weekend, hij werkte enkel op vrijdag en zondag. De andere dagen van de week kon hij zelf invullen met zijn werk als brandweerman-ambulancier.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "weekend, hij werkte enkel op vrijdag en zondag. De andere dagen van de week kon hij zelf invullen met zijn werk als brandweerman-ambulancier."

Hilde Smeets
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Voorwoord Rudi en ik leerden elkaar kennen in november Rudi was er 21, ik amper 15 jaar. Ondanks mijn jonge leeftijd zijn we toch bij elkaar gebleven. We trouwden op 9 september Een dag later werd ik 20. We kochten een huis in dezelfde straat als mijn ouders die een heel belangrijke rol in ons leven spelen, zowel voor mij als voor Rudi. Hij was meer dan een schoonzoon, hij was een deel van hun leven. Twee jaar later, op 27 september 1996, werd onze liefde bezegeld met een eerste kindje, Wesley. De tweeling, Lindsay en Phaedra, kwam net twee jaar later, op 2 oktober Ons leven ging zijn gewone gangetje zoals bij de meeste huisgezinnen. Al was ons gezin toch een beetje anders. Omdat Rudi voor twee en soms nog veel meer werkte, kon ik thuisblijven om de zorg van de kinderen voor mijn rekening te nemen. Rudi had geen zittend gat en ik was een echte moederkloek die het liefst zelf voor onze kinderen wilde zorgen. Deze regeling was dus perfect. We kregen geen grote tegenslagen te verwerken en we leefden aan 200 per uur. Na meerdere banen te hebben doorlopen vond hij eindelijk een baan die hem echt lag in een bedrijf waar ze fruitsappen, jenevers en energiedranken produceerden. De laatste jaren leek alsof alles voor ons uitgestippeld was. Rudi had zijn vaste job in het

2 weekend, hij werkte enkel op vrijdag en zondag. De andere dagen van de week kon hij zelf invullen met zijn werk als brandweerman-ambulancier. Dit was wat hij het allerliefste deed: klaarstaan voor mensen in nood. Alles moest wijken voor een oproep en hij nam met de glimlach wachten over van collega s die belet waren. Onze kinderen waren even druk bezet als hun papa. Drie sporters die leefden voor hun sport: competitiezwemmen. En ook op dit vlak waren zowel papa als mama actief. Rudi nam de taak van secretaris op zich en ikzelf was en ben nog steeds sportsecretaris van de zwemclub. Ons hele leven stond in teken van werken gaan, brandweer, de kinderen en de zwemclub. Achteraf gezien hebben we misschien te weinig tijd genomen om samen te genieten, maar op dat moment leefden we het leven dat we allemaal graag wilden leven. We waren gelukkig. Samen met ons vijven, een hondje en twee katers. Tot het noodlot toesloeg

4 Mei 2012: de eerste symptomen Op een dag ergens in het begin van de maand mei zaten we met het hele gezin aan tafel voor het avondeten. Dat was een moment waar we het liefst met zijn allen samen waren. Dikwijls werd er meer gebabbeld over onze belevenissen dan dat er vlot gegeten werd. Opeens vloekte Rudi tijdens het eten. Hij had op zijn wang gebeten. Zoals gewoonlijk lachten de kinderen er hartelijk om. Zo waren wij wel, altijd lachen met elkaar. Zijn wang deed toch wel pijn, maar we schonken er verder geen aandacht aan. De volgende dag beet hij opnieuw op zijn wang, de dag erna opnieuw tot hij op een keer een beetje kwaad tegen ons zei: ja lach maar, als blijkt dat ik kanker heb zullen jullie niet meer lachen. Maar al vlug kon hij er zelf ook weer mee lachen. Toen we die avond in bed lagen zei ik tegen hem: Ga morgen toch maar eens bij Raf langs en laat er eens naar kijken. Raf is een spoedarts waarmee Rudi geregeld dienst deed als ambulancier. Maar ook Raf dacht aan een aft. De gewone middeltjes werden ingezet: spoelingen, zalfjes tot antibiotica toe. Toen die echter niet bleken te helpen, stuurde RAF hem toch verder naar de stomatologie in hetzelfde ziekenhuis.

5 Er werd gedacht aan een speekselkliersteentje. Intussen werd de knobbel groter en groter maar vooral ook pijnlijker. Een tweede stomatologie werd erbij gehaald en voor het eerst viel het woord gezwel. Maar na een CT-scan twijfelden ze toch weer en dachten opnieuw aan een steentje. Maar het steentje was niet te verwijderen. We moesten dan maar enkele dagen afwachten om nog een poging te ondergaan.

Vergelijkbare documenten

Take a look at my life 48

Take a look at my life 48 Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van