 3/34 PE v04-00

4 eigendom, bijvoorbeeld op het eiland Formentera, Q. overwegende dat de Kustwet particuliere onroerendgoedeigenaren onevenredig zwaar treft, wier rechten volledig in acht zouden moeten worden genomen, en tegelijkertijd degenen die werkelijk schuldig zijn aan de vernietiging van kustgebieden, doordat ze in veel gevallen verantwoordelijk zijn voor ongebreidelde bebouwing langs de kusten, onder andere in de vorm van vakantieoorden, en hadden kunnen weten dat ze steeds in strijd met de wet in kwestie handelden, juist onvoldoende door deze wet worden geraakt. De Commissie verzoekschriften heeft indieners twee maal uitgenodigd, in 2010 en nog eens in 2011, om hun zaak te bespreken tijdens bijeenkomsten waarbij zowel de Commissie als de Spaanse autoriteiten aanwezig waren. Een schriftelijk antwoord van 6 juli 2010 van de toen verantwoordelijke minister, María Elena Espinosa Mangana, op een reeks vragen over de tenuitvoerlegging van de wet van 1988 werd niet toereikend bevonden door de commissie, die de desbetreffende werkzaamheden voortzette. Deze debatten en discussies vonden binnen de commissie plaats tegen de achtergrond van de internationale financiële crisis, de vrije val van de Spaanse huizenmarkt en de ineenstorting van een groot deel van het Spaanse bankensysteem, in het bijzonder op regionaal niveau. Het was om die reden zeer gevoelig en omstreden, maar dat weerhield de Commissie verzoekschriften er niet van haar werk voort te zetten. Gezien de gecompliceerde en gevoelige aard van de dossiers die werden behandeld, besloot de commissie tijdens haar vergadering van 21 en 22 november 2011 om een speciale, informele werkgroep over Spaanse eigendomsrechten en de Kustwet op te richten. De werkgroep is in maart 2012 met zijn werkzaamheden begonnen en is sindsdien 8 keer bijeen gekomen. De voorzitter van de commissie heeft de nieuwe Spaanse minister van Landbouw, Voedsel en Milieu, Miguel Arias Cañete, in januari 2012 een brief gestuurd waarin hij hem op de hoogte stelde van de belangstelling en de zorgen van de commissie ten aanzien van de voorstellen van de nieuwe regering om de Kustwet te herzien, die hij op 13 januari 2012 had aangekondigd 1. De directeur-generaal van het ministerie dat verantwoordelijk is voor de Kustwet legde tijdens de bijeenkomst van de informele werkgroep in april 2012 een verklaring af waarin hij de hervormingsvoorstellen van de regering onderstreepte en antwoord gaf op vragen van de afgevaardigden. Dit werd in juli gevolgd door een brief met bijgevoegd het nieuwe voorontwerp van wet dat was verspreid onder leden van de werkgroep. Gezien het aantal ter sprake gebrachte kwesties, werd besloten een vragenlijst op te stellen met daarin veel van de door indieners genoemde punten, en die op te sturen naar het ministerie voor opmerkingen en antwoorden, aangezien de leden nog verschillende punten van zorg hadden. De vragenlijst werd, na door de werkgroep en de commissiecoördinatoren te zijn nagekeken, op 25 juni 2012 verstuurd. De antwoorden komen verderop in dit document aan bod. De leden van de werkgroep werden aangemoedigd door de klaarblijkelijke bereidheid van de 1 Brief van Erminia Mazzoni , Ref: GEDA PE v /34 DT\ doc

5 Spaanse autoriteiten om een dialoog met hen aan te gaan over deze kwestie. Ondanks vele pogingen om verder in discussie te gaan met de autoriteiten, was er weinig contact mogelijk totdat er op 26 februari 2013 eindelijk een reactie op de vragenlijst werd ontvangen. Intussen bleven indieners contact houden met de commissie en de werkgroep en zorgden zij ervoor dat de leden op de hoogte werden gehouden van de ontwikkelingen en de onderhandelingen over de ontwerpwetgeving in Spanje, met name omdat die op hen van toepassing was, evenals een aantal milieu-ngo's. De commissie kreeg ook te horen over de afbraak van huizen in sommige kustgebieden op grond van de wet van De commissie had gestreefd naar een moratorium, maar de wet werd desondanks ten uitvoer gelegd, zonder tussenkomst van het ministerie. Voorstellen tot hervorming Het doel van de hervorming van de Kustwet van 1988 is om meer rechtszekerheid te bieden aan mensen die eigendom hebben in de Spaanse kustgebieden, en een betere bescherming van het kustmilieu te garanderen. Dit is altijd belangrijk geweest voor de commissie, aangezien de wet van 1988 voortdurend slecht en willekeurig werd uitgevoerd, vandaar de noodzaak van hervorming volgens de autoriteiten. De Spaanse regering gaf in zijn voorontwerp wat hij een meer nauwkeurige definitie vond van "openbare grond", nog een cruciaal element dat voorwaarden stelt aan de rechten die aan individuen worden toegekend met betrekking tot hun eigendom. In het ontwerp werd bovendien voorgesteld om de vele onvolkomenheden in het landregister op te vullen en "om de voorwaarden te verbeteren die zowel de termijnen voor eigendom als de overdracht van eigendomsrechten regelen". De staatssecretaris van het ministerie van Landbouw, Voedsel en Milieu heeft de leden een duidelijke toelichting verschaft volgens welke een "grondige herziening van het huidige systeem" nodig was. De vorige wet (1988) "aanvaardde soms resultaten die ecologisch gezien onaanvaardbaar waren", aldus de toelichting, en de hervorming is bedoeld als "een doeltreffende manier om de openbare grond aan de kust te behouden en het gebruik daarvan door het publiek in het algemeen te waarborgen". De verklaring bevatte maatregelen die de centrale autoriteiten zouden toestaan om tussenbeide te komen en op doeltreffende wijze maatregelen van lokale autoriteiten te verhinderen die "de integriteit van de publieke maritieme en terrestrische ruimte of het gebied waarvoor erfdienstbaarheid geldt in gevaar zouden kunnen brengen". Er werd een onderscheid voorgesteld tussen stadsstranden en natuurstranden nabij beschermde of landelijke gebieden. Er stonden ook maatregelen in het voorontwerp van de wet die als doel hadden de energie-efficiëntie en het waterbehoud van woningen in de betreffende gebieden te verbeteren. In het wetsontwerp werd erkend dat er problemen waren ontstaan met betrekking tot de rechtszekerheid van eigendom, wat op zijn beurt "aanleiding gaf tot wantrouwen en verwarring" 1. Vanuit het oogpunt van indieners en de meerderheid van de leden van de commissie was dit een eufemisme, of op zijn minst een understatement. Verder blijft het een moeilijke politieke en grondwettelijke kwestie. Decentralisatie van autoriteit en de buitensporige bevoegdheid die 1 Voorontwerp van wet, Toelichting Deel III. DT\ doc 5/34 PE v04-00

