Train2Train Nieuwsbrief Maart 2015

Transcriptie

1 Train2Train Nieuwsbrief Maart 2015 Terugblik op onze Grand Prix Wat was het gaaf hè onze eigen Grand Prix. Het voelde als een hele speciale wedstrijd en wat was het leuk om samen met onze zwemtoppers en hun trainers in het bad te zijn en de pers met hun grote camera s te zien rondhollen! Volgens mij heeft een aantal van jullie ook nog wel de nodige handtekeningen kunnen scoren. Speciale dank hoort hier namens T2T nog wel uit te gaan naar alle ouders, familieleden en vrienden die zich vrijwillig voor ons allemaal hebben ingezet om er zo n mooie wedstrijd van te maken. Dank jullie wel. Wij vonden het super!! Mocht je de filmpjes en stukjes die over de Grand Prix zijn verschenen nog niet gezien hebben, ga dan nog even naar de site van Racing Club. Echt leuk om te zien wat er allemaal over is gezegd en geschreven. Groetjes, Lieke Vooropgave deelname Antwerpen In april (17 t/m 19) gaan we weer naar de IYSC Antwerpen in het zwembad De Wezenberg. Om de voorinschrijving te kunnen doen, moeten we inventariseren wie er wel of niet wil deelnemen. Kunnen jullie hier aub op reageren. Het gaat er dus niet om of dat je aangeeft welke dagen in dit weekend je deelneemt, maar of je überhaupt op een van de dagen zou willen zwemmen. Graag jullie reactie uiterlijk 9 maart via de mail doorgeven aan T2T@racingclub.nl Over de details rondom deze wedstrijd en eventuele accommodatiemogelijkheden volgt nader bericht. Wedstrijdplanning februari 2015 In de maand februari staan de volgende wedstrijden op onze kalender. Hou hier dus vast rekening mee in je agenda. Datum Soort wedstrijd Zwembad en Plaats 8 maart Competitie Hofbad (Uitnodiging deelname is reeds verstuurd) Den Haag 15 maart Limietwedstrijd (Opstelling wordt nog definitief bekend gemaakt) Pieter vd Hoogenband Zwemstadion Eindhoven

2 Inschrijvingen limietwedstrijd Eindhoven 15 maart 2015 Bosman Mara X Limietwedstrijd Eindhoven Botter Marc Brasz Luc Haas de Bo Hollander Freek Jansen Cas Jong de Marith Kievit Floor Koorneef Lotte Kruijf- Molina de Kilian Kuivenhoven Alyssa Lindeman Valance Lugtenburg Rob Meer van der Dominique Nisius van Bas Paap Doran Simons Victor Tchikhinachvili Nika Trijp van Jaap Visser Max Vollebregt Sanne Zaaijer Milan Zijl van Phine 100 RC, 400 BC, 50 BC 100 BC, 400 BC (4 e reserve), 200 SC 100 RC, 400 BC, 50 BC 100 RC, 400 BC, 200 BC 100 RC, 400 BC, 200 SC 100 BC, 400 BC (1 e reserve), 200 SC 100 BC, 400 BC (3 e reserve), 200 SC 100 BC, 200 RC, 50 BC 100 RC, 200 WI, 50 BC 100 RC, 400 BC, 200 SC 100 BC, 400 BC (2 e reserve), 200 SC X Heel veel succes met het behalen van de doelen in jullie races!! Aangepaste / vervallen trainingen In verband met deelname aan wedstrijden zullen de volgende trainingen voor T2T komen te vervallen: Maandagochtend 9 maart Maandagochtend 16 maart

3 Testweek 16 t/m 21 maart 2015 In de week van 16 tot 21 maart hebben we weer een testweek gepland staan. Het is handig om er die week voor te zorgen dat je elke training een extra handdoek en een T- shirt in je tas stopt. 2e ronde mentale trainingsprogramma op vrijdag 13 maart 2015 Op vrijdag 13 maart gaan we met elkaar verder met mentale training. We werken weer met groep 1 en groep 2. (Groep 1 zijn alle jongens junioren 3 & 4 en meisjes junioren 3; Groep 2 zijn alle jongens en meisjes junioren 1 & 2) Groep 1 is van uur tot uur ingepland. Groep 2 is van uur tot uur ingepland. Voor groep 1 geldt dat ze de boekjes van Wim Keizer nodig hebben tijdens deze bijeenkomst. Vergeet ze dus niet mee te nemen. Als je nog geen boekje hebt, dit graag even doorgeven aan Lieke. Kamp T2T en T2C mei 2015 De organisatie