gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders d.d. 16 november 2010; gezien de onderstaande overwegingen;

Transcriptie

1 Nummer V103 De raad van de gemeente Zeewolde, gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders d.d. 16 november 2010; gezien de onderstaande overwegingen; Besluit vast te stellen de 'Verordening individuele verstrekkingen Wmo gemeente Zeewolde 2011'. Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen Artikel 1. Begripsbepalingen 1. In deze verordening en de daarop gebaseerde nadere regelgeving wordt verstaan onder: a. wet: Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo); b. doelgroep Wmo: - mantelzorgers en vrijwilligers, - mensen met een beperking of een chronisch psychisch probleem en - mensen met een psychosociaal probleem; c. compensatiebeginsel: opdracht aan het college om de doelgroep Wmo door het treffen van voorzieningen een zodanige uitgangspositie te verschaffen, dat zij in aanvaardbare mate zelfredzaam zijn en in staat tot maatschappelijke participatie; d. college: burgemeester en wethouders van Zeewolde; e. beperkingen: moeilijkheden die een persoon heeft met het uitvoeren van activiteiten; f. persoon met beperkingen: persoon die ten gevolge van ziekte of gebrek, daaronder mede begrepen een chronisch psychisch dan wel een psychosociaal probleem, aantoonbare beperkingen ondervindt bij de zelfredzaamheid of de maatschappelijke participatie;

2 2 g. mantelzorger: persoon, die mantelzorg verleent als bedoeld in artikel 1, lid 1, onder b. van de wet; h. vrijwilliger: persoon, die in enig georganiseerd verband onverplicht en onbetaald werkzaamheden verricht voor andere mensen of de samenleving, zonder van deze werkzaamheden voor zijn levensonderhoud afhankelijk te zijn; i. zelfredzaamheid: lichamelijke, verstandelijke, geestelijke of financiële vermogen om zelf voorzieningen te treffen die normale deelname aan het maatschappelijke verkeer mogelijk maken; j. maatschappelijke participatie: normale deelname aan het maatschappelijke verkeer, te weten het voeren van een huishouden; het normale gebruik van de woning; het zich in en om de woning verplaatsen; het zich zodanig verplaatsen dat aansluiting wordt gevonden bij regionale, bovenregionale en landelijke vervoersystemen; het ontmoeten van andere mensen en het aangaan en onderhouden van sociale verbanden om op die manier deel te nemen aan het lokale maatschappelijke leven; k. algemene voorziening: voorziening die wordt geleverd op basis van directe beschikbaarheid en een beperkte toegangsbeoordeling en die een snelle, regelarme en adequate oplossing biedt voor de beperkingen die een persoon ondervindt; l. individuele voorziening: voorziening die individueel, niet op basis van een beperkte toegangsbeoordeling, wordt aangeboden, indien een algemene voorziening geen adequate oplossing biedt; m. eigen bijdrage in de kosten: door het Centraal Administratiekantoor vast te stellen en te innen bijdrage, die bij de verstrekking van een voorziening in natura of in de vorm van een persoonsgebonden budget voor rekening van de aanvrager komt en waarop de bepalingen uit het Financieel Besluit van toepassing zijn; n. eigen aandeel in de kosten: door het college vast te stellen aandeel, dat bij de verstrekking van een financiële tegemoetkoming voor rekening van de aanvrager komt en waarop de bepalingen uit het Financieel Besluit van toepassing zijn; o. aanvrager: persoon die een individuele voorziening aanvraagt of namens wie een individuele voorziening wordt aangevraagd; p. voorziening in natura: voorziening die in eigendom, in bruikleen, in huur of in de vorm van persoonlijke dienstverlening wordt verstrekt;

3 3 q. persoonsgebonden budget: geldbedrag waarmee de aanvrager een of meer aan hem te verlenen voorzieningen kan verwerven, waaronder begrepen een vergoeding voor een arbeidsverhouding als bedoeld in artikel 5, eerste lid van de Wet op de loonbelasting 1964, waarop de in deze verordening, het Financieel Besluit en het Verstrekkingenboek vast te stellen regels van toepassing zijn; r. financiële tegemoetkoming: tegemoetkoming in de kosten van een voorziening welke kan worden afgestemd op het inkomen van de aanvrager; s. algemeen gebruikelijk: naar geldende maatschappelijke normen tot het gangbare gebruiks- dan wel bestedingspatroon van een persoon als de aanvrager behorend; t. meerkosten: kosten van een mogelijk krachtens de wet te verlenen voorziening, voor zover dit deel van de kosten uitgaat boven voor die persoon als algemeen gebruikelijk te beschouwen kosten van een dergelijke voorziening; u. huisgenoot: iedere meerderjarige met wie de aanvrager duurzaam gemeenschappelijk een woning bewoont en de huishouding voert; v. hoofdverblijf: de woonruimte, bestemd en geschikt voor permanente bewoning, waar de aanvrager zijn of haar vaste woon- en verblijfplaats heeft en op welk adres de aanvrager in de gemeentelijke basisadministratie staat ingeschreven, dan wel zal staan ingeschreven, dan wel het feitelijk woonadres, indien de aanvrager met een briefadres is ingeschreven, dan wel zal staan ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie; w. budgethouder: persoon aan wie als gevolg van deze verordening een persoonsgebonden budget, waaronder begrepen een vergoeding voor een arbeidsverhouding als bedoeld in artikel 5, eerste lid van de Wet op de loonbelasting 1964, is toegekend en die aan het college verantwoording over de besteding van het persoonsgebonden budget verschuldigd is; x. gebruikelijke zorg: hulp bij het huishouden door één of meer meerderjarige huisgenoten van de persoon met beperkingen, behorend tot diens leefeenheid, die in staat zijn het huishoudelijke werk te verrichten, omdat zij geen last ondervinden van medische, psychische en/of sociale problemen; y. uitraasruimte: verblijfsruimte waarin een persoon met beperkingen, die vanwege een gedragsstoornis ernstig ontremd gedrag vertoont, zich kan afzonderen of tot rust kan komen; z. norminkomen: bijstandsnorm die in de situatie van de persoon met beperkingen van toepassing zou zijn, indien hij een beroep zou doen op een uitkering krachtens de Wet werk en bijstand; aa. Bmo: Besluit maatschappelijke ondersteuning;