6 in de loop der jaren stilzwijgend doch waarneembaar aan gemeenten is toegekend door regionale overheden, heeft veel plaatselijke overheden in staat gesteld hun positie te misbruiken door enorme bouwprogramma's te aanvaarden waarvoor geen passend of geschikt toezicht was voorzien en die er uiteindelijk toe leidden dat veel onschuldige huizenkopers misleid werden door vastgoedmaatschappijen en hun adviseurs. Dat ging gepaard met wat velen beschouwen als grootschalige corruptie en collusie tussen politieke overheden en de bouwsector. Leden waren verheugd te vernemen dat het nieuwe wetsontwerp zou bijdragen aan de beëindiging van dergelijke wanpraktijken, tenminste binnen de nauwe grenzen die onder de Kustwet vielen, doordat er nieuwe en veel duidelijkere richtsnoeren werden opgesteld die door alle betrokken moesten worden nageleefd. Dit zou ten goede komen aan de huiseigenaren, aan toekomstige kopers en aan de bouwwereld, die in staat werd gesteld een veel duurzamer ontwikkelingspad te volgen. Bovendien waren de uiteengezette milieubepalingen duidelijk bedoeld om de gebieden met een natuurlijke omgeving die nog over waren na jaren van ongehinderde verwoesting te beschermen en te behouden 1. Er blijft echter een aanzienlijk punt van overweging over waar gedeeltelijk nog geen oplossing voor gevonden is en dat betrekking heeft op het fundamentele recht op eigendom zelf. Het komt erop neer dat de kwestie twee fundamenteel tegenovergestelde opvattingen van eigendomsrechten weerspiegelt: de Spaanse regering staat geen eigendom toe van de huizen die binnen de kustgebieden zijn gebouwd, maar beschouwt ze in plaats daarvan als concessies. Overwegende dat de concessies op grond van de wet van 1988 dertig jaar hebben geduurd, worden zij op grond van het nieuwe wetsontwerp onder bepaalde omstandigheden verlengd tot vijfenzeventig jaar. Indieners, van wie velen hun eigendom voor 1988 hadden gekocht, of die een huis hadden geërfd dat al generaties lang eigendom van hun familie was, zijn niettemin van mening dat zij de volledige eigendomsrechten moeten behouden, met de verkoopakte als bewijs daarvan. Om die reden vinden indieners elk voorstel die deze verkregen rechten intrekt onaanvaardbaar, zeker als de effecten daarvan met terugwerkende kracht zouden zijn. De regeling voor het toekennen van concessies wordt herzien en zoals gezegd verlengd tot vijfenzeventig jaar en de overdracht van concessies wordt voortaan toegestaan middels wettelijke erfenis of als schenking gedurende het leven van de eigenaar zolang er uiterlijk binnen vier jaar melding van gedaan wordt. (bij overlijden en bij leven). Het ministerie lichtte in zijn antwoord op de vragen van de leden hierover zijn redenering als volgt toe: "demarcatie wijst eigendom en eigendomsrechten toe aan de staat, waarmee demarcatie zodanig geregeld wordt dat inschrijving in het eigendomsregister niet voorbij kan gaan aan de aard van openbare grond van afgebakende eigendommen" 2. Compensatie aan particuliere onroerendgoedeigenaren die aanspraak maken op reeds bestaande eigendomsrechten wordt derhalve uitsluitend verleend in de vorm van een concessie; het 1 Er dient aan te worden herinnerd dat deze wet, evenals de wet van 1988, alleen van toepassing is op de maritieme kustgebieden op maximaal 100 meter van het vloedpunt "het verste punt dat door golven bereikt wordt in de zwaarst bekende stormen", en niet op verder landinwaarts in het kustgebied gelegen gebieden. Er wordt geen gewag gemaakt van het herstel van verloren gegane natuurgebieden. 2 Antwoord op vraag 17. PE v /34 DT\ doc