het kamp is in volle gang. Jullie hebben hier de afgelopen week al mail over ontvangen. De evenementencommissie buigt zich komende week over de verdere organisatie. Jullie horen hier dus snel meer over. Te laat.: Afspraak is Afspraak Bij de start van het seizoen hebben we als T2T afspraken met elkaar gemaakt. Dat zijn afspraken waar we allemaal JA tegen hebben gezegd. Een van die afspraken betreft op tijd aanwezig in het bad. Iedereen was het erover eens dat je altijd uiterlijk 7 minuten voor aanvang van de training in het bad moet zijn. Wie te laat krijgt een streepje. Bij drie streepjes moet er een opstel geschreven worden over: te laat komen. Deze maand zijn Kilian en Nika (weer!) aan de beurt. Lees hieronder hun verhalen J Kilian; Op 10 januari 2015 kwam Kilian Xavier de Kruyf Molina voor de derde keer te laat. De afspraak was dat je om 5.23 in het zwembad bent maar, die arme Kilian was er om 5.24!! Al was Kilian het niet mee eens met de straf, hij legde zich erbij neer. Laten we beginnen bij het begin: Zoals altijd ging de olympisch kampioen vroeg z n bed uit. Jammer genoeg is hij uit vorm maar toch blijft hij door trainen. Natuurlijk wordt hij gebracht en neemt hij zijn twee bodyguards mee. In het zwembad zag Kilian dat hij 1 minuut te laat was. De Spanjaard hoopte dat zijn trainers het niet doorhadden maar hij zag al snel dat ze het wel doorhadden. Lieke en Robert keken hem aan met hun enge en wrede lach. Hij zag het speeksel uit hun mond komen. Hun beestachtige vampiertanden kwamen naar voren. Het leek wel alsof hij iemand vermoord had. Er was maar één iemand die medelijden met hem had en dat was Nika Tchikhinachvili ( olympisch kampioen op de 50m, 100m en 200m vlinderslag). Ook hij komt heel vaak te laat en weet hoe het is om te laat te komen bij Robert en Lieke. Nika zei tegen Kilian: maak je maar geen zorgen, die twee duivels zullen hier ooit spijt van krijgen! Kilian wist dat Nika gelijk had en ging dus gewoon rustig zwemmen. Toch voelde Kilian zich slecht want het leek wel alsof Lieke en Robert hem de

4 hele tijd aankeken. Hun hoofden werden knal rood omdat het al hun bloed naar hun hoofd stroomde. Die arme Kilian zonk bijna van de stress. Opeens keken Lieke en Robert naar het plafond en binnen no time ging het licht uit in het Hofbad. Kort daarna hoorde iedereen italiaanse opera muziek uit de zeventiende eeuw om de kleine junioren in het zwembad gerust te stellen. Maar eigenlijk maakte dit het juist enger! Kort hierna werd ook het water onrustig. Nu was de hel echt begonnen... Nika Tchikhinachvili; Ik lag daar, in mijn bed, lekker warm onder de dekens als ineens de wekker gaat, mijn hoofd verteld mij: blijf liggen! Het is te vroeg en te koud om op te staan het is vijf uur s ochtends, ik streef naar de snooze knop en om weer terug te dwalen naar dromenland. Maar ik negeer dit gevoel, ik open mijn ogen. Ik kijk naar buiten, het is donker maar dat maakt niet uit, ik zucht en loop naar mijn wekker, snel aankleden, ontbijten en mijn spullen klaar maken. Tot mijn grootste verbazing is het inmiddels al een half uur later. Mijn moeder roept mij toe: Nika, het is tijd om te vertrekken pak je jas en trek je schoenen aan! ik haast me naar de kapstok. Mijn vader zit daar in de auto, klaar om te vertrekken, weer te weinig geslapen. Ik heb nergens zin in. Als ik aan kom bij het zwembad is het nog niet te laat, ik denk bij mezelf: Ik stel hem niet nog eens teleur Ik kleed me om, loop richting het zwembad, open de deur tot het zwembad, de deur lijkt een ton te wegen. In mijn hoofd blijf ik herhalen dat ik vanzelf wakker word als ik in het water spring. Ik zie De Wijze Robbert zitten