2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Transcriptie

1 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Moxonidin Mylan 0,2 mg, filmomhulde tabletten Moxonidin Mylan 0,3 mg, filmomhulde tabletten Moxonidin Mylan 0,4 mg, filmomhulde tabletten 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Moxonidin Mylan 0,2 mg, filmomhulde tabletten: Elke tablet bevat 0,2 mg moxonidine Hulpstof met bekend effect: Elke tablet bevat 94,5 mg lactosemonohydraat Moxonidin Mylan 0,3 mg, filmomhulde tabletten: Elke tablet bevat 0,3 mg moxonidine Hulpstof met bekend effect: Elke tablet bevat 94,4 mg lactosemonohydraat Moxonidin Mylan 0,4 mg, filmomhulde tabletten: Elke tablet bevat 0,4 mg moxonidine Hulpstof met bekend effect: Elke tablet bevat 94,3 mg lactosemonohydraat Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Filmomhulde tabletten De tabletten zijn rond, met een diameter van ongeveer 6 mm. De filmomhulde tablet van 0,2 mg is licht-roze, de filmomhulde tablet van 0,3 mg is roze en de filmomhulde tablet van 0,4 mg is donker-roze. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Moxonidine is geïndiceerd voor de behandeling van lichte tot matige essentiële hypertensie bij volwassenen. 4.2 Dosering en wijze van toediening Dosering Volwassenen: Pagina 1 van 9

2 De behandeling dient aangevangen te worden met de laagste dosering moxonidine. Dit betekent een dagelijkse dosering van 0,2 mg moxonidine in de ochtend. Indien het therapeutisch effect onvoldoende is kan de dosis na drie weken verhoogd worden tot 0,4 mg. Deze dosis kan als enkelvoudige dosis ( s ochtends) of verdeeld over de dag ( s ochtends en s avonds) gegeven worden. Indien na nogmaals drie weken de resultaten nog steeds onvoldoende zijn, kan de dosering verder verhoogd worden tot een maximum van 0,6 mg, verdeeld over de dag te geven ( s ochtends en s avonds). Een enkelvoudige dosis van 0,4 mg moxonidine en een dagelijkse dosis van 0,6 mg moxonidine dienen niet overschreden te worden. De behandeling dient niet abrupt gestopt te worden, maar dient over een periode van twee weken worden afgebouwd (zie ook rubriek 4.4). Bijzondere patiëntgroepen Ouderen: Op voorwaarde dat de nierfunctie niet verminderd is, dient de dosering hetzelfde te zijn als voor volwassenen (zie ook rubriek 4.4). Pediatrische patiënten Moxonidine mag niet worden gegeven aan kinderen en adolescenten jonger dan 18 jaar, omdat er onvoldoende veiligheid en therapeutische gegevens beschikbaar zijn. Wijze van toediening Daar gelijktijdige inname van voedsel de farmacokinetiek van moxonidine niet beïnvloedt, kan moxonidine ingenomen worden voor, tijdens of na een maaltijd. De tabletten dienen met voldoende vloeistof ingenomen te worden. 4.3 Contra-indicaties overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen sick-sinussyndroom bradycardie (hartslag in rust <50 slagen/minuut) tweede- of derdegraads atrioventriculair blok hartfalen 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik Gevallen met verschillende graden van AV-blok zijn gemeld in de post-marketing setting bij patiënten met een moxonidine behandeling. Op basis van deze case reports kan een rol van moxonidine in het uitstellen van de atrioventriculaire geleiding niet volledig worden uitgesloten. Daarom is voorzichtigheid geboden bij de behandeling van patiënten met een mogelijke aanleg voor het ontwikkelen van een AV-blok. Wanneer moxonidine wordt gebruikt bij patiënten met 1 ste graads AV-blok, dan moet er speciale zorg worden betracht om bradycardie te voorkomen. Moxonidine dient niet gebruikt te worden bij een hogere graads AV blok (zie rubriek 4.3). Pagina 2 van 9

