ABC Pelgrimstocht USA 2011

Transcriptie

1 Bij de dealer is het een drukte van belang want het lokale Chapter is bezig met een evenement waarbij ze verschillende groepjes deelnemers begeleiden voor een ride-out in de regio. Het begin en eindpunt is de dealer en daar staat een leuk bandje te spelen. Zodra we het enorme pand binnenlopen worden we aangesproken door de eigenaar van de zaak. Een leuke vent die voorheen piloot is geweest en daardoor veel in Amsterdam kwam. Hij had natuurlijk gelijk gezien waar we vandaan kwamen en heette ons van harte welkom in zijn zaak. Dat is nog eens een ontvangst! Omdat het zo gezellig was bleven we eigenlijk een beetje te lang hangen, waardoor we nog aardig hebben moeten doorrijden om op tijd bij onze volgende stop aan te komen. Dat was namelijk de Bootheel HD in Scotty City Missouri. Nadat we ook hier geslaagd waren in het vinden van een leuk T-shirt hebben we maar even een half uurtje snelweg gedaan naar ons eindpunt van deze dag in Perryville. Daar hadden we de motels voor het uitzoeken en besloten we na het inchecken bij een soort Chinese buffet zaak te gaan eten. Om half negen waren we weer terug op onze kamer en was het buiten alweer donker. Morgen weer een dag! Pagina 11 van 50

2 Dag 7 zondag 04-09: Perryville (Missouri) Kansas City (Missouri) 438 miles (705 km) door Tina: Na een goede nachtrust (op zondag wordt je niet zo vroeg gewekt door andere gasten die vroeg de deur uitgaan ja, voor Amerikanen is opstaan om 5 uur de gewoonste zaak van de wereld) lukt het ons om al fris en fruitig om kwart over 8 weg te rijden bij het motel. Door het warme weer en de voorspellingen voor vandaag niet zo warm gekleed, want dan is het echt niet uit te houden met die krachtige de zon. Maar al snel blijkt dat de zon even niet meedoet en dat we zelfs nog een goeie kans op regen hebben. Met de eerste stop, bij de stateline van Illinois én Chester, de geboorteplaats van Popeye, doen we er in ieder geval een laagje bij. De stop bij de dealer was pas zo n 2 uur later, maar het lukt ons om op tijd onder verschillende buien weg te draaien. Tegen de tijd dat we bij de dealer aankomen is de lucht alweer blauw. We zien hier een geweldige muurschildering, maar dat is dan ook het enige de dealer is namelijk dicht in verband met het Laborday weekend. Balen, want dit is de enige dealer die we in Illinois konden vinden die op zondag open was maar niet deze zondag dus. Geen slimme zet van de dealer overigens, want in het kwartiertje benenstrekpauze dat we hier hielden zagen we zeker 5 andere klanten die teleurgesteld weer vertrokken dat zijn toch aardig wat dollars omzet die hij misgelopen is. Pagina 12 van 50

3 Afijn, we vervolgende onze route weer terug naar Missouri langs de Great River Road. Het is een prachtig uitzicht en de weg slingert dan weer naar de waterkant van de Mississippi en dan weer er vandaan. Onderweg vinden we een mooie picknickplek waar we onze lunch oppeuzelen. Via een mooie oude burg komen we weer in Missouri, waar we richting het Mark Twain Statepark gaan. Een groen park met diverse plekjes om te stoppen of zelfs te kamperen, zeker in zo n voor Amerikanen lang weekend. Om zes uur stoppen we op het geplande eindpunt in Carrollton om te kijken wat we doen. Het is nog wel anderhalf uur rijden naar de Days Inn in Kansas City. We besluiten om door te bijten en daarheen te gaan, want dan kunnen we daar twee nachten blijven en is het de komende dagen een stuk relaxter. Om kwart over 7 heb ik ingecheckt en de spullen in de kamer gedropt. Eten!! Zeker het laatste uur hakte er namelijk erg in, we reden het hele eind tegen de laagstaande zon in dat is zo vermoeiend! Dus we waren wel toe aan een hapje. Helaas kostte dat nogal wat moeite, want de eettenten waren verder van ons motel vandaan dan we gewend zijn. Uiteindelijk hebben we een heerlijke pasta gegeten en konden we de dag moe maar voldaan weer afsluiten. Pagina 13 van 50

