Internationalisering: onuitwisbare indrukken uit Ghana. Door mevrouw Van Houten

Transcriptie

1 Internationalisering: onuitwisbare indrukken uit Ghana Door mevrouw Van Houten Twee weken was ik in Noord Ghana om de docenten daar te helpen met hun onderwijs. De indrukken die ik daar heb opgedaan laten me nog niet los. We waren daar met een kleine groep van negen docenten en negen studenten. We hebben ons over vier schooltjes verdeeld, en ik ging samen met twee studenten en een halve schoolleider (ze moest zich tussen twee scholen verdelen) elke dag helemaal naar Langbina. Dat was een heftige rit van een uur over een hele slechte dirtroad. In het begin vond ik het zelfs eng maar dat later wende het wel. De chauffeur was goed en het was elke keer weer een avontuur. Na een half uur hadden we dan het laatste dorp gehad en begon de natuur, hoog gras, met een eindeloze horizon. En dan ineens was daar een schooltje. In the middle of nowhere. Aan de overkant van de weg lag het dorpje Langbina. Stel je daar een paar ronde hutten met een rieten dak voor bij voor met een waterpomp. De eerste dag moesten we kennismaken met de Chief, want we waren te gast in zijn dorp. Hij was heel blij met onze komst want onderwijs voor de kinderen van zijn dorp is heel belangrijk. De ouders van dit dorp zijn allemaal ongeletterd, het zijn boeren. Deze kinderen zijn de eerste kinderen van dit dorp die leren lezen en schrijven. En dat maakte ons schooltje zo bijzonder. De kinderen hebben dus ongeletterde ouders, spreken thuis hun eigen taal en moeten dan op school in het Engels les krijgen en leren. De docenten hebben het er moeilijk mee. De plek is erg afgelegen en dus ook voor hen moeilijk bereikbaar en het is niet makkelijk om kinderen onder deze omstandigheden wat te leren. Of toch wel? Want Langbina is een kleine oase van rust: Er zijn bloemetjes geplant en een van de docenten is de bush in gegaan om mangotrees de stekken. Ze groeien nu aardig door en over een jaar zal de school omringd zijn door mooie bomen. Een boom stond er al en daar onder was onze teacher overlegplek.

2 Een heerlijke plek om te zitten. En er is water: ze hebben een watertank waarmee ze het regenwater opvangen en overal staan watercontainers met kraantjes. Bovendien zijn de wc s super schoon! De docenten hechten heel erg aan hygiëne, belangrijkste voorwaarde om goed te leren is gezondheid, dus daar is heel veel aandacht voor in hun Health Program. Het leren zelf gaat moeilijk en daar kwamen wij in beeld. In het begin was het moeilijk om een beeld te krijgen van wat we daar konden doen. We hebben wel twee dagen nodig gehad om te kijken en te observeren maar aan het eind van de eerste week viel bij mij het kwartje. Het was jammer dat we er daar met zo weinig waren, ik had eigenlijk graag nog een docent daar gehad want ik kon natuurlijk niet alles zien in mijn eentje. Er was één schoolleider (Marike) bij maar zij moest zich verdelen over twee scholen dus vaak was ik alleen met de twee studentes die samen met hun buddies van de TTC ( de plaatselijke pabo) hun eigen opdrachten hadden. Bovendien was de headmaster niet erg actief en meedenkend, dus ook voor Marike was dit moeilijk werken.

3 De tweede week kwam het keerpunt: Boraya en Esther lieten hun taken als student een beetje los en we hadden duidelijk voor ogen wat we wilden bereiken. We hebben ons op de kleuters gericht voor verbetering van het leren lezen en schrijven en de docent was helemaal gelukkig met onze tips, hij bleef maar stralen en kreeg door het materiaal dat we voor hem gemaakt hadden zelf ook heel veel ideeën over hoe hij dat zelf kon doen. De middenbouw hebben we ook van veel werkvormen kunnen voorzien zodat het onderwijs van het Engels beter kan worden waardoor het lezen en schrijven sneller gaat. Maar mijn grote trots en bron van inspiratie blijft toch wel James.

4 James geeft groep 8 (P6) les en is ambitieus. Hij woont door de week bij de school. Hij onderhoudt het terrein, maakt alles zo mooi en schoon en doet er alles aan om zijn kinderen naar Junior High te krijgen. Ze leren veel bij hem. Hij werkt soms in groepjes en laat ze echt nadenken, maar soms staat ook hij heel klassikaal les te geven,. Ik kon hem heel erg helpen met zijn lesgeven maar ook heel veel met hem gepraat. Hij heeft het moeilijk om gemotiveerd te blijven. Ik heb er zwaar op ingezet om James gemotiveerd te houden en het lijkt er op dat dit gelukt is. Dat zelfde geldt voor Inussa, de docent van de kleuters. En dat was zo ontzettend belangrijk. Mensen die daar uit een diepe overtuiging om kinderen te helpen en het land zo verder te helpen daar aan het werk zijn en de keuze maken om daar te werken is echt bijzonder. Inussa heeft een gezin in een grotere stad en James is een slimme vent die het geluk heeft dat zijn ouders hem nog steeds ondersteunen. Ik vermoed dat hij relatief rijke ouders heeft, want ik snap niet hoe hij het anders doet Hij krijgt al drie jaar geen salaris! Hij heeft zichzelf vier jaar gegeven om dit schooltje van de grond te krijgen Het is zijn droom dat het gaat lukken en ik ben er heel erg trots op dat het ons een beetje gelukt is om hem gemotiveerd te houden voor deze uitdaging. Hij heeft samen met Inussa een prachtige school neergezet en zowaar de eerste leerlingen afgeleverd voor Junior High. Dit is Safiatu. De beste lezer van de klas! Gaat Junior High waarschijnlijk wel redden. Als eerste van haar familie.

5 In de loop van de week heb ik veel geleerd over het systeem van onderwijs hier. Het heeft me diep geraakt wat er gebeurt op de scholen. Soms een paar zeer bevlogen docenten en soms ook een paar zeer gedemotiveerde docenten die het toch lukt om samen een mooi schooltje neer te zetten en soms ook helemaal niet. Langbina Primary is een mooi project. Gelukkig. En dan nòg is het zo weinig wat er gebeurt, dan nòg zou er zo veel beter kunnen en dan loop je tegen de middelen en het systeem aan. Dat raakt me misschien nog wel het meest: het feit dat het zo ontzettend moeilijk is om de mensen te helpen. Niet functionerende lokale politieke systemen, NGO s die niet goed samenwerken, luie headmasters, van alles ligt er aan ten grondslag dat het moeilijk is om de mensen te helpen die wel willen. Wat mij gelukkig maakt is dat wij met onze komst die leerlingen en docenten heel erg blij maken. Misschien hebben we die éne leerling straks iets meegegeven waardoor die later, als het hem of haar lukt om te gaan studeren het land een verder kan helpen. Ik heb de kinderen een computerles gegeven met mijn laptop die veel indruk op ze heeft gemaakt. Door die computerles had ik hun namen en daarmee heb ik van bloemetjes papier persoonlijke boekenleggers gemaakt omdat zij flowers zijn en allemaal speciaal. Maar het speciaalst vind ik hun geinspireerde teacher en dan krijg ik toch weer een beetje hoop