Verslag uitje BSC-Old13 op zaterdag 24 september 2016

Transcriptie

1 Verslag uitje BSC-Old13 op zaterdag 24 september 2016 Het vertrek stond dit jaar gepland om uur. In tegenstelling tot vorige jaren was er voor gekozen om dit jaar te vertrekken bij het huis van onze voorzitter, die een gratis bewaakte fietsenstalling achter zijn huis ter beschikking stelde. Enkele van onze leden hadden er desondanks voor gekozen om toch met de auto te komen. Arne presteerde het om zijn Mini precies tussen twee dicht op elkaar staande bomen te manoeuvreren. Hij schijnt er bij het naar huis gaan ook nog zonder kleerscheuren tussenuit te zijn gekomen zonder de bomen te verplaatsen. Toen ons laatste lid (Harry) gearriveerd was konden we stipt op tijd vertrekken. Iedereen was uiteraard razend benieuwd waar we dit jaar naar toe zouden gaan, maar dat moest nog even geheim blijven. De rol van gangmaker werd dit jaar van Edward en John overgenomen door Victor, die opvallend fit was. Hij had zich dan ook terdege voorbereid op dit uitstapje en was s-nachts bewust niet naar bed geweest. Hij had gelezen dat er koffie met een hapje in de bus zouden worden verzorgd en wist eigenlijk van te voren al dat hij de lul zou zijn bij het koffie zetten. Dat klopte ook! De voorzitter wees in zijn toespraakje Victor als vrijwilliger aan. Hij had echter geluk, ook Paula zat in de bus en voordat Victor het in de gaten had, was zij al begonnen met het zetten van koffie. We werden daarbij voorzien van een worstenbroodje, waarvoor de vrouw van onze voorzitter s-morgens al in de rij had gestaan bij de Jumbo. Naar en lange en voorspoedige rit, kwamen we aan in Den Haag en reed de chauffeur ons naar een parkeerplaats in de naaste omgeving van het Binnenhof. Al wandelend kwamen we daar aan, maar er bleek op deze zaterdag niemand thuis. Onze chauffeur heeft bij alle aanwezige deuren aan de bel getrokken, maar wat hij ook deed, niemand deed open. Kennelijk waren alle aanwezigen zich nog aan het herstellen van de feestelijkheden op Prinsjesdag en hadden besloten deze zaterdag eens lekker uit te slapen.

2 Na wat zoeken vonden we in een gebouwtje buiten het Binnenhof nog een man, die bereid was ons rond te leiden in de gebouwen rondom het Binnenhof. Eerst gingen we met hem naar de Ridderzaal, die nu in tegenstelling tot de dinsdag daarvoor helemaal leeg was. Alleen hadden Alexander en Maxima hun stoel nog laten staan, maar voor de zekerheid hadden zij rondom hun zetels een koord gespannen om te voorkomen dat anderen er gebruik van zouden gaan maken. De gids vertelde ons dat het dak van de zaal geheel was vernieuwd, maar wel in de originele staat. Dat zag er indrukwekkend uit! Na de Ridderzaal gingen we naar het zwaar beveiligde gebouw van de Tweede Kamer. Schiphol was er niks bij. Herhaaldelijk ging bij de controle door de beveiligers de pieper af. Op onze leeftijd blijken er een aantal van onze leden al diverse metalen in het lichaam te hebben. Harry spande daarbij de kroon. Ten einde raad hebben ze hem er maar doorgelaten. Hij kon zelf ook niet bedenken waarom het piepje bij hem maar af bleef gaan. Misschien heeft hij de dag daarvoor iets te veel spinazie gegeten. Toen eindelijk iedereen de controle had overleefd, namen we een kijkje in de Tweede Kamer. We kregen daarbij een duidelijke en uitgebreide uitleg van onze gids. We moesten vanaf de publieke tribune de zetels van onze Kamerleden bekijken. Toch wel leuk om deze gebouwen eens in het echt te zien, terwijl je ze normaal alleen op TV zit.

