EUROPEES PARLEMENT. Commissie werkgelegenheid en sociale zaken. van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken

Transcriptie

1 EUROPEES PARLEMENT Commissie werkgelegenheid en sociale zaken VOORLOPIGE VERSIE 2001/0091(CNS) 6 november 2001 ONTWERPADVIES van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken aan de Commissie vrijheden en rechten van de burger, justitie en binnenlandse zaken inzake het voorstel voor een richtlijn van de Raad tot vaststelling van minimumnormen voor de opvang van asielzoekers in de lidstaten (COM(2001) 181 C5-0248/ /0091(CNS)) Rapporteur voor advies: Hélène Flautre PA\ doc PE

2 PE /27 PA\ doc

3 PROCEDUREVERLOOP De Commissie werkgelegenheid en sociale zaken benoemde op haar vergadering van 5 juli 2001 Hélène Flautre tot rapporteur voor advies. De commissie behandelde het ontwerpadvies op haar vergadering(en) van... Op dezelfde/laatstgenoemde vergadering hechtte zij met... stemmen voor en... tegen bij... onthouding(en)/met algemene stemmen haar goedkeuring aan de hierna volgende amendementen. Bij de stemming waren aanwezig:... (voorzitter/waarnemend voorzitter),... (ondervoorzitter),... (rapporteur),... (verving...),... (verving... overeenkomstig artikel 153, lid 2 van het Reglement),... en... PA\ doc 3/27 PE

4 BEKNOPTE MOTIVERING De ontwikkeling van een Europees asielbeleid is noodzaak geworden: de huidige verschillen tussen de diverse nationale wetgevingen leiden tot een verderfelijke concurrerende asielmarkt, met de centra van Sangatte en Tarifa als onaanvaardbare voorbeelden. De lidstaten die maatregelen treffen ten gunste van de rechten van de asielzoekers krijgen te maken met het grootste aantal aanvragen en de vluchtelingen zelf vallen ten prooi aan de mafia en mensensmokkelaars die handelen in menselijke ellende. De komst van massale vluchtelingenstromen naar de EU is niet van tijdelijke aard maar is het gevolg van economische ellende, sociale frustraties en politieke onderdrukking in een onrechtvaardige wereld. De keuze voor een waardige ontvangst van de vluchtelingen met behulp van een duidelijk, stabiel en geharmoniseerd beleid geeft tevens uitdrukking aan de wens van Europa dat zij een rol wenst te spelen in de opbouw van een solidaire wereld en geeft de kwaliteit en de betekenis aan van de opbouw van de Gemeenschap. Dat is wat er op het spel staat en wat momenteel het middelpunt vormt van de internationale actualiteit en bovenaan de Europese agenda staat. Asielzoekers en vluchtelingen moeten dezelfde rechten genieten als onderdanen van een derde land die in de EU woonachtig zijn, en de burgers van de EU. Het recht op arbeid, het recht op gezondheidszorg en onderwijs zijn van wezenlijk belang om de sociale integratie van asielzoekers en de eerbiediging van hun menselijke waardigheid te waarborgen en armoede en clandestiniteit te voorkomen. Om daadwerkelijk te kunnen worden genoten moeten deze rechten, en met name het recht op arbeid, vergezeld gaan van de vrijheden van verkeer en verblijf, die van doorslaggevend belang zijn om secundaire migratiestromen en de dramatische gevolgen daarvan te voorkomen. De invoering van een gemeenschappelijk asielstelsel in de EU kan een nuttig instrument zijn om de uitdaging om asielzoekers gelijkwaardige levensomstandigheden te waarborgen als de ontvangende bevolking door voorkoming van sociale uitsluiting en uitwijking naar elders en door bevordering van integratie van de nieuwkomers, met succes aan te gaan. De vaststelling van minimumnormen voor de opvang van asielzoekers is een belangrijke stap in de richting van een gemeenschappelijke asielprocedure en een uniform statuut dat past in het kader van de totstandbrenging van een Europese ruimte van veiligheid, vrijheid en rechtvaardigheid. Het asielbeleid moet worden gevoerd overeenkomstig de volgende drie fundamentele richtsnoeren: - eerbiediging van de grondrechten van de asielzoekers moet worden gegarandeerd; - secondaire migratiestromen moeten worden beperkt; - de inspanningen moeten eerlijk over de lidstaten worden verdeeld. Ongeacht de lidstaat waar hij zijn asielverzoek indient moet de asielzoeker dezelfde kansen krijgen om bescherming te ontvangen en dezelfde opvangvoorzieningen. Asielzoekers mogen hun verzoek om bescherming indienen in de lidstaat van hun keuze. Het einddoel dient te zijn volledige communautarisering van het asiel- en immigratiebeleid in Omdat de doelstelling van de richtlijn is asielzoekers dezelfde rechten toe te kennen als de onderdanen van de EU moeten bij een aantal elementen van deze richtlijn vraagtekens worden gezet. De toegekende rechten kunnen niet worden ingeperkt op grond van een negatief PE /27 PA\ doc

