Boekverslag door een scholier 2734 woorden 18 december keer beoordeeld. Eerste uitgave 1940 Nederlands

Transcriptie

1 Boekverslag door een scholier 2734 woorden 18 december keer beoordeeld Auteur Genre M. Vasalis Poëzie Eerste uitgave 1940 Vak Nederlands a) De titel, Parken en Woestijnen bevat de tegenstelling cultuur / natuur. Een park is immers iets dat door de mens geschapen is, een woestijn wordt door de natuur zelf geschapen. b) De dicteres van deze bundel is M. Vasalis a) Ik was op zoek naar een gedichtenbundel, en toen zag ik dat het gedicht, "de idioot in het bad" er ook in stond. Die vond ik toen heel mooi, dus heb ik deze bundel gekozen. Een vriendin vertelde mij ook heel veel over deze bundel en ik vond het toen heel leuk om het te lezen. b) Ik vind deze bundel echt heel mooi, vooral omdat er zoveel achter zit, ik denk dat ik dit het leukst vond om te lezen. a) Deze bundel bevat ongeveer 15 gedichten, ze zijn niet in bepaalde groepen ingedeeld. Het zijn allemaal traditionele gedichten. Het thema is het verschil tussen natuur en cultuur. Dit komt vooral naar voren in de verschillende soorten gedichten, sommigen gaan echt duidelijk over de woestijn, anderen gaan weer over het dagelijks leven. De dood (en daarbij het leven) is ook een terugkerend thema. Nooit echt de dood op zich, maar meer met het idee van dood gaan spelen. De dood komt veel voor als tegenstelling en vergelijking. b) Zie de verslagen bij de gedichten. c) De bundel is voor het eerst gepubliceerd in 1940 Margaretha Drooglever Fortuyn-Leenmans is geboren op te Den Haag en overleden op te Roden.Vasalis heeft medicijnen gestudeerd en werd uiteindelijk psychiater. Dit is duidelijk te merken in haar gedichten. In haar gedichten zijn de natuur en gevoelens vaak nauw betrokken met elkaar. Ze heeft onder andere geschreven: De vogel Phoenix (poëzie), Vergezichten en gezichten (poëzie), De muze en de dieren (bloemlezing), De dichter en de zee (bloemlezing) en Kunstenaar en verzet (essay). Omdat ze psychiater is heeft ze ook deze typerende gedichten geschreven. Het werk behoort tot de werken voor 1950.Veel onderwerpen als liefde, dood en emotie enz. kwamen voor. Vasalis maakt ook veel gebruik van gevoelens/dromen, dat is weer echt iets uit de Romantiek. Pagina 1 van 6

2 Het mooiste gedicht vind ik "de idioot in het bad", maar ook "de afsluitdijk" vind ik super mooi. Omdat er zoveel achter zit, vind ik ze zo mooi. Ik vind dit het leukste van heel het leesdossier. Els je zou vragen of ik het boek anderen aan zou raden zou ik dat zeker doen. Ik heb het boek nu al aan heel veel aangeraden en ze waren er allemaal heel positief over. Ik vind de onderwerpen waar ze het over heeft ook heel mooi. - Emotief: Ik krijg soms medelijden met de ik-personen, omdat ze met een vraag zitten waar ze niet uit komen. - Esthetisch: Omdat alles zo op elkaar aansluit vind ik ze zo mooi. - Moreel: Ik ben het bijna altijd met de dichter eens. - Realistisch: Het helemaal niet realistisch. - Structureel: De opbouw vind ik heel goed. - Intentioneel: Je aan het denken zetten, om elk dicht te begrijpen moet je eerst goed nadenken. Religieuze en etische criteria Ik deel dit boek in bij Niveau 2, omdat het niet problematisch is en het boek ook niet to eer van God geschreven is. Er wordt ook weer heel veel verteld over de schoonheid van Gods schepping. a) DE IDIOOT IN HET BAD a) Omdat we dit gedicht in de klas ook gelezen hebben, en ik er al wat van wist, heb ik dit gedicht gekozen. b) Super mooi, ook al houd ik niet echt van gedichten deze vind ik heel mooi, omdat er zoveel achter zit. Je moet goed nadenken om er achter te komen en omdat je elk gedicht op de titel van het boek terugslaat vind ik het zo mooi. a) De idioot is bang voor de toekomst. Hij weet niet wat hem te wachten staat. Als hij door de zusters in bad wordt gezet, komt dat zo vertrouwd over dat hij er niet meer uit wil (denkt aan: "in moeder's buik"). De idioot is gedeeltelijk aan het woord, maar eigenlijk de schijver. De idioot, heeft niet de nodige verstandscapaciteit om het toekomstige aan te zien komen, en hierop te vertrouwen. De zuster helpt de idioot met het in bad doen. De idioot wordt iedere week opnieuw in bad gedaan, dit gebeuren vindt plaats in de badkamer. De idioot verlangt elke keer weer naar dit in bad gaan. Het is een oud vertrouwde droom voor hem, die weer uitkomt, staat er. De zin "En elke week wordt hij opnieuw geboren" vind ik een mooie zin met beeldspraak. Hieruit kun je een beetje de vergelijking zien met toen hij nog in de moederschoot zat. b) Er is een herhaling te zien "En elke"... Er zitten heel veel vergelijkingen in, bleke bloemen (lange, dunne, bleke benen), berkenstammen (benen), groene water (het heerlijke natuurlijke) Alle strofen zijn gekruist rijm, alleen strofe 3 niet deze is omarmend. Het is duidelijk een traditioneel gedicht. Volrijm: borst en dorst. Assonantie: oud vertrouwde, warme water. Alliteratie: dravend en hakend enz. De zinnen zijn niet lang, Pagina 2 van 6

