De SGP-fractie T.a.v. de heer G. Boonzaaijer Van Nagellaan KP Doom. Dienstverlening Vergunning & Handhaving P. Pasveer art3912

Transcriptie

1 Kerkplein 2 Postbus AE Doom T (0343) F (0343) E info@heuvelrug.nl GEMEENTE UTRECHTSE HEUVELRUG Domein Afdeling Contactpersoon Doorkiesnummer Ons kenmerk Dienstverlening Vergunning & Handhaving P. Pasveer art3912 De SGP-fractie T.a.v. de heer G. Boonzaaijer Van Nagellaan KP Doom Uw kenmerk Datum Onderwerp Vragen ex artikel 39 van het Reglement van orde Geachte heer Boonzaaijer, Samen met mevrouw van Steenderen hebt u namens de fracties van het CDA en de SGP op 30 november 2010 negen vragen ex artikel 39 RvO gesteld over de uitspraak van de Voorzieningenrechter over de verlening van een reguliere bouwvergunning eerste en tweede fase voor het Kloosterlaantje 1 in Driebergen- Rijsenburg d.d. 11 november Deze uitspraak is als bijlage bijgevoegd. In de raadsvergadering van 13 december is verzocht om de beantwoording van deze vragen ook te benutten om in te gaan op de ontwikkelingen rond Broekbergen in breder verband. Om deze reden is in de beantwoording op onderdelen aanvullende informatie opgenomen. Voor de volledigheid en voordat wij in gaan op uw vragen, volgt hieronder nog uw toelichting op de uitspraak van de Voorzieningenrechter. Toelichting Recent hebben wij kermis genomen van een uitspraak van de Voorzieningenrechter in Utrecht. Het gaat om een beslissing op de door het college verstrekte reguliere bouwvergunning eerste en tweede fase. De overwegingen en uitspraak van de Voorzieningenrechter luiden als volgt: Overwegingen: 2.12 Gelet op het voorgaande is de Voorzieningenrechter van oordeel dat verweerder (College van B&W) de bouwvergunning eerste fase had moeten weigeren wegens strijd met artikel 44, eerste lid, aanhefen onder c, van de Woningwet 2.13 Naar het voorlopig oordeel van de Voorzieningenrechter zal de heroverweging in bezwaar moeten leiden tot herroeping en intrekking van het besluit van 5 augustus 2010, waarbij de bouwvergunning eerste fase is verleend. Gelet hierop is er aanleiding om dit besluit te schorsen tot zes weken nadat verweerder heeft beslist op de bezwaren van verzoekster tegen dit besluit. Bankrekenlngnummer BNG

