Inwijding Monument Limburgse Jagers op 29 juni 2016 op Generaal Majoor De Ruyter van Stevenickkazerne te Oirschot

Transcriptie

1 1 Inwijding Monument Limburgse Jagers op 29 juni 2016 op Generaal Majoor De Ruyter van Stevenickkazerne te Oirschot Generaal Querido, Overste Jansen, Generaals, Monseigneur De Jong Burgemeester Severijns, en alle hier aanwezige nabestaanden en veteranen, Dames en heren, Geen KMS (Koninklijke Militaire School), geen Landmacht, geen Limburgse Jagers meer in Limburg, het was slikken, het was wennen Toch denk ik dat wij u en ik nu, na uw vertrek met zekerheid kunnen vaststellen: je kunt de Jagers wel uit Limburg halen, maar Limburg niet uit de Jagers. Limburg zit namelijk niet alleen in uw naam maar ook in uw - in ons - DNA. Een DNA verweven met een trots voor tradities. Tradities die terugkomen in uw embleem - met de jachthoorn die ook deel uitmaakt van ons provinciewapen; in uw lied waarin u marcheert door de straten, van ons mooie Limburgse land ; en in uw wapenspreuk Regi Limburgiae Juventus, de weerbare jeugd van Limburg voor de Koning. Daarnaast delen we een DNA met een ingebakken gemak om over grenzen heen te stappen Als Limburgers - met de altijd zo nabij gelegen grenzen - kunnen we niet anders. Is het misschien juist daarom dat de Limburgse Jagers het meest ingezette regiment is bij vredesmissies All over the World? U begon destijds in Quatre-Bras Bras/Waterloo en waar bent u sindsdien wel niet overal geweest? En wat óók in ons DNA versleuteld zit, is ons anders zijn.

2 2 Limburg kunnen we toch echt geen doorsnee Nederlandse provincie noemen. En hoe luidt uw lijfspreuk ook alweer? Niet beter, maar wel anders! En zo als Limburg in de Jagers zit, zo zitten de Jagers ook in Limburg. Ik denk dat er geen Limburgse harmonie of fanfare bestaat, die uw regimentslied níét kan spelen. Een lied dat ook meerdere malen in de Limbo Top 100 prijkte. En ík kan u verzekeren dat ik mijn witte zakdoek altijd paraat heb, zodra ik de eerste tonen hoor Zelf ben ik overigens een Jagers-zoon Mijn vader - Thei Bovens - behoorde tot het bataljon Bokkenrijders (4-6 RI) dat in de Maastrichtse Tapijn-Kazerne werd klaargestoomd voor Nederlands-Indië. Daar vervulde hij als kapitein Bovens bij de stafcompagnie de rol van welfare officer. Hij zorgde daar voor een beetje balans in het zware soldatenbestaan. Ofwel: hij was verantwoordelijk voor de social affairs van het bataljon, maar ook stond hij garant voor de afleiding en amusement ter plekke Ook mijn schoonvader was een Indiëganger. Hij zit nog steeds vol verhalen over die tijd. Verhalen over serieuze zaken, maar ook verhalen over hoe hij zich - op de boot daar naartoe een kleine Maleise woordenschat eigen maakte. Een kleine woordenschat waarmee hij zich daar zo te horen als tolk voor zijn kameraden kon ontpoppen tot een echte sjacheraar, in de goede betekenis van het woord Dames en heren, ik zei het al: Je kan de Limburgse Jagers uit Limburg halen, maar Limburg niet uit de Jagers. U blijft bewust zichtbaar met openbare beëdigingsceremonies in Limburg. Zoals vorige maand nog in Venlo. Waar op de Markt 22 militairen de eed of gelofte aflegden op uw regimentsvlag

