Nieuwsbrief : Sint-Vincentius O.L. Vrouw Sint-Truiden Mei 2014

Transcriptie

1 I. Voorwoord/Introductie voorzitter: Beste vrijwilligers, vrienden en sympathisanten, Sint-Vincentius Sint-Truiden draait op volle toeren. De verschillende activiteiten van onze conferentie maken dat we niet steeds weten wat er allemaal gebeurt in onze vereniging. Daarom is het idee er gekomen om ons doen en laten aan de geïnteresseerden kenbaar te maken. Deze nieuwsbrief zal zeer frequent verschijnen en omschrijft de verschillende taken van Sint-Vincentius. In deze eerste nieuwsbrief zal aandacht geschonken worden aan de werklast bij de voedselbedeling. Meer dan mensen hebben in de maand april kunnen genieten van een voedselpakket. Dit omvat meer dan 450 gezinnen per maand. Ook de soorten voedselingrediënten worden besproken. De kledijbedeling kent eveneens een groot succes. Vervolgens wordt stilgestaan met de agenda van de volgende maanden. Ten slotte wordt aandacht geschonken aan onze doelstelling. Hoe vervullen we onze opdrachten en onze missie. In deze nieuwsbrief laten we ook enkele mensen aan het woord over Sint-Vincentius. Ik hoop dat deze verduidelijkingen iedereen kan laten beseffen hoe waardevol Sint-Vincentius in deze maatschappij is ingeburgerd. Veel leesplezier. Philip PIRARD Voorzitter Sint-Vincentius Sint-Truiden II. Aantal families en personen die genoten hebben van een gratis bedeling van januari 2013 tot nu: Page 1

2 III. De hoeveelheden voeding en kledij bedeeld tijdens de eerste maanden van dit jaar. Page 2

3 IV: het luik: Bijstand en welzijn met zijn onderdelen. V. Agenda voor de volgende maand: 4 juni: voedselbedeling van 8u30 tot 17u45 met een korte middagpauze 7 juni: Ook de buitenschoolse activiteiten dragen bij tot de stigmatisering van arme leerlingen Het is duidelijk dat een geslaagde integratie van een kind niet mogelijk is zonder zijn deelname aan de buitenschoolse activiteiten: refter, zwemles, culturele activiteiten, bos- of sneeuwklassen, schoolreizen, kampen of stages tijdens de vakanties met de geschikte uitrusting of materiaal. Die activiteiten hebben echter vaak een prijs die niet past binnen het budget van gezinnen in armoede. Een moeder vertrouwde ons toe: Ik durf de agenda van mijn kind nauwelijks nog open te slaan, uit angst dat er iets betaald moet worden! Het spreekt voor zich dat wij proberen aan dergelijke situatie iets te doen. Daarom organiseert Sint-Vincentiusvereniging Sint-Truiden voor 42 kinderen uit kansarme gezinnen een busuitstap naar de zoo van Plankendael. Enkele vrijwilligers begeleiden de kinderen op deze daguitstap. Een sponsor zorgt voor een lunchpakket. 11 juni: kledijbedeling van 9u30 tot 17u met een korte middagpauze 20 juni: extra voedselbedeling van 13u30 tot 17u Page 3