4 Dag 08 maandag 05-09: (Laborday weekend) Rondje Kansas City (Missouri) 299 miles (481 km) door Tina: Het is altijd maar afwachten hoe goed het bed bevalt, maar vanmorgen was ik blij dat we hier 2 nachten hebben geboekt. De buitentemperatuur is met 16 graden Celcius echter een stuk lager dan de graden Celsius die we de afgelopen dagen hadden. Frisjes dus en ja dat was dus de doop van Dolf z n nieuwe jas. Het originele plan was om vandaag eerst naar de Zoo te gaan en daarna een rondje te gaan rijden, maar dat hadden we omgedraaid. Na het slenteren in zo n dierenpark ben je goed gaar en om dan nog te gaan rijden. Afijn, dus om half negen zaten we al op de Interstate, op weg naar de stateline tussen Missouri en Nebraska. Helaas bleek de weg naar de brug over de Missouri rivier afgesloten te zijn. Balen, maar verderop was nog een brug dat was wel 50 kilometer omrijden, maar goed dat was nog wel te doen. Toen we daar aankwamen bleek die weg ook afgesloten. Ik had al mijn twijfels, want langs de Interstate was te zien dat er diverse landerijen en panden ondergelopen waren Helaas, maar ons plannetje zou niet gaan lukken dus maar weer terug naar Kansas City en dan in ieder geval nog wel een foto maken van de stateline met Kansas. Dat lukte gelukkig wel, maar om nou in een hele ochtend 320 kilometer om te rijden via de Interstate in plaats van in een halfuurtje is wel een beetje jammer. Maar we hadden nu goed weer, met een lekker zonnetje, het had ook zomaar gekund dat we hier waren geweest toen al dat water uit de lucht kwam vallen. Afijn, na een welverdiende lunch zijn we alsnog richting de Zoo gereden waar we rond half 2 naar binnen liepen. Echt even iets heel anders en voor mij altijd leuk om te zien hoe een andere dierentuin dingen aanpakt. Dolf heeft zelfs zijn hoogtevrees ook even genegeerd om samen met mij in een kabelbaan over de Afrikaanse savanne te gaan. Om half 5 waren we het zat we voelden aan onze voeten dat het tijd werd om weer te gaan rijden. Onderweg naar het motel hebben we wat gegeten en toen was het weer welletjes. Vanavond nog even de tassen opnieuw pakken, verslag schrijven, een mail rondsturen en dan gaat het licht weer uit. Morgen hebben we namelijk een lange dag voor de boeg. Pagina 14 van 50

5 Dag 09 dinsdag 06-09: Kansas City (Missouri ) Milwaukee (Wisconsin) 586 miles (943 km) door Dolf: Omdat we in een motel vlakbij de HD fabriek in Kansas City sliepen, was het een relaxte ochtend. We konden immers pas om 9 uur bij de fabriek terecht. Dus rustig aan de spullen weer op de motor en na het ontbijtje maar liefst 5 minuten gereden naar het visitor center. Daar waren we nog te vroeg, dus hebben we buiten eerst even alle motoren van het personeel bekeken. Daar zaten wel wat bijzondere bouwprojecten tussen. Met nog een handje vol andere bezoekers kregen we wat papieren om in te vullen en daarna konden we wat rondneuzen in het shopje wat erbij zat. De tour begon pas om half 10 met een introductievideo en instructie. Dat we vooral binnen de gele lijnen moeten blijven en de veiligheidsbril moeten dragen enz. Dan krijgen we een ontvanger met een oortje zodat we de tourguide ook in de herrie kunnen horen en gaan we de fabriek in. Op deze locatie wordt de complete V-Rod modellijn van HD gebouwd. Niet alleen de frames en de hele opbouw van deze fiets, maar ook het hele motorblok wordt vanaf ruw metaal gezaagd, geslepen, gewalst etc. Het is dus best een hoop lawaai in de grote en erg schone fabriekshal. Uiteraard veel robots, maar vooral bij de controles nog vaak mensen. De totale rondleiding duurt een uur en ik kan hem vrij goed volgen. Voor Tina is dat wat lastiger, door het technische Engels en ook het enorme accent van de tourguide. Volgens mij kwam Pagina 15 van 50

