Warren Buffett: 'Miljardairs zijn genoeg vertroeteld'

Transcriptie

1 Warren Buffett: 'Miljardairs zijn genoeg vertroeteld' Warren Buffet 16/08/11, 06:00 Warren Buffet. AP De meeste mega-rijken in Amerika zouden er geen bezwaar tegen hebben om meer belasting te betalen, zeker niet nu zoveel medeburgers het echt moeilijk hebben. Onze leiders hebben gevraagd om 'gezamenlijke opofferingen'. Alleen hebben ze mij daarbij overgeslagen. Ik heb een paar van mijn mega-rijke vrienden gevraagd welke offers zij moesten brengen. Ook zij werden ongemoeid gelaten. Terwijl minderbedeelden voor ons vechten in Afghanistan en de meeste Amerikanen moeite hebben de eindjes aan elkaar te knopen, genieten wij mega-rijken nog steeds van ongehoorde belastingvoordelen. Onder ons zijn vermogensbeheerders die miljarden verdienen, maar wij mogen ons inkomen aanmerken als 'lucratief belang', waardoor we met 15 procent belasting wegkomen. Weer anderen bezitten vaak 'futures' voor niet langer dan tien minuten en betalen slechts 15 procent over 60 procent van hun winst, alsof ze voor de lange termijn investeren. Deze zegeningen worden over ons uitgestrooid door wetgevers in Washington die menen dat ze ons moeten beschermen, alsof we een of andere bedreigde diersoort zijn. Wel fijn, zulke hooggeplaatste vrienden. Vorig jaar beliep mijn belastingaanslag - inkomstenbelasting plus loonbelasting die door en voor mij betaald was dollar. Dat lijkt veel, maar is toch maar 17,4 procent van mijn belastbaar inkomen en in feite een lager percentage dan wat de andere twintig mensen bij ons op kantoor betalen. Voor hen was de belastingdruk tussen de 33 en 41 procent. Wanneer je met geld geld verdient, zoals sommige van mijn superrijke vrienden, kan het percentage zelfs iets lager uitvallen dan bij mij. Verdien je echter je geld in loondienst, dan zal je percentage zeker hoger zijn dan het mijne, en waarschijnlijk veel hoger. Om te begrijpen hoe dat werkt, moeten we kijken naar de inkomstenbronnen van de overheid. Vorig jaar was 80 procent van die inkomsten afkomstig uit loon- en inkomstenbelasting van individuen. De mega-rijken betalen wel 15 procent inkomstenbelasting over het grootste deel van hun inkomsten,

2 maar ze betalen weinig tot geen loonbelasting. Voor de middenklasse is het een ander verhaal: meestal vallen zij qua inkomen in de belastingschaal van 15 of 25 procent, maar daarbovenop betalen ze nog forse loonbelasting. In de jaren tachtig en negentig lagen de belastingtarieven voor de rijken veel hoger en betaalde ik zelf een gemiddeld percentage. Nu hoor ik weleens beweren dat ik daar boos over had moeten zijn en had moeten weigeren om nog een cent te beleggen, vanwege de verhoogde belastingen op vermogensaanwas en dividend. Banen Maar dat heb ik niet geweigerd, en anderen ook niet. Ik werk al zestig jaar met beleggers en ik moet de eerste nog tegenkomen - zelfs toen de belasting op vermogensaanwas bijna 40 procent was - die alleen vanwege de belastingdruk op de mogelijke winst afzag van een verstandige belegging. Mensen beleggen om geld te verdienen, en hebben zich nooit laten afschrikken door potentiële belastingen. En tegen degenen die beweren dat hogere tarieven slecht zijn voor de werkgelegenheid, zou ik willen zeggen dat er tussen 1980 en 2000 veertig miljoen banen zijn geschapen. Iedereen weet wat er sindsdien is gebeurd: lagere belastingen en minder banen. Sinds 1992 houdt de belastingdienst gegevens bij van de aangiften van de 400 Amerikanen met de hoogste inkomens. In 1992 had die top-400 tezamen een belastbaar inkomen van 16,9 miljard dollar, waarover ze 29,2 procent belasting betaalden. In 2008 was dat gezamenlijke inkomen geëxplodeerd tot 90,9 miljard, maar was de belastingdruk daarop nog maar 21,5 procent. Nu heb ik het hier alleen maar over de federale inkomstenbelasting, maar we kunnen er gerust van uitgaan dat de loonbelasting van deze 400 mensen verwaarloosbaar was. 88 van de 400 gaven zelfs helemaal geen loon op, maar ze gaven wel allemaal vermogensaanwas op. Sommige van mijn broeders zijn niet dol op werk, maar beleggen doen ze allemaal graag. (Daar kan ik inkomen.) Ik ken veel mega-rijken vrij goed en door de bank genomen zijn het allemaal fatsoenlijke mensen. Ze houden van Amerika en waarderen de kansen die ze hier gekregen hebben. Velen hebben zich aangesloten bij de Giving Pledge, waarmee ze hebben beloofd om het grootste deel van hun rijkdom filantropisch te besteden. De meesten zouden er ook geen bezwaar tegen hebben om ook meer belasting te betalen, zeker niet nu zovelen van hun medeburgers het echt moeilijk hebben. Opgave Binnenkort buigen twaalf leden van het Congres zich over de gewichtige taak van het herstructureren van de financiën van ons land. Zij hebben de opdracht om te bedenken hoe we het overheidstekort binnen tien jaar met maar liefst 1,5 biljoen dollar kunnen terugdringen. Ze moeten echter veel meer zien te bereiken. De Amerikaanse bevolking verliest in rap tempo het vertrouwen dat het Congres in staat is om de financiële problemen van het land op te lossen. De eerste opgave voor die twaalf is het afzwakken van een paar toekomstbeloften die zelfs een rijk Amerika niet kan waarmaken. Hier moet het grote geld vandaan komen. Vervolgens moeten ze zich buigen over de belastingen. Ik zou de tarieven voor 99,7 procent van de belastingbetalers ongemoeid laten en de huidige 2 procent korting voor het werknemersaandeel in de loonbelasting handhaven. Dat is goed voor de armen en voor de middenklasse, die elke meevaller goed kunnen gebruiken. Maar voor iedereen die meer dan 1 miljoen dollar verdient - en dat waren in huishoudens - zou ik onmiddellijk het tarief verhogen op het belastbaar inkomen van boven de 1 miljoen, inclusief uiteraard dividend en vermogensaanwas. Voor degenen die meer dan 10 miljoen verdienen - in 2009 waren dat er zou ik nog een extra belastingverhoging voorstellen.