5 gedrag of wegens administratieve of procedurekwesties. In het eerste geval moet het gemene recht van de lidstaat te hulp worden geroepen. Te betreuren valt het gebrek aan garanties dat de NGO s zullen meewerken in sommige belangrijke fases van de tenuitvoerlegging van deze richtlijn, zoals de vaststelling van het type geneeskundige verzorging of de deelname, tezamen met de civil society en de lokale overheden aan activiteiten ter bevordering van de harmonieuze betrekkingen tussen deze overheden de opvangcentra. Aangezien door de richtlijn een minimumkader wordt vastgesteld om identieke resultaten te bereiken in alle lidstaten, is de invoering van een systeem voor controle en toezicht op de toepassing ervan van wezenlijk belang. Het doel is niet gemakkelijk te bereiken en het gekozen juridische instrument laat de lidstaten veel ruimte, hetgeen moeilijkheden met zich mee kan brengen voor het bereiken van de gestelde doelen, doordat de gestelde minimumnormen worden gewijzigd in louter beginselverklaringen. De NGO s dienen in samenwerking met het Hoge Commissariaat voor de vluchtelingen (HCR) een verslag op te stellen over de materiële opvangvoorzieningen in de lidstaten. De conclusies die daaraan worden verbonden worden elk jaar aan de Commissie toegestuurd die tenminste om de twee jaar aan het Parlement en de Raad verslag uitbrengt en zonodig de nodige wijzigingen voorstelt. Vatstelling van een maximumtermijn voor de asielzoekers die in een bewaringscentrum zijn geplaatst is van wezenlijk belang voor de eerbiediging van hun menselijke waardigheid. De bewaring moet een uitzondering vormen en geen regel en mag nooit langer duren dan drie weken over de gehele procedure. Wij kunnen verheugd zijn over de vooruitgang die deze richtlijn betekent waar het de bepalingen betreft voor personen met bijzondere behoeften en met name vrouwen, minderjarigen of slachtoffers van folteringen en geweld. Dit advies werd opgesteld in samenwerking met de belangrijkste NGO s en de humanitaire organisaties die dagelijks met vluchtelingen te maken hebben en op basis van diverse vergelijkende studies over de asielsituatie in Europa. PA\ doc 5/27 PE

6 AMENDEMENTEN De Commissie werkgelegenheid en sociale zaken verzoekt de ten principale bevoegde Commissie vrijheden en rechten van de burger, justitie en binnenlandse zaken onderstaande amendementen in haar verslag op te nemen: Door de Commissie voorgestelde tekst 1 Amendementen van het Parlement Amendement 1 Overweging 4 bis (nieuw) (4 bis) Deze richtlijn eerbiedigt tevens het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten 1, het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten 2, het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen en het Verdrag inzake de rechten van het kind. 1 Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten, U.N. Doc.A/67316(1966), 993 U.N.T.S.3, in werking getreden op 3 januari Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, U.N.DOC A/14668(1966), 999 U.N.T.S.. 171, in werking getreden op 16 december De in de richtlijn behandelde onderwerpen moeten worden gezien vanuit het oogpunt van de fundamentele mensenrechten, zoals het Economisch en Sociaal Comité heeft onderstreept, en moeten worden ingepast in een internationale juridische context, die niet alleen het verdrag van Genève en het protocol van New York omvat, maar ook bovengenoemde internationale overeenkomsten. Amendement 2 Overweging 14 1 Nog niet in het PB gepubliceerd. PE /27 PA\ doc

7 (14) Misbruik van het opvangstelsel moet worden tegengegaan door te bepalen op welke gronden opvangvoorzieningen voor asielzoekers kunnen worden beperkt of ingetrokken. De bepalingen met betrekking tot de beperking of intrekking van opvangvoorzieningen strekken niet met de doelstellingen van de richtlijn, waarin de opvangvoorzieningen al als minimale voorzieningen worden gedefinieerd. Amendement 3 Artikel 4 De lidstaten kunnen gunstiger bepalingen inzake opvangvoorzieningen voor asielzoekers vaststellen of handhaven, mits deze verenigbaar zijn met deze richtlijn. De lidstaten kunnen gunstiger bepalingen inzake opvangvoorzieningen voor asielzoekers vaststellen of handhaven. Het is onduidelijk hoe gunstiger bepalingen niet-verenigbaar zouden kunnen zijn met deze richtlijn. Amendement 4 Artikel 6, lid 1 1. De lidstaten zorgen ervoor dat onmiddellijk na de indiening van een asielverzoek aan de asielzoeker en aan elk meerderjarig vergezellend gezinslid een op hun naam afgegeven document wordt verstrekt waaruit hun status als asielzoeker of als meerderjarig vergezellend gezinslid van een asielzoeker blijkt. Indien de houder vrij kan gaan en staan op het grondgebied van de lidstaat of een deel daarvan, moet op het document ook worden vermeld dat de betrokkene legaal verblijft in de lidstaat waarin het asielverzoek is ingediend of wordt 1. De lidstaten zorgen ervoor dat onmiddellijk na de indiening van een asielverzoek aan de asielzoeker en aan elk meerderjarig vergezellend gezinslid een op hun naam afgegeven document wordt verstrekt waaruit hun status als asielzoeker of als meerderjarig vergezellend gezinslid van een asielzoeker blijkt. Op het document moet ook worden vermeld dat de betrokkene legaal verblijft in de lidstaat waarin het asielverzoek is ingediend of wordt behandeld. Op datzelfde document kan ook informatie worden opgenomen over het recht van de betrokkene op PA\ doc 7/27 PE

