Verslag van een zeiltocht bewerking van onze blog. Samenstelling en fotografie Joep van Gool & Thia Kuipers

Transcriptie

1 EAGLE 2010 Rondje Engeland 2010 Het rondje is een ultieme combinatie van sportief zeilen, contact met een overweldigende natuur en kennismaken met zowel culturele als historische aspecten. Verslag van een zeiltocht bewerking van onze blog Samenstelling en fotografie Joep van Gool & Thia Kuipers Tijdens onze toch rond `Engeland hebben we, net zoals vorig jaar, een blog bijgehouden voor familie en vrienden die onze een beetje in de gaten wilde houden. Ruim keer hebben wij bezoek gehad. Dit is een bewerking van de blog. We ontwaken langzaam uit onze winterslaap. De Eagle wordt in orde gemaakt oor onze tweede lange tocht. Dit jaar willen we proberen rond Engeland te varen. In de kuip worden nieuwe banken aangebracht en op de oorpunt komt een elektrische ankerlier te staan. We denken dat we die in de ruige Schotse en Ierse wateren nodig te hebben. Relatief weinig havens, waarschijnlijk een wat grotere oceaan deining als in de Oostzee zijn de belangrijkste argumenten. En natuurlijk ook gemak. Begin mei willen we echt vertrekken. De wind zal bepalen of we eerst naar het zuiden of naar het

2 Via de Zeeuwse wateren en de Belgische kust naar Dover. Vervolgens langs de Engelse zuidkust naar de Scilly s, oversteek naar Zuid Ierland en langs de Ierse oostkust naar het noorden. Daarna tussen de Inner Hebriden door naar het Caledonisch kanaal en langs de Schotse oostkust via Edinburgh en de Engelse oostkust naar het zuiden. noorden gaan. Misschien kiezen we oor de tussenoplossing via het Caledonisch kanaal dwars door Schotland. Via Loch Ness en In erness kom je dan uit aan het noorden van de Ierse zee. Zowel Ierland als de Hebriden liggen dan binnen bereik. we ondanks de koude wind goed op kunnen schieten. Doordat de wind nu naar het westen draait is de kou er af. Tegen de wind in hoppen we verder langs de Engelse zuidkust. Van Dover naar de Solent In de tweede week van onze tocht trekken we langs de Engelse zuidkust verder naar het westen. We overnachten in havens waar we drie jaar geleden ook zijn geweest. Eastbourne, Brighton en Chichester. We varen precies onder een gigantisch hoge-drukgebied waardoor er weinig wind en veel nevel is. In Brighton is net het jaarlijkse festival aan de gang. We bezoeken een lunchconcert door Oostenrijkse van mezzosopraan Daniela Lehner. Prachtige liederen van Schumann en Kiezl, maar ook van Braziliaanse en Argentijnse componisten Ginastera, Villa-Lobos en Guastavino. Naar Dover Brighton Festival: concerten, opera en Visual Music De eerste week van ons rondje Engeland kenmerkt zich door een koude wind vanuit het noordelijke kwadrant. Afwisselend tussen Beaufort drie en acht. Voor de wind kunnen we direct van Spaardam naar het zuiden vertrekken. Omdat we dit jaar nog helemaal niet hebben gezeild besluiten we eerst een paar dagen langs de kust te hoppen en dan naar Engeland over te steken. In Scheveningen werden we door Rijer uitgezwaaid. In Stellendam besluiten we via Willemstad door de Zeeuwse wateren naar Roompot te varen. Van daaruit verder via Oostende naar Dover. De eerste week hebben De samensteller van het festival programma Brian Eno hee een aangepaste versie gemaakt van zijn 77 Million Paintings, beelden van schilderijen die langzaam in elkaar overvloeien en van kleur veranderen onder de tonen van new-age achtige muziek. Visual music in een verduisterde kerk. Brighton kan voor ons niet meer stuk. De tweede dag wonen we in een karakteristiek engels theater een opera bij die speciaal voor 2

