Elandencounters: de lichaamstaal

Transcriptie

1 !42

2 Elandencounters: de lichaamstaal Zoals al gezegd zijn elanden doorgaans erg ontspannen dieren. Ze zijn niet agressief of aanvallend, en zullen (pas als het écht moet) eerder weglopen of -rennen. Dat geeft je dus voldoende tijd om bij zo'n ontmoeting kennis te maken en het beestje te bekijken. Meestal gebeurt het volgende: Sluipen als een roofdier? Je komt al rijdend een eland tegen die een eindje verderop staat. Omdat elanden niet zo'n goed zicht hebben, zijn ze in eerste instantie verwittigd van je komst door het geluid dat je maakt. Een eland zal het geluid van een auto meestal niet als een bedreiging opvatten, dus hij staat rustig met zijn kop omhoog en zijn oren naar jou toe gericht (het geluid). Tip: ga niet meteen stilstaan of erg langzaam rijden! Sluipen is namelijk gedrag van een roofdier. Dus rij naar het beestje toe alsof hij je niet interesseert. Zo geef je de eland de indruk dat je er niets om geeft dat hij je hoort of ziet, en dat je geen bedreiging bent. Een roofdier gaat namelijk sluipen en probeert daarmee zo onopvallend mogelijk zijn prooi te benaderen. Zorg dus dat jouw gedrag het tegenovergestelde is. Zet bijvoorbeeld niet de motor uit, want dat is vaak het moment dat een eland zich niet meer op zijn gemak voelt. Eenmaal in de buurt van de eland stop je rustig, maar laat je dus de motor lopen. Desnoods doe je je raampje open en begin (rustig) te praten tegen de eland. Fluiten, sisgeluiden en joelen zorgen voor weglopen, maar normaal praten geeft aan de eland aan dat hij niets van je te vrezen heeft.!43

3 Soms loopt een eland als eerste reactie een paar stappen weg van je bij een ontmoeting. Denk dan niet: "jammer, volgende keer beter" en rij nog niet verder. Elanden zijn namelijk best nieuwsgierig. Als je gewoon blijft staan, dan kan het best zijn dat de eland na een paar passen stopt om te kijken wat jij doet. Als hij ziet dat je blijft staan, dan weet de eland dat je niet achter hem aan komt, en zal vaak gewoon verder gaan met wat hij deed. En dat geeft jou weer alle tijd om hem te kunnen bewonderen! Oorbewegingen Net als bij paarden kan je veel aflezen aan de beweging van de oren. Die zijn gelukkig niet zo klein bij een eland, dus dat moet makkelijk kunnen! Zoals hierboven al aangegeven kunnen elanden in sommige situaties niet gecharmeerd zijn van jouw gezelschap. In plaats van nieuwsgierig de oortjes naar voren te houden, kunnen ze dan naar achteren gericht zijn. Dat gebeurt in het geval van 'niet blij zijn' met beide oren. Als je ziet dat de eland één oor naar jou gericht houdt en het andere oor naar een andere richting, dan is de kans erg groot dat in die richting nog iets anders loopt. Dat kan een kalfje zijn, maar soms ook het broertje of zusje van de jaarling die je staat te bekijken. Goed rondkijken dus, wie weet hoeveel je er in één keer kan tegenkomen!!44

4 Als de oren alle twee naar achteren staan, dan is de eland wat minder blij met je. Dat kan diverse redenen hebben, maar probeer in zo'n geval het beestje zo min mogelijk te storen en rijd rustig verder. Langer blijven staan heeft meestal weinig zin, omdat de eland dan zelf zal vertrekken. Kies er daarom voor om het beestje zijn ding te laten doen en zelf verder te gaan. Je bent per slot van rekening bij hem thuis... Mocht de eland je écht niet mogen, dan gaan de oren helemaal plat in de nek. Ook zal hij zijn kop laten zakken om je dreigend aan te kijken. Dat is een hele grote indicatie dat hij op het punt van aanvallen staat! Geef hem dan ook snel de ruimte! Het kan voor komen dat je niet in de auto zit, maar dat je een eland tegenkomt bij bijvoorbeeld een wandeling. Denk er dan aan dat een eland, in tegenstelling tot een paard, voornamelijk met de voorpoten aanvalt. Als dat gebeurt, zoek dan snel een boom op en zorg dat je de boom tussen jou en de eland houdt. De hoeven van de eland zijn hard, en de 'duimklauwen' aan de achterkant erg scherp! Wees gerust, een eland zal niet zo snel aanvallen. Vaak ontlaad je de situatie al door gewoon een stuk naar achteren te gaan. Je zal dan zien dat de oren al snel weer naar voren gaan als je het beestje en zijn 'safe space' respecteert.!45

5 Een paar zomers geleden kwam ik 's morgens met een suffe, slaperige kop naar beneden. Terwijl ik een kommetje pakte voor mijn cornflakes keek ik op mijn gemak uit het keukenraam. Recht tegenover het keukenraam staat na een stukje gras de aardkelder in de bergwand. Voor die aardkelder had ik een schuimen doel in de vorm van een hert staan dat we gebruiken voor het boogschieten. Precies op dat moment komt er een eland uit de bosrand zetten, en wil gaan grazen bij de aardkelder. In plaats van rustig te beginnen, merkt zij het schuimen hert op dat er staat. In eerste instantie liep ze er dreigend op af. Toen het schuimen hert daar kennelijk niet van onder de indruk was (duh), gingen bij de eland de oren plat in de nek, en viel ze het hert aan. Wegwezen! Mijn eten! Het was me vanaf toen in ieder geval duidelijk waarom ik van tijd tot tijd het hert weer in elkaar moest zetten.!46

6 !47

7 !48