8 behandeld. Op datzelfde document kan ook informatie worden opgenomen over het recht van de betrokkene op medische en psychologische zorg en over de toegang tot de arbeidsmarkt. medische en psychologische zorg en over de toegang tot de arbeidsmarkt. Asielzoekers moeten het recht hebben zich vrij op het grondgebied van de ontvangende lidstaat te verplaatsen. De aan asielzoekers door de richtlijn toegekende geharmoniseerde voorzieningen dreigen in gevaar te worden gebracht door de bevoegdheid van de lidstaten om het vrije verkeer te beperken. Amendement 5 Artikel 6, lid 5 5. De lidstaten kunnen asielzoekers een reisdocument verstrekken indien om ernstige humanitaire redenen hun aanwezigheid in een andere staat is vereist. 5. De lidstaten kunnen asielzoekers een reisdocument verstrekken indien hun aanwezigheid in een andere staat is gewenst. Asielzoekers uitsluitend om ernstige humanitaire redenen een reisdocument verstrekken om zich naar een andere lidstaat te begeven, is een schending van de grondrechten. Amendement 6 Artikel 7, lid 1 1. De lidstaten geven asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden individuele bewegingsvrijheid op hun grondgebied of een bepaald deel daarvan overeenkomstig de voorwaarden van dit artikel. 1. De lidstaten geven asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden bewegingsvrijheid op hun grondgebied. Asielzoekers moeten het recht hebben zich vrij op het grondgebied van de ontvangende lidstaat te verplaatsen. De aan asielzoekers door de richtlijn toegekende geharmoniseerde voorzieningen dreigen in gevaar te worden gebracht door de bevoegdheid van de lidstaten om het vrije verkeer te beperken. PE /27 PA\ doc

9 Amendement 7 Artikel 7, lid 2 2. Asielzoekers mogen niet in bewaring worden gehouden alleen omdat hun asielverzoek moet worden onderzocht. In de in artikel [ ] van Richtlijn.../.. /EG [betreffende minimumnormen voor de procedures in de lidstaten voor de toekenning of intrekking van de vluchtelingenstatus] bedoelde gevallen mogen de lidstaten een asielzoeker echter wel in bewaring houden met het oog op het nemen van een beslissing. 2. Asielzoekers mogen niet in bewaring worden gehouden alleen omdat hun asielverzoek moet worden onderzocht. In de in artikel [ ] van Richtlijn.../.. /EG [betreffende minimumnormen voor de procedures in de lidstaten voor de toekenning of intrekking van de vluchtelingenstatus] bedoelde gevallen mogen de lidstaten een asielzoeker slechts gedurende een periode van ten hoogste 3 weken in bewaring houden met het oog op het nemen van een beslissing. De bewaring moet een uitzonderingsmaatregel zijn, zodat de sociale integratie en de eerbiediging van de menselijke waardigheid van asielzoekers worden gewaarborgd. Het lijkt aangewezen een maximale termijn vast te stellen. Amendement 8 Artikel 7, leden 3, 4 en 5 3. De lidstaten mogen de bewegingsvrijheid van asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden alleen beperken tot een bepaald deel van hun grondgebied indien dat nodig is voor de toepassing van deze richtlijn of om asielverzoeken snel te kunnen behandelen. 4. In de in lid 3 bedoelde gevallen scheppen de lidstaten de mogelijkheid om asielzoekers en de meerderjarige vergezellende gezinsleden tijdelijk toestemming te verlenen het deel van het grondgebied waarin zij wonen te verlaten om persoonlijke redenen, om gezondheids- en gezinsredenen of om redenen die verband houden met de behandeling van het asielverzoek. PA\ doc 9/27 PE

10 Beslissingen over een verzoek tot tijdelijke toestemming om het betrokken deel van het grondgebied te verlaten worden individueel, objectief en onpartijdig genomen, en negatieve beslissingen worden met redenen omkleed. 5. De lidstaten zorgen ervoor dat asielzoekers het recht hebben zich tot de rechter te wenden om de overeenkomstig lid 3 opgelegde beperkingen van de bewegingsvrijheid en de in lid 4 bedoelde beslissingen aan te vechten en dat zij toegang hebben tot rechtsbijstand, die kosteloos wordt verstrekt indien de betrokkene deze niet kan betalen. De bewegingsvrijheid is een grondrecht dat asielzoekers onbeperkt moet worden gegarandeerd en dat niet aan de willekeur van de lidstaten mag worden overgelaten. Amendement 9 Artikel 7, lid 6 6. De lidstaten kunnen van asielzoekers die vrij hun verblijfplaats kunnen kiezen, verlangen dat zij hun adres bekendmaken bij de bevoegde autoriteiten en eventuele adreswijzigingen zo snel mogelijk aan diezelfde autoriteiten doorgeven. 6. De lidstaten kunnen van asielzoekers verlangen dat zij hun adres bekendmaken bij de bevoegde autoriteiten en eventuele adreswijzigingen zo snel mogelijk aan diezelfde autoriteiten doorgeven. Het recht om vrij hun verblijfplaats te kiezen is een grondrecht van asielzoekers. Amendement 10 Artikel 11 De lidstaten kunnen asielzoekers een medisch onderzoek laten ondergaan. De lidstaten zorgen ervoor dat de organisaties De lidstaten kunnen asielzoekers een medisch onderzoek laten ondergaan. De resultaten van het medisch onderzoek PE /27 PA\ doc