6 die uit Texas of zo. Na de rondleiding nog wat leuke goodies gescoord in het shopje en dan wordt het hoog tijd om te gaan rijden. Het is al bijna half twaalf als we de weg op gaan voor de langste dagafstand van deze vakantie. We hebben er vooraf uitgebreid over gesproken en samen besloten om het zo te doen. Maar als het dan eenmaal zover is, blijft het een pittige klus. Gelukkig was het weer perfect. Een lekker zonnetje met een klein beetje wind. Ook was het niet superdruk op de weg, waardoor we vlot de stad Kansas uit waren. Omdat het gisteren (maandag) de Dag v/d Arbeid (Laborday) was, hadden de Amerikanen een lang weekend vrij. De fabriek in Kansas was dus niet open, dus moest deze tour op dinsdagochtend. Helaas is de tour in de fabriek in Milwaukee alleen op woensdag en vrijdag. Die moesten we vooraf boeken (op alle andere locaties is dat niet nodig). Het resultaat is dat we in één dag naar Milwaukee moeten rijden en die dag begint dus pas om half 12. Gelukkig hebben we vooraf wel een hotel naast het HD museum kunnen boeken, zodat we gelijk op het opstappunt van de tour zijn. Maar daar moeten we nog wel even naar toe. Ik had Tina beloofd dat ze de hele dag graan zou zien en dat klopte vrij aardig. We hebben het grootste gedeelte van de dag in de staat Iowa gereden en dat is zo n beetje de graanschuur van Amerika. Gelukkig was het niet helemaal plat, maar licht heuvelachtig, zoals in het noorden van Limburg. Na 2,5 uur knallen op de bijna lege Interstate (snelweg) kwamen we aan in Place Des Moines. Daar zit in een authentieke oude schuur Big Barn Harley Davidson. Na het scoren van een T-shirt en wat te drinken rijden we verder op doorgaande binnenwegen. Die verschillen hier overigens niet veel met de snelweg. Als we de stateline met Wisconsin passeren is het al te schemerig om een goede foto te kunnen maken. Even verderop stoppen we om wat te eten en wat meer kleding aan te doen. Ook de helmen gaan op, want hoewel hier niet verplicht, wordt het nu echt te koud om zonder te rijden. Uiteindelijk rijden we om half 12 s avonds de parkeerplaats bij het hotel in het hartje van Milwaukee op. We hebben er dus exact 12 uur over gedaan om vanuit Kansas City hier te komen. Voor Tina een persoonlijk record, want we hebben vandaag 586 miles, dus 943 kilometer gereden! We checken in bij het Iron Horse hotel voor de duurste kamer van deze trip, omgerekend 135 euro (wat we in Noorwegen zo n beetje elke dag kwijt waren). Na een heerlijke douche duiken we in het enorm grote bed en kijken nog even naar het weerbericht op de 42 plasma TV voor we lekker gaan slapen. Pagina 16 van 50