7 algemeen belang gaat voor op de rechten van particuliere burgers. 1 Eigenaren van openbare grond aan de kust hebben overeenkomstig de nieuwe wet derhalve een recht op vruchtgebruik en zij dienen toestemming te vragen om gebruik te maken van de concessie waarvoor zij bovendien een vergoeding moeten betalen. Er worden waarborgen ingevoerd tegen mogelijk vervuilende industrieën in de kustgebieden, waaraan alleen uitbreidingen van de bestaande concessies mogen worden toegekend indien er een gunstig verslag van de regionale milieu-instantie voor is verkregen. De wet heeft als doel duidelijke grenzen vast te stellen en het wordt verplicht om grond in de openbare maritieme terrestrische ruimte te registreren zodat het kadaster de fysieke werkelijkheid van de kust weerspiegelt; iets waar de wet van 1988 duidelijk niet in geslaagd is. In de marge van het register staat een opmerking over woningen waarop de demarcatie van toepassing is die in het leven is geroepen om meer transparantie te waarborgen. Onroerendgoedeigenaren in de gebieden waarvoor erfdienstbaarheid geldt kunnen hun eigendom nu opknappen en verbeteren zolang zij de omvang en de hoogte van het gebouw of het grondoppervlak niet vergroten. Er wordt van hen verlangd dat zij verklaringen afleggen over het feit of zij al dan niet voldoen aan de eisen op het gebied van energie-efficiëntie en waterbehoud. Er wordt een speciaal rechtskader ingesteld voor cultuurgoederen die deel uitmaken van de openbare ruimte. Onbebouwde zones binnen deze gebieden blijven behouden en er wordt een verbod ingesteld op voorstellen voor nieuwe woningen of hotels. 2 De herziene wet is ook gericht op "de duurzame bescherming en verbetering van de kustlijn". De regering verplicht zich ertoe niet alleen de bepalingen van het Verdrag van Barcelona voor de bescherming van het mariene milieu van de Middellandse Zee te eerbiedigen, maar ook de Conventie van RAMSAR en de EU-richtlijnen, met name de habitatrichtlijn en het Natura 2000-netwerk. Milieuorganisaties hebben echter hun zorgen geuit over het feit dat de nieuwe wet eigenlijk een flinke stap terug betekent in de bescherming van de kust, waarmee de weg vrijgemaakt wordt voor de mogelijke vernietiging van belangrijke ecosystemen zoals kwelders en duinsystemen, en waarmee de marge voor de bescherming van riviermonden en rías wordt teruggebracht van 100 meter tot slechts 20 meter 3. Bezoek aan Madrid De informele werkgroep stuurde op 21 november 2012 een brief aan de commissievoorzitter waarin een uiteenzetting werd gegeven van de werkzaamheden die de werkgroep had verzet in de negen maanden sinds de oprichting en waarin werd verzocht om een onderzoeksreis op korte termijn naar Madrid 4. Er werd echter pas op maart 2013 toestemming gegeven 1 De regering verwijst naar artikel 132 en artikel 33, lid 2 van de Spaanse grondwet en de uitspraak van het EHRM van maart Antwoord op vraag Brief aan de leden van de werkgroep, 30 oktober (Amigos de la Tierra, Ecologistas en Acción, Greenpeace, SEO/Birdlife, WWF en GOB). 4 Brief van Angelika Werthmann, gespreksleider van de werkgroep, aan Erminia Mazzoni: GEDA Ref: DT\ doc 7/34 PE v04-00

8 voor een officieel bezoek 1. Tegen de tijd dat de delegatie in Madrid aankwam, was het nieuwe wetsontwerp al goedgekeurd door de regering, in overweging genomen door het lagerhuis en in afwachting van goedkeuring door het Hogerhuis van het Spaanse parlement. Het Spaanse parlement gaf geen gehoor aan verzoeken om een ontmoeting van de voorzitter van de Commissie milieu. In uitgebreide besprekingen kon echter een begin worden gemaakt met vele indieners, die naar Madrid kwamen voor een ontmoeting met de delegatie, met de heer Pablo Saavedra Inaraja en zijn hooggeplaatste collega's in het directoraat Duurzaamheid kust en zee, alsook met milieuorganisaties, verenigd in het platform "No a Nuestra Costa" dat eerder over deze kwestie contact had opgenomen met de Commissie verzoekschriften. Indieners: De delegatie organiseerde op 21 maart 2013 een open vergadering met vele indieners, van wie er enkele al voortdurend in contact waren met de commissie na door de commissie in Brussel te zijn gehoord. Het doel hiervan was meer om een beeld te schetsen van de situatie en te kijken hoe indieners tegenover de nieuwe wet stonden, dan om dieper op individuele gevallen in te gaan, hoewel dat onvermijdelijk ook noodzakelijk was om de aantijgingen tegen de herziene Ley de Costas te benadrukken. Alle indieners waren van mening dat zij wat betreft hun eigendom wettelijke eigendomsrechten hadden, en er werd geschat dat deze wet rechtstreeks van invloed zou kunnen zijn op tussen de 200 en mensen. Indieners merkten op dat grote delen van het Spaanse kustmilieu ingrijpend en onherstelbaar verwoest zijn, met name langs de Middellandse Zeekust en de eilanden, en dan niet door de individuen die kleine huizen bezaten, maar door de speculatiebouw die hier vele jaren heeft plaatsgevonden sinds de oorspronkelijke Ley de Costas in 1988 was goedgekeurd, wat nog verder in de hand gewerkt werd door de zelfingenomenheid en de soms corrupte praktijken van politieke autoriteiten. Van de oorspronkelijke wet werd niet verwacht dat ze goed zou kunnen worden uitgevoerd en er werd sterk aan getwijfeld of de opvolger van die wet zijn taak zou kunnen vervullen wat betreft de bescherming van het kustmilieu, en zeker wat betreft de wettelijke rechten van kleine onroerendgoedeigenaren, waarvan velen niet-spaanse EU-burgers waren die ervoor hadden gekozen om het recht op vrij verkeer en vrije vestiging te genieten uit hoofde van het EU-recht. Enkele van de Spaanse indieners wezen op de ernstige afwijkingen die dichtbij hun huizen hadden plaatsgevonden, waarbij nieuwbouwprojecten waren gebouwd, terwijl een huis dat al zes generaties in dezelfde familie was en verder van de kust verwijderd was, gesloopt moest worden (verzoekschrift 395/2010). In een ander geval had de staat zelfs in beslag genomen woningen verkocht. De meeste aanwezige indieners bevestigden hun standpunt dat een concessie die hen het recht verleent hun eigendom te gebruiken of te verbeteren, zelfs indien deze verlengd zou worden 1 Hoewel twee leden van de werkgroep in februari 2013 een informele ontmoeting hebben gehad met indieners en verscheidene leden van het Spaanse parlement in Madrid. PE v /34 DT\ doc

