Nummer 52 december 2015

Transcriptie

1 Belangennetwerk verstandelijk gehandicapten Afdeling Rijnstreek Nummer 52 december 2015 Inhoud: Blz. Van de voorzitter 1 Verslag algemene ledenvergadering 2 Triple C 4-7 Uit de bestuursvergadering 8 Verslag uitgaansdag 9 Rijnstreeknieuws oproep 10 Column Van de voorzitter, Rond de tijd dat dit nieuws van Kansplus Rijstreek bij u op de mat ligt zal rond kerst zijn. Dus mooi om tijdens die dagen te vernemen wat er zoal in onze afdeling is gebeurd was weer een roerig jaar. Nog steeds veel bezuinigingen in de zorg en ook ziet het er voor de toekomst nog niet direct rooskleurig uit. Hetzelfde geldt voor KansPlus. Een centrale afdeling die zichzelf als gevolg van de teruggelopen subsidies nauwelijks staande kan houden. Enkele maanden geleden bereikte mij een mail van het centrale bestuur over de vele slapende afdelingen. Voorgesteld werd om de slapende afdelingen onder te brengen bij afdelingen die nog actief zijn. Aan ons is gevraagd om de slapende afdeling Gouda onder onze hoede nemen. Ons bestuur heeft unaniem ja gezegd. Hoeveel leden erbij komen weet ik nog niet want de leden van Gouda, het zijn er rond de 30, worden individueel door het landelijk bestuur benaderd met de vraag: Wilt U zich aansluiten bij de afdeling Rijnstreek. Dat brengt mij op onze eigen afdeling. Wij krijgen het ook steeds moeilijker. Ons bestuur is eind dit jaar van 5 bestuursleden naar 3 afgenomen. Zowel Huub als Danilo hadden een zeer goede reden om te stoppen. Soms is het niet anders. Naast de overgebleven 3, Marijke, Piet en ikzelf hebben we gelukkig nog enkele vrijwilligers die ik toch even weer in het zonnetje wil zetten: - José en Lia die ons helpen bij het regelen van het jaarlijkse dagje uit. - Lia die ons helpt met de thema-avond te organiseren en begeleiden. - Gigi is onze doelgroep in de WMO Adviesraad Leiden vertegenwoordigt. - Bas die al jaren de website bijhoudt en als laatste Jan Eradus die al jaren de vaste column schrijft. Maar het houdt niet over. We willen graag ons bestuur weer aanvullen met vers bloed. Dat mag als bestuurslid, maar ook als vrijwilliger. Zie ook verderop in het nieuws onze oproep. Hans Kok - 1 -

2 De algemene ledenvergadring werd gehouden op donderdag 28 mei in de dagbestedingsruimte van Villa Voorschot in Voorschoten. Aansluitend was er een workshop met als onderwerp Participeren kun je leren. Deze workshop werd gegeven door Paul Pardon. 1. Opening en Mededelingen Onze voorzitter Hans Kok opende deze Algemene Leden Vergadering even over achten ; omdat nog even gewacht werd op bestuurslid Huub van Schie, min of meer onze gastheer toch van vanavond en op enkele leden die zich vooraf hadden gemeld maar er ook nog niet waren. Tevergeefs bleek zo n kwartier later waardoor Hans deze vergadering voor een gering gehoor opende. Aanwezig waren de bestuursleden Marijke van Egmond, Hans Kok en Piet Berkhout, die deze notulen uit zal werken. Verder de leden Lia van Berkel, Arnold van Dijk, Bas en Marijke Roeleveld, Harrie de partner van Marijke en Magda Hoogenboom. Danilo heeft zich afgemeld, terwijl Paul Pardon als gastpresentator ook aanwezig was. 2. Jaarverslag Onze activiteiten van het afgelopen jaar passeerden de revue: De Nieuwsbrief heeft slechts 2 x het daglicht gezien; wij hadden ons ten doel gesteld dat ie 3 x per jaar zou uitkomen, doch door geringe aanvoer van nieuwsfeiten is dat dus niet gelukt; wel puilden de 2 Nieuwsbrieven uit van Regio Nieuws met feiten en verslagen en dat vergoedde veel. Bas wordt bedankt voor zijn belangrijke