7 Dag 10 woensdag 07-09: Milwaukee (Wisconsin) Tomahawk (Wisconsin) 262 miles (422 km) door Dolf: Het was best moeilijk uit bed komen, ondanks het prachtige weer en het mooie programma van vandaag. Het bed was echt heerlijk en we waren nog niet bepaald bijgekomen van de pittige rit van gisteren. Toch waren we netjes op tijd voor de Steel Toe Tour. Het verzamelpunt voor de deelnemers was bij de ingang van het Harley-Davidson Museum, 1 minuut rijden vanaf ons luxe hotel. Na het ophalen van de bestelde tickets gingen we met de hele groep van 20 personen in het gereedstaande busje zitten. Daar weer de veiligheidsinstructies, bril en in dit geval ook Steel Toe Shoes, oftewel opzetstukken van staal voor over je schoenen zodat je tenen heel blijven. Gelukkig had ik mijn HD boots met ingebouwde stalen neuzen al aan, maar Tina niet. Dus die mocht er mee rondlopen, wat een leuk geluid gaf, alsof ze boeren klompen aanhad. De bustrip naar de fabriek in Menomonee Falls, een buitenwijk van Milwaukee duurt 20 minuten en onderweg vermaakt de tourguide ons met allerlei info ter voorbereiding op onze tour. Bij de fabriek wordt de groep in tweeën gedeeld en gaan we naar binnen. Dit is echt een enorm groot complex. We lopen ruim 1,5 uur in de fabriek rond waar we de hele opbouw van het luchtgekoelde motorblok te zien krijgen wat in bijna alle HD modellen wordt toegepast. Daarna ook nog de opbouw van de aandrijving en de samenvoeging van het motorblok met de aandrijving. De tourguide weet het allemaal vrij goed over te brengen en met hier en daar een kleine toelichting is het ook voor Tina duidelijk wat ze te zien krijgt. Omdat er maar liefst 24 verschillende combinaties mogelijk zijn is het logistieke proces nog niet zo eenvoudig. Ook de gedetailleerde uitleg van de aandrijving, waarbij we verschillende onderdelen even mogen vasthouden en bekijken was erg imposant. Ook voor mij was het een leerzame ochtend! Voor we teruggaan met het busje kunnen we uit een automaat(!) nog even een T-shirt en een patch trekken, die je alleen hier kunt kopen. Ook krijgen we een groepsfoto en een pin. Als we terug zijn bij het museum is het inmiddels 12 uur, dus heeft het allemaal veel langer geduurd dan we verwacht hadden. We gaan eerst maar even lunchen en dan naar het museum. Dat viel mij wel een beetje tegen, maar dat komt vooral omdat ik de hele expositie eigenlijk al eerder gezien heb. Het is namelijk voor 80% gelijk aan wat ze hebben laten zien tijdens de feesten rond het 100-jarig bestaan in Barcelona en Hamburg in Ze hebben niet eens de moeite genomen om het nieuwe 103 CI motorblok toe te voegen aan de rij met blokken vanaf 1903! Pagina 17 van 50

8 Wel kon ik nog even goed gedetailleerd aan Tina laten zien hoe de verbrandingsmotor werkt en zo nog wat details verduidelijken van wat ze in de fabriek had gezien. Bij de ingang hebben ze een heel klein stukje over H.O.G. neergezet met daarin zo n 300 patches van chapters. Ik vind dit nogal magertjes hoor! Na het nodige gedoe krijg ik ze zover om buiten alle normale procedures om onze chapterpatch in de display geplaatst te krijgen. Uiteraard even een foto gemaakt om dit als bewijsmateriaal aan Ada te kunnen laten zien als we weer thuis zijn. Volgens mij hebben ze hem gewoon weer weggehaald zodra we het pand uit waren. Uiteraard hebben we buiten nog even wat foto s gemaakt en de creditcard laten gloeien in de grote shop die er bij zit. Daarna begonnen we zo rond half 3 aan onze dagtrip. Dit is ruim twee uur later dan gepland! Eerst rijden we door het centrum van Milwaukee naar het HD hoofdkantoor aan Juneau Avenue. Daar biedt iemand aan om een foto van ons samen te maken! Vervolgens rijden we naar de lokale HD dealer waar we snel even een T-shirt en shotglas kopen. Dan door naar Menomonee Falls voor een foto met de motor bij de fabriek en dan de stad uit. We rijden de rest van de middag en een groot deel van de avond over mooie binnenwegen door de bossen en langs de landerijen van Wisconsin. Er zitten veel boerderijen hier en ook hier veel maïs en graan. We zien de nodige roofvogels en roadkill onderweg maar verder weinig dieren. Als het donker begint te worden nemen we een verkorte route naar Tomahawk waar we een overnachting nemen in de Moose Run motel. Een groter contrast met de vorige nacht is er bijna niet, want vannacht slapen we in een jaren 50 kamer met een twijfelaartje en een rammelende airco. Pagina 18 van 50