3 het festival is gecomponeerd. Met engelse humor prachtig gezongen en gespeeld. Vrijdag varen we door we naar de Solent. Eerst naar Chichester en vervolgens naar het Engelse zeilmekka Cowes. oversteken om veertig mijl verder in de marina van Brixham,tegenover het meer bekende Torquay, een plaats te vinden. Van de Solent naar Falmouth Met het tij mee vliegen we van Cowes door de Solent naar de beruchte monding bij the Needles. Het eerste deel gaat prachtig maar bij de Needles begrijpen we helemaal niet wat er allemaal aan het gebeuren is. Stoom tegen wind? Kentering van het tij? Wegvallen van de wind? Van alle kanten komen er golven. Wat een geweld. Je kan je niet voorstellen wat het hier spookt wanneer er wel een behoorlijke wind staat. Een paar mijl verder wordt het weer stabieler en kunnen we de spinaker opzetten. Verder naar het westen krijgen we bij een uitstekende kaap nog een keer te maken met zo n raadselachtig verschijnsel. In de kaart wordt melding gemaakt van dangerous waves op andere plaatsen noemen ze het een Race. Voor Portland kruisen we weer zo n vreemd stuk zee. We zijn mooi op tijd om van de stroom te profiteren en ronden de kaap met vier knoop stroom mee. Daarna kunnen we de baai Via het prachtige Salcombe varen we naar Falmouth. Het uitgangspunt voor zeilers naar de Scilly s, Ierland en hele verre bestemmingen maar ook het keerpunt voor zeilers die een tocht langs de Engelse zuidkust. Hier voel en ruik je alleen maar zeilen De komende dagen krijgen we een paar verschillende fronten over ons heen. Het waait af en toe behoorlijk. Aan het visitorpontoon wordt het steeds voller. Met dit weer vertrekt hier iemand, maar er komen wel steeds meer boten bij. In afwachting van stabiel zeilweer bezoeken we mooie en gezellige pubs, een goed opgezet en uitgebreid The Needles Aan de oostkant van het eiland Wight liggen verraderlijke rotsen aan de rand van een gebied met verschillende stromingen. 3

4 In Zuid Engeland hebben we prachtig zomerweer. Zodra we op de Scilly s zijn krijgen we een weersverwachting met veel wind. Omdat we geen zin hebben dagen aan een moorring te blijven hangen besluiten we na een dag naar Zuid Ierland over te steken. De Scilly s is een eilandengroep in de Oceaan in het verlengde van Lands End. Er zijn geen havens, alleen maar ankerplaatsen. Bij St. Mary kan je met geluk een moorring oppikken. Door de invloed van de Oceaan lig je onrustig te dobberen. maritiem museum en fietsen en wandelen we langs de kust van Cornwall. Van Falmouth naar de Scilly s Wat een weerbericht: regen, mist, golven, slecht zicht, wind W 3-4 af en toe 5. We staan op met nauwelijks wind, goed zicht en een gladde zee. We besluiten vanuit Falmouth Lizard Pont te ronden en dan te kijken of we door gaan naar de Scilly s of terugbuigen naar de kust naar het kleine zeerovershaventje van Panzance vlak bij Lands End. Op zee blij het zicht goed en we hebben geen wind uit het westen, maar uit het Zuidoosten half achterop. Omdat de stroom ook meestaat schieten we lekker op. In de loop van de middag, wanneer we Lands End voorbij zijn, worden de (oceaan) golven hoger en zien we uit het westen een front aankomen. Dus toch de voorspelde regen. De laatste 20 mijl naar de Scilly s varen we met halve wind B5-6, motregen en een matig zicht achter een andere zeilboot aan. Hoe dichter bij we komen hoe groter de zorgen hoe we naar binnen kunnen komen. Eilanden groep in de Oceaan Vlak voor de rotsachtige ingang laten we de Genua zakken en zetten we de motor aan. De golven achterop sleuren 4

