GESCHIEDENIS VAN DE WAV

Transcriptie

1 2 GESCHIEDENIS VAN DE WAV 2.1 Inleiding De WAV heeft een aantal voorlopers vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw. Vóór de Eerste Wereldoorlog bestond in West-Europa min of meer een vrij verkeer van arbeidskrachten. Nederland had met een aantal landen vestigings- en vriendschapsverdragen afgesloten, waaronder Zwitserland, België, Luxemburg en Duitsland. 1 Er was wel een Vreemdelingenwet 2, maar die beoogde in feite alleen maar om bepaalde groepen tegen te houden, zoals marskramers, landlopers, zigeuners en woonwagenbewoners. Verder beoogde deze Vreemdelingenwet gevaarlijke personen tegen te houden die de openbare rust en orde zouden verstoren, oftewel politieke activisten en deserteurs. Pas vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw werd de toelating van vreemdelingen gereguleerd in Nederland. De crisistijd en de daarmee gepaard gaande werkloosheid maakte een einde aan de tot dan toe gevoerde opendeurpolitiek, mede omdat ook Nederlanders niet meer vrijelijk in andere landen konden gaan werken. De Wet arbeid vreemdelingen heeft dan ook een aantal voorlopers die teruggaan tot de jaren dertig van de vorige eeuw. Naargelang de behoefte aan buitenlandse arbeidskrachten toe- of afnam, veranderde de inhoud van de wet steeds. In dit hoofdstuk worden achtereenvolgens kort besproken de Wet tot regeling van het verrichten van arbeid in loondienst door vreemdelingen van 1934, de Wet arbeidsvergunning van vreemdelingen van 1964, de Wet arbeid buitenlandse werknemers van 1979 en tenslotte de Wet arbeid vreemdelingen van Voor een uitgebreidere bespreking van de geschiedenis van de WAV verwijs ik naar de proefschriften van Koopmans en De Lange. 3 1 T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p Wet van 13 augustus 1849 tot regeling der toelating en uitzetting van vreemdelingen, Stb. 1849, E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w.; T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w. 3

2 2.2 GESCHIEDENIS VAN DE WAV 2.2 De Wet tot regeling van het verrichten van arbeid in loondienst door vreemdelingen van 1934 Aan het einde van de jaren twintig van de vorige eeuw leed de Nederlandse scheepvaart onder sterke internationale concurrentie en ging de landbouw gebukt onder een daling van de wereldvoedselprijzen. Ook de economische toestand in Nederlands-Indië verslechterde doordat de invoer daalde. 4 Daarom werd in 1934 de Wet tot regeling van het verrichten van arbeid in loondienst door vreemdelingen (Wrav) ingevoerd. 5 Er was nu dus een wettelijk instrument om een restrictief en selectief toelatingsbeleid aangaande arbeidsmigratie te bewerkstelligen. De arbeidskrachten die gewenst waren, waren arbeidskrachten die voorzagen in een wezenlijke behoefte. Dit betrof op dat moment arbeidskrachten in de sigarenindustrie, de mijnbouw en de scheepvaart. Daarnaast werd gesproken van de belangen der huismoeders wegens een groot tekort aan inheems vrouwelijk huispersoneel 6. De Wrav telde twaalf artikelen. Hoofdregel was dat de regering kon bepalen dat een werkgever voor bepaalde werkzaamheden een vergunning nodig had als hij een vreemdeling arbeid wilde laten verrichten. Een aanzienlijk deel van de wet ging verder over opsporing en bestraffing van werkgevers bij overtreding van de vergunningplicht. De slotbepaling van de Wrav bepaalde dat de wet weer kon worden ingetrokken zodra de situatie van grote werkloosheid zich niet meer voordeed. Er werd voorts een ruim begrip van het verrichten van arbeid gehanteerd. Niet alleen arbeid in loondienst viel daaronder, maar ook bijvoorbeeld aanneming van werk. Om de Wrav te omzeilen, vestigde een toenemend aantal buitenlanders zich als zelfstandigen. 