9 Dag 11 donderdag 08-09: Tomahawk (Wisconsin ) Petoskey (Michigan) 383 miles (616 km) door Dolf: Het is een mooie heldere en frisse ochtend als we wegrijden bij ons motel om in het stadje Tomahawk te gaan ontbijten. We hebben alle tijd, want de rondleiding in de lokale HD fabriek begint pas om uur. We pinnen ff wat cash bij een drivein bank en dan vinden we op Mainstreet een gezellig klein tentje waar ook de locals hun morningcoffee komen scoren. Na een heerlijk ontbijtje rijden we naar de fabriek net buiten de stad. Daar worden we super vriendelijk ontvangen en omdat we de enige gasten zijn krijgen we een privé rondleiding door de kleine fabriekslocatie. Met de inmiddels gebruikelijke veiligheidsbril, klapper schoenen en oortje in lopen we in een half uurtje door het hele pand. Hier worden de windschermen gemaakt en ook de koffers en andere plastic delen die vooral op de grote touring HD modellen worden toegepast. Voorheen maakte men hier ook zijspannen, maar dat doet HD niet meer zelf. Het proces van kleine zwarte korreltjes tot compleet in kleur gespoten koffers en fenders is erg indrukwekkend. De korreltjes worden op hoge temperatuur tot een soort tandpasta omgevormd en hiermee worden mallen gevuld in de vorm van de diverse lakdelen. Het productieproces voor de windschermen is kinderlijk eenvoudig. Maar vooral het handmatige spuitwerk voor de klantspecifieke bestellingen is mooi om te zien. Nu snap ik ook hoe ze die kleurcombinaties kunnen maken! Omdat de rondleiding snel klaar is en ook het T-shirt vlot uitgezocht rijden we om 11 uur richting de stateline van Wisconsin met Michigan. Omdat ik de route voor deze dag helemaal over kleine binnenwegen heb gemaakt zijn we wel een tijdje bezig voordat we daar zijn. Helaas is er bij de stateline niet eens een bord te vinden! Omdat we die toch echt willen hebben, rijden we een half uurtje om via het plaatsje Norway. Na de foto s op deze stateline gaan we verder langs Lake Michigan. Wat een enorme hoeveelheid water is dit! Het meer is groter dan heel Nederland, dus is het niet zo gek dat we grote zeeschepen zien varen. Pagina 19 van 50

10 Na een late lunchstop (we zijn inmiddels weer in Eastern Time, maar onze maag is daar nog niet aan gewend) rijden we door tot aan de grote brug over het smalste deel van het meer. Hier betalen we 3,5 dollar aan tolgeld en rijden de brug op. Daar is de rechterbaan afgesloten wegens werkzaamheden en de linkerbaan bestaat volledig uit stalen matten die enorm glad zijn. Ik heb dan ook de grootste moeite om de motor overeind te houden en dat bij een snelheid van 70 kilometer per uur! Ik ben dan ook erg blij als we aan de overkant zijn en we verder gaan door de bossen. Helaas wordt het al vroeg donker (voor ons gevoel dan, want wij hebben nog steeds last van het uurtje tijdverschil), waardoor we besluiten om niet door te rijden tot Gaylord, het geplande eindpunt. We nemen een motel in Petoskey zo n 45 minuten van Gaylord. Hierdoor moeten we proberen om morgen vroeg te vertrekken zodat we wel om 9 uur bij de dealer in Gaylord zijn. Anders lopen we teveel achter op schema. Na een fantastische steak in een lokaal gezellig restaurantje nog even verslagen schrijven en dan is het ineens 02:00 uur lokale tijd en de wekker gaat alweer om 07:00 uur. Pagina 20 van 50