11 die met de uitvoering van dit medisch onderzoek zijn belast, veilige methoden hanteren die de menselijke waardigheid eerbiedigen. mogen in geen geval de uitkomst van de procedure beïnvloeden. De lidstaten zorgen ervoor dat de organisaties die met de uitvoering van dit medisch onderzoek zijn belast, veilige methoden hanteren die de menselijke waardigheid eerbiedigen. Geheimhouding van de resultaten van het medisch onderzoek dient absoluut te worden gewaarborgd. Als men wil dat met onderhavige richtlijn de internationale wetgeving inzake de mensenrechten en de menselijke waardigheid van asielzoekers wordt gerespecteerd, moet worden gegarandeerd dat de gezondheidstoestand geen aanleiding kan zijn tot enige discriminatie en dat het medisch beroepsgeheim wordt geëerbiedigd. Amendement 11 Artikel 12, lid 1, derde alinea Als minderjarig gelden personen die de leeftijd van wettelijke meerderjarigheid in de lidstaat waarin het asielverzoek is ingediend of wordt behandeld nog niet hebben bereikt. De lidstaten kunnen een kind niet de toegang tot het voortgezet onderwijs ontzeggen alleen omdat het meerderjarig is geworden. Als minderjarig gelden personen die de leeftijd van wettelijke meerderjarigheid in de lidstaat waarin het asielverzoek is ingediend of wordt behandeld nog niet hebben bereikt. De lidstaten dragen er zorg voor dat een meerderjarig kind het voortgezet onderwijs kan volgen onder dezelfde voorwaarden als de onderdanen van de lidstaat. De uitsluitend negatieve erkenning van het recht op onderwijs biedt geen garantie voor de continuïteit van het schoolbezoek van meerderjarige kinderen die hun schoolbezoek moeten voortzetten. Amendement 12 Artikel 12, lid 3 bis (nieuw) 3 bis. De lidstaten erkennen het studieniveau dat schoolgaande kinderen in het land van herkomst hebben bereikt en dragen, zo nodig, zorg voor onderwijsbegeleiding om integratie in het PA\ doc 11/27 PE

12 nieuwe schoolsysteem te vergemakkelijken. Erkenning van diploma s, kwalificaties en schoolniveau van de kinderen van asielzoekers moet worden gegarandeerd. Amendement 13 Artikel 13, lid 1 1. De lidstaten kunnen asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden tot ten hoogste zes maanden na de indiening van het asielverzoek de toegang tot de arbeidsmarkt ontzeggen. De lidstaten stellen de voorwaarden vast voor de toegang tot de arbeidsmarkt na deze termijn. 1. Asielzoekers hebben recht op toegang tot de arbeidsmarkt. Dit recht omvat de beroepsactiviteiten van zelfstandigen en werknemers. In het laatste geval genieten asielzoekers de rechten en ontvangen zij een salaris overeenkomstig het arbeidsrecht. Uit de negatieve formulering van de Commissie, zoals ook opgemerkt door het Economisch en Sociaal Comité, kan worden geconcludeerd dat de toegang tot arbeid niet wordt gezien als een recht maar met terughoudendheid wordt toegekend. De grote speelruimte die de lidstaten wordt gelaten om voorwaarden vast te stellen voor de toegang tot de arbeidsmarkt en het gebrek aan specificaties waar het de omvang van dit recht betreft, zijn verbazingwekkend. Het is onbegrijpelijk waarom de vluchtelingen pas zes maanden na indiening van hun verzoek recht zouden krijgen op arbeid, waardoor hun reële kansen op integratie worden afgeremd. Bemoeilijking en beperking van de toegang tot arbeid hebben als enig resultaat dat de verspreiding van zwart werk toeneemt. Amendement 14 Artikel 13, lid 3 3. Overeenkomstig artikel 22 kan asielzoekers de toegang tot de arbeidsmarkt worden ontzegd indien negatief gedrag is vastgesteld. PE /27 PA\ doc

13 Er is geen reden om specifiek negatief gedrag van asielzoekers in een bepaling vast te leggen. Een eventueel negatief gedrag moet worden behandeld in het kader van het gemene recht dat op alle onderdanen van toepassing is. Amendement 15 Artikel 13, lid 3 bis (nieuw) 3 bis. De lidstaten bevorderen de integratie in het arbeidsproces van asielzoekers door positieve steunmaatregelen voor de werkgelegenheid. In het bijzonder worden de arbeidsbureaus voorzien van een speciale balie voor asielzoekers. Het is van wezenlijk belang voor de sociale integratie van asielzoekers dat zij het recht op arbeid ook feitelijk kunnen genieten. Amendement 16 Artikel 14, lid 1 1. De lidstaten kunnen asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden tot ten hoogste zes maanden na de indiening van het asielverzoek de toegang tot een beroepsopleiding ontzeggen. De lidstaten stellen de voorwaarden vast voor de toegang tot een beroepsopleiding na deze termijn. 1. De lidstaten erkennen en bevorderen het recht op opleiding van asielzoekers vanaf het begin van de asielprocedure en dragen zorg voor speciale diensten om asielzoekers te informeren en voor te lichten over het opleidingsaanbod, taalcursussen en cursussen algemene kennis van het ontvangende land. De onderdanen van een derde lidstaat die aan de zorgen van een ontvangend land worden toevertrouwd, moeten een opleiding kunnen volgen die zinvol is voor de ontwikkeling van hun land van herkomst in het geval dat ze daar naartoe terugkeren of om hun toegang tot de arbeidsmarkt in het gastland te vergemakkelijken. Dit recht kan alleen reëel worden genoten als het vergezeld gaat van voorlichting en taalcursussen alsmede cursussen algemene kennis van het gastland om de sociale integratie te bevorderen. Nogmaals een termijn van zes maanden is niet gerechtvaardigd. PA\ doc 13/27 PE

14 Amendement 17 Artikel 14, lid 3 3. Overeenkomstig artikel 22 kan asielzoekers de toegang tot een beroepsopleiding worden ontzegd indien negatief gedrag is vastgesteld. Er is geen reden om specifiek negatief gedrag van asielzoekers in een bepaling vast te leggen. Een eventueel negatief gedrag moet worden behandeld in het kader van het gemene recht dat op alle onderdanen van toepassing is. Amendement 18 Artikel 14, lid 3 bis (nieuw) 3 bis. De lidstaten bieden asielzoekers en de vergezellende gezinsleden de mogelijkheid de in andere landen dan het land waar het asielverzoek is ingediend gevolgde opleiding, geldig te laten verklaren en te laten erkennen. De erkenning van door asielzoekers gevolgde opleidingen is een uiterst belangrijke maatregel om de integratie in het arbeidsproces en de sociale integratie van asielzoekers te waarborgen. Amendement 19 Artikel 16, lid 1 1. Huisvesting wordt verstrekt in één van de volgende vormen of een combinatie daarvan: 1. Huisvesting wordt verstrekt in één van de volgende vormen of een combinatie daarvan, rekening houdend met de mening van de asielzoeker: Het is van belang om zoveel mogelijk rekening te houden met de wensen van de asielzoekers. PE /27 PA\ doc

