Toespraak Limburgse Veteranendag 23 juni 2012 Roermond

Transcriptie

1 Toespraak Limburgse Veteranendag 23 juni 2012 Roermond Geachte dames en heren, Een van de hoekstenen van het veteranenbeleid is terecht het bevorderen van erkenning van de mannen én vrouwen die voor ons werkten aan vrede. De mannen en vrouwen die daarvoor naar niet de veiligste regio s in onze wereld afreisden; om daar hun werk te doen, met de kans dat ze dit moeten bekopen met hun leven of een trauma. Dit zijn mensen u met zijn allen die blijvend aandacht en waardering verdienen. En dus zijn we hier in Roermond opnieuw samen, voor de achtste keer is deze stad het decor voor de Limburgse veteranendag. De stad met een heftig oorlogsverleden, de stad van het jaarlijkse Bevrijdingsfestival en de stad die gastvrijheid biedt aan herdenkingen bij het Nationaal Indië Monument en het Nationaal Monument voor Vredesoperaties.

2 2 Voor ons, die veteranen alleen maar kunnen roemen omdat we het zelf niet zijn, blijft het een verantwoordelijkheid om te weten wíé die veteranen zijn; wat ze gedaan hebben; waar ze geweest zijn; wat ze bereikt hebben. Onze waardering kan immers alleen maar bestaan en groeien als we de verhalen kennen. Als we weten wat ze hebben meegemaakt; als we weten hoe ze daarmee moeten leren leven; hoe ze daarmee moeten omgaan; hoe lastig of eenvoudig het is om daarna de draad van het gewone leven weer op te pakken. Het blijft onze verantwoordelijkheid naar hun verhalen te vragen en te luisteren, vooral heel goed te luisteren Het geëigende beeld van veteranen is jarenlang het beeld geweest van krasse mannen in hun oude uniformen. De veteranen die, ook bij ons in Limburg, steeds minder talrijk worden. Dit zijn de veteranen van de Tweede Wereldoorlog, Korea, Nederlands Indië, Nieuw Guinea. 2

3 3 Hun verhalen blijven van onschatbare waarde. Ik heb ze natuurlijk ook gehoord, van mijn ouders, mijn schoonouders, grootouders en andere familieleden die deze hoofdstukken in de wereldgeschiedenis, anders dan ik, wél bewust hebben meegemaakt. De generatie na mij hééft geen ouders en andere familie meer die vanuit eigen herinnering en ervaring kunnen verhalen van die zwarte periode. Onlangs stierf de laatste veteraan van de Eerste Wereldoorlog. Zo zullen er straks steeds minder mensen zijn die de Tweede Wereldoorlog, in welke hoedanigheid dan ook, bewust hebben meegemaakt. Meer nog dan nu, is de generatie na ons voor de feiten, de verhalen en achtergronden van de oorlog aangewezen op films en boeken. En nog steeds komen er nieuwe boeken uit, worden er nieuwe films gedraaid. En wat te denken van het ongekende succes van de musical Soldaat van Oranje. Hoe paradoxaal ook, Europa als instituut geeft ons in deze streek al sinds 1945 vrede maar de belangstelling voor zwarte periodes uit onze geschiedenis is nog springlevend. 3

4 4 Van een latere periode kennen we de veteranen van Libanon, de Sinaï, Joegoslavië om maar een paar uitzendgebieden te noemen. Weer later kwamen daar gebieden bij als Irak en Afganistan. Van die meer recente missies zien we nu ook een groeiende groep jonge veteranen. Jonge mannen en vrouwen die zich hebben ingezet tijdens vredesmissies en zo de internationale rechtsgemeenschap namens ons land hebben gediend. Ook zij zijn veteranen. Als samenleving zijn we er nog niet aan gewend dat een veteraan ook een twintiger kan zijn. Dit maakt Veteranendag ook de gelegenheid in gedachten te zijn bij die, ook Limburgse nabestaanden, die maar wat graag hadden gezien dat hun zoon, geliefde of broer er vandaag bij had kunnen zijn in Roermond. Maar hij heeft het leven voor vrede en vrijheid geofferd. Het blijft zinvol te gedenken en te eren. Op 4 mei, op 5 mei, tijdens Memorial Day, vandaag, en straks op 15 augustus. Gedenken op zorgvuldig uitgekozen plekken. 4

5 5 Zoals hier in Roermond bij het Nationaal Monument voor Vredesoperaties. En ín dit park dat óók een thuis biedt aan het Nationaal Indië-Monument. Een monument met 6200 namen van wie daar tussen 1945 en 1962 in dienst van het vaderland het leven heeft gelaten. Dit recentere monument met zoveel minder namen. Nú nog zoveel meer minder namen, maar helaas wacht ook dit monument op nieuwe namen. Deze beide monumenten dit hele park geven de ultieme verbondenheid aan tussen jonge en oude veteranen. Wat maakt het immers uit waar je het leven hebt gelaten als je naam het eeuwige leven krijgt gebeiteld in een monument voor gesneuvelden? Verbondenheid. Een dag als vandaag draait om verbondenheid. Natuurlijk; ieder heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen ervaringen.. Maar naast die unieke ervaringen, deelt u als veteranen ook overeenkomsten. Zoals de gemeenschappelijke behoefte aan maatschappelijk erkenning en waardering voor inzet en gebrachte offers in Nederlandse dienst; behoefte aan goede zorg en aan contacten met lotgenoten. Contacten waarvoor dagen als deze zo goed zijn. 5

6 6 Maar daarnaast delen veteranen zoals u zoveel meer. Zoals, weten wat échte kameraadschap is. Ik denk niet dat er één veteraan bestaat die deze kameraadschap niet zal roemen. Met je maten moet je het immers zien te redden; met hen deel je lief, leed, spanningen en verdriet. Dit zijn de mensen die weten wat je hebt meegemaakt; die dat begrijpen; aan wie je niet veel hoeft uit te leggen. Vooral met elkaar kun je ervaringen delen; ervaringen die de buitenwereld niet altijd kan vatten. Maar met je kameraden heb je momenten meegemaakt, die je binden. Vriendschappen die ontstaan. Soms wel voor het leven. Graag wil ik ook stilstaan bij de veteranen van de toekomst. Ik doel op de Nederlandse militairen, onder wie Limburgers, die op dit moment zijn uitgezonden op vredesmissie. We prijzen hen om hun inzet en hun plichtsbetrachting en we wensen hen een behouden thuiskomst. 6

7 7 Vandaag brengen we hulde aan de Limburgse veteranen, met deze bijeenkomst, met de parade en met muziek van onder andere het Reünieorkest Limburgse Jagers en de Maastrichtse Verkennersband, een band waarmee ik als beschermheer een bijzondere band heb. Dames en heren, Wij zeggen u, geachte veteranen, dank voor uw inzet en wij wensen u, en allen die hier vandaag aanwezig zijn, een mooie en waardevolle dag toe. Ik dank U voor Uw aandacht. 7