3 Na het leerzame eerste deel van de excursie was het tijd om koers te zetten naar onze lunch locatie. We kwamen daarbij uit in Kamerik bij Boerderij de Boerinn, een ontspannings- en ontmoetingscentrum midden in de polder. Je kon er van alles doen, zoals kanoën, boerengolf, kevertje rijden en eten. Wij kozen voor het laatste en kregen een heerlijke boerenlunch voorgezet, uiteraard met kroketten en soep. Dat lieten we ons goed smaken! De boerin hebben we echter niet gezien. Zij had haar knechten aan het werk gezet. Na het eten was het tijd voor, zoals ons was voorgespiegeld, het hoogtepunt van de dag in Gouda. We kwamen terecht bij ambachtelijk bedrijf Delfts (??) blauw kunstatelier De Drietand B.V. In het pand troffen we de Goudse huisjes aan met in elk huisje een specialiteit van Gouda. We zouden daarbij voorzien worden van kaas, kaarsen, stroopwafels en bier. Dat viel een beetje tegen. De pullen bier waren een stuk kleiner dan gehoopt. De kaasblokjes waren zo klein dat we ze moesten zoeken en ook de stroopwafels werden in te kleine stukjes gesneden om er echt van te kunnen genieten.

4 We hadden het daar snel gezien, te meer we wisten dat de volgende etappe op deze zonnige dag naar een zonovergoten terras zou leiden. We kwamen uit in het plaatsje Oudewater. Het terras bleek in tegenstelling tot de gemaakte afspraak plotseling overdekt te zijn, maar het bier en wijn lieten zich goed smaken. Tijdens het drinkgelag besloot de plaatselijke beroemdheid (Jan Derksen) zich even te laten zien. In zijn SUV reed hij langzaam, met een grote sigaar in zijn mond, het café voorbij. Het schijnt dat hij dat meer doet als er in het plaatsje toeristen gesignaleerd worden. Ook kwamen we er achter wat Margo in de week (als zij niet in de BSC kantine was) uitspookte. Zij had in dit plaatsje een eigen winkeltje geopend met haar naam er op. Toch wel een behoorlijk eindje rijden vanuit Roosendaal. De volgende activiteit was ook in Oudewater en lopend een minuutje of vijf verwijderd van ons terras. We kwamen terecht in museum De Heksenwaag. Aldaar werden we ontvangen door een afgestudeerde heks (die alle moeite deed om haar reputatie waar te maken) en een lange kale man, die ons alles vertelde over de massale heksenveroordelingen in de late Middeleeuwen, waarbij het gewicht van een potentiele heks een belangrijke rol speelde. Een echte heks zou namelijk nauwelijks iets wegen. De beste man had kennelijk vergeten zijn dagelijkse hoeveelheid pillen te slikken en liep wild gebarend in het rond. Rens werd er zo zenuwachtig van dat hij de neiging kreeg om de kerel in elkaar te slaan. Hij kon zich nog maar net beheersen. Enkele van onze leden hadden het lef om zich te laten wegen en kregen daarvoor een welverdiend certificaat. We hadden geluk, niemand bleek te voldoen aan de eisen die aan een heks worden gesteld. We mochten dus allemaal weer naar buiten tot teleurstelling van de plaatselijke heks, die er graag een te grazen had genomen.

5 Na deze spannende excursie vonden we uiteindelijk toch ons welverdiende onoverdekte terras, waar we nog een tijdje van de zon konden genieten. De serveerster werd door Paula met raad en daad bijgestaan bij het uitdelen van de drankjes. Zij kan het toch niet laten, het blijft een workaholic! Na dit heerlijk tussendoortje was het tijd om naar de bus te gaan. Dat bleek onze vierde activiteit te zijn. Het bleek te gaan om een puzzeltocht naar de bus. De chauffeur heeft het ons erg moeilijk gemaakt, maar uiteindelijk hadden we hem te pakken. Er werd koers gezet naar de locatie voor ons diner. Dat vond plaats in de Black Horse, een plaats waar je eigenlijk geen restaurant verwacht. We genoten daar eerst van een aperitief en vervolgens werd ons een uitstekend diner voorgeschoteld met als welkome onderbreking de jaarlijkse trekking van de prijswinnende lootjes. We konden onder andere genieten van een salade van gerookte zalm, verschillende hammen, maïskip, speenvarken, zeewolf en varkenshaas Wellington. En als kers op de taart kregen we een grand dessert voorgeschoteld. Na het diner, dat om een uur of half elf was afgelopen, wandelden we op ons gemak terug naar het huis van onze voorzitter, waar alle fietsen gelukkig nog aanwezig bleken te zijn.

6 Al met al een geslaagde dag met uiteraard weer perfect weer. Het lijkt wel of we daar een abonnement op hebben! Rest mij om wederom het bestuur en de activiteitencommissie te bedanken voor de organisatie van dit leerzame en mooie uitstapje. Je moet er iedere keer maar opkomen! We kijken uit naar de jubileumreis van volgend jaar en zijn benieuwd waar we dan weer mee verrast worden. De vrijwillig aangewezen verslaggever, Leo Doggen.