BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES

Transcriptie

1 FEBRUARI 2016 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES BARBARA SIMON, AuD CHRISTOPHE LESIMPLE, B.SC. JULIE TANTAU, AuD SAMENVATTING Het kiezen van een hoortoestel kan iets zijn waar een klant tegenop ziet. Hoe kan de audicien hem of haar helpen bij het nemen van de juiste beslissing, een beslissing die past bij zijn/ haar leefstijl en behoefte aan gehoorondersteuning? In dit artikel beschrijven wij een nieuw apparaat met de naam BeFlex, dat wordt aangeboden door Bernafon waarmee klanten tot drie technologieniveaus in één toestel kunnen vergelijken. BeFlex is in twee fasen intern getest. Bij de eerste test werden de verschillende technologieniveaus geëvalueerd op basis van een directe vergelijking tijdens een laboratoriumtest. De tweede fase was een veldtest, waarmee klanten voldoende tijd kregen om de apparaten buiten de kliniek en in hun eigen omgevingen te gebruiken. Algemeen bleek uit de tests dat bijna alle klanten het onderscheid konden maken tussen de technologieniveaus en dat ze het gevoel hadden dat BeFlex hen zou kunnen helpen bij de keuze voor een toestel. Daarnaast liet de laboratoriumtest zien dat de geavanceerde features hielpen de luisterinspanning te verminderden en een betere geluidskwaliteit verzorgden. De mogelijkheid om via BeFlex direct te kunnen vergelijken is geschikt voor klanten die niet zeker weten wat ze willen en die extra hulp nodig hebben voordat ze een definitieve aankoopbeslissing nemen.

2 2 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES De ervaring met het dragen van toestellen en het uitproberen van verschillende technologieniveaus helpt hen bij hun aankoopbeslissing en geeft hen een actieve rol in het mogelijke succes van hun hoortoestel. INLEIDING Door het grote aanbod aan beschikbare hoortoestellen, kunnen klanten het moeilijk vinden om te beslissen welk toestel ze moeten kopen, vooral de eerste keer. Normaal gesproken adviseert de audicien over het technologieniveau en de stijl op basis van uiteenlopende informatie, waaronder de mate van gehoorverlies en de behendigheid van de klant, maar ook de leefstijl. Klanten kunnen tijdens de afspraak in de kliniek gelegenheid krijgen een set testtoestellen uit te proberen. Maar wat als klanten nog steeds niet goed weten welk technologieniveau of welke stijl het beste voor hen is, of dat ze überhaupt wel baat hebben bij een hoortoestel? In plaats van een aankoop te doen waar ze niet zeker van zijn, of misschien zelfs helemaal geen toestel te kopen, heeft de audicien nu een nieuwe oplossing te bieden. Deze oplossing heet BeFlex. Dit is een nieuw testtoestel van Bernafon waarmee de audicien tot drie verschillende technologieniveaus in één toestel kan programmeren. Klanten kunnen het toestel gedurende een afgesproken periode thuis en in hun normale dagelijkse omgevingen dragen. De ervaring met het dragen van het toestel en het uitproberen van verschillende technologieniveaus helpt hen bij hun aankoopbeslissing en geeft hen een actieve rol in het mogelijke succes van hun hoortoestel. Er werd een intern onderzoek opgezet bij Bernafon in Bern (Zwitserland) om de volgende vragen te beantwoorden: 1) Levert het testen van woordherkenning significante resultaten op tussen de technologieniveaus? 2) Kunnen testpersonen verschillen waarnemen tussen de technologieniveaus wanneer het testtoestel gedurende langere tijd wordt gedragen? Om vraag (1) te beantwoorden werd een laboratoriumonderzoek uitgevoerd en vraag (2) werd beantwoord met behulp van een veldtest. TESTPERSONEN Er namen acht testpersonen deel aan de tests. Daarvan waren er 2 vrouwen en 6 mannen, in de leeftijd tussen 53 en 80 jaar. De testpersonen hadden matig tot ernstig bilateraal gehoorverlies. Afbeelding 1 toont de gemiddelde audiogrammen van de acht testpersonen. De foutbalken geven de standaarddeviatie aan voor iedere frequentie. Alle testpersonen waren ervaren gebruikers van bilaterale hoortoestellen. LABORATORIUMTEST rechteroor linkeroor Hoordrempel (in db HL) Hoordrempel (in db HL) Frequentie (in khz) Afbeelding 1. Gemiddelde drempels met de standaarddeviatie voor iedere frequentie.

