10/4.5 Nieuwe virtuele machines aanmaken in Xen HA -cluster

Transcriptie

1 Integratie 10/4.5 Nieuwe virtuele machines aanmaken in Xen HA -cluster Soms is het lastig door de bomen het bos te zien. Daarom beschrijven we in deze paragraaf de hele procedure kort en duidelijk. Hieronder vindt u de stappen die nodig zijn om in een c LVM -omgeving een Xen virtuele machine aan te maken in een Pacemaker-cluster. 1. Een LUN aanmaken De oplossing is op het SAN gebaseerd. Dit betekent dat elke VM op het SAN een storage back-end moet hebben. Begin daarom met het aanmaken van een nieuw LUN (Logical Unit Number) op het SAN. Dit LUN moet als grootte de totale omvang hebben die u in de VM voor de schijf beschikbaar wilt hebben. Tip: zorg ervoor dat de LUN een unieke grootte heeft, want dit maakt het eenvoudiger om hem in het SAN te herkennen; tussen allemaal LUN s van 50 GB is het lastig om het precieze verschil te zien. 2. De LUN zichtbaar maken op de nodes Om de nieuwe LUN op de nodes ook te kunnen zien, moet u op de nodes het i SCSI -proces opnieuw opstarten. Dit is een heftige procedure omdat dit eigenlijk alleen maar kan door de node opnieuw te starten. Om dit probleemloos te kunnen doen moet u eerst de VM s migreren die op die node draaien en dan de node opnieuw opstarten. Voer de onderstaande procedure achter elkaar op elke node uit: 1. Ga naar hb_gui en kijk welke resourcegroepen op de betreffende node draaien. 2. Klik met de rechtermuisknop op die groep en kies de optie Migrate. Geef nu aan naar welke node u de re- Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.5-1

2 Virtualisatie sourcegroep wilt migreren, het maakt niet zo heel veel uit waar hij naartoe gaat. Nadat u alle resourcegroepen gemigreerd hebt zodat er niets meer op de node draait, kunt u de node zelf opnieuw opstarten. Wacht totdat de betreffende node weer terug is. Herhaal de procedure nu voor alle andere nodes. Als u dit gedaan hebt en alle nodes opnieuw zijn opgestart, klikt u met de rechtermuisknop op de resourcegroepen en kiest u de optie Clear Migrate Constraints. Dit is belangrijk, want anders kan het gebeuren dat de resources niet automatisch gemigreerd kunnen worden. Het zou kunnen dat u problemen ondervindt met de migratie van de nodes. Dit kan dan een gevolg zijn van de verschillen die er ineens tussen de verschillende nodes bestaan. Dit is op te lossen door alle nodes te herstarten. Dus als het niet lukt om een node te migreren naar een andere node, sla deze stap dan over en start alles opnieuw op. Uiteraard kunt u dit alleen doen als uw gebruikers er geen last van hebben, verzeker u er dus van dat iedereen offline is! 3. Het physical volume aanmaken Geef nu in een console de opdracht multipath -L. Er wordt dan een lijst getoond met alle devices die er zijn, met daarbij hun grootte. Hierna ziet u een voorbeeld van de output: d00003ec94b5e8500 dm-14 DELL, MD 3000i [size=51g][features=1 queue_if_no_path][hwhandler=1 rdac] [rw] \_ round-robin 0 [prio=-2][active] \_ 4:0:0:7 sds 65:32 [active][undef] 10/4.5-2 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