7 In 1937 trad daarom de Wet tot regeling van het zelfstandig uitoefenen van beroepen en bedrijven door vreemdelingen in werking. 8 Na de Tweede Wereldoorlog veranderde het beleid inzake de toelating. Vóór de oorlog werd bekeken of er bezwaar was tegen de toelating van vreemdelingen, zo niet dan werd de vergunning verleend. Vanaf 1945 echter, werd bekeken of een Nederlands belang voor toelating tot Nederland pleitte. Zo niet, dan werd de tewerkstellingsvergunning geweigerd. Het beleid veranderde dus van een ja tenzij in een nee tenzij. Aan de andere kant werden er vanaf 1946 ook steeds meer categorieën vrijgesteld van de tewerkstellingsvergunningplicht. 9 4 E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w., p Wet van 16 mei 1934, Stb. 1934, E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie (diss. 2001), p T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p. 43. Deze tendens zagen we ook weer bij de toetreding van de MOE-landen tot de EU in 2004 teneinde de WAV te omzeilen, aangezien voor deze werknemers wel het recht van vrije vestiging en het vrije dienstverkeer gold, maar nog niet het vrije verkeer van werknemers. 8 Stb. 1937, T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p

3 De Wet arbeidsvergunning vreemdelingen van De Wet arbeidsvergunning vreemdelingen van 1964 Midden jaren vijftig van de vorige eeuw ontstond er weer een tekort op de Nederlandse arbeidsmarkt waardoor het in het economisch belang was dat er meer buitenlandse werknemers in Nederland werkten. Door sociale maatregelen zoals het verhogen van de leerplichtige leeftijd en het invoeren van een vijfdaagse werkweek, daalde het nationale arbeidsaanbod. 10 Bovendien bleken Nederlanders steeds minder bereid tot laaggeschoold werk, zoals arbeid in de mijn-, scheeps- en landbouw, in de metaal-, bouw-, hout-, textiel- en voedingsindustrie en in de schoonmaak. De arbeidsmigranten die nu naar Nederland kwamen, waren ongeschoolde of laaggeschoolde arbeiders uit met name Italië en Slovenië. Maar ook uit andere landen rondom de Middellandse Zee. 11 Politieke vluchtelingen werden voornamelijk toegelaten uit Tsjecho-Slowakije, Portugal, Oeganda en Chili, waarbij vrijwel steeds ter discussie stond of zij ook toegang zouden moeten krijgen tot de Nederlandse arbeidsmarkt. 12 De periode tot 1967 werd overheerst door spontane immigratie. Daarnaast werden op veel kleinere schaal buitenlandse werknemers geworven op grond van overeenkomsten die de overheid met de landen van herkomst had gesloten. 13 In 1969 werd de Wet arbeidsvergunning vreemdelingen aangenomen. 14 In de considerans werd gesteld dat het wenselijk was dat nieuwe wettelijke regels met betrekking tot het verrichten van arbeid door vreemdelingen werden vastgesteld. Dit met het oog op de ontwikkeling van internationale verhoudingen op sociaal-economisch terrein, alsmede ter versterking van de waarborgen voor vreemdelingen die hier kwamen werken. In de memorie van toelichting werd de noodzaak tot vervanging van de oude wet geformuleerd met het argument dat de situatie op de arbeidsmarkt zich zodanig had ontwikkeld dat deze niet meer te vergelijken was met die van de jaren dertig en veertig, welk tijdvak gekenmerkt werd door een massale werkloosheid. Integendeel, er was nu een schreeuwend tekort aan arbeidskrachten. 