3 3 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES Methodes. De gebruikte testtoestellen waren BeFlex Power AHO's die werden geprogrammeerd op basis van NAL-NL2. De eerste aanpassingen werden gekoppeld aan NAL-NL2-targets op de Verifit real-ear-meetapparatuur met behulp van de REM Speechmap-functie, met het ISTS-ingangssignaal op 65 db. De versterking werd wanneer nodig afgesteld voor ieder individu afzonderlijk. Voor de laboratoriumtest werden de BeFlex-toestellen geprogrammeerd met drie technologieniveaus: Categorie 9 (P1), Categorie 1 (P2) en een Control Omni (P3). Voor P1 en P2 werden de standaard instellingen gebruikt, zodat alle features op dezelfde manier werden gebruikt als bij normaal gebruik het geval zou zijn. Ter controle werd P3 geprogrammeerd als een Categorie 9, maar met omnidirectionele directionaliteit en met alle features uitgeschakeld. Voor de laboratoriumtest werden de BeFlex-toestellen geprogrammeerd met drie technologieniveaus: Categorie 9 (P1), Categorie 1 (P2) en een Control Omni (P3). De teststimulus was de huidige implementatie van de WaKo Monosyllabic Rhyme Test (1989). Deze test is ontwikkeld voor het meten van woordherkenning en kan worden uitgevoerd in een stille of in een luidruchtige omgeving. Het is een gesloten test, waarbij de items op een touchscreen of op papier worden aangeboden. Ieder geteste item bevat het juiste antwoord en 4 extra rijmende (of vergelijkbare) woorden. De test is automatisch, wat betekent dat ieder testitem automatisch wordt aangeboden nadat een antwoord is geselecteerd en er is geen extra ondersteuning nodig door de testaudiologen. De teststimulus bestaat uit verschillende lijsten met 47 originele WaKowoorden, uitgesproken door een mannelijke spreker. Elk woord in de woordenlijsten bestaat uit één lettergreep. De woordenlijsten zijn fonetisch gebalanceerd naar de Duitse taal (Wallenberg & Kollmeier, 1989). Voor de laboratoriumtest werd stationaire WaKo-ruis voor iedere lijst gebruikt. Om de directionele microfoons en omgevingsdetectie te activeren werd 5 seconden lang durende ruis afgespeeld vóór het begin van iedere lijst. De ruis is een stationaire ruis die is ontwikkeld op basis van het langetermijn-spectrum van alle geteste woorden. Spraak werd aangeboden via één luidspreker met een azimut van nul graden in het geluidsveld, op een afstand van 110 cm vanaf het oor, en de ruis werd aangeboden via een enkele luidspreker op 180 graden. Het touchscreen (Elo EL1529) dat werd gebruikt om de antwoorden van de testpersonen te verzamelen werd op een bereikbare afstand geplaatst, vóór de testpersoon, om ervoor te zorgen dat deze comfortabel kon blijven zitten zonder de afstand tot de luidspreker tijdens de test te veranderen. De stimuli werden gerouteerd via een GSI 61 tweekanaals klinische audiometer, om het niveau waarop spraak en ruis werden aangeboden te kunnen regelen. Om beïnvloeding door vertekening van SNR te voorkomen, werd woordherkenning getest bij een vaste SNR van 0 db onder de volgende condities: i. Zonder ondersteuning ii. Ondersteund omnidirectioneel (Control Omni) iii. Ondersteund met True Directionality (Categorie 9) iv. Ondersteund met automatische directionaliteit (Categorie 1) Iedere keer dat een woord werd aangeboden, werden 5 keuzemogelijkheden opgenomen, het was daarom een geforceerde keuze, ook wanneer de testpersoon het antwoord niet zeker wist. De testpersonen gaven hun antwoord via het touchscreen, met behulp van de Praat-software (Boersma, 2001). Woordherkenning werd gemeten via het aantal correcte antwoorden voor iedere lijst. Naast het vastleggen van de antwoorden, meet de software ook de reactietijd en de geluidskwaliteit. De reactietijd is de tijd in seconden tussen de stimuli en het antwoord van de testpersoon en wordt