inbreng in ons Nieuwsbulletin. De uitgaansdag richting Noord Holland trok gelukkig wel voldoende belangstelling, waardoor wij terug kunnen zien op een geslaagde dag. De georganiseerde Thema-avond met als onderwerp de W M O werd met tal van interessante sprekers en 2 wethouders, mede door gastvrouw Lia van Berkel, een avond waar wij met genoegen op terug mogen zien. Omdat dit onderwerp nog steeds meer dan actueel is, zal dit zeker eind van dit jaar een gevolg krijgen. De website: het medium waar wij snel en accuraat onze doelgroep met allerhande informatie mee kunnen bereiken is bij Bas in goede handen en jullie weten hem te vinden. Hij kijkt naar nieuwsfeiten uit. Dit verenigingsjaar steunen wij voor het 3 e jaar Stichting Nikitan en wij gaan dus op zoek naar een nieuw doel binnen onze doelgroep, om financieel deze organisatie te steunen. Magda Hoogenboom verwoordde naar ik veronderstel, het enthousiasme voor de columns van onze Jan Eradus en dat is toch leuk om te horen. Complimenten dus voor Jan. 3. Ons financiële wel en wee In de laatste Nieuwsbrief gaf onze penningmeester opening van zaken betreft ons financiële wel en wee, dus gaf Marijke in het kort nog even de stand van zaken weer. Eerder kregen wij van het Landelijk Bureau per lid van het Landelijk Bureau een bijdrage, maar nu krijgen wij pas na tekst en uitleg een bijdrage. Ook het Fonds Verstandelijk Gehandicapten houdt de vinger aardig op de knip, waardoor wij toch moeten afsluiten met een negatief resultaat van Euro. Naast genoemde ontvangsten zijn de belangrijkste uitgaven gemaakt voor de Themaavond, de Uitgaansdag, de bijdrage aan Stichting Nikitan en secretariaatskosten. Marijke mocht een dikverdiend applaus van de aanwezigen in ontvangst nemen. 4. Toekomst van Kans Plus Jo Terlouw gaat binnenkort met Pensioen en krijgt zijn steun en toeverlaat binnen de organisatie Dicky van der Kaa als opvolger ; op zich een goede zaak maar het is toch ook min of meer weer een personeelsinkrimping. Omdat Kans Plus geen overheidssubsidie krijgt is het afhankelijk van de bijdragen van de leden en dat ledenaantal loopt terug en de kosten lopen op. De optelsom spreekt min of meer voor zich; de toekomst voor het Landelijk Bureau ziet er niet echt rooskleurig uit. Daarom stelde Arnold van Dijk voor om als afdeling op eigen benen te gaan staan, maar daar zitten heel veel haken en ogen aan en is dus eigenlijk niet haalbaar. >> - 2 -

3 Andere afdelingen hebben al eerder geprobeerd deze stap te maken, maar zijn daar ook niet in geslaagd. Magda Hoogenboom heeft recent de Advieslijn van het Landelijk Bureau gebeld, maar kon over het resultaat niet haar handen ervoor op elkaar krijgen. Jammer is dit, want dit zou een pijler van hun bestaan moeten zijn. 5. Sluiting en presentatie door Paul Pardon. Binnen het kwartier kwam een einde aan deze Algemene Ledenvergadering, waarin al de noodzakelijke zaken aan de orde zijn gekomen, waarna Paul Pardon ons over het onderwerp Participeren kun je leren. De matige opkomst weerhield Paul er niet van om ons enthousiast en met kennis van zaken deelgenoot te maken over dit actuele onderwerp. De leden die deze kans voorbij hebben laten gaan zullen daar zeker spijt van gaan krijgen. Met een mooie ruiker en een flesje wilden wij Paul onze dankbaarheid voor zijn puike presentatie tonen. Ook Uw notulist heeft zich gelaafd met alle voorgeschotelde kennis en vanaf vandaag zie ik het gedrag van onze dochter Paula niet als agressief, maar als moeilijk verstaanbaar. Klinkt toch heel wat aangenamer!!!!! Tot slot wil ik de mensen van Villa Voorschot bedanken voor het gastvrije onthaal met koffie, koek en een drankje. Is zeker voor herhaling vatbaar en beloven dan onze stemmen iets meer binnen de perken te houden; immers de bewoners van Villa Voorschot hebben de rust nodig die hen toekomt. De eerstvolgende Bestuursvergadering is op maandag 22 juni a.s. bij mij thuis. Opgesteld door Piet Berkhout op 30 mei