3 Wanneer moxonidine wordt gebruikt bij patiënten met een ernstige coronaire hartziekte of instabiele angina pectoris, dient extra voorzichtigheid betracht te worden daar er beperkte ervaring is bij deze patiëntenpopulatie. Wegens gebrek aan klinische bewijs voor veilig gebruik bij patiënten met gelijktijdig bestaande matige hartinsufficiëntie, dient moxonidine met voorzichtigheid te worden toegediend aan deze patiënten. Voorzichtigheid is geboden bij de toediening van moxonidine aan patiënten met een verminderde nierfunctie omdat moxonidine hoofdzakelijk wordt uitgescheiden via de nieren. Bij deze patiënten wordt een zorgvuldige titratie van de dosis aanbevolen, vooral bij aanvang van de therapie. Dosering moet worden gestart met 0,2 mg per dag en kan worden verhoogd tot een maximum van 0,4 mg per dag bij patiënten met matige nierinsufficiëntie (GFR >30 ml/min maar <60 ml/min) en maximaal 0,3 mg per dag voor patiënten met ernstige nierinsufficiëntie (GFR <30 ml/min), indien het klinisch geïndiceerd is en goed wordt verdragen. Als moxonidine wordt gebruikt in combinatie met een β-blokker en beide behandelingen worden gestaakt, dan dient de β-blokker als eerste gestopt te worden en vervolgens moxonidine enkele dagen daarna. Tot op heden zijn er geen reboundeffecten van de bloeddruk waargenomen na het staken van de behandeling met moxonidine. Het is echter aan te raden niet abrupt te stoppen met moxonidine, maar om het geleidelijk te verminderen over een periode van twee weken. Oudere patiënten kunnen gevoeliger voor de cardiovasculaire effecten van bloeddrukverlagende geneesmiddelen. Daarom moet de behandeling worden gestart met de laagste dosis en dient een verhoging van de dosering in stappen én met de nodige voorzichtigheid te gebeuren om eventuele ernstige gevolgen van deze reacties te voorkomen. Moxonidin Mylan bevat lactose. Patiënten met zeldzame erfelijke aandoeningen als galactoseintolerantie, Lapp lactase deficiëntie of glucose-galactose malabsorptie, dienen dit geneesmiddel niet te gebruiken. 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Co-administratie van moxonidine en andere bloeddrukverlagende middelen resulteert in een verhoogd bloeddrukverlagende effect. Omdat tricyclische antidepressiva de effectiviteit van centraal werkende antihypertensiva kunnen verminderen, wordt het niet aangeraden dat tricyclische antidepressiva gelijktijdig worden toegediend met moxonidine. Moxonidine kan het sedatieve effect versterken van tricyclische antidepressiva (vermijd gelijktijdige voorschrijving), tranquillizers, alcohol, sedativa en hypnotica. Moxonidine versterkt het verminderde cognitieve vermogen van patiënten die gelijktijdig lorazepam gebruiken. Het kalmerende effect van benzodiazepinen kan versterkt worden bij gelijktijdig gebruik van moxonidine. Pagina 3 van 9

4 Moxonidine wordt via tubulaire secretie uitgescheiden. Interacties met andere geneesmiddelen die ook worden uitgescheiden via tubulaire secretie kan niet worden uitgesloten. Tolazoline kan het effect van moxonidine dosisafhankelijk reduceren. 4.6 Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Zwangerschap Er zijn onvoldoende gegevens met betrekking tot het gebruik van moxonidine bij zwangere vrouwen. Onderzoek bij dieren heeft toxiciteit op de voortplanting aangetoond bij hoge doseringen (zie rubriek 5.3). Het potentiële risico voor mensen is onbekend. Moxonidine dient niet tijdens de zwangerschap gebruikt te worden, tenzij dit strikt noodzakelijk is. Borstvoeding Moxonidine wordt uitgescheiden in moedermelk en mag daarom niet gebruikt worden tijdens de borstvoeding. Wanneer de behandeling met moxonidine absoluut noodzakelijk is, dient de borstvoeding gestopt te worden. Vruchtbaarheid Er zijn geen toereikende gegevens over het gebruik van moxonidine bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Er is geen onderzoek uitgevoerd naar de effecten op het besturen van motorvoertuigen of het bedienen van machines. Echter, sufheid en duizeligheid zijn gemeld. Dit dient in overweging te worden genomen bij het verrichten van dit soort werkzaamheden. 4.8 Bijwerkingen De meest beschreven bijwerkingen tijdens de behandeling met moxonidine zijn een droge mond, duizeligheid, asthenie en slaperigheid. Deze symptomen verdwijnen gewoonlijk na de eerste paar weken van de behandeling. Bijwerkingen via System Organ Class (waargenomen tijdens placebo-gecontroleerde klinische studies met n = 886 patiënten die blootgesteld zijn aan moxonidine resulteerde in onderstaande frequenties): *, Er was geen verschil in frequentie ten opzichte van placebo Endocriene aandoeningen zeer vaak (>1/10) vaak (>1/100, <1/10) Psychische stoornissen veranderde gedachtenprocessen, slapeloosheid Zenuwstelselaandoeningen slaapstoornissen, hoofdpijn*, duizeligheid, vertigo, slaperigheid Oogaandoeningen soms (>1/1.000, <1/100) gynaecomastie, impotentie en verlies van geslachtsdrift angst, zenuwachtigheid, anorexia sedatie, syncope* droge kriebel of brandend zeer zelden (<1/10.000) Pagina 4 van 9