4 4 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES gebruikt als indicatie voor luisterinspanning. Ten slotte werd de geluidskwaliteit gemeten op basis van een subjectieve waardering van de helderheid van ieder woord op een schaal van 1 (slecht) tot en met 6 (uitstekend). Deze waardering werd gegeven via het touchscreen na de keuze voor ieder woord. Resultaten. Voor de analyse van de gegevens werd het softwarepakket Sigmaplot 12.5 gebruikt om de variantie en andere gekoppelde testen en post hoc-testen te analyseren. De steekproeftrekking werd volgens de bootstrap-procedure uitgevoerd met Visual Inference Tool (op inzight 2.0.3), dat draait onder R (R Core Team, 2012). Deze tools werden gebruikt om het effect van de testcondities (zonder ondersteuning, omni, C9 en C1) op de variabelen (woordherkenning, reactietijd en geluidskwaliteit) te evalueren en om te bepalen of het effect significant was. Tussen de ondersteunde condities was alleen het verschil tussen Categorie 9 en Omnidirectioneel significant. Woordherkenning. Voorafgaand aan de analyse van de variantie, werd het percentage correct geïdentificeerde woorden getransformeerd naar een arcsinus-eenheid (rationalized arcsine unit, rau) (Sherbecoe R.L. & Studebaker G.A., 2004). De waarde in rau is vergelijkbaar met het percentage voor scores tussen 20 en 80%. Scores voor woordherkenning werden significant beïnvloed (F 3, 21 = 15,63, p<0,001) door de testconditie. Bonferroni post hoc-testen lieten een significante verbetering in woordherkenning zien tussen de conditie zonder ondersteuning (gemiddelde = 35,3 rau en SE = 7,8 rau) en alle ondersteunde condities: omnidirectioneel (gemiddelde = 51,0 rau en SE = 4,4 rau), Categorie 1 (gemiddelde = 56,1 rau en SE = 4,0 rau) en Categorie 9 (gemiddelde = 62,5 rau en SE = 3,9 rau). Tussen de ondersteunde condities was alleen het verschil tussen Categorie 9 en Omnidirectioneel significant (p = 0,03). Hoordrempel (in db HL) Niet ondersteund Afbeelding 2. Gemiddelde scores voor woordherkenning (in rau) voor iedere testconditie.

5 5 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES Afbeelding 2 laat de gemiddelde scores voor woordherkenning zien. De ster tussen Omni en Categorie 9 geeft een significant verschil aan tussen deze twee ondersteunde condities (* = p<0,05). Daarnaast werd een significant verschil gevonden tussen de niet ondersteunde en de drie ondersteunde condities, hoewel dit niet is gemarkeerd. Er werd geen significant verschil gevonden tussen Omni en Categorie 1 of tussen Categorie 1 en Categorie 9. Reactietijd. De gegevens voor reactietijd (RT) zijn niet symmetrisch gedistribueerd (Whelan, 2008). Er is sprake van een positieve scheefheid, wat van invloed kan zijn op de gemiddelde reactietijd bij iedere testconditie voor een testpersoon. Om de beste schatting voor de centrale tendens te vinden, werd 1000 keer een nieuwe steekproef getrokken van de mediaan van de reactietijd met behulp van een bootstrap-procedure. De bootstrapprocedure is een geschikte methode voor het analyseren van onderzoeksstatistieken in situaties waarin de geobserveerde waarden niet overeenkomen met wat normaal gesproken kan worden verwacht. De testconditie had een significant effect op de reactietijd (F 3, 21 = 9,04, p<0,001). Bonferroni post hoc-testen lieten een significante verbetering zien (p = 0,002) in de reactietijd tussen de niet-ondersteunde conditie (gemiddelde = 2,04s en SE = 0,22s) en Categorie 1 (gemiddelde = 1,21s en SE = 0,08s) en een vergelijkbare verbetering (p < 0,001) tussen de niet-ondersteunde conditie en Categorie 9 (gemiddelde = 1,09s en SE = 0,08s). Er werd een significant verschil gevonden in de reactietijd tussen de conditie Niet ondersteund en Categorie 1 en tussen de conditie Niet ondersteund en Categorie 9. Reactietijd (in s) Niet ondersteund Afbeelding 3. Gemiddelde reactietijden (in rau) voor iedere testconditie. In afbeelding 3 wordt het gemiddelde verschil in reactietijd weergegeven voor de condities Niet ondersteund, Omni, Categorie 1 en Categorie 9. Er werd een significant verschil gevonden in de reactietijd tussen de conditie Niet ondersteund en Categorie 1 en tussen de conditie Niet ondersteund en Categorie 9. Het aantal sterren geeft het significantieniveau aan (** = p<0,01 en *** = p< 0,001). Er was geen significant verschil tussen de conditie Niet ondersteund en Omni of tussen de verschillende ondersteunde condities.

