Art for All project Roemenie, Ineu, Mocrea en Arad

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Art for All project Roemenie, Ineu, Mocrea en Arad"

Rosalia Gerritsen
7 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Art for All project Roemenie, Ineu, Mocrea en Arad 9 26 mei Ons team bestaat uit 2 nieuwelingen, genaamd Jitske en Patricia en 4 zéér ervaren Art for Allers.Suzanne, Pieter, Erik en Jan, de laatste met een bananendoos als handbagage! Welkom aan boord Jan. We belanden in Ineu op de boardingschool van Juan Nicodien (hoofd van dit weeshuis). Tevens de plek waar we deze eerste AfA week zullen slapen. We krijgen een eigen ruimte om al het materiaal veilig op te slaan. We hebben, zoals gebruikelijk, een hoop bij ons, geweldig wat een kleurrijke voorraad! Gewoon een snoepwinkel : wol, pijpenragers, kralen, héél veel verf, ballonnen, pompen, tule, fietsbanden, stoepkrijt en dan nog al het gereedschap. Alle kinderen die op het internaat zitten zijn wees. Sommigen wonen er, anderen gaan uit school met vervoer naar opvangadressen, zoals Foster Parents. Ook leven er een paar op straat. Onlangs was er een jongentje van 10 jaar van straat meegenomen en in het ziekenhuis moest zijn maag leeg gepompt worden, daar zat een liter wodka in. dingen van de grond en het loopt zelfs prima!!! Materiaal wordt voor ons geregeld.ze zijn zéér bereid om alles te doen zodat wij goed aan het werk kunnen. We ondernemen allerlei leuke creatieve activiteiten met de kinderen. We maken hoeden, kostuums, de straat van onze dromen, instrumentjes Het blijkt een moeilijke doelgroep. Ze slaan, schoppen en spugen er heel wat op los. Het zijn kinderen die moeten knokken voor hun bestaan en voor hun plekje en dat zie je terug in hun gedrag. s Morgens doet Suzanne de storytelling het scheppingsverhaal, ondersteund door de mime uitvoering van Jitske. s Avonds hebben we een werk- voorbereiding o.l.v Suzanne. Zij heeft goed de wind eronder en die spirit werkt aanstekelijk! In de ochtend hebben we een werkbespreking met mensen van het schoolteam. Dat gaat op z n Roemeens : rommelig, geen lijn en toch!!! Er komen

2 Als team hebben we onze handen vol om de kinderen een kwartier stil te laten zitten. Wanneer we onze aanpak veranderen, door in kleinere groepjes en in kleinere ruimtes te werken gaat het opeens veel beter. Minder prikkels van buitenaf en meer overzichtelijke situatie. Dagelijks repeteren we natuurlijk de hit PERI PERI TUMBA!!! Als je tijdens die creatieve bezigheden in die mooie ogen van de kinderen kijkt die zo weinig hebben, zo n beetje alleen op de wereld zijn en dan wij die dan een stukje hun pad mogen verblijden, daarom weet je waarom je hier bent. Wat fijn om te merken dat we tevens zo gewaardeerd worden door het (hele) school team. Zij zien ons als een stimulans voor zichzelf. Het motiveert hen. Misschien is het wel zo dat ze niet veel met de kinderen ondernemen, maar wat houden ze van hen! Net als Nicodien, een man met een groot hart. Ook een groot hart voor Art for All, meerdere keren mogen we met hem en de familie uit eten. Wat een gastvrijheid allemaal. In het hospital in Mocrea werken we met 25 patiënten, mensen met mentaal als wel psychische problematiek. Ze komen in pyjama en kamerjas om bij ons T- shirts te beschilderen. Een kwetsbare groep mensen waarbij je (bij de meesten) kunt merken dat ze genieten van onze aandacht. Van anderen weet je het niet, hun blik is naar binnen gekeerd en wij zullen niet weten welke pijn zij ervaren. We doen spelletjes met de parachute en een namen spel. Zo eenvoudig als het spel is, zo groot is het plezier. Met hun tandenloze monden hebben ze zoiets vertederends. We eten met het team en we worden opnieuw erg verwend. Alles wat we doen wordt zó gewaardeerd. Fijn om er nog een keer te mogen komen en dit keer gaan we armbandjes van fietsbanden maken, kralen rijgen en vinger breien.

3 Na afloop lijkt het wel carnaval, zoals ieder zich heeft opgetooid. Er is ook een gesloten groep die ons van achter de met staal betimmerde ramen aanschouwt. Het was niet mogelijk om met hen te werken. Tussendoor gaan de activiteiten op de boardingschool door. We kunnen niet werken zonder vertalers, anders kunnen we ons niet duidelijk maken. Tijdens een potje voetbal komt Jan lelijk terecht tegen de doelpaal, hij belandt in het ziekenhuis met een snee in zijn hoofd. Daar wordt hij (gratis) geholpen en krijgt hij 7 hechtingen en een mooi calimero mutsje op z n bol. Daarna volgen nog wat controle bezoekjes en in Arad gaan de hechtingen eruit. Op vrijdag de parade als afsluiting. In optocht gaan we met de kleurrijke groep op pad. We zingen luidkeels Peri Peri Tumba. De kinderen zijn zichtbaar onder de indruk van alles. Maar ook de mensen langs de kant van de weg staan met open mond te genieten of mee te klappen. We gaan een stukje door het dorp. Politie voorop. Mensen toeteren en zwaaien naar ons.