4 VI. Onze missie Onze organisatie kan enkel bestaan dankzij de belangloze inzet van onze vrijwilligers en de zeer geapprecieerde steun van onze sponsors. Wij hebben uiteenlopende activiteiten maar die draaien steeds rond de volgende drie aandachtspunten: van voeding voorzien, kledij bedelen en bijstand-, en welzijnshulp aanbieden. 1. Van voeding voorzien Het ziet er in ons luilekkerlandje niet meteen naar uit, maar de honger heerst hier nog steeds; met dit verschil, dat de honger in onze geïndustrialiseerde landen niet altijd zichtbaar is. Vele armen zien er niet uit alsof ze ondervoed zijn. Toch moeten ze zich meestal tevreden stellen met een ontoereikende, weinig gezonde en zeer onregelmatige voeding. De onzekerheid rond voedselvoorziening maakt dat minderbedeelden vaker en ernstiger ziek vallen; families worden verplicht hun mager inkomen te besteden aan verzorging. Soms kunnen ze geen job meer uitoefenen net wanneer dat inkomen zo vitaal is. 2. Kledij aanbieden Velen onder ons denken bij het woord kledinghulp meteen aan het koude seizoen, en terecht. Het is inderdaad van het grootste belang zich tegen de kou, en de morele en fysieke ellende ervan, te kunnen beschermen met warme kledij en degelijk schoeisel. Maar het belang om correct gekleed te lopen geldt ook buiten het winterseizoen. Want het houdt verband met de waardering van elke persoon, op een voor iedereen zichtbare wijze; dikwijls geeft kledij aanleiding tot een vorm van discriminatie, soms van afkeuring, of zelfs afkeer. Daarom precies is het voor de minderbedeelden zo belangrijk om het hele jaar door propere en gepaste kledij te kunnen dragen. 3. Bijstand en welzijn: Voeden, kleden bieden zijn uiteraard belangrijke middelen tot hulpverlening. Toch bestaan er heel wat andere vormen. Wij moeten ook benadrukken hoe onontbeerlijk, op lange termijn, zelfs van wezenlijk belang, een morele steun en gepaste begeleiding wel zijn. Samengevat kan men stellen dat wij proberen de mensen bijstand te verlenen die zal bijdragen tot een verhoging van de levenskwaliteit en van de persoonlijke ontwikkeling van onze begunstigden. Ook al wordt de weerslag hiervan niet meteen voor elkeen zichtbaar of concreet gevoeld. Effectmeting en organizeerbaarheid van de zorg om het welzijn zijn moeilijk te berekenen daarom hebben we in onze bovenstaande voorstelling het aandeel van elk onderdeel voorgesteld in verhouding tot de totale tijd en inspanning dat wij aan het geheel van bijstand besteden. Enkele van de domeinen van het welzijn waarin onze werking inspanningen doet zijn: persoonlijke hygiëne (gratis bedeling van Pampers (luiers), tandpasta, tandenborstels, zeep, enz...), hulp bij het betalen van specifieke schoolkosten, organiseren van uitstappen, kans geven aan kinderen om deel te nemen aan Sport & Spel-werking en sportactiviteiten, sociale begeleiding (luisterend oor, aandacht en tijd hebben voor de problemen van de begunstigden,..), administratieve hulp (doorverwijzen naar de meest geschikte hulporganisaties, hulp bij het invullen en begrijpen van documenten,..), zeer punctueel en tijdelijk komen wij tussen in onderdakverschaffing, enz... Page 4