6 6 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES Geluidskwaliteit. De geluidskwaliteit werd geëvalueerd met behulp van een subjectieve waardering (1-6) voor ieder woord. De waarderingsschaal voor subjectieve geluidskwaliteit gebruikt een schaal die vergelijkbaar is met de beoordelingsschaal van het Zwitserse schoolsysteem. Er werd aangenomen dat alle testpersonen een gemeenschappelijk inzicht zouden hebben in de schaal zonder meerdere keren te worden geïnstrueerd (d.w.z. 1 is de slechtste score, 4 de gemiddelde en 6 staat voor de beste score). Herhaalde ordinale gegevens van de waardering voor subjectieve geluidskwaliteit kunnen worden gebruikt om een rangorde aan te brengen tussen de verschillende testcondities. Deze rangorde specificeert echter niet hoe groot de verschillen zijn, daarom kunnen de ruwe gemiddelden van de lijsten niet worden gebruikt voor een vergelijking. Om deze kwestie op te lossen werden met behulp van de bootstrap-procedure nieuwe steekproeven getrokken, zoals voorgesteld door Svensson (2003), om de centrale tendenswaarde voor iedere testconditie te schatten. De ster staat voor een significant verschil tussen Categorie 9 en Omni en tussen Categorie 1 en Categorie 9. De Shapiro-Wilk-test vond geen afwijking van een normale distributie (p = 0,346). Tests voor gelijke variantie tussen de testcondities (p = 0,265) gaven aan dat aan de aannames voor de parametrische analyse van de variantie is voldaan. De testconditie had een significant effect op de subjectieve geluidskwaliteit (F 3, 21 = 30,7, p<0,001). Bonferroni post hoc-testen lieten zien dat de verschillen tussen alle testcondities significant waren, met uitzondering van het verschil tussen de condities van Omni en Categorie 1. Geluidskwaliteit (gemiddelde subjectieve waardering) Niet ondersteund Afbeelding 4. Gemiddelde scores voor geluidskwaliteit (waarderingssysteem) voor iedere testconditie. In afbeelding 4 wordt het gemiddelde verschil in de waarderingen van de geluidskwaliteit voor iedere testconditie weergegeven. De ster staat voor een significant verschil tussen Categorie 9 en Omni en tussen Categorie 1 en Categorie 9.