4 4 bb. AWBZ: Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten; cc. Wvg: Wet voorzieningen gehandicapten; dd. Financieel Besluit: Financieel Besluit individuele voorzieningen gemeente Zeewolde 2011; ee. Verstrekkingenboek: Verstrekkingenboek Wmo Onder de overige begrippen in deze verordening dient te worden verstaan wat er in de Algemene wet bestuursrecht, de AWBZ of de Wvg onder wordt verstaan. 3. Bij de bepaling van het inkomen wordt in deze verordening en de hierop gebaseerde regelgeving zoveel mogelijk aansluiting gezocht bij de wijze waarop de Belastingdienst het verzamelinkomen op grond van de Wet op de Inkomstenbelasting vaststelt. Artikel 2. Voorwaarden, beperkingen en weigeringsgronden 1. Een voorziening kan slechts worden toegekend voor zover: a. deze langdurig noodzakelijk is om de beperkingen op het gebied van het voeren van het huishouden, het wonen, het zich verplaatsen in en om de woning, het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel en het ontmoeten van medemensen en het op basis daarvan aangaan van sociale verbanden, op te heffen of te verminderen; b. deze, naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst-adequate voorziening kan worden aangemerkt; c. deze in overwegende mate op het individu is gericht. 2. Bij het voeren van het huishouden als bedoeld in het vorige lid, onder a, geldt het criterium van langdurige noodzaak niet. 3. Geen voorziening wordt toegekend: a. indien deze voor een persoon als de aanvrager algemeen gebruikelijk is; b. indien de aanvrager geen hoofdverblijf heeft in de gemeente Zeewolde; c. voor zover er aan de zijde van de aanvrager geen sprake is van aantoonbare meerkosten in vergelijking met de situatie voorafgaand aan het optreden van de beperkingen, waarvoor de voorziening wordt aangevraagd; d. voor zover de aanvraag betrekking heeft op kosten die de aanvrager voorafgaand aan het moment van beschikken heeft gemaakt;

5 5 e. indien een voorziening als die waarop de aanvraag betrekking heeft reeds eerder krachtens deze, dan wel krachtens een aan deze verordening voorafgaande verordening op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning of de Wvg is verstrekt en de normale afschrijvingstermijn van de voorziening nog niet is verstreken, tenzij de eerder vergoede of verstrekte voorziening verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de aanvrager zijn toe te rekenen; f. indien de aanvrager een vreemdeling is, die niet rechtmatig verblijf houdt in de zin van artikel 8, onder a tot en met e en l van de Vreemdelingenwet 2000; g. indien de ondervonden problemen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van in de woning gebruikte materialen of de slechte staat van onderhoud; h. voor zover deze betrekking heeft op een hoger niveau dan het uitrustingsniveau voor sociale woningbouw; i. voor zover de aanvrager ter compensatie van zijn beperkingen gebruik kan maken van één of meer andere faciliteiten die hem een adequate oplossing bieden; j. voor zover op grond van enige andere publiekrechtelijke regeling aanspraak op een voorziening bestaat. 4. Het college maakt geen gebruik van de bevoegdheid om de gevraagde voorziening op grond van het bepaalde in het derde lid, aanhef en onder d te weigeren, indien het uitdrukkelijk toestemming heeft gegeven tot het maken van deze kosten. Hoofdstuk 2. Vorm van de te verstrekken individuele voorzieningen Artikel 3. Keuzevrijheid en primaat algemene voorziening 1. De door het college te verstrekken voorziening, ter compensatie van beperkingen die een persoon ondervindt, kan bestaan uit een algemene voorziening of een individuele voorziening. 2. Een persoon met beperkingen heeft recht op een individuele voorziening, indien een algemene voorziening een onvoldoende oplossing biedt of niet beschikbaar is. 3. Een individuele voorziening kan verstrekt worden in natura, als financiële tegemoetkoming en als persoonsgebonden budget. Het college stelt vast in welke situaties de keuze tussen deze voorzieningen wordt geboden aan de hand van de in het Financieel Besluit neergelegde criteria.

6 6 Artikel 4. Voorziening in natura Indien een voorziening in natura wordt verstrekt, kan aan de aanvrager de verplichting worden opgelegd om een bruikleenovereenkomst, huurovereenkomst of dienstverleningsovereenkomst met de leverancier aan te gaan. Artikel 5. Financiële tegemoetkoming Bij verstrekking van een financiële tegemoetkoming worden de toepasselijke voorwaarden zoals genoemd in het Financieel Besluit in de beschikking opgenomen. Artikel 6. Persoonsgebonden budget 1. Op het persoonsgebonden budget zoals genoemd in artikel 6 van de wet, zijn de volgende voorwaarden van toepassing: a. een persoonsgebonden budget wordt alleen verstrekt ten aanzien van individuele voorzieningen; b. de omvang van het persoonsgebonden budget wordt gerelateerd aan de tegenwaarde van de in de desbetreffende situatie goedkoopst-adequaat te verstrekken voorziening in natura, indien nodig aangevuld met een vergoeding voor instandhoudingskosten, zoals vastgelegd in het Financieel Besluit; c. de wijze waarop het persoonsgebonden budget wordt vastgesteld wordt door het college vastgelegd in het Financieel Besluit. 2. De toekenning van het te verstrekken persoonsgebonden budget, de omvang en de looptijd ervan worden bij beschikking vastgesteld. 3. In de beschikking wordt, al dan niet via een bijgevoegd programma van eisen, medegedeeld aan welke vereisten de met het persoonsgebonden budget te verwerven voorziening dient te voldoen. 4. Na verzending van de beschikking wordt het persoonsgebonden budget ter beschikking gesteld door storting op de rekening van de aanvrager. Het college kan omtrent de wijze van betaalbaarstelling nadere regels stellen in het Financieel Besluit. 5. Het college gaat steekproefsgewijs na of het verstrekte persoonsgebonden budget besteed is aan het doel waarvoor het verstrekt is. De budgethouder is verplicht de daarvoor noodzakelijke stukken, zoals genoemd in het Financieel Besluit, op verzoek van het college per omgaande te verstrekken. 6. Na ontvangst van de in het vorige lid bedoelde bescheiden wordt door het college beoordeeld of er aanleiding bestaat het persoonsgebonden budget geheel of ten dele terug te vorderen of te verrekenen.