en de training op een bord schrijven, hij groet mij vriendelijk en ik hem terug. De training word uitgelegd en we beginnen, na een paar kilometers is de training afgelopen. Haastig loop ik naar de douche, neem er snel eentje en kleed me gelijk om. Mijn vader wachtte weer op me in de auto buiten het zwembad, we reden naar huis, pakten mijn schoolspullen en gingen naar school. Ik krijg het maar niet uit mijn kop, mijn concentratie op de les dwaalt af naar een andere afdeling genaamd fantasie. Ik zie het hofbad voor me, met mij en al mijn kameraden van het leven. Als we naar buiten komen van de training en allemaal in de hal gaan zitten. Lijkt het buiten anders te zijn, de zon schijnt, er groeien overal rozen, er ligt een kanaal langs het hofbad, de huizen zijn verdwenen. Ik kijk uit het raam, ik zie daar iets in de lucht vliegen, ik zou niet weten wat het is, ik wijs naar buiten en ik vraag aan Killian wat dat zou kunnen zijn, hij kijkt alsof hij water ziet branden dan roept hij uit: Dat is een Phoenix! Ik kijk hem vol wonderbaar aan, ik schrik me kapot, Killian is anders Hij heeft vleugels, ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen. Dit is alleen maar een illusie, je slaapt nog, niet bang zijn er is niks aan de hand. Ik herhaal dit een aantal keer hardop dan kijk Killian mij aan en vraagt: Wat is er aan de hand? Je hebt vleugels! roep ik. Killian lacht en zegt: Kom je daar nu pas achter? ik kijk verbaasd

5 terug. Ik ren de trap op, naar de spiegel om het hoekje, ik kijk er in en ik zie een verschil maar ik kan maar niet achterhalen wat het is, als ik dichterbij de spiegel kom zie ik dat ik fel blauwe ogen heb en dat mijn haar strak naar achter staat. Ik vraag aan wat er aan de hand aan Killian, Hij kijkt me aan en zegt: Jij flipt m helemaal. Ik zeg wij zijn geen mensen meer, Killian kijkt me verbaasd aan en vraagt: Wat zijn mensen? Mijn hart slaat op hol, ik voel mijn bloed door mijn aderen gieren. Wat ben ik dan? vraag ik aan hem, Killian vraagt of ik gevallen ben ofzo en hij brengt mij naar Robbert. We gaan de trap op, rechtdoor, de eerste deur links, of nou ja, deur zou ik niet zo gouw zeggen, het was een gigantische stalen poort. Killian duwt hem open alsof het niks is. Waar haal je zoveel kracht vandaan? Killian moet grinniken en loopt verder, ik blijf bij de ingang staan alsof ik bevroren ben, Killian roept: Kom je nog? Ik zie een lange donkere gang dat nog maar net verlicht wordt door een aantal fakkels, er licht een lange, rode mat in het midden. Ik volg Killian voorzichtig de kamer binnen, aan het eind van de gang staat een grote troon, een gouden, wie erop zit is niet duidelijk, twee mensen, een man en een vrouw. De man staat op en loopt naar mij toe, met elke stap die hij zet lijkt zijn gezicht steeds bekender te worden hij is groot en heeft een helm op en een cape om, een mooie witte met een rood kruis in het midden. Hij draagt een groot schild met het zelfde patroon als zijn cape, een groot zwaard hangt aan zijn zij, het glanst mooi in het licht van het blauwe vuur van de oneindige fakkels. Killian gaat op zijn knieën, ik doe het maar ook straks doe ik nog wat verkeerd, er is meer dan genoeg misgegaan in de laatste vijf minuten. Ik hoor de Heer dichterbij komen, ik kijk naar beneden, ineens hoor ik Robberts stem zeggen: Spreek! Ik kijk verbaast op. Het is Robbert! Killian zegt: Nika is alles vergeten lijkt het wel, ik vraag u hem zijn herinneringen terug te geven. Robbert zegt niks, hij knikt alleen maar dan doet een paar passen mijn richting in hij legt zijn hand op mijn hoofd en fluistert een paar onverstaanbare woorden. Allemaal dingen gaan voorbij in