7 7 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES Hoewel dit niet is vermeld in de grafiek, is er ook een significant verschil aangetroffen tussen de Niet ondersteunde conditie en alle ondersteunde condities. Het enige niet-significante verschil was tussen Omni en Categorie 1 (zoals te zien is in de grafiek). Algemene resultaten. Om een samenvatting te kunnen geven van de geteste effecten (reactietijd RT, geluidskwaliteit SQ en woordherkenning WR) en de geteste condities, worden de algemene resultaten weergegeven in tabel 1 en visueel gepresenteerd in de multidimensionele grafiek in afbeelding 5 hieronder. Het is duidelijk dat de niet-ondersteunde resultaten de laagste waardering hebben van de drie geteste effecten. Wanneer de testpersonen werden ondersteund met een omni-directioneel systeem, verbeterden de scores voor alle drie de effecten significant ten opzichte van de niet-ondersteunde conditie. Bij het toevoegen van de features van Categorie 1 was er een kleine maar niet-significante verbetering zichtbaar voor woordherkenning (WR) en reactietijd (RT), maar niet voor geluidskwaliteit (SQ). Wanneer de meer geavanceerde features van Categorie 9 werden toegevoegd, was er een significante verbetering zichtbaar voor woordherkenning (WR) en geluidskwaliteit (SQ) vergeleken met Omni-directioneel, maar alleen voor geluidskwaliteit (SQ) in vergelijking met het Categorie 1 programma. Deze resultaten suggereren dat woordherkenning kan worden verbeterd alleen al met het hebben van een hoortoestel. Niet ondersteund Onmi directioneel Categorie 1 Categorie 9 Woordherkenning (in rau) gemiddeld Reactietijd (in s) gemiddeld Geluidskwaliteit gemiddeld Niet ondersteund Subjectieve waardering geluidskwaliteit Reactietijd (in s) Woorherkenning (in rau) Afbeelding 5. Multidimensionale grafiek van alle drie geteste variabelen. Deze resultaten suggereren dat woordherkenning (WR) kan worden verbeterd alleen al met het hebben van een hoortoestel. In meer gecompliceerde situaties kunnen comfort-features en een beter directioneel microfoonsysteem (zoals in Categorie 1 en Categorie 9) zorgen voor voordelen op het gebied van woordherkenning (WR) en verbeterde geluidskwaliteit (SQ). Deze features lieten eveneens lagere reactietijden zien, wat suggereert dat deze extra features in staat zijn om de luisterinspanning in moeilijke luistersituaties te verminderen.

8 8 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES VELDTEST Methodes. Dezelfde 8 testpersonen die deelnamen aan de laboratoriumtest namen ook deel aan de veldtest. Voor de veldtest werden de toestellen als volgt geprogrammeerd met drie technologieniveaus: Juna 9 (P1), Nevara 1 (P2) en Saphira 5 (P3). Alle technologieniveaus werden geprogrammeerd met hun standaard instellingen. De testpersonen droegen de toestellen ongeveer twee weken lang. Ze kregen de instructie de toestellen in zoveel mogelijk omgevingen en ieder programma in deze omgevingen even lang te gebruiken. Na de toestellen te hebben gebruikt, vulden de testpersonen een vragenlijst in en werden ondervraagd over hun ervaring met BeFlex. De vragenlijst werd specifiek ontwikkeld om het vermogen van testpersonen te onderzoeken om het verschil tussen technologieniveaus waar te nemen en om het voordeel van het dragen van BeFlex te kwantificeren. Daarnaast werden de Data Logging-gegevens van Oasis opgeslagen om het gebruik van de toestellen door de testpersonen te controleren. Deze consistentie suggereert dat de voorkeur gebaseerd was op de specifieke behoeften van de testpersoon en niet op het algemene programmagebruik. Resultaten. Vier testpersonen kozen de Juna 9, drie kozen de Saphira 5 en één testpersoon koos de Nevara 1 als technologieniveau van voorkeur. De Data Logging-bestanden lieten zien dat alle testpersonen meer dan 50% van de tijd in P1 bleven. Er was verwacht dat de categorie in het P1-slot het meest gebruikte programma zou zijn, omdat dit het startprogramma is, wat de voorkeur zou kunnen beïnvloeden. Hoewel P1 het hoogste gebruik had voor iedere testpersoon, was dit echter niet van invloed op de algemene voorkeur, omdat dit niet unaniem werd gekozen als het niveau van voorkeur. Dit wordt verder ondersteund door het feit dat de redenen gegeven door de testpersonen voor hun voorkeuren consistent waren voor iedere prijscategorie. Testpersonen die kozen voor de Juna 9 (Programma 1) gaven als reden voor hun keuze beter spraakverstaan aan en de testpersonen die kozen voor Saphira 5 (Programma 3) gaven meer comfort aan, met name bij scherpe geluiden, als reden voor hun keuze. Deze consistentie suggereert dat de voorkeur gebaseerd was op de specifieke behoeften van de testpersoon en niet op het algemene programmagebruik. Categorie Categorie Categorie Stilte Spraak Spraak in lawaai Lawaai Afbeelding 6. De grafiek laat het percentage zien van de tijd die is doorgebracht in verschillende omgevingen voor iedere testpersoon (TC). Afbeelding 6 hierboven laat het percentage zien van de tijd die klanten doorbrachten in rustige (wit), spraak- (rood), spraak in lawaai (grijs) en luide (zwarte) omgevingen. Ze zijn gegroepeerd om de toestelcategorie van voorkeur aan te geven voor iedere testpersoon. Zoals de grafiek laat zien, kozen vier testpersonen voor Categorie 9, drie voor Categorie 5 en één voor Categorie 1 als categorie van voorkeur. De voorkeur van testpersoon 140 wordt weergegeven, maar het Data Logging-bestand kon niet worden opgeslagen als gevolg van technische problemen.