3 Integratie \_ 6:0:0:7 sdaj 66:48 [active][undef] \_ round-robin 0 [prio=-2][enabled] \_ 3:0:0:7 sdr 65:16 [active][undef] \_ 5:0:0:7 sdak 66:64 [active][undef] Het gaat nu om het UUID -getal dat u in het begin ziet. Dit getal wordt gebruikt in de directory /dev/disk/by-id. Gebruik ls zoals in het volgende voorbeeld om de juiste UUID te achterhalen: nd2:/dev/disk/by-id # ls *3ec94* dm-name d00003ec94b5e8500 dm-uuid-mpath d00003ec94b5e8500 scsi d00003ec94b5e8500 nd2:/dev/disk/by-id # Waar het nu om gaat, is de naam die met scsi begint. Op deze devicenaam moet u pvcreate gebruiken om het device als physical volume te markeren. Dit betekent dat u het ook kunt gaan gebruiken in LVM. Dat komt er dan uit te zien als: pvcreate /dev/disk/by-id/scsi d00003ec- 94b5e De volumegroep aanmaken Elke virtuele machine heeft een virtuele harde schijf. Deze virtuele harde schijf is aangemaakt op het physical volume dat u zojuist hebt aangemaakt. Om dit echter ook door het cluster te kunnen laten beheren, is een tussenstap nodig: de volumegroep. De volumegroep is namelijk ook de entiteit die u in het cluster gaat beheren. We hebben de conventie gevolgd dat elke volumegroep als naam vg heeft, gevolgd door de naam van de virtuele machine. Voor de Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.5-3

4 Virtualisatie virtuele machine winxp zou dat dus vgwinxp worden. Deze volumegroep moet aangemaakt worden op het physical volume dat u in de voorgaande stap hebt aangemaakt, dus zorg dat de namen matchen! Het uiteindelijke commando wordt dan in dit voorbeeld: vgcreate vgwinxp /dev/disk/by-id/scsi d00003ec94b5e Een logisch volume aanmaken Waar de volumegroep het device is dat door het cluster beheerd gaat worden, is het logische volume het ding dat u gaat gebruiken in de virtuele machine als achterliggend device voor de harde schijf in die virtuele machine. Qua naamconventie lijkt deze naam veel op die van de volumegroep, vervang alleen de letters vg door lv. Daarnaast moet u met de optie -L de grootte aangeven; u gebruikt doorgaans de volledige grootte die beschikbaar is. Het commando om het logische volume aan te maken wordt dan: lvcreate -L 50G -n lvwinxp /dev/vgwinxp 6. De LVM -resources in het cluster aanmaken Nu bent u zover dat u in het cluster resources kunt aanmaken. Voor elke virtuele machine komt er een resourcegroep in het cluster met de naam van de virtuele machine. In die resourcegroep komen twee resources: een die ervoor zorgt dat de volumegroep beschikbaar gesteld wordt en een waarmee u de virtuele machine beheert. Omdat we de virtuele machine nog niet hebben aangemaakt, beginnen we nu met het aanmaken van de groep en plaatsen we daarin de volumegroep. 1. Start hb_gui, log in en ga naar Resources. 2. Klik op Group en vervolgens op Add. 10/4.5-4 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

5 Integratie 3. Geef de groep een ID (de naam van de VM ) en zet de initial state op Started. Klik dan op Forward. 4. Klik op OK om gelijk een subresource aan te maken. Geef deze de volgende properties: ID : vgwinxp Class: OCF Provider: Heartbeat Type: LVM 5. Klik nu op Forward. U ziet nu het venster Instance Attributes met daarin volgrpname al geselecteerd. Klik hier op Edit en geef de clusterresource als waarde de naam van de volumegroep. In dit geval zou dat dus vgwinxp zijn. 6. Voltooi nu de wizard om de resource aan te maken in het cluster. Op dit punt is de volumegroep ook daadwerkelijk beschikbaar. 7. Controleer in Management op welke node de volumegroep beschikbaar is gesteld. Dit is de node waarop u de rest van de procedure uitvoert. 7. De virtuele machine aanmaken Nu kunt u virt-manager opstarten op de node waarop de volumegroep beschikbaar is. Voer hier de wizard uit om een nieuwe virtuele machine te maken. Deze wizard is eenvoudig te begrijpen en er is maar één punt waar u op moet letten, namelijk dat u de juiste storage back-end gebruikt. Dit doet u door vanuit het venster Summary op de link Disks te klikken. U ziet hier dat als standaard storage backend verwezen wordt naar een bestand. Selecteer deze verwijzing en klik dan op Edit. Vervolgens bladert u naar de naam van het logische volume dat u hebt aangemaakt. Deze vindt u in /dev/vmwinxp/lvwinxp. U kunt nu de virtuele machine verder installeren. Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.5-5

