Jona s roeping en vlucht

Transcriptie

1 Jona s roeping en vlucht 1Het woord des Heren kwam tot Jona, de zoon van Amittai: 2Maak u op, ga naar Nineve, de grote stad, en predik tegen haar, want haar boosheid is opgestegen voor mijn aangezicht. -Jona profiteerde 760 B.C. En Jerobeam II was toen de koning van Israël en koning te Sameria zie (2 Koningen 14:23) -Over Amittai Over Amittai weten we niet veel. We zijn hem twee keer in de Bijbel tegengekomen en beide keren zien we hem in dezelfde context als de vader van Jona. Wat verwacht God van ons op de dag van vandaag? -Nineve 1.) Genesis 10:1-12 (hier zien we wie Nimrod was en hoe Nineve is ontstaan). 1Dit zijn de nakomelingen der zonen van Noach: Sem, Cham en Jafet; hun werden namelijk zonen geboren na de vloed. 2De zonen van Jafet waren Gomer, Magog, Madai, Jawan, Tubal, Mesek en Tiras. 3En de zonen van Gomer waren Askenaz, Rifat en Togarma. 4En de zonen van Jawan waren Elisa, Tarsis, de Kittiërs en de Dodanieten. 5Naar dezen zijn de kustlanden der volken in hun landen verdeeld, elk naar zijn taal, naar hun geslachten, onder hun volken. 6En de zonen van Cham waren Kus, Misraïm,

2 11Uit 12en Put en Kanaän. 7En de zonen van Kus: Seba, Chawila, Sabta, Rama en Sabteka; en de zonen van Rama waren Seba en Dedan. 8En Kus verwekte Nimrod; deze was de eerste machthebber op de aarde; 9hij was een geweldig jager voor het aangezicht des Heren; daarom zegt men: Een geweldig jager voor het aangezicht des Heren als Nimrod. 10En het begin van zijn koninkrijk was Babel, Erek, Akkad en Kalne, in het land Sinear. dat land trok hij naar Assur en hij bouwde Nineve, Rechobot-Ir, Kalach Resen tussen Nineve en Kalach; dat is de grote stad. 3Maar Jona maakte zich op om te vluchten naar Tarsis, weg van het aangezicht des Heren, en hij ging naar Jafo en vond een schip, dat naar Tarsis zou gaan; hij betaalde de vrachtprijs daarvan en ging scheep om met hen naar Tarsis te gaan, weg van het aangezicht des Heren. Proberen wij onze zonden van God te verbergen? En zouden wij kunnen vluchten van de Here onze God? Psalm 139: Waarheen zou ik gaan voor uw Geest, waarheen vlieden voor uw aangezicht? 8Steeg ik ten hemel Gij zijt daar, of maakte ik het dodenrijk tot mijn sponde Gij zijt er; 9nam ik vleugelen van de dageraad, ging ik wonen aan het uiterste der zee, 10ook daar zou uw hand mij geleiden, uw rechterhand mij vastgrijpen. 11Zeide ik: Duisternis moge mij overvallen, dan is de nacht een licht om mij heen; 2

3 12zelfs de duisternis verbergt niet voor U, maar de nacht licht als de dag, de duisternis is als het licht. Zie de kaar aan het einde van deze les. 4Maar de Here wierp een hevige wind op de zee en er ontstond een zware storm op de zee, zodat het schip dreigde te worden stukgeslagen. Kunnen wij ons inbeelden dat God dat nog steeds voor elk van ons doet? Wat kunnen wij ons inbeelden als we over een zware storm denken? Laten we kijken naar een voorbeeld dat ons een idee zou kunnen geven. Psalm107: Er waren er, die met schepen de zee bevoeren, die handel dreven op de grote wateren. 24Zij zagen de werken des Heren en zijn wonderen in de diepte. 25Hij sprak en deed een stormwind opsteken, die haar golven omhoog hief; 26zij rezen ten hemel, zonken neer in de waterdiepten, hun ziel verging van ellende; 27zij tuimelden en wankelden als een beschonkene, al hun wijsheid werd verslonden. 28Toen riepen zij tot de Here in hun benauwdheid, en Hij voerde hen uit hun angsten; 29Hij maakte de storm tot een zacht suizen, 3

4 zodat de golven stil werden. 30Zij verheugden zich, omdat die tot rust kwamen, en Hij leidde hen naar de haven van hun begeerte. 5De schepelingen werden bevreesd en riepen ieder tot zijn god, en zij wierpen de lading die in het schip was, in zee om het daardoor lichter te maken. Jona echter was in het ruim van het schip afgedaald, en hij had zich daar neergelegd en was in een diepe slaap gevallen. 6En de gezagvoerder kwam bij hem en zeide tot hem: Hoe kunt gij zó vast slapen! Sta op, roep tot uw god, misschien zal die god onzer gedenken, zodat wij niet vergaan. Wat of wie waren hun goden? Ze geloofden allemaal in hun eigen god. In die tijd had je nisrath een asiatische afgod. Je had ook baal en dat was in die tijd de grootste afgod. Het is ook opmerkelijk dat een niet-gelovigen (de gezagvoerder van het schip) Jona aandringt om tot zijn God te bidden. Hoeveel vertrouwen hadden zij dan in hun god? Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat in het ruim van het schip het is zoals het vandaag de dag is (als je op google schip intypt van de periode, dan zie je allemaal houten schepen), en het is ook opmerkelijk dat Jona daar lag te slapen in een diepe slaap. 7En zij zeiden tot elkander: Komt, laat ons het lot werpen, opdat wij te weten komen door wiens schuld dit onheil ons treft. Zij wierpen het lot en het lot viel op Jona. Het lot wat is dit? 4