5 gevoel van het oog Evenwichtsorgaan- en tinnitus ooraandoeningen Hartaandoeningen bradycardie Bloedvataandoeningen vasodilatatie Hypotensie* (incl. orthostatische hypotensie), paresthesie van de extremiteiten, aandoeningen aan de perifere circulatie Maagdarmstelselaandoeningen droge mond diarree, misselijkheid / overgeven / dyspepsie*, obstipatie en andere maagdarmaandoeningen Lever-en galaandoeningen Huid- en huiduitslag / pruritus angio-oedeem onderhuidaandoeningen Skeletspierstelsel- en rugpijn nekpijn bindweefselaandoeningen Algemene aandoeningen asthenie oedeem op verschillende plaatsen, zwakte in de benen, vochtretentie, parotideuze pijn leverreacties Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb (website: Overdosering Symptomen van overdosering In de weinige gevallen van overdoseringen die zijn gemeld, werd een dosis van 19,6 mg acuut ingenomen zonder dodelijke afloop. Tekenen en symptomen waren: hoofdpijn, sedatie, slaperigheid, hypotensie, duizeligheid, asthenie, bradycardie, droge mond, braken, vermoeidheid en pijn in de bovenbuik. Op basis van de farmacodynamische eigenschappen van moxonidine kunnen de volgende reacties worden verwacht bij volwassenen: hoofdpijn, sedatie, slaperigheid, hypotensie, orthostatische dysregulatie, duizeligheid, asthenie, bradycardie, droge mond, vermoeidheid en pijn in de bovenbuik. In zeldzame gevallen kunnen emesis en een voorbijgaande paradoxale toename van bloeddruk optreden. In geval van een ernstige overdosering, wordt een nauwkeurige controle van met name stoornissen van het bewustzijn en ademhalingsdepressie aanbevolen. Bovendien kan op basis van een enkele hoge dosis studies bij dieren voorbijgaande hypertensie, tachycardie en hyperglykemie optreden. Behandeling van een overdosis In geval van een ernstige overdosering, wordt een nauwkeurige controle van met name het bewustzijn en ademhalingsdepressie aanbevolen. De behandeling bestaat uit absorptiereducerende maatregelen zoals maagspoeling (indien kort na inname), toediening van actieve kool en laxeermiddelen, en is verder symptomatisch. Er is geen specifiek antidotum bekend. In geval van hypotensie, kan een circulaire toediening van vloeistoffen en dopamine Pagina 5 van 9

6 overwogen worden. Bradycardie kan worden behandeld met atropine. Alpha-receptor antagonisten kunnen de paradoxale hypertensieve effecten van een overdosis moxonidine verminderen of voorkomen. Pediatrische patiënten Het volgende geval van onbedoelde overdosering bij een 2-jarig kind is beschreven: Het kind slikte een onbekende hoeveelheid moxonidine in. De maximale dosis die genomen had kunnen worden was 14 mg. Het kind vertoonde de volgende symptomen: sedatie, hypotensie leidend tot coma, miosis en dyspnoe. Maagspoeling, glucose infusie, mechanische ventilatie en rust zorgden ervoor dat de symptomen volledig verdwenen in een periode van 11 uur. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische groep: Antihypertensiva, anti-adrenerge middelen, centraalwerkend ATC code: C02AC05 In verschillende diermodellen is aangetoond dat moxonidine een sterk hypotensief effect heeft. Beschikbare experimentele gegevens laten zien dat het aangrijpingspunt van moxonidine in het centraal zenuwstelsel (CZS) gelokaliseerd is. In de hersenstam bindt moxonidine selectief aan I 1 -imidazoline receptoren. Deze imidazolinegevoelige receptoren liggen hoofdzakelijk in de rostrale ventrolaterale medulla, een gebied dat een belangrijke rol speelt bij de centrale controle van het sympathische zenuwstelsel. Het effect van deze interactie met deze I 1 -imidazoline receptoren lijkt een vermindering te zijn in de activiteit van de sympathische zenuwen. Dit is aangetoond voor cardiale, splanchnische en renale sympathische zenuwen. Moxonidine wijkt af van andere centraalwerkende antihypertensiva omdat het, in vergelijking met de affiniteit voor I 1 -imidazoline receptoren, slechts een lage affiniteit heeft voor de centrale 2 -adrenerge receptoren. Het wordt verondersteld dat 2 -adrenerge receptoren de intermediair zijn die sedatie en droge mond veroorzaken, de meest waargenomen bijwerkingen van centraalwerkende antihypertensiva. De gemiddelde systolische en diastolische bloeddruk worden zowel in rust als tijdens inspanning verlaagd. De effecten van moxonidine op mortaliteit en cardiovasculaire morbiditeit zijn op dit moment onbekend. Bij mensen leidt moxonidine tot een verlaging van systemische vasculaire weerstand en vervolgens van de bloeddruk. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Absorptie Pagina 6 van 9