3 maar ook niet kort: een makkelijke lengte. Volgens mij is het kernwoord, de idioot, daar gaat het over. Ik denk ook dat de kernregel is "En elke week wordt hij opnieuw geboren". Het gedicht leest fijn, en er worden geen onbegrijpbare woorden gebruikt. Alleen enkele verouderde woorden. Het thema is een conflict tussen mensen onderling, de idioot kan niet overweg met de maatschappij. Het zijn allemaal kwatrijnen dus het is een Kwatrijn, het enige wat niet klopt is dat het vaak a-a-b-a rijm is en dat is hier niet het geval. Als ik kijk naar de inhoud denk ik dat het een lied is. De idioot in het bad, eigenlijk de idioot in de natuur. De idioot kan niet overweg met de maatschappij, dus als hij niet in bad zit, maar zit hij eigenlijk in het onnatuurlijke en hij wil juist in de natuur zitten. De natuur is de woestijn en het onnatuurlijke, door mensen aangelegd is het park. Best aangrijpend dat hij even huilt als hij zijn kleren weer aan moet doen. En het is wel weer heel mooi dat hij zich fijn voelt als hij in bad mag. Het is een heel mooi gedicht. Er wordt duidelijk gemaakt dat de natuur rustgevend en mooi is. Zo is weer te zien dat park (harde maatschappij) en de woestijn (het natuurlijke). Ik heb niets negatiefs in dit gedicht gevonden. Ik denk dat de schrijver met dit gedicht bedoelde dat de natuur voor iedereen vertrouwd is zelfs voor de idioot. Nu ik het gedicht steeds vaker gelezen heb begin ik het steeds mooier te vinden. Het thema spreekt me ook zeker aan! a) TIJD a) Het gedicht sprak me wel aan daarom heb ik het gekozen. b) Ik vind het wel een mooi gedicht omdat ook achter dit gedicht weer zoveel zit. Maar aan de andere kant vind ik het niet een makkelijk gedicht. a) Een ik-persoon is aan het woord. De ik-persoon dat hij/zij op een oude steen zit. Het is verschrikkelijk om haar heen. Overal zat een bepaalde orde in, de jaargetijden, de tremor van de zee, dag en nacht. Het gedicht roept een beetje angst, onrust, vanzelfsprekendheid en eenzaamheid bij je op. Hoe moet ik het weer ooit vergeten vind ik een zin die je aanspreekt en vraagt je iets. b) Er zit een mooie beeldspraak in het gedicht. Dag en nacht wordt vergleken met het doven en flakkeren van vuur. Er zijn ook verschillende vormen van rijm te herkennen. Regel 1-4 is omarmend rijm, regel 6-10 is gepaard rijm, regel is gepaard rijm, regel is omarmend rijm en regel is gekruist rijm. Regel 5 en 10 rijmen ook op elkaar. Er is heel veel sprake van volrijm, duur-vuur, slinken-drinken leefde-beefde en steen-heen enz. Ook alliteraties: langzaam-leefde, hees-hortend, keel-kan en wanhoopwelsprekendheid. Assonanties: zag-drang, dag-nacht. Ook dit is duidelijk weer een traditioneel gedicht. Het is een lied. Er is hier niet sprake van strofebouw maar we kunnen wel zeggen dat het een sonnet is. Welsprekendheid is een kernwoord, welsprekendheid van de herhalingen (dag en nacht). Het thema is het zoeken naar bevrijding van de maatschappelijke verbondenheid. Na dit leven is er de eeuwigheid, daar is Pagina 3 van 6