5 ons naar door de St Mary s Sound naar binnen. Een breker zet ons een paar meter opzij, maar het is goed beheersbaar. Tussen de eilanden kan het grootzeil naar beneden en zoeken we voor St. Mary naar een mooring. Met behulp van een aardige Fransman, die met zijn bijbootje komt aanroeien, kunnen we de boot vastleggen aan de ring. Na 60 zeemijl liggen we midden in het mooie eilandengebied, op het zuidelijkste puntje van ons rondje Engeland (49 º 55 N). Van de Scilly s naar Ierland Omdat het er naar uitziet dat er eind van de week een behoorlijk lage drukgebied onze kant opkomt besluiten de volgende dag al richting Ierland te vertrekken. Het wordt een tocht met veel verrassingen. Nadat we de Scilly s hebben verlaten valt de wind helemaal weg. We motoren zes uur voordat tegen de avond de wind langzaam begint op te lopen tot Beaufort vijf/zes op de kont. Prima zeilweer. Een familie orka s komt een voorstelling uitvoeren. Met elkaar tuimelen zij rond de boot en springen een gat in de lucht. De nacht is redelijk helder en we kunnen goed opschieten. We genieten van een prachtige zonsopkomst. Even later begint de boot steeds zwaarder te sturen. Er blijkt een zware tros onder de boot te hangen. Gelukkig kunnen we hem met de pikhaak ophalen. Vijf meter zwaar touwwerk. Hopelijk zit het niet rond de schroef. We zeilen snel verder en krijgen bezoek van een duif die komt uitrusten, we zien Jan van Genten, veel meeuwen en alken. Na 160 zeemijl lopen we de baai van Cork op Ierland binnen. We zijn in de haven van Crosshaven de boel nog aan het opruimen wanneer we bezoek van de douane krijgen. Zelfs een drugshond komt er aan te pas om ons te controleren. Veel verrassingen tijdens de oversteek In de baai van Cork bezoeken we verschillende kleine havens en motoren we de rivier op naar het stadje Cork. In Cobh belanden we in een concours voor Ierse pipers. Murphy s (lekker fris Iers bier), regen en een weersverwachting met wind uit het Noordoosten houdt ons voorlopig aan de Ierse Zuidwestkust. Van Kinsale naar Dublin Langs de Ierse Zuidoost en Oostkust varen we naar de hoofdstad Dublin. Dunmore East, Waterford, Kilmore uay en Arklow zijn de haventjes waar we overnachten. Waterford ligt een Veel geluk Pas later bedenk je wat er allemaal zou kunnen gebeuren. 5

6 eind de rivier de Saur op. Het stadje hee een regionale functie met redelijke voorzieningen. We bezoeken de vermaarde Waterford kristal fabriek. Tijdens de excursie blijkt dat deze fabriek midden in het centrum pas vorige week is opengegaan. Er zouden 600 man moeten werken (maar wij hebben ze niet gezien) in plaats van de in de net gesloten oude fabriek buiten het centrum. Door de recessie was er geen vraag genoeg meer om de oude fabriek open te houden. Het kristal wordt nog met de hand geblazen, gemodelleerd, van hulplijnen voorzien en gegraveerd. Tijdens ons bezoek worden er vooral schalen en vazen gemaakt. Vanuit Kilmore uay maken we een fietstocht door de omgeving. Deze Zuidoost punt van Ierland is redelijk vlak. Het is vreemd dat er op het platteland langs de wegen zoveel nieuwe vrijstaande woningen zijn gebouwd. Keurig verzorgd, maar over smaak valt te twisten. De economie ligt hier volledig op z n kont, de werkeloosheid is hoog, behalve wat landbouw en toeristen zien wij geen grote industrie, de prijzen van levensmiddelen zijn hoger als in Nederland, de Europese landbouw en visserijrichtlijnen worden verkettert en toch wordt er veel gebouwd. In Howth een plaatsje net boven Dublin vinden we een prima jachthaven en een goede treinverbinding naar de stad. Vier dagen Dublin Veel zon en geen regen. Een zomer zoals ze in Ierland zelden meemaken. In het weekend puilen de pubs puilen uit, de pints worden in het zonnetje leeggedronken. Wat een leuke stad, Keltische historie en traditie. Natuurlijk bezoeken we het Trinity college met de prachtige bibliotheek met als pronkstuk het Book of Kells, het Nationaal museum met veel gouden sierraden uit de Keltische tijd en maken we een bustour naar de Hill of Tara, de zetel van de Koningen, een politiek en religieus centrum in de eerste eeuwen Dublin De stad ligt aan een ruime baai waar ook de rivier de Liffey in uitkomt. Als landmark in het vernieuwde havengebied overspant een imposante brug van Calatrava de rivier. 6

