Vakantie in Mittelberg Kleinwalsertal-Oostenrijk van 3 tot 9 januari 2010, deel 2

Transcriptie

1 Woensdag, 6 januari 2010 Ria en Piet als een verliefd paartje in een schilderij van ijs. Drie koningen Om 8.30 uur vertrokken Piet en ik met goede moed naar het dorpswinkeltje om broodjes te halen. Wat keken we op onze neus toen bleek dat het vandaag een feiertag is, te weten Drie Koningen. Daarom hadden Ewald Willam en alle andere middenstanders hun winkels gesloten. Gelukkig konden we in ons appartement nog voldoende vinden om de eerste uren te overleven. Vanmorgen hadden voor het eerst deze vakantie de wolken de overhand, wat toch even wennen was. Ook de gevoelstemperatuur was een stuk milder. Breitachklamm Om uur vertrokken we met de Walserbus naar de Walzerschanz aan de Duits-Oostenrijkse grens. Daar wandelden we via een steil naar beneden lopend pad naar de Breitachklamm. Deze klamm is een door de Breitachbach diep uitgeslepen spelonk waardoor de woest stromende Breitachbach zich een weg baand. Via trappen en een aan de bergwand vastgemaakt pad van hout en staal liepen we onder overhangende rotsen door. De wanden waren door de heersende koude temperatuur op veel plaatsen afgezet met grote ijspegels en ijsmuren die soms meer dan 50 meter hoog waren. Heel spectaculair om er doorheen te lopen. We voelden ons daar als nietige figuren in een kolossale natuur van water, rotsen en ijs. Kortom een geweldige bezienswaardigheid! De wandeling van ongeveer een uur was behalve spectaculair ook vermoeiend geweest. Gelukkig was er op het eind het Gasthaus Breitachklamm. Daar lieten we ons de Frissche Forellen nach Müller Art goed smaken. De terugweg door de klamm ging wat sneller binnen 40 minuten hadden we de kloof weer achter ons. Toen pas begon het echte werken, namelijk de pittige klim naar de Walcherschanz. Tijdens een van de rustpauzes maakten we een praatje met een aardig Duits echtpaar die in het Munsterland wonen, Diny bij een reusachtige bevroren tegen de Duitse waterval in de Breitachklamm. grens bij Winterswijk. Koffie met gebak De walserbus bracht ons naar het centrum van Mittelberg waar we in koffiehuis Drechsel ons verwende met koffie en gebak, behalve Piet die meende dan hij honger had en daarom de voorkeur gaf aan brood met een kaasassortiment. Het was al donker toen we in huize Annemargrethe arriveerden. Na de inspanningen in de Bretachklamm smaakten in dit gasthaus de forellen heerlijk.

2 Vermoeid De avond werd in alle rust in ons appartement afgesloten. De afgelopen dagen hebben we het Kleinwalsertal in de gehele lengte doorkruist van de Walserschanz aan de Duitse grens tot aan de Bargundhütte voorbij Baad. Vele klim- en daalkilometers hebben we achter ons gelaten. Onze voeten en spieren hebben veel te voorduren gehad. Dat had zijn sporen duidelijk achtergelaten. s Avonds zat er dan ook niet veel puf meer in. Rustig TV kijken, het verslag schrijven en wat nababbelen zijn dan ook de voornaamste ingrediënten van de avonden tot nu toe. Donderdag, 7 januari 2010 Diny en ik op Hahnenkȍpfle op een hoogte van 2143 meter. We zaten hier bijna in de hemel. Blauwe hemel In de vroege morgen waren de toppen van de bergen helder verlicht door een pittige winterzon. De hemel was blauw gekleurd. Op weg naar de winkel van Ewald Willam zagen we dat er wat poedersneeuw was gevallen waardoor het wel leek of alles bestrooid was met een laagje poedersuiker. Hochifen & Hahnenkȍpfle Hoewel we het in eerste instantie niet van plan waren hebben we toch de stoute schoenen aangetrokken. Vanuit Ifen gingen we met een 2- tal liften van de Hahnenkȍpflebahn naar de Hahnenkȍpfle. Eerst zijn we met de walserbus linie 1 en linie 5 naar de Auenhütte gegaan waar we voorafgaand aan het grote avontuur moet ingedronken hebben met een kopje koffie. Ria en Piet op weg naar de Hahnenkȍpfle We hadden het geluk dat het een wolkenloze hemel was toen we met de Hahnenkȍpflebahn van 1565 meter naar een hoogte 2030 meter gingen. Het traject ging over de hellingen van Gottesacker. In de hemel Op de Hahnenkȍpfle gebruikten we op 2030 meter hoogte eerst onze meegebrachte lunch. Toen waren we klaar voor de steil omhooglopende wandeling naar de top van de Hahnenkȍpfle op een hoogte van 2143 meter. Bovenaan stond een metershoog kruis zoals dat op hoge bergen veel voorkomt. De pittige klim naar boven viel niet mee en voor het laatste stukje naar het kruis, over een smalle gladde richel, moest je geen hoogtevrees hebben. Boven aangekomen hadden we een beetje het gevoel in de hemel te staan. We konden over bijna alle besneeuwde bergen van de omgeving kijken, een geweldige ervaring. Alleen de grillige rotswand van de Hochifen op 2230 meter is nog 87 meter hoger. Samen met Piet bij het liftstation Hahnenkȍpfle. Let op het zicht op de hoge besneeuwde alpentoppen.