15 Amendement 20 Artikel 16, lid 1, sub b) b) in opvangcentra; b) in opvangcentra. Het verblijf in opvangcentra dient zo kort mogelijk te zijn; De opvangcentra lijken vaak op huizen van bewaring en bevorderen niet de sociale integratie van asielzoekers noch de contacten met de ontvangende landen. Daarom is het noodzakelijk dat het verblijf in deze opvangcentra tot een minimum wordt beperkt en dat zo spoedig mogelijk normale woonruimte wordt verstrekt. Amendement 21 Artikel 16, lid 3 3. De lidstaten zorgen ervoor dat minderjarige kinderen van asielzoekers of minderjarige asielzoekers worden gehuisvest bij hun ouders of bij een volwassen familielid dat krachtens de wet of het gewoonterecht voor hen verantwoordelijk is. Minderjarige kinderen van asielzoekers of minderjarige asielzoekers die volwassen familieleden hebben die voor hen verantwoordelijk zijn en reeds wonen in het land waarin het asielverzoek is ingediend of wordt behandeld, wordt toegestaan om voor de duur van hun verblijf in dit land bij hun familieleden te verblijven. 3. De lidstaten zorgen ervoor dat leden van een en hetzelfde gezin gezamenlijk worden gehuisvest. Minderjarige kinderen van asielzoekers of minderjarige asielzoekers worden gehuisvest bij een volwassen familielid dat krachtens de wet of het gewoonterecht voor hen verantwoordelijk is. Minderjarige kinderen van asielzoekers of minderjarige asielzoekers die volwassen familieleden hebben die voor hen verantwoordelijk zijn en reeds wonen in het land waarin het asielverzoek is ingediend of wordt behandeld, wordt toegestaan om voor de duur van hun verblijf in dit land bij hun familieleden te verblijven. Gezinnen moeten zoveel mogelijk samen blijven en met name moet hun worden toegestaan, als er al leden van de familie woonachtig zijn in het ontvangende land, om bij deze familieleden te verblijven. Amendement 22 Artikel 16, lid 7 PA\ doc 15/27 PE

16 7. De lidstaten zorgen ervoor dat de raadslieden van asielzoekers en de vertegenwoordigers van de UNHCR en de betrokken NGO's toegang hebben tot alle plaatsen waar asielzoekers zijn gehuisvest. Deze toegang kan slechts worden beperkt om redenen die verband houden met de veiligheid van de huisvesting en van de asielzoekers. 7. De lidstaten zorgen ervoor dat de raadslieden van asielzoekers en de vertegenwoordigers van de UNHCR en de betrokken NGO's toegang hebben tot alle plaatsen waar asielzoekers zijn gehuisvest. De beperking van het recht van toegang van NGO s en van de raadslieden tot de plaatsen waar asielzoekers zijn gehuisvest, is niet gerechtvaardigd en belemmert de asielzoekers in de mogelijkheid om hun rechten op te eisen. Amendement 23 Artikel 17, lid 1 1. De lidstaten zorgen ervoor dat het totaalbedrag van de uitkeringen of tegoedbonnen ter dekking van de materiële opvangvoorzieningen hoog genoeg is om te voorkomen dat asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden armoede lijden. In gevallen waarin asielzoekers die recht hebben op deze uitkeringen of tegoedbonnen, bij familieleden of vrienden mogen verblijven, kunnen de lidstaten hun 50% toekennen van de uitkeringen of tegoedbonnen waarop zij overeenkomstig het nationale recht ter uitvoering van deze richtlijn recht hebben. 1. De lidstaten zorgen ervoor dat het totaalbedrag van de uitkeringen ter dekking van de materiële opvangvoorzieningen niet lager is dan de minimumuitkering. Het bedrag van de aan asielzoekers uitgekeerde steun bepaalt hun levensniveau en kwaliteit. Het is dus niet voldoende om aan te geven dat het feitelijke bedrag van de steun moet voorkomen dat de belanghebbende in armoede vervalt. De verstrekking van tegoedbonnen levert voor asielzoekers ook moeilijkheden op en leidt tot onnodige verschillen tussen hen en de rest van de bevolking. Tenslotte wordt er bij de korting met 50% op de steun PE /27 PA\ doc

17 voor asielzoekers die bij familieleden of vrienden wonen, van uitgegaan dat dat leidt tot een beperking van de uitgaven, hetgeen niet terecht is. Amendement 24 Artikel 20, lid 1 Medische en psychologische zorg gedurende normale procedures 1. De lidstaten zorgen ervoor dat asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden toegang hebben tot eerstelijnsgezondheidszorg, verstrekt door een huisarts, tot psychologische zorg en tot medische behandelingen die niet kunnen worden uitgesteld: Medische en psychologische zorg 1. De lidstaten, in samenwerking met de meest betrokken NGO s, zorgen ervoor dat asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden toegang hebben tot gezondheidszorg, verstrekt door een huisarts of een ziekenhuis. De definitie van medische handelingen die niet kunnen worden uitgesteld is niet precies genoeg. Daarentegen spreekt het vanzelf dat medische handelingen waarvoor ziekenhuisopname noodzakelijk is, altijd medische handelingen zijn die niet kunnen worden uitgesteld. Het beroep op de betrokken NGO s vergemakkelijkt de relatie van de asielzoeker tot de medische staf. Amendement 25 Artikel 20, lid 1, sub a), b) en c) a) gedurende de normale procedure tot het moment waarop kennis wordt gegeven van een negatieve beslissing in eerste aanleg; b) gedurende de beroepsprocedures, wanneer een beroep tegen een negatieve beslissing in een normale procedure schorsende werking heeft, tot het moment waarop kennis wordt gegeven van een negatieve beslissing op het beroep; c) wanneer asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden een PA\ doc 17/27 PE