4 geen tijd en daar is de bevrijding van de maatschappelijke verbondenheid. Mensen leven in een bepaald patroon dat zich telkens herhaalt, net als in de natuur. Het herhald zich telkens weer, er komt geen eind aan. Mensen hebben ook hun plichten, ze kunnen niet doen wat ze zelf willen, maar ze moeten hun plichten vervullen. Dit gaat altijd door. Daarin is de maatschappelijke verbondenheid te herkennen. De ik-persoon wil dat er geen tijd is. Tijd zorgt voor patronen. Ik vond dit gedicht wel iets moeilijker dan de vorige, omdat die andere ook al eens is uitgelegd. Ik vind wel dat deze gedichten, ook deze heel mooi is. Ook in dit gedicht is het natuurlijke, de woetijn te herkennen: eb en vloed, regenbogen enz. De latste vraag die gesteld wordt is zo raar, daar kan ik echt geen antwoord op geven. a) HET EZELTJE a) Je moet toch wat kiezen en dit gedicht sprak me wel aan. b) Volgens mij gaat het over een kind maar ik wil het wel even verder uitzoeken. Ik zag wel gelijk dat het een sonnet is, ik krijg er een beetje handigheid in. Ik vind ook dit gedicht heel mooi. a) De schrijver is eigenlijk aan het woord maar het gaat wel over een ik-persoon dus is het een ik-persoon. De personen zijn de ik-persoon en het ezeltje. Door het ezeltje gaat de ik-persoon weer aan het verleden denken, net als bij een trauma het geval is. Het speelt zich af in de "ongerepte natuur" bijv. Afrika en wel tegen zonsondergang. De ik droomt eigenlijk over zijn jeugd. De regel "En na een korte, felle schrik verstarde ik in verwondering", die laat je zelf ook en beetje schrikken. Ook hier komt het begrip woestijnen heel duidelijk naar voren, de rood, gebarsten-droge grond. Het natuurlijke, dat zijn jeugd zo fijn was. b) Ik vind het en hele goede omschrijving van de omgeving. Er worden allerlei omschrijvingen gegeven voor een begrip. De woestijn, rood, gebarsten, droog. Hier is ook sprake van een stijlfiguur namelijk: een opsomming. Er is ook rijm aanwezig: regel 1-4 gepaard rijm, regel 7-10 omarmend rijm, gepaard rijm, is omarmend rijm maar aan de andere kant is omarmend rijm. Regel is gepaard rijm. Dan nog regel 5+6, deze rijmen ook. Omdat het nu misschien niet duidelijk is, is hier het rijmschema: AABB AA ABBA AABB ABBAAB AABB. Het is een traditioneel gedicht. Naar inhoud is het een lied, omdat ook hier veel gevoelens/gedachten omhog komen. En qua vorm is het een sonnet, de wending is hier de schrik. Ook is er Volrijm te zien: blik, schrik. Ook assonaties (lange-ambren) en alliteraties (gaafheid-zachtzinnigheid). Jonge ezel, de jeugd vind ik het kernwoord. Het thema is het geluk van de jeugd. Er wordt met zoveel verlangen teruggekeken op de jeugd alsof toen alles volmaakt was. In je jeugd ben je nog zorgeloos en als het goed mag gaan ligt er nog een heel leven voor je. Het verband, je jeugd en het ezeltje, het ezeltje was best dom en "tje" zegt dat het klein is. In je jeugd was je klein en dom. Pagina 4 van 6