6 Virtualisatie 8. Het configuratiebestand kopiëren naar alle andere nodes U hebt nu de virtuele machine gemaakt. Om ervoor te zorgen dat het cluster deze ook kan starten, moet u hem kopiëren naar alle andere nodes. Dit doet u vanaf de node waarop u hem hebt aangemaakt, met scp naar alle andere nodes. Als u hem bijvoorbeeld hebt aangemaakt op de host met de naam nd2 en hem wilt kopiëren naar nd1 en nd3, moet u nu de volgende twee opdrachten gebruiken: scp /etc/xen/vm/vmwinxp nd1:/etc/xen/vm scp /etc/xen/vm/vmwinxp nd3:/etc/xen/vm 9. De VM -resource in het cluster toevoegen Nu gaat u terug naar de hb_gui. Hier gaat u naar de resources-overview en selecteert u de resourcegroep waarin u onder stap 6 van deze procedure de resource voor de volumegroep hebt toegevoegd. Klik deze resourcegroep aan en klik dan op Edit. Dan klikt u op Primitive en vervolgens op Add. Nu bent u op het punt waar u de resource voor de VM zelf kunt toevoegen. Klik hiervoor op Add. Vervolgens voert u de volgende properties in: ID : vmwinxp Class: OCF Provider: heartbeat Type: Xen Klik nu op Forward. U komt weer in het venster met de instance attributes, waarin het attribuut vmfile als enige aanwezig is. Hier moet u verwijzen naar het configuratiebestand /etc/xen/vm/winxp. U bent nu klaar: de VM wordt in het cluster gestart. 10/4.5-6 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

7 Integratie 10/4.6 Virtualisatie in Linux In Novell-omgevingen is Xen de standaardmanier van virtualisatie. Maar wat is nu eigenlijk zo anders aan Xen als je het vergelijkt met andere oplossingen, bijvoorbeeld VMware of VirtualBox? Deze bijdrage is bedoeld als inleiding tot de virtualisatie, u leest wat de belangrijkste verschillen zijn tussen de diverse virtualisatieoplossingen. Virtualisatie is al zo oud als het mainframe. Al in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werd in IBM -omgevingen gezocht naar manieren om meerdere instances van een besturingssysteem op dezelfde computer in te zetten. Virtualisatie begon echter aan een geheel nieuw leven toen in de jaren negentig van de vorige eeuw VM ware kwam met de eerste versie van VM ware Workstation. 10/4.6.1 Werkstationvirtualisatie Het doel van VM ware Workstation was eenvoudig: het kunnen gebruiken van een of meer andere besturingssystemen op dezelfde omgeving. Omdat Linux in die tijd nog lang niet zo ver ontwikkeld was als vandaag de dag het geval is, sloeg het concept goed aan bij Linux-gebruikers. VM ware bood een goed alternatief voor het dual-bootsysteem waar u of Linux of Windows kon starten, maar nooit allebei tegelijk. In eerste instantie werd VM ware ontwikkeld als oplossing voor desktopvirtualisatie. Dat betekent dat u met VM ware verschillende besturingssystemen virtueel naast elkaar op de desktop kunt aanbieden. Handig dus als u bijvoorbeeld een testomgeving wilt opzetten. In een VM ware-omgeving kunt u vanuit uw werkende Windows- of Linux-omgeving meerdere Windows-machines Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-1