4 Gewoon leven. Dat willen we allemaal. Maar voor veel mensen met een (verstandelijke) beperking en gedragsproblemen is 'gewoon leven' verre van vanzelfsprekend. Triple-C is erop gericht dat ook zij het gewone leven ervaren. Triple-C is een visie en een methodiek voor de begeleiding en behandeling van mensen met een (verstandelijke) beperking, die daarnaast gedragsproblemen of psychische problemen hebben. De drie C's van Triple-C staan voor Cliënt, Coach en Competentie. Coaches (begeleiders) ondersteunen cliënten door op basis van een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie samen competenties op te bouwen. We hebben het gedachtegoed van Triple-C verbeeld in het Triple-C Behandelhuis. Het fundament: de menselijke behoeften Het belangrijkste uitgangspunt van Triple-C is dat cliënten met een verstandelijke beperking of een psychiatrische stoornis mensen zijn en dus ook menselijke behoeften hebben. Begeleiding en behandeling volgens Triple-C is volledig gericht op beantwoorden aan - en vervullen van menselijke behoeften van cliënten. Cliënten straffen, vastbinden of afzonderen doen we dan ook niet. In plaats daarvan werken we aan een onvoorwaardelijke en gelijkwaardige ondersteuningsrelatie, waarin we cliënten menselijk en wenselijk gedrag 'voorleven'. Drie pijlers, drie doelen De belangrijkste pijlers van Triple-C zijn: het bieden van een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie en het bieden van een betekenisvolle daginvulling, waarbij we anders kijken naar probleemgedrag. Samen met de begeleider die hen onvoorwaardelijk ondersteunt, hebben cliënten een compleet en betekenisvol dagprogramma, waarin ze succeservaringen opdoen die een behande lend effect hebben: hun vertrouwen groeit, de stress neemt af en problematisch gedrag verdwijnt naar de achtergrond. Relatieopbouw: onvoorwaardelijke ondersteuning Door sensitief en responsief aan te sluiten bij de behoeften van de cliënt bouwt de begeleider een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie op met de cliënt. Competentieopbouw: betekenisvolle daginvulling Cliënten ervaren het gewone leven aan de hand van een volledig dagprogramma dat bestaat uit betekenisvolle activiteiten op de competentiegebieden: Zelfzorg, Wonen, Werk/Scholing en Vrije tijd. Cliënten krijgen uitdagingen, taken en verantwoordelijkheden waardoor ze competenties opbouwen. Bij elke activiteit die de cliënt uitvoert, krijgt hij ondersteuning van zijn begeleider. De begeleider zorgt ervoor dat de relatie - ongeacht het gedrag - in stand blijft én dat de activiteit succesvol wordt afgerond. Daardoor krijgt de cliënt meer vertrouwen en groeit zijn (gevoel van) competentie. Anders kijken naar probleemgedrag Problematisch gedrag zien we als het topje van de ijsberg: als resultaat van onvervulde menselijke behoeften. Daarom vinden we het niet zinvol om het probleemgedrag de kop in te drukken met protocollen, medicatie, fixatie of separatie. Daardoor raken cliënten alleen maar verder verwijderd van 'het gewone leven'. We richten ons dus niet op controleren of beheersen van probleemgedrag, maar op de onderliggende, onvervulde menselijke behoeften. Die vullen