Niemand op mijn kerstfeest

Transcriptie

1 Niemand op mijn kerstfeest Das liep zijn hol uit en voelde de sneeuw eerder dan hij het zag. Hij sprong achteruit zijn sneeuwvrije hol weer in en maakte een sissend geluid van onvrede. Bah, ook dat nog, dacht hij terwijl hij zijn hoofd optilde en de witte wereld buiten bekeek. Hij was die ochtend opgestaan en had zich naast zijn bed in zijn pyjama opeens goed beseft dat hij zich rot voelde. Nu hij naar de witte, koude wereld keek ervaarde hij nog eens dat rottige gevoel en dacht erover na. Ja, dat is het, dacht hij. Ik ben veel te eenzaam. Ik wil helemaal niet alleen zijn! En het ergste is dat er niemand kerst bij mij komt vieren. Hij keek weer naar de sneeuw voor zijn hol en dacht: nu moet ik ook nog door de koude sneeuw naar het postkantoor voor kerstpostzegels bah. En Das stapte voor de tweede keer de sneeuw in. Eenmaal in het postkantoor kocht hij één velletje kerstpostzegels. Dat moest maar genoeg zijn. Hij zou geen kaartjes gaan sturen aan al die dieren die hem alleen lieten met kerst.

2 Op de terugweg bedacht hij zich dat hij misschien beter helemaal geen kerstzegels had kunnen kopen. Want wie van de dieren verdiende er nu eigenlijk wel een kaartje? Hij was zo aan het denken over zijn eenzaamheid, dat hij bijna tegen Hert opbotste. Ho, pas op Das! riep Hert net op tijd. Sorry Hert, ik was aan het nadenken, zei Das geschrokken. Dit was al de tweede keer vandaag dat hij zijn ogen open had, maar niet echt had gekeken. Zie je wel, het ging niet goed met hem Heb je zorgen aan je hoofd Das? vroeg Hert. Hoe kon hij dat nu weer raden dacht Das. Ik heb toch niks gezegd? Hert zag zijn verwarring. Je keek nogal bezorgd Das, verklaarde hij. Das dacht even na en zei toen: Tja, eerlijk gezegd heb je gelijk. Ik bedacht mij vanmorgen dat het niet zo goed met mij gaat. Wat bedacht je dan? wilde Hert weten.

3 Nou, ik bedacht dat ik wel erg alleen ben mompelde Das. Waarom dacht je dat? vroeg Hert. Das antwoordde niet gelijk. Zou hij dit wel vertellen? Misschien vond Hert hem wel een aansteller. Er komt helemaal niemand op mijn kerstfeest Hert, zuchtte Das uiteindelijk. Zo. Dat was er uit. Als Hert nu maar niet heel hard zou gaan lachen. Is er bij jou een kerstfeest dan? Dat wist ik helemaal niet! zei Hert verbaasd. Wat leuk! Nou ja, dat feest is er dus ook niet, zei Das. Hoe bedoel je? Is er nu wel of geen kerstfeest bij jou? Ja hoor eens, als er niemand komt, ga ik natuurlijk ook geen feest organiseren, legde Das uit. Heb je de andere dieren al uitgenodigd dan? vroeg Hert Nee, natuurlijk niet! Das zuchtte geïrriteerd. Als er geen kerstfeest is, zijn uitnodigingen natuurlijk niet nodig.

4 Ik snap er niks van, zei Hert en hij fronste zijn wenkbrauwen. Hoe weet je dan dat er niemand wil komen? Oh, ik weet al precies wat de dieren gaan zeggen als ze de uitnodiging krijgen. Helaas, ik heb al een ander feest zeggen ze dan. Misschien kom ik volgend jaar, Das werd helemaal verdrietig van deze gedachten. Maar Das, dat kan toch helemaal niet?! riep Hert lachend. Zie je wel, dacht Das, nu lacht hij mij uit. Ik woon ook eigenlijk in een vervelend bos. Misschien moet ik maar verhuizen. Je kunt toch niet voorspellen hoe de anderen gaan reageren op je uitnodiging? Of kun jij de toekomst voorspellen? grinnikte Hert. Nee, natuurlijk niet, zei Das. Hij begon zich nu een beetje boos te voelen. Wat dacht Hert wel, dat hij zomaar grapjes over hem kon gaan maken? Das, zei Hert vriendelijk. Vertel mij eens, als jij bedenkt wat de dieren gaan denken, wie heeft die gedachten dan bedacht?

5 Das keek Hert alleen maar aan. Nou? vroeg Hert. Das kreeg rode wangen. Ik zelf, denk ik, antwoordde hij zachtjes. Das, jij kunt toch niet weten wat ik denk als ik jouw uitnodiging krijg, zei Hert nog, maar nog voor hij uitgesproken was, rende Das al weg. Ik moet snel naar het postkantoor Hert, schreeuwde Das over zijn schouder. Een week later liep Das zijn hol uit en bleef even voor de opening staan. Er lag verse sneeuw. Wat mooi, dacht Das. Hij draaide zich om. Uit de doos die hij in de sneeuwvrije ingang had gezet haalde hij een kerstslinger en hing die boven de opening van zijn hol. Hij dacht aan het kerstfeest van die avond en de stapel uitnodigingen die hij had verstuurd.

6 Hij was die ochtend opgestaan en had zich in zijn pyjama naast zijn bed ineens goed beseft hoe vrolijk hij zich voelde. Nu hij naar de prachtige, witte wereld keek ervaarde hij nog eens dat fijne gevoel en dacht erover na. Ja, dat is het, dacht hij. Ik ben niet eenzaam. Ik heb zin in het feest. En het leukste is dat zeker de helft van de uitgenodigde dieren bij mij kerst komt vieren. Hij keek weer naar de sneeuw voor zijn hol en was zo blij dat hij in dit bos woonde. Nu ga ik alleen nog even door de verse sneeuw naar de bakker voor de speciale kerststol, wat fijn, dacht hij. En Das stapte de sneeuw in.

7 Nabespreken Vragen om met elkaar over na te denken: Wat viel je op aan het verhaal? Wat was er volgens jou aan de hand met Das? Welke verschillende gedachten heeft Das allemaal? (denk aan de sneeuw, het bos waar hij woont, de hoeveelheid kerstzegels die hij nodig heeft, het uitnodigen van de andere dieren, het kerstfeest) Wat vertelt Hert aan Das over gedachten? Wat vind je daarvan? Geloof jij alles wat je denkt? Zijn gedachten waar? Heb jij ook wel eens een heel verschillende gedachten terwijl de situatie hetzelfde is? (denk aan de sneeuw die Das op twee verschillende dagen zag) Denk jij ook wel eens te weten wat anderen gaan zeggen of doen?