7 tegenstelling tot de omringende landen kent men hier geen werkeloosheid. Toerisme (motorraces en golf ), luchten ruimtevaartindustrie en het bank- en verzekeringswezen zorgen voor werkgelegenheid. na Christus. Nog indrukwekkender is Bru na Boinne met de tombe van Newgrange jaar geleden werden hier de imposante gra euvels gebouwd. Ouder als de piramides in Egypte. Het eiland hee een uitgebreid net van wandelwegen. Vanuit Peel lopen we een deel van het pad dat langs de hele kust loopt. Via Isle of Man naar Belfast 7 Van uit Dublin varen we verder naar het noorden. Omdat de rustige wind nu uit het zuiden komt steken we de Ierse zee dwars over naar het Isle of Man. Hier gaan we vanuit het havenstadje Peel met de dubbeldekker dwars over het eiland naar de hoofdstad Douglas aan de oostkust. Een plaats met de allure van een oude Middellandse zee badplaats. Ook de plaats waar duizenden brievenbus ondernemingen zijn gevestigd om te profiteren van het gunstige belastingklimaat van de ona ankelijke vrijstaat. Alleen defensie en buitenlandse zaken zijn uitbesteed aan het Verenigd Koninkrijk, de rest wordt democratisch geregeld. In Langs de rotsen heb je een prachtig uitzicht op de Ierse Zee. Een verbazingwekkend aantal meeuwen, jan van genten, sterntjes en alken zijn op zoek naar vis. Maar zij niet alleen. Tuimelaars, zeehonden en zelfs haaien doen hun best een maaltje te vergaren. De wind komt nog steeds uit het zuiden wanneer we terug steken naar Noord Ierland. De voorspelde Beaufort vijf blijkt een zes te worden. Door de hoge golven, de sterke stroom en de diepteverschillen (de meter schiet soms 50 meter omhoog of omlaag) is de zee onrustig. Wanneer we een rif in het grootzeil zetten breken spontaan vier leuvers in het voorlijk af. Met een rif en de kleine werkfok lopen we evengoed nog 8 mijl per uur richting Belfast. Net voor de kentering van de stroom varen we de baai van Belfast in en leggen we aan in de mooie marina van Bangor.

8 Waanzinnige rotsformaties In het noordelijk puntje van Noord-Ierland is een gebied met rotsen in de vorm van zeshoekige stenen. Per stuk een halve meter in doorsnede maar soms wel 30 meter hoog. Van Belfast verder naar het noorden Vanuit Bangor pakken we de trein naar Belfast. Nu we hier toch in de buurt zijn willen we deze stad ook wel eens zien. In de regen gaan we op zoek naar een pub waar we naar het voetballen kunnen kijken. De stad zelf hee ons niet zoveel te bieden. Zuidwesten. Op basis van deze informatie besluiten we nu het nog kan verder naar het noorden te varen. Vooral het laatste deel van de tocht is geweldig imponerend. De groene heuvels worden bergachtig. Vroeger was dit gebied vulkanisch. De rotsen gaan direct vanuit zee 200 meter omhoog. Bij de punt moet de motor erbij om tegen de sterke stoom in te varen. In de stroomatlas staan Eddy s een soort draaikolken, aan de ene kant van het water kan je de stroom tegen hebben terwijl aan de andere kant de stoom mee staat. Iets verder om de hoek ligt het haventje van Ballycastle. We weten dan nog niet dat we hier negen dagen blijven liggen. We wandelen en fietsen hier veel en gaan met de bus rijden over de kustweg naar de Giant Causeway. Deze toeristische trekpleister staat genoteerd op de werelderfgoedlijst van de Unesco. De meestal uit zeshoekige staven opgebouwde rotsformaties zijn hier zowel van boven als vanaf zeeniveau te bewonderen van deze pilaren vormen een indrukwekkend natuurverschijnsel. Omdat de hoge drukgebieden boven Europa precies boven de Ierse Zee tegen het enorme lagedruk gebied ten westen van Ierland botsen, krijgen we de komende dagen te maken met harde soms stormachtige wind uit het Terug op de Eagle begint het flink te waaien en komen de eerste regenbuien naar beneden. De lage drukgebieden met veel wind uit de verkeerde hoek maken het onmogelijk over te steken 8