8 Virtualisatie naast elkaar draaien, of een mix van andere besturingssystemen. Ideaal dus voor bijvoorbeeld Windows-gebruikers die ook eens Linux willen proberen. De enige vereiste was dat u voldoende hardware in de computer hebt om al die machines gelijktijdig te kunnen gebruiken. Figuur 10/4.6-1 VMware is nog steeds een heel goede oplossing als u naast Linux ook nog een ander besturingssysteem nodig hebt. In deze vorm van virtualisatie is het nooit de bedoeling geweest om alles zo efficiënt mogelijk te virtualiseren. Het ging voornamelijk om de mogelijkheid gebruik te maken van de functionaliteit van meerdere besturingssystemen tegelijk. Dit blijkt ook als u schematisch kijkt naar de manier waarop VMware Workstation functioneert (maar ook alle andere vormen van werkstationvirtualisatie die later gelanceerd werden). Om een virtuele machine in VMware Workstation te kunnen aanmaken moet u eerst het zogenaamde hostbesturings10/4.6-2 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

9 Integratie systeem starten. Dit besturingssysteem is verantwoordelijk voor alles wat er op de betreffende computer gebeurt. De virtualisatieoplossing draait als een toepassing op het hostbesturingssysteem. Dit betekent dat er voor dit hostbesturingssysteem dus geen verschil bestaat tussen een tekstverwerker en een virtualisatieoplossing! Beide zijn immers vanuit het perspectief van het hostbesturingssysteem gewoon toepassingen. VM ware is dus ook maar een van de toepassingen die geen bijzondere prioriteit krijgen toegewezen. In de virtualisatietoepassing zelf (in dit voorbeeld VM - ware) wordt het virtuele besturingssysteem geïnstalleerd. Deze virtuele machine communiceert niet rechtstreeks met de hardware in de computer, maar via een geëmuleerde driver die door het virtualisatiepakket wordt aangeboden. Dit brengt een belangrijk nadeel met zich mee: alle instructies die door de virtuele machine naar de hardware gestuurd worden, worden eerst ondervangen door de geemuleerde drivers van de virtualisatieoplossing. Daar worden de instructies omgezet naar de werkelijke drivers van de hardware die in het hostbesturingssysteem aanwezig zijn. We zouden dus kunnen stellen dat alle instructies twee keer verwerkt moeten worden. Om die reden zult u ook altijd merken dat virtuele machines in een werkstationvirtualisatieoplossing langzamer zijn dan wanneer u een besturingssysteem rechtstreeks op een echte computer installeert. Zoals gezegd was VM ware workstation de eerste virtualisatieoplossing die echt doorbrak. Er is echter een nadeel: VM ware Workstation kost geld. Dat was bij de eerste versies het geval en dat is nog steeds zo. VM ware heeft echter ook een andere oplossing die geen geld kost: de VM ware Player. Dit is een toepassing waarmee u virtuele machines Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-3

10 Virtualisatie kunt gebruiken die door anderen zijn aangemaakt, maar waarmee u zelf geen nieuwe virtuele machines kunt aanmaken. Leuk dus om te kijken naar een machine die door een ander is klaargemaakt, minder interessant als u zelf juist wilt spelen met andere besturingssystemen. Een andere gratis VM ware-oplossing is VM ware Server, maar dit product is niet echt ontwikkeld voor werkstationvirtualisatie, maar meer om verschillende virtuele servers naast elkaar te draaien. VirtualBox Wilt u gebruikmaken van een werkstationvirtualisatieoplossing die geen geld kost, dan is VirtualBox (inmiddels eigendom van Oracle) een goed alternatief. U kunt er ongeveer hetzelfde mee als met VM ware Workstation, met het verschil dat het voor niet-commercieel gebruik gratis is. Voor sommige Linux-gebruikers een goede reden om VirtualBox dan ook maar direct als standaardoplossing te nemen. Gratis is echter niet hetzelfde als open source; VirtualBox is weliswaar gratis, maar valt niet onder een open-sourcelicentie. Maar het is natuurlijk wel prettig dat u er niet voor hoeft te betalen. Daarnaast is VirtualBox tegenwoordig nagenoeg even goed als VM ware. In het verleden waren er de nodige verschillen tussen VMware Workstation en VirtualBox en was VM ware Workstation duidelijk de betere oplossing. Tegenwoordig zijn de verschillen veel minder prominent aanwezig en kunnen we wel zeggen dat het voor de meeste mensen qua functionaliteit weinig uitmaakt of ze gebruikmaken van VirtualBox dan wel VM ware. Doorgewinterde VM ware-gebruikers hebben er echter niet veel mee, om de eenvoudige reden dat het anders is. Zo zult u er als VM ware-gebruiker niet snel achterkomen dat u onder VirtualBox standaard de rechter Ctrl- 10/4.6-4 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

