Voorzitter Mevrouw AELVOET, Minister van Consumenten, Volksgezondheid en Leefmilieu Kunstlaan 7

Transcriptie

1 MINISTERIE VAN ECONOMISCHE ZAKEN 1000 BRUSSEL, North Gate III, Koning Albert II-laan 16 telefoon (02) telefax (02) site BESTUUR HANDELSBELEID Commissie voor Milieu-etikettering en Milieureclame Voorzitter Mevrouw AELVOET, Minister van Consumenten, Volksgezondheid en Leefmilieu Kunstlaan BRUSSEL uw bericht van uw kenmerk ons kenmerk bijlagen /MA.AD.SD049/PSC1 2 Betreft : Wetsontwerp tot wijziging van de wet van 14 juli 1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting en bescherming van de consument. Mevrouw de minister, Namens de Commissie voor Milieu-etikettering en Milieureclame - die we hierna kortweg als "de Commissie" zullen aanduiden - deel ik u hierna het eenparige advies ten gronde mee m.b.t. de uitbreiding van de bevoegdheden van de Commissie. 1. De Commissie staat achter het principe dat de reclame in overeenstemming moet zijn met de algemeen aanvaarde ethische en sociale normen. 2. De Commissie sluit zich aan bij de adviezen die de Raad van State heeft geuit bij het voorgestelde wetsontwerp. 3. De Commissie wenst uitdrukkelijk haar bevoegdheid te behouden inzake milieuetikettering; uit het voorliggende ontwerp kan worden afgeleid dat ze die bevoegdheid zou verliezen. 4. De Commissie is gehecht aan haar paritaire samenstelling. 5. Het ontwerp stelt opnieuw de hypothese voorop van een autodisciplinaire code, die evenwel verplichtend opgelegd zou kunnen worden bij Koninklijk Besluit. Geen enkele sanctie stelt echter de effectieve afdwingbaarheid van dit K.B. in het vooruitzicht. Daarom adviseert de Commissie art.103 aan te vullen met de vermelding dat ook de kwaadwillige overtreding van de uitvoerende K.B.'s strafbaar zouden zijn. 6. De Commissie is van oordeel dat de NGO's zouden moeten beantwoorden aan de normen vermeld in de wet van en in het K.B. van om rechtsgeldig een vordering tot staking te kunnen indienen.

2 7. De Commissie wijst op de noodzaak om de werkzaamheden van commissies die aanverwante materies behandelen (bv.ecolabel, sociaal label, ) structureel te coördineren (bv.door wederzijdse opname van secretarissen als waarnemer). In elk geval wenst de Commissie inzake reclame ten volle haar bevoegdheid te behouden, in zoverre deze bevoegdheid niet uitdrukkelijk exclusief aan de andere commissies is toegewezen. 8. Inzake etikettering wenst de Commissie in diezelfde gevallen een residuaire bevoegdheid te behouden. 9. De Commissie verzoekt de minister overgangsmaatregelen te voorzien die het de huidige Commissie mogelijk maken verder te werken in afwachting dat de nieuwe uitvoeringsbesluiten geldend worden. 10. De Commissie vestigt er de aandacht van mevrouw de minister op dat geen organisatie noch reeks organisaties deze zware taak effectief zal aankunnen zonder adequate middelen. Een vast en voltijds secretariaat, bestaande uit een goed tweetalig gespecialiseerd jurist lijkt haar het minimum minimorum. Bovendien is een beperkt budget wenselijk om experten te kunnen honoreren die de Commissie moeten kunnen voorlichten over domeinen waarin ze kennis en ervaring tekort komt. Op andere punten verschillen de leden van de Commissie van mening. Deze standpunten vindt u bijgevoegd. Ze moeten complementair met deze nota worden gelezen. De Commissie staat erop de minister te danken om haar te hebben geraadpleegd zonder dat daartoe enige wettelijke verplichting bestond. Ze zou het op prijs stellen mocht deze constructieve, fundamenteel democratische aanpak voortaan de relaties tussen de Commissie en de regering mogen kenmerken. Met bijzondere hoogachting, Prof. Dr. Walter HECQ Ondervoorzitter Erik VAN DYCK, Voorzitter