15 Verder werd gesteld dat een nieuwe wet nodig was in verband met het Benelux-arbeidsverdrag. Op grond van dat verdrag hadden onderdanen van de Benelux geen arbeidsvergunning meer nodig. Ook het te ontwikkelen vrije verkeer van werknemers binnen de EEG was reden voor een nieuwe wet. De considerans bij EEG-Vo. 15/61 verlangde namelijk van de lidstaten een wetswijziging om een op naam van de vreemdeling gestelde arbeidsvergunning te kunnen verstrekken. Nederland had tot dan toe een 10 T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w., p T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p Wet van 20 februari 1964, Stb. 1964, E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w., p

4 2.4 GESCHIEDENIS VAN DE WAV systeem waarbij een op naam van de werkgever gestelde werkvergunning werd verleend. Dat systeem moest dus worden aangepast De Wet arbeid buitenlandse werknemers van 1979 In de jaren zeventig van de vorige eeuw werd de noodzaak weer groter om de toestroom van buitenlandse werknemers te beperken. De oliecrisis leidde een depressie in die uiteindelijk de ergste werd sinds de jaren dertig van de vorige eeuw. Tussen 1975 en 1980 schommelde de werkloosheid rond de 5% van de beroepsbevolking. Maar ook de toetreding van Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk zorgde ervoor dat de noodzaak om vreemdelingen (van buiten de EEG dus) te halen, daalde. In 1968 verviel namelijk de werkvergunningplicht voor EEGonderdanen. Een andere algemene ontwikkeling op de arbeidsmarkt was de verschuiving van industriële werkgelegenheid naar werkgelegenheid in de dienstverlening. Ook zorgde de automatisering van bedrijfsprocessen voor vraag naar een ander soort (geschoolde) arbeid. In sommige sectoren was nog wel krapte, zoals de tuinbouw en de scheepsbouw. De buitenlandse werknemers die in de jaren zestig en zeventig naar Nederland waren gekomen, waren veelal ongeschoold. Hun aandeel in de ontstane werkloosheid was relatief groot. Deze ontwikkelingen verklaarden waarom het beleid van de overheid er sterk op was gericht om de toegang van buitenlandse laaggeschoolde werknemers tot een minimum te beperken. 17 Aan de werving van gastarbeiders uit de landen rond de Middellandse Zee kwam een einde. Migratie uit die landen vond eigenlijk alleen nog maar plaats uit hoofde van gezinshereniging en gezinsvorming. En eventuele arbeidsvergunningen werden nog vooral afgegeven aan musici, artiesten en beroepssporters en aan specialisten in dienst van multinationals. 18 Bovengenoemde ontwikkelingen en omstandigheden leidden tot de Wet arbeid buitenlandse werknemers (Wabw) 19. Hiermee werd beoogd de komst van nieuwe niet-eg arbeidsmigranten aan banden te leggen. 20 De mogelijkheden om een vergunning te weigeren, werden verruimd door deze wet. Men vond dat de bestaande wet slechts zeer beperkte mogelijkheden bood voor het voeren van een restrictief beleid met betrekking tot de inschakeling van buitenlandse werknemers. Er moest daarom een wettelijke regeling komen waarmee kon worden bevorderd dat door het bedrijfsleven alternatieven voor de inschakeling van buitenlanders worden ontwikkeld. Verder werd onder de bestaande wet de werknemer strafbaar gesteld, hetgeen men niet effectief achtte. En aangezien er met een vergunningenlimiet werd 16 T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p T. de Lange, Staat, markt en migrant, De regulering van arbeidsmigratie naar Nederland , a.w., p Wet van 9 november 1978, Stb. 1978, E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w., p

