Nieuwsbrief augustus

Transcriptie

1 Nieuwsbrief augustus My road to the Channelswim 1/9/2017 Kyra Sterre Wijnker Volgend jaar!! Nog minder dan een jaar en dan is het al zover.. Dan ga ik solo het kanaal van Engeland naar Frankrijk over zwemmen. Met als voorbereiding heb ik het IJsselmeer 12 augustus overgezwommen en het kanaal in estafette. Maar ik ben er nog lang niet.. In deze nieuwsbrief heb ik mijn 2 fantastische avonturen getypt om met jullie te delen. Ik ben trots en ga volle moed gewoon lekker door! Over een paar weekjes zal ik vertrekken richting Malta voor een trainingsweek! Mijn eigen website!! 1 september 2017 Sinds 1 september is mijn eigen website online gekomen, hierop kun je mij en mijn avonturen ook nog eens volgen. En mij steunen om mijn doel het kanaal solo overzwemmen te bereiken!

2 Des Illusie!! 12 augustus 2017 Nadat ik me had gekwalificeerd in Vriezenveen voor de IJsselmeeroversteek. Moest ik mij 11 augustus melden in Medemblik met een begeleider.. Dat was een week daarvoor nog een uitdaging geworden, want ik had er nog geen! Maar na mijn post op facebook kwamen velen reacties. Waaronder eentje van Mark Oppelaar, die het wel als een uitdaging zag om mij te begeleiden tijdens de oversteek. En dus ik had een begeleider!! Ik was nog nooit zo blij en opgelucht geweest. Vrijdagavond de 11e kregen we een briefing over de volgende dag. Waar moest ik me melden, het weer, de regels.. ga zo maar door. En als laatste was de loting met de boten! Mijn boot heette Des Illusie, met schipper Johan Desaunois en schipster Miranda Ochse Freiwald. Na alle benodigde informatie te hebben gekregen, vertrokken Mark en ik weer terug richting Den Helder. Zaterdag 12 augustus, met een nacht vol draaiingen en momenten van wakker liggen. Ging dan eindelijk mijn wekker. Het was zooo vroeg. Maar dat ontbijt moest toch echt naar binnen, en nee geen kleintje ook. Een uurtje later stond Mark aan de deur om te vertrekken naar Medemblik. En dan vanaf daar konden we pendelen naar Friesland. Eenmaal in Friesland kennis gemaakt met mijn schippers en de boot natuurlijk. Nummer 21! En in de haven daar voor de laatste keer naar de wc geweest.. al die spanningen verschrikkelijk! Maar in Stavoren ging de tijd snel voorbij, gezellig met z n allen omkleden en klaar maken voor de start. Nog even de laatste praatjes en succeswensen. Richting de startboot, bleken onze tassen ergens anders heen te gaan en moesten onze warme vesten uit op de steiger. brrrr momentje van doorbijten. Nog even en de klok tikte 9 uur en dat was tijd om te springen. Hup! Plons!! iedereen het water in. Wachtende tot de toeter ging. En START!!