11 Integratie toets en niet Ctrl+Alt moet gebruiken om de cursor uit het venster van een virtuele machine los te laten. Hebt u minder ervaring met VM ware, dan is VirtualBox een prima programma waarmee u virtuele machines kunt aanmaken en beheren. Ook VirtualBox biedt tegenwoordig ondersteuning voor USB -devices (wat behoorlijk lang op zich heeft laten wachten) en geeft opties om bijvoorbeeld een snapshot te maken van een virtuele machine. Figuur 10/4.6-2 VirtualBox is tegenwoordig net zo goed als VM ware. Deze snapshotfunctionaliteit is overigens iets wat u zult waarderen als u virtualisatie gaat gebruiken om uitvoerig te testen met besturingssystemen in virtuele machines. Door middel van een snapshot bevriest u de huidige status van een virtuele machine, wat betekent dat het uitermate eenvoudig is om later weer terug te gaan naar deze status. Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-5

12 Virtualisatie Handig als later blijkt dat u op een kritiek moment een keuze hebt gemaakt die toch net niet helemaal ideaal was; door terug te gaan naar de snapshot hebt u razendsnel de oude situatie hersteld. 10/4.6.2 Servervirtualisatie Grote kans dat u ook wel eens van de andere spelers hebt gehoord op het gebied van virtualisatie, zoals Xen of KVM. Beide oplossingen komen uit de Linux-wereld en worden gebruikt als alternatief voor de VM ware-producten voor servers en datacentra, zoals VM ware ESX (tegenwoordig bekend als VDI ). Voor omgevingen waar al veel Linux in gebruik is, ligt het echter meer voor de hand om verder te gaan met Xen of KVM. Ten eerste zijn deze oplossingen gratis en daarnaast zijn ze native voor Linux. Concreet betekent dit dat ze perfect integreren in een Linux-omgeving. De doelstellingen voor virtualisatie in datacentra en op servers zijn heel anders dan de doelstellingen voor desktopvirtualisatie. Waar het er bij desktopvirtualisatie in wezen op neerkomt dat gebruikers leuk kunnen spelen met de virtualisatieoplossing, gaat het er in datacentra om meer efficiënt gebruik te maken van beschikbare hardware. De realiteit van veel serverruimten is dat er heel veel servers staan die maar voor een heel klein deel ook echt gebruikt worden. Veel bedrijven hebben bijvoorbeeld een webserver die weliswaar gebruikt wordt, maar die het meestal niet bijzonder druk heeft. Zo heeft de webserver van ondergetekende een gemiddelde belasting van minder dan 1 procent op de CPU. Dat betekent dat het vaak prima mogelijk is om meerdere taken door dezelfde server te laten uitvoeren. Vanuit de optiek van beveiliging is het niet ideaal om dat allemaal op dezelfde server te doen en daar- 10/4.6-6 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