we aan, waardoor de stress en het probleemgedrag bij cliënten afnemen. Zo wordt het leven om hen heen weer gewoon. Hun eigen leven ook. Of in elk geval: zo gewoon mogelijk. Triple-C in een notendop Cliënten ervaren het gewone leven, doordat we: uitgaan van hun menselijke behoeften; een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie met hen aangaan (relatieopbouw); samenwerken aan betekenisvolle daginvulling (competentieopbouw); anders kijken naar probleemgedrag en de onderliggende oorzaken aanpakken. Triple-C publicaties en ondersteunende materialen In 2015 verscheen het boek Triple-C Het gewone leven ervaren. Hans van Wouwe en Dick van de Weerd beschrijven daarin het gedachtegoed achter Triple-C en de randvoorwaarden die nodig zijn om Triple-C succesvol vorm te geven. Naast het boek verschenen in 2015 ook de digitale Triple-C Index en de Triple-C E-learningmodule. Alle informatie over Triple-C en de ondersteunende materialen vind je op l/tri ple-c - 4 -

5 Thema-avond Triple-C, Op 4 november ging de jaarlijkse thema-avond over het onderwerp Triple-C. De zaal was goed gevuld met ruim 40 personen. Onder het publiek waren niet alleen ouders en familieleden maar ook enkele zorgverleners. Wij hadden de uitnodiging ook ingebracht bij Gemiva-SVG en Ipse de Bruggen. Mooi dat we op die manier een gemêleerd gezelschap hadden. Dick van de Weerd, een van de grondleggers van Triple C hield eerst een presentatie van een kleine drie kwartier. Wat is nu Triple C? Triple-C is het gewone leven ervaren Gewoon leven. Dat willen we allemaal. Maar voor veel mensen met een (verstandelijke) beperking en gedragsproblemen is gewoon leven verre van vanzelfsprekend. Triple-C is erop gericht dat ook zij het gewone leven ervaren. Triple-C is een visie en een methodiek voor de begeleiding en behandeling van mensen met een (verstandelijke) beperking, die daarnaast gedragsproblemen of psychische problemen hebben. De drie C s van Triple-C staan voor Cliënt, Coach en Competentie. Coaches (begeleiders) ondersteunen cliënten door op basis van een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie samen competenties op te bouwen. Dick begon o.a. met een sheet waarin Jolanda Venema werd genoemd. Een mens, ik zeg met opzet een mens om in denktrant van Triple C te blijven, die moeite had om haar gevoelens en behoeften op een duidelijk manier te uiten en dat resulteert dan in gedragsproblemen. Jolanda Venema was dus niet een probleemgeval maar een mens met behoeften en gevoelens. Dat is eigenlijk de kern van Triple C. Kort enkele relevante stukken uit het betoog van Dick. Onderstaand huis (blz 6) gaat in het fundament uit van psychische stoornissen, handicaps en gedragsproblemen. Makkelijk, die zien we, maar als fundament voor een behandeling helemaal fout. We gaan medicatie toepassen, gedragsproblemen managen, want we willen immers het gevaar voor de begeleiding en de persoon zelf verminderen. Met uiteindelijk de hoop dat het probleemgedrag afneemt. Maar is de persoon daar bij gebaat? Medicatie bijvoorbeeld is een gemakkelijk en ook goedkoop middel om probleemgedrag in te dammen. Dick gaf overigens aan niet tegen medicatie te zijn, maar alleen ondersteunend aan de behandeling. Mensen hebben mensen nodig om mens te worden en blijven Hij toonde daarna een ander huis (blz. 6) waarbij het fundament essentieel anders is. We zien een ander fundament. Het fundament van het bouwwerk bestaat uit de behoeften van de persoon: fysiek, emotioneel, mentaal en zingevend. Hij of zij is immers een mens en heeft dezelfde