3 Avond s Avonds hebben we onszelf een zelfgemaakt diner voorgeschoteld. Het smaakte goed na een dag in de hoge bergen vertoefd te hebben. Evenals de meeste voorgaande dagen was het middernachtelijk uur al voorbij voor we het bed opzochten. Vrijdag, 8 januari 2010 Mist en wolken Voor het eerst deze vakantie hadden bij het opstaan wolken en mist de overhand. De bergtoppen waren geheel gehuld in een deken van mist. De wandelpaden in het Kleinwalsertal zijn heel goed aangegeven met dit soort borden. Gisterenavond meldde de Duitse TV dat er vandaag en zaterdag veel sneeuw verwacht wordt en misschien wel een, daarmee gepaard gaande, chaos op de autobanen. Hopelijk komt die verwachting niet uit want dat voorspeld niet veel goeds voor onze lange terugreis. Walserhaus Om elf uur vertrokken we met de walserbus naar Unterwetsegg. Gelukkig was het weer goed opgeklaard. Tussen de mistflarden door was de lucht overwegend blauw gekleurd. In Unterwetsegg liepen we de Schmiedebachweg op die naar de Alte Schwendebrucke ging. Vanaf daar wandelden we naar het veel dieper gelegen dal van de Breitach. Daar aangekomen bleek dat de wandelweg door het Breitachdal alleen in de zomer opengesteld was. Dit klopte niet met de kaart waarop de weg duidelijk rosé gemarkeerd was wat betekende geprepareerd voor Dergelijke schuren zijn typisch voor de streek, deze staat in het winterwandelingen. Na een heroriëntatie besloten gehucht Straussberg. Let op de vele hooiruiterstokken. we de wandelweg naar de gehuchten Schwende en Straussberg te nemen en vandaar uit de wandelweg naar het aan de Breitach gelegen waldhaus. Zwijnenrug en gemsvlees In het gezellig ingerichte waldhaus bestelden we ieder een hoofdgerecht. Diny koos voor gems en de rest hield het toch bij het bekende, namelijk steak van een zwijnenruggetje. Het smaakte heerlijk hoewel de portie voor Piet wel wat groter had mogen zijn. Na het eten kregen we nog een pittige klim naar de veel hoger gelegen bushalte te overbruggen. De zweetdruppels die we daar bij lieten waren de laatste van deze vakantie omdat het de laatste wandeling was. Ook was het de laatste rit met de walserbus die ons naar Mittelberg bracht waar we nog wat boodschappen deden. Het waldhaus was het eindstation van de laatste wandeling deze vakantie.