13 Integratie om zijn virtuele machines in dergelijke omgevingen een perfecte oplossing. Door gebruik te maken van virtualisatie kunt u in plaats van één afzonderlijk besturingssysteem soms wel tien besturingssystemen op dezelfde computer aanbieden. Vereisten Bij servervirtualisatie spelen er echter heel andere zaken dan bij desktopvirtualisatie. Om te beginnen is snelheid en efficiëntie een vereiste. De virtuele machines moeten met zo weinig mogelijk performanceverlies zo snel mogelijk bediend kunnen worden. Dit betekent dat het drivermodel zoals dat in een werkstationvirtualisatieoplossing gebruikelijk is (alle instructies gaan daar via een geëmuleerde driver, wat veel snelheidsverlies met zich meebrengt), in serveromgevingen niet handig is. De oplossing voor dit probleem staat bekend als paravirtualisatie. Een ander punt dat in een serveromgeving speelt, is beschikbaarheid van virtuele machines. Als de hostmachine waarop vier virtuele machines aangeboden worden uitvalt, zou dat betekenen dat alle vier deze virtuele machines ook uitvallen. Zoals u begrijpt, is dat niet handig in een bedrijfsomgeving waar meerdere mensen van deze servers gebruikmaken. Daarom wordt in serveromgevingen meestal gebruikgemaakt van op zijn minst twee hostmachines waartussen High Availability ( HA ) geconfigureerd is. Het komt er daarbij op neer dat als er eens een keer een host uitvalt, de virtuele machines automatisch overgezet kunnen worden naar de andere host, waarbij de downtijd van de virtuele servers minimaal blijft. Een ander kenmerk dat in een serveromgeving belangrijk is, is live migration. Dit betekent dat u een virtuele machine kunt overzetten naar een andere host zonder dat er überhaupt sprake is van downtijd. Zoals u begrijpt is dit Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-7

14 Virtualisatie een handige feature als een server even uit moet voor hardwareonderhoud. Hypervisor Xen versus KVM Wanneer we het in een Linux-omgeving hebben over servervirtualisatie, zijn er twee oplossingen die met name opvallen. De oudste van deze oplossingen is Xen. Als u een Linux-server inricht als Xen-host, wordt deze host gestart met een speciale kernel, de Xen-kernel. Dit is de zogenaamde hypervisor het onderdeel dat alles met betrekking tot afhandeling van virtuele machines voor zijn rekening neemt. Boven op deze hypervisor wordt het hostbesturingssysteem geïnstalleerd. Om het te vergelijken met werkstationvirtualisatie, het is dus eigenlijk alsof u VM ware Workstation direct op de hardware installeert en pas daarna het hostbesturingssysteem. Omdat in Xen de host niet echt meer een hostbesturingssysteem is, wordt de host in Xen-omgevingen aangeduid als Dom0, domain nummer 0, ofwel het eerste besturingssysteem dat op de betreffende machine geïnstalleerd wordt. Zoals u wellicht zult zien, heeft de Xen-werkwijze nog een ander belangrijk voordeel. Omdat er niet meer een echt hostbesturingssysteem is, kan de communicatie met drivers veel eenvoudiger worden afgehandeld. Virtuele machines kunnen namelijk rechtstreeks communiceren met de betreffende hardware, de Dom0-machine hoeft alleen maar als scheidsrechter te functioneren om ervoor te zorgen dat er nooit twee machines zijn die gelijktijdig met hetzelfde hardwaredevice communiceren. Om op deze wijze te kunnen werken is het echter wel noodzakelijk dat het gevirtualiseerde besturingssysteem gebruikmaakt van een speciale kernel, de Xen-kernel. Dankzij deze Xen-kernel kan het virtuele besturingssysteem direct met de hypervisor communiceren en omgekeerd, en dat zorgt ervoor dat paravir- 10/4.6-8 Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

15 Integratie tuele Xen-machines razendsnel zijn in vergelijking met bijvoorbeeld virtuele machines in een VM ware ESX -omgeving. Full virtualisatie Het nadeel echter is dat niet elk besturingssysteem standaard is uitgerust met een Xen-kernel. Als een besturingssysteem deze kernel niet heeft, wat bijvoorbeeld het geval is bij Windows, dan is deze meer efficiënte werkwijze niet mogelijk. We spreken in dat geval van full virtualisatie. In full virtualisatie communiceren besturingssystemen nog steeds via een geëmuleerde driver en is Xen qua performance niet echt veel beter dan de meeste concurrenten. Een probleem waar Xen zeker in de begindagen mee te maken had, was dat de Xen-hypervisor nogal complex was en niet altijd even goed integreerde met de Linux-kernel. Tegenwoordig gaat de integratie met de Linux-kernel veel beter, maar dat heeft er niet voor gezorgd dat de ontwikkeling van een alternatieve Linux-virtualisatiemethode gestopt werd, namelijk KVM. KVM staat voor Kernel-based Virtual Machine en het idee erachter is eenvoudig. In KVM verloopt de virtualisatie via een Linux-kernelmodule. Hiermee wordt een heel belangrijk nadeel van Xen opgelost. KVM is namelijk onderdeel van Linux zelf en hierdoor integreert het veel beter met Linux. Om die reden ook is er vanuit de Linux-community veel ondersteuning voor KVM en heeft bijvoorbeeld Red Hat, nog steeds de grootste speler in de zakelijke markt, het bedrijf opgekocht dat KVM ontwikkeld heeft. KVM is momenteel echter nog niet zo compleet als Xen. Waar het bij KVM aan ontbreekt, is met name de mogelijkheid voor virtuele machines om door middel van paravirtualisatie rechtstreeks te communiceren met de hardware in Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-9