behoeften als andere mensen. Bijvoorbeeld zich veilig voelen, geknuffeld worden, etc. We zien ook dat de pijlers, doelen en perspectief totaal verschillen van de traditionele zienswijze. Essentieel is daarbij het fundament. Een beetje Triple C werkt niet. We kunnen wel alleen het fundament van het tweede huis vervangen door het fundament van het eerste huis, maar dan stort helaas het hele huis in. Dus niet uitgaan van de gedragsproblemen en de bestrijding ervan, maar je afvragen welke behoeften die persoon heeft. De basis van Triple C

6 4. Perspectief Het traditionele behandelhuis 3. Doelen 2. Pijlers 1. Fundament Het Triple-C Behandelhuis 4. Perspectief 3. Doelen 2. Pijlers 1. Fundament Een beetje Triple-C werkt niet Werken volgens Triple-C vraagt om een gezamenlijke visie, gedeelde waarden en een open cultuur. Als iedereen van de bestuurders tot de begeleiders achter de visie en de werkwijze staat, lukt het om anders te denken over wat de cliënten nodig hebben, anders te kijken naar probleemgedrag én dat in anders doen te vertalen

7 De pijlers: De begeleider moet er onvoorwaardelijk voor gaan en niet half. Daarnaast moet anders naar probleemgedrag worden gekeken. Daarbij moet de begeleider zich afvragen welke belemmering de persoon heeft (autisme, hechtingsangst, verstandelijke beperking) en welke belemmeringen de omgeving met zich mee brengt (begeleiders andere bewoners, systeem, organisatie). De derde en zeer belangrijke pijler is de betekenisvolle invulling van het dagelijks leven. De begeleider moet niet bewaken maar juist begeleiden. Het doel is juist om balans te brengen en via een activiteit voor de persoon rust te vinden. Welke activiteit vind de Client (persoon, ik heb een hekel aan het woord client maar kan de methode geen Triple C worden genoemd) leuk, zinvol en wat kan hij/zij (Competentie). De begeleider moet hem daar bij Coachen. Triple C geeft Dick aan moet je ook consequent toepassen voor zowel wonen, werk/dagbesteding, vrije tijd en zelfzorg. Dick licht ook nog toe hoe Triple C in een organisatie kan worden ingevoerd. Belangrijk daarbij is dat de begeleiders een goede ondersteuning krijgen. Na deze presentatie is het tijd voor koffie met een koekje en worden tevens de tafeltjes, zo n zeven stuks, gevormd. De sfeer is zeer gemoedelijk en iedereen is tijdens de pauze druk met elkaar in gesprek en er moest stevig lawaai worden De menselijke behoeften gemaakt om iedereen weer bij de les te krijgen. Gedurende 20 minuten werden aan de tafeltjes gesprekken gevoerd over Triple C, waarbij de volgende vragen als leidraad dienden: 1. Wat spreekt U aan in triplec? 2. Heeft U er vanuit Uw situatie al ervaring mee? 3. Hoe denkt U dat TripleC kan passen binnen het dagelijks leven van uw zoon, dochter of familielid? 4. Wat zou er voor nodig zijn om dit mogelijk te maken? Aan de tafeltjes ontstonden levendige gesprekken en het bleek toch wel dat dit onderwerp of eigenlijk meer het gedachtengoed erg leefde onder de deelnemers van de thema avond. Aan het einde van de avond heeft Lia op professionele wijze, zoals we van haar gewend zijn, plenair nog een samenvatting gegeven door de tafeltjes af te lopen en vast te stellen wat er aan een tafeltje is besproken. Daarna was er aan de bar nog tijd voor een nootje en een drankje en werd er nagepraat over de geslaagde avond. Hans Kok De waarden van Triple-C - 7 -