9 tot vijfenzeventig jaar, niet hetzelfde zou zijn als volledige eerbiediging van hun rechten, en dat hen het recht werd ontzegd om hun eigendom te verkopen voor een prijs die ook maar enigszins in de buurt komt van de originele marktwaarde. Bovendien verleende de wet de autoriteiten het recht om de concessie in te trekken op een manier die als volledig willekeurig kan worden beschouwd, en kon onroerend goed nog steeds zonder legitieme reden worden gesloopt. Indieners gaven voorbeelden van particuliere eigendommen aan de kust die gesloopt werden om er een boulevard langs de kustlijn aan te leggen die het natuurlijke milieu van het hele gebied verwoestte. Een andere indiener verwees naar zijn ouderlijk huis, dat in 1899 aan de kust was gebouwd langs een veertien kilometer lange klip en dat nu gesloopt moet worden. Hij wordt onteigend zonder daar een passende compensatie voor te ontvangen (verzoekschrift 174/2008). Een andere indiener gaf aan dat zijn huis zich net als dat van zijn buren nu binnen de grenzen van het kustgebied bevindt als gevolg van de zandwinning langs de kust en andere hydraulische werkzaamheden langs het strand, bovendien gefinancierd door de Europese Unie, en derhalve nu deel uitmaakt van de openbare ruimte, wat niet het geval was toen hij en zijn buren hun huizen met uitzicht op zee op een legale manier kochten in de jaren tachtig van de vorige eeuw (verzoekschrift 119/2009). Ook zij lopen het risico dat hun huis moet worden gesloopt en zonder dat zij daar compensatie voor ontvangen. Willekeurige praktijken op grond van de wet van 1988 werden ook aan de kaak gesteld aan de hand van voorbeelden op de Canarische Eilanden, in Cho Vito op Tenerife (verzoekschrift 274/2009), waar een volledige lokale gemeenschap werd verdreven en oude vissershuisjes werden gesloopt zonder enig concreet voordeel voor wie dan ook of voor de omgeving. Hun rechten werden met de voeten getreden en hen om bureaucratische en politieke redenen ontzegd, volgens hen op basis van valse documenten. Het blijft onder dergelijke omstandigheden zeer lastig om te vertrouwen op de wetgeving van het land en de uitvoering daarvan. Huizen in El Sales waren als gevolg van de uitbreiding van de haven in Valencia nu onderhevig aan de bepalingen van de Kustwet na de verwijdering van de zandduinen, wat ertoe zal leiden dat hun huizen overstromen, in beslag genomen en gesloopt worden (verzoekschriften 606/2009 en 1499/2009). Weer een indiener omschreef hoe haar gemeenschap zich machteloos voelde tegenover de invloed van advocaten in dienst van ondernemingen met belangen in het kustgebied en de ontwikkeling daarvan, die willen dat hun kleine huizen verdwijnen uit het kustgebied (verzoekschrift 881/2009). In Santa Pola gingen protesten op omdat mensen hun huizen werden ontnomen, terwijl cafés en restaurants wel mochten blijven. De rechtbanken lieten onder druk van de plaatselijke financiële belangen in de toerisme-industrie na de rechten van huiseigenaren te beschermen. Er werden verschillende voorbeelden gegeven van hoe de wet van 1988 niet had voorkomen dat er huizen werden gesloopt en er op die plaats hotels werden gebouwd, in het bijzonder op de Balearen en op de Canarische Eilanden (verzoekschriften 494/2010 en 678/2012). In Murcia, op Isla de Mazarron, waren nog meer voorbeelden te vinden van lokale huizen die deel waren uit gaan maken van de openbare ruimte nadat een ontwikkeling van de haven het strand had weggevaagd, en de 39 getroffen huizen hadden nu hun marktwaarde verloren en waren onderhevig geworden aan de met terugwerkende kracht ingestelde bepalingen van de openbare ruimte. DT\ doc 9/34 PE v04-00

10 Van het Baskische land tot aan Cádiz beschreven indieners hoe de kustlijn nu eigenlijk werd onderhouden en de stranden werden schoongemaakt door de lokale bevolking, die er nu achter kwam dat hun huizen deel zouden gaan uitmaken van de openbare ruimte, met het serieuze gevaar dat concessies zouden worden ingetrokken. Zij waren bang dat particuliere familiewoningen die eerder een marktwaarde van vertegenwoordigden nu vrijwel waardeloos zouden worden (verzoekschrift 103/2009). De rechtbanken zijn er in veel van deze gevallen duidelijk niet in geslaagd om de rechten van de burgers te beschermen. De enige indieners die leken te kunnen profiteren van de nieuwe wet waren die uit Empuriabrava (verzoekschrift 296/2009), aangezien op hun zeer specifieke locatie, waar huizen worden gebouwd rond binnenwateren nabij de kust, een speciale derogatie aan de wet van toepassing zou worden, die al voor elf andere gespecificeerde gebieden geldt. Sommige indieners waren echter van mening dat de aanwijzing van deze gebieden zonder duidelijke criteria discriminerend zou kunnen zijn. De autoriteiten: * * * De delegatie had op 22 maart 's ochtends een ontmoeting met de autoriteiten op het ministerie van Landbouw, Voedsel en Milieu. De directeur-generaal van Kustzaken, Pablo Saavedra, liet in zijn openingstoespraak weten dat de belangrijkste reden voor de nieuwe wet bestond uit de noodzaak om een oplossing te vinden voor de problemen en slechte ervaringen die zich onder de wet van 1988 hadden voorgedaan. Hij beweerde dat de zienswijze van het Europees Parlement door het ministerie in aanmerking was genomen bij de voorbereiding van de nieuwe wet, waarover ook geen openbare raadpleging was gehouden. De heer Saavedra gaf aan dat wanneer de nieuwe wet tot herziening van de Kustwet na behandeling van door het Parlement ingediende amendementen eind mei eenmaal zou zijn goedgekeurd, een momenteel in voorbereiding zijnde aanvullende verordening in aanmerking moet worden genomen voor een verdere vaststelling van de 'rechtszekerheid' van eigendom. Hij ging hier verder niet op in, maar zei alleen dat de verordening voor het eind van 2013 goedgekeurd moet zijn, wanneer deze kwestie als opgelost moet kunnen worden beschouwd. Volgens de heer Saavedra had de regering geprobeerd een evenwicht te vinden tussen verschillende belangen die de kust zouden beschermen en iedereen zouden toestaan daar gebruik van te maken als een openbare ruimte. De heer Saavedra herhaalde veel van wat hierboven in dit verslag is gezegd over de hervormingsvoorstellen, en ging dieper in op enkele van de belangrijkste kwesties, met name het onderscheid tussen stadsstranden en natuurstranden, dat sommige leden in twijfel trokken vanwege het gebrek aan criteria die gebruikt zijn voor de gebieden van 20 meter waarvoor erfdienstbaarheid geldt, en indicatoren voor klimaatverandering. Hij gaf toe dat de wet er niet op zou kunnen rekenen dat alle partijen er 100% tevreden mee zouden zijn. Wat betreft het vraagstuk van compensatie verwees de heer Saavedra naar een uitspraak van het Spaanse Grondwettelijk Hof uit 1991 waarin inderdaad bevestigd werd dat concessies die aan vastgoedeigenaren worden verleend binnen de grenzen van de maritieme en terrestrische PE v /34 DT\ doc