9 9 BEFLEX: EEN VERBETERING VAN HET KEUZEPROCES Dezelfde testpersonen vonden dat de mogelijkheid om technologieniveaus te vergelijken hen hielp om een aankoopbeslissing te nemen. Conclusies en discussie. De testpersonen die voorkeur hadden voor Categorie 9 waren meer in spraakomgevingen dan in rustige omgevingen. Deze resultaten waren consistent met de redenen die zij opgaven voor hun voorkeur voor Categorie 9. Voor de testpersonen die voorkeur hadden voor Categorie 5, was er geen consistente omgeving waarin zij meer tijd doorbrachten. Omdat zij hun programma kozen op basis van hun voorkeur voor comfort, was de omgeving mogelijk minder belangrijk voor hen dan de gebeurtenissen die in de omgeving plaatsvonden. Op basis van de antwoorden op de vragenlijst en het interview waren alle testpersonen op één na in staat een verschil waar te nemen tussen de technologieniveaus. Dezelfde testpersonen vonden dat de mogelijkheid om prijscategorieën te vergelijken hen hielp om een aankoopbeslissing te nemen. Deze testpersonen vonden dat BeFlex voldeed aan het beoogde doel eindgebruikers te helpen bij het vergelijken van technologieniveaus om te bepalen welke ze zouden aanschaffen. Een onvermogen om een verschil waar te nemen tussen technologieniveaus kan ook bruikbare informatie geven aan de klant met betrekking tot hun keuze voor een toestel. Het kan betekenen dat iedere prijscategorie aan hun behoefte voldoet. De algehele ervaring van het BeFlex-onderzoek dient te worden meegenomen wanneer advies wordt gegeven aan klanten betreffende hun aankoopbeslissing. De gegevens uit deze tests ondersteunen het concept van het BeFlextesttoestel, omdat de testpersonen op een objectieve en subjectieve manier onderscheid konden maken tussen de programma's die zij in hun BeFlextoestellen gebruikten. Ze namen niet alleen een verschil waar tussen technologieniveaus, maar konden ook een keuze maken voor de categorie van hun voorkeur. BeFlex is op dit moment verkrijgbaar, audiciens kunnen BeFlex dus gebruiken om hun klanten te begeleiden bij een aankoopbeslissing voor een hoortoestel. Referenties Boersma, Paul (2001). Praat, a system for doing phonetics by computer. Glot International, 5 (9/10), Gustafson, S., McCreery, R., Hoover, B., Kopun, J. G., & Stelmachowicz, P. (2014). Listening effort and perceived clarity for normal-hearing children with the use of digital noise reduction. Ear & Hearing, 35(2), R Core Team (2015). R: A language and environment for statistical computing. R Foundation for Statistical Computing, Vienna, Austria. Sherbecoe R.L. & Studebaker G.A. (2004) Supplementary formulas and tables for calculating and interconverting speech recognition scores in transformed arcsine units. International Journal of Audiology, 43(8), Svensson, E. (2003). Statistical methods for repeated qualitative assessments on scales. International Journal of Audiology, 42 Suppl 1, S v. Wallenberg, E.L. & Kollmeier, B., (1989). Sprachverständlichkeitsmessungen für die audiologie mit einem reimtest in deutscher sprache: erstellung und evaluation von testlisten. Audiologische Akustik, 28(2), Whelan, R. (2008). Effective analysis of reaction time data. The Psychological Record, 58(3), World Headquarters Switzerland Bernafon AG Morgenstrasse Bern Phone Fax