5 De ontwikkelingen vanaf de toetreding van de MOE-landen tot de EU 2.6 gewerkt, vond men het beter dat in een dergelijk stelsel de vergunning door de werkgever werd aangevraagd en niet door de vreemdeling De Wet arbeid vreemdelingen van 1995 De Wabw had enkele mankementen in die zin dat ze onvoldoende mogelijkheden bood om binnen het restrictieve toelatingsbeleid een op de sectorale arbeidsmarktsituatie toegesneden vergunningenbeleid te voeren. 22 Gezien de steeds wisselende omvang van de werkloosheid was daar wel behoefte aan. De Wabw bood ook onvoldoende mogelijkheden om onder voorschriften en/of tijdsbeperkingen gedoseerd tewerkstellingsvergunningen te verstrekken, vond men. Het ontwerpen van een geschikt instrumentarium was nodig omdat het niet aanging nieuwe arbeidskrachten uit het buitenland toe te laten, terwijl genoeg potentie aanwezig was op de Nederlandse arbeidsmarkt. 23 Werkloosheid en sociale zekerheid werden dus als belangrijke argumenten genoemd die pleitten voor een restrictief toelatingsbeleid. Daar kwam bij dat er door de steeds toenemende uitbreiding van de EU minder behoefte was om arbeidskrachten van buiten Europa aan te werven. 24 Daarom werd de Wabw uiteindelijk vervangen door de Wet arbeid vreemdelingen De ontwikkelingen vanaf de toetreding van de MOE-landen tot de EU Met de toelating van de Midden- en Oost-Eropese lidstaten (MOE-landen) tot de EU in 2004 is de WAV in een hernieuwde belangstelling komen te staan. Dit kwam omdat voor deze lidstaten wel al het vrije verkeer van diensten bestond, maar nog niet meteen het vrije verkeer van werknemers. Dus was voor hen nog een tewerkstellingsvergunning vereist. Vanaf 2004 tot de kredietcrisis eind 2008 zijn er veel WAV-zaken bij de rechter gekomen omdat er toen een grote behoefte was aan arbeidskrachten en veel Nederlanders niet meer bereid waren om bepaald werk te doen, terwijl de werknemers uit de MOE-landen daar wel toe bereid waren. Hierdoor werden veel werknemers uit de MOE-landen aangeworven zonder dat daarbij altijd een tewerkstellingsvergunning werd aangevraagd. Helaas ging deze ontwikkeling ook vaak gepaard met onderbetaling en uitbuiting op andere wijzen, zoals overtreding van de Arbeidstijdenwet en de regelgeving omtrent passende huisvesting. De controles door de Arbeidsinspectie, de Vreemdelingenpolitie, de SIOD en de gemeenten nam enorm toe. Voor 2009 stonden controles door de Arbeidsinspectie gepland. 26 Na een lichte daling in 2007 en 2008 van het aantal overtredingen van de WAV, steeg dit aantal weer met 20% in 2009, waarbij het voornamelijk Roemenen en Bulgaren betrof E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w., p J. van Drongelen en A.D.M. van Rijs (red.), Tekst en toelichting Wet arbeid vreemdelingen, SDU Uitgevers, Den Haag, 2003, p E.R. Koopman, Wezenlijk Nederlands belang en economische migratie, a.w., p Kamerstukken II 1993/94, , nr. 3, p. 2 en 3 (MvT). 25 Wet van 21 december 1994, Stb. 1994, 959, laatstelijk gewijzigd bij wet van 29 november 2007, Stb. 2007, Kamerstukken II 2008/09, , nr. 385, Brief van de Minister van SZW. 27 Persbericht van het Ministerie van SZW van 19 mei