5 Ik vind dit een heel mooi gedicht, vooral de laatste zin, kon ik maar eens opnieuw beginnen is pijnlijk omdat je weet dat dit niet kan. Het taalgebruik is ook heel makkelijk dat helpt je goed bij het lezen van een gedicht. Ik vind het ook goed geschreven omdat je er goed bij betrokken wordt. Het gedicht spreekt me niet echt aan maar om die reden vind ik het nog niet gelijk niet mooi. a) AFSLUITDIJK a) Toen ik het las leek het me een niet zo moeilijk gedicht en heel leuk. b) Ik vind het een leuk gedicht omdat dingen die er in voorkomen herkenbaar zijn. a) De ik-persoon is aan het woord. Hij rijdt in een bus door de nacht over de afsluitdijk. De zeevaart wordt met een bus vergeleken. Het is saai in de bus. De matrozen slapen en hij droomt maar wat. In de ruit van de bus ziet hij vreemde dingen. Hij verveelt zich. Ook bij dit gedicht zit iemand een beetje te droomen. De zin "Er is geen einde en geen begin aan deze tocht, geen toekomst, geen verleden, alleen dit wonderlijk gespleten lange heden", vind ik heel mooi. Ik dacht gelijk aan de alpha en de omega. b) Er komen veel vergelijkingen voor, bus-zeevaart. Het is een traditioneel gedicht, de regellengte is bijna overal gelijk en het gebruik van leestekens is normaal. Het is een Sonnet, het gedicht bestaat uit kwatrijnen. Het gedicht heeft een wending: Plots. Het eerste kwatrijn is omarmend, de tweede gekruist rijm, de derde is omarmend, de vierde en vijfde zijn gepaard rijm. Ook komen er volrijm (nacht-zacht) alliteraties (kleine (maan) schijnt) en assonanties (matrozen-bedwongen) in voor.ook dit gedicht is een lied. De bus en de zee zijn woorden die heel vaak voor komen. Het thema is splitsing tussen twee werelden. De afsluitdijk verbind twee stukken van het vaste land. Er is geen begin of eind. Links en rechts alleen maar water. Het water aan de ene kant (meer) wordt gespleten door de afsluitdijk van het andere water (de zee). In de bus worden de twee matrozen ook gespleten door het gras van de afsluitdijk dat zich weerspeigeld in het glas. De twee werelden parken en woestijnen komen hier ook duidelijk naar voren. bus, dijk, het IJselmeer is het park en de zee is de woestijn. Het gedicht zegt dat er geen begin en einde aan het leven is. De mens sterft maar er komen er weer andere bij. De schrijver weet niet goed of er een leven na dit leven is, ze worstelt hier mee. Ik vond ook dit gedicht heel mooi, het is best aangrijpend, het gaat niet over een hele normale zaak. Ik kan niet zeggen dat er negatieve elementen in het gedicht zitten. Maar ik vind dit gedicht tot nu toe, op "de idioot in het bad" na, het mooiste gedicht a) HERFST Pagina 5 van 6

6 a) De titel van het gedicht sprak me wel aan en ik wilde meer over dit gedicht te weten komen. b) Ik vind dit gedicht minder mooi als de andere gedichten, maar ik ind het zeker niet lelijk. Het is een wat moeilijker gedicht. a) De ik-persoon loopt in het bos en denkt over het sterven na. letterlijk gebeurt het in de herfst, maar figuurlijk aan het einde van het leven. De herfst, de bladeren die afvallen. Er is ook hier sprake van een gevoel, de persoon denkt na over de dood. De regel "Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd en er is haast geen tijd meer voor mij over", ik denk dat er bedoeld wordt dat de persoon nog niet van de zonde bevrijd is en bijna geen tijd meer over heeft om zich te bekeren. Als je het gedicht voor het eerst leest denk je gelijk aan dood en wanhoop. b) Er komen weer veel vergelijkingen voor, de herfst en de door enz. Het gedicht heeft ook Volrijm: zon-kon en assonanties: werkelijk-wezen en alliteraties gedachten-groot. Het eerste kwatrijn en tweede kwatrijn zijn omarmend. In de laatste 2 terzines zit iets heel anders: ABBCAC, het is niet echt een rijmschema.het is een sonnet, er zit en wending na regel 12. Het is een traditioneel gedicht. Het is qua inhoud een lied. Het thema is hier de naderende dood of de herfst van het leven. Omdat de herfst ook het seizoen is waarop alle dingen afsterven en zich klaarmaken voor de winter. Dit wordt vergeleken met de mens. Ik vind dit gedicht wel heel mooi, maar ik vind hem wel moeilijker dan de andere gedichten. Dit is denk ik bij veel mensen een herkenbaar probleem. Ik vind wel dat de herfst met de dood een hele goede vergelijking is. Het park is hier, de mooie natuur- het bos. Pagina 6 van 6