2 Uitspraak: 3.1 Wijst de verzoeken om voorlopige voorziening toe; 3.2 Schorst het besluit van verweerder (College van B&W) van 5 augustus 2010 tot zes weken na bekendmaking van het besluit op bezwaar tegen dit besluit; 3.3 Schorst het besluit van verweerder (College van B&W) van 30 September 2010 tot zes weken na bekendmaking van het besluit op bezwaar tegen dit besluit; 3.4 Bepaalt dat verweerder (College van B&W) het door verzoekster betaalde griffierecht ten bedrage van 300,- aan haar vergoedt. Na de uitspraak van de Voorzieningenrechter heeft de vergunninghouder verzocht de schorsing van beide vergunningen op te heffen. Op 29 december 2010 heeft de Voorzieningenrechter hierover het volgende overwogen: 2.20 De Voorzieningenrechter is evenals in de uitspraak van 11 november 2011, van oordeel dat de hoofdactiviteit binnen de bestemming "Maatschappelijke voorzieningen (M5)", gelet op de tekst van en de toelichting bij het bestemmingsplan, "maatschappelijke voorzieningen"dient te zijn en dat het "wonen" in de doeleindenomschrijving slechts van zeer beperkte betekenis mag zijn. Een bouwplan voor het perceel Kloosterlaantje 1 zou derhalve in de eerste plaats moeten zien op en (concreet) invulling dienen te geven aan de functie"maatschappelijke voorzieningen". Nu het bouwplan volledig is toegesneden op defunctie wonen en niet op "maatschappelijke voorzieningen", is dat plan in strijd met het bestemmingsplan (laatste alinea) Gelet hierop heeft verzoeker geenfeiten of omstandigheden aangevoerd die tot opheffing van de bij uitspraak van 11 november getroffen voorlopige voorziening nopen. De Voorzieningenrechter is daarom ook thans nog van oordeel dat het college de bouwvergunning eerste fase had moeten weigeren wegens strijd met artikel 44, eerste lid f aanhefen onder c f van de Woningwet De Voorzieningenrechter zal het verzoek tot apheffing van de bij uitspraak van 11 november 2010 getroffen voorlopige voorziening afwijzen. Ook de uitspraak van de Voorzieningenrechter in Utrecht van 29 december 2010, tot afwijzing van de opheffing van de voorlopige voorziening, treft u hierbij aan. Naar aanleiding van de uitspraak van de Voorzieningenrechter van 11 november 2010 heeft u schriftelijke vragen gesteld aan het college. Hieronder vindt u de antwoorden op deze vragen. 1. Op grond waarvan heeft het college gemeend dat de bouwplannen passend zijn binnen het vigerende bestemmingsplan? Voorop staat dat wij het voortbestaan van de buitenplaats belangrijk vinden en daarom, binnen de wettelijke mogelijkheden die wij hebben, willen meewerken aan het behoud van de buitenplaats. Het perceel is gelegen binnen het geldende bestemmingsplan Buitengebied Driebergen en heeft hierin de bestemming Maatschappelijke doeleinden, met als ondergeschikte functies wonen, gezondheidszorg, therapie en tijdelijk nachtverblijf. De heer Den Boon (vergunninghouder) heeft aangegeven het hoofdhuis te willen gebruiken voor particuliere bewoning. Omdat de kapel en haar bijgebouwen bestemd zijn voor Maatschappelijke voorzieningen, en de oppervlakte van deze gebouwen meer bedraagt dan die van het hoofdhuis, beschouwen wij de functie Wonen in het hoofdgebouw als ondergeschikte functie. Daarom is het standpunt ingenomen dat de bouwaanvraag in overeenstemming is met het geldende bestemmingsplan. Namens het college is op de zitting aangegeven dat wij vinden dat het plan nu past binnen de voorschriften van het Bestemmingsplan. Daarnaast is tijdens de zitting aangegeven dat wanneer de rechter daar een andere mening over heeft, het college bereid is een bestemmingsplanwijziging in te zetten. De heer Den Boon heeft echter in vooroverleg zelf aangegeven dat hij geen wijziging wil inzetten. Aangezien de inschatting van de heer Den Boon is dat over een bestemmingsplanprocedure tot aan de Raad van State zal worden geprocedeerd, is zo'n traject voor hem niet haalbaar vanwege de voorwaarden waaronder aan hem subsidie voor dit project is verleend. De voor dit project aan de heer Den Boon verleende subsidies gaan er van uit dat voor 31 december 2010 begonnen moest zijn met bouwen, zodat voorafgaand aan de vergunningverlening niet eerst een bestemmingsplanprocedure gevolgd kan worden.