6 2.7 GESCHIEDENIS VAN DE WAV 2.7 Naar een modern migratiebeleid In juni 2008 presenteerde het kabinet een beleidsdocument genaamd: Blauwdruk modern migratiebeleid 28. Doelstelling van het kabinet is om de toelating van vreemdelingen waarvan men dit gewenst acht voor de aantrekking van Nederland als vestigingsplaats voor buitenlandse investeerders, te vergemakkelijken en kritisch te blijven ten aanzien van de toelating van lager opgeleide en ongeschoolde migranten. In het kader van het moderne migratiebeleid wil men zich niet alleen beperken tot de kennismigrantenregeling 29, maar wil men ook soepele toelating regelen voor vreemdelingen die in het kader van een opdracht in Nederland dienstverlenende werkzaamheden verrichten, een eigen bedrijf willen beginnen, wetenschappelijk onderzoek doen of culturele activiteiten ontwikkelen. Hierbij wordt tevens rekening gehouden met het voorstel van de Europese Commissie om een Blue Card te introduceren, waarover meer in hoofdstuk 12. Enkele voorstellen die in de Blauwdruk staan genoemd, worden thans reeds uitgevoerd. Zo is er inmiddels één loket gekomen voor het aanvragen van een verblijfsvergunning en tewerkstellingsvergunning. Verder krijgen pas afgestudeerden de tijd om gedurende één jaar in Nederland een baan als kennismigrant te vinden, waarbij het loon voor hen lager is gesteld dan voor de reguliere kennismigrant. Voor de kennismigrant zal worden gewerkt met een zogenaamd referentensysteem waardoor het sneller en eenvoudiger zal worden om een verblijfsvergunning als kennismigrant te krijgen. 30 Ook zal worden bezien of de WAV kan worden vereenvoudigd. Onlangs heeft het kabinet plannen gelanceerd voor een aantal wijzigingen in de WAV, waarvan het streven is deze medio 2010 te realiseren. 31 Deze plannen zullen in de diverse hoofdstukken bij de verschillende thema s worden besproken. 2.8 Samenvatting Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw is er afwisselend een open dan wel geslotener beleid geweest ten aanzien van de toelating van vreemdelingen, afhankelijk van de economische situatie in Nederland. Tot de jaren dertig had Nederland een opendeurpolitiek waarbij alleen vreemdelingen werden tegengehouden die de openbare orde zouden kunnen verstoren. In de crisistijd van de jaren dertig komt er dan voor het eerst een wet waarin geregeld wordt dat een werkgever een vergunning moet hebben als hij een vreemdeling arbeid wil laten verrichten in Nederland. Na de Tweede Wereldoorlog wordt er niet meer zozeer gekeken of er iets tegen toelating van de vreemdeling is, maar veeleer of het in het Nederlands belang is om de vreemdeling toe te laten. Vanaf de jaren zestig ontstond er een groot tekort aan arbeidskrachten en dan met name laagopgeleide werknemers, waardoor de 28 Bijlage bij Kamerstukken II 2007/08, , nr Zie uitgebreider hfdst. 5 over deze regeling. 30 Zie het voorstel hiertoe in Kamerstukken II 2009/10, (Voorstel van wet). 31 Kamerstukken II 2009/10, , nr. 1, p (brief van de minister inzake herziening WAV). 8

7 Samenvatting 2.8 wetgeving werd aangepast. Aanpassing was ook noodzakelijk in het kader van het lidmaatschap van Nederland van de Benelux en de EEG. Na de oliecrisis in 1973 werd het beleid weer restrictiever en wilde men voor het eerst de toelating van laagopgeleide vreemdelingen gaan beperken, gezien het grote aandeel van hen in de totale werkloosheid. Ook de uitbreiding van de EEG was een reden om werknemers van buiten de EEG meer te gaan weren. Verder werd voortaan de werkgever bestraft die geen werkvergunning had, terwijl dat voorheen de werknemer was. Vanaf midden jaren negentig ontstond