Donderdag 14 november Porto Covo Vrijdag 15 november Porto Covo

Transcriptie

1 Donderdag 14 november. Gewekt worden door blaffende honden is niet echt leuk, maar als je het gordijn opendoet en de zon schijnt in je snufferd dan ben je al snel weer goed geluimd. Er was niets te servicen dus waren we alweer vroeg aan het rijden, richting zuid-west, naar de Atlantische kust. We hadden afgelopen winter op een mooie plek gestaan en gelukkig hadden we de navi-coördinaten nog. Zo n 80 km voor de boeg over grotendeels op zich goede maar toch wel hobbelige wegen. Dit komt, lazen we op internet, doordat Portugal steeds meer autowegen tot tolwegen maakt en het beroepsverkeer deze gaat vermijden en voor de binnenwegen kiest die hier niet op berekend zijn. Maar hobbelend kom je er ook, als je maar niet te hard rijdt. Ons plekje werd makkelijk gevonden maar we besloten door te rijden naar het stadje Porto Covo (regio Sines) want na 24 uur zonder rokertjes dreigde vooral Fred een tikje chagrijnig te worden. Zwak, maar het was niet anders. We plaatsten de camper nu op een andere plek, dichter tegen het stadje. Hier stonden al wat campers en dat voelt snachts net even iets prettiger dan wanneer je helemaal alleen staat. Vanuit de camper prachtig uitzicht op de bijna bizarre kust. We waren blij de wilde golven van de Atlantische oceaan weer te zien. Strakblauwe hemel en 25 graden! We gunden ons nog net tijd voor een boterham want het kriebelde om weer te gaan wandelen. Het werd een wandeling van 3 uur door het mooie gebied met talloze baaien en baaitjes, omzoomd door mooie begroeing en veel bloeiende Spaanse margrieten. Het wordt misschien een beetje vervelend maar het was weer super-genieten! Op de terugweg naar de camper ging Els naar de plaatselijke kapster die haar voor 8,= puik knipte, inclusief wassen en föhnen. We hadden er al veel over gehoord, maar nu konden we met een buurman meelopen om te ervaren wat geocaching is. Met behulp van een modern mobieltje en gegevens (coördinaten) op bepaalde websites Schatzoeken : In het landschap verstopte objecten terugvinden, jouw gegevens erbij voegen en weer verstoppen. Leuk, we gaan ons daar zeker in verdiepen als we weer eens thuis zijn! We zagen de zon, donkerrood, onder de horizon wegzakken en dat betekent gelijk ook: Naar binnen, want het koelt direct flink af. Vrijdag 15 november. We hadden al besloten: We blijven vandaag in Porto Covo. Fred ging op jacht naar brood en dat werd een behoorlijke kuier. Na enig zoeken naar en in de plaatselijk supermarkt, deze was zeker 4 keer zo groot als de camper, vond hij broodjes en hij dacht er zelfs aan om suiker mee te nemen. Na het ontbijt, dit ging er weer goed in, in de wandelschoenen voor een stevige wandeling. We gingen ook