18 beslissing hebben verkregen die hun toestaat voor de duur van de behandeling van hun beroep tegen een negatieve beslissing in een normale procedure aan de grens of op het grondgebied te verblijven van de lidstaat waarin het asielverzoek is ingediend of wordt behandeld. De rapporteur is van mening dat op grond van het type procedure dat wordt gevolgd, geen onderscheid mag worden gemaakt waar het medische en psychologische verzorging betreft en dat alle asielzoekers toegang zouden moeten hebben tot de eerstelijnsgezondheidszorg. Amendement 26 Artikel 20, lid 2 2. In de in lid 1 bedoelde omstandigheden komen de lidstaten tegemoet aan de bijzondere behoeften van de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden die zwanger, minderjarig, geestesziek of gehandicapt zijn of die het slachtoffer zijn van verkrachting of andere vormen van geslachtsgerelateerd geweld. 2. In de in lid 1 bedoelde omstandigheden komen de lidstaten, in samenwerking met de meest betrokken NGO s tegemoet aan de bijzondere behoeften van de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden die zwanger, minderjarig, geestesziek of gehandicapt zijn of die het slachtoffer zijn van verkrachting of andere vormen van geslachtsgerelateerd geweld. Gegarandeerd moet worden dat de betrokken NGO s worden betrokken bij de vaststelling van het niveau van medische verzorging waaraan een asielzoeker behoefte heeft. Amendement 27 Artikel 20, lid 3 3. In de in lid 1 bedoelde omstandigheden stellen de lidstaten de voorwaarden vast voor de toegang van de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden tot medische behandelingen om verergering van een ziekte waaraan zij reeds lijden te PE /27 PA\ doc

19 voorkomen. Medische verzorging moet toegankelijk zijn voor alle asielzoekers en de toegang ertoe mag niet aan de willekeur van de lidstaten worden overgelaten. Amendement 28 Artikel 21 PA\ doc 19/27 PE

20 Medische en psychologische zorg gedurende andere procedures 1. De lidstaten zorgen ervoor dat asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden toegang hebben tot medische en psychologische spoedbehandelingen en medische behandelingen die niet kunnen worden uitgesteld gedurende de ontvankelijkheidsprocedure en de versnelde procedure en gedurende de behandeling van hun verzoek in het kader van een procedure waarin wordt beslist over hun recht om legaal het grondgebied van een lidstaat te betreden. 2. In de in lid 1 bedoelde omstandigheden komen de lidstaten tegemoet aan de bijzondere behoeften van de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden die zwanger, minderjarig, geestesziek of gehandicapt zijn of die het slachtoffer zijn van verkrachting of andere vormen van geslachtsgerelateerd geweld. 3. In de in lid 1 bedoelde omstandigheden stellen de lidstaten de voorwaarden vast voor de toegang van de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden tot medische behandelingen om verergering van een ziekte waaraan zij reeds lijden te voorkomen. 4. De lidstaten zorgen ervoor dat, indien 65 werkdagen na de indiening van een asielverzoek nog geen beslissing is genomen waarbij het verzoek nietontvankelijk of kennelijk ongegrond wordt verklaard, de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden op dezelfde wijze toegang tot medische zorg hebben als tijdens de normale procedure. 5. De lidstaten zorgen ervoor dat, indien 65 werkdagen nadat beroep is ingesteld nog geen beslissing op het beroep is genomen in de ontvankelijkheidsprocedure en de PE /27 PA\ doc

21 versnelde procedure, de asielzoekers en de hen vergezellende gezinsleden op dezelfde wijze toegang tot medische zorg hebben als tijdens de normale procedure. 6. De lidstaten kunnen van de asielzoekers die zich dat kunnen veroorloven, verlangen bij te dragen in de kosten van de medische en psychologische zorg dan wel deze volledig te betalen. Beslissingen om medische en psychologische zorg niet kosteloos te verstrekken worden individueel, objectief en onpartijdig genomen en met redenen omkleed. 7. De lidstaten zorgen ervoor dat asielzoekers de in lid 6 bedoelde beslissingen bij de rechter kunnen aanvechten en toegang hebben tot rechtsbijstand. Er mag geen onderscheid worden aangebracht op grond van de gevolgde procedure. Alle asielzoekers moeten toegang kunnen verkrijgen tot de eerstelijnsgezondheidszorg. Amendement 29 Artikel 22, lid 1 PA\ doc 21/27 PE

