Atelier in het Museumkwartier Utrecht

Transcriptie

1 Atelier in het Museumkwartier Utrecht

2 Dick Bruna Utrecht, 23 augustus 1927 Tekenaar en schrijver van kinderboeken Ik ben erg gek op dit atelier en ga er iedere werkdag op de fiets naartoe. Soms ook in de weekenden. Niet dat ik iedere dag werk, maar ik vind het dan gewoon lekker om er te zijn. Het is al sinds eind jaren zeventig mijn atelier en ik voel mij er nog steeds erg thuis. Het eerste wat in me opkomt als ik aan mijn atelier denk is de stilte. Hoe ik hier ook naartoe fiets, ik moet altijd door de binnenstad. Daar is altijd veel levendigheid en geluid. Als ik dan binnen ben heerst er stilte. Ik ben geboren in Utrecht en heb er altijd gewoond. Ik heb wel tijden gehad dat ik ergens anders naartoe wilde. Zo heb ik een jaar in Parijs gewoond omdat daar veel kunst te zien is. Ik heb ook veel gereisd voor mijn werk, vooral naar Japan en de Verenigde Staten. Ik kreeg dan altijd na een week het gevoel dat ik weer terug naar Utrecht wilde. Dat is iets heel geks, dat zit in je. Hetzelfde gevoel heb ik ook als ik een dag in Amsterdam ben. Ik vind het een prachtige stad, maar ik vind het heerlijk om weer terug naar Utrecht te gaan. Dat is thuiskomen. Je ziet als je Utrecht binnenrijdt altijd als eerst de Dom. Als ik terugkom van vakantie denk ik altijd: Ah, daar heb je hem weer, de Dom! Mijn plek Utrecht 49

3 Er zit wel iets Utrechts in mijn tekeningen, die zijn ook klein en gezellig Ik werk nog steeds omdat het ook mijn hobby is. Ik heb het geluk gehad dat ik mijn hele leven heb kunnen tekenen omdat Nijntje werd geboren. Ik vind mezelf helemaal niet zo n goede tekenaar. Er zijn mensen in Utrecht die veel mooier kunnen tekenen. Dat doen zij ook op een andere manier. Ik maak dingen simpel. Je laat op die manier veel ruimte over voor de fantasie van kinderen en die fantasie gebruiken zij bij mijn boeken ook. Dat is altijd mijn idee geweest. Er zit wel iets Utrechts in mijn tekeningen. Die zijn ook een beetje klein en gezellig. De stad is absoluut een inspiratiebron voor mijn werk. Ik ga altijd op de fiets naar mijn atelier. Het is heerlijk om door Utrecht te fietsen, dan heb ik het echt naar mijn zin. Ik denk dan vaak na over een volgend verhaal of tekening. Mijn route gaat altijd over de Nieuwegracht, die is zo mooi. Er heerst daar een gezellige rust. Ik zie er altijd weer nieuwe dingen. Dan denk ik: wat een mooi raam, of: wat een mooie gevel. Ik ontdek steeds meer details terwijl ik er al dertig jaar fiets! Niet alleen de huizen, maar ook de huisnummers zijn bijvoorbeeld allemaal anders. Utrecht is een artistieke stad, er zijn veel kunstenaars die iets met Utrecht doen. De schrijfster Clare Lennart bijvoorbeeld. Ik heb haar goed gekend. Zij schreef veel over Utrecht. Dat was fantastisch! Daarvan leerde je altijd weer iets nieuws over de stad. Utrechters zijn zo aardig en gewoon. Gerrit Rietveld was dat ook. Hij is heel belangrijk voor de stad geweest. Ik fiets bijna wekelijks naar het Rietveld- Schröder huis om ernaar te kijken. Hij heeft dat in 1924 ontworpen. Ik heb me altijd geïnteresseerd in Gerrit Rietveld. Hij is hier wel eens in mijn atelier 50 Dick Bruna

4 geweest. Ik weet nog dat hij naar een tekening van mij keek en toen op zijn Utrechts zei: Dat is een mooi vormpie jochie. Utrecht was in de jaren zeventig en tachtig wat stijfjes. Vooral op zondag mocht je niet zoveel. Dat echte dorpse is er wel vanaf, maar het is natuurlijk wel een kleine en intieme stad gebleven. Het zou goed zijn als dat zo blijft. Ik vond het vreselijk toen in de jaren zeventig het noordelijk deel van de Catharijnesingel werd gedempt. In die tijd was ik lid van de Utrechtse kunstenaarsvereniging Kunstliefde. Wij protesteerden hevig tegen die plannen. Het is natuurlijk krankzinnig dat een singel alleen maar voor het verkeer gewoon dicht wordt gegooid. Ik word op straat soms herkend. Utrechters zeggen dan: Hoi, en daar blijft het bij. Kinderen roepen weleens: Ha Nijn en laten je verder met rust. Dat vind ik het fijne. Als je een praatje wilt maken maak je een praatje. Verder zwaai je gewoon naar elkaar. Utrecht houdt me met beide benen op de grond. Ik vind het fijn om over Utrecht te praten. De stad is zo mooi en gezellig. Ik weet zeker dat ik hier voor altijd blijf wonen. Dom beklommen? Toen de Tweede Wereldoorlog net voorbij was, heeft bijna iedereen die iets met Utrecht had de Domtoren beklommen. Ik was daar ook bij. Het was voor het eerst sinds de oorlog dat er door de beiaardier weer echt mooi gespeeld werd. Dat was echt fantastisch! Wij keken met zijn allen over de stad uit en dachten: We zijn weer vrij! Wie is de ambassadeur van Utrecht? Dirkje Kuik. Zij heeft haar eigen museum in Utrecht. Ik heb haar vrij goed gekend. Zij heeft heel veel over de stad geschreven en wist er ook allemachtig veel van. Dirkje kon je echt van alles vertellen over Utrecht. Cornelius Carolus Stephan Crone schreef ook veel over de stad op een heel bijzondere manier. Mijn plek Utrecht 51

5 Ik denk ook aan veel beeldende kunstenaars, zoals Pieter d Hont. Hij heeft het beeld van Anne Frank gemaakt dat voor de ingang van de Janskerk op het Janskerkhof staat. Joop Hekman is ook een goede beeldhouwer. Hij heeft onder andere het beeld met de fontein op het Lucas Bolwerk gemaakt. Allemaal belangrijke figuren voor de stad. Utrecht CV: Gerard Doustraat, Schildersbuurt Emmalaan, Oudwijk Brigittenstraat, Nieuwegracht-oost Catharina van Renneslaan, Oog in Al heden Rubenslaan, Schildersbuurt 52 Dick Bruna