4 gaandeweg het ijs en wordt de muziek erbij gehaald en de sfeer wordt al losser. Op de farm (de 3e locatie, dicht bij de boardingschool) werken we met 15 jonge mannen o.l.v Peter. Het zijn allemaal weeskinderen en hebben een verstandelijke beperking. Ze stellen zich wat terughoudend op, maar wanneer we een spel beginnen en later met hen vlaggen gaan beschilderen, smelt We hebben plezier met elkaar op dat mooie platte land en Erik trakteert ons op een mooi lied. Als we de volgende dag terug komen is het enthousiasme enorm. We maken armbandjes van fietsbanden en gaan samen aan de barbecue. Dat blijkt een goed idee, de hele club is zó gelukkig, er wordt een DJ van stal gehaald en we dansen met elkaar in de voortuin.

5 We sluiten dit bezoek af met het prachtige lied We bless you in the name of the Lord. Een mooiere afsluiting is er niet. Voor de volgende school (4de locatie) verhuizen we naar de stad Arad. We verblijven hier in een pension. Op de school is de start wat stroef. Suzanne pakt alles kordaat op en dat werkt! We zijn opnieuw vol energie en al gauw zijn we gesetteld voor dit volgend project. We maken kennis met enthousiaste kinderen. Elke dag verzamelen we in de gymzaal. Ze genieten van het dramaspel van Suzanne en Jitske de Storytelling, eveneens het verhaal van de Schepping! Deze kinderen kunnen langer de aandacht vasthouden dan de kinderen in de boardingschool. Suzanne en Jitske zijn mooi op elkaar ingespeeld, het is voor ons ook een feestje naar hen te kijken. De Storytelling is dagelijks het uitgangspunt voor de activiteit waarmee we aan de gang gaan. We doen dagelijks gym/dans oefeningen met de hele groep. Iedereen doet vrolijk mee, leuk begin van de dag. De beperkingen van deze kinderen zijn heel divers. Ze verschillen van heel laag nivo, met één op één begeleiding, maar ook doof en doof- stomme kinderen en een aantal met syndroom van down en ook een stel met heel hoog niveau. We maakten groepjes en gingen verdeeld over de school, met hen aan de slag. Al snel galmde ook op deze locatie PERI PERI TUMBA door de gangen. Soms ging het werken gepaard met wat hobbels omdat dan de vertaling ontbrak of omdat er zomaar 7 kinderen bij kwamen. Het vergde heel wat flexibiliteit. Ook in Arad werken we in een hospitaal (psychiatrie). Een heel arme instelling met weinig personeel. Ook hier patiënten in pyjama, dat is een regel die zij hanteren i.v.m weglopers, dan zijn ze gemakkelijk te herkennen. Er is geen dagbesteding, mensen liggen veel op bed. Wij schilderen en maken armbandjes met hen en doen wat buitenspelen. Het wordt enthousiast ontvangen door de verzorgers, vooral omdat zij deze activiteiten nooit met de mensen (kunnen) ondernemen. De projecten lopen door elkaar en zo kan het zijn dat we de ene dag sieraden maken in het hospitaal en de andere dag de parade doen op de ZMLK- school. Ook met deze parade zit de sfeer er goed in. Bij afsluiting van de projecten zijn we dankbaar dat wij de mogelijkheid hebben gekregen hier als team te mogen werken

6 en resultaat mochten zien. Zoveel liefde van kinderen ontvangen, van klein en groot die onder zulke moeilijke omstandigheden leven. De direkteur van de school in Arad heeft ons later laten weten dat er in de week dat Art for All speelde met de kinderen vrijwel geen agressie incidenten zijn geweest in tegenstelling tot andere weken! Dit project stond in het teken van Art for All, met nadruk op ALL. Onze doelgroep is inmiddels met dit project uitgebreid met psychiatrische patienten en kinderen met een beperking. Een uitdaging die eindigde in een positief resultaat! We vliegen en beetje moe, maar voldaan terug naar ons landje met welvaart, een dubbel gevoel..slechts 2,5 uur vliegen, maar wat een wereld van verschil. Suzanne, Pieter, Erik, Jan en Jitske. Patricia.

Vergelijkbare documenten

Per week kwamen er tussen de 60 en 120 kinderen. Elke dag begonnen we met een deel van het verhaal. Project Roemenië / Moldavië. juli augustus 2012

Per week kwamen er tussen de 60 en 120 kinderen. Elke dag begonnen we met een deel van het verhaal. Project Roemenië / Moldavië. juli augustus 2012 Project Roemenië / Moldavië juli augustus 2012 Er waren vijf reizigers, die hoorden van een schat en hem gingen zoeken. Na ver en lang reizen per boot, trein, auto en bijna hun vliegtuig te hebben gemist,