3 Met de groep mee richting voren, en zoekende tussen de boten naar mijn boot.. En ik zeg het je dat is niet zo makkelijk. 21 volgboten, boten met de artsen/dokters, veiligheidsboten. Zoek daar maar even je eigen tussen. Maar gelukkig stond mijn coach op de achterkant met een fel oranje jasje. Dus na even zwemmen was ik er eindelijk en kon de 22km worden voortgezet. Toen ik mijn positie naast de boot had genomen aan de linkerkant, was het nog steeds even zoeken en wennen. Zo n grote boot ineens naast je op 2 meter afstand. ZEUHHHHH haha xp Wat het spannend en lastig maakte waren toch de golven in combinatie met de wind. Want de boot aanraken was diskwalificatie! En dat was het laatste wat ik zou willen wensen. Een jaar lang ergens naartoe werken en dan moeten stoppen. Maar nee ik nam genoeg afstand en zwom. Links/achter de boot was mijn positie. Perfecte plek vanwege de wind die de boot grotendeels kon tegen houden. Ik had mijn coach Mark ook niet voor niks mee, hij zorgde voor mijn voeding. En wanneer er nood aan de bel was hij de verantwoordelijke. Om de 20 minuten kreeg ik drinken en af en toe ook wat eten erbij. Wat bestond uit: bananen, gelletjes, snoepjes, energyreep en heerlijke stroopwafels. Om iets te kunnen nuttigen zwem ik op mijn rug zodat ik even de tijd heb om het optenemen. 22km zwemmen dat duurt onwijs lang, vooral als je al de windmolens van Medemblik in zicht heb. Maar gelukkig hielden Mark, mijn schippers en jurylid op de hoogte van de afstand en tijd. Dat was heel fijn en hielp mij heel erg. Want ik kan moeilijk even praten tijdens het zwemmen, dus schreven ze het op een papiertje. Na enige tijd kwam ik eindelijk bij de haven aan en zwom ik naar de andere kant van de boot. Zodat ik uiteindelijk tussen de boot en de kade kon zwemmen. Met zoveel mensen op de kant die juichen en klapten dat je binnenkomt is zo geweldig. Zelfs dat mijn zwembril glazen volliepen van de tranen. Ik was zo blij dat ik er bijna was en dit al na een jaar trainen had bereikt. Zien dat mijn vrienden op de kant lopen en filmen en er speciaal voor mij zijn gekomen is geweldig!! Bedankt Ingrid en Okko. Na ,96 had ik eindelijk aangetikt, en wat was ik gesloopt. Door 2 mariniers worden aangesproken wat voor geweldige prestatie ik had geleverd, werd ik heel erg emotioneel. Omdat ik het zelf eigenlijk nog niet kon beseffen. Ik had het gehaald!!! Bril af! badmuts af! oordoppen uit! Haren los en even onderwater! Als ik wat langer onderwater bleef waren ze erin gesprongen haha. Maar ik kwam zelf weer boven en draaide me om, om er uitgetild te worden. Want daar heeft geen enkele zwemmer meer de kracht voor na zo n afstand. Onder begeleiding naar de douche worden gebracht was al zo n 10 jaar niet meer gebeurt. of langer? In ieder geval, geweldig geregeld! Lekker onder de warme douche met een soepje erbij. Even afspoelen want ik leek wel een groen monster haha. Nadat ik heerlijk was opgefrist liep ik naar buiten zodat het gevierd kon worden! En dan staat Ingrid daar met een bos bloemen. Zooo lief!!! Na mijn ervaring met haar gedeeld te hebben, wenste ik haar alvast heel veel succes met haar overtocht. En namen we afscheid. Iets wat ik eigenlijk niet vanzelf gebeurt is bijtanken na zo n zware inspanning maar gelukkig stond Mark bovenop mij haha. Dus hop wat eten naar binnen en weer verder. Zoekende naar mijn schippers om ze te bedanken, want zonder hun was ik nooit in Medemblik aangekomen. Op een gegeven moment waren alle zwemmers binnen en kon de prijsuitreiking beginnen. Ik was in totaal als 14e gefinisht maar wel als 4e dame!! Wie had dat nou gedacht. Ik niet in ieder geval. Dit mocht wel even duren, maar op een gegeven moment werd het toch tijd om naar huis te gaan. naja huis, Den Helder. Want een hoop van mijn trainingsmaatjes gingen in Den Helder het Marsdiep over om naar Texel te zwemmen. En ik wou daar toch graag bijzijn.