11 openbare ruimte 1 als compensatoir kunnen worden beschouwd. Volgens hem had de regering niettemin vooruitgang geboekt op dit punt door de concessieperiode aanzienlijk te verlengen en successierechten te waarborgen. Daar voegde hij aan toe dat economische activiteiten onder de nieuwe wet bovendien op meer rechtszekerheid zouden kunnen rekenen, wat ten goede zou komen aan sommige concessies, voornamelijk voor toerisme en de culturele sector. Hij verklaarde dat de bescherming van het milieu was verbeterd met de invoering van specifieke effectbeoordelingen voor industrieterreinen en grote bedrijfsruimtes binnen de openbare ruimte. Leden noemden in hun opmerkingen een aantal kwesties die zorgelijk blijven. Zo waren de leden bijvoorbeeld niet overtuigd door de verwijzing naar de uitspraak van 1991, en waren zij van mening dat alle betrokkenen meer baat zouden hebben bij een prejudiciële uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie inzake een dergelijke kwestie. Velen van hen vonden ook de criteria voor de intrekking van een concessie onduidelijk en waren bang dat ze willekeurig zouden zijn, zoals ze sinds 1988 waren geweest. De demarcatielijn zelf kon blijkbaar ook gemanipuleerd worden en de zorg werd geuit dat grote belangen zichzelf uit konden kopen uit de openbare ruimte. De directeur-generaal sloot af met te zeggen dat de afwezigheid van rechtszekerheid in het verleden gedeeltelijk was veroorzaakt door de onjuiste demarcatiegrenzen, door eigendomsrechten en door de achterstand in het kadaster en de registratie. De herziene wet was ontworpen om deze aspecten het hoofd te bieden. Het ministerie was voornemens de wet in overeenstemming te brengen om de openbare ruimte te beschermen en ervoor te zorgen dat er duurzame activiteiten konden worden verricht binnen dat gebied. Ngo's op milieugebied: * * * Op 22 maart kwam de delegatie 's middags bijeen met een aantal milieuorganisaties. De leden konden zich meer specifiek richten op de aantijgingen met betrekking tot de milieueffecten van de herziene Kustwet. De ngo's (WWF, Greenpeace, EA, Birdlife) stonden allen zeer kritisch tegenover het feit dat de vorige wet nooit geëerbiedigd was of op passende wijzen ten uitvoer was gelegd, en dat de plaatselijke en regionale autoriteiten welbewust de bepalingen van die wet hadden genegeerd bij het verstedelijken van de kust en het verwoesten van complete ecosystemen, waarvan zij benadrukten dat die beschermd hadden moeten blijven. Ze waren bang dat de nieuwe wet de situatie nog verder zou kunnen verergeren door de vele derogaties waarover binnen de wet was onderhandeld. De bescherming van het kustmilieu, of wat er nog over is van de natuurlijke omgeving, zou een nog groter probleem worden doordat de algemene bescherming van de kustgebieden afneemt en de economische exploitatie toeneemt, en zij betwijfelden of de wet in overeenstemming is met de voorgestelde richtlijn tot vaststelling van een kader voor maritieme ruimtelijke ordening en geïntegreerd kustbeheer 2. 1 Publieke maritieme en terrestrische ruimte. 2 COM/2013/133/FINAL DT\ doc 11/34 PE v04-00

12 De milieuorganisaties wezen erop dat er net als in het verleden helemaal geen garanties waren dat de regionale of plaatselijke autoriteiten deze herziene wet ook daadwerkelijk zouden eerbiedigen of ten uitvoer leggen, aangezien zij noch over de gemotiveerdheid noch over de middelen daartoe beschikten. Dit betekent dat de herziene wet slechts aan een kleine groep mensen ten goede zal komen en alleen maar zeer grote belangen zal dienen. Milieuorganisaties zijn bang dat sommige nieuwbouwprojecten, die aanvankelijk gebouwd waren in beschermde gebieden of gebieden met beperkte toegang onder de oude wet, uit de openbare ruimte zullen worden gehaald, aangezien nu geacht wordt dat ze onder verstedelijkte kustgebieden vallen, en wezen erop dat dit gedaan wordt op een moment dat de mariene gebieden voor Natura 2000-locaties nog moeten worden aangewezen. Derhalve worden degenen die de wet in het verleden met voeten hebben getreden, toen honderden kilometers van het kustmilieu op doeltreffende wijze werden verwoest door de bouwdrift, nu beschermd door de nieuwe wet en hebben zij niets meer te vrezen doordat ze onder een de facto amnestie voor illegale gebouwen vallen. Milieuactivisten waarschuwden dat er geen aandacht is geschonken aan de enorme gevolgen die dit heeft gehad voor de kwetsbare ecosystemen langs de kustgebieden van de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan. Slotopmerkingen Als gevolg van deze bijeenkomsten en de besprekingen die binnen de informele werkgroep hebben plaatsgevonden, staan de leden over het algemeen nog steeds sceptisch tegenover de mate waarin de herziene Ley de Costas, die nu door de Spaanse regering is goedgekeurd en aangenomen, op samenhangende wijze zal worden uitgevoerd en de doelstellingen van het ministerie zal verwezenlijken om de bescherming van het kustmilieu te verbeteren. Daarnaast blijven de leden bezorgd over het feit dat er nog steeds aanzienlijke verbeteringen nodig zijn op het gebied van eigendomsrechten en de verwerving van onroerend goed om aan de Europese normen te kunnen voldoen. Hoe kan het inderdaad dat de commissie zo lang bezig is geweest met de behandeling van bezorgdheden die EU-burgers geuit hebben over hun eigendomsrechten in Spanje en in vrijwel geen enkel ander EU-land? Dit is tot op zekere hoogte te verklaren door de boom in de bouwsector en het aantal gekochte en verkochte huizen, maar uit het onweerlegbare bewijs blijkt dat de verzoekschriften zijn ingediend omdat er iets ernstig mis is met de manier waarop de Spaanse autoriteiten en de Spaanse advocaten deze uiterst fundamentele kwesties benaderen voor vrijwel alle Europese burgers. Er zijn verzoekschriften ingediend bij het Europees Parlement door evenveel zoveel Spaanse burgers als niet-spaanse burgers. Dit doet het vermoeden ontstaan dat de toegang tot een doeltreffende herziening van administratieve besluiten, tot rechtsbescherming en tot doeltreffende schadevergoeding binnen een redelijk tijdsbestek nog altijd vaak onvoldoende is. Strikt genomen verplicht niets Spanje er krachtens de bepalingen van het EU-Verdrag toe zijn standpunt te veranderen en het is duidelijk dat de Spaanse regering en het Spaanse parlement zowel constitutioneel als politiek gezien de volledige bevoegdheid hebben om tot deze wet te besluiten en deze vast te stellen. De regeling van het eigendomsrecht blijft onder de bevoegdheid van de lidstaat vallen. Niettemin bevatten artikel 6 van het EU-Verdrag en artikel 17 van het Handvest van de grondrechten ook bepalingen inzake de rechten van mensen op hun eigendom. Daarom is er bij mensen gewettigd vertrouwen ontstaan dat de EU, en het Europees Parlement in het bijzonder, deze rechten namens hen moet beschermen PE v /34 DT\ doc