3 3 Zoals u ook bewust zichtbaar blijft op openbare herdenkingen. Zoals op de Memorial Day viering die elk jaar op de laatste zondag van mei plaats vindt op het Amerikaans Militair Kerkhof in Margraten. Waar u overigens - net als vele ander Limburgers - een graf hebt geadopteerd. Het is het graf van sergeant John Scully. 28 Jaar oud en afkomstig uit Iowa verloor hij op 27 maart 1945 het leven in de buurt van het Duitse Oberbiel. Hij verloor zijn leven in dienst van onze vrede en vrijheid. Op duizenden kilometers van waar hij vandaan kwam. Daar waar hij zijn vrouw Vera en zoon John junior achterliet John junior die nu moest opgroeien zonder eigen vader En hoé dat voelt, weten we van Stan Donkers Stan Donkers, de 8-jarige zoon van sergeant der eerste klasse Robert Donkers. 33 jaar oud en afkomstig uit het Limburgse Kerkrade verloor hij Robert - op 6 april 2007 het leven in het Afghaanse Tarin Kowt. Net als John verloor hij zijn leven in dienst van vrede en veiligheid. Net als John op duizenden kilometers van waar hij vandaan kwam. En net als John liet hij een vrouw en zoon achter. Mira en Stan Deze Stan - die toen nog geboren moest worden schreef een paar maanden geleden een brief aan iedereen die zijn vader had gekend. Een brief vol met vragen die hij hem nóóit zelf heeft kunnen stellen. Bijvoorbeeld wat zijn pappa leuk vond, wat zijn pappa cool vond, wat zijn pappa lekker vond Ik heb Stan s vader helaas nooit gekend. Ik weet enkel dat hij een gangmaker was; en met zijn broer in een band speelde; én een Limburgse Jager was. En dat hij dus één van de helden is die met zijn naam vereeuwigd is in het nieuwe monument dat ik hier vandaag mee mag inwijden. Het is een monument voor álle Jagers die in dienst van vrede en veiligheid hun leven verloren.

4 4 Voor ál die gevallenen; van Quatre-Bras/Waterloo tot en met Afghanistan. Stuk voor stuk regimentsgenoten, collega s, maten die niet met u konden terugkeren naar familie, geliefden en vrienden Een monument dat u - in zijn eerste vorm - al in 1964 werd aangeboden door de Provincie Limburg en Limburgse gemeenten en bedrijven. Toen nog in Blerick, later in Weert en nu dus - in weer een andere vorm - met u mee verhuisd naar buiten de provincie. Hier in Oirschot. Natuurlijk begrijpen Limburg en ik dat u dit monument dicht bij u wilt houden. Nét zoals u zult begrijpen dat Limburg dit monument niet uit het oog en ook niet uit het hart wil en zal verliezen. Dames en heren, u kent het motto Als Mohammed niet naar de berg kan komen, dan komt de berg naar Mohammed? Een soortgelijk motto zou ik ook nu willen hanteren: Als de Jagers en hun monument niet in Limburg konden blijven, dan komt Limburg wel naar de Jagers en hun monument toe. Onder dát motto wil ik als gouverneur alles in het werk zetten om van het stukje grond waarop dit monument nu staat, Limburgse grond te maken. Niet door een grenscorrectie met de provincie Noord-Brabant, dat zou misschien te ver voeren, maar dat kan wellicht nog komen. In elk geval wel door een langdurende erfpachtconstructie, of op enig ander mogelijke manier. En om die intentie kracht bij te zetten, heb ik een bord meegebracht dat u normaliter aantreft aan onze provinciegrenzen, en wel het bord met het opschrift: De Limburgers heten u welkom. Dit bord staat vandaag voor mij symbool voor het stukje Limburg dat hier, ongeacht de formele status, vanaf vandaag in ons hart is gesloten. En mocht u nou denken dat ik hier enkel en alleen sta te praten voor Limburgse Jagers die geboren en getogen zijn in het Limburgse land, dan heeft u het mis.

5 5 Want al wist u het misschien niet, maar op het moment dat u trouw zwoer aan uw regimentsvlag en de Koning door u ook Hertog van Limburg genoemd op dat moment bent u automatisch verheven tot Limburger. Uiteraard ook in de hoop dat Limburg in geval van gevaar en nood altijd op u kan blijven rekenen. En ik dus nooit genoodzaakt zal worden om de Limburgse schutterijen weer te gaan bewapenen. Maar zover zal het zeker nooit komen. Want, ik zei het al twee keer: Je kunt de Jagers wel uit Limburg halen, maar Limburg niet uit de Jagers! Die band is zo beloof ik u niet stuk te krijgen.