4

5 Kanaal in estafette! 25 t/m 28 augustus 2017 Vrijdag 25 augustus: De dag begon voor mij als een gewone werkdag, naja ik moest dan wel met mijn koffer een koelbox lopen naar de Hema. Omdat ik later die dag meteen vanuit mijn werk richting het station ging om naar Amsterdam te gaan. In Amsterdam Duivendrecht aangekomen, zoekende naar het Eurolines gebouw. Heel dichtbij, mezelf aangemeld en wachten tot het 22:00 werd. Want dan zou de bus vertrekken naar Engeland. Door de douane heen met mijn hutkoffer en controle van de paspoorten. Mochten we doorrijden naar de boot. Toen besefte ik dat wat ik nu met de boot vaarde, ik de volgende dat moest gaan zwemmen. Zaterdag 26 augustus: Na de 2 ½ uur durende tocht, moesten we ons weer melden bij de bus voor vertrek. 04:30 aangekomen in Dover, waren we een uur te vroeg. Dus ging ik maar bij een gebouwtje naar binnen om daar te slapen op de bank.. haha. Want ik werd om 05:45 opgehaald door één van mijn estafettezwemmers. Maar 1 ding zeg ik het je, die banken zijn zo hard.. Maar daar was Jai met een taxiblaadje waar mijn naam op stond KYRA. Haha! En natuurlijk stapte ik aan de rechterkant in. Zo stom, en je weet dat ze hier aan de andere kant rijden, maar toch. Het voelt zo raar. Hier en daar heeft ze me even snelle rondleiding gegeven en ook waar we een uurtje of 2 later zouden zwemmen. Aangekomen bij haar verblijf, mijn spullen uitgepakt en weer ingepakt. Ook nog even een ontbijtje voor het zwemmen genomen. En daar gingen we dan naar het water. En wie staat daar. Trent Grimsey, de recordhouder van het kanaal!!! Super vet, hij had het kanaal in 2012 in 6 uur en 55 min afgelegd. Dan zit natuurlijk ook wel veel met je mee, kwa wind en stroming. Maar toch, ik heb hem gewoon ontmoet en mee getraind. Whahaha :D Met een training van dik een uur, heb ik mijzelf goed kunnen wennen aan het water en temperatuur. Het was heerlijk. En je zou het haast niet denken, maar het was daar zouter dan ik gewend was. Even snel afdrogen en omkleden, en weer de auto in voor ons ontbijt. Klaargemaakt door Joan, echt een super luxe. Na de douche had ik besloten om te gaan slapen en later een lunch te nemen bij de buren. Met een soepje en baguette was ik weer goed gevuld en ben ik lekker in de tuin wezen zonnen. Tot Jai ook weer thuis was, moest ik toch wel even mijn tassen inpakken en gereed maken voor ons vertrek in de avond. En dus weer naar bed, bijna niet kunnen slapen van de spanningen. Gelukkig ging de wekker alweer om 23:00! Want we moesten nog Sameer ophalen en naar de haven van Folkestone rijden. Zondag 27 augustus: Het was zo donker er koud... Allemaal dronken mensen over en op straat, en daar staan wij dan als opgewekte en mensen met een heel klein beetje gezond verstand op de kade zoekende naar onze schipper en 4 e estafette-team genoot Lucas. Na een telefoontje hadden we ze al snel gevonden, en moesten we even iets verder rijden en parkeren