22 Beperking of intrekking van opvangvoorzieningen naar aanleiding van negatief gedrag 1. De lidstaten kunnen de opvangvoorzieningen in de volgende gevallen beperken of intrekken: a) indien een asielzoeker gedurende ten minste 30 werkdagen is verdwenen of zonder redelijke verklaring niet heeft voldaan aan de meldingsplicht of aan verzoeken om informatie te verstrekken of te verschijnen voor een persoonlijk onderhoud betreffende de asielprocedure. Wanneer de verdwenen asielzoeker na deze termijn wordt opgespoord of zich vrijwillig bij de betrokken instantie meldt, wordt een met redenen omklede, op de redenen voor de verdwijning gebaseerde beslissing genomen inzake het opnieuw verstrekken van sommige of alle opvangvoorzieningen. Er worden geen opvangvoorzieningen verstrekt die afhankelijk zijn van de lengte van de procedure; b) indien een asielzoeker het asielverzoek intrekt; c) indien een asielzoeker financiële middelen verborgen heeft gehouden en daardoor ten onrechte aanspraak op de materiële opvangvoorzieningen heeft gemaakt; d) indien een asielzoekers als bedreiging voor de nationale veiligheid worden beschouwd of er ernstige redenen zijn om te veronderstellen dat de betrokkene een oorlogsmisdaad of een misdaad tegen de menselijkheid heeft begaan, dan wel indien tijdens de behandeling van het asielverzoek het ernstige vermoeden rijst dat artikel 1, onder F), van het Verdrag van Genève op de asielzoeker van toepassing is. Beperking van opvangvoorzieningen 1. De lidstaten kunnen de opvangvoorzieningen beperken of intrekken: c) indien een asielzoeker financiële middelen verborgen heeft gehouden en daardoor ten onrechte aanspraak op de materiële opvangvoorzieningen heeft gemaakt; PE /27 PA\ doc

23 Zoals wordt opgemerkt door het Economisch en Sociaal Comité lijken de beperking of intrekking van het recht op opvangvoorzieningen niet logisch en strijdig met de doelstellingen van de richtlijn. Als nl. de asielzoeker: - zijn verzoek intrekt, valt hij niet meer onder het toepassingsgebied van de richtlijn; - een bedreiging wordt geacht voor de nationale veiligheid of als er redenen zijn om aan te nemen dat hij een oorlogsmisdaad of een misdaad tegen de menselijkheid heeft begaan, dan valt zijn geval ofwel onder de gerechtelijke autoriteiten ofwel moet hem, het recht op opvangvoorzieningen worden onttrokken als de rechtsmacht van het gastland in deze zaak niet bevoegd is; - gedurende meer dan dertig dagen verdwijnt of niet voldoet aan de verplichting om op een bepaalde plaats te verblijven, dan worden de redenen voor zijn gedrag beoordeeld en wordt op basis van het beginsel van evenredigheid beslist of de asielprocedure moet worden voortgezet; - zich gewelddadig gedraagt of bedreigingen uit, dan moet de rechtbank tussenbeide komen. In ieder geval is het onjuist om de opvangvoorzieningen, waarvan in de richtlijn zelf wordt gesteld dat zij minimaal zijn, te beperken, met uitzondering van het geval wanneer financiële middelen verborgen zijn gehouden (want in dat geval kan de asielzoeker zelf voorzien in al zijn behoeften of een gedeelte daarvan), of wanneer een asielzoeker minderjarigen voor wie hij verantwoordelijkheid draagt verhindert naar school te gaan (teneinde het recht van minderjarigen om naar school te gaan te garanderen). Amendement 30 Artikel 22, leden 2, 3, 4, 5 en 6 2. De lidstaten kunnen de materiële opvangvoorzieningen in de volgende gevallen beperken of intrekken: a) indien een asielzoeker of een vergezellend gezinslid zich herhaaldelijk op gewelddadige of bedreigende wijze heeft gedragen jegens personen die taken verrichten in verband met het functioneren van een opvangcentrum of jegens andere personen die in het centrum verblijven; b) indien een asielzoeker of een PA\ doc 23/27 PE

24 vergezellend gezinslid zich niet houdt aan de beslissing dat zij moeten verblijven op de door de bevoegde instantie vastgestelde plaats. 3. De lidstaten kunnen de materiële opvangvoorzieningen beperken wanneer asielzoekers minderjarigen onder hun hoede beletten naar school te gaan of bepaalde onderdelen van het normale curriculum te volgen. 4. De in de leden 1, 2 en 3 bedoelde beslissingen tot beperking of intrekking van opvangvoorzieningen worden uitsluitend op grond van het persoonlijke gedrag van de betrokkene en met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel genomen. De lidstaten zorgen ervoor dat dergelijke beslissingen individueel, objectief en onpartijdig worden genomen en met redenen worden omkleed. 5. De lidstaten zorgen ervoor dat asielzoekers het recht hebben om de in dit artikel bedoelde beslissingen bij de rechter aan te vechten en dat zij toegang hebben tot rechtsbijstand die kosteloos is indien zij deze niet kunnen betalen. 6. Medische spoedbehandelingen en medische behandelingen die niet kunnen worden uitgesteld, kunnen niet worden beperkt of ingetrokken. 3. De lidstaten kunnen de materiële opvangvoorzieningen beperken wanneer asielzoekers minderjarigen onder hun hoede beletten naar school te gaan of bepaalde onderdelen van het normale curriculum te volgen. 4. De in de leden 1, 2 en 3 bedoelde beslissingen tot beperking of intrekking van opvangvoorzieningen worden uitsluitend op grond van het persoonlijke gedrag van de betrokkene en met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel genomen. De lidstaten zorgen ervoor dat dergelijke beslissingen individueel, objectief en onpartijdig worden genomen en met redenen worden omkleed. 5. De lidstaten zorgen ervoor dat asielzoekers het recht hebben om de in dit artikel bedoelde beslissingen bij de rechter aan te vechten en dat zij toegang hebben tot rechtsbijstand die kosteloos is indien zij deze niet kunnen betalen. 6. Medische behandelingen en de toegang tot de arbeidsmarkt en de beroepsopleiding, kunnen niet worden beperkt of ingetrokken. Zoals wordt opgemerkt door het Economisch en Sociaal Comité lijken de beperking of intrekking van het recht op opvangvoorzieningen niet logisch en strijdig met de doelstellingen van de richtlijn. Als nl. de asielzoeker: - zijn verzoek intrekt, valt hij niet meer onder het toepassingsgebied van de richtlijn; - een bedreiging wordt geacht voor de nationale veiligheid of als er redenen zijn om aan te nemen dat hij een oorlogsmisdaad of een misdaad tegen de menselijkheid heeft begaan, dan valt zijn geval ofwel onder de gerechtelijke autoriteiten ofwel moet hem, het recht op opvangvoorzieningen worden onttrokken als de rechtsmacht van het PE /27 PA\ doc

