VERORDENING VOORZIENINGEN MAATSCHAPPELIJKE ONDERSTEUNING GEMEENTE ZEIST 2011

Transcriptie

1 CVDR Officiële uitgave van Zeist. Nr. CVDR55398_1 9 januari 2018 VERORDENING VOORZIENINGEN MAATSCHAPPELIJKE ONDERSTEUNING GEMEENTE ZEIST 2011 Nr. 712 VERORDENING VOORZIENINGEN MAATSCHAPPELIJKE ONDERSTEUNING GEMEENTE ZEIST 2011 Inhoudsopgave Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen 4 Artikel 1 Begripsbepalingen 4 Artikel 2 Voorwaarden en uitsluitingen 6 Hoofdstuk 2 Vorm van te verstrekken individuele voorzieningen 6 Artikel 3 Vorm van de voorziening en vrijheid van keuze 6 Artikel 4 Voorziening in natura 6 Artikel 5 Financiële tegemoetkoming 6 Artikel 6 Persoonsgebonden budget 7 Hoofdstuk 3 Hulp bij het huishouden 7 Artikel 7 Vormen van hulp bij het huishouden 7 Artikel 8 Uitsluitingen hulp bij het huishouden 7 Artikel 9 Soorten hulp bij het huishouden 7 Artikel 10 Omvang van de hulp bij het huishouden 7 Artikel 11 Omvang van het persoonsgebonden budget 7 Hoofdstuk 4 Woonvoorzieningen 7 Artikel 12 Vormen van woonvoorzieningen 7 Artikel 13 Soorten woonvoorzieningen 8 Artikel 14 Voorwaarden 8 Artikel 15 Uitsluitingen 9 Artikel 16 Bezoekbaar maken woning 9 Artikel 17 Terugbetaling bij verkoop 9 Hoofdstuk 5 Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel 9 Artikel 18 Vormen van vervoersvoorzieningen 9 Artikel 19 Het recht op een financiële tegemoetkoming 10 Artikel 20 Het primaat van de financiële tegemoetkoming 10 Artikel 21 Algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen 10 Artikel 22 Omvang in gebied en in kilometers 10 Hoofdstuk 6 Verplaatsen in en rond de woning 10 Artikel 23 Vormen van rolstoelvoorzieningen 10 Artikel 24 Primaat algemene rolstoelvoorziening bij incidenteel rolstoelgebruik en sportrolstoel 10 Hoofdstuk 7 Eigen bijdrage 11 Artikel 25 Opleggen eigen bijdrage 11 Artikel 26 Eigen bijdrage bij hulp bij het huishouden 11 Artikel 27 Eigen bijdrage bij woonvoorzieningen 11 Artikel 28 Eigen bijdrage bij vervoersvoorzieningen 11 Hoofdstuk 8 Verkrijgen van voorzieningen en motiveren van besluiten 11 Artikel 29 Gebruik aanvraagformulier 11 Artikel 30 Relatie met de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten 12 Artikel 31 Inlichtingen, onderzoek, advies 12 Artikel 32 Samenhangende afstemming 12 Artikel 33 Beslistermijnen 12 Artikel 34 Wijzigingen in de situatie 12 Artikel 35 Intrekking van een voorziening. 12 Artikel 36 Terugvordering 13 Hoofdstuk 9 Slotbepalingen 13 Artikel 37 Hardheidsclausule 13 Artikel 38 Indexering 13 Artikel 39 Evaluatie 13 Artikel 40 Inwerkingtreding 13 Artikel 41 Overgangsbepalingen 13 Artikel 42 Citeertitel 13 1

2 Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen Artikel 1 Begripsbepalingen 1.In deze verordening en de daarop gebaseerde nadere regelgeving wordt verstaan onder: a. b. c. d. e. f. g. h. i. j. k. l. m. n. o. p. q. r. s. t. u. v. w. algemeen gebruikelijk: algemene voorziening: AWBZ: Besluit: budgethouder: college: compensatiebeginsel: eigen bijdrage: financiële tegemoetkoming: gebruikelijke zorg: gemeenschappelijke ruimte: goedkoopst compenserend : hoofdverblijf: huisgenoot: individuele voorziening: inkomen: leefeenheid: maatschappelijke participatie: mantelzorger: meerkosten peiljaar: een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g onderdeel 4, 5 en 6 van de wet zijnde een persoon met beperkingen, chronisch psychische problemen of psycho- sociale problemen, die aantoonbare moeilijkheden en/of onmogelijkheden ondervindt op het gebied van maatschappelijke participatie. persoon met beperkingen: persoonsgebonden budget: volgens geldende maatschappelijke normen behorend tot het gangbare gebruiks- of bestedingspatroon van een persoon als de aanvrager; een voorziening die door meerdere personen kan worden gebruikt en die wordt geleverd op basis van directe beschikbaarheid en een beperkte toegangsbeoordeling. De voorziening biedt een snelle, regelarme en adequate oplossing voor de beperkingen die een persoon ondervindt; Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten; Besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Zeist; een persoon aan wie als gevolg van deze verordening een persoonsgebonden budget is toegekend en die aan het college verantwoording verschuldigd is over de besteding van dit budget; college van burgemeester en wethouders van de gemeente Zeist; de opdracht aan het college om personen met aantoonbare beperkingen door het treffen van voorzieningen een gelijkwaardige uitgangspositie te verschaffen, zodat zij zelfredzaam zijn en in staat tot maatschappelijke participatie; een door het Centraal Administratie Kantoor te berekenen bedrag aan de hand van in deze verordening vastgestelde grenzen die bij de verstrekking van een voorziening in natura of in de vorm van een persoonsgebonden budget voor rekening van de aanvrager komt; een tegemoetkoming in de kosten van een voorziening welke kan worden afgestemd op het inkomen van de aanvrager en diens partner en waarop de in het Besluit te stellen regels van toepassing zijn; normale, dagelijkse zorg die personen binnen een leefeenheid geacht worden elkaar onderling te bieden, omdat ze als leefeenheid een gezamenlijk huishouden voeren en op die grond een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben voor het functioneren van dit huishouden. gedeelte(n) van een woongebouw, niet behorende tot de onderscheiden woonruimte, bestemd en noodzakelijk om de woonruimte van de persoon met een beperking vanaf de toegang van het woongebouw te bereiken. de naar objectieve maatstaven gemeten adequate en goedkoopste voorziening waarmee de gemeente kan voldoen aan de opdracht die in artikel 4 van de wet aan de gemeente wordt gesteld. de woning waar betrokkene het overgrote deel van de week verblijft en het centrum is voor haar of zijn sociale en maatschappelijke activiteiten en waar hij staat ingeschreven in de Gemeentelijke Basis Administratie; iedere persoon die deel uit maakt van dezelfde leefeenheid als de aanvrager; een voorziening die individueel wordt aangeboden indien een algemene voorziening geen adequate oplossing biedt; Het inkomen bestaat uit het inkomen over het peiljaar van de ongehuwde persoon dan wel de gehuwde personen als bedoeld in artikel 1, tweede lid van de wet tezamen en bedraagt, als met betrekking tot het peiljaar een aanslag inkomstenbelasting is of wordt vastgesteld: het verzamelinkomen, bedoeld in artikel 2.18 van de Wet inkomstenbelasting 2001, in het peiljaar; in de overige gevallen: het belastbare loon, bedoeld in artikel 9 van de Wet op de loonbelasting 1964, in het peiljaar. een eenheid bestaande uit gehuwden, die, al dan niet samen met één of meer minderjarige ongehuwden, duurzaam een huishouden voeren, dan wel een ongehuwde meerderjarige, die met één of meer minderjarige ongehuwden duurzaam een huishouden voert. Onder gehuwden worden ook verstaan ongehuwd samenwonenden en andere volwassenen die met elkaar en/of met kinderen samenwonen deelname aan het normale maatschappelijke verkeer, te weten het uitvoeren van activiteiten op het gebied van het voeren van het huishouden, het normale gebruik van de woning, het verplaatsen in en om de woning, het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel en het ontmoeten van medemensen en het op basis daarvan aangaan van sociale verbanden een persoon, die mantelzorg verleent als bedoeld in artikel 1, lid 1, onder b van de wet; kosten van een mogelijk volgens de wet te verlenen voorziening, voor zover dit deel van de kosten uitgaat boven de voor die persoon als algemeen gebruikelijk te beschouwen kosten van een dergelijke voorziening; jaar van verstrekken van de voorziening minus 2 een geldbedrag waarmee de aanvrager één of meer aan hem te verlenen voorzieningen kan verwerven en waarop de in deze verordening en het Besluit te stellen regels van toepassing zijn; 2