13 wanneer die ondermijnd of geschonden worden. Bovendien verplicht artikel 3 van het EU- Verdrag alle lidstaten tot een hoog niveau van bescherming en verbetering van het milieu. Artikel 191 van het VWEU versterkt deze verplichting en verplicht de lidstaten het voorzorgbeginsel aan te nemen en wanneer nodig preventieve maatregelen te nemen. Het feit dat er in de considerans van de nieuwe wet wordt verwezen naar het verslag dat het Europees Parlement heeft aangenomen als startschot voor deze hervorming, maakt duidelijk dat wat de EU-instellingen, en het Parlement in het bijzonder, zeggen van belang is voor de Spaanse wetgever. Het valt te betwisten of de Spaanse autoriteiten deze verplichtingen en bepalingen volledig erkend hebben in de herziene Kustwet en of er nu eindelijk rechtvaardigheid en billijkheid bewerkstelligd is voor vastgoedeigenaren en het milieu. Er is een openbare raadpleging gehouden door het ministerie en dat was een belangrijke stap; het blijft echter de vraag of die daadwerkelijk van invloed is geweest op het resultaat gezien de reacties van indieners en organisaties die de commissie ter ore zijn gekomen. Helaas heeft deze herziening van de Kustwet de rechtszekerheid over eigendomsrechten nagenoeg niet kunnen bevorderen, hetgeen een absolute vereiste is voor een duurzame huizenmarkt. Bovendien wordt nog meer onzekerheid gecreëerd door het feit dat de demarcatielijn telkens als de kustlijn verschuift (bijvoorbeeld door kusterosie of de bouw van een nieuwe jachthaven) mogelijk aan herziening wordt onderworpen, omdat wat op dit moment legaal is, dat morgen misschien niet meer is. Hoewel in de wet wordt gesteld dat de registratie van eigendommen moet worden bijgewerkt, is er in dit verband door de regionale en plaatselijke autoriteiten weinig tot geen vooruitgang geboekt, hetgeen nog steeds een ernstige tekortkoming vormt. Wanneer dit wordt beoordeeld in de context van een verlenging van de concessieperiode, die op zichzelf nog steeds niet duidelijk is voor wat de vaststelling van specifieke termijnen betreft (op basis van welke criteria wordt een concessie voor 75 jaar verleend en wanneer wordt deze niet verleend?), dan zijn de leden van mening dat de Europese burgers nog steeds te maken hebben met te veel onzekerheden in verband met hun eigendomsrechten. Tevens is opgemerkt dat de meeste leden concessies niet beschouwen als een eerlijke compensatie voor het mogelijke verlies aan waarde van privé-eigendommen op de onlangs vastgestelde openbare grond. Met betrekking tot de voornaamste doelstelling van de bescherming van het milieu van de kustgebieden zijn de leden van mening dat er nog altijd veel te veel tekortkomingen en dubbelzinnigheden in de nieuwe wetgeving voorkomen, ondanks de oorspronkelijke ambities van het ministerie van Milieu op dit gebied. De beperking van de gebieden waarvoor erfdienstbaarheid geldt voor de rías aan de kust is in het bijzonder ongerechtvaardigd. Er moet duidelijker worden uitgesproken dat 'economische ontwikkeling' - helaas vaak gelijkgesteld aan de bouwsector - in beginsel onverenigbaar is met de bescherming van een ecologisch zeer kwetsbaar kustgebied. De mogelijkheid om via de nieuwe wet te waarborgen dat de nieuwe EU-kaderrichtlijn voor geïntegreerd kustbeheer op duidelijke wijze wordt aangenomen, is niet benut. In de nieuwe wet worden evenmin de EU-aanbevelingen van de Raad van 2002 of het Protocol bij het in 2010 bekrachtigde Verdrag van Barcelona, over hetzelfde onderwerp, volledig erkend. De leden kunnen nog steeds niet met zekerheid zeggen of een aantal andere EU-richtlijnen ten volle worden geëerbiedigd. DT\ doc 13/34 PE v04-00