2 even kijken waar we januari 2013 hebben gestaan en stelden weer vast dat het een mooi plekje was. Onderweg kwam er een bidsprinkhaan op ons pad, die moest natuurlijk op de foto. Niet de beste foto ooit, maar we houden hem er toch maar in. De wandeltoer voerde weer langs de kust met zijn vele inhammen en piepkleine strandjes. Steeds weer namen we ruim de tijd om te genieten van het prachtige uitzicht. Na ruim tweeeneenhalf uur wandelen keerden we terug bij de camper. De dag begon met stralend weer maar na het middaguur verschenen er steeds meer wolken aan de hemel. De zon liet zich ook nog wel zien maar het was minder warm dan de vorige dag. Els ging toch een paar uur buiten zitten lezen en Fred ging met de laptop aan de slag om weer een paar etappes vooruit te plannen, o.a. naar het meest zuidwestelijke puntje van Europa. Uiteraard ook even Facebook en mail checken en Weer-on-line bekijken: Dat zag er nog steeds goed uit al zouden volgende week wel eens wat regenbuien kunnen vallen. Dat zouden we vanzelf merken! Er was nog wat kluswerk in de camper, er was een LEDlamp boven het keukenblok stuk. Geen reserve bij ons dus de LEDlamp uit de badruimte uitgebouwd en daar een halogeenlampje in geïmproviseerd. Els, die lamp zo min mogelijk gebruiken want die is maar liefst 20 Watt! We redden het prima met de stroom dankzij het zonnepaneel maar doen toch zuinig aan want de dagen gaan merkbaar korten en wellicht zou er de komende dagen meer bewolking en dus minder stroomopbrengst zijn. Rond 5 uur werd het zo fris dat Els en alle andere camperaars naar binnen gingen. En zo werd het avond Zaterdag 16 november. Wakkerworden, koffie, saniservice, voltanken, bandenspanning checken en weer klaar voor een stapje richting zuiden. Potverdorie! Ontdekten we onderweg een Carrefour waar we 3 euro goedkoper hadden kunnen tanken! We hebben dit verlies manhaftig genomen en gelijk maar wat inkopen gedaan, o.a. een nieuwe keramische koekenpan want die was gesneuveld. Nee, niet door huiselijk geweld, de handgreep was spontaan afgebroken. Het zonnepaneel deed extra zijn best want we kwamen in de buurt van het bedrijf waar deze gemonteerd was. Na 65 km bereikten we de beoogde CP. Niet helemaal wat de navi aangaf want die wilde ons door weggetjes sturen die expliciet verboden waren voor caravans en campers. We waren tevreden met de plek op een grote parkeerplaats bij Praya de Odeceixe. Uitzicht op een mooie omgeving en de oceaan.

3 Eerst even een knoepert van een stokbrood weggewerkt en toen rap in de wandelschoenen om de mooie, natuurlijke omgeving te verkennen. Eerst gingen we kijken bij het piepkleine gehuchtje dat erg mooi lag te zijn. Daar lag een stuk strand dat, lazen we achteraf, gereserveerd was voor bloterikken, auf Deutsch FKK. Het was mooi weer maar rond 15 0 met een frisse wind en dan zie je daar geen blote billen! We zagen ook aan de andere oever van een riviertje wat campers staan maar waren tevreden met de ingenomen plek. Wat een knappe muurschildering! De ezelskop zag er heel erg echt uit. Werk van een echte kunstenaar. Na het gehuchtje ging de wandeling door een nagenoeg ongerept natuurgebied. Schitterend! Dat een groot deel van de hazenpaadjes uit rul zand bestond maakten het wat zwaar, maar steeds weer werden we beloond met uitzichten op kleine en grotere altijd grillige baaien waar het fascinerende spel van de golven op de bizarre rotsen onze blik vasthield. We zagen een hengelaar, foto rechtsboven, waarvan we ons nog steeds afvragen hoe hij zijn stek heeft weten te bereiken. De enige verbinding met de vaste kust was een natuurlijk dammetje, spits toelopend en maar een centimeter of 40 breed. De ware schoonheid van dit landschap is moeilijk in woord en beeld weer te geven, wij zullen het in onze gedachten moeten koesteren. De vroeginvallende avond maakte het koud maar de volle maan waakte over ons eenzame plekje, we stonden helemaal alleen.. Zondag 17 november. De ochtendroutine kent de trouwe lezer inmiddels wel, dus. Het doel voor deze dag lag 60 km vóór ons. Het was uitgesproken stil op de wegen zodat we echt op ons dooie akkertje konden rijden. Fijn, want het was weer genieten van het wisselende landschap. Er waren stukken bij waar we niet verbaasd zouden zijn geweest als Old Shatterhand en Winnetou hadden staan liften.. Tegen het middaguur plaatsten we onze trouwe vierbander op de royale parkeerplaats bij het fort nabij Sagres. Dit is dan eindelijk het meest zuidwestelijke puntje (hebben wij althans begrepen)