8 Oproep namens het bestuur Het bestuur van onze afdeling is geslonken tot 3 leden. Daarom zijn wij dringend op zoek naar nieuwe bestuursleden en/of vrijwilligers. Heeft U zin om ons te komen versterken. Bel dan of U kan ook mailen naar hans@kok4all.nl. Als bestuurslid verwachten we dat je meedenkt over de afdeling, thema-avond, etc. Als vrijwilliger kunnen het hand en span diensten zijn zoals kopij leveren voor het nieuws (zie ook de oproep van Bas verderop) of mailings verzorgen. Hans Kok Rijnstreeknieuws - 8 -

9 De beloofde nazomerdag bleef achter lichte nevel hangen maar de temperatuur was mild en op regen werd pas tegen de avond gerekend. Dat was zaterdag 12 september, onze jaarlijkse KansPlus uitgaansdag. Vanaf AC Leiderdorp vertrokken we om 11.30u, met aan boord 29 deelnemers, richting Madurodam waar we om 12u aankwamen. Nadat we onze activiteitenpas hadden gescand, liepen we naar een ruimte waar we koffie dronken, vergezeld van een heerlijk warm en knapperig saucijzenbroodje. Het was niet de eerste keer dat we hier waren. Na de renovatie leek het aantrekkelijk er weer eens een kijkje te nemen. Niet dat er spectaculair was verbouwd of vernieuwd, de aantrekkelijkheid zit in het terugzien van oude bekenden, de waterwerken, luchthaven, ambachtelijke bedrijvigheid en de markante gebouwen met wereldbekende namen erop, kortgezegd Hollands Glorie. Om 15u zou de bus weer klaar staan om ons naar Noordwijk te brengen en op de valreep wilden we nog een souvenirtje scoren maar tot onze verrassing was het allemaal Amsterdam wat de klok sloeg en klompjes, tulpjes en servetjes, ja die hadden we al. Leuk voor de toerist op de terugweg naar huis maar zo komt Madurodam niet de grens over, die moet het toch hebben van er geweest zijn en van horen zeggen. De tijd vloog om met zo hier en daar een praatje bij de publiekstrekkers of gezeten op een bankje. Toen we aankwamen in Noordwijk was het even zoeken voor de chauffeur, de laatste meters legden we lopend af naar Buitengewoon waar we over de planken en tussen de strandstoelen met uitzicht op zee, ontvangen werden voor de high tea. Buitengewoon was het zeker, een strandtent met nostalgische trekjes, houten vlonders van scrapwood, bijbehorende oma fauteuils, een heuse bibliotheek met toppers van weleer en jeugdboeken om de (mogelijke) verveling te verdrijven. Jonge enthousiaste medewerkers brachten ons gevarieerd lekkers: tomatensoep, sandwiches, muffins en opgemaakte koekjes met daarbij potten geurige thee. Degene die na afloop nog zin had om een frisse neus te halen hoefde maar een stap te doen om tussen licht glooiend duin de branding te bereiken. De enthousiasteling die wel een duik in de zee wilde nemen, was helaas zijn zwembroek vergeten zodat we volgende keer naast de EHBO-koffer ook zwemspullen aan boord moeten hebben. Op de terugweg werd het even spannend. Er waren namelijk twee burgemeesters die het woord wilden voeren: Joep had gezelschap gekregen van Tim, die met bolhoed op, zijn charmes in de strijd gooide en als eerste een ieder bedankte voor de gezellige dag. Sportief als Joep is, gunde hem die ruimte en bedankte op zijn beurt iedereen die deze uitgaansdag mogelijk had gemaakt en wenste allen wel thuis na aankomst om 18.30u in Leiderdorp