5 VII. iemand van buiten onze organisatie aan het woord: In het teken van het Multiculturele en Internationale Project, moesten we een activiteit plannen. Dit was zeer uiteenlopend. Dit kon gaan van een etentje met een ander cultureel gezin tot het bezoeken van een vereniging die zich inzet voor minderbedeelden. Wij (J. G., E. D. W, K. H. en B. P.) hebben ervoor gekozen om contact op te nemen met de organisatie Sint- Vincentius. Sinds 1842 staan zij, in België, ten dienste van de noodlijdenden met o.a. voedsel- en woninghulp, financiële hulp en huisbezoeken. Iedere eerste woensdag van de maand organiseert het Sint-Vincentius in Sint-Truiden van 8u tot 17u een voedselbedeling. Hier waren wij woensdag 4 april 2012 van de partij. Samen vertrokken we in de vroege ochtend van 4 april richting Sint-Vincentius. Toen we daar aankwamen, wisten we ten eerste niet wat te verwachten en werden al direct geconfronteerd met de mensen die stonden te wachten op hun voedselpakket. We hadden nooit gedacht dat er in een relatief kleine stad als Sint-Truiden zoveel gezinnen in armoede leefden en hun gezin niet geheel konden voorzien van eten. Om het in cijfers te zeggen: 194 gezinnen, gaande van 1 tot 8 personen. Een beetje verdwaasd, gingen we het gebouw binnen. We werden direct goed ontvangen en zonder al te veel aarzeling werden we organisatorisch onderverdeeld in groepen en konden we ons van ieder aspect van de dag een beeld vormen. Alles was tot in de puntjes uitgestippeld en goed voorbereid. Iedereen die om een voedselpakket kwam, had een bepaald uur en kon buiten onder het afdak wachten, tot ze werden binnengeroepen. Om hetniet te laten uitdraaien op een chaos, werden er steeds groepjes van 2 tot 4 mensen binnengeroepen. Totdat zij klaar waren met inpakken van hun voedselwaren, werd er niemand extra binnengelaten. Iedereen werd als gelijke behandeld. Wat me ook verbaasde, was dat alles er heel joviaal aan toeging. Nieuwe vriendschappen werden gemaakt. Uit de ogen van de mensen kon je aflezen of zij nieuw waren of al enkele maanden/jaren kwamen. Hun ziel weerspiegelde uit hun ogen., zoals Paule me vertelde. Ze had gelijk. Je kon zien dat sommige mensen hun sociale drempel nog moesten verleggen, en nog steeds beschaamd waren over het feit dat ze hulpbehoevend waren. Ik kon we wel inbeelden hoe slecht je jezelf moest voelen, als je je eigen gezin niet naar behoren kunt onderhouden en daarvoor sociale hulp moet inroepen. Anderen hadden zich daar dan al overgezet. Ze konden al een lustig woordje babbelen met de vrijwilligers en konden hun hart luchten over hun omstandigheden. Zo was er een vrouw, die uitbundig van enthousiasme, kwam binnengewandeld en glunderde toen ze luidkeels kwam vertellen dat ze eindelijk een sociale woning had verkregen. Al die verhalen die ik daar gehoord heb, raakte me diep emotioneel. Het maakte me bewust over de materialistische wereld waarin we vandaag de dag leven. We beschouwen alles zo vanzelfsprekend, terwijl het in een wip kan gedaan zijn. Ik moet toegeven dat ik bij het krijgen van deze opdracht, er zwaar tegenop zag. Want wat had dit te maken met mijn toekomstig beroep als medische beeldvormer. Wel, ik moet mijn mening hierop herzien. Er zijn gezichten die ik herkende van op de dienst, waarvan ik niet had gedacht dat zij het financieel moeilijk hadden. Een dag meedraaien met een vereniging als Sint-Vincentius laat je inzien dat deze situatie zich dichter bij jezelf bevinden dan je denkt. Het maakt je bewuster van het leven. De anekdotes en verhalen die we die dag gehoord hebben zijn ontroerend, choquerend en tegelijkertijd hartverscheurend. Het is zeer bewonderendswaardig hoe deze vrijwilligers, dag en nacht, instaan voor deze mensen in nood. Ze zorgen niet alleen voor voedsel, maar ook voor een veilige thuishaven. Ze zijn er voor deze mensen en willen ten allen tijde er voor hen zijn. In naam van de groep, wil ik iedereen van Sint-Vincentius bedanken voor deze onvergetelijke dag. Dit moment zal voor altijd meegedragen worden. Een dikke pluim voor alle vrijwilligers! Hopelijk kunnen jullie dit nog lang blijven verder doen, want de mensen hebben jullie nodig. Zeker de dag van vandaag. En als jullie ooit handen tekort hebben, denk dan maar eens aan ons, want wij staan zeker voor jullie en voor de hulpbehoevenden paraat! Hartelijk bedankt en hopelijk tot nog eens! B. P. Page 5

6 VIII. een getuigenis Ik ben bij Sint-Vincentius terecht gekomen via het OCMW, vroeger na mijn echtscheiding en medisch ontslag heb ik twee jaar overleefd op havermoutpap want kende Sint-Vincentius niet en was toen ook niet bij het OCMW. Eens ik mijn weg vond bij Sint-Vincentius was ik heel tevreden dat we eten hadden, want wat we mee krijgen hoef ik niet te kopen van mijn leefgeld dat heel weinig is voor twee mensen. Een fles melk of een pak koffie kopen of het mee krijgen van Sint- Vincentius maakt voor ons een heel groot verschil. Ik ben elke maand Sint-Vincentius nog op mijn blote knieën dankbaar dat ze bestaan, en dat ze ons helpen hoe ze kunnen. Zo hebben ze me zelf een keer geholpen aan een wasmachine die ik niet had, dus ze zorgen niet alleen voor eten elke maand, maar proberen op uw hulpvraag een antwoord of hulp te bieden. En het eten wat we soms meekrijgen heb ik geen kennis, maar door hen leer ik andere gerechten kennen, over het hele pakket ben ik zeer tevreden omdat het allemaal even lekker is. Zo hebben ze zelfs mijn voedselpakket thuis gebracht omdat ik toen niet in staat was om mij mobiel te verplaatsen wegens de zoveelste operatie. Op zo n momenten ben ik helemaal afhankelijk van Sint-Vincentius doordat ik geen familie heb die mij kunnen helpen. Beste Albert, doe zo verder zoals je nu bezig bent en hopelijk dat diegene die je gaan opvolgen evenzeer een luisterend oor zijn om naar de noden van de mensen te luisteren en ze probeert te helpen waar het nodig is. Je levert fantastisch werk waarvoor mijn dank uit het diepste van mijn hart. Het ga je goed, M.L. Page 6