5 Spreuken 16:33 (Salomo schrijft) 33Het lot wordt in de schoot geworpen, maar elke beslissing daarvan is van de Here. Numeri 26: 55 55Evenwel zal het land door het lot verdeeld worden; naar de namen van de stammen hunner vaderen zullen zij het erven; Jozua 18:6-10 6Gij zult een beschrijving van het land maken in zeven gedeelten en mij die hier brengen; dan zal ik hier het lot voor u werpen voor het aangezicht van de Here, onze God. 7De Levieten immers hebben geen deel in uw midden, omdat het priesterschap des Heren hun erfdeel is, terwijl Gad, Ruben en de halve stam Manasse aan de overzijde van de Jordaan, in het oosten, het erfdeel gekregen hebben, dat Mozes, de knecht des Heren, hun gegeven heeft. 8Toen maakten die mannen zich gereed en gingen heen, terwijl Jozua hun bij het vertrek gebood, een beschrijving van het land te maken, zeggende: Gaat heen, doorkruist het land, maakt een beschrijving daarvan en keert daarna weer tot mij terug; dan zal ik hier het lot voor u werpen voor het aangezicht des Heren te Silo. 9De mannen nu gingen heen en trokken door het land; zij maakten daarvan een beschrijving, stad voor stad, in zeven gedeelten, en kwamen bij Jozua in de legerplaats te Silo. 10Toen wierp Jozua voor hen het lot te Silo, voor het aangezicht des Heren, en Jozua deelde daar de Israëlieten het land toe, overeenkomstig hun afdelingen. 5

6 1 Kronieken 25:7-8 7en hun aantal bedroeg, met inbegrip van hun broeders die onderricht waren in de zang voor de Here, allen die volleerd waren: tweehonderd achtentachtig. 8Zij wierpen het lot voor de regeling der diensten, de jongste evenzeer als de oudste, de volleerde zowel als de leerling 8Toen zeiden zij tot hem: Deel ons toch mee, door wiens schuld dit onheil ons treft; wat is uw bedrijf en vanwaar komt gij, wat is uw land en van welk volk zijt gij? 9En hij zeide tot hen: Ik ben een Hebreeër en ik vrees de Here, de God des hemels, die de zee en het droge gemaakt heeft. 10Toen vreesden die mannen met grote vrees en zij zeiden tot hem: Wat hebt gij toch gedaan? want die mannen wisten, dat hij op de vlucht was, weg van het aangezicht des Heren, want dat had hij hun medegedeeld. 11En zij vroegen hem: Wat zullen wij met u doen, opdat de zee ophouden tegen ons te woeden, want de zee wordt hoe langer hoe onstuimiger. Wat kunnen we verstaan onder Hebreeër? Hebreeër Het woord Hebreeër werd gebruikt om te verwijzen naar de Israëlieten ter onderscheiding van andere naburige volken De Hebreeën/ Israëlieten waren Gods gekozen volk. De mensen op het schip hebben waarschijnlijk ook al 6

7 gehoord van de wonderen en de tekenen en de straffen die God al had uitgevoerd. Dit is waarschijnlijk de reden waarom dat ze zo bevreesd waren. 12Hij antwoordde hun: Neemt mij op en werpt mij in de zee, en de zee zal ophouden tegen u te woeden. Want ik weet, dat door mijn schuld deze zware storm tegen u is opgestoken. 13Maar de mannen roeiden om (het schip) weer aan land te brengen, doch zij waren daartoe niet in staat, omdat de zee hoe langer hoe onstuimiger tegen hen werd. Was het al doorgedrongen dat zij realiseerden wie God echt is? Hier lijkt het mij op dat zij beseften dat Jona behoorden tot het volk van God en waar God toe in staat was, maar door het feit dat ze nog altijd dachten dat ze God konden ontkomen door naar de kust te proberen te vluchten, lijkt het mij dat het nog niet helemaal tot hun was doorgedrongen. 14Toen riepen zij tot de Here en zeiden: Ach, Here, laat ons toch niet vergaan om het leven van deze man en leg geen onschuldig bloed op ons, want Gij, Here, hebt gedaan gelijk U behaagde. 15Daarna namen zij Jona op en wierpen hem in de zee, en de zee hield op met woeden. 16En de mannen vreesden de Here met grote vrees, en zij slachtten de Here een offer en deden geloften. 17En de Here beschikte een grote vis om Jona in te slokken; en Jona was in het ingewand van de vis drie dagen en drie nachten. Het was pas toen zijn echt beseften dat zij de strijd tegen God niet gingen winnen dat zij tot God baden (de God van Jona) en hun afgoden achter lieten. Ik denk dat toen zij dan ook werkelijk tot God baden dat zij dit deden met geloof en niet om het te proberen zoals zij dat bij hun afgoden deden. En het lijkt er sterk op dat zij van toen aan God zijn gaan volgen want we zien dat ze offers en geloften hebben 7

8 gedaan aan God en dat de Here toen over een grote vis beschikte om Jona op te halen. Een vraag dat je u nog kunt stellen, waarom staat er bij dat Jona drie dagen en drie nachten in de vis moest blijven? Conclusie: Wat zijn onze zonden dat wij voor God proberen te verbergen? Denk je dat als Jona niet aan God kon ontkomen, dat wij dat wel kunnen? God was nog niet klaar met Jona. Toen Jona weigerde God te gehoorzamen, heeft Jona geprobeerd om weg te lopen van God. Maar God liet hem niet gaan en heeft de storm op zee gemaakt om hem niet te laten ontkomen. Toen Jona spijt had van wat hij had gedaan heeft de grote vis Jona op het land uitgespuwd. We zien dat God altijd in controle is ongeacht als wij denken dat wij God kunnen ontkomen of als wij denken dat God niet in controle is. 8

9 9