3 Mijn vrienden en ik zijn nu lang genoeg vertroeteld door miljardairfans in het Congres. Het wordt tijd dat onze overheid ernst maakt met die gezamenlijke opofferingen. Warren Buffett is bestuursvoorzitter en voornaamste aandeelhouder van fondsenbeheerder Berkshire Hathaway. Hij staat te boek als de op twee na rijkste man ter wereld. Dit artikel komt uit The New York Times. Warren Buffett: 'Miljardairs zijn genoeg vertroeteld' Warren Buffet 16/08/11, 06:00 Warren Buffet. AP De meeste mega-rijken in Amerika zouden er geen bezwaar tegen hebben om meer belasting te betalen, zeker niet nu zoveel medeburgers het echt moeilijk hebben. Onze leiders hebben gevraagd om 'gezamenlijke opofferingen'. Alleen hebben ze mij daarbij overgeslagen. Ik heb een paar van mijn mega-rijke vrienden gevraagd welke offers zij moesten brengen. Ook zij werden ongemoeid gelaten. Terwijl minderbedeelden voor ons vechten in Afghanistan en de meeste Amerikanen moeite hebben de eindjes aan elkaar te knopen, genieten wij mega-rijken nog steeds van ongehoorde belastingvoordelen. Onder ons zijn vermogensbeheerders die miljarden verdienen, maar wij mogen ons inkomen aanmerken als 'lucratief belang', waardoor we met 15 procent belasting wegkomen. Weer anderen bezitten vaak 'futures' voor niet langer dan tien minuten en betalen slechts 15 procent over 60 procent van hun winst, alsof ze voor de lange termijn investeren. Deze zegeningen worden over ons uitgestrooid door wetgevers in Washington die menen dat ze ons moeten beschermen, alsof we een of andere bedreigde diersoort zijn. Wel fijn, zulke hooggeplaatste vrienden. Vorig jaar beliep mijn belastingaanslag - inkomstenbelasting plus loonbelasting die door en voor mij betaald was dollar. Dat lijkt veel, maar is toch maar 17,4 procent van mijn belastbaar inkomen en in feite een lager percentage dan wat de andere twintig mensen bij ons op kantoor betalen. Voor hen was de belastingdruk tussen de 33 en 41 procent.