3 x. y. z. aa. ab. ac. standplaats: voorziening in natura: wet: woonachtig: woonwagen: zelfredzaamheid: een kavel, bestemd voor het plaatsen van een woonwagen en waarop voorzieningen aanwezig zijn om de woonwagen op het leidingnet van de openbare nutsbedrijven, andere instellingen of gemeente aan te sluiten; een voorziening die in eigendom, in bruikleen, in huur of in de vorm van persoonlijke dienstverlening wordt verstrekt; Wet maatschappelijke ondersteuning merendeel van het jaar werkelijk verblijfhoudend in de woonplaats waar de aanvrager staat ingeschreven in het bevolkingsregister; voor bewoning bestemd gebouw dat is geplaatst op een standplaats en dat in zijn geheel kan worden verplaatst; het lichamelijk, verstandelijk, geestelijk of financiële vermogen om zelf voorzieningen te treffen die deelname aan het normale maatschappelijke verkeer mogelijk maken. 2.Aan overige begrippen die in deze verordening worden gebruikt en die in het voorgaande lid niet nader zijn gedefinieerd, wordt dezelfde betekenis toegekend als in de wet en de Algemene wet bestuursrecht. Artikel 2 Voorwaarden en uitsluitingen 1. Er bestaat slechts aanspraak op een voorziening als: a. deze langdurig noodzakelijk is om de beperkingen op het gebied van maatschappelijke participatie te compenseren; b. deze, naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst compenserende voorziening kan worden aangemerkt; c. deze in overwegende mate op het individu is gericht. 2. Geen recht op een voorziening bestaat voor zover : a. bij of krachtens enige andere wettelijke regeling aanspraak op de voorzieningbestaat; b. de voorziening voor een persoon als de aanvrager algemeen gebruikelijk is; c. de aanvrager niet woonachtig is in de gemeente Zeist; d. er aan de zijde van de aanvrager geen sprake is van aantoonbare meerkosten in vergelijking met de situatie voorafgaand aan het optreden van de beperkingen waarvoor de voorziening wordt aangevraagd; e. de aanvraag betrekking heeft op kosten die de aanvrager voorafgaand aan het moment van beschikken heeft gemaakt; f. de voorziening waarop de aanvraag betrekking heeft eerder krachtens deze, de aan deze verordening voorafgaande Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Zeist 2007 of één aan deze verordening voorafgaande Verordening voorzieningen gehandicapten is verstrekt en de normale afschrijvingstermijn van de voorziening nog niet is verstreken. Dit tenzij de eerder vergoede of versterkte voorziening verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de aanvrager zijn toe te rekenen. 3. Het bepaalde in artikel 2 lid 1 onder b en c is niet van toepassing op hoofdstuk 3 van deze verordening. Hoofdstuk 2 Vorm van te verstrekken individuele voorzieningen Artikel 3 Vorm van de voorziening en vrijheid van keuze 1. Aan de persoon die aanspraak heeft op een voorziening wordt de keuze geboden deze te ontvangen als een voorziening in natura of als een daarmee vergelijkbare en toereikende voorziening anders dan in natura. 2. Een voorziening anders dan in natura kan worden verstrekt als een: a. financiële tegemoetkoming; b. persoonsgebonden budget, waaronder een vergoeding voor een arbeidsverhouding als bedoeld in artikel 5, eerste lid, van de Wet op de loonbelasting De keuze zoals vermeld onder lid 1 van dit artikel wordt geacht te zijn gemaakt voor: a. de normaal te achten levensduur van een voorziening of b. minimaal één jaar ingeval van hulp bij het huishouden. 4. Een voorziening anders dan in natura wordt niet verstrekt als hiertegen, naar het oordeel van het college, overwegende bezwaren bestaan. Deze bezwaren kunnen betrekking hebben op het vermogen van de aanvrager om het persoonsgebonden budget zelf te beheren. Artikel 4 Voorziening in natura 1. Het college bepaalt of een voorziening in eigendom, in huur of in bruikleen wordt verstrekt. 3

4 2. Bij verstrekking in huur of bruikleen is de (huur/bruikleen)overeenkomst gemeente Zeist van toepassing. De betreffende leverancier is gemachtigd de (huur/bruikleen)overeenkomst namens het college te ondertekenen. Artikel 5 Financiële tegemoetkoming 1. Een financiële tegemoetkoming kan worden verstrekt voor: a. woonvoorzieningen; b. vervoersvoorzieningen. 2. Het college kan in het Besluit nadere regels opstellen voor het uitvoeren van controle met betrekking tot de verstrekte financiële tegemoetkoming. Artikel 6 Persoonsgebonden budget 1. Op het persoonsgebonden budget zijn de volgende voorwaarden van toepassing: a. een persoonsgebonden budget wordt alleen verstrekt ten aanzien van individuele voorzieningen; b. de omvang van het persoonsgebonden budget is de tegenwaarde van de in de betreffende situatie goedkoopst compenserende te verstrekken voorziening in natura, zo nodig aangevuld met een vergoeding voor instandhoudingskosten, zoals vastgelegd in het Besluit; c. de wijze waarop het persoonsgebonden budget wordt vastgesteld, wordt door het college vastgelegd in het Besluit. 2. Het college kan in het Besluit nadere regels opstellen voor het uitvoeren van controle met betrekking tot de verstrekte persoonsgebonden budgetten. Hoofdstuk 3 Hulp bij het huishouden Artikel 7 Vormen van hulp bij het huishouden 1. Een persoon met beperkingen kan in aanmerking komen voor hulp bij het huishouden indien hij niet of onvoldoende in staat is tot het zelf uitvoeren van een of meer huishoudelijke taken. 2. De voorzieningen kunnen bestaan uit: a. hulp bij het huishouden in natura; b. een persoonsgebonden budget, waaronder een vergoeding voor een arbeidsverhouding als bedoeld in artikel 5, eerste lid, van de Wet op de loonbelasting Artikel 8 Uitsluitingen hulp bij het huishouden 1. In afwijking van het gestelde in artikel 7 lid 1 komt een persoon met beperkingen niet in aanmerking voor hulp bij het huishouden als tot de leefeenheid waar deze persoon deel van uitmaakt één of meer huisgenoten behoren die wel in staat zijn het huishoudelijk werk te verrichten. Dit wordt beschouwd als gebruikelijke zorg. 2. Hulp bij het huishouden kan niet worden ingezet ten behoeve van de door de gemeente vastgestelde voorliggende voorzieningen, zoals opgenomen in het Besluit. 3. Hulp bij het huishouden wordt slechts verstrekt ten behoeve van taken die passen binnen een huishouden dat een woning op het niveau van sociale woningbouw bewoont. Artikel 9 Soorten hulp bij het huishouden De voorziening hulp bij het huishouden bestaat uit verschillende soorten, afhankelijk van het noodzakelijk in te zetten niveau van hulp. De criteria die gelden voor deze soorten zijn vastgelegd in het Besluit. Artikel 10 Omvang van de hulp bij het huishouden De omvang van de voorziening hulp bij het huishouden wordt uitgedrukt in uren, waarbij in voorkomende gevallen afgerond wordt op halve uren. Artikel 11 Omvang van het persoonsgebonden budget De bedragen die per uur per soort hulp in het huishouden in de vorm van een persoonsgebonden budget worden verstrekt, zijn door het college vastgesteld en vastgelegd in het Besluit. Hoofdstuk 4 Woonvoorzieningen Artikel 12 Vormen van woonvoorzieningen Ter compensatie van beperkingen bij het dagelijks functioneren in en rond de woning, kan het college voorzieningen verstrekken. Deze voorzieningen kunnen bestaan uit: a. een algemene woonvoorziening; 4