4 Slechtweerverwachting op zaterdag Van Bas kregen we een smsje dat er vanaf vrijdagmiddag weersalarm rood was afgegeven voor grote delen van Duitsland. Dat was even schrikken geblazen! We besloten daarom op zaterdag vroeg op te staan zodat we om uiterlijk 7.30 uur konden vertrekken. Ook in de buurt van het Waldhaus was de omgeving prachtig. maar een flink glas wijn op. Inpakken s Avonds stond het inpakken en inladen van de bagage op het programma. Verder werd met gemengde gevoelens de slechtweerverwachtingen op Duitse TV en op internet gevolgd. Om goed te kunnen slapen en er niet teveel aan te denken dronken we er toen Zaterdag, 9 januari 2010 Vertrek In mijn rol als moeder overste heb ik mijn reisgenoten al om 5.45 uur gewekt. Toen ze opstonden was de koffie en thee klaar zodat direct aan het ontbijt begonnen kon worden zodat we op tijd konden vertrekken. Om 7.15 uur zat alles in de auto en waren we klaar voor de terugreis. Eerst namen we nog even afscheid van Jürgen Ziegler, de huismeester van ons appartement, die we bedankten voor de goede zorgen. Toen nog even met z n allen naar de bakker om broodjes voor onderweg te kopen. Op zaterdag stond het ontbijt al om 6.00 uur klaar. Gelukkig sneeuwde het in het Kleinwalserdal niet meer toen om 7.30 uur richting Duitsland reden. Wel lag er nog een laag sneeuw op de weg met zijn hellingen en scherpe bochten. Op de autobanen viel het gelukkig erg mee. Het was niet al te druk en rekening houdend met de natte smurrie op delen van het traject, schoten we goed op. Na 1 tankstop en 2 eetpauzes hadden we de 757 kilometer tussen Mittelberg en Reusel om uur zonder problemen afgelegd en waren we weer veilig en voldaan thuis. Slot Onze sneeuwvakantie is vlug voorbij gegaan. Het weer was kortom prachtig evenals de omgeving en het appartement waarin we verbleven. Hoewel het inspannende dagen waren hebben we erg genoten van de prachtige Schatbewaarder Piet maakt bij thuiskonst de kas op. Waarempel sneeuwbelevenissen in de indrukwekkende we hebben nog wat overgehouden, hoe is het mogelijk! natuur van het Kleinwalsertal. Samen met Ria en Piet hebben Diny en ik veel leuke momenten beleefd waar we goede herinneringen aan bewaren zoals in de verslagen en op de foto s te zien is. Thijs van der Zanden, Ria fotograaf en Piet en in verslaglegger. het dal van de Breitach

5 Om aan te geven hoe we de vakantiedagen hebben beleefd laten we de beelden samen met de bijbehorende teksten op de volgende pagina s voor zichzelf spreken. De walserbus die ons naar de Walserschanz en weer terug naar Mittelberg bracht. Een indrukwekkende natuur. Het begin van de wandeling door de Breitachklamm. Het was uitkijken om niet het hoofd te stoten. Piet en Ria ontdooiden helemaal in de ijskoude Breitachklamm.

6 Hoog boven ons was de Breitachklamm bijna gesloten door rotsblokken. Het pad liep hier achter een muur van ijspegels door. De tocht ging hoog boven de Breitach onder rotsen door en langs bevroren watervallen. De Breitachklamm was hier en daar veranderd in een ijspaleis, brrrrrr. Een van de bevroren watervallen. Bevroren waterval van meer dan 50 meter hoog in de Breitachklamm.

7 Op de achtergrond het kruis op de Hahnenkȍpfle alp waar we naar toe gingen.. Ria en Diny willen met de sneeuwscooter mee, maar helaas. De grillige rots van de Hochenifen op 2230 meter hoogte Diny en Ria op de top van de Hahnenkȍpfle kijken over de andere alpentoppen heen. Piet gaat de dames vooraf in een maanlandschap van sneeuw over de gladde smalle richel naar het kruis op de top van de Hahnenkȍpfle. Diny staat onderweg als een veldheer te kijken hoe Ria en Piet naar boven ploeteren.

8 Het gaat hier naar schatting 45º omhoog, werken geblazen dus! Hieronder is het eindstation van de lift te zien. Van dat station tot hier ging het te voet. De Breitachbach bij het waldhaus Het waldhaus is een gezellig ingerichte eetgelegenheid De laatste wandeling van deze vakantie zit erop. Daarom tot slot van gekkigheid nog maar even door de sneeuw rollen. De zithoek van de kamer van ons appartement in Mittelberg. Het was allemaal prima verzorgd. Klik hier om naar deel 1 gaan