3 2. Waarom heeft het college, na de uitspraak van de Voorzieningenrechter, op 25 november j.l. vergunning verleend voor het maken van twee openingen/uitritten in de monumentale kloostermuur? De Monumentenwet en de Woningwet dienen ieder een ander doel. Het bestemmingsplan speelt - in tegenstelling tot bouwvergunningen - bij monumentenvergunningen geen rol en mag daarom niet betrokken worden bij vergunningverlening op grond van de Monumentenwet. Een aanvraag om monumentenvergunning mag dus niet wegens strijd met het bestemmingsplan worden afgewezen. Op 19 mei 2010 heeft de heer den Boon een aanvraag monumentenvergunning ingediend voor het realiseren van twee openingen in de monumentale tuinmuur op het perceel Kloosterlaantje 1 in Driebergen-Rijsenburg. Na de nodige adviezen te hebben ingewonnen bij de rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en de commissie Welstand en Monumenten Midden Nederland is het ontwerpbesluit monumentenvergunning ter inzage gelegd van 20 augustus tot en met 30 September Er zijn zienswijzen ingediend door omwonenden, die van mening waren dat de monumentale muur in zijn geheel bewaard moet blijven en dat het verkeerstechnisch niet verstandig is om een extra in- en uitgang aan te brengen. De huidige eigenaar wil zowel de cultuurwaarden uit de klooster-complexperiode als ook uit de buitenplaatsperiode zoveel mogelijk conserveren middels het door hem opgestelde masterplan. Dit masterplan is positief ontvangen door zowel de monumentencommissie als ook de Rijksdienst voor het cultureel erfgoed. Ten behoeve van restauratie van het hoofdgebouw en de toekomstige ontsluiting van het complex is een poort gedacht aan het Kloosterlaantje. De positie van die toegang is zodanig dat er rekening is gehouden met de aanwezige bomen en de restanten van de voormalige tuinaanleg. De eigenaar van het complex wil de slingervijver herstellen. Hierdoor moet de noordzijde van de binnentuin, waar nieuwe bebouwing komt, (de Orangerie) ook bereikbaar worden gemaakt voor mindervaliden. Dit kan door middel van een auto-ontsluitingsweg door de hele binnentuin tussen het eilandje en de tuinmuur, maar dit past niet in het tuinrestauratieplan. Een andere mogelijkheid is een extra opening in de tuinmuur. De adviserende partijen zijn akkoord gegaan met deze opening. Onze afdeling Verkeer heeft positief geadviseerd op dit plan. Er is geen sprake van een gevaarlijke situatie als er een extra in-uitgang komt. De ingediende zienswijzen hebben niet geleid tot een veranderd inzicht met betrekking tot de verlening en wij hebben dan ook op 16 november 2010 ingestemd met de verlening. 3. Op welke wijze gaat het college het Masterplan integraal toetsen? Op 1 oktober 2010 is de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) in werking getreden. In die wet is een integrate benadering mogelijk. De aanvraag om bouwvergunning is ingediend voor 1 oktober 2010 en moet dus volgens 'oud' recht worden afgedaan, zodat de aanvraag getoetst kan worden aan destijds geldende criteria bestemmingsplan, welstand, monumentenwet, bouwbesluit en bouwverordening. Al in mei 2009 is een eerste Masterplan ingediend door de heer Den Boon voor de restauratie van het hoofdhuis en de tuin, en de sloop van de carre's en de nieuwbouw van een orangerie en koetshuis. Doel van dit alles is het in stand houden van de buitenplaats, het in ere herstellen van de tuin, en de bekostiging van dit alles uit de nieuwbouwprojecten op het terrein. Dit plan is uitgebreid besproken met de Rijksdienst voor het cultureel erfgoed en de monumentencommissie. Dit plan is besproken in het Bijzonder Bouwplan Vooroverleg van 22 September 2009 en vervolgens behandeld in onze vergadering van 3 november In de vergadering van 13 december jl. is gevraagd om de gemeenteraad het masterplan Broekbergen voor te leggen. Hieraan zullen wij gehoor geven. Wij hebben aangegeven erg blij te zijn met dit particuliere initiatief om het rijksmonument te restaureren en de tuin in oude glorie te herstellen. Uit cultureel-historisch oogpunt gezien is het ook voor de gemeente Utrechtse Heuvelrug van belang dat de Buitenplaats wordt hersteld.

4 In artikel 13 (Maatschappelijke voorzieningen) van het bestemmingsplan Buitengebied Driebergen staat expliciet vermeld dat op het perceel met adres Kloosterlaantje 1-2 gebruik mogelijk is voor de volgende doeleinden: wonen, gezondheidszorg, therapie en tijdelijk nachtverblijf. Dit maakt het mogelijk dat het hoofdgebouw wordt gebruikt voor bewoning, terwijl andere gebouwen gebruikt worden voor maatschappelijke voorzieningen, gezondheidszorg, etc. Bij bewoning van het hoofdhuis (en de verleende vergunning voor de restauratie en verbouw hiervan) hebben wij als voorwaarde gesteld dat de rest van de bebouwing (kapel, koetshuis, orangerie) gebruikt moet worden voor maatschappelijke voorzieningen. Op 2 december 2010 heeft de heer Den Boon een aangepast principeverzoek ingediend waarbij de plattegronden van de nieuwbouw en de kapel benoemde ruimten bevatten die duiden op zorginstellingen en culturele instellingen (kapel). Ook is er een intentieverklaring van de heer Schouten, die aangeeft een travel clinic (een medische instelling voor behandelingen en service die niet in het basispakket van de zorgverzekering zijn opgenomen) te willen openen in het Koetshuis en de Oranjerie, en deze ruimten te willen gaan huren als de omgevingsvergunningen zijn afgegeven. De hoofdbestemming Maatschappelijke Doeleinden is hiermee voldoende op het terrein aanwezig. 4. Is het college voornemens om een bestemmingsplanwijziging voor te bereiden? Wij zijn niet voornemens om een procedure te volgen tot afwijken van het bestemmingsplan. Ook de initiatiefnemer heeft aangegeven dat hij niet wil overgaan tot het verzoeken om een bestemmingsplanprocedure. Dit betekent dat er alleen activiteiten vergund kunnen worden voor zover deze passen binnen het huidige bestemmingsplan. Passen aangevraagde activiteiten er niet in, dan kan hiervoor geen vergunning worden afgegeven en dat betekent dat er geen onomkeerbare beslissingen worden genomen. Er wordt dus gehandeld binnen de bestaande planologische kaders. 5. Deelt het college de mening dat de besluitvorming hierover een bevoegdheid is van de raad? Het vaststellen van bestemmingsplannen is een raadsbevoegdheid. 6. Op welke wijze wordt de raad betrokken bij deze besluitvorming? De raad wordt op de gebruikelijke wijze betrokken bij de besluitvorming via behandeling in commissie- en raadsvergaderingen. 7. Is het college bereid om in de toekomst de raad actief te informeren over dergelijke uitspraken van de rechtbank? Als een rechterlijke uitspraak de kaderstellende en controlerende bevoegdheden van de raad raakt, stelt het college de raad hiervan op de hoogte. 8. Vindt het college ook niet dat gezien de (terecht gebleken) gevoeligheid van deze materie bij omwonenden maximale zorgvuldigheid moet worden betracht? Wij trachten in ons handelen altijd zorgvuldig te zijn. Dit is in deze zaak ook gebeurd. 9. Is het college derhalve bereid op korte termijn met frelanghebbende omwonenden in overleg te treden om tot een oplossing te komen over de thans ontstane situatie en de raad daarvan op de hoogte te brengen? Bij geschillen tussen inwoners zijn wij geneigd ons terughoudend op te stellen, zeker als er civielrechtelijke procedures tussen de inwoners lopen. Wij zijn van mening dat het oplossen van dergelijke kwesties in eerste instantie tot de verantwoordelijkheid van onze inwoners hoort. Indien echter blijkt dat de betrokken partijen in een impasse dreigen te raken en derhalve ons verzoeken een bemiddelende rol te spelen, zullen wij dit zeker overwegen.