behoefte aan een flexibelere regeling om tegemoet te komen aan de steeds wisselende werkloosheid in diverse sectoren. Verder vond men, als het ging om de vervulling van arbeidsplaatsen, steeds meer dat prioriteit moest worden gegeven aan Nederlanders die een werkloosheids- of bijstandsuitkering ontvingen, boven vreemdelingen. Naar aanleiding van de toetreding van de MOE-landen in 2004 is de WAV niet gewijzigd, maar constateerde men wel dat zij vaak ontdoken werd omdat voor de werknemers van die MOE-landen wel al het vrije verkeer van diensten gold en nog niet het vrije verkeer van werknemers. Hierdoor is er vanaf 2004 een enorme bulk aan jurisprudentie ontstaan op het gebied van de WAV. Verder staat er wel een wijziging van de WAV op stapel voor Het beleid is thans gericht op een restrictieve toelating van laagopgeleide vreemdelingen en een ruimhartig toelatingsbeleid voor hoogopgeleide vreemdelingen. Dit mede naar aanleiding van de Lissabon-doelstellingen. 9

8

9 3 DE STRUCTUUR VAN DE REGELGEVING ROND DE WAV 3.1 Inleiding De WAV kan niet los worden gezien van de lagere regelgeving rondom deze wet. In de WAV wordt op diverse plaatsen verwezen naar lagere regelgeving door te bepalen dat bij AMvB nadere regels worden gesteld. De twee belangrijkste AMvB s zijn het Besluit Uitvoering WAV en het Delegatie- en uitvoeringsbesluit WAV. Verder zijn er de Uitvoeringsregels WAV. Al deze regelingen zullen in dit hoofdstuk worden besproken. 3.2 Het Besluit Uitvoering WAV De hoofdregel van de WAV is dat een vreemdeling geen arbeid in Nederland mag verrichten zonder tewerkstellingsvergunning. 1 Maar er bestaat een aantal uitzonderingen op deze hoofdregel. In de eerste plaats zijn vreemdelingen die behoren tot een bij AMvB aangewezen categorie of die een bij AMvB aangewezen categorie van werkzaamheden verrichten, uitgezonderd. 2 In de tweede plaats geldt het verbod niet voor vreemdelingen die een verblijfsvergunning hebben waarop staat dat er geen beperkingen zijn met betrekking tot het verrichten van arbeid. 3 In het Besluit Uitvoering WAV worden deze uitzonderingen nader uitgewerkt Dat is dus de AMvB waarnaar in art. 3 en 4 WAV wordt verwezen. Maar het Besluit Uitvoering WAV geeft niet alleen een uitwerking van de uitzonderingen op de hoofdregel. Het geeft ook een nadere uitwerking van enkele weigeringsgronden om een tewerkstellingsvergunning af te geven. Zo staat in art. 8 lid 1 sub e WAV dat een tewerkstellingsvergunning kan worden geweigerd als het een arbeidsplaats betreft waarvan bij AMvB is vastgesteld dat het niet in het Nederlands belang is dat deze door een vreemdeling wordt verricht. Het Besluit Uitvoering WAV werkt deze bepaling nader uit. Indien men dus zeker wil weten of een vreemdeling of bepaalde categorie werkzaamheden al dan niet onder de verbodsbepaling van art. 2 WAV valt, zal men altijd dit Besluit Uitvoering WAV ernaast moeten houden. Aangezien dit nogal eens verandert, is het verstandig om ervoor te zorgen de meest actuele versie bij de hand te hebben. In hoofdstuk 5 wordt meer specifiek ingegaan op de uitzonderingen op de 1 Art. 2 WAV. 2 Art. 3 lid 1 sub c WAV. 3 Art. 4 WAV. 11