10 Rijnstreeknieuws Het wordt steeds lastiger het Rijnstreeknieuws te vullen. Dit omdat er weinig copy wordt aangeleverd. We zoeken daarom mensen die iets kunnen schrijven: Over aktiviteiten Persoonlijke ervaringen Berichten uit de pers Nieuws van internet. Enz, enz Je hoeft geen groot schrijver te zijn om toch wat aan te leveren. Het Rijnstreeknieuws verschijnt nu alleen als er voldoende copy is.. Misschien kunnen we weer naar een kwartaalblad zoals het was Meld je aan Bas Roeleveld De wachtkamer Column Jan Eradus Jan Eradus, vader van een zoon met het Syndroom van Down, stelt aan ouders en verzorgers die voor de hand liggende vraag. Niet dat hij daarop een antwoord verwacht, maar hoopt anderen hiermee tot steun te zijn. Herkenning en erkenning is het sleutelwoord. Website: Vandaag moest ik met mijn zoon weer naar het ziekenhuis. De cardioloog en zijn medewerkers willen hem zien voor een jaarlijkse APK. Een ruim half dagje ben je onder de pannen, maar dan kan hij er weer een heel jaar tegen. Eerst langs alle afdelingen die van alles met hem doen. Een beetje bloed, een hartfilmpje, een echootje maken (heel lang stilliggen waardoor echt alles onder een soort smerige plakkerige blauwe zalf zit) en dan alleen nog even wachten op de dokter zelve. Al jaren is het allemaal hetzelfde recept, maar dit jaar gaat het allemaal heel anders! Normaal moest je je aanmelden bij een aardige juffrouw aan de balie, maar je weet het: ook alle aardige juffrouwen worden te duur. Dat werd dus bezuinigen geblazen. Vandaag stonden er maar liefst 3 indrukwekkende zuilen op ons te wachten en ze wensten ons een hartelijk welkom. Althans, dat stond in grote chocoladeletters op het scherm. Van één zuil dan, de twee andere zuilen waren afgeplakt met groot papier met daarop het woord defect

11 Ook goed, ik had aan één zuil meer dan voldoende. Streepjescode scannen en het scherm liet dezelfde vragen zien die anders die zo aardige juffrouw stelde. Toen dat alles ingevuld was vertelde het scherm dat er nu een print gemaakt zou worden met daarop de tijden en locaties waar we verwacht zouden worden. Alleen je voelt hem waarschijnlijk al aankomen. Die print kwam helemaal nooit. Of ik me toch maar wilde melden bij de balie waar al een hele rij voor mij stond. De aardige juffrouw was er dus nog om ons te redden als de techniek totaal in de war was. Ik kreeg gewoon weer een nummertje en via het aloude scherm werd iedereen ouderwets opgeroepen. Niks mooie print waarop precies zou staan hoe laat we weer buiten zouden staan. In de ruime wachtkamer met (ik heb ze geteld) 28 stoelen, die continue allemaal bezet waren, was de falende techniek behoorlijk onderwerp van gesprek. Ik had al snel een autokampioen van 2010 gevonden die zowaar ook nog enigszins leesbaar was. Schuin tegenover ons zat een wat tengere oudere dame uit Den Haag. Dat hoefde je niet te raden want ze gaf onophoudelijk geluid en steeds kwam de zin: bij ons in Den Haag, voorbij. Links en rechts had ze steeds een slachtoffer, maar toen die elders onder handen genomen werden, bleef ze gewoon geluid geven. Nu zat mijn zoon het dichtst bij. Een beetje flauw natuurlijk dat ik ze even met elkaar heb laten emmeren, maar ja zij begon. Allereerst vroeg ze aan hem hoe hij heette. Hoewel zijn woordenschat niet zo groot is kon hij daar direct melding van maken. Ik hoopte dat ze daarmee voldoende was ingelicht, maar nee hoor. De Haagse dame (een grijze uitvoering van tante Sidonia) was de hele ochtend al op dreef, dus ze vroeg hem wat hij kwam doen. Dokter, zei Jan in weer één van zijn prachtige volzinnen. Toen ze echter twee vragen in één zin ging stellen werd het Jan toch te gortig. Eerst kreeg ik met zijn ellenboog een stevige por in mijn zij met de woorden: Vaner, praten jij. Of ik het dus maar even van hem over wilde nemen. Op wachtkamer-volume gaf ik antwoord, maar dat ging hem niet worden. Wat zegt u, klonk het streng. Ja, dan moet je toch een harder volume gaan aannemen anders moet je alles twee keer vertellen. Rijnstreeknieuws Het