16 Virtualisatie een hostcomputer. Alle virtuele machines in KVM werken volgens de alternatieve methode, die bekendstaat als full virtualisatie. Dit betekent dat communicatie met de drivers door middel van emulatie gaat (en instructies dus vertaald moeten worden, wat veel werk kost). Daarbij komt dat om KVM full virtualisatie te kunnen gebruiken, de CPU in de server de virtualisatie-extensie moet bieden. Dit geldt overigens ook voor virtuele machines in een Xen-omgeving die geen gebruikmaken van paravirtualisatie. Als we kijken naar de huidige stand van zaken, is Xen nog steeds de meest gebruikte virtualisatieoplossing in Linuxomgevingen. Veel distributies roepen wel veel harder over KVM, maar KVM is nog niet helemaal klaar voor bedrijfsomgevingen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het gegeven dat Red Hat, de eigenaar van de KVM -technologie, nog steeds gebruikmaakt van Xen als standaardvirtualisatieoplossing. De andere belangrijke speler op de zakelijke markt, SuSE Linux Enterprise Server, heeft ook in de laatste release nog niet eens een ondersteunde KVM -stack beschikbaar. De enige distributie waarin KVM wel als standaard en enige oplossing geboden wordt, is Ubuntu Server. Hier is echter een goede reden voor: Ubuntu is er in eerdere edities nooit echt in geslaagd een goed werkende Xen-oplossing te leveren, iets waar Red Hat en Novell minder moeite mee hadden. Beheer van KVM en Xen Opmerkelijk is dat het voor de beheerder niet zo heel veel uitmaakt of hij nu Xen of KVM moet beheren. Beide kunnen namelijk met hetzelfde gereedschap beheerd worden. Dit komt omdat beide gebruikmaken van libvirt, een programma-interface ( API ) die in het product geïntegreerd is en die ervoor zorgt dat elk beheerprogramma dat gebruikmaakt van deze API, hetzij KVM, hetzij Xen prima kan be- 10/ Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

17 Integratie heren. Het meest gebruikte beheerprogramma dat momenteel wordt ingezet, is de Virtual Machine Manager, een programma dat door Red Hat ontwikkeld is maar ook in Novell- en Ubuntu-omgevingen veel gebruikt wordt voor het beheer van virtuele machines. Een andere oplossing die gebruikmaakt van libvirt is de command line utility virsh. Vanuit deze commando-interface kan ook al het beheer van virtuele machines gedaan worden dat u zich kunt indenken. U moet echter wel een behoorlijke liefhebber zijn van de Linux-commandoregel om hier echt mee aan het werk te gaan. Virsh-commando s zijn doorgaans behoorlijk lang en werken met veel opties. Figuur 10/4.6-3 Met de Virtual Machine Manager beheert u via libvirt zowel Xen als KVM virtuele machines. Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-11