7 Moxonidine wordt na orale toediening snel geabsorbeerd. In mensen wordt ongeveer 90% van een orale dosis geabsorbeerd. Inname van voedsel heeft geen effect op de farmacokinetiek van moxonidine. Er bestaat geen first-pass metabolisme en de biologische beschikbaarheid bedraagt 88%. Distributie Slechts ongeveer 7% van de hoeveelheid moxonidine wordt gebonden aan humane plasma eiwitten (Vd ss = 1,8 ± 0,4 l/kg). Maximale plasmaconcentraties worden minuten na toediening van een filmomhulde tablet bereikt. Biotransformatie Moxonidine wordt voor 10-20% gemetaboliseerd, voornamelijk tot 4,5-dehydromoxonidine en, door opening van de imidazoline-ring, tot een aminomethanamidine-derivaat. Het hypotensieve effect van 4,5-dehydromoxonidine bedraagt slechts 1/10 en dat van het aminomethanamidine-derivaat minder dan 1/100 van dat van moxonidine. Eliminatie Moxonidine en zijn metabolieten worden vrijwel geheel door de nieren uitgescheiden. Meer dan 90% van de dosis wordt binnen de eerste 24 uur uitgescheiden door de nieren, terwijl ongeveer 1% wordt uitgescheiden in de feces. De cumulatieve excretie van onveranderd moxonidine bedraagt ongeveer 50-75%. De gemiddelde plasma eliminatie-halfwaardetijd is 2,2-2,3 uur en de renale halfwaardetijd bedraagt 2,6-2,8 uur. Karakteristieken bij patiënten met nierfunctiestoornissen In patiënten met een matig verminderde nierfunctie (GFR ml/min) was de AUC met 85% toegenomen en de klaring met 52% afgenomen. Bij deze patiënten dient het hypotensieve effect van moxonidine nauwlettend in de gaten gehouden te worden en met name aan het begin van de behandeling. De dosis dient aangepast te worden zodat de maximale dagelijkse dosis niet meer bedraagt dan 0,4 mg en de maximale enkelvoudige dosis 0,2 mg is. Bij patiënten met een ernstig verminderde nierfunctie (GFR < 30 ml/min) is de klaring met 68% afgenomen en de eliminatie halfwaardetijd toegenomen tot maximaal 7 uur. Bij deze patiënten dient te behandeling met moxonidine te starten met 0,2 mg dagelijks en kan het worden verhoogd tot een maximum van 0,3 mg dagelijks, indien het klinisch geïndiceerd is en als het goed wordt verdragen. Bij dit soort patiënten moet het hypotensieve effect van moxonidine nauwlettend in de gaten te worden gehouden, en met name aan het begin van de behandeling. Pediatrische studies Er zijn geen farmacokinetische studies uitgevoerd bij kinderen. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek Preklinische gegevens afkomstig van conventionele studies op het gebied van toxiciteit bij herhaald gebruik, genotoxiciteit en carcinogeen potentieel duiden niet op een extra risico voor mensen. Pagina 7 van 9

8 Voortplantingstoxicologische studies toonden geen effecten aan op de vruchtbaarheid en geen teratogene effecten. Embryotoxische effecten bij ratten en konijnen werden waargenomen. In een peri- en postnatale studie bij ratten, was zowel de ontwikkeling als ook de levensvatbaarheid van de nakomelingen aangedaan. Alle effecten werden waargenomen bij maternaal toxische doseringen boven de humane blootstelling. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Tabletkern: Lactosemonohydraat Crospovidon (type A) Povidon K25 Magnesiumstearaat Filmomhulling: Hypromellose Titaandioxide (E171) Macrogol 400 Rood ijzeroxide (E172) 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing 6.3 Houdbaarheid 2 jaar 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren beneden 30ºC. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking PVC/PVDC/Al blisterverpakkingen met 10, 28, 28x1, 30, 50, 98, 100 filmomhulde tabletten. Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Geen bijzondere vereisten voor verwijdering. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Pagina 8 van 9

9 Mylan B.V. Dieselweg LB Bunschoten 8. NUMMERS VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN RVG 27270: Moxonidin Mylan 0,2 mg, filmomhulde tabletten RVG 27271: Moxonidin Mylan 0,3 mg, filmomhulde tabletten RVG 27272: Moxonidin Mylan 0,4 mg, filmomhulde tabletten 9. DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/HERNIEUWING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning: 20 december 2002 Datum van laatste hernieuwing: 30 september DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste volledige herziening: 1 april 2010 Laatste gedeeltelijke wijziging betreft rubriek 7: 18 december Pagina 9 van 9