nadeel was wel dat daardoor de gehele wachtkamer stilviel. Ook niet zo heel erg. Alleen vond junior wel dat het eigenlijk zijn gesprek was. Dus elke zin van mij werd door hem luid en duidelijk met de nodige handgebaren bevestigd. Natuurlijk, daarin had hij helemaal gelijk en dat iedereen stilletjes genoot van dit rare schouwspel van één vader en één zoon was duidelijk zichtbaar. De Haagse dame was niet te stoppen en de cardioloog bracht ook geen redding. Aan de gezichten zag je dat helemaal niemand het vervelend vond. Alles kwam aan de orde: zijn hartafwijking, de operatie, de buitenkliniek waar hij de eerste negen maanden van zijn leven heeft doorgebracht, zijn jeugd, de familie, de school, zijn werk en waar hij woont. Nou, we hebben samen de Zwaluw en Ipse de Bruggen wel op de kaart gezet. Jan straalde, dat had hij ze toch maar mooi allemaal verteld Er kwam redding. Tante Sidonia moest zich elders melden en gelijk kwam een breed lachende meneer uit de zaal even naast ons zitten. Hij verontschuldigde zich quasi dat hij had mee zitten luisteren, maar dat daar bijna niet aan te ontkomen was. Ik zei nog dat ze nu een afspraak bij de KNO arts had, maar hij begreep mijn dwaasheid pas toen hij al aan zijn eigen verhaal begonnen was. Hij vertelde dat hij de Buitenkliniek ook kende. De afdeling voor kinderen die beter af waren in de kliniek zo vlak aan zee in Noordwijk aan het Lindenplein. Hij leed heel erg aan jeugdreuma en vanaf zijn negende jaar is hij daar verpleegd. Hij dacht nog met veel plezier terug aan die tijd en aan de Kliniek. Aan zijn vriendjes daar en aan de lieve verpleging. Het verdere warme verhaal heb ik niet gehoord. Ons nummertje verscheen op het scherm. We moesten ons melden in kamer 3. Jan is weer helemaal goedgekeurd en we mogen over een jaar terugkomen. Toen we weggingen liep Jan nog even langs de wachtkamer. Nou, tot ziens allemaal! Hij heeft er zeker 28 vrienden en vriendinnen bij. Nog nooit is iemand in de wachtkamer zomaar een gesprek met hem begonnen dan alleen die lieve Haagse dame. Ga ik er warempel over zitten zeuren. Het is ook nooit goed. Jan Eradus (vader van Jan jr. ds)

12 Gegevens Afdeling Naam: Kansplus Afdeling Rijnstreek Oprichtingsdatum: 24 april 2002 Postadres: Douw van der Kraplaan BT Voorschoten Telefoon: (HKok) Iban: t.n.v. Internet : NL74INGB Kansplus Rijnstreek Dijkwacht EK Leiderdorp info@kansplusrijnstreek.nl Bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester leden Hans Kok Hans Kok (a.i.) Marijke van Egmond Piet Berkhout Mensen die willen meewerken: Medewerkers: Lia van Berkel José de Koster Bas Roeleveld Gigi van Rhee Taken: Archief Hans Kok Ledenadministratie Hans Kok Pers Danilo Verplancke Fondsen Marijke van Egmond Uitgaansdag Piet Berkhout Lia van Berkel José de Koster Marijke van Egmond Internet Bas Roeleveld Landelijk: Kansplus Maliebaan 71H 3508 AG Utrecht Postbus AG Utrecht T (030) F (030) E info@kansplus.nl Kanspluslijn is de informatielijn voor leden tel , bereikbaar: maandag t.m. vrijdag van tot uur woensdagavond van tot uur Of per mail: kanspluslijn@kansplus.nl Als meedenker(werker) binnen het bestuur. Bij het organiseren van informatieavonden. Belangenbehartiger van onze doelgroep bij officiële instanties Aanleveren van artikelen etc. voor het Rijnstreeknieuws Meedenken en werken aan onze website. Binnen de doelgroep Broers en Zussen. Kascommissie Organiseren van onze jaarlijkse uitgaansdag Secretaris van de afdeling Etc. Etc. Vormgeving: columnist Bas Roeleveld Volkerak DH Alphen a.d. Rijn bmroel@12move.nl Jan Eradus