4 Wanneer je met geld geld verdient, zoals sommige van mijn superrijke vrienden, kan het percentage zelfs iets lager uitvallen dan bij mij. Verdien je echter je geld in loondienst, dan zal je percentage zeker hoger zijn dan het mijne, en waarschijnlijk veel hoger. Om te begrijpen hoe dat werkt, moeten we kijken naar de inkomstenbronnen van de overheid. Vorig jaar was 80 procent van die inkomsten afkomstig uit loon- en inkomstenbelasting van individuen. De mega-rijken betalen wel 15 procent inkomstenbelasting over het grootste deel van hun inkomsten, maar ze betalen weinig tot geen loonbelasting. Voor de middenklasse is het een ander verhaal: meestal vallen zij qua inkomen in de belastingschaal van 15 of 25 procent, maar daarbovenop betalen ze nog forse loonbelasting. In de jaren tachtig en negentig lagen de belastingtarieven voor de rijken veel hoger en betaalde ik zelf een gemiddeld percentage. Nu hoor ik weleens beweren dat ik daar boos over had moeten zijn en had moeten weigeren om nog een cent te beleggen, vanwege de verhoogde belastingen op vermogensaanwas en dividend. Banen Maar dat heb ik niet geweigerd, en anderen ook niet. Ik werk al zestig jaar met beleggers en ik moet de eerste nog tegenkomen - zelfs toen de belasting op vermogensaanwas bijna 40 procent was - die alleen vanwege de belastingdruk op de mogelijke winst afzag van een verstandige belegging. Mensen beleggen om geld te verdienen, en hebben zich nooit laten afschrikken door potentiële belastingen. En tegen degenen die beweren dat hogere tarieven slecht zijn voor de werkgelegenheid, zou ik willen zeggen dat er tussen 1980 en 2000 veertig miljoen banen zijn geschapen. Iedereen weet wat er sindsdien is gebeurd: lagere belastingen en minder banen. Sinds 1992 houdt de belastingdienst gegevens bij van de aangiften van de 400 Amerikanen met de hoogste inkomens. In 1992 had die top-400 tezamen een belastbaar inkomen van 16,9 miljard dollar, waarover ze 29,2 procent belasting betaalden. In 2008 was dat gezamenlijke inkomen geëxplodeerd tot 90,9 miljard, maar was de belastingdruk daarop nog maar 21,5 procent. Nu heb ik het hier alleen maar over de federale inkomstenbelasting, maar we kunnen er gerust van uitgaan dat de loonbelasting van deze 400 mensen verwaarloosbaar was. 88 van de 400 gaven zelfs helemaal geen loon op, maar ze gaven wel allemaal vermogensaanwas op. Sommige van mijn broeders zijn niet dol op werk, maar beleggen doen ze allemaal graag. (Daar kan ik inkomen.) Ik ken veel mega-rijken vrij goed en door de bank genomen zijn het allemaal fatsoenlijke mensen. Ze houden van Amerika en waarderen de kansen die ze hier gekregen hebben. Velen hebben zich aangesloten bij de Giving Pledge, waarmee ze hebben beloofd om het grootste deel van hun rijkdom filantropisch te besteden. De meesten zouden er ook geen bezwaar tegen hebben om ook meer belasting te betalen, zeker niet nu zovelen van hun medeburgers het echt moeilijk hebben. Opgave Binnenkort buigen twaalf leden van het Congres zich over de gewichtige taak van het herstructureren van de financiën van ons land. Zij hebben de opdracht om te bedenken hoe we het overheidstekort binnen tien jaar met maar liefst 1,5 biljoen dollar kunnen terugdringen. Ze moeten echter veel meer zien te bereiken. De Amerikaanse bevolking verliest in rap tempo het vertrouwen dat het Congres in staat is om de financiële problemen van het land op te lossen. De eerste opgave voor die twaalf is het afzwakken van een paar toekomstbeloften die zelfs een rijk Amerika niet kan waarmaken. Hier moet het grote geld vandaan komen. Vervolgens moeten ze zich buigen over de belastingen. Ik zou de tarieven voor 99,7 procent van de belastingbetalers ongemoeid laten en de huidige 2 procent korting voor het werknemersaandeel in de loonbelasting handhaven. Dat is goed voor de armen en voor de middenklasse, die elke meevaller goed kunnen gebruiken.

5 Maar voor iedereen die meer dan 1 miljoen dollar verdient - en dat waren in huishoudens - zou ik onmiddellijk het tarief verhogen op het belastbaar inkomen van boven de 1 miljoen, inclusief uiteraard dividend en vermogensaanwas. Voor degenen die meer dan 10 miljoen verdienen - in 2009 waren dat er zou ik nog een extra belastingverhoging voorstellen. Mijn vrienden en ik zijn nu lang genoeg vertroeteld door miljardairfans in het Congres. Het wordt tijd dat onze overheid ernst maakt met die gezamenlijke opofferingen. Warren Buffett is bestuursvoorzitter en voornaamste aandeelhouder van fondsenbeheerder Berkshire Hathaway. Hij staat te boek als de op twee na rijkste man ter wereld. Dit artikel komt uit The New York Times.