5 Tenslotte is in de raadsvergadering van 13 december jl. gevraagd om een toelichting te geven over de openbaarheid van de weg? Niet ter discussie staat dat het pad in eigendom is bij de heer Den Boon. De hoofdregel is dat een eigenaar van een pad op grond van eigendomsrecht een bord mag plaatsen om derden van zijn eigendom te weren. Dat is anders als het gaat om een openbare weg. Dan heeft een eigenaar te dulden dat derden over het pad gaan, ook al is het in eigendom bij een particulier. In dat geval mag de eigenaar geen bord plaatsen om derden van zijn terrein te weren. De vraag is dan ook of het gaat om een openbare weg in de zin van de Wegenwet. Gaat het om een weg als bedoeld in de Wegenwet, alleen dan kan de gemeente handhavend optreden op grond van de APV. Een particuliere weg wordt openbaar als de weg langer dan 30 jaar voor iedereen vrij toegankelijk is geweest. Op de gemeente rust dan de bewijslast om aan te tonen dat een weg langer dan 30 jaar voor een ieder toegankelijk is geweest. Volgens het Burgerlijk Wetboek is eigendomsrecht immers het meest omvattende recht dat een persoon op een zaak kan hebben. En als een particuliere eigenaar heeft te gedogen dat iedereen over zijn terrein mag, is dat een forse inperking van zijn eigendomsrecht. Vandaar dat er zeer zware eisen worden gesteld aan de bewijslast die de gemeente moet leveren om aan te tonen dat een pad openbaar is. Als voorbeeld over hoe zwaar die bewijslast voor de gemeente is, wordt verwezen naar een recente uitspraak van de rechtbank Arnhem (d.d. 15 oktober 2010, LJN: BO2120) waarbij de gemeente in een soortgelijke kwestie na uitgebreid dossieronderzoek en met meerdere getuigenverklaringen van ambtenaren, omwonenden en politic niet aannemelijk wist te maken dat een pad openbaar was. De betrokken partijen betwisten dat het pad al dan niet openbaar is. Namens de heer Den Boon wordt betoogd dat het pad korter dan 30 jaar voor iedereen toegankelijk is geweest en omwonenden stellen juist dat het pad openbaar is geworden. Nu de verschillende verklaringen elkaar tegenspreken op het punt van de vrije toegankelijkheid van het pad kan op die grond niet worden vastgesteld dat art. 4 lid 1 onder I Wegenwet op de steeg van toepassing is. Verwezen wordt naar de uitspraak van de Rb Leeuwarden van 19 april 2001, LJN AB1284. Zoals hiervoor is aangegeven, is de hoofdregel dat een pad in private eigendom niet-openbaar is. Alleen in uitzonderlijke situaties (aantoonbaar 30 jaar voor iedereen vrij toegankelijk) is de uitzonderingsregel van toepassing dat het om een openbare weg gaat. Wij kunnen niet voldoende aannemelijk maken dat het om een openbaar pad gaat, zodat hier de hoofdregel van toepassing is dat het om een privaat pad gaat waarover wij geen zeggenschap hebben. Dit blijkt ook uit het advies dat de gemeenteadvocaat over deze kwestie heeft uitgebracht. Derhalve hebben wij in dit geschil geen taak/bevoegdheid. Hoogachtend, Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrechtse Heuvelrug de secretaris de burgemeester

6