9 9 naar de zuidelijke Schotse whisky eilanden: Islay of Arran. Van Noord Ierland naar Oban Na negen dagen wachten op goede wind en stroom konden we 8 juli aan het begin van de middag uit Noord Ierland vertrekken naar Schotland. Met voornamelijk Zuidwesten wind tussen de Beaufort drie en vijf op de kont en een extra duwtje van de stroom steken we het Noordelijk deel van de Ierse Zee over naar het Schotse Kintyre. Aangewakkerd door windvlagen van B 7 kregen we bij het zuidelijke puntje the Mull of Kintyre weer te maken met de inmiddels bekende stroom tegen wind situaties. Door de stroom vaart de Eagle als een krab in een hoek van soms wel 45 graden. Behalve dat het vreemd stuurt komt ook de wind uit een andere hoek naar het schip. We varen de Firth of Clyde in naar Campbeltown. Het landschap in overweldigend en door de laaghangende bewolking en de regenbuien precies zoals je Schotland voorstelt. Via Lochranza op Arran en de moderne splinternieuwe marina van Portavadie varen we het Lower Loch Fyne in. Door het kanaal van Crinan, met 15 sluizen, komen we in the Firth of Luing. Na de laatste sluis van het kanaal, hijsen de zeilen en kabbelen we op de stroom en een heel klein beetje wind naar het noorden door de prachtige Sound of Luing. In het smalste deel neemt de stroom plotseling toe en schuiven we dwars verder naar de Firth of Lorn. Dit is het begin van het loch richting Port Lochranza Midden in de Firth of Clyde op het eiland Arran.

10 Williams, het begin van het Caladonisch kanaal. De marina van Oban ligt aan de overkant op het eiland Kerrera. Na het eten maken we een wandeling over het vrijwel onbewoonde eiland. Het is genieten van het uizicht op Mull, Oban en zelfs Jura. Op dit punt moeten we beslissen hoe we verder gaan. We kunnen hier kiezen om door het Caladonisch kanaal of om de kop van Schotland naar de Noordzee te varen. Voor deze laatste optie hebben we een langere periode met wind uit de goede richting nodig. Het Caledonisch kanaal in Even ziet er naar uit dat we vanuit Oban door de Sound of Mull naar het westen kunnen varen, maar we zijn de ingang van de Sound nog niet gepasseerd of de wind draait naar pal op kop. Tussen de 800 meter hoge bergen van Mull aan de ene kant en die van Peninsula aan de andere kant, ontstaat het tunneleffect. Je krijgt de wind dan pal tegen of juist achterop. We hebben geen zin om 25 mijl tegen de wind en golven in te motoren en nemen nadat er nieuwe weerkaarten zijn binnen gekomen de lastige beslissing om richting Caledonisch kanaal te zeilen door het ruige Loch Linnhe. De komende dagen staat er een harde, stormachtige wind. Jammer we zouden graag verder naar Islay, de Hebriden en de Orkney s zijn gevaren, maar niet met deze weersomstandigheden. Met overnachtingen bij Shuna en bij Fort William varen we de eerste sluizen van het Caledonisch kanaal in. Het miezert nog een beetje wanneer we de trossen los gooien. Even later breekt er een waterig zonnetje door en komen er aan weerskanten steeds meer hoger Oban Van hieruit kan je naar het westen en dan door naar de Outer Hebriden. Door veel wind uit de verkeerde hoek moesten we hier helaas besluiten om via het beschutte Caledonisch kanaal terug te varen. 10