10 3.3 DE STRUCTUUR VAN DE REGELGEVING ROND DE WAV verbodsbepaling van art. 2 WAV. In hoofdstuk 7 wordt ingegaan op de weigeringsgronden om een tewerkstellingsvergunning af te geven. 3.3 Het Delegatie- en uitvoeringsbesluit WAV Naast bovengenoemde AMvB is er een ministeriële regeling, namelijk het Delegatieen uitvoeringsbesluit WAV 4. In art. 5 lid 2 WAV staat namelijk dat de bevoegdheid van de minister tot het verlenen, verlengen en intrekken van de tewerkstellingsvergunning aan het UWV WERKbedrijf kan worden gedelegeerd. 5 Dat is dan ook gebeurd in het Delegatie- en uitvoeringsbesluit WAV. 6 Op basis van dat Delegatieen uitvoeringsbesluit WAV heeft het UWV WERKbedrijf de UWV Beleidsregels Uitvoering WAV samengesteld. 7 Hierin wordt door het UWV WERKbedrijf heel concreet aangegeven aan welke eisen een aanvraag voor een tewerkstellingsvergunning moet voldoen, welke wervingsinspanningen de werkgever precies moet verrichten en voor welke vreemdelingen speciale regels gelden. 3.4 De Uitvoeringsregels WAV Aan het Delegatie- en uitvoeringsbesluit WAV zitten de Uitvoeringsregels WAV vast. 8 Met deze uitvoeringsregels is nadere uitvoering gegeven aan het bepaalde in art. 8 lid 3 WAV, art. 9 lid 1 sub d WAV en art. 22 WAV. In de Uitvoeringsregels is door het UWV WERKbedrijf een limitatieve opsomming en een uitwerking opgenomen van de gevallen waarin op grond van art. 8 lid 3 WAV mag worden afgeweken van het in art. 8 lid 1 WAV bepaalde. Tevens is een nadere uitwerking gegeven aan de leeftijdsgrenzen waar art. 9 lid 1 sub d WAV op doelt. Hierop zal dieper worden ingegaan in hoofdstuk Relatie met vreemdelingenwetgeving De vreemdeling die in Nederland komt werken, zal soms ook een verblijfsvergunning nodig hebben. De regels met betrekking tot deze verblijfsvergunning staan niet in de WAV maar in Vreemdelingenwet , het Vreemdelingenbesluit , de Vreemdelingencirculaire , en het Voorschrift Vreemdelingen Voor vreemdelingen die langer dan drie maanden in Nederland komen werken, zal een verblijfsrecht geregeld moeten zijn. Het is, in tegenstelling tot de 4 Besluit van 17 augustus 1995, Stcrt. 1995, 168, laatstelijk gewijzigd bij besluit van 7 december 2009, Stcrt. 2009, Sinds 1 januari 2009 is dat het UWV WERKbedrijf Bureau Tewerkstellingsvergunningen. 6 Zie art. 1 van het Delegatie- en uitvoeringsbesluit WAV. 7 Regeling van 1 januari 2009, Stcrt. 2008, Laatstelijk gewijzigd op 7 december Stcrt. 2009, nr Wet van 23 november 2000, Stb. 2000, 495, laatstelijk gewijzigd op 1 april 2010, Stb. 2009, Besluit van 23 november 2000, Stb. 2000, 497, laatstelijk gewijzigd op 1 oktober 2009, Stb. 2009, Regeling van 2 maart 2001, Stcrt. Suppl. 2001, 64, laatstelijk gewijzigd op 1 april 2010, Stcrt. 2010, Regeling van 1 april 2001, Stcrt. 2001, 10, laatstelijk gewijzigd op 15 april 2010, Stcrt. 2010,

11 Samenvatting 3.6 tewerkstellingsvergunning, niet de werkgever die dit verblijfsrecht moet regelen, maar de vreemdeling zelf. 3.6 Samenvatting Naast de WAV zijn er nog het Besluit Uitvoering WAV, het Delegatie- en uitvoeringsbeluit WAV en de Uitvoeringregels WAV. Het Besluit Uitvoering WAV bevat de uitzonderingen op het verbod om een vreemdeling arbeid te laten verrichten zonder tewerkstellingsvergunning. In het Delegatie- en uitvoeringsbesluit WAV wordt de bevoegdheid om tewerkstellingsvergunningen af te geven, in te trekken en te verlengen door de Minister van SZW gedelegeerd aan het UWV. De Uitvoeringsregels WAV die aan dat besluit vast zitten, bevatten gedetailleerde regels omtrent de precieze toepassing van de regels die de WAV stelt. Ten slotte zal voor de vreemdeling die langer dan drie maanden in Nederland komt werken een verblijfsrecht geregeld moeten worden. Dat verblijfsrecht is uitgebreid geregeld in de vreemdelingenwetgeving. 13