25 gastland in deze zaal niet bevoegd is; - gedurende meer dan dertig dagen verdwijnt of niet voldoet aan de verplichting om op een bepaalde plaats te verblijven, dan worden de redenen voor zijn gedrag beoordeeld en wordt op basis van het beginsel van evenredigheid beslist of de asielprocedure moet worden voortgezet; - zich gewelddadig gedraagt of bedreigingen uit, dan moeten de rechtbanken tussenbeide komen. In ieder geval is het onjuist om de opvangvoorzieningen, waarvan in de richtlijn zelf wordt gesteld dat zij minimaal zijn, te beperken, met uitzondering van het geval wanneer financiële middelen verborgen zijn gehouden (want in dat geval kan de asielzoeker zelf voorzien in al zijn behoeften of een gedeelte daarvan), of wanneer een asielzoeker minderjarigen voor wie hij verantwoordelijkheid draagt verhindert naar school te gaan (teneinde het recht van minderjarigen om naar school te gaan te garanderen). Amendement 31 Artikel 29 De lidstaten treffen passende maatregelen om harmonieuze relaties tussen plaatselijke gemeenschappen en de op hun grondgebied gevestigde opvangcentra te bevorderen, teneinde tegen asielzoekers gerichte uitingen van racisme, discriminatie op grond van geslacht en vreemdelingenhaat te voorkomen. De lidstaten, in samenwerking met de meest betrokken NGO s en de sociale partners, treffen passende maatregelen om harmonieuze relaties tussen plaatselijke gemeenschappen en de op hun grondgebied gevestigde opvangcentra te bevorderen, teneinde tegen asielzoekers gerichte uitingen van racisme, discriminatie op grond van geslacht en vreemdelingenhaat te voorkomen. Samenwerking en overleg met en de medewerking van NGO s en sociale partners zijn op dit terrein van wezenlijk belang om te garanderen dat de genomen maatregelen doeltreffend zijn. Amendement 32 Artikel 30 bis (nieuw) 30 bis. Onafhankelijk monitoring-systeem PA\ doc 25/27 PE

26 De Europese Commissie zet een onafhankelijk Europees monitoringsysteem op dat wordt toevertrouwd aan het HCR, de terzake bevoegde NGO s en de sociale partners, voor kwesties die verband houden met werkgelegenheid, opleiding en onderwijs en, in het algemeen, de materiële opvangvoorzieningen in de lidstaten. De conclusies van het monitoring-systeem worden ieder jaar naar de Commissie gezonden, die in zijn jaarverslag aan het Europees Parlement daarnaar verwijst. Het systeem voor het sturen, bewaken en controleren van het niveau van de opvangvoorzieningen als voorzien door de Commissie in artikel 30 lijkt niet toereikend om ervoor te zorgen dat asielzoekers in alle lidstaten vergelijkbare opvangvoorzieningen genieten. Er dient dus een onafhankelijk monitoring-systeem te worden opgezet. Amendement 33 Artikel 33, lid 3 Na het uitbrengen van het verslag dient de Commissie ten minste om de vijf jaar bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in over de toepassing van de onderhavige richtlijn in de lidstaten. Na het uitbrengen van het verslag dient de Commissie ten minste om de twee jaar bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in over de toepassing van de onderhavige richtlijn in de lidstaten, en zij stelt, indien nodig, de nodige wijzigingen voor. De bepaling dat om de vijf jaar een verslag moet worden ingediend lijkt niet te voldoen aan de eis van permanente controle door Raad en Parlement op de resultaten van de richtlijn en de opvangvoorzieningen in de lidstaten. Bovendien moet expliciet worden voorzien in de mogelijkheid de richtlijn te wijzigen, zodat rekening kan worden gehouden met de gevolgen op langere termijn dan een jaar en met eventuele veranderingen van de situatie. PE /27 PA\ doc

27 Amendement 34 Artikel 34 De lidstaten stellen de sancties vast die van toepassing zijn op schendingen van de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen en treffen alle maatregelen die nodig zijn om de daadwerkelijke toepassing van die sancties te garanderen. De aldus vastgestelde sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn. De lidstaten stellen de Commissie uiterlijk op de in artikel 35 genoemde datum van de desbetreffende bepalingen in kennis en delen haar alle latere wijzigingen ervan ten spoedigste mede. De Europese Commissie stelt de sancties vast die van toepassing zijn op schendingen van de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen en treffen alle maatregelen die nodig zijn om de daadwerkelijke toepassing van die sancties te garanderen. De aldus vastgestelde sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn. De Europese Commissie stelt de lidstaten uiterlijk op de in artikel 35 genoemde datum van de desbetreffende bepalingen in kennis en delen haar alle latere wijzigingen ervan ten spoedigste mede. Vanzelfsprekend kunnen de lidstaten geen sancties toepassen wegens overtredingen van de richtlijn door hen zelf. PA\ doc 27/27 PE