14 Met het oog op deze conclusies en de uitgebreide besprekingen over dit onderwerp binnen de werkgroep en tussen de delegatieleden die Madrid hebben bezocht, zijn de volgende aanbevelingen opgesteld. Aanbevelingen 1. Bij de bescherming van de Spaanse kustgebieden en de eigendommen aldaar moeten de wettelijke belangen goed tegen elkaar worden afgewogen. 2. Onderkent dat de Spaanse regering zich reeds serieuze inspanningen heeft getroost, in het bijzonder in de vorm van een nieuwe wet voor de kustgebieden, die de meeste problemen, zoals het gebrek aan bescherming voor EU-burgers die te goeder trouw bouwen, oplost, en tot doel heeft de bescherming van de Spaanse kustgebieden enerzijds en het streven naar economische groei anderzijds met elkaar te verenigen, waarmee eigenaren van eigendommen meer juridische zekerheid wordt geboden. 3. Verzoekt de Commissie te onderzoeken in hoeverre deze nieuwe wet in overeenstemming is met het recht van de EU. 4. Herinnert eraan dat de Commissie in de mededeling aan de leden heeft aangegeven dat het eigendomsysteem onverminderd een bevoegdheid van de lidstaten is en dat zij alleen kan interveniëren indien er sprake is van een vermeende inbreuk op het recht van de EU. 5. Spoort de Spaanse autoriteiten op nationaal niveau aan met de autonome regio s en de plaatselijke autoriteiten samen te werken om de kustgebieden die door (soms illegale) infrastructuur- en bouwprojecten ernstig zijn aangetast, te herstellen, beschermen en daar waar mogelijk nieuw leven in te blazen. Beschermde kustgebieden moeten niet worden gebruikt voor nieuwe bouwprojecten (gebouwen of huizen), aangezien het hoofddoel van de nieuwe wet het duurzame beheer van de Spaanse kustgebieden is, m.a.w. de bescherming van de verscheidenheid aan waardevolle en gevoelige natuur en ecosystemen. 6. Verzoekt de Spaanse autoriteiten met klem een alomvattende en billijke regeling voor financiële compensatie te ontwikkelen voor alle eigenaren van eigendommen wier huizen door de toepassing van de wet voor de kustgebieden misschien gesloopt moeten worden of zullen worden onteigend. 7. Verzoekt de Spaanse autoriteiten compensatie toe te kennen die een weerspiegeling vormt van de waarde van de betrokken eigendommen in plaats van een concessie toe te kennen. 8. Spoort de Spaanse justitiële autoriteiten aan, met betrekking tot gebouwen die zijn aangemerkt als 'illegale gebouwen' in of in de buurt van de kustgebieden en die aan onwetende Europese burgers, met inbegrip van Spaanse burgers, zijn verkocht, om particulieren of overheidsautoriteiten die buiten het formele rechtskader hebben gehandeld door bouwrechten toe te kennen en te verwerven, te onderzoeken en te vervolgen en om hen sneller voor de rechter te brengen, en om ervoor te zorgen dat de slachtoffers van dergelijke praktijken, die hun onroerend goed te goeder trouw hebben gekocht, recht hebben op een volledige en eerlijke compensatie van de Spaanse autoriteiten. 9. Verzoekt de autoriteiten om alle regionale en plaatselijke autoriteiten te voorzien van duidelijke richtsnoeren op basis van objectieve en niet-discretionaire criteria betreffende de toekenning van concessies aan bestaande wettelijke eigenaren van woningen in de kustgebieden, en om een eerlijke en uniforme toepassing van de wet te PE v /34 DT\ doc

15 waarborgen. Wijst niettemin opnieuw op de ernstige bezwaren van de commissie ten aanzien van het bestaan van dergelijke concessies. 10. Dringt er bij de autoriteiten op aan om bij de afbakening van de openbare grond objectieve technische criteria te hanteren en om ervoor te zorgen dat wanneer van deze criteria wordt afgeweken, de afwijkingen op duidelijke en transparante wijze worden gerechtvaardigd en in ieder geval zijn gericht op een betere milieubescherming. 11. Verzoekt om een moratorium of bevriezing van alle bij de rechter lopende zaken betreffende woningen in kustgebieden waarvan de demarcatielijn mogelijk wordt gewijzigd, teneinde gebouwen die daarna mogelijk buiten de openbare grond vallen tegen eventuele sloop te beschermen. 12. Verzoekt om het eigendomsregister en het kadaster snel en accuraat bij te werken en te waarborgen dat alle vastgoedeigenaren binnen de demarcatiezones naar behoren worden geïnformeerd over hun rechten en de middelen om toegang tot de rechter te krijgen indien zij dit nodig achten voor de bescherming van hun legitieme belangen. Wijzigingen in het kadaster zijn alleen toegestaan indien de betrokken eigenaren daarvan in kennis zijn gesteld. 13. Verzoekt de autoriteiten het onderscheid tussen natuurlijke en stadsstranden verder te verduidelijken en maatregelen te nemen om op doeltreffende wijze te voorkomen dat stadsstranden de tot natuurlijke stranden uitgeroepen gebieden overschrijden. 14. Verzoekt opnieuw om rechtvaardigheid door een doeltreffend en tijdig optreden, daar buitensporige vertragingen in de rechtsbedeling op zichzelf een onaanvaardbaar onrecht vormen. Dringt er in deze context bij alle partijen en overheden op aan om zich, wanneer gerechtelijke procedures worden gestart, te vergewissen van het mogelijke nut van verzoeken om prejudiciële uitspraken gericht tot het Europees Hof van Justitie, teneinde een betrouwbare interpretatie te verkrijgen van fundamentele vraagstukken zoals bedoeld in het Europees recht in bij nationale rechtbanken aanhangig gemaakte zaken, en ervoor te zorgen dat een dienovereenkomstige toepassing juridische rechten verleent krachtens Europees recht aan de partijen. 15. Vraagt er rekening mee te houden dat het vooruitzicht van een langdurig proces betrokken eigenaren ervan weerhoudt zich tot de Spaanse rechtbanken te wenden. Vindt in dit verband dat opschortende maatregelen moeten worden overwogen in gerechtelijke uitspraken met betrekking tot eigendomskwesties. 16. Verzoekt de Commissie te bekijken welke feitelijke belemmeringen Europese burgers ervan weerhouden het Europees Hof van Justitie om een prejuditiële uitspraak te vragen; herinnert aan de resolutie van het Europees Parlement van 21 november 2012 over de werkzaamheden van de Commissie verzoekschriften Juicht de erkenning van klimaatverandering in de nieuwe kustwetgeving toe, alsmede de noodzaak om het kustbeheer aan te passen aan de onvermijdelijke gevolgen hiervan. 18. Uit hoofde van Europees of nationaal recht beschermde gebieden moeten worden beschermd zoals bedoeld in de desbetreffende wetgeving, en op de percelen in kwestie moet niet opnieuw worden gebouwd. 19. Verzoekt de Commissie bij de bouw van openbare infrastructuur op onteigende grond na te gaan of de Europese regels betreffende openbare aanbestedingen in acht zijn genomen. DT\ doc 15/34 PE v04-00