3 STANDPUNT VAN DE VERTEGENWOORDIGERS VAN DE PRODUCTIE, DISTRIBUTIE EN MIDDENSTAND 1. Hoewel de vertegenwoordigers van de productie, distributie en middenstand kunnen instemmen met het principe dat aan de basis ligt van het voorontwerp van wet, merken zij toch op dat het op zijn minst vreemd kan genoemd worden dat men de ethische en sociale aspecten van reclame en het correct gebruik van milieuargumenten in de reclame samen wil benaderen. 2. Wat de samenstelling van de nieuwe Commissie stellen diezelfde vertegenwoordigers dat het behoud van een strikte pariteit een conditio sine qua non is voor het goed functioneren van deze commissie. Deze pariteit zou best in de wet zelf worden ingeschreven. 3. Het voorontwerp van wet schrapt tenslotte zonder meer een essentiële voorwaarde die in de wet van 12 januari 1993 werd geformuleerd m.b.t. de vordering tot staking van milieuverenigingen, meer bepaald dat zij in hun statuten het geografisch grondgebied moeten omschreven hebben tot waar hun bedrijvigheid zich uitstrekt. Deze voorwaarde werd echter ingevoerd om het willekeurig gebruik van de vordering tot staken zoveel mogelijk in te perken en dient dan ook te worden gehandhaaft.

4 Standpunt van het OIVO, IEW, en de BBL( 1 ) als bijlage bij de brief van de Voorzitter van de CMER Op de vraag van Mevrouw de minister M. Aelvoet of het voorontwerp van wet waarvan sprake opnieuw moet worden ingediend, antwoorden de ondertekenende organisaties algemeen dat ze voorstander zijn van een heropstarting van de procedure om een dergelijk wetsontwerp goed te keuren. Zoals werd gesuggereerd tijdens het colloquium van het OIVO van 14 december 1998 en zoals ook herhaald in de adviezen van het OIVO en het IEW inzake het voorontwerp van plan voor duurzame ontwikkeling van de regering, komt dit wetgevend initiatief tegemoet aan een zeker streven naar meer verantwoorde consumptie. Dit streven van de consument mag niet worden miskend. Dit voorontwerp van wet past geheel in het kader van het arsenaal maatregelen voorgesteld in het federaal plan voor duurzame ontwikkeling. De CMER lijkt de ideale ontmoetingsplaats voor professionelen en NGO s ( 2 ), om te discussiëren over de problematiek van de bedrieglijke reclame op ethisch, sociaal en ecologisch vlak, aspecten die nauw verwant zijn. Voor deze aspecten is dan ook een globale en coherente aanpak wenselijk. Het zijn overigens vaak dezelfde consumenten, nl. degenen die oog hebben voor ecologische argumenten, die een meer ethische en sociale opvatting hebben over hun consumptiepatroon. Meer in het bijzonder wensen de ondertekenende organisaties onderstaande bemerkingen te formuleren : 1. In verband met het uitwerken van een code voor ethische en sociale reclame worden in de memorie van toelichting enkele criteria vermeld. Ook al zijn ze niet volledig, naar analogie van de Code voor groene reclame, toch moet het aan de Commissie worden overgelaten haar bevoegdheden af te bakenen alsook het toepassingsgebied van een dergelijke code. Daaruit volgt dat de bevoegdheid van de Koning, die facultatief blijft, om een code op te leggen voldoende omkaderd is; men zou evenwel in duidelijke sancties moeten voorzien. 2. Wat de samenstelling van de Commissie betreft, is een integratie van de NGO s ( 3 ) voor ontwikkelingssamenwerking wenselijk voor een zinvol debat en voor uitwisseling van ervaring. Hun ervaring op het terrein en hun acties op zeer gevoelige humanitaire en ontwikkelings domeinen moet het werk aanvullen van de organisaties die reeds binnen de CMER aanwezig zijn. 3. Wat de erkenning van deze NGO s betreft : deze beantwoorden reeds aan zeer strikte normen. Het volstaat deze normen in aanmerking te nemen, meer bepaald voor het 1 OIVO : Onderzoeks- en informatiecentrum der verbruikersorganisaties, IEW : Inter-Environnement Wallonie, BBL : Bond Beter Leefmilieu (leden van de CMER). 2 Andere dan deze die reeds lid zijn van de CMER (consumentenorganisaties, milieuorganisaties). 3 Idem.

5 instellen van een vordering tot staking. Ten slotte zouden zij persoonlijk moeten worden geraadpleegd in verband met hun deelname aan de werkzaamheden van de commissie. 4. Wat meer bepaald de erkenningsvoorwaarden betreft met het oog op de vordering tot staking, en die zouden worden opgelegd naar analogie van de wet van 12 januari 1993, lijkt de geografische voorwaarde ons overbodig, vermits we vaak te maken hebben met internationale organisaties waarvan het actieterrein niet beperkt blijft tot België, in een economisch geglobaliseerde wereld. Bovendien bestaat er in het standpunt van de professionelen een verwarring tussen de voorwaarden voor erkenning en de voorwaarden voor rechtsvordering (vordering tot staking). Gezamenlijk standpunt van het OIVO, het IEW en de BBL (leden van de CMER) Auteur : Jean-Philippe DUCART.