11 bergen te voorschijn. Na een mijl of vijf gaan we door een sluis het eerste meer op. Loch Lochy is zo n 15 mijl lang en op de meeste plaatsen drie mijl breed. Aan beide kanten staan 800 tot 1200 meter hoge bergen. Landschappelijk gezien wonderschoon. De wind komt achterop en we varen met alleen de High Aspect op. Al snel loopt de wind van B 4 op naar gemiddeld B 6/7 met uitschieters van B 9. We varen dan acht mijl per uur alleen op de fok. Het weer klaart verder op en kunnen we genieten van een rustige windstille avond langs de oever van het kanaal. De komende dagen varen we via Loch Ness naar Inverness en dan langzaam richting Edinburgh waar we begin augustus een paar dagen het bekende festival willen bijwonen. Inverness Op weg naar en in Inverness, de laatste plaats in het Caledonisch kanaal, wisselen langdurige hoosbuien zich af met opklaringen en zonnige uren. We bezoeken Findhorn, gaan nog een keer naar een whiskystokerij en wonen we de Highlandgames bij. 11 Aan de andere kant wachten weer een paar sluizen en daarna passeren we een drijvende pub: Alleen om de naam al kunnen we die niet zomaar voorbij gaan. We ldrinken een pint op de Eagle, the only floating pub on the Caledonian Canal. Wat een feest. Op een klein traditioneel sportveld met een overdekte houten tribune zie je tegelijkertijd kinderen hardlopen, heavy s kogelslingeren en natuurlijk ontbreken de doedelzakspelers niet. De biertent en een markt met Schotse spulletjes werd druk bezocht door de duizenden bezoekers en deelnemers. Een bijzonder hoogtepunt was het uitreiken van hoge onderscheidingen aan een tiental oorlogsveteranen onder militaire begeleiding met veel Schotse muziek, vaandels, kilts en rijen opgespelde medailles. Op 25 juli varen we na bijna drie maanden de Noordzee weer op en zeilen we naar het piepkleine oude vissershaventje van Whitehills aan de Noordkust van de Schotse Highlands.

12 Getijde Aan de Schotse en Engelse kust heb je bijna overal te maken met behoorlijke getijde verschillen. Soms lopen het op tot zes meter hoogteverschil en de daarbij behorende sterke stroom. Veel rekenen dus. Van Inverness naar Arbroath Het weer is nog steeds niet stabiel. Tussen de buien door - we kennen nu de gradaties Rain, Drizzle & Showers - hebben we ook helder en zelfs zonnig weer. Omdat de afstanden tussen de, voor ons toegankelijke, havens varieert van 40 tot 60 mijl ( 8 tot 12 uur varen ) krijgen we iedere dag de stroom tegen. Veel rekenen dus, zeker omdat je sommige haventjes alleen rond hoogwater in of uit kan varen. In Whitehills vieren we de verjaardag van ia. In Peterhead hebben we te maken met enorme regenbuien. In Stonehaven liggen we met hele lange lijnen aan de kade omdat het verval bijna vier meter is en in Arbroath liggen we achter een sluisdeur om te voorkomen dat de hele haven droogvalt. Vier jaar gelden toen we van de Sheltlands a wamen hebben we deze kust ook gevolgd. Toen vonden we het saai. Nu komen we in kleinere haventjes, varen we dichter langs de kant en hebben we alle tijd, dat maakt het allemaal veel leuker. Morgen varen we 60 mijl verder naar Granton bij Edinburgh. Edinburgh festivalstad De Schotse hoofdstad blij een heerlijke stad. De eerste dag maken we schoonschip voordat naar de stad 12