16 BIJLAGE EUROPEES PARLEMENT Commissie verzoekschriften MEDEDELING AAN DE LEDEN Betreft: Verzoekschrift 174/2008, ingediend door Mr. Jose Ortega (Spaanse nationaliteit), over de vermeende oneigenlijke toepassing van de Spaanse Kustwet met betrekking tot eigendomsrechten, Verzoekschrift 303/2008, ingediend door Rosa Garcia Pose (Spaanse nationaliteit), ondersteund door 55 medeondertekenaars, over het verlies van de huizen van ondertekenaars als gevolg van kustbeschermingsmaatregelen in de provincie La Coruña, Verzoekschrift 867/2008, ingediend door mevr. Karin Koberling (Duitse nationaliteit), over vermeende verkeerde toepassing van de Kustwet door de Spaanse autoriteiten, Verzoekschrift 1271/2008, ingediend door Rudolf Schneiders (Duitse nationaliteit), over de eventuele toepassing van de "Ley de Costa" in Spanje, Verzoekschrift 1448/2008, ingediend door Ursula Czelusta (Duitse nationaliteit), over landmeting aan de Spaanse kust en haar vrees voor onteigening van haar huis in Spanje, PE v /34 DT\ doc

17 Verzoekschrift 1485/2008, ingediend door Alan Hazelhurst (Britse nationaliteit), over de illegale toepassing van de Spaanse Kustwet (Ley de Costas), Verzoekschrift 1691/2008, ingediend door Oscar Maniaga Izquierdo (Spaanse nationaliteit), over de onteigening van zijn huis uit hoofde van de tenuitvoerlegging van de Ley de Costas in Alicante, Spanje, Verzoekschrift 1871/2008, ingediend door de Asociación de Vecinos de Celoriu, over urbanisatieprojecten in Celorio, Asturië, Spanje, Verzoekschrift 103/2009, ingediend door Margarita García Jaime (Spaanse nationaliteit), over de Ley de Costas (wet betreffende de kustgebieden) in Spanje, Verzoekschrift 119/2009, ingediend door Jan van Stuyvesant (Nederlandse nationaliteit), namens de vereniging van eigenaren van Vera Playa (Almería, Spanje), over de situatie die is ontstaan als gevolg van de Spaanse Ley de Costas (wet betreffende de kustgebieden), Verzoekschrift 274/2009, ingediend door Tomás González Díaz (Spaanse nationaliteit), namens de buurtvereniging Las Calas, over de sloopwerkzaamheden ter uitvoering van de Ley de Costas (Kustwet) in de kustplaats Cho-Vito in Candelaria, Tenerife, Spanje, Verzoekschrift 278/2009, ingediend door Gregorio Amo López (Spaanse nationaliteit), over de Kustwet (Ley de Costas) in Asturië, Spanje, Verzoekschrift 279/2009, ingediend door Timoteo Giménez Domingo (Spaanse nationaliteit), over de gevolgen van de Spaanse Kustwet, Verzoekschrift 296/2009, ingediend door Ingeborg Hoffman (Duitse nationaliteit), namens de Asociación de Proprietarios de Empuriabrava (APE), over verlies en beperking van eigendomsrechten als gevolg van de toepassing van de Spaanse Kustwet aan de Costa Brava, Verzoekschrift 298/2009, ingediend door Wolfgang Ludwigs (Duitse nationaliteit), over de Spaanse Kustwet, Verzoekschrift 0389/2009, ingediend door M. L. (Duitse nationaliteit), over geplande onteigening van zijn grond in Spanje in het kader van de Spaanse Kustwet Verzoekschrift 606/2009, ingediend door Paula Llaneza Alcada (Spaanse nationaliteit), gesteund door twee medeondertekenaars, over de gevolgen van de Spaanse Kustwet ( Ley de Costas ) voor haar eigendommen, Verzoekschrift 0611/2009, ingediend door Maria Jesús de Motta Martínez (Spaanse nationaliteit), over de gevolgen van de Kustwet ( Ley de Costas ) DT\ doc 17/34 PE v04-00

18 voor haar eigendom, Verzoekschrift 0618/2009, ingediend door María Luisa Domínguez Ibáñez (Spaanse nationaliteit), over de gevolgen van de Kustwet ( Ley de Costas ) voor haar eigendom, Verzoekschrift 0626/2009, ingediend door Nordhild Köhler (Duitse nationaliteit), over de uitvoering van de Spaanse Kustwet (Ley de Costas) in Formentera, Verzoekschrift 0666/2009, ingediend door Carmen Ramos Badia (Spaanse nationaliteit), over de gevolgen van de Spaanse Kustwet ('Ley de Costas') voor haar onroerend goed, Verzoekschrift 0667/2009, ingediend door Jon Iturribarria de Castro (Spaanse nationaliteit), over de gevolgen van de Spaanse Kustwet ( Ley de Costas ) voor zijn onroerend goed, een in 1683 gebouwde getijmolen, Verzoekschrift 0676/2009, ingediend door Jorge Comin Giner (Spaanse nationaliteit), over de gevolgen van de "Ley de Costas" (Kustwet) voor zijn woning, Verzoekschrift 0708/2009, ingediend door Pedro López Rodríguez (Spaanse nationaliteit), over de wet op de kustgebieden, Verzoekschrift 0881/2009, ingediend door Pilar Embeita Olasagasti (Spaanse nationaliteit), namens de vereniging DARACA, over de retroactieve, willekeurige en onrechtmatige uitvoering van de Spaanse Kustwet in de gemeente Pielagos, Verzoekschrift 1346/2009, ingediend door José María Martínez de Haro (Spaanse nationaliteit), over een demarcatie in het kader van de Kustwet in La Garrucha, Almería, Verzoekschrift 1499/2009, ingediend door Mercedes Bronchal Pascual en Antonio Maestre Azcon (Spaanse nationaliteit), over de situatie van hun huizen die worden getroffen door de "Ley de Costas" (Kustwet), Verzoekschrift 1523/2009, ingediend door Konrad Ringler (Duitse nationaliteit), over niet-naleving door de Spaanse nationale en regionale overheden van de aanbevelingen in het verslag-auken, Verzoekschrift 1573/2009, ingediend door Aurelio Pretel Marín (Spaanse nationaliteit), over de Kustwet, Verzoekschrift 1625/2009, ingediend door Heribert Hofmann (Duitse nationaliteit), over een project voor de ontwikkeling van een plezierjachthaven in Santa Margarita aan de Rio Grao, Verzoekschrift 1691/2009, ingediend door Dolores Monferrer Guardiola PE v /34 DT\ doc