mijn hoofd, ineens weet ik het weer, ik ben in La Noscea. En Robbert is een Paladin en ik ben een Swordsman, Killian een Assassin!... En die vrouw die naast Robbert op de troon zat dat was Lieke! Zij is natuurlijk een Cleric. Ik wist het allemaal weer! En het hofbad was een kasteel in de wolken en het is de hoofdstad van La Noscea. Maar toen herinnerde ik me weer dat er ook oorlog was niet zomaar oorlog maar wereldoorlog maar als nooit tevoren. De keizer van Xhelpatol, Centurion, wilde wereldheerschappij, hij was een Serpent een genadeloze, ik herinner me weer hoe hij vele van ons voor mijn ogen uitroeide, zijn krachten leken onbeperkt. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Hij riep een spreuk uit op het slagveld en begon zomaar te zweven, al onze rangers probeerden hem uit de lucht te schieten maar hij leek onverslaanbaar, toen wierp hij ineens zijn armen naar voren en een grote blauwe hittegolf viel ons aan, alsof we door een tsunami werden getroffen, ik herinner me, de hitte, de pijn, het gegil van de mensen die halfdood op de grond lagen te wachten totdat deze veldslag over was, de paniek van alle mensen vooraan het leger, ik hield mijn handen op mijn oren en zakte door mijn knieën. Gelukkig was Daphne er nog net op tijd, onze Spiritmaster, zij sprong voor mij en mijn peloton en maakte een groot schild van ether. Ik keek op, ik was opgelucht, dit was dus nog niet het eind maar Daphne hield het niet lang meer vol, ik hoorde een gil van haar en zag haar ongeveer drie meter naar achteren vallen. Daarna was ik buiten westen. Al deze flashbacks, ik kon het heel eventjes niet meer aan. Robbert kalmeerde mij. Hij liet mij de stad zien, we stapten op een wyrm en vlogen een paar rondjes rondom de stad. Ik zag de markt en de smid, ook de broker en nog een paar andere dingen, Robbert bracht mij

6 naar een drakennest in een ver land, daar hebben we resources verzameld voor mij zwaard, ik was mijn wapens en pantser in het gevecht tegen Centurion kwijtgeraakt. Nadat we de een aantal zeldzame resources hadden verzameld gingen we naar de beste smid van het land op robberts wyrm, hij liet daar een drakenzwaard voor mij maken. De smid keek mij verbaast aan een vertelde me dat dit een heel lang en moeilijk proces zou worden, Robbert vroeg: Hoe lang precies? de smid antwoorde met ongeveer een week, misschien een anderhalve. We huurden een hotelletje in de buurt en besloten te wachten op het zwaard. Dagen gingen voorbij, deze dagen werden langzaam een week. Toen het klaar was kregen bij een brief van de smid. Robbert en ik gingen kijken. Het zwaard heette Seeker of the Unknown, het was een prachtig zwaard, het was gemaakt van kristallen, het glansde en het was mooi groen, ik kon ook energie channellen in het zwaard, als ik snel genoeg vocht en op een combo was zou het drie keer zo sterk worden en oplichten. Het zwaard was niet alleen mooi maar ook nog eens zo sterk als een kei, niet te licht maar ook niet te zwaar, lang en vlijmscherp. Zo scherp dat het brandde als je ermee in aanraking kwam en elke klap voelde als een meteoriet die in je inslaat. Robbert en ik gingen terug naar Hofstad. Toen we daar aankwamen zei Robbert ineens: ben je klaar voor volgende week? ik keek verbaast naar hem en vroeg: hoe bedoelt u? De heer antwoordde: Dan vallen we Centurions schuilplaats aan. Wat?... mij hart kreeg een schok. Robbert herhaalde: Dan maken we een eind aan Centurion, we vliegen met een leger van man naar de hoofdstad van zijn land, Heiron, we worden gebracht door transportdraken die ook zijn getraind om te vechten bereid je maar alvast voor, dit wordt een pittige week. Ik vroeg: Maar ik