De dood van Giacomo Marters Door Luckie S. Delacroix

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "De dood van Giacomo Marters Door Luckie S. Delacroix"

Heidi van Dijk
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 De dood van Giacomo Marters Door Luckie S. Delacroix Het leven is te kort om met lelijke vrouwen te dansen, mompelde ik binnensmonds terwijl ik naar de blondine naast me keek, mijn wodka opdronk en dacht: schijt aan. Lelijk was ze niet maar ze zou geen wedstrijden meer winnen met haar schoonheid. Ze had zo n Madonnapukkel boven haar lip en kuiltjes in haar wangen. Haar lichtblonde haar was lang en hing tot over haar schouders. Haar amandelvormige ogen waren donkerbruin van kleur. De neus was wel wat aan de grote kant en de tijd had diepe krassen getrokken in haar huid maar deze mevrouw was vroeger een mooi meisje geweest, dat moet haast wel. De glanzende onschuld die zo kenmerkend is voor jonge meisjes was er door lompe minnaars genadeloos vanaf geneukt. Ze had iets treurigs. Ik kende haar naam niet maar haar reputatie wel. Mij was verzekerd dat de blondine aan de bar alles neukt wat een lul heeft en de wodka maakte haar steeds begeerlijker. Mijn ballen waren zwaar en de alcohol maakte ze zwaarder. De psychopathische zenuwtrek ontging me volledig. Wil je iets van me drinken?, brabbelde ik met dubbele tong. Ze giechelde en deed een plukje haar achter haar oor terwijl ze verlegen naar beneden keek. Het waren kleine gebaartjes die jonge meisjes aandoenlijk maakte maar bij deze belegen blondine was het meer grotesk dan vertederend. Ze knikte en met een handgebaar liet ik de barman haar glas vullen met de zoete likeur waar ze hele avonden van nipte. Ze kwam vlak naast me staan. Ik kon haar ruiken. De dikke wolk parfum in combinatie met de zoete likeur deden mijn hersens op onnavolgbare wijze een halve meter naar beneden zakken. Heb je een vuurtje voor me mooie jongen? Ik klapte mijn Zippo open, stak haar sigaret aan en nam er zelf ook eentje.

2 Clichévragen als kom je hier vaker of kennen wij elkaar niet ergens van, zouden slaan als een lul op een drumstel maar ik hoefde ook niet de goede vragen te stellen om haar straks vies te neuken. Ik zag de goedkope geilheid in haar ogen. Ze had de beslissing al genomen. Haar gezicht was dof van de dikke laag make-up waarmee ze poogde haar aftakeling te verbergen. Dit was geen vrouw waar ik heel erg warm werd en hoewel ik dacht dat de tijd dat ik met walging en schaamte wakker werd in een vreemd bed achter me lag, de wodka dacht daar heel anders over. Mijn dronken ballen waren zwaar. Dat ik de chlamydia en de gonorroe bijna kon ruiken, maakte geen verschil. Ik rekende af en liep achter haar aan naar buiten. We staken het spoor over en liepen het bos in. Haar huis lag goed verstopt op een plek waar niemand mijn geschreeuw zou kunnen horen. Binnen was de stank dik en zwaar. We werden begroet door een magere naaktkat met een blauw oog en een bruin oog. Hij blies, kroop in zijn mand bij de gaskachel en staarde me vanaf die plek aan alsof ik eetbaar was. De blondine liet er geen gras over groeien en duwde me op de bank waarna ze op mijn schoot klom en wilderotisch haar tong in mijn strot stak. De zoete likeur maakte haar kussen smerig. Ze trok mijn shirt uit en stak haar vinger in mijn navel waardoor ik stopte met zoenen. Wat ben je aan het doen? Ik delf jouw navelpluis. Waarom? Daar maak ik kussentjes van. Wat? Ik maak kussentjes van navelpluis. Waarom? De kussentjes van navelpluis beschermen me.

3 Ze hield haar hoofd een beetje scheef en keek door me heen. Ik wilde ineens heel graag weg. Misschien is het beter als ik ga, stelde ik voor en probeerde de angstige trilling in mijn stem te onderdrukken. Je weet niet wat je mist Giacomo. Ze fluisterde mijn naam in mijn oor, deed haar slip opzij en liet mijn halfslappe lul in haar verdwijnen waar hij schoksgewijs harder werd. Ik tilde haar op, negeerde een pijnscheut in mijn onderrug en legde haar wijdbeens op de bank. Haar slip scheurde ik tussen haar benen uit en ik ging op mijn knieën voor haar zitten. Meteen pakte ze mijn hoofd en drukte mijn gezicht in haar kruis. Het haar op haar kut was licht van kleur en prikte in mijn gezicht. Mijn ogen traanden door de zure lucht en ze duwde mijn bakkes hard tegen haar schaambeen. Ik maakte me los en begon haar te neuken. Ze omklemde me met haar benen en sloeg met haar vlakke hand in mijn gezicht. Haar gekreun was spottend. Ze was niet onder de indruk. Deze blonde madam had alles al gezien en alles al gedaan. Ze probeerde me te zoenen maar ik kreeg zure oprispingen van de zoete likeur die ze gedronken had dus deed ik enkel mijn best om haar zo snel mogelijk vol te blaffen. Toen ik klaar was wilde ik dit liefdeloze samenzijn achter me laten. De blondine stond op, trok haar jurkje over haar dikke reet en liep naar de kleine keuken om een glas alcohol voor me in te schenken. Ik trok mijn broek weer omhoog, mijn shirt weer aan en stak een sigaret op. Geen sigaret voor mij?, zei de blondine toen ze binnen kwam. Sorry, waar zijn mijn manieren. Ik gaf haar de mijne en nam een slok van het drankje. Nu ben ik door mijn strenge dieet van wodka, wodka en wodka wel wat gewend maar dit was raketbrandstof. Ik werd licht in mijn hoofd en de kleine woonkamer begon te draaien. Mijn hart sloeg steeds langzamer en ik voelde hoe ik afgleed in de duisternis. Het laatste dat ik zag voor ik in een eindeloze slaap viel, was de blondine

4 die rustig mijn sigaret rookte en van haar likeur nipte. Ze zwaaide met haar vingers naar me zoals alleen vrouwen dat doen en fluisterde de reden dat ze me vermoordde zonder dat iemand haar kon horen. Je had geen navelpluis meer mooie jongen.

5 Gebruiksvoorwaarden Het werk van schrijvers en dichters op Nederland Schrijft mag gratis worden gelezen en/of gedownload voor eigen gebruik. Iedere verspreiding, openbaarmaking, verveelvoudiging of bewerking is niet toegestaan.

Vergelijkbare documenten

De ontelbaren is geschreven door Jos Verlooy en Nicole van Bael. Samen noemen ze zich Elvis Peeters.

Over dit boek De ontelbaren is geschreven door Jos Verlooy en Nicole van Bael. Samen noemen ze zich Elvis Peeters. Dit boek bestaat uit twee delen. Het eerste deel gaat over een man die vlucht naar Europa.