13 Rahman, Het duo David Berkman en het uiterst releaxte Tom Finlay Trio. 13 fietsen voor een hernieuwde kennismaking. We zijn een paar weken te vroeg voor het klassieke festival, maar de Fringe, het grote alternatieve festival staat op het punt te beginnen en het Jazzfestival is in volle gang. De stad is weer even indrukwekkend en levendig als vier jaar geleden. We moeten behoorlijk wennen aan het verkeerslawaai. Anderzijds is het vooral genieten van het spektakel. We vallen met de neus in de boter wanneer we toevallig een concert bijwonen van songwriter en pianovirtuoos Peter Vettese. De tweede dag fietsen we langs de havenstad Leight en bezoeken we een mooie tentoonstelling van schilderijen van impressionisten met als thema gardens. We proberen kaartjes te krijgen voor de Tattoo, maar daar is geen aankomen meer aan. In de Hub wonen we een piano Jazz concert bij. Improvisatie door solopianiste Zoe In het weekend hebben we Stella en Bert op bezoek. Samen kijken we naar een groot aantal pipercorpsen en wonen we een mooi concert bij met de Schotse Folkviolist en componist Alistair Savage en zijn trio. De locatie - een mooi kerkje aan de Royal Mile - draagt bij aan de bijzondere sfeer. Nadat we onze gasten op de bus naar het vliegveld hebben gezet, zien we als onderdeel van het Fringe festival een parade met een groot aantal artiesten aan ons voorbij trekken. Tienduizenden toeschouwers genieten van het spektakel op de warme zondagmiddag. Na een week Edinburgh trekken we verder langs de kust naar het Zuidoosten op weg naar een haven van waaruit we naar Nederland gaan oversteken. Edinburgh Festival, pipers, muziek, toneel, straattheater, druk, boekenmarkt, sfeer, pubfood, niet verder vertellen.

14 Naar Scarborough Tien mijl vanaf Edinburgh passeren we de indrukwekkende Bass Rock een indrukwekkende steenklomp met een grote kolonie Jan van Genten. De rots is wit van de vogels die er nestelen en een en ander achterlaten. Via Eymouth waar we een meter de modder in zakken varen we langs Holy Island en Far Island naar Amble. we verder via Blyth naar Sunderland en van daaruit veder naar Scarborough. Deze oude Engelse badplaats hee een boulevard met natuurlijk een kermis maar ook een grote hoeveelheid automatenhallen en gokpaleizen. Een grote hoeveelheid Fish en Chipswinkels staat klaar om de vele dagjes mensen te ontvangen. In het grensgebied tussen Schotland en Engeland passeren we een aantal grote kastelen en mooie vuurtorens. Met de wind uit het noorden op de kont varen Scarborough is een goede vertrekhaven. Van hieruit kunnen we wanneer de wind gunstig is in twee dagen naar IJmuiden kunnen terug zeilen of besluiten verder naar het zuiden, Loweso, te gaan om op die manier de oversteek te bekorten. 14

15 Op woensdagmorgen vertrekken we voor de oversteek naar IJmuiden. De verwachting is W tot ZW 4 tot 5. Eenmaal op zee blijkt de swell uit het noorden nog steeds in het water te zitten, met als gevolg een onaangename schommeling, zeker met slechts B 3 pal achter. We moeten helaas een paar uur motoren. Maar begin van de middag loopt de wind langzaam op naar B 5 en kunnen we gaan zeilen. Nu gaat het als een speer, met de wind schuin achter en oplopend tot 6 B in de nacht. Omdat dit iets te veel is in het donker moeten we afwijken van het gebruikelijke nachtschema van drie uur op drie uur af en wisselen ieder uur. Je moet geconcentreerd blijven sturen met deze wind en hoge golven. We varen tussen tientallen olie- en gasplatforms met daaromheen een aantal hulpschepen. Ook nu bewijst de AIS haar diensten. Verschillende keren kunnen we de boten vragen van koers te veranderen zodat wij zonder extra handelingen door kunnen varen. Op een paar donkere wolken na is het een heldere nacht met veel sterren zelfs de melkweg is goed te zien. Donderdagochtend steken we de shippinglanes over en gaan op weg naar de windmolens boven IJmuiden. Het waait nog steeds B 5/6 schuinachter. Na 220 zeemijl kunnen we de Eagle rond zes uur s avonds aanmeren in IJmuiden, douchen en bij...slapen. RONDJE ENGELAND MET DE EAGLE (WINNER 11200) 8 MEI - 20 AUGUSTUS ZEEMIJL 57 HAVENS - 6 KEER AAN MOORRINGS - 1 MAAL VOOR ANKER 15

16 Rondje Engeland 2010 EAGLE 2010 Joep van Gool & Thia Kuipers 16