7 7 Artikel 7. Eigen bijdrage en eigen aandeel 1. Bij het verstrekken van een voorziening in natura of een persoonsgebonden budget is de aanvrager een eigen bijdrage verschuldigd. Bij het verstrekken van een financiële tegemoetkoming wordt deze afgestemd op het inkomen door middel van een eigen aandeel. 2. Het college legt in het Financieel Besluit de omvang van de eigen bijdrage vast met inachtneming van het bepaalde in het Bmo. Het college stelt in het Financieel Besluit tevens regels omtrent de wijze, waarop het eigen aandeel bij de verstrekking van een financiële tegemoetkoming wordt bepaald. 3. Voor woonvoorzieningen als bedoeld in het vierde hoofdstuk is de aanvrager geen eigen bijdrage verschuldigd, indien de kosten van de voorziening ten hoogste 1.000,-- bedragen. 4. Voor een financiële tegemoetkoming als bedoeld in artikel 15, eerste lid, onder a is de aanvrager geen eigen aandeel verschuldigd. Hoofdstuk 3. Hulp bij het huishouden Artikel 8. Doel van de voorziening De voorziening inzake hulp bij het huishouden is gericht op het behoud of de bevordering van de zelfstandigheid van de persoon met beperkingen en het kunnen deelnemen aan het maatschappelijke verkeer, zodat op een normale wijze het huishouden kan worden gevoerd. Artikel 9. Aanspraak op de voorziening Een persoon met beperkingen kan voor de in het vorige artikel bedoelde voorziening in aanmerking komen, indien mantelzorg geen voldoende oplossing biedt bij het opheffen van de beperkingen op het gebied van het voeren van het huishouden. Artikel 10. Gebruikelijke zorg 1. In afwijking van het bepaalde in artikel 9 komt een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel g, onder ten vierde, ten vijfde en ten zesde van de wet niet in aanmerking voor hulp bij het huishouden als tot de leefeenheid waarvan deze persoon deel uitmaakt één of meer huisgenoten van 18 jaar of ouder behoren die wel in staat zijn het huishoudelijke werk te verrichten. 2. Voor zover tot de leefeenheid als bedoeld in het eerste lid één of meer kinderen deel uitmaken van jonger dan zes jaar wordt geen toepassing gegeven aan het bepaalde in dat lid.

8 8 Artikel 11. Soorten hulp bij het huishouden Afhankelijk van de aard van de beperkingen en de gezinssituatie van de persoon met beperkingen zijn drie vormen van hulp bij het huishouden mogelijk: a. huishoudelijke werkzaamheden; b. huishoudelijke werkzaamheden, mede omvattende de aansturing daarvan; c. respijtzorg ter tijdelijke vervanging van gebruikelijke zorg, mits deze gebruikelijke zorg wordt verleend gedurende ten minste drie maanden per jaar voor ten minste zes uur per week. Artikel 12. Omvang van de voorziening 1. De omvang van de hulp bij het huishouden wordt bepaald door de aard van de beperkingen en de thuis- en gezinssituatie van de persoon met beperkingen. 2. De omvang voor de hulp bij het huishouden in natura wordt uitgedrukt in halve uren per week. 3. In geval van toepasselijkheid van artikel 11, aanhef en onder c kan hulp bij het huishouden in de vorm van respijtzorg worden verleend gedurende ten hoogste zes weken per twaalf maanden. Indien de jaarlijkse periode van gebruikelijke zorg korter is dan twaalf maanden wordt de periode van respijtzorg naar evenredigheid vastgesteld. Hoofdstuk 4. Woonvoorzieningen Artikel 13. Doel van de voorziening De woonvoorziening is gericht op het behoud of de bevordering van de zelfstandigheid van de persoon met beperkingen en het kunnen deelnemen aan het maatschappelijke verkeer, zodat op een normale wijze gebruik kan worden gemaakt van de woning. Artikel 14, Uitsluitingen 1. De bepalingen van dit hoofdstuk zijn niet van toepassing op het treffen van voorzieningen aan AWBZ-instellingen en daarmee te vergelijken woonvormen, hotels en pensions, trekkerswoonwagens, kloosters, tweede woningen, vakantiewoningen, recreatiewoningen, kamerverhuur en specifiek op gehandicapten en ouderen gerichte, dan wel daardoor in de praktijk met name bewoonde, woongebouwen, waaronder begrepen appartementencomplexen, wat betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten of voorzieningen die bij nieuwbouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kunnen worden.

9 9 2. Het college kan, in afwijking van het bepaalde in het eerste lid omtrent voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten, overgaan tot toekenning van een financiële tegemoetkoming in de kosten van dergelijke voorzieningen, voor zover het betreft toegangsdeurverbreding, automatische deuropeners, hellingbanen, extra trapleuningen, drempelhulpen of vlonders of opstelplaatsen voor een scootmobiel bij de toegangsdeur, mits zonder deze voorzieningen de woning van de aanvrager ontoegankelijk blijft. Artikel 15. Soorten individuele woonvoorzieningen 1. De in artikel 13 bedoelde voorziening kan bestaan uit: a. een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten; b. een bouwkundige of woontechnische woonvoorziening; c. een niet-bouwkundige of niet-woontechnische woonvoorziening; d. een uitraasruimte; e. een financiële tegemoetkoming in de kosten van onderhoud, keuring en reparatie; f. een financiële tegemoetkoming in de kosten van tijdelijke huisvesting, gedurende maximaal zes maanden; g. een financiële tegemoetkoming in de kosten van huurderving, gedurende maximaal zes maanden. 2. De in het eerste lid, onder b tot en met g genoemde voorzieningen worden pas verleend, indien de aldaar onder a genoemde voorziening niet de goedkoopst-adequate oplossing biedt. 3. Indien een bouwkundige woonvoorziening bestaat uit een aanbouw aan of een aanzienlijke verbouwing van een woning die in eigendom is van een verhuurder, die niet bereid is om deze woning blijvend ter beschikking te stellen aan personen met beperkingen, verleent het college een voorziening in de vorm van een herplaatsbare losse wooneenheid, indien daartegen geen bezwaren van overwegende aard bestaan en onverminderd het bepaalde in het vorige lid. 4. Aan de persoon die op verzoek van het college ten behoeve van een persoon met beperkingen een aangepaste woning ontruimt, kan een voorziening als bedoeld in het eerste lid, onder a worden verleend. 5. Een persoon met beperkingen kan voor een voorziening als bedoeld in het eerste lid, onder d in aanmerking worden gebracht, wanneer sprake is van een gedragsstoornis met ernstig ontremd gedrag tot gevolg, waarbij alleen het zich kunnen afzonderen kan leiden tot een situatie, waarin deze persoon tot rust kan komen.

10 10 Artikel 16. Geen voorziening 1. Een woonvoorziening wordt niet toegekend, indien: a. de noodzaak tot het treffen hiervan het gevolg is van een verhuizing waartoe op grond van belemmeringen bij het normale gebruik van de verlaten woning geen aanleiding bestond en er geen andere belangrijke reden aanwezig was; b. de aanvrager niet is verhuisd naar de voor zijn of haar beperkingen op dat moment beschikbare meest geschikte woning, tenzij daarvoor tevoren schriftelijk toestemming is verleend door het college; c. deze aangevraagd wordt op een moment dat op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie te voorzien was dat deze voorziening noodzakelijk zou zijn en er geen sprake is van een onverwacht optredende noodzaak; d. de aanvrager voor het eerst zelfstandig gaat wonen, verhuisd is vanuit of naar een woning die niet geschikt is het gehele jaar door bewoond te worden, verhuisd is naar een AWBZ-instelling of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg; e. er geen rechtstreeks oorzakelijk verband bestaat tussen de ondervonden belemmeringen en één of meer bouwkundige of woontechnische kenmerken van de door de aanvrager bewoonde woning; f. de belemmeringen niet in de woning zelf, waartoe ook de toegankelijkheid van de woning moet worden begrepen, worden ondervonden; g. de ondervonden belemmeringen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van de gebruikte materialen. 2. Onder omstandigheden is het wel mogelijk om in de in het eerste lid, onder d, tweede onderdeel bedoelde situatie een voorziening als bedoeld in artikel 15, eerste lid, onder a te verlenen. Artikel 17. Hoofdverblijf 1. Een woonvoorziening wordt slechts verleend, indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in de woning waaraan de voorziening wordt getroffen. 2. In afwijking van het gestelde in het eerste lid kan een woonvoorziening getroffen worden voor het bezoekbaar maken van één woning, indien de persoon met beperkingen zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZ-instelling. 3. De aanvraag voor het bezoekbaar maken wordt ingediend in de gemeente, waar de aan te passen woning staat.

11 11 4. De woonvoorziening betreft slechts het bezoekbaar maken van de in het tweede lid bedoelde woning met een door het college in het Financieel Besluit vast te leggen bedrag. 5. Onder bezoekbaar maken wordt uitsluitend verstaan dat de aanvrager de woning zelf, de woonkamer en een toilet kan bereiken. Artikel 18. Terugbetaling bij verkoop 1. De eigenaar-bewoner, die krachtens deze verordening een woonvoorziening heeft ontvangen die leidt tot een waardestijging van de woning, dient bij verkoop van de woning binnen een periode van zeven jaar na gereedmelding van de voorziening deze verkoop van de woning onverwijld aan het college te melden, teneinde het college te laten bezien in hoeverre een terugbetaling van de verstrekte woonvoorziening redelijk geacht kan worden. 2. De omvang van de waardestijging dient te worden bepaald door een onafhankelijke, erkende taxateur. Artikel 19. Onderhoud, keuring en reparatie Het college verleent slechts een voorziening als bedoeld in artikel 15, eerste lid, onder e, indien: a. de woonvoorziening noodzakelijk is voor de compensatie van beperkingen; b. de persoon met beperkingen ten tijde van het onderhoud, de keuring of de reparatie de woning nog zelf als zijn hoofdverblijf bewoont. Artikel 20. Tijdelijke huisvesting 1. Het college kan een voorziening als bedoeld in artikel 15, eerste lid, onder f verlenen voor de huidige woning, dan wel voor de betrekken woning. 2. Een voorziening als bedoeld in het vorige lid wordt uitsluitend verleend voor de periode dat de woonruimte ten gevolge van het verrichten van de woningaanpassing niet kan worden bewoond en de aanvrager als gevolg daarvan voor dubbele woonlasten komt te staan. 3. Een voorziening wordt slechts verleend, indien de aanvrager de dubbele woonlasten redelijkerwijs niet kan voorkomen. 4. Het college verleent uitsluitend een voorziening, indien de kosten gemaakt worden in verband met: a. het tijdelijk betrekken van zelfstandige woonruimte; b. het tijdelijk betrekken van niet-zelfstandige woonruimte; c. het langer moeten aanhouden van de te verlaten woning.

12 12 Artikel 21. Huurderving 1. In geval van beëindiging van de huur van een aangepaste woning kan het college een voorziening als bedoeld in artikel 15, eerste lid, onder g verlenen aan de eigenaar van de aangepaste woning in verband met derving van huurinkomsten. De eerste maand van derving van huurinkomsten komt niet voor vergoeding in aanmerking. 2. De hoogte van de voorziening wordt gemaximeerd op het bedrag van de kale huurprijs van de woning, maar is nooit hoger dan de maximale huurgrens als bedoeld in de Wet op de huurtoeslag. Hoofdstuk 5. Vervoersvoorzieningen Artikel 22. Doel van de voorziening De vervoersvoorziening is gericht op het behoud of de bevordering van de zelfstandigheid van de persoon met beperkingen en het kunnen deelnemen aan het maatschappelijke verkeer, zodat hij in staat is zich lokaal te verplaatsen. Artikel 23. Aanspraak op de voorziening 1. Een vervoersvoorziening wordt toegekend aan de persoon met beperkingen, indien het verplaatsen met algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen, daaronder mede verstaan het openbaar vervoer, of het bereiken daarvan niet mogelijk is. 2. Indien het inkomen van een ongehuwde persoon of het gezamenlijk inkomen van gehuwde of samenwonende personen meer bedraagt dan 1,5 maal het norminkomen wordt het bezit van een personenauto algemeen gebruikelijk geacht. In deze situatie wordt geen vervoersvoorziening verstrekt ter zake van een eigen auto, een bruikleenauto, een taxi, een rolstoeltaxi of het collectief vervoer als bedoeld in artikel 25, noch een met een auto vergelijkbare voorziening en de daarmee samenhangende gebruiksen onderhoudskosten. Artikel 24. Primaat van het collectief vervoer (regiotaxi) 1. Indien een persoon met beperkingen in aanmerking komt voor een vervoersvoorziening, wordt hij in de gelegenheid gesteld om gebruik te maken van het systeem van collectief vervoer dat bekendstaat als de Regiotaxi Flevoland. 2. De persoon met beperkingen heeft recht op een andere individuele voorziening, indien een voorziening als bedoeld in het eerste lid van dit artikel een onvoldoende oplossing biedt of niet beschikbaar is. 3. Een individuele voorziening voor de korte afstand kan verleen worden in aanvulling op de voorziening als bedoeld in het eerste lid.

13 13 Artikel 25. Omvang in gebied en in kilometers 1. Bij de te verstrekken vervoersvoorziening wordt ten aanzien van de vervoersbehoefte ten behoeve van maatschappelijke participatie uitsluitend rekening gehouden met de verplaatsingen in de directe woon- en leefomgeving in het kader van het leven van alledag, tenzij zich een uitzonderingssituatie voordoet waarbij het gaat om een bovenregionaal contact, dat uitsluitend door de aanvrager zelf bezocht kan worden, terwijl het bezoek voor de aanvrager noodzakelijk is om dreigende vereenzaming te voorkomen. 2. De te verstrekken vervoersvoorziening zal maatschappelijke participatie met een omvang van kilometer per jaar, in geval van een individuele noodzaak oplopend tot kilometer per jaar, mogelijk moeten maken. Hoofdstuk 6. Rolstoelen Artikel 26. Doel van de voorziening De rolstoelvoorziening is gericht op het behoud of de bevordering van de zelfstandigheid van de persoon met beperkingen en het kunnen deelnemen aan het maatschappelijke verkeer, zodat verplaatsen in en rond de woning mogelijk is, waarbij het rijden de primaire functie is. Artikel 27. Rolstoel voor AWBZ-bewoners Een persoon die verblijft in een op grond van artikel 5 van de Wet toelating zorginstellingen erkende instelling komt uitsluitend voor een rolstoel in aanmerking, indien hij geen recht heeft op een rolstoel, verstrekt op grond van de AWBZ. Artikel 28. Sportrolstoel Een persoon met beperkingen heeft recht op een sportrolstoel, indien sportbeoefening zonder sportrolstoel onmogelijk is. Hoofdstuk 7. Procedures Artikel 29. Aanvraag 1. Een aanvraag voor individuele voorzieningen wordt ingediend door middel van een door het college ter beschikking gesteld formulier. 2. Voor een aanvraag voor een algemene voorziening kan het college een andere procedure volgen.

14 14 Artikel 30. Termijnen 1. Op elke hierna genoemde aanvraag wordt uiterlijk binnen de daarachter genoemde termijn na ontvangst van een ontvankelijke aanvraag een beslissing genomen: a. in geval van een voorziening voor hulp bij het huishouden als bedoeld in artikel 8 uiterlijk binnen acht weken; b. in geval van een woonvoorziening als bedoeld in de artikelen 13 en 15, eerste lid, aanhef en onder c, e, f, g en h uiterlijk binnen acht weken; c. in geval van een woonvoorziening als bedoeld in de artikelen 13 en 15, eerste lid, aanhef en onder a uiterlijk binnen 16 weken; d. in geval van een woonvoorziening als bedoeld in de artikelen 13 en 15, eerste lid, aanhef en onder b en d uiterlijk binnen 39 weken; e. in geval van een vervoersvoorziening als bedoeld in artikel 23 uiterlijk binnen 16 weken; f. in geval van een rolstoelvoorziening als bedoeld in artikel 27 uiterlijk binnen 16 weken. 2. Indien gelijktijdig aanvragen voor verscheidene voorzieningen worden ingediend, is de langste termijn maatgevend. 3. De termijnen als bedoeld in het eerste en het tweede lid kunnen worden verdaagd met ten hoogste vier weken. Artikel 31. Afstemming met AWBZ-aanvragen De aanvraag wordt ingediend bij het Wmo-loket van de gemeente Harderwijk dan wel de gemeente Zeewolde. AWBZ-aanvragen en gecombineerde aanvragen voor de AWBZ en de Wmo, welke bij het Wmo-loket worden ontvangen, worden door het college doorgeleid naar het CIZ. Artikel 32. Samenhangende afstemming Om de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend af te stemmen op de situatie van de aanvrager verricht het college onderzoek naar de situatie van de aanvrager. Artikel 33. Inlichtingen en onderzoek 1. Een aanvrager is verplicht aan het college of de door het college aangewezen adviesinstantie die gegevens te verschaffen of te doen verschaffen die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de aanvraag.

15 15 2. Het college is bevoegd om, voor zover dit van belang kan zijn voor de beoordeling van het recht op een voorziening, degene door wie een aanvraag is ingediend: a. op te roepen in persoon te verschijnen op een door het college te bepalen plaats en tijdstip en hem te ondervragen; b. op een door het college te betalen plaats en tijdstip door één of meer daartoe aangewezen deskundigen te doen ondervragen of onderzoeken. Artikel 34. Extern advies 1. Het college vraagt een door hem aangewezen externe instantie advies indien het dit nodig acht, gelet op het vaststellen van de beperkingen van de aanvrager. 2. De aanvrager kan desgewenst een zogenaamde 'second opinion' aanvragen. 3. Bij de advisering wordt door de adviseur gebruik gemaakt van de systematiek, zoals neergelegd in de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments. Artikel 35. Beschikking Het besluit van het college op een aanvraag voor een verstrekking wordt vastgelegd in een beschikking. In de beschikking wordt gemotiveerd aangegeven waarom een aanvrager wel of niet voor de voorziening in aanmerking komt en, in geval van een toekennend besluit, hoe de voorziening voor de persoon met beperkingen bijdraagt aan de bevordering van de zelfstandigheid en de deelname aan het maatschappelijke verkeer. Artikel 36. Wijzigingen in de situatie Degene aan wie krachtens deze verordening een voorziening is verstrekt, is verplicht aan het college mededeling te doen van feiten en omstandigheden, waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze van invloed kunnen zijn op het recht op een voorziening. Artikel 37. Intrekking van een voorziening 1. Een besluit tot verlening van een voorziening kan geheel of gedeeltelijk worden ingetrokken, indien: a. niet is voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens deze verordening; b. is gebleken dat de gegevens, op grond waarvan eerder beschikt is, zodanig onjuist waren dat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen;

16 16 c. sprake is van een situatie als bedoeld in artikel Onverminderd het bepaalde in het eerste lid kan een besluit tot verlening van een financiële tegemoetkoming of een persoonsgebonden budget worden ingetrokken, indien bij de steekproefsgewijze controle blijkt dat de tegemoetkoming of het budget niet is aangewend ter bekostiging van de voorziening, waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden. 3. Indien een voorziening in het kader van deze verordening is verstrekt, terwijl met betrekking tot de aan de beperking ten grondslag liggende kwestie tevens een civielrechtelijke procedure aanhangig was, dan wel later nog geëntameerd is, kan, onverminderd het bepaalde in de vorige leden van dit artikel, tot intrekking van de voorziening worden overgegaan nadat in de desbetreffende civielrechtelijke procedure een uitspraak is gedaan, voor zover de aard van de voorziening zich daartegen niet verzet en zulks niet onevenredig nadelig is voor de persoon met beperkingen. Artikel 38. Terugvordering 1. In geval het recht op een in bruikleen verstrekte voorziening is ingetrokken kunnen de huurkosten van deze voorziening worden teruggevorderd, indien de voorziening is verleend op basis van onjuist verstrekte gegevens. 2. In geval het recht op een in eigendom verstrekte voorziening is ingetrokken kan deze voorziening worden teruggevorderd, indien de voorziening is verleend op basis van onjuist verstrekte gegevens. 3. Ingeval een financiële tegemoetkoming of een persoonsgebonden budget is ingetrokken kan het terzake reeds uitbetaalde bedrag worden teruggevorderd. 4. In alle overige gevallen, waarin de voorziening is ingetrokken, kan terugvordering plaatsvinden op de daartoe meest geëigende wijze. Hoofdstuk 8. Slot- en overgangsbepalingen Artikel 39. Hardheidsclausule Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de persoon met beperkingen of de woningeigenaar afwijken van hetgeen bij of krachtens deze verordening is bepaald, indien strikte toepassing daarvan tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. Artikel 40. Onvoorziene gevallen In gevallen, die betrekking hebben op de uitvoering van deze verordening, maar waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college, voor zover dit mogelijk is binnen de door de verordening aangegeven grenzen.

17 17 Artikel 41. Indexering Het college kan jaarlijks per 1 januari de in het kader van deze verordening en het Financieel Besluit geldende bedragen verhogen of verlagen conform de ontwikkelingen van de consumentenprijsindex volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek, dan wel op basis van de in het Bmo gepubliceerde bedragen. Artikel 42. Evaluatie Het in het kader van deze verordening gevoerde beleid wordt eenmaal per vier jaar geëvalueerd. Het college zendt van deze evaluatie een verslag aan de gemeenteraad. Indien het verslag hiertoe aanleiding geeft, wordt tegelijkertijd hiermee een voorstel tot wijziging van deze verordening aan de gemeenteraad gezonden. Artikel 43. Intrekking bestaande verordening Met de inwerkingtreding van deze verordening wordt de Verordening voorzieningen voor mensen met een beperking Zeewolde 2008 ingetrokken. Artikel 44. Citeerwijze Deze verordening wordt aangehaald als "Verordening individuele verstrekkingen Wmo gemeenten Zeewolde en Harderwijk 2011". Artikel 45. Inwerkingtreding Deze verordening treedt in werking op 1 januari Aldus besloten door de raad van de gemeente Zeewolde in zijn openbare vergadering van. de griffier, de voorzitter, B.J. Schouten G.J. Gorter Overweging - overwegende dat op grond van artikel 5 van de Wet maatschappelijke ondersteuning regels worden gesteld met betrekking tot het verlenen van voorzieningen aan mensen met een beperking of een chronisch psychisch probleem en aan mensen met een psychosociaal probleem ten behoeve van het behoud van hun zelfstandig functioneren of hun deelname aan het maatschappelijk verkeer

18 Algemene toelichting De kern van de Wet maatschappelijke ondersteuning wordt gevormd door de begrippen 'zelfredzaamheid', 'maatschappelijke participatie' en 'compensatiebeginsel'. In de jurisprudentie heeft inmiddels een vergaande uitwerking van de betekenis van deze kernbegrippen plaatsgevonden. Het compensatiebeginsel is bij amendement (nr. 65) in de Wmo opgenomen. Het begrip 'compensatiebeginsel' is afkomstig van de Raad voor de Volksgezondheid en de Zorg. Uitgaande van de drie voormalige Wvg-terreinen woonvoorzieningen, vervoersvoorzieningen en rolstoelen en de voormalige functie huishoudelijke verzorging uit de AWBZ worden de onderdelen uit artikel 4 van de wet in deze verordening als volgt uitgewerkt: a. algemene bepalingen (hoofdstuk 1); b. vorm van de te verstrekken individuele voorzieningen (hoofdstuk 2); c. hulp bij het huishouden (hoofdstuk 3); d. woonvoorzieningen (hoofdstuk 4); e. vervoersvoorzieningen (hoofdstuk 5); f. rolstoelen (hoofdstuk 6); g. procedures (hoofdstuk 7); h. slot- en overgangsbepalingen (hoofdstuk 8). In artikel 4 van de wet wordt de gemeente opgedragen ter compensatie van beperkingen 'voorzieningen te treffen'. De wet stelt dus niet dat het steeds om individuele voorzieningen moet gaan. Om te voorzien in het snel en regelarm treffen van veel voorkomende eenvoudige voorzieningen is in deze verordening het begrip 'algemene voorziening' opgenomen. Dergelijke algemene voorzieningen kunnen heel divers van karakter zijn, maar elementair is in alle gevallen de directe beschikbaarheid en de beperkte toelatingsbeoordeling. Met betrekking tot hulp bij het huishouden kan bijvoorbeeld gedacht worden aan een boodschappenservice en ten aanzien van vervoer aan een scootmobielpool. Het specifieke van deze voorzieningen is gelegen in het algemene aanbod. De voordelen van deze algemene voorzieningen zijn een snelle en simpele oplossing van de problemen, zonder bureaucratie en zonder eigen bijdragen.

19 Artikelgewijze toelichting Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen Artikel 1. Begripsbepalingen Eerste lid Ad a Deze bepaling spreekt voor zich. Ad b Deze bepaling geeft een omschrijving van de personen die een beroep kunnen doen op de Wmo. Ad c Het compensatiebeginsel is via het amendement-van Miltenburg c.s. (30 131, nr. 65) aan het wetsvoorstel toegevoegd. In het amendement is geen begripsomschrijving van dit begrip opgenomen. Het gevolg hiervan is dat in de wet een begripsomschrijving van het cruciale begrip 'compensatiebeginsel' ontbreekt. Daarom staat de begripsomschrijving van het compensatiebeginsel voor alle duidelijkheid in de verordening. De bestuursrechter toetst het resultaat van de geboden compensatie 'vol', zoals inmiddels uit de jurisprudentie is gebleken. Ad d Deze bepaling spreekt voor zich. Ad e De term 'beperkingen' is ontleend aan de ICF, de zogenaamde 'International Classification of Functions, Disabilities, and Impairments', opgesteld door de Wereld Gezondheidsorganisatie (World Health Organisation, onderdeel van de Verenigde Naties). Het amendement-van Miltenburg stelt over de ICF: Voor de gemeentelijke uitvoeringspraktijk biedt de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments (ICF-classificatie) een uniform begrippenkader dat als grondslag kan dienen om de behoefte aan voorzieningen in individuele gevallen vast te stellen. Bij de indicatiestelling zal gebruik gemaakt moeten worden van de ICF. Ad f De omschrijving van het begrip 'persoon met beperkingen' is afgeleid van de begripsomschrijving van 'beperkingen' en van de verschillende terreinen waarvoor op grond van de wet voorzieningen kunnen worden verstrekt. Het uit de Wet voorzieningen gehandicapten afkomstige begrip 'aantoonbare beperkingen ten gevolge van ziekte of gebrek' is aangepast aan de Wmodoelgroep, zoals neergelegd in de wet.

20 2 Ad g De omschrijving van het begrip 'mantelzorger' is ontleend aan de begripsomschrijving van 'mantelzorg' in de wet (artikel 1, eerste lid, onder b, van de wet). Ad h tot en met j Deze bepalingen spreken voor zich. Ad k Het gaat bij algemene voorzieningen om direct of uit voorraad beschikbare voorzieningen, die met een minimum aan bureaucratie kunnen worden verstrekt. Daarbij valt te denken aan een scala van reeds bestaande of nog te ontwikkelen voorzieningen. Mogelijkheden die nog onderzocht kunnen worden zijn bijvoorbeeld scootmobielpools en algemene woonvoorzieningen. De verstrekkingsprocedure is eenvoudiger dan bij individuele voorzieningen: een beperkte toegangsbeoordeling en geen eigen bijdrage. In de regel gaat het om eenvoudige en veel voorkomende voorzieningen. Kenmerk van algemene voorzieningen is tenslotte dat zij altijd in natura verstrekt worden, dus nooit als financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget. Er wordt in beginsel ook geen beschikking afgegeven. Op verzoek gebeurt dat overigens wel, zodat rechtsbescherming gewaarborgd is. Algemene voorzieningen hebben in het kader van deze verordening voorrang op individuele voorzieningen. Waar mogelijk zal een algemene voorziening worden aangeboden, waar nodig zal een individuele voorziening worden verstrekt. Hoe de keuze zal worden gemaakt tussen beide categorieën voorzieningen hangt uiteraard helemaal af van de individuele situatie van de aanvrager. Door het college vast te stellen beleidsregels zullen afwegingscriteria geven, verder zal een op de individuele situatie afgestemd (medisch) advies vaak van groot belang zijn. Ad l Op zich spreekt deze bepaling voor zich. Het is echter wellicht toch van belang om op te merken dat individuele voorzieningen individueel in rechte af te dwingen voorzieningen zijn. Ad m en n Hoewel deze begrippen veel met elkaar te maken hebben, is gekozen voor twee verschillende definities. Dat is vanuit een juridisch verantwoorde en filosofisch logische benadering wenselijk. De eigen bijdrage heeft betrekking op voorzieningen in natura en op PGB's, het eigen aandeel op financiële tegemoetkomingen. De eigen bijdrage wordt berekend en bij beschikking opgelegd door het Centraal Administratiekantoor (CAK), het eigen aandeel door de gemeente zelf. Het gaat dus om verwante, maar onderscheiden begrippen. De bevoegdheid voor het vragen van een eigen bijdrage vloeit voort uit artikel 15 van de wet, die ten aanzien van een eigen aandeel uit artikel 19. Nadere landelijke regels worden gesteld in een algemene maatregel van bestuur, te weten het Besluit maatschappelijke ondersteuning (Bmo). De bepalingen uit de

21 3 verordening zijn voorts nog uitgewerkt in het (lokale) Financieel Besluit en het Verstrekkingenboek (beleidsregels). Ad o Er is gekozen voor een definitie van het begrip 'aanvrager' die specifiek ziet op de individuele voorzieningen. Dit houdt in dat wie een algemene voorziening aanvraagt (of niet aanvraagt, maar toch krijgt ter compensatie van zijn beperking) voor deze verordening niet geldt als 'aanvrager'. Ad p Natura-voorzieningen zijn voorzieningen die niet in de vorm van enigerlei financiële tegemoetkoming worden verstrekt. Daarbij kan worden gedacht aan verstrekking in huur, in bruikleen, in eigendom of in de vorm van dienstverlening. Ook het collectief vervoer is een voorziening in natura. Ad q Een persoonsgebonden budget (kortweg PGB) is een geldbedrag dat de aanvrager onder door het college bepaalde voorwaarden mag besteden aan een compenserende voorziening naar zijn keuze, welke overigens wel dient te voldoen aan de eisen die de indicatie stelt. Ook de vergoeding voor de zogenaamde 'alfahulp' is een persoonsgebonden budget. Ad r Een financiële tegemoetkoming is een geldbedrag dat is bedoeld om een bepaalde voorziening te verwerven. Het is een bedrag, bedoeld als tegemoetkoming in de kosten. Het is dus in beginsel geen volledige vergoeding; dan is er sprake van een persoongebonden budget. Ad s Het is niet de bedoeling dat de gemeentelijke overheid voorzieningen verstrekt, waarover de aanvrager, gezien zijn individuele situatie, ook zonder zijn beperking zou kunnen beschikken. Deze voorzieningen worden als algemeen gebruikelijk beschouwd. Wat in een concrete situatie als algemeen gebruikelijk te beschouwen is, hangt af van de geldende maatschappelijke normen van het moment van de aanvraag. Het begrip 'algemeen gebruikelijk' is geconcretiseerd in de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep. Het begrip heeft vaak voor verwarring gezorgd, omdat algemeen gebruikelijke voorzieningen soms wel specifiek voor een handicap worden aangeschaft, maar vanwege hun algemeen gebruikelijke karakter toch niet vergoed worden. Het gaat om voorzieningen: - die in de reguliere handel verkrijgbaar zijn; - die niet speciaal voor gehandicapten/personen met beperkingen bedoeld zijn; - die niet aanzienlijk duurder zijn dan vergelijkbare producten met hetzelfde doel. Ad t Het begrip 'meerkosten' hangt nauw samen met het begrip 'algemeen gebruikelijk'; deze twee begrippen zijn elkaars tegenhangers. De meerkosten zijn

22 4 de kosten, die in een direct oorzakelijk verband staan met het compenseren van de ondervonden beperking of het psychisch dan wel psychosociaal probleem. Een met de persoon als de aanvrager vergelijkbare persoon zonder die beperking of dat psychische dan wel psychosociale probleem heeft deze meerkosten per definitie niet, omdat daarvoor in diens situatie geen noodzaak is. Mede op de bestrijding van deze meerkosten, dus de kosten die voor een persoon als de aanvrager niet algemeen gebruikelijk zijn, is de wet gericht. Ad u Het uitgangspunt van deze begripsomschrijving ligt in het uit de AWBZ-tijd afkomstige Protocol Gebruikelijke Zorg. Ad v In diverse bepalingen in de verordening komt de term 'hoofdverblijf' voor, zodat het noodzakelijk is aan te geven wanneer daarvan precies sprake is. Ad w De invoering van het persoonsgebonden budget maakt het opnemen van het begrip 'budgethouder' noodzakelijk. De budgethouder is de persoon die de beschikking krijgt over het budget en die over de besteding daarvan ook verantwoording af dient te leggen. Ad x Bij het begrip 'gebruikelijke zorg' wordt in geval van een aanvraag voor hulp bij het huishouden eerst onderzocht in hoeverre gezonde huisgenoten vanaf 18 jaar, volgens objectieve maatstaven, in staat zijn huishoudelijke taken over te nemen. Daarbij speelt een belangrijke rol dat het hier gaat om 'uitstelbare taken'. Ad y Deze bepaling spreekt voor zich. Ad z Voor de bepaling van een grensinkomen is het noodzakelijk een toetsingsnorm vast te stellen. Daarvoor dient de opname van dit begrip. Ad aa tot en met dd Deze bepalingen spreken voor zich. Tweede lid De overige begrippen worden uitgelegd naar hun betekenis in de regelingen waaruit ze afkomstig zijn. Derde lid Een inkomensdefinitie is een zodanig belangrijke term dat een omschrijving daarvan niet mag ontbreken. Er is voor gekozen om zoveel mogelijk aansluiting

23 5 te zoeken bij de fiscale terminologie die ook het Centraal Administratiekantoor hanteert. Op deze wijze wordt beoogd om eigen bijdragen en eigen aandelen (respectievelijk door het CAK en door het college berekend) zoveel mogelijk parallel te laten lopen. Artikel 2. Voorwaarden, beperkingen en weigeringsgronden Eerste lid Ad a Deze bepaling is in zijn kern ontleend aan de Wvg. Wat langdurig noodzakelijk is, is afhankelijk van de concrete situatie. Het kan, in tijd uitgedrukt, gaan om twee maanden, bijvoorbeeld bij mensen die in een terminaal ziektestadium verkeren. Het kan ook gaan om veertig jaar, in situaties waarin de beperking bijvoorbeeld aangeboren is en stabiel van aard. In dit kader zal de prognose van groot belang zijn. Zegt de prognose dat de betrokkene na niet al te lange tijd zonder de benodigde hulpmiddelen of aanpassingen zal kunnen functioneren, dan mag men van kortdurende noodzaak uitgaan. Bij een wisselend beeld, waarbij verbetering in de toestand periodes van terugval opvolgt, kan echter uitgegaan worden van een langdurige noodzaak. De medisch adviseur speelt bij het antwoord op de vraag of er al dan niet sprake is van een langdurige noodzaak voor de desbetreffende voorziening een belangrijke rol. Voor langere tijd betekent in ieder geval dat wie tijdelijke beperkingen heeft, bijvoorbeeld door een ongeluk, terwijl vaststaat dat de handicap van voorbijgaande aard is, niet snel voor een voorziening in het kader van deze verordening in aanmerking komt. Betrokkene kan een beroep doen op de hulpmiddelendepots van de thuiszorgorganisaties die opgezet zijn in het kader van de AWBZ. Uit deze depots kan men twee maal drie maanden een hulpmiddel gratis lenen, welke periode kan worden verlengd, zij het dat dan huur is verschuldigd. Waar precies de grens ligt tussen kortdurend en langdurig ligt zal van situatie tot situatie verschillen. Als uitgangspunt kan echter veelal worden genomen een termijn van ongeveer zes maanden. Een uitzondering op de regel dat de aangevraagde voorziening langdurig noodzakelijk moet zijn, wordt gevormd door situaties waarin voor een afzienbare periode hulp bij het huishouden nodig is, bijvoorbeeld bij ontslag uit het ziekenhuis na een opname of bij een ontregeld huishouden. Ad b Voorzieningen die in het kader van deze verordening worden verstrekt dienen naar objectieve maatstaven gemeten zowel adequaat als zo goedkoop mogelijk te zijn. Met nadruk wordt hierbij gesteld dat met het begrip 'adequaat' bedoeld wordt: volgens objectieve maatstaven nog toereikend. Hoewel datgene wat de aanvrager als adequaat beschouwt mee zal moeten wegen in de beoordeling van het adequaat zijn van de voorziening, zal ook het criterium 'goedkoop' (de kosten van de voorziening) een belangrijke rol spelen bij de uiteindelijke beslissing. Het gaat immers om gemeenschapsgeld. Eigenschappen die kostenverhogend werken zonder dat zij de voorziening meer adequaat maken

24 6 ('luxe'), zullen in principe niet voor vergoeding in aanmerking komen. Daarbij kan onder omstandigheden overigens wel degelijk een overweging zijn dat de bruikbaarheid van een voorziening niet alleen door technische en functionele aspecten bepaald wordt. Tevens is het denkbaar dat een product dat duurder is dan een vergelijkbaar product, langer meegaat en dus uiteindelijk goedkoper is. Wat betreft het kwaliteitsniveau waarvan uitgegaan kan worden, moge het duidelijk zijn dat bij een verantwoord, maar ook niet meer dan dat, niveau dient te worden aangesloten. Het is uiteraard wel mogelijk om een adequate voorziening te verstrekken die duurder is dan de goedkoopst-adequate, mits de aanvrager bereid is het prijsverschil uit eigen middelen te betalen. Ad c De beperking van het individu dient op grond van de wet te worden gecompenseerd. Dat individuele vraagstuk staat dan ook centraal bij de beoordeling van de aanvraag voor een voorziening op grond van de wet. Tweede lid Zie de toelichting bij het eerste lid, onder a. Derde lid Ad a Algemeen gebruikelijke voorzieningen zijn voorzieningen waarover een met de aanvrager vergelijkbare persoon, ook los van de beperking, zou kunnen beschikken. Deze voorzieningen hoeven niet te worden verstrekt. Dit beginsel wordt al tientallen jaren tijd gehanteerd in de sociale wetgeving (AAW/WAO, voormalige Wet Rea, Wvg). Het heeft tot een omvangrijke jurisprudentie geleid die is vastgelegd in de definitie van dit begrip, zoals die is opgenomen in artikel 1, onder s van deze verordening. Wat in een concreet geval algemeen gebruikelijk is, hangt dus in beginsel af van de aard van de gevraagde voorziening. Daarnaast speelt de financiële situatie van de aanvrager een rol, bezien in relatie tot de maatschappelijke normen op het moment van de aanvraag. Met name die financiële situatie van de aanvrager kan leiden tot een uitzondering op het beginsel dat geen algemeen gebruikelijke voorzieningen worden verstrekt. Uit de bovengenoemde jurisprudentie blijkt immers dat een dergelijke uitzondering zich voordoet als het inkomen van de aanvrager mede ten gevolge van aantoonbare kosten ten gevolge van zijn beperking onder het in diens situatie geldende bijstandsniveau dreigt te geraken. Een andere uitzondering is het ten gevolge van een plotseling optredende handicap/beperking moeten vervangen van zaken die nog niet zijn afgeschreven; dat zou zonder die handicap/beperking immers ook niet gebeuren. Ad b In de wet is geen specifieke bepaling opgenomen waaruit blijkt dat de compensatieplicht zich beperkt tot in de gemeente woonachtige personen, hoewel artikel 11 van de wet wel spreekt over 'ingezetenen'. Dit artikel is