wist er niks van!? Geeft niet, je zit bij Killian in de peloton, alles komt goed, hij legt je morgen alles uit, als je om deze tijd hier bent dan verteld hij het plan, jij was namelijk nog in coma toen iedereen het plan uitgelegd kreeg. Toch was ik bezorgd, Ik boog voor de Heer, sprong op mijn griffioen en haastte me naar een centrale potion shop en kocht allemaal healing, strength en mana potions. Ik trainde dag in dag uit, bloed zweet en tranen, elke dag, maar ik hield de gedachte bij me dat dit betaald zou worden met bloed, zweet en tranen van de vijand. Het was alles of niets, als we nu verloren dan zou ons hele leger dood zijn, dan moesten we ons wel overgegeven maar als we wonnen dan werden wij beloond met eeuwige jeugd. De dagen leken jaren, ik was zenuwachtig, ik wist niet of ik het wel kon maar alles moest goed komen als we ons een het plan hielden. Killian en ik klommen op onze draak, we zwaaiden onze familie uit en daar gingen we, alle draken vlogen tegelijk weg, het waren er zo veel niet te geloven, de hele lucht werd bedekt, de zon was niet eens meer te zien. Daar gingen we. Killian, ik en onze peloton speelden samen kaartspelletjes onderweg. Na twee dagen vliegen werd ons verteld we ons alvast klaar moesten maken voor het gevecht, Heiron was nog maar km verderop, dat was nog maar ongeveer een anderhalf uurtje vliegen. Ik trok mijn pantser aan, het was een leren jas met een magische verdediging genaamd Coat of Midnight ik zette mijn masker op. We waren er helemaal klaar voor, we hoorden het signaal van de Heer, de draken maakten een vluchtduik naar beneden en begonnen gebouwen aan te vallen. Killian en ik sprongen vanaf de draak een gebouw binnen door het raam, daar stonden gelijk al een paar ondoden schutters op ons te wachten, ik voelde de adrenaline als een gek door mijn lijf gieren, mijn bloed kookte van binnen, wij rende tegen de muur op en ontweken zo een paar pijlen, we ik wilde direct afhandelen met Centurion, er was geen tijd voor zijn minions. We gooiden een rookbom en kwamen weg. De chaos, alle brandende gebouwen, elke kreet die je hoorde waren allemaal iemands laatste kreet, het was een ranzig

7 gevoel om hier rond te hangen, maar we deden het voor de mensen die zelf niets kunnen doen Killian en ik navigeerden naar Centurions kasteel, bij de ingang kwamen we niet verder, er waren te veel ondoden, we konden niet meer, we waren doodop en precies toen kwamen Robbert, Lieke en Daphne tevoorschijn. We kwamen binnen, er was helemaal niks, een grote donkere kamer met een gigantisch cirkel in het midden van een mild blauw vuurtje. We stapten over het vuurtje heen en toen we allemaal binnen waren vlogen de vlammen op, gigantisch werden ze en uit de grond kwam er iets tevoorschijn het was Centurion. Ik rende gelijk naar hem toe, achter me hoorde ik de stem van Robbert die riep: NIKA WACHT! ik deed net alsof ik hem niet hoorde, ik sprong vijf meter de lucht in en maakte mijn zwaar klaar om Centurion ermee in stukjes te snijden, tegelijk trok hij zijn bustersword en probeerde mij uit de lucht te raken, toen ik net op het puntje was om hem te doorboren met mijn zwaar en zijn zwaard nog maar een halve meter van me vandaan was hoorde ik een stem Nika blijf je bij de film? ik deed mijn ogen open en ik zag een film op het schoolbord, ik keek de docent verward aan, ze zei: Ik liet je heel eventjes slapen aangezien we toch een film kijken maar blijf je nu wel weer wakker? ik zeg: Ja mevrouw. Ik zie mijn klas raar naar me kijken en ik hoor dingen als sliep hij serieus net? sommige kinderen vonden het grappig, de jongen naast mij vond het geniaal en hij gaf mij een high five.