4 Even een quicklunch en : In de wandelstappers, opweg naar het fort. Op zondag zijn veel musea en andere bezienswaardigheden gratis toegankelijk, alweer een paar euro gespaard. We zijn, qua architectuur inmiddels verwend, maar het uitgestrekte fort was toch wel aardig om te bekijken. Op veel plaatsen, voor ons enge plaatsen op steile en vooral hoge rotsen, zagen we hengelaars hun buit binnenhalen. We kwamen ook in gesprek met een Nederlandse meneer die veel, héél veel te vertellen had. Jammer, we konden het uit-zet-knopje niet vinden. Na dik twee uur wandelen (en luisteren) heel even terug naar de camper en toen weer op pad in een andere richting. Hier vonden we een prachtige baai met rondom indrukwekkende rotsformaties in grote kleurverscheidenheid. Er waren boardsurfers actief en er lagen mensen te genieten op het strand(je). Wij vonden het toch te fris en waren blij met onze fleecejacks! Maar: Stralend weer, alleen een erg frisse wind. We gingen ook weer een China-shop in (kunnen we niet laten) en daar kocht Fred een eenvoudige hengeluitrusting om er klaar voor te zijn als we bij een leuke visplek zouden komen. (De sufferd heeft thuis 6 hengels, maar geen in de camper!) Hierbij dacht hij niet aan de lokale visstekken, dat is alleen weggelegd voor de Portugezen die de rotswanden kennen als hun broekzak. Indrukwekkend was een keramiekatelier die alle buitenmuren met keramiek bekleed had. Prachtige spullen! Gelukkig was de zaak gesloten anders was ons reisbudget zeker geslonken. Op de CP sprak Fred nog met een Argentijn die in een oeroude Spaanse camper leefde en daarmee door Europa trok. Hij was bezig met een 80 jaar oude Singernaaimachine nieuwe gordijnen voor zijn wooncamper te maken en repareerde tussendoor wat jeans van andere camperaars. De man wist niet dat Nederland sinds april een Argentijnse koningin had, was duidelijk trots toen Fred hem hierover bijpraatte. En alweer viel de duisternis in, bijna met een plof! We hebben toch maar even de verwarming aangezet, morgen of overmorgen kunnen wij bij Lagos LPG bijtanken. Maan- en dinsdag 18/19 november. Ons plekje weer gevonden in Lagos. Geen droom-cp maar 3 euro per dag incl. sani om de prachtige omgeving te bezoeken: Geen bezwaar. We hebben beide dagen gewandeld, veel gewandeld en weer genoten van de meer dan mooie kust. Ook hebben we deze keer ruim de tijd genomen om door het oude stadsdeel te slenteren. Erg leuk, vooral omdat er wat volk op de been was maar niet overlopen. En terrasjes waren op veel plaatsen bezet, dat gaf ook al sfeer. Daarbij talloze winkeltjes met prachtige keramiekstukken, textielhandwerk en andere streekproducten. Naast de CP werd de kermis opgebouwd, het reuzenrad stond al te pronken met de fraaie LED-verlichting. Het echte genieten is moeilijk om in woorden te vatten, daarom maar de plaatjes om het duidelijk te maken.

5 .. Woensdag 20 november. Na de twee fijne dagen in Lagos gingen we een stapje van 26 km verder in ons avontuur. In Lagos werd de LPG-fles gevuld, nog niet helemaal leeg maar toch geen overbodige luxe omdat LPG minder tankpunten heeft dan in bijvoorbeeld Nederland. Gelukkig hebben we hiervoor wel documentatie. Het dagdoel Portimão werd bereikt, na het bezoek aan Lidl de camperplaats gezocht en gevonden. Alweer gratis, alleen afvalbakken, verder geen service. Ook niet de allermooiste ligging maar voor een overnachting prima. Jammer dat hier aso-camperaars stonden die de motor lieten lopen om hun accu s tbv het TV-kijken op peil te brengen. En wat deden we vandaag? Wandelen! Eerst langs de vrij mondaine boulevard/winkelstraat en de pier op en af om via het strand, al pootjebadend, met een grote omweg terug te gaan. Uiteraard met af en toe een extra genietpauze. Veel respect werd afgedwongen door twee jongedames die zelfs gingen zwemmen in het beslist niet meer warme water. Fred mocht ze niet fotograferen.. Om uur was het al nagenoeg donker en begonnen we aan de gebruikelijke avondinvulling.