18 Virtualisatie Een verwijt dat nogal eens gehoord wordt met betrekking tot Linux-virtualisatie, is dat het beheer knullig is. Dit is ook absoluut waar als u het vergelijkt met het eenvoudige beheer dat mogelijk is met VM wares Virtual Center om meerdere servers in een VM ware-omgeving te beheren. Het opmerkelijke tot nu toe is dat veel leveranciers de Xen- of KVM -oplossing op zich gratis beschikbaar stellen, maar de beheerutility alleen tegen betaling aanbieden. Dit zien we bijvoorbeeld bij Citrix XenServer (een andere belangrijke speler die gebruikmaakt van Xen) of bij Oracle met de Oracle-virtualisatieoplossing die ook gebaseerd is op Xen. Tot voor kort waren er ook weinig initiatieven die hier iets aan leken te willen doen. Sinds kort is er echter ovirt. ovirt is een web-based tool die als open-source product ontwikkeld wordt door Red Hat. Zoals het er nu uitziet, gaat ovirt de eerste serieuze oplossing worden om Xen- en KVM -machines wel op een fatsoenlijke manier te beheren. Het programma biedt bijvoorbeeld mogelijkheden om pools van hosts te maken en beheren, eenvoudig hardware toe te voegen en ook om zonder al te veel moeite virtuele machines aan te maken. ovirt is echter heel erg nieuw en momenteel alleen nog maar beschikbaar in de laatste versie van Fedora. 10/4.6.3 Container-based virtualisatie Naast de methoden die tot nu toe besproken zijn, is er nog een derde weg. Tot nu toe hebben we het gehad over werkstationvirtualisatie en virtualisatie die gebaseerd is op een hypervisorachtige oplossing. Een andere manier van aanpak is container-based virtualisatie, die in Linux-omgevingen wordt aangeboden door het open-source product Open VZ of het commerciële alternatief hiervoor, Virtuozzo. 10/ Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35

19 Integratie Deze oplossingen onderscheiden zich van de voorgenoemde methoden doordat alle virtuele machines en ook de host gebruikmaken van hetzelfde besturingssysteem. U voert dus maar één keer de basisinstallatie uit en vervolgens kunt u razendsnel extra virtuele machines toevoegen. Het grote voordeel van deze aanpak is snelheid: doordat u maar één besturingssysteem hebt, werkt deze virtualisatiemethode veel efficiënter. Er is echter ook een nadeel: omdat ze allemaal gebruikmaken van hetzelfde besturingssysteem, hebt u bij deze werkwijze geen mogelijkheid om eens wat anders uit te proberen. Met containervirtualisatie maakt u dus eigenlijk heel veel kloontjes van één en hetzelfde besturingssysteem. Desalniettemin is container-based virtualisatie redelijk populair, vooral in provideromgevingen waar zo veel mogelijk virtuele machines op dezelfde hardware aangeboden moeten kunnen worden. 10/4.6.4 Tot slot Er zijn nogal wat virtualisatieoplossingen. Om te bepalen wat u nodig hebt, volstaat het een aantal eenvoudige vragen te stellen. Wilt u op de computer vooral tests uitvoeren met een andere installatie, dan gaat u voor werkstationvirtualisatie. U komt dan waarschijnlijk bij VM ware Workstation of VirtualBox uit. Zoekt u vooral een oplossing voor servervirtualisatie, dan moet u zich vervolgens afvragen wat u precies wilt. Hebt u de flexibiliteit nodig om diverse besturingssystemen op een host neer te kunnen zetten, dan is Xen momenteel de beste oplossing. KVM werkt ook, maar is minder snel en minder flexibel, een probleem dat overigens naar verwachting in de toekomst wel opgelost gaat worden. Bent u een provider die zo veel mogelijk virtuele machines van hetzelfde soort wil aanbieden op zo weinig mogelijk hardware, dan is Open VZ als containervirtualisatieoplossing meer voor de hand liggend. Hebt u weinig met Linux en zoekt u een virtualisatieoplos- Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35 10/4.6-13

20 Virtualisatie sing die vooral eenvoudig te beheren is (en bent u bereid daar een flinke prijs voor te betalen), dan biedt VM ware ook uitstekende mogelijkheden. 10/ Novell Netwerkoplossingen, aanvulling 35