6 Zondag 27 augustus: Het was zo donker er koud... Allemaal dronken mensen over en op straat, en daar staan wij dan als opgewekte en mensen met een heel klein beetje gezond verstand op de kade zoekende naar onze schipper en 4 e estafette-team genoot Lucas. Na een telefoontje hadden we ze al snel gevonden, en moesten we even iets verder rijden en parkeren. Dat gedaan op naar de volgboot Rowena. Daar was Peter al bezig met de voorbereidingen, en na al ons spul ook aan op de boot. Laatste dingen moesten nog gebeuren en de motor ging aan Vertrekken maar! De zenuwen spookten door mijn lichaam, want na 20 min varen waren we bij het strand. Ik had gelukkig al mijn badpak aan, breaklichtjes eraan en gaan! Haha, Gelukkig werd ik met een rubberbootje dichter bij het strand gebracht en mocht ik starten wanneer ik er klaar voor was. En dat was snel, want het was koud op de kant. Horloge aan en gaan, ik moest eerst weer naast Rowena komen te liggen en dan was het de boot volgen. Want hun bepalen de route. Voor het eerst in het donker gezwommen, want ik dat apart maar bijzonder. Je ziet de boot naast je en alle lichten nog op het land, maar verder gewoon niks. Super rustgevend gewoon. Zoals afgesproken stond mijn team na 30 min te klappen, zodat ik wist dat ik op de helft was. Dat deed mij zo goed, want tijdbesef heb je gewoon totaal niet. Zien dat je teamgenoten zo op je letten en naar je kijken is ook zo leuk om te zien. Met nog maar 10 minuten te gaan stond een ieder met de handen in de lucht op de boot. Hier is een foto dat we Lucas aanmoedigden dat hij nog maar 10 minuten had, en dat betekende dat ik alweer bijna aan de beurt was! En ook de laatste meters kwamen in zicht. De motor werd al op de rubberboot geplaatst, ik zat klaar op de rand van de boot voor de wissel en GO! Vooruit zwemmend kwam later Rowena achter mij aan en toen ik bijna bij de kust van Frankrijk kwam ook de rubberboot. Bezig met de laatste meters door de grote rotsen heen, besefte ik dat we het bijna hadden geflikt. Meerdere keren naar mij toegeschreeuwd gekregen, LOOK OUT, BE CAREFULL!! Yesyes, dacht ik. En daar stond ik dan uiteindelijk op een rots van Frankrijk met de handen in de lucht. En een hoop gejuich hier en daar om mij heen! Fantastisch!!

7 Opnieuw brak ik van binnen, omdat ik weer zo trots was. Op mijzelf en ons team wat we hadden bereikt. Nog staande op de rotsen, genieten van het moment! En weer terug naar het rubberbootje waar ik aan boord werd getrokken door schipper Peter. Haha, was even een momentje van lachen. Ik was toch iets zwaarder dan gedacht en had zelf geen kracht meer over! Vol gas terug naar Rowena om het feestje te vieren en andere booten aan te juichen!! Wat een sfeer was er, echt geweldig. Vooral met het heerlijke zonnetje erbij. Met 12 uur en 25 minuten hadden Jai, Sameer, Lucas en ik van Engeland naar Frankrijk gezwommen. Omgekleed en wel nog goed gevierd aan boord. Maar werd het als snel relaxtijd. Op de campingstoeltjes, beentjes omhoog in het lekkere zonnetje. Maar natuurlijk is daar ook een foto van gemaakt.. echt erg haha Ik was gesloopt, want je bent niet alleen bezig met zwemmen. Maar dus ook je teamgenoten moet je blijven steunen en mag ja absoluut niet uit het oog verliezen. De terugweg duurde 2 ½ uur, dus we hadden genoeg tijd om even bij te komen. Aangekomen in Folkestone alle spullen aan boord gezet, groepsfoto gemaakt en natuurlijk iedereen bedankt voor dit fantastische avontuur. Tot de volgende keer!! In november waarschijnlijk, want dan is er een diner. Maar eerst terug naar ons verblijf om te douchen.. Dat hadden wij weer, een andere nieuwe gast had de deur verkeerd op slot gedaan en kreeg dus de deur niet open. Wij zijn uiteindelijk dus met al onze spullen via het keukenraam naar binnen gegaan. Vriendelijk was ik niet meer.. want ik wou douchen en eten! Bij de buren heerlijke fis hand chips gegeten, spullen ingepakt en naar de haven van Dover gereden. Met alle hoop dat ik nog een Bus ticket kon kopen naar huis. En dat was gelukkig nog mogelijk. 23:00 kwam de bus aan en kon ik instappen om naar huis te kunnen. In natuurlijk een overvolle bus, waar je gewoon bijna naast niemand mag zitten. Asociale lui die 2 zitplekken gebruiken. Maar ik zat en mocht er gelukkig snel uit na een conflict met iemand die achter mij zat. Maandag 28 augustus: Na de eeuwige busreis en ook nog een treinreis er achteraan was ik rond 11:30 weer lekker thuis, kon ik ook even lekker onder onze eigen douche. In huis pak lekker even wezen relaxen want slapen kon ik nog steeds niet na een totale avontuur van 48 uur. De adrenaline stroomde door mijn lichaam.