5 b. woonvoorziening in natura; c. een financiële tegemoetkoming voor een woonvoorziening; d. een persoonsgebonden budget te besteden aan een woonvoorziening. Artikel 13 Soorten woonvoorzieningen 1 De in artikel 12 onder b en d genoemde voorzieningen kunnen bestaan uit: a. een bouwkundige of woontechnische woonvoorziening; b. een niet bouwkundige of niet-woontechnische woonvoorziening; c. een uitraasruimte; d. onderhoud, keuring en reparatie aan de woonvoorziening; e. verwijdering van een in bruikleen verstrekte woonvoorziening. 2. De in artikel 12 onder c genoemde voorziening kan bestaan uit; a. een verhuiskostenvergoeding; b. een financiële tegemoetkoming voor huurderving; c. een financiële tegemoetkoming voor tijdelijke huisvesting. Artikel 14 Voorwaarden 1. Een woonvoorziening wordt slechts verleend als de persoon met beperkingen zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in de woonruimte waaraan de voorziening wordt getroffen. 2. Een persoon met beperkingen kan in aanmerking worden gebracht voor: a. de in artikel 12 onder a vermelde voorziening, als de beperkingen een woonvoorziening noodzakelijk maken en de algemene woonvoorziening dit snel en adequaat kan oplossen. b. de in artikel 12 onder b, c en d vermelde voorziening, als de beperkingen een woonvoorziening noodzakelijk maken en de onder artikel 12 lid 1 sub a genoemde oplossing niet aanwezig is of niet tot een snelle en adequate oplossing leidt (primaat algemene voorziening). 3. Een persoon met beperkingen kan in aanmerking worden gebracht voor de in artikel 13 lid 1 onder a, b, c, en artikel 13 lid 2 onder a en c vermelde voorzieningen, als de beperkingen een woonvoorziening noodzakelijk maken. 4. Een persoon met beperkingen kan in aanmerking worden gebracht voor de in artikel 13 lid 1 onder a, b en c vermelde voorzieningen wanneer verhuizen niet mogelijk is of niet de goedkoopst compenserende voorziening is. 5. De in artikel 13, lid 2 onder b vermelde voorziening wordt verleend onder de volgende voorwaarden: a. het leegkomen van de woning is vooraf bij de gemeente gemeld en deze heeft vastgesteld dat de betreffende woning, die voor meer dan het bedrag dat in het Besluit wordt vermeld is aangepast, voor herverstrekking in aanmerking komt aan een persoon met beperkingen; b. het college kan voor de duur van maximaal 6 maanden, ingaande vanaf de tweede maand van leegstand, een voorziening verlenen aan de eigenaar van de woning in verband met derving van huurinkomsten, ingeval van huurbeëindiging van een woning. c. de periode van zes maanden kan éénmalig met een periode van maximaal drie maanden verlengd worden indien bekend is dat binnen deze drie maanden een persoon met beperkingen de woning zal betrekken. 6. De onder artikel 13, lid 2 onder c vermelde financiële tegemoetkoming wordt voor de duur van maximaal zes maanden toegekend binnen de in het Besluit genoemde grenzenals een persoon met beperkingen dubbele woonlasten heeft en voor de aanpassing van zijn huidige of een nog te betrekken woning de kosten voor deze tijdelijke huisvesting noodzakelijk zijn. 7. De onder artikel 13, lid 1 onder c vermelde voorziening kan worden toegekend indien er sprake is van een aanwezige gedragsstoornis met ernstig ontremd gedrag tot gevolg, waarbij alleen het zich kunnen afzonderen kan leiden tot een situatie waarin deze persoon tot rust kan komen. 8. De onder artikel 13, lid 1 onder e vermelde voorziening kan slechts worden toegekend als de woning langer dan zes maanden leeg staat, tenzij: a. bekend is dat binnen een periode van drie maanden na het verstrijken van deze periode een persoon met beperkingen voor de woning in aanmerking zal komen of b. de aanpassingen zo specifiek zijn dat het door de aanwezigheid van de voorzieningen niet mogelijk is om de woning aan een persoon zonder beperkingen te verhuren. Artikel 15 Uitsluitingen 1. Er bestaat geen aanspraak op een woonvoorziening als bedoeld in dit hoofdstuk als: a. de noodzaak tot het treffen van de woonvoorziening het gevolg is van een verhuizing, waartoe op grond van belemmeringen bij het normale gebruik van de woning tengevolge van beperkingen, 5

6 chronisch psychische problemen of psychosociale problemen, geen aanleiding bestond en er geen andere belangrijke reden aanwezig was; b. de ondervonden problemen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen; c. de aangevraagde voorzieningen betrekking hebben op een hoger niveau dan het uitrustingsniveau voor sociale woningbouw; d. de aanvrager niet is verhuisd naar de voor zijn of haar beperkingen op dat moment beschikbare en meest geschikte woning, tenzij daarvoor tevoren schriftelijk toestemming is verleend door het college; e. het voorzieningen betreft aan hotels/pensions, trekkerswoonwagens, kloosters, tweede woningen, kamerverhuur en specifiek op gehandicapten en ouderen gerichte woongebouwen voor wat betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten of voorzieningen die bij nieuwbouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kunnen worden. 2. De aanvraag voor de woonvoorziening zoals genoemd in artikel 13 onder c van deze verordening wordt niet verstrekt als: a. de voorziening aangevraagd wordt op een moment dat op basis van leeftijd, gezinssituatie, medische situatie of woonsituatie te voorzien was dat deze voorziening noodzakelijk zou zijn en er geen sprake is van: 1. een onverwacht optredende noodzaak of 2. een veranderde gezins- of leefsituatie. b. de aanvrager voor het eerst zelfstandig gaat wonen, verhuisd is vanuit of naar een woonruime die niet geschikt is het gehele jaar door bewoond te worden, verhuisd is naar een AWBZ-instelling of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg, of er in de verlaten woonruimte geen problemen met het normale gebruik van de woning zijn ondervonden. Artikel 16 Bezoekbaar maken woning 1. In afwijking van het gestelde in artikel 14, eerste lid van deze verordening kan een woonvoorziening getroffen worden voor het bezoekbaar maken van één woonruimte, indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZ-instelling of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg. 2. De aanvraag voor het bezoekbaar maken wordt ingediend in de gemeente waar de aan te passen woning staat. 3. Onder bezoekbaar maken wordt uitsluitend verstaan dat de aanvrager de woonkamer en een toilet kan bereiken en gebruiken. Deze voorzieningen zijn beperkt middels een door het college in het Besluit vast te leggen maximumbedrag. Artikel 17 Terugbetaling bij verkoop De eigenaar-bewoner, die krachtens deze verordening of een voorgaande verordening een woonvoorziening heeft ontvangen die leidt tot waardestijging van de woning, dient bij verkoop van deze woning binnen een periode van 10 jaar na gereedmelding van deze voorziening, deze verkoop van de woning onverwijld aan het college te melden. De meerwaarde van de woning dient volgens het in het Besluit door het college vastgelegde afschrijvingsschema te worden terugbetaald. Hoofdstuk 5 Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel Artikel 18 Vormen van vervoersvoorzieningen Ter compensatie van beperkingen bij het zich lokaal verplaatsen, kan het college voorzieningen verstrekken. Deze voorzieningen kunnen bestaan uit: a. een financiële tegemoetkoming in de kosten van vervoer; b. een vervoersvoorziening in natura; c. een persoonsgebonden budget te besteden aan een vervoersvoorziening. Artikel 19 Het recht op een financiële tegemoetkoming Een persoon met beperkingen kan voor de in artikel 18 onder a vermelde voorziening in aanmerking worden gebracht indien aantoonbare beperkingen het gebruik van of het bereiken van het openbaar vervoer onmogelijk maken. Artikel 20 Het primaat van de financiële tegemoetkoming Een persoon met beperkingen kan voor de in artikel 18, onder b en c vermelde voorziening in aanmerking worden gebracht, wanneer aantoonbare beperkingen: a. het gebruik van een financiële tegemoetkoming als bedoeld in artikel 18, onder a onmogelijk maken dan wel dat deze ontoereikend is en b. het gebruik van of het bereiken van het openbaar vervoer onmogelijk maken. 6

7 Artikel 21 Algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen Indien het inkomen van een ongehuwde persoon of het gezamenlijk inkomen van gehuwde personen meer bedraagt dan 1,5 maal de in het Besluit voor de diverse categorieën genoemde inkomensgrenzen: a. wordt geen financiële tegemoetkoming in de kosten van vervoersvoorzieningen verstrekt als bedoeld in artikel 18 onder a; b. wordt het verschil tussen een financiële tegemoetkoming voor gebruik van een auto/taxi en een rolstoeltaxi vergoed indien uitsluitend van een rolstoeltaxi gebruik kan worden gemaakt; c. wordt het bezit van een personenauto algemeen gebruikelijk geacht, zodat een auto of een met een auto vergelijkbare voorziening en de daarmee samenhangende gebruiks- en onderhoudskosten niet in aanmerking komen voor verstrekking of vergoeding. Artikel 22 Omvang in gebied en in kilometers 1. Bij de te verstrekken vervoersvoorziening wordt ten aanzien van de vervoersbehoefte en behoeve van maatschappelijke participatie uitsluitend rekening gehouden met de verplaatsingen in de directe woon- en leefomgeving in het kader van het leven van alledag. Dit tenzij zich een uitzonderingssituatie voordoet waarbij het gaat om een bovenregionaal contact, dat uitsluitend door de aanvrager zelf bezocht kan worden, terwijl het bezoek voor de aanvrager noodzakelijk is om dreigende vereenzaming te voorkomen of van essentieel belang is. 2. De te verstrekken vervoersvoorziening zal maatschappelijke participatie door middel van lokale verplaatsingen met tenminste een omvang per jaar van 1500 kilometer met een bandbreedte tot 2000 kilometer mogelijk maken. Hoofdstuk 6 Verplaatsen in en rond de woning Artikel 23 Vormen van rolstoelvoorzieningen Ter compensatie van beperkingen bij het verplaatsen in en om de woning dan wel voor sportbeoefening, kan het college voorzieningen verstrekken. Deze voorzieningen kunnen bestaan uit: a. een algemene voorziening, waaronder een algemene rolstoelvoorziening; b. een rolstoelvoorziening in natura; c. een persoonsgebonden budget te besteden aan een rolstoelvoorziening; d. een financiële tegemoetkoming te besteden aan een sportrolstoel. Artikel 24 Primaat algemene rolstoelvoorziening bij incidenteel rolstoelgebruik en sportrolstoel 1. Een persoon met beperkingen kan voor de in artikel 23, onder a vermelde voorziening in aanmerking worden gebracht als door aantoonbare beperkingen zittend verplaatsen in en rond de woning incidenteel noodzakelijk is en hulpmiddelen die verstrekt worden geen adequate oplossing bieden. 2. Een persoon met beperkingen kan voor de in artikel 23, onder b en c vermelde voorziening in aanmerking worden gebracht als door aantoonbare beperkingen zittend verplaatsen in en om de woning dagelijks noodzakelijk is en hulpmiddelen die verstrekt worden geen adequate oplossing bieden. 3. Een persoon met beperkingen kan voor de in artikel 23, onder d vermelde voorziening in aanmerking worden gebracht als sportbeoefening zonder sportrolstoel vanwege aantoonbare beperkingen onmogelijk is. Hoofdstuk 7 Eigen bijdrage Artikel 25 Opleggen eigen bijdrage 1. Voor bepaalde Wmo-voorzieningen is de aanvrager een eigen bijdrage verschuldigd. De voorzieningen waarover het gaat zijn: a. hulp bij het huishouden; b. woonvoorzieningen, niet zijnde een financiële tegemoetkoming; c. vervoermiddelen; d. autoaanpassingen. Aanvragers van voorzieningen die nog geen 18 jaar oud zijn, betalen geen eigen bijdrage. 2. Voor de berekening van de maximale eigen bijdragen gelden de bedragen en percentages zoals vermeld in artikel 4.1, lid 1, sub a, b, c en d van het Besluit maatschappelijke ondersteuning. 3. Bij samenloop van meerdere voorzieningen wordt per soort voorziening een eigen bijdrage opgelegd. 4. In een periode van 12 maanden wordt bij eenzelfde soort voorziening slechts éénmaal een eigen bijdrage opgelegd. 7

8 5. Geen eigen bijdrage wordt opgelegd als een voorziening, waarvoor eerder een eigen bijdrage is opgelegd, binnen de economische afschrijvingstermijn wordt vervangen, tenzij er sprake is van schuld vanwege de gebruiker. Artikel 26 Eigen bijdrage bij hulp bij het huishouden 1. De hoogte van de eigen bijdrage per uur wordt berekend op basis van 85% van het per soort huishoudelijke hulp geldende maximale uurtarief zoals dat geldt voor de betreffende zorg in natura. 2. Het bepaalde in artikel 25, vierde lid is niet van toepassing op hulp bij het huishouden. Artikel 27 Eigen bijdrage bij woonvoorzieningen Een eigen bijdrage wordt opgelegd gedurende 39 periodes van 4 weken voor: a. alle niet-bouwkundige of niet-woontechnische woonvoorzieningen; b. bouwkundige of woontechnische woonvoorzieningen bij een woning in eigendom of bij huur. Artikel 28 Eigen bijdrage bij vervoersvoorzieningen Een eigen bijdrage wordt opgelegd gedurende 39 periodes van 4 weken voor: a. vervoersvoorzieningen; b. autoaanpassingen. Hoofdstuk 8 Verkrijgen van voorzieningen en motiveren van besluiten Artikel 29 Gebruik aanvraagformulier 1. Een aanvraag van een voorziening kan schriftelijk of elektronisch worden ingediend. Voor de aanvraag van een voorziening stelt het college een formulier ter beschikking. 2. In afwijking van het vorige lid kan een aanvraag telefonisch worden ingediend als het gaat om: a. verlenging van een eerder toegekende voorziening; b. een kleine aanpassing aan of aanvulling op een eerder toegekende voorziening. Artikel 30 Relatie met de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten De aanvraag dient te worden ingediend bij één van de door het college aangewezen loketten, waar zowel aanvragen voor voorzieningen inzake de wet als ook aanvragen zorg inzake de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten kunnen worden ingediend Artikel 31 Inlichtingen, onderzoek, advies 1 Het college is bevoegd om, voor zover dit van belang kan zijn voor de beoordeling van het recht op een voorziening, degene door wie een aanvraag is ingediend of aan wie de voorziening is toegekend op te roepen in persoon te verschijnen om nadere informatie te verschaffen; 2. Het college vraagt een door hen daartoe aangewezen adviesinstantie om advies indien: a. het handelt om een aanvraag, een persoon betreffend, die nog niet eerder een aanvraag in het kader van deze verordening heeft ingediend en het een voorziening betreft waarvan de kosten naar verwachting het bedrag als genoemd in het Besluit te boven zal gaan; b. de gevraagde voorziening om medische redenen wordt afgewezen; c. het college dat overigens gewenst vindt. 3. Een aanvrager/rechthebbende is verplicht aan het college of de door hen aangewezen adviesinstantie die gegevens te verschaffen of te doen verschaffen die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de aanvraag of de herbeoordeling. 4. Bij de advisering zoals genoemd in het eerste lid wordt door de adviseur gebruik gemaakt van de systematiek zoals neergelegd in de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments, de zogenaamde ICF classificatie. Artikel 32 Samenhangende afstemming Om de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend af te stemmen op de situatie van de aanvrager laat het college onderzoek verrichten naar de situatie van de aanvrager. Artikel 33 Beslistermijnen 1. Het college geeft een beschikking af binnen acht weken na ontvangst van de aanvraag. 8

9 2. Indien voor een zorgvuldig besluit op de aanvraag advies en/of een offerte gevraagd wordt aan een deskundige of aan een instantie als bedoeld in artikel 32 van deze verordening wordt de termijn van het eerste lid verlengd met acht weken. 3. Indien de beschikking niet binnen de volgens de voorgaande leden vastgestelde termijn kan worden gegeven stelt het college de aanvrager -met reden omkleed- daarvan in kennis, en noemt daarbij een redelijke termijn waarbinnen de beschikking wel tegemoet kan worden gezien. 4. Artikel 4.13 van de Algemene wet bestuursrecht is op de in dit artikel genoemde termijnen van toepassing. Artikel 34 Wijzigingen in de situatie Degene aan wie krachtens deze verordening een voorziening is verstrekt, is verplicht ongevraagd dan wel gevraagd aan het college mededeling te doen van feiten en omstandigheden, waarvan redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze van invloed kunnen zijn op het recht op een voorziening. Artikel 35 Intrekking van een voorziening. 1. Het college kan een besluit, genomen op grond van deze verordening, geheel of gedeeltelijk intrekken indien: a. niet is voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens deze verordening; b. op grond van gegevens beschikt is en gebleken is dat de gegevens zodanig onjuist waren dat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen. 2.Een besluit tot verlening van een financiële tegemoetkoming of een persoonsgebonden budget kan worden ingetrokken indien blijkt dat de tegemoetkoming of het budget binnen zes maanden na uitbetaling niet is aangewend voor de bekostiging van het middel waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden. Artikel 36 Terugvordering 1. Ingeval een besluit is ingetrokken kan een op basis daarvan reeds uitbetaalde financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget worden teruggevorderd. 2. In geval een besluit is ingetrokken kan de betreffende voorziening worden teruggevorderd indien de voorziening is verleend op basis van valselijk verstrekte gegevens. Hoofdstuk 9 Slotbepalingen Artikel 37 Hardheidsclausule Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de aanvrager afwijken van hetgeen bij of krachtens deze verordening is bepaald, indien toepassing daarvan tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. Artikel 38 Indexering Het college kan de bedragen die in deze verordening en het op deze verordening berustende Besluit genoemd staan indexeren. Artikel 39 Evaluatie 1. De gemeente onderzoekt jaarlijks de klanttevredenheid van aanvragers van maatschappelijke ondersteuning en publiceert de onderzoeksresultaten jaarlijks voor 1 juli. Ook eventuele bij ministeriële regeling aangegeven prestatie-indicatoren worden in dit onderzoek meegenomen. 2. Het door de gemeente gevoerde beleid met betrekking tot de voorzieningen in het kader van de maatschappelijke ondersteuning wordt periodiek geëvalueerd. Artikel 40 Inwerkingtreding 1. Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 januari De laatstelijk vastgestelde Verordening maatschappelijke ondersteuning van de gemeente Zeist 2007 vervalt op het tijdstip waarop de in het eerste lid genoemde verordening van kracht wordt. Artikel 41 Overgangsbepalingen 1.De persoon die op de dag voorafgaand aan de inwerkingtreding van deze verordening recht had op een voorziening als bedoeld in artikel 18, eerste lid, onder a, behoudt dat recht na inwerkingtreding van de verordening gedurende 1. de eerste drie maanden voor 100%, 2. de vierde tot en met de zesde maand voor 75%, 3. de zevende tot en met de negende maand voor 50% en 4. de tiende tot en met de twaalfde maand voor 25%. 9

10 2.De persoon die op de dag voorafgaand aan de inwerkingtreding van deze verordening recht had op een voorziening als bedoeld in de artikelen 27 en 28 is een eigen bijdrage verschuldigd die gold op basis van de Verordening maatschappelijke ondersteuning van de gemeente Zeist Artikel 42 Citeertitel Deze verordening wordt aangehaald als: Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Zeist Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van de raad van de gemeente Zeist op 9 november VERORDENING VOORZIENINGEN MAATSCHAPPELIJKE ONDERSTEUNINGGEMEENTE ZEIST 2011 ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING Inhoudsopgave Inleiding 4 Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen 4 Artikel 1 Begripsbepalingen 4 Artikel 2 Voorwaarden en beperkingen 8 Hoofdstuk 2 Vorm van te verstrekken individuele voorzieningen 11 Artikel 3 Vorm van de voorziening en vrijheid van keuze 11 Artikel 4 Voorziening in natura 11 Artikel 5 Financiële tegemoetkoming 12 Artikel 6 Persoonsgebonden budget 12 Hoofdstuk 3 Hulp bij het huishouden 12 Artikel 7 Vormen van hulp bij het huishouden 12 Artikel 8 Beperkingen hulp bij het huishouden 13 Artikel 9 Soorten hulp bij het huishouden 14 Artikel 10 Omvang van de hulp bij het huishouden 14 Artikel 11 Omvang van het persoonsgebonden budget. 14 Hoofdstuk 4 Woonvoorzieningen 14 Artikel 12 Vormen van woonvoorzieningen 14 Artikel 13 Soorten woonvoorzieningen 14 Artikel 14 Voorwaarden 15 Artikel 15 Beperkingen 16 Artikel 16 Bezoekbaar maken woning 18 Artikel 17 Terugbetaling bij verkoop 18 Hoofdstuk 5 Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel 18 Artikel 18 Vormen van voorzieningen 18 Artikel 19 Het recht op een financiële tegemoetkoming 19 Artikel 20 Het primaat van de financiële tegemoetkoming 19 Artikel 21 Algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen 19 Artikel 22 Omvang in gebied en in kilometers 19 Hoofdstuk 6 Verplaatsen in en rond de woning 20 Artikel 23 Vormen van rolstoelvoorzieningen 20 Artikel 24 Primaat algemene rolstoelvoorziening bij incidenteel rolstoelgebruik en sportrolstoel 20 Hoofdstuk 7 Eigen bijdrage 21 Artikel 25 Opleggen eigen bijdrage 21 Artikel 26 Eigen bijdrage bij hulp bij het huishouden 21 Artikel 27 Eigen bijdrage bij woonvoorzieningen 21 Artikel 28 Eigen bijdrage bij vervoersvoorzieningen 21 Hoofdstuk 8 Het verkrijgen van voorzieningen en het motiveren van besluiten 21 Artikel 29 Gebruik aanvraagformulier 21 Artikel 30 Relatie met de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten 22 Artikel 31 Inlichtingen, onderzoek, advies 22 Artikel 32 Samenhangende afstemming 23 Artikel 33 Beslistermijnen 23 Artikel 34 Wijzigingen in de situatie 23 Artikel 35 Intrekking van een voorziening 24 Artikel 36 Terugvordering 24 Hoofdstuk 9 Slotbepalingen 24 Artikel 37 Hardheidsclausule 24 Artikel 38 Indexering 25 Artikel 39 Evaluatie 25 Artikel 40 Inwerkingtreding 25 10

11 Artikel 41 Overgangsbepalingen 25 Artikel 42 Citeertitel 25 Inleiding De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is een participatiewet; uitgangspunt is dat iedereen - ook mensen met een beperking- volwaardig moet kunnen meedoen aan de samenleving. Bij het vinden van oplossingen staan behoud van regie over het eigen leven en zelfredzaamheid voorop. Mensen zullen eerst zelf of samen met hun omgeving een oplossing van hun problemen moeten zoeken. Mocht dit ondanks aantoonbare inspanningen van de persoon en zijn omgeving niet lukken dan kunnen zij een beroep doen op de Wmo. Dit volgens het principe: zelf doen samen doen laten doen. Gemeenten hebben dan een verantwoordelijkheid. Als iemand beperkingen heeft, moeten die zó worden gecompenseerd dat het meedoen niet in gevaar komt. De gemeente is vrij in hoe zij dat compensatiebeginsel invult. Het compensatiebeginsel vergt van gemeenten én burgers een specifieke benadering: bij het vinden van oplossingen staan behoud van regie over het eigen leven en zelfredzaamheid voorop; gemeenten zullen meer tijd moeten nemen in het eerste gesprek met de klant; het gesprek wordt meer vraagverhelderend, minder aanvraag beoordelend; burgers moeten afstappen van het zogenaamde claimdenken en alle mogelijkheden verkennen om hun probleem op te lossen waarbij de klant in redelijkheid zelf ook een inspanningsverplichting en eigen verantwoordelijkheid heeft. De Wmo is méér dan het vertrekken van voorzieningen. De omslag van productgericht naar vraaggericht werken, het uitgaan van de eigen kracht van mensen en het samen zoeken naar mogelijkheden in de eigen omgeving biedt deze doelgroep betere kansen om volwaardig mee te kunnen blijven doen aan de samenleving. Dit vraagt ook om een tactvolle benadering van de Wmo consulent. Feitelijk gaat het om een aanpak waarin zowel de gemeente als klant een inspanningsverplichting heeft en dan is een voorziening niet altijd het eerste waar je aan denkt. Dit betekent dat er ook (meer) moeten worden samengewerkt met lokale zorg- en welzijnsorganisaties, woningcorporaties en belangenbehartigers op het gebied van wonen, welzijn en zorg. Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen Artikel 1 Begripsbepalingen Lid 1 Ad a Binnen de Wmo is het niet de bedoeling dat de gemeentelijke overheid voorzieningen verstrekt waarover de aanvrager, gezien zijn individuele situatie, ook zonder zijn handicap of beperking, zou kunnen beschikken. Deze voorzieningen worden als algemeen gebruikelijk beschouwd. Wat in een concrete situatie als algemeen gebruikelijk wordt beschouwd, hangt af van de geldende maatschappelijke normen van het moment van de aanvraag. Het begrip heeft vaak voor verwarring gezorgd, omdat algemeen gebruikelijke voorzieningen soms wel specifiek voor een handicap worden aangeschaft, maar vanwege hun algemeen gebruikelijke karakter toch niet vergoed worden. Het gaat om voorzieningen: die in de reguliere handel verkrijgbaar zijn; die niet speciaal voor gehandicapten bedoeld zijn; die niet aanzienlijk duurder zijn dan vergelijkbare producten met hetzelfde doel. Het begrip algemeen gebruikelijk moet overigens niet worden verward met gebruikelijke zorg, zoals dat onder de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) is geformuleerd in beleidsregels en het protocol gebruikelijke zorg door het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Het begrip gebruikelijke zorg komt onder de Wmo terug. Ad b Het gaat hier om direct of uit voorraad beschikbare voorzieningen, die met een minimum aan bureaucratie kunnen worden verstrekt. Daarbij valt te denken aan een scala van al bestaande of nog te ontwikkelen voorzieningen: scootmobielpools, algemene woonvoorzieningen zoals elektrische deuren in het complex, een gemeenschappelijke stalling voor scootmobielen, een tillift voor meerdere personen, rolstoelpools en vrijwilligersdiensten. De verstrekkingsprocedure is eenvoudiger dan bij individuele voorzieningen: een beperkte toegangsbeoordeling, en geen eigen bijdragen. Kenmerk van algemene voorzieningen is tenslotte dat zij altijd in natura verstrekt worden en nooit als financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget. Ad c en d Spreken voor zich. Ad e 11

12 De toekenning van het persoonsgebonden budget maakt het opnemen van het begrip budgethouder noodzakelijk. De budgethouder is de persoon die de beschikking krijgt over het budget en over de besteding daarvan. Deze persoon dient ook verantwoording af te leggen over de besteding van het budget. Ad f Spreekt voor zich. Ad g Het compensatiebeginsel is via het amendement-miltenburg c.s. (30 131, nr. 65) aan het betreffende wetsvoorstel toegevoegd. In het amendement is geen begripsomschrijving van dit begrip opgenomen. Gevolg hiervan is dat er in de Wmo een begripsomschrijving van het cruciale begrip compensatiebeginsel ontbreekt. Daarom staat de begripsomschrijving van het compensatiebeginsel in de verordening. Voor de begripsomschrijving is gebruik gemaakt van het briefadvies van de Raad voor de Volksgezondheid en de Zorg, de uitvinder van het compensatiebeginsel. Voor wat betreft de gelijkwaardige uitgangspositie is gebruik gemaakt van het briefadvies, en voor wat betreft de termen zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie van de toelichting op het amendement. Ad h De bevoegdheid voor het vragen van een eigen bijdrage in de kosten van een voorziening vloeit voort uit artikel 15 lid 1 van de wet. Dit met de restrictie dat de bijdrage alleen geheven wordt ten aanzien van burgers van 18 jaar en ouder. Deze kan op het inkomen worden afgestemd, zij het dat daarvoor op basis van artikel 15 lid 3 van de wet bij Algemene Maatregel van Bestuur nadere regels kunnen worden gesteld. Van deze bevoegdheid is gebruik gemaakt door middel van het vaststellen van het Besluit maatschappelijke ondersteuning. Hierin wordt bepaald wat de ruimte is die de gemeenteraad heeft voor het vaststellen van eigen bijdragen of eigen aandeel in de kosten. Een eigen bijdrage wordt berekend en geïnd door het Centraal Administratie Kantoor (CAK) en is afhankelijk van de hoogte van het inkomen. Ad i Een financiële tegemoetkoming is een geldbedrag dat is bedoeld om een bepaalde voorziening te verwerven. Het is niet per definitie een kostendekkende vergoeding, maar een bedrag bedoeld als tegemoetkoming in de kosten. Zie ook de toelichting van artikel 5 van deze verordening. Ad j Men mag er vanuit gaan dat huisgenoten voor elkaar zorgen. De partner helpt bijvoorbeeld bij de dagelijkse verzorging en bij het huishouden. Ad k De ruimte in een gebouw dat hoort bij meer dan één woning, zoals een hal of trappenhuis in een appartementencomplex. Ad l Het uitgangspunt goedkoopst compenserend is ruimer dan het in de Wvg gebruikte begrip goedkoopst adequaat. Het is van belang om te realiseren dat een te verstrekken voorziening op de eerste plaats compenserend moet zijn, dat wil zeggen dat die voorzieningen de beperkingen compenseert. Zijn er meer voorzieningen compenserend, dan kan gekozen worden voor de goedkoopste. Ad m Verduidelijking van het begrip hoofdverblijf is nodig voor de bepalingen onder artikel 14 lid 1 en artikel 16 lid 1 van deze verordening dat er voor iemand met beperkingen een bepaalde woning, niet zijnde het hoofdverblijf, bezoekbaar gemaakt wordt. Een in de jurisprudentie algemeen aanvaarde definitie van "hoofdverblijf" is de plaats die fungeert als het centrum van de sociale en maatschappelijke activiteiten van betrokkene en welke een voor permanente bewoning geschikte verblijfplaats is, dat tenminste bestaat uit een keuken, woon-, was- en slaapgelegenheid. Ad n Het uitgangspunt van deze begripsomschrijving ligt in het protocol gebruikelijke zorg, zoals tot aan de invoering van de wet door het CIZ werd toegepast als verzameling beleidsregels voor de AWBZ-indicatiestelling voor huishoudelijke zorg. Het is op enkele punten aangepast om te voorkomen dat problemen die in de AWBZ met dit begrip speelden, ook naar de wet overgaan. Zo is in plaats van volwassenen de term meerderjarigen opgenomen en is het begrip gemeenschappelijke huishouding voeren vervangen door het begrip gemeenschappelijk een woning bewonen. Ad o Algemene voorzieningen hebben in het kader van deze verordening voorrang op individuele voorzieningen. Waar mogelijk zal eerst een algemene voorziening worden aangeboden, waar nodig zal een individuele voorziening worden verstrekt. Hoe de keuze wordt gemaakt tussen beide categorieën voorzieningen hangt af van de individuele situatie van de aanvrager. Door het college vast te stellen beleidsregels zullen afwegingscriteria geven, verder zal een op de individuele situatie afgestemd medisch advies vaak van groot belang zijn. De algemene voorzieningen, nu nog genoemd in de vorm van een primaat, kunnen uitgroeien tot voorliggende voorzieningen (artikel 2 van de wet) en op den duur uit deze verordening verdwijnen, 12

13 wanneer zij zodanig functioneren dat zij gerekend kunnen worden tot de groep voorzieningen zoals maaltijdvoorzieningen en personenalarmering. Ad p Inkomen is alles wat iemand als opbrengst van arbeid, onderneming of vermogen geniet, bijvoorbeeld loon, winst, dividend of rente. Periodieke uitkeringen voor levensonderhoud, zoals werkloosheids-, bijstands- en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, vallen hier ook onder. Ad q Met deze definitie worden alle bewoners van één adres die samen een huishouding voeren inbegrepen in het begrip leefeenheid. Deze bepaling is overgenomen uit het protocol gebruikelijke zorg van het CIZ en wordt als zodanig ook gebruikt bij de toetsing op het onderdeel gebruikelijke zorg. Ad r Ook deze begripsomschrijving is, evenals de onder y. opgenomen omschrijving, ontleend aan de toelichting op het amendement-miltenburg c.s., dat het compensatiebeginsel aan de wet heeft toegevoegd. Ad s De begripsomschrijving van het begrip mantelzorger is ontleend aan de begripsomschrijving van mantelzorg in de wet (artikel 1, lid 1 onder b, Wmo). Ad t Het begrip meerkosten hangt nauw samen met het begrip algemeen gebruikelijk. Deze twee begrippen zijn elkaars tegenhangers. De meerkosten zijn de kosten die in een direct oorzakelijk verband staan met het compenseren van de ondervonden beperking of het psychosociaal probleem, zoals die zijn genoemd in artikel 1, lid 1, onder g achtste volzin van de wet. Een met de persoon als de aanvrager vergelijkbaar persoon zonder die beperking of dat psychosociale probleem heeft deze meerkosten per definitie niet, omdat daarvoor in diens situatie geen noodzaak is. Mede op de bestrijding van deze meerkosten, dus de kosten die voor een persoon als de aanvrager niet algemeen gebruikelijk zijn, is de wet gericht. Ad u Spreekt voor zich. Ad v Bij een "persoon met een beperking" gaat het om iemand met een somatische, psychogeriatrische of psychiatrische of anderszins chronische psychische aandoening of beperking, of een verstandelijke, lichamelijke of zintuiglijke handicap. Het gaat hier in alle gevallen om kenmerken van een persoon. Men is bijvoorbeeld door ouderdom slecht ter been geworden, is van kinds af aan zintuiglijk gehandicapt, of heeft door ziekte of door een ongeval een of meer lichaamsfuncties verloren. Verlies van zelfstandigheid en, met name, een gebrek aan deelname aan het maatschappelijk verkeer, kan echter ook een gevolg zijn van problemen die iemand heeft in zijn relatie met anderen, met zijn sociale omgeving. In dat geval is er sprake van een 'psychosociaal probleem' (TK , , nr. 3, p. 29). Uit deze wetsgeschiedenis en artikel 1 lid 1 onder a Wvg leidt de CRvB af dat de wetgever de doelgroep van de maatschappelijke ondersteuning, als bedoeld in de Wmo, uitdrukkelijk ruimer heeft omschreven dan het begrip gehandicapte in de zin van de Wvg (CRvB , nrs. 08/2290 Wmo e.a. en CRvB , nr. 09/2323 WMO e.a.). Uit deze uitspraken volgt verder dat het in strijd is met de Wmo de doelgroep die voor voorzieningen in aanmerking kan komen te beperken tot personen die als gevolg van een ziekte of gebrek beperkingen ondervinden. De CRvB stelt vast dat de doelgroep die in aanmerking kan komen voor maatschappelijke ondersteuning, ook personen met een chronisch psychisch probleem of een psychosociaal probleem. De term beperkingen is ontleend aan de ICF, de International Classification of Functioning, Disability, and Health, opgesteld door de Wereld Gezondheidsorganisatie (World Health Organisation, onderdeel van de Verenigde Naties). Het amendement-miltenburg stelt over de ICF: Voor de gemeentelijke uitvoeringspraktijk biedt de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments (ICF classificatie) een uniform begrippenkader dat als grondslag kan dienen om de behoefte aan voorzieningen in individuele gevallen vast te stellen. Ad w Nadere uitwerking omtrent de relatie tussen diverse compenserende voorzieningen en daarbij behorende persoonsgebonden budgetten is opgenomen in het Besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Zeist Ad x De begripsomschrijving standplaats komt overeen met de begripsomschrijving van de standplaats in de Huisvestingswet. Ad y Bij natura voorzieningen kan worden gedacht aan verstrekking van goederen in huur, in eigendom of in de vorm van dienstverlening. Ad z Deze bepaling spreekt voor zich. Ad aa 13

14 Er is formeel geen eenduidige omschrijving voor het begrip woonachtig binnen de wet. Dit begrip is echter een belangrijke voorwaarde om in aanmerking te kunnen komen voor voorzieningen vanuit deze wet binnen de gemeente. Gekozen is om uit meerdere bronnen een zo juist en concreet mogelijke definitie te formuleren. De volgende bronnen hebben hiertoe bijgedragen: In het Burgerlijk Wetboek artikel 10: De woonplaats van een natuurlijk persoon bevindt zich te zijner woonstede, en bij gebreke van woonstede ter plaatse van zijn werkelijk verblijf. Daarbinnen wordt met de woonstede bedoeld de woonruimte waar iemand, gelet op alle omstandigheden, werkelijk en duurzaam woont. In de Nederlandse belastingwetgeving is bepaald wanneer iemand in Nederland woont. Waar iemand woont wordt naar omstandigheden beoordeeld. Men kijkt eigenlijk naar waar zijn centrale leven zich afspeelt. Een gezin, vrienden, werk, sociale leven, huisvesting zijn daarbij allemaal van belang. Volgens het woordenboek: daar waar de persoon in het bevolkingsregister staat ingeschreven en waar hij/zij feitelijk verblijft. Door de staatssecretaris is tijdens de kamerbehandeling van de wet aangegeven, dat de woonplaats de plek is waar men het merendeel van een jaar feitelijk verblijft. Ad ab De begripsomschrijving woonwagen komt overeen met de begripsomschrijving zoals opgenomen in de Huisvestingswet. Ad ac Deze begripsomschrijving komt uit de toelichting op het amendement-miltenburg c.s. Lid 2 Spreekt voor zich. Artikel 2 Voorwaarden en beperkingen Lid 1 Ad a Deze definitie is in zijn kern ontleend aan de verordening Wvg en aan de Wmo aangepast. Wat langdurig noodzakelijk is, is afhankelijk van de concrete situatie. Het kan om een aantal maanden gaan bij mensen die in een terminaal ziektestadium verkeren. Het kan ook gaan om veertig jaar, in situaties waarin de beperking bijvoorbeeld aangeboren is en stabiel van aard is. In de regel wordt een termijn van langer dan 6 maanden gezien als zijnde een termijn waarop men een voorziening langdurig nodig heeft. Dit heeft onder andere te maken met de maximale gratis uitleen van hulpmiddelen. Kenmerk is daarbij ook dat de ondervonden beperking, naar de stand van de medische wetenschap op het moment van de aanvraag, onomkeerbaar is. Er is dus redelijkerwijs geen verbetering te verwachten in de situatie van de aanvrager. In dit kader zal de prognose van groot belang zijn. Zegt de prognose dat de betrokkene na enige tijd zonder de benodigde hulpmiddelen of aanpassingen zal kunnen functioneren, dan mag men van kortdurende noodzaak uitgaan. Bij een wisselend beeld, waarbij verbetering in de toestand periodes van terugval opvolgen, kan echter uitgegaan worden van een langdurige noodzaak. De medisch adviseur speelt bij het antwoord op de vraag of er al dan niet sprake is van een langdurige noodzaak voor de betreffende voorziening een belangrijke rol. Voor langere tijd betekent in ieder geval dat wie tijdelijke beperkingen heeft, bijvoorbeeld door een ongeluk, terwijl vast staat dat de handicap van voorbijgaande aard is, niet voor een voorziening in het kader van deze verordening in aanmerking komt. Betrokkene kan een beroep doen op de hulpmiddelendepots van de thuiszorgorganisaties, zogenaamde uitleenconstructie, die opgezet zijn in het kader van de AWBZ. Uit deze depots kan men twee maal drie maanden een hulpmiddel gratis lenen. Deze periode kan worden verlengd, zij het dat dan huur is verschuldigd. Ad b Voorzieningen die in het kader van deze verordening worden verstrekt dienen naar objectieve maatstaven gemeten zowel compenserend als de meest goedkope voorziening te zijn. Met nadruk wordt hierbij gesteld dat met het begrip compenserend bedoeld wordt: volgens objectieve maatstaven. De medisch adviseur kan bijvoorbeeld een aangevraagde voorziening als anti-revaliderend beschouwen, waarbij uiteindelijk de voorziening als niet compenserend voor de aanvrager beschouwd wordt. Hoewel datgene wat de aanvrager als compenserend beschouwt mee zal moeten wegen in de beoordeling van het compenserend zijn van de voorziening, zal ook het criterium van het goedkoop zijn, de kosten van de voorziening, een rol spelen bij de uiteindelijke beoordeling. Het gaat immers om gemeenschapsgeld. Eigenschappen die kostenverhogend werken zonder dat zij de voorziening meer compenserend maken, zullen in principe niet voor vergoeding in aanmerking komen. Daarbij kan een overweging zijn dat de bruikbaarheid van een voorziening niet alleen door technische en functionele aspecten bepaald wordt. Tevens is het denkbaar dat een product dat duurder is dan een vergelijkbaar product, langer meegaat en dus uiteindelijk goedkoper is. Wat betreft het kwaliteitsniveau waarvan uitgegaan kan worden, moge het duidelijk zijn dat bij een verantwoord, maar ook niet meer dan dat, niveau dient te worden aangesloten. Het is uiteraard wel mogelijk een compenserende voorziening te verstrekken die duurder is dan de goedkoopst compenserende voorziening, mits de aanvrager bereid is het prijsverschil uit eigen middelen te